장음표시 사용
71쪽
Ιtaque non dubito, siliginem ritie hiberno adscribere, quod sine ristis provenire Plinius docet. Ponte dera quidem Opp. post h. l. p. 21. , Plinium ideo taxat, quia r. aestivum incisalpina Gallia solum seri notum sit sed antiqua tempora cum nostris haud commutanda sunt. Transire autem, ut Plinius et Palladius iam reserunt, Triticum hibernum in aestivum, et nostra aetas confirmavit. Thao Grund sat Eo de ration.
Land wirili se has IV. p. 49. Hanc vero sententiam, siliginem nimiruin esse . hibernum, Rich. Bradi eius furve os the ancient hiis bandry, p. 77. 78. iam protulit. Sic et argio innius Toget otii raggion siill agricoli. Oscan. p. 23. grano dici siliginem ab hodiernis Etruscis adfirmat. Siliginem existimat Antonius Gesch de de ut sch. Land wirili sch. I. p. 392 393. a tempore indo Caroli M. secate nostrum dici; sed aegro crediderim. Namque Sigatum, Siga
te, Sichalis, Sic alis nomina erant, quibus secate nostrum seculo inde octavo ad duodecimum usque, insigniebatur. Capitul Caroli M. ad 796. d. o isto n. c. 11. Balvet. misceli tom. III. p. 144. De mussis chron placent ind1185. in Muratori script re r. ita l. oin XVI. Ol. 456. et Castelli chron. ergo m. b. Ol. 961. Et tu ipso manu elo Moscho puto, seculi XIV. scriptore περὶ σχεδων p. 7b ed. Stephan. Paris. 1645.), σικαλες nomen occurrit, quod perperam auctor cum γε et λυρα idem habet; ad λυραν etiain salso trahit Brunsolsius herb. Om. Ill. s. 203.). Iam quaeritur, si siligo neque fuerit secate, neque τίφη,
quaenam sint eius frumenti, secales nimiruin, origines. Unicum
in antiquis scriptoribus habe locvin Plinii lib. XVIII, 40.),
haec tradentis: , Secale Taurini sub alpibus asiam vo- ,, cant deterrimum et tantii in ad arcendam ainem:
, , secunda, sed gracili stipula, nigritia triste, sed
pondere praecipuum. Admiscetur huic far, ut mi- tiget amaritudinem eius et alnon sic quoque in- ,, gratissimum Ventri est. Nascitur qualicumque so- l eum centesimo grano, ipsumque pro laeta inino
Cum omnibus maioribus nostris consentio, primum hoc esse et unicum secales nostratis vestigium. Mirum omnino Graecos' id haudquaquam cognovisse, cum o Tauria, Ut supra monuimus,
Deile habere potuissent. Mirum, ad Alpium Graiarum et Oeninarum fores Plinii teinpore cultum fuisse, ni sorte et Theodosia Tauriae Massiliain advectum fuisse credideris. Nonne asiae nomen taurinens eam indicat originem Inde potuerit propagari in Galliain quitanicam et regionem taliae transpadanam. Id postrem exploratum habemus, a Caroli inde M. temporibus si galis aut si chalis nomine per Gerananiam cultum esse.
72쪽
PROLUSIO, QUA DISPUTATIOΝΕΜ PUBLICA I IUV. OR . AH. GUI AUG. V ILE, HALENSIS, AET BERΝ. AC. ΚΟΗΝ, ΜΕ-GA POLITAM. D. XIX. IUL. MDCCCXXIII INDICIT. Lectis nuper, quae obereinerus lim ad exponendum Ausonii pigratiam commentus est in subiit ni inum similis, Four-eroy temeritas, qui Aristotelem isti ex hydrargyro cum saliva trito utilo consecisse medicamentu in perhibot ). Quod quain longo lienum sit 'voritato, cuivis innotescit, qui modo a limine historiam artis et modica et homicae salutaverit. Itaque utile
putavi consilium, meis hydrargyri antiquitates aperire eorumquer mediorum originem, quae e Parantur.
