장음표시 사용
91쪽
De mariis terrarum ratis, eorumque usta, s causs/s.
Ioannes Scheuch Zerus Ioannis Iacobi frater natu minor litte ras olim ad Academiam dedit, quibus dies erat adscripta prid. Id. Quintil. A. MD V. His litteris Academiam de variis quibusdam , mirabilibus terrestrium stratorum formis, ut sibi erant per adulae montis iuga iter facienti observata , admonebat figurasque adiunXerat nonnullas, ut quae satis verbis explicari non possent, lineis X preis subiicerentur oculis, quantum fieri posset, manifestarentur. Sub hanc terrestrium stratorum descriptionem , suam de illorum ortu sententiam proposuit, usumque quaesivit, inuas in itinere dimensus fuerat, montium, locorumque altitudines adnotavit ad extremum de aquis per declivia eorumdem montium decurrentibus, ac de ventis inde ortis, aliisque rebus talibus pauca differuit. Sed nobis quidem referre omnia non est opus ea tantum , quae praecipua sunt, perstringam paucis. Terrestria strata, quae in illis, quos dixi, montibus observantur, ductus habent, positus proprios, singulares. Alia enim arcuata sunt instar camerarum, alia a summo montis vertice usque ad ima, non recta quidem quamquam, recta nonnulla decurrunt, sed saepe flectuntur,is quasi undas agunt alia vero a summo vertice deorsum feruntur fere recta, atque ubi ad finem devenerunt, quasi subito,is per vim introrsum acta disrumpuntur . Sunt etiam alia , quae quasi horizontaliter excurrentia repente curvantur, cin contrariam partem origonialiter iterum,
Clongo tractu procedunt. Sed illa videntur mirabiliora , quae avertice deorsum porrecta, ubi longe abierunt, latos tandem fiexus accipiunt, atque iterum sursum assurgunt; cilla pariter, quae variis distincta ordinibus alia sursum , alia deorsum feruntur, nec similes vias tenent, sed varias, diversasque, multos faciunt angulos, se seque mutuo petunt, .secant, Wrumpunt, congredientia simul, sibique modis pluribus occurrentia multiplices quasi nodos flaciunt.
Sic sunt strata a Scheuchzero proposita, quae quamvis positus peculiares habent, mirabilesque, Meos, qui cuivis physico non nihil negotii facessere posse videantur, sunt tamen ad illa stratorum genera procul dubio referenda, quae passim per universas ter
92쪽
ras occurrunt. Atque horum quidem caussas, atque ortum evolvere dissicile admodum est . Quo autem tempore haec in Academia tractabantur, illa facile opinio hominum mentes pervaserat, eorum originem iam inde a diluvio esse repetendam . Nam excurrentibus per universum orbe ni late aquis , superiora quaeque terrarum magno undarum impetu confracta , soluta in quam minima abiisse frusta dicebantur idque cum omnibus accidisse credebatur, tum Vero etiam metallis, aliisque , si qua sunt metallis duriora. Compositis post sedatisque aquis subsedisse omnia , primum quidem , quae magis gravia eisent, tum quae minus, aliisque post alia praecipitantibus varia terrarum strata effecta esse , quae tibi lapidosa sunt, rimis dirimuntur , ubi autem arenacea is terrea, distinguuntur colore. Quae sententia a Vod vardo proposita multos in Academia fautores habuit, in quibus Scheuch Zerus uterque X celluerunt, quorum is, qui ad Academiam his de re bus scripsit, ex hoc etiam coniicit, superiorem terrae partem fulsisse olim solutam, liquidamque , quod ex variis, multiplicibus stratis coalescat sic enim coalescere videntur Omnia, quae olim fuerunt talia : sic ossa , sic venas , sic arterias, sic vasa quaeque, musculos ipsos, sic arborum truncos, si folia, sic frutices, sic lapides , qui intra animalium corpora gignuntur, sic cancrorum
oculos, si margaritas , quorum omnium partes cum Olim solutae,
S liberae vagarentur, post colligatae simul se seque comple X alia atque alia involucra, irata formaverunt, quibus haec, quae diximus, componuntur odemque terrae accidisse dicendum est, cuius strata omnia fuit se primum Ori Zon talia oportet, post ob ingentem aquarum superimpositarum molem labantia , confracta est in eaque horrenda disruptione immania terrarum frusta multis modis commota, in sursum acta altius abiisse, hinc depressa in eas, quae subtus erant, cavernas, abyssum magnam
praecipitasse quo factum est, ut multos, diversosque fleXus , Minclinationes acceperint, quae etiamnum apparent, quaeque interdum usque adeo multiplices, Qvariae sunt, quemadmodum in illis , quas supra Aposuimus, intelligere licet, ut videantur eo consilio ab natura effectae esse, ut physicorum ingenia eXercerent.