Plaudquaquam autem prius aliquod vestigium huius mota liropcroris qua in in Aristotele, qui cui oleo τον υργυρον χυτον comparans aquae iuxta ac adris oleanon tum continere docet ). Unicus is locus, interpretationibus syriacis, arabicis et latinobarbaris corruptus variisque additamentis auctus legitur in seriptoribus medii aevi, V. g. Vincenti Bellovaeensi ); quandoquidem spurius circumserebatur Aristotclcs de persecto magisterio ), qui sutilia omnia artificia chrysopoletica profert. Theophrastus αργνρον χυτον parari docet, dum in cu- preis mortariis iisque pistillis cinnabaris cum aceto teratur si); ino consilium Plinius repetens aliud addit hydrargyrum enim fieri ait, ut argenti vivi minera seu minium cinnabari, patini fictilibus imposita serrea conelia seu calyce periatur, argilla superillita, dein, ut patinis accens sollibus continuo igne, calyeis sudor vel uligo detergatur, qui argenti colorem liquoreinque aquae adipiseatur i. Eum conficiendi modum et Dioscoridos' habet et Oribasius repetit ). Sed et Dioscorides et Plinius primi venenum habent ipsum hydrargyrum metallieum, quod Penetret corpora quaevis organi- ea, lignis in pariter ac orium hinc pondere potius quam alia noxa exedere putant ac eorrumpere viscera I Accessit ad On
73쪽
firmandam venenatam hydrargyri indolem observatio, quam, ni fallor, primus ster Oribasius 3 de innabar in inetallis halitu in eructante strangulantem, ad quein arcendum Opifices faciem vesicis obvelent.
Priori illi sententiae adhaerens Galenus hydrargyrum omnino venenum habet, quin, o cum ipso arsenico omparat λη). Sed alio loco ' disertis ait verbis, se nunquam exPertum esse, trueido id metallum vel potui vel extrinsecus applicitum. His positis colligitur, ad sacculuin usque quartum, quo Ausonius vixit, venenatam hydrargyri indolem tum e nox vaporum rum e summa vi qua organica penetrat corpora, divinatam potius suisse, quom quod ulla adsuerit experientia, quae id probaret. Quin ipse Isidorus Hispalensis' ), saeculi septimi auctor, solo pondere venenatam hydrargyri indolem proficisci autumat. Multo minus ullum adest testimonium de hydrargyri mutationo artificiali in sales. Iam vero, si Ausonii epigramina x. ad Eunapiam l. Eum-pinam legeris, statim vides, adulteram uxorem scelesto tentamine primam expertam fuisse, haud noxii an esse hydrargyria in vivum propinatum, ut antiquitus credebatur. Nainque duplex argenti vivi pondus dedit marito, ut cogeret celerem vis geminata necem. ' Quo facto tantum abfuit, ut trucidaret maritum, ut potius alvum solveret adeoque , bina venena' iuvarent. Ausonii oculiaris est sententia, singulas Oses venenum praebuisse, sociatas autem antidotum. Quae poetae opinio, ipsi ondonanda, nos tamen, historiae artis peritos, seducere nequit, ut prius poculum hydrargyrum fuisse sublimatum, secundum vero hydrargyrum vivum statvamus, unde mutatum illud in hydrargyrum mite suerit. Ii opinioni, quam obereinerus pronunciat, ecquis assentiri Potest, qui naturam corporis humani cognoscit Ecquis unquam vidit, hydrargyrum subliliantiam, dum in stomachuin ingestum e set, corrosivam amittere vim Superpot hydrargyro vivo ' Ecquis, talia sando, scientiam corporis humani sibi arrogati Taceo, eam expositionem ipsis Ausonii vel his adversariam esse, utpote quae alterum poeulum ab alter nullo modo divorsum serunt: sed noxium utruinque suisse, ne, dum inter sese certaverint, cessisseis letalem noxam salutiferae.
Clarius fiet, quod praelati sumus, historiain hydrargyri per
posteriora Ausonio saecula persecuturis Videor uicin mihi prima hydrargyri in sales calcesque mutati rudimenta dispicere in
74쪽
schola Alexandrina, quae a noculo inde quarto lehemiae insigniter savit. Namque Synesius Cyrenaicus, Episcopus tolomaidos inoctilo quinto, varia ad Dioscorum Serapidis sacerdotem artificia prodit, quibus nελχ νγη, id est hydrargyrum, sigi ac mutari possit f. Quid quod Paullus Aegineta, scholae Alexandrinae
alumnus saeculo septiino, hydrargyri praeparata igne facta et variis rebus itineia prosicua esse in colicis doloribus ot volvulo, diei ). Quivis autem sine negoti perspicit. Paullum totam, qua parabantur ea medicamina, rationem, nimirum areanam, haud
Cum vero Arabes, a Nestorianis edoeti alaeriori studio artem hemicam agitare coepissent a colere hydrargyruin quoque in varias didicerunt sermas redigere ac in ipsos nutare sales. Saeculo iam octavo, quo Geber ille celeberrimus Ahi Musali D sehasar et Sus Mesopotamicus floruit, mixtio hydrargyri eum salibus omnino nota erat. Namque, licet subitinatio tydrargyri, quam suadet, nil nisi purgatio est, cum teStas ovorum, marmore tale uin eo adhibeat et lucidiim inde accipiat hydrargyrum ac
penetrans 3 ); alio loco tamen sequentem suade methodum Mercurium eum vitriolo rubetaeto, salo ommuni et sale Petrae mixtum igni imponit, ut moderat calor abent in massam crystallinam, quae excipuli arietes Obducat hi. Quem modum hydrargyri conficiendi corrosivi repetunt et Albertus Magnus 37 et Ray mundus ullius '' et alii. Nil mirum igitur, si et Rhaeteus saeculi decimi initio, similoin salem in scabie pertinaci aliisque morbis utaneis commen dat, ac ipsa praedicat unguenta mercurialia ').
Avicenna vero, licet quinquaginta annos post Rhaze mortem natus, nullum salem mercurialem cognosse videtur. Namque
sublimatum hydrargyri, quod A GAE Mosand vocat, ipsum sumum ustae minera mercurialis esse probabile est, cum mures
interficere et animalia fugare venenosa dicat '); quod ex Oribasi ipsum hausisse redibile est. Unguenta mercurialia post Rhaetcum primus iterum praedicat Matth. Iatearius, quoin Salerni si oculo duodecimo vixisse credo λ). Sequuntur cui Vincentius Beato vacensis ')o Gilbortus A n glicaniis ), uterque saeculi decimi ertii
I3 Falaric. thlioth. raec Vol. VIII. p 23 sq. 14 Lib. VII. p. 248. τινὲς δὲ καυσαντες αυτον, ως τεφρωθῆναι καὶ μασνrες ἐτέροις εἴδεσιν, ἐπὶ κωλικῶν τε καὶ εἰλεω--δοσαν πιεῖν. 15 Seher summa persect. I, 45. p. 142. d. Gratarol. 163 i. inventio perfection. I, 8 p. 88. 17 Theatr chem. Vol. II. p. 508 ed. Urseil. 1602. 18 De mercurio, ed. Gratarol. P. 173. Is Rhaκ antidotar. c. m. t. l. a. d. Ven. 5ω. 20 Lih. II. P. Is ed. arah Rom. 21 Circa instans f. 225. h. 22 Specul uat. VII, 64. f. n. 23 Compend. f. ITI GI.
75쪽
Itaque post Rhageum sere nemo prius iterum salium aut caticium meminit mercurialium, ut remediorum, quam antea de Arduinis, qui saeculo decim quinto hydrargyrum Oxydatum rubrum suasit 'i.