Ut ut est, Scheuch Zerus certe rem totam ad suum genus revocans, caussas probabiles attulit, cur admodum variae, diversaeque
inter se terrestrium stratorum positurae esse debeant; quorum illa, quae maxime pronao fere perpendicularia sunt, hanc afferunt utilitatem, ut subterraneis aquis in vapores dispersis, per stratorum intervallia repentibus ad nos fiat aditus hinc enim fontes
93쪽
COMMENTARI . Iducuntur, &ssumina. Quamquam Vallisnerius in aliam senten tiam ivit estque haec quae itio de Origine fontium , aliis alia scri
bentibus, non parum involuta. Nos vero, ut suam cuique sententiam relinquimus, sic eos , qui his de rebus subtilius doceri volunt, ad aliorum , ac praesertim Scheuch Zeri utriusque, vallis nerii volumina delegamuS.
Non committam, ut illa praeteream, quae olim Victorius
Franciscus Stancarius de perlarum oculis in Academia disseruit, quamvis eadem paene ab Leevenhoehi diligenti admodum observatore ante sint tradita . Nam 'laec scribimus, ut rem ipsam , quantum possumus, illustremus, quid est cur Leeven hoeicii historiam stancarianis observationibus nolimus confirmares binautem hominis gloriam amplificare volu naus, quod tamen ab instituto hoc meo longe abhorret, id plane assirmare possum , cum de perlarum oculis Stancarius scriberet, nihil ipsum ab Lee ven-hoehio de pronas ille quod ipse in suo commentario, quod infra ponam , declarat, nos credimus, nam is fidem eius spectavimus in rebus multis , nisi spectavissemus, eam tamen vel ipsum scribendi genus, quo usus est, satis ostenderet est enim purum , simplex, modestum , candidum , quod dissicile, qui animo alieno sunt, possunt imitari. Ut autem dubitem, an eadem haec, quae de perlarum oculis a Stan cario scripta sunt, in eo quoque libro sint Xplicata, qui de muscae oculo italico, ut credo, sermone iamdudum prodiit, facit ipsa Stancari dubitati, quam
dubitationem mihi ademissem , si libri illius copiam habuissem.
Sed iam ad rem ipsam veniam US. Perla, quod animal bononienses perlonem vocant, elegantiores itali cerrettonem, qui latine locuntur, perlam , caput habet inter duos, cinnumerabilibus tuberculis scatentes globos fere totum delitescens, si e transverso conspiciatur. Hi globi simul cum illa tuberculorum construetione sine micros copio in maioribus pertis statim apparent, adhibito micros copio etiam in minoribus. Stancarius perlam nactus, unum ex his globis cultro minorianatomico dissecuit, portiunculamque eius satis exiguam ab reliquo separavit, atque ut omnis, quae suberat, mucosa materia
abstergeretur, lavit, quam potuit, diligentissime. Ea illico por-
94쪽
6 COMMENTARII. tiuncula valde diaphan visa est,' nisi quod albescebat nonnihil,
quasi cornea innumerabilibus praeterea circellis, si microscopioinspiceretur, distincta apparebat, eisque sic ordinatis, ut unusquisque circellus inter sex alios iuxta ipsum positos medius esset: idque usque adeo servabatur in omnibus, ut naturae studium appareret in ea descriptione non nullum. Os circellos Stancarius postea lentes esse perexiguas iudicavit. Sic erat externa illius dissecti globi structura. Interiorem vero scrutatus Stancarius primum ibrillas plurimas, brevissimasque deprehendit, quae sub iis, quos diXi, circellis, Min ipsos perpendiculariter quasi infixae, sternebantur tum
aliae apparuerunt tenuissimae pariter, sed longiusculae, inter se parallelae , quae ab animalis occipite versus eam basis partem porrigebantur , cui collum inseritur, eisque extrorsum arcuatis, illae aliae adnectebantur, quas supra dixi, perpendiculares. Haec erat eius globi, quantum micros copio indagari potuit, constructio. Scrutanti autem haec omnia Stan cario suspicio scilicet orta est, eos, quos dixi, circellos pereXiguas lentes esse , utrinque On-veXas, quae, quod convexitas non statim se proderet, sic appare-xent tamquam circelli Idque ita esse hoc modo coniecit Globi portiunculam , quam supra dixi, quamque ab reliquo separavea at, absterso omni muco, bene totam micros copio subiecit,