PROLUSIO, I . in . GESTI EIΕRΗΕΙΝΕ, MAGDEBURGICI. DISPUTATIONEM INAUGURALEM D. I. SEPT. IIDCCCXXIII Η ΕΝDA INDICIT.'Aναθηριατων in templis deorum graecis historiam scripserat Menetor, incertae aetatis auctor'). Quae si superesset, primordia artis medicae, quae in ναθημασι latere persuasissimum a beo, lucis plurimum acciperent. Convalescentes enim post restitutam sanitatem diis servatoribus vel nembra, quae laboraVerant, varia materia consecta, in rei et grati animi memoriam', vel tabulas votivas dicorunt, in quibus effigies membri, quod OnValuerat, picta servabatur ' vel tabulas appendi in templo curarunt, ' in quibus historia morbi, aegrotantis nomen aut carmen etiam in servatoris honorem inscriberetur; postis, qui id melisuscipere solebant, αναθωιατικοῖς dictis ). Superstites nonnullas tabulas votivas ac inscriptiones divulgarunt Sponius ο), Gruterus si aliiqile. Sed nuper et Dodwellius oculi serramento curati effigiem in lapide antiquo sculptam huc traxit ). Antiquissimum autet exemplum eius rei dispicere mihi videor in latere meridionali ac orientali obelisci aegyptii, cuius eversi frusta terra obruta ac sex cubitos infra solum urbis Romae demersa Benedicti XIV. iussu in lucem protrac1aη , a io M. subrecta ac in Monte Citatorio statuta sunt f. raeter alia enim signa hieroglyphica ac sacrorum animalium icones exstat
24 De Venenis, Lao est Venet. 1492. I Athenaeus deipnosoph. XIII p. 66. d. Schweigh. 2 Pausanias X, 2. 3 Tomasini in Graevii thesaur rom antiq. T. II. p. 54. Monet Resin Lycophroni Cassandr proleg. p. 258. unde et mar de increment artis med. p. 47. 5 Inscription antiques p. 365. 6 Thesaur inscript I p. 67 82 sq. τὸ Classica tour through Greece,
76쪽
oeuli laus duplex, perii simplex effigies in latere meridionali,
aperti nutem repetita imago in latere orientali. Iam vero videor mihi in iis, quae sacerdotes aegyptii demeronis regis aegritudine et euratione narrarunt, explicationem eorum oculorum invenire ist). heron enim rex aegyptius Pli rao ), Sesostridis filius, patrisque nomine etiam appellatus, Nun-eoreus Linio '), Ramesse Manethoni dictus in impietatis erga Nili summum numen iaculis petitum, poenam habuit coecitatemper deeem annos continuos afflictantem. Quo morbo per otium mulieris alienum virum haud expertae curato αναθηγιατα multa sacrasse dicitur, in iis obeliscos duos in Solis templo, utrumque ex uno lapide excisum, centumque cubitos ad tu in octo cubitos
Quaeritur iam, sitne Pheronis seu Ramessis hic obeliscus, quem Campenset Romani vocant, quod idem putatur , quein Caesar Augustus, ex Aegypto devectum in campo Martio statuit, ut gnomonis vice esset 3 3. Quae quidem pinio ex vano hausta esse haud videtur, cum in campo Odean inventus sit obeliscus. Cum autem Sesostridi eumdem tribuat linius, eamdem sententiam pariter tuentur et Bandinius et Zoega, hactenus, ut Primum Sesostrida intelligant, lico eodem nomine et filium Ramessem insignitum suisse tradat Diodorus. Ex antiquissimis certo esse hunc beliscum e syenite lapide πυῆροποικίλω pulcherrime excisum latentur artis perit 3 ). Soli autem dicatum suisse e symbolis variis scalptis Dicit Zoega 3 3.