tum eam contra liberum , patentem aerem attentissime inspiciens , manum ultra microscopium porreXit, atque in ipso microscopi a Xe posuit. Id simul ac fecit , apparuit illico in quoque
circello imago manus, minima illa quidem, sed sic expressa, ut nihil supra ; omnesque illae , quot erant, imagunculae , in Versae erant, quemadmodum a lentibus fieri solent, moveri videbantur , si manus vel tantillum moveretur quod magis etiam ad rem facit, aliquam obtinere a circellis illis , in quibus apparebant, distantia in cuius rei indicium certissimum fuit, quod cum circelli ipsi distinctae utique per microscopium Cernerentur , nondum tamen distincte satis imagines cernebanturi tum vero longe optime apparebant, si microscopium a circellis ipsis paudo longius retraheretur . Quid est denique illorum , quae lentibus in universum conveniunt, quin pariter circellis illis conveniret Nam cum radii non secus in his frangerentur, quam in lentibus solent, quod imagines, quas supra digi, declararunt, sic etiam reflectebantur, quemadmodum , si lentes fuissent, reflecti oportui Lset. Idque eo Stan carius didicit, quod cum directe in illam circellis variatam, distinctamque portiunculam intueretur , si quid
95쪽
COMMENTARII Tfulgidum ab una parte, verbi gratia a dextra, quis attulisset, idque illam, quam dixi, portiunculam suo fulgore illustrasset, continuo lux illa ab eadem, idest a dextra cuiusque circelli parate, ad intuentis oculum reflectebatur, quod numquam profecto contingere debuisset, nisi convexi circelli illi, idest verissimae, perfectissimaeque lentes, fuissent. Sunt igitur circelli hi lentes convexae quod hercle si physicis
damus, qui illos amplius tenere poterimus, ne alia e aliis rahendo, ut fit, deducendoque progrediantur ultra, quo lentes in perta esse concessimus, tot pariter oculos esse velint Est enim lens indicium oculi, praesertim si in X terna facie post venientibus undique radiis pateat, cierum obiectarum imagines in caput intromittat. Quid est enim oculus , nisi illa animalis pars , ubi per lentem formantur imagines Quod si quaeque lens in per-lis rei cuiusvis propositae imaginem quamdam format, eamque inprimis claram , distinctamque is intro in caput mittit, erunt profecto in pertis quot lentes, tot culi, eritque his animantibus infinita quas oculorum multitudo a natura tributa Sed erunt nonnulli , qui cum lentem is ab lente formatam imaginem in animalis parte quapiam ostenderimus, postulabunt, ut cernendi vim quoque inibi esse ostendamus idque nisi fecerimus, lentem illi quidem imaginem esse concedent, culum esse non concede iat; quos ego valde vereor, ne opinione fallantur. Si enim oculum non lens,in imago, sed cernendi, videndique vis faceret, iam esset, de canibus, defetibus, laeequis, de leonibus dubitandum , utrum habeant oculos sunt enim multi, iique graves,'magni philosophi, qui omnem ex animantibus brutis non cernendi modo, sed omnino sentiendi vim tollunt, qui quamvis bestias videre negent, oculos habere tamen non negant. Sed oculum imago facit radiorum unione formata, quae uni in hominibus, in quibus inest cogitatio , sensum efficit, in ceteris animantibus motum . Neque omnino negandum est tot illas, quae in pertis effinguntur, rerum imagines motum quemquam efficere quo enim tantum in illis formandis naturae
studium spectaret, nisi moverent aliquid PQuod si tot illas, quas supra exposui, lentes oculos esse putamus , quin etiam fibrillas , quae ad lentes singulas perpendiculariter diriguntur, totidem nervos opticos esse putabimus ' Neque tamen fortasse dena in homine, Win his bestiis ner Vi optici requiritur positus I nam fortassis nec Omnia sic vident ut videre aliquid concedamus quemadmodum nos videmus, nec eosdem forsi-