Iam vero repugnare videtur altitudo, quae longe inserior est ea, quam Herodotus lini usque memoriae tradiderunt Herodoti cubitos centum servat linius in obelisco, quem post oecitatem visu reddito uncoreus Soli sacrasse dicebatur; ipse tamen centum sexdecim pedum altum tradit beliscum campi Martii. Eidem iam Publius Victor septuaginta duos pedes tribuit λη). linius iterum quadraginta octo cubitos adscribit obeliscis a Sosti Ses stride subrectis, quod iam septuaginta duobus pedibus con- . ruit I). Restitutum vero a Pio VI obeliscum Iacobus tu artus solerter emensus est ad septuaginta unum cum semisse Pedum anglieorum λη). Quod multo humilior sit obeliscus, quam Herodoti verba serunt, exponere audeo tum e Graecisum consuetudine, opera aegyptia omnia in maius augere, ut numerum quemdam rotundum praeserrent accuratae mensurae tum e variis iaetturis, quas Io Herodot. II, 111. Diodor Sic. I, 9. 11 Plinius XXXV l l . 12 Josephus contra Apion I, 15. p. 447. 13 Plinius XXXVI, Io.IM Bandini l. c. p. 23. ea ad in ke lana'nn Pere, tom. I. P. s. d. Rom. Zoeg l. c. P. 598 602. 15 L. c. p. 588.
77쪽
monumenturii erantiquum per saecula hominumquo iniuriam se- eit. Namque, si etiam Heliopoli primitus centum ubitos e-- tum quinquaginta pedes habuerit, sine stylobate devectus suit
Augusti iussu atque iterum in campo Marii subrectus. Duravit clades, incendia devastationes, quas urbs perpessa est usque ad saeculum undecimum. Cum autem Normannorum rex Robertus Guiscardus, nn MLXXXIV Roanam expugnatam vastare iuberet, versus esse et noster obeliscus videtur '). Ex eo inde tempore in quinque frusta diffractus iacuit, terra ruinisque obrutus, donec rosarcitis his rustis tandem iterum restitueretur. Hine redibile est, altitudinem pristinam insigniter decrevisse, ut probabilis sit c lectura, eumdem esse obeliscum, quem ανα- Θηματος loco Soli dicavit Pheron seu Ramesses, quindecim saeculis ante aeram nostram.
Non delaturos esse arbitror, qui sorte obloquantur oculorum effigiem in obelisco ipsuin Solem seu Osiridem significare, eum Sol sit oculus mundi, cuius igitur humanus optiine potuerit symbolum Solis esse. Accedere etiam Sexti Empirici testia monium, qui Aegyptios solem dextro, sinistro oculo vero lunam assimilare memoriae tradidit gu). Quin et Macrobius refert ). Osirin seu Solem Aegyptios hieroglyphicis notis expressuros sceptrum scalpere inque eo culi speciem, quo signo Osiris intelligatur.
Quae otiamsi speciosa sint, nostrans tamen expositionem refellere nequeunt. Namque ipse Osiris hieracocephalus, nilometrum manu gestans in pyramidio belisci campensis sedet, ipsi- quo adversa sphinx venusta, supervolitante scarabaeo sacro, qui pansis alis globum coelestem amplecti nititur. Plures adsunt ne-eipitres sacri, alanticis tecti et alia Solis symbola, ut aliud sym-holum superfluum videatur. Postremo oculorum clausorum et apertorum disertinen in alio belisco haudquaquam obvium est. Neque si olein intelligi voluisset artifex, nudi in oculum, seu speciem oculi in sceptro ea psisset. Quibus perpensis probabilis existit coniectura, curationem Oeeitatis exprimere has offigies.
78쪽
XVII. SEPT. III CCCXXIII ABUNDAII INDICIT. Viam ingredior arduam salebrosamque, cui se pauci eoIn- miserunt. Neque mihi arrogo, nova multa imusque inaudita prolaturum esse, eum et Borrichius et Conriugnis, licet diverso consilio, antiquitatis sontes plerosque iam aperuerint. Saecula vero duo post duumviros eos lapsa, multa nos docuerunt, iudicivm acuerunt, superstitionem profligarunt, rationes artis ultiinas recluserunt, ut, nisi caligine ultima riinordia artis tegerentur, speranda sit ponitior historiae cognitio. Id saltem affirmare audeo, me plura et clariora videre quam Bergin annum, aut melinum, aut demtun a sinerum, qui velis iantium studio alieni, vel iudicii critiei expertes, hallucinati sunt, dum quasi per transennas praetereuntes ac strictim antiquitatem serutaretitur.
Aegyptum antiquam artis huius incunabula habere tralaticium est. Quin nomen ipsum homine ex negyptiaca lingua exponere, Priscus est usus. Ut eniti mittamus os imi ipsius Pano Polit ne etymologiam, qui angelos sabulatur ἐγρηγορους mulieribus hominum nubentes hanc artem riinos docvisse, libruinque prianum πημα dictiun ηιιεια nomen dedisse alii ad antiquissiainum Aegypti regein Cheliam in Diodoro dictuin qui Cheops Herodoti est ), scondunt, a quo plures Aegypti urbes Chemmis appellationein oblimi eriint, in quibus et en quam Graeci Panopolin vocarunt ). Alii ad Chami in Noa filium, Aegyptiorum Patrem, unde et terram Cham David es Aegyptum nominat st); quod vero melius e ri ustus, exponitur, Sicut ipsa terr ιιελαγγειος Plutarcho ), ει Aegyptiis dicitur, ab atra et quasi usi saete. Alii Ἀνιιοῖς nomen repetunt, quod mixtionem bu . morum potissimum haec ars complectatur, μι . ideo aut A 3- μεντικη dicenda quos Salmasivs explodit, haud meliorem perielitans expositionem: a χημη enuni, quod χασκουσα esychio dieitur, derivat, quia camini, in quibus metalla sundantur, aperti
79쪽
sint ). Tandem et Boeliartus, alias omnes ridens explieationes, ad arabicam confugit linguam, atque eum l . - - scribatur ars ab Arabibus, nomen habere etian a verbo oecultum esse, quod occulta ars sit atque renna, contendit . . . Quae etymologia eo magis assensum mereri videtur, eum primus omnium scriptorum, qui huius artis meminerunt, Iulius Firmi eus Ma ternus Constantini M. aetate voci iam Chimiae articulum alarabicum praefigat ). 'egeri nihilominus potest, id Arabum respondere potius f , quam cli aut , unde Κιμίαν potius scripsissent Graeci antiquiores, si nomen ' eam arabicam haberet originem. Accedit, nos de studio eius artis apud Arabas antiquos nihil plane scire, plurima vero superesse documenta, a priscis Aegyptiis satis cultam agitatamque suisse. Quibus omnibus perpensis refugiamus ad tymologiam eam, quae appellationi ipsius Aegypti nititur, ut ηιιι aut εμία sit ars aegyptia.
Iam vero quaeritur, quanam aetate prima reperiantur eius rudimenta, eum notissimus sit ortus Οιαταιοτενέα illa, aurum
variis metallis aliisque rebus conficiendi. Quodsi fidem ipsis habemus scriptoribus antiquis, sabulas nobis aniles obiiciunt de angelis hanc artem docentibus, de columnis Mercurii, quibus inseripta fuerint praecepta, de Adamo et Mose et Mercurio Aegyptiorum primis auctorihus Paucis has sabulas indicare libet. - Angeli, filii Seth, a Deo desciscentes, in ermonem montem descendisse, sacramento semet invicein ad societatein mulierum humanarum obligasse, has vero docuisse artem dividendi aut eandi radices et fabricandi ornamenta' liber perantiquus nochi nugatur '). Conflatum esse eum librum erodis M. aetate, triginta sere annis ante aeram nostram, auctore Iudaeo in Hyrcania forte aut Ponto exiliuin tolerante, Laurencius egregie docuit λ . Ex eodem hhro Stephanus Trithe ita τεχνας και κακοτεχνίας
didicisse mulieres ab angelis ponit 'in Multo audacior o simus et qui eum sequitur Syncellus, qui disortis verbis hemicam artem iis angelis ἐγρηγόροις s. vigilibus, tribuunt δ). Columnis ne obeliscis Aegyptiorum suisse inscripta huius artis mysteria, antiqua est traditio' ). Nititur autem vetusto more, euius et apud Indos adsunt vestigia δ), artes varias et cognitiones per columnarum inscriptiones atque notas hieroglyphicas memoriae mandaro. Sic iam lato in insula Atlantide columnas memorat orichalceas, quibus Neptuni leges insculptae suerint β).D Salmas in Plini an exercit. p. 772. 8 Deo graph. R-cra, . i . s Astrono m. IlI, 15 P. 8 i. d. ruckner. Si verit haec domus h scientiain alci imiae dahit. Io Lin. Enoch. c. I. 8. R Laurenci editus. 1 Prael ad thrum Enoch, p. XXVll. XXXVI ll. 2 Photii cod. 232. p. 871. d. Schoit. 13 Synceli chron. p. 4. 14 Olympiodor. apud Borrich. Herm. Reg. p. o. 5 Asiat res earch.
80쪽
Sic et ro elus egyptios prophetas secta sua ἐν στήλαις ταῖς τι
νυν σωγμέναις scripta iactare, e quibus Platon sua hauserit, docet et Galenus consessum sapientum Aegyptiorum dogmata
sua in columnis exarari iussisse testatur .). Earum columnaruinin Aegypto primum statorem suisse Hermetem illum, Mercurium Aegyptiorum, multi sabulantur δ'); quem τρι ιθιστον vocant scriptores hemici nutiqui, δια τὸ κατα τρεῖς τινας τῆς δυναμεως
δεεργείας την παρουσαν ποιησιν γενο/ιένην ' . Unde et Hermeticam artem dixerunt, qui eam post Paracelsum colebant Missis autem iis labellis, historiam ipsam adeamus. Primum omnino testimonium tentatae artis, nurum ex aliis rebus conficiendi, linius nobis servavit g). Imperatorein Caligulam, quem Caium principes vocat, auri avidissimum, refert magnum pondus iussisse excoqui, et laneo isse aurum excellens, sed ita parvi ponderis, ut detrimentum sentiret, quamquam auripigmenti librae X. IV. perinutarentur; nec postea tentatum ab ullo fuisse. Ea autem narratio momenti haud parvi instar habet. Quippe discimus inde spein invitasse pristinos artis ces, ex auripigmento metallum pretiosissianum conficere. Id autem singulari quodam
errore factum est, cum antiqui mystagogi arsenicum semper prae- diearent, tanquam patrem auri. Neque ninen verum arsenicuam intellexisse persuasum ad eo, sed το αρρενικον, i. e. masculum lementum, quo notiti ne ulla appolytinbant' ). Symbolicum autem serinouein adeo invaluisse in scholis prophetarum Aegyptiorum, ut naturalia corpora omnia aliis semper insigniverint nomianibus, certum est; ἱερατικα ρ ιιι ατα haec magnopere celebrantur 'b. Sed multo in gis γῆ σελγήνην praedicant, quam et hoc signo notant, antiqui Scriptores V J. Quo hydrargirum signari exploratum ab mus . . Sunt autem varia artificia, quibus et se et alios decipere consuerunt, ut rederent, hydrargyri an in aurum nutatii in fuisse. Vel enim hydrargyrum muriaticum sublimatum cum orace et cremore tartari mixtum pulverem dabat aureum Constantini, quo alia metalla ipsumque plumbum inaur tur 7). Vel e statino sulfustato a cinna hari, aut ex hydrargyro Puro, Sulla re, stantio puro et sale in moniaeo susis et destillatis
nuru in musivum obtinebant, substantiain lamellosam micantem et ID Proclus in Timaeum p. 24. d. Basil graec. 18 Galen contra Iulian. p. 376. d. Charier toni. IX. Is Di ο dor Sic. I, 2. 20 Anonae m. apud Lambec blbi. in-d Oh. VI col. 308. 21 Conring de hermet me dic. p. 15.22 Plinius XXXIII, 22 23YBorrich. Herm. p. I . 24 He liodor aethiop. lib. III. p. m. IV. p. 148. d. ora F. Iam blici, de myster Aegyp t. VII. p. 150. 25 Synesius ad Dioscor in Fabrio hibi graec Vol VlIl. p. 233. M. - Cange not. hym. p. 8. ad calc glos ur instin graee.