96쪽
8 COMMENTARII. forsitan percipiunt colores, nec intervalla eadem, nec magnitudines. Quid quod ne homines quidem ea, quae vident, vident fortasse omnes eodem modo, sed eadem aliis aliter apparent. Verum iam de his nimis multa. Unum tantum adiungam, quod non improbabili ratione coniecit Stancarius, idest si innumerabiles oculi his, de quibus hactenus dixi, pertis a natura tributi sunt, facile credi posse, vespis non pauciores tributos esse, lapilionibus, Hoc uitis, formicis .culi cum generibus multis, in quibus eadem tubercula , lentes apparent. Neque illos omnino audiendos puto, quos illa insignis animalium, partium Xiguitas ab hac sententia deterret, quasi tot oculi, quorum singuli innumerabilia prope requirunt organa ab illa tanta parvitate capi non possint. Qui vereor, ut illud satis perceptum habeant, quod summus ille percipiendi, cogitandique magister Mallebranchius docte admodum, sapienterque inculcavit, nudum corpus esse in se magnum, neque parvum, sed Acdici propter comparationem . Haec enim, quae oculis assequimur inter se comparantes alia maiora dicimus, alia minora quae autem in hac comparatione X trema sunt, minima esse putamus, propterea quod nihil videmus, quocum si comparentur, sint magna sed fortasse infinita alia sunt his minora , quamvis ea oculis non assequamur, quae si assequeremur, tum ea, quae exiguissima dicimus, pergrandia putaremus idque totum pendet non ab rebus ipsis, sed ab natura oculi, conformatione. Et mihi sane persuaderi facile patiari, exigua haec animalcula ea oculis assequi quae nos micro scopi vix cernimus, eaque illis, si quid iudicant, grandia videri, quae nobis sunt parvissima , vel ferme nulla Erunt etiam , qui vix credant, an inralibus hisce imperfectis missi oculorum naturam tribuisse, cum perfectis binos tantum tribueris; quos audirem libenter, si haec animalia , quae imperfecta dicuntur, sic essent, ut dicuntur sed nos ea imperfecta dicimus , non quod talia sint, sed quia sic appellantur . Neque tamen inficior, eos, qui id nomen illis primum imposuerunt, idcirco sic appellavisse, quod vere minus perfecta , quam cetera , esse putaverint. Sed potuerunt ea opinione falli nos vero, opinionem reiicientes, nomen retinuimus.
Haec fere Stancarius in Academia explicavit anno circiter millesimo septingentesimo tertio commentariolum quoddam suum legens, quod pauculis mutatis, adiunctisque verbis exscribam in fine huius libri, ne hominis praestant immat, ac de universa Academia praeclare meriti pereat monumentum. Mutare autem aliqua
97쪽
COMMENTARII. 79 oportuito supplere, nam multis in locis, ut iis accidit , qui
summa properatione scribunt, nonnulla Verba Stan Cario, praeter eius, quantum iudicare possumus, Voluntatem exciderunt. Erant etiam loca non pauca ob chartae vetustatem, non nudasque plicas, wlituras depravata sic, ut legi vix possent, praesertim cum atra mento non admodum nigro fuissent consignata.
IN cicadis etiam, ut quae de animalibus comperta sunt, persequamur , plurimum ludi ab naturae historicis ponitur , qui
cum multa de illis scripserunt, tum X spectamus, ut scribant etiam mula plura . Pontederius gravis philosophus absolutissimam huius animantis descriptionem podicitus est in fine olanicarum tabularum , quem librum edidit anno millesimo septingentesimo duodevicessimo, ubi etiam compendiariam eius animalis historiam proposuit. Sed id animantium genus in multas partes solet dispertiri, nam praeter cicadulas quasdam parvas, quae muscam referunt, quaeque ovum persaepe in cuculi spuma deponunt, quod quidem veteribus fallaciam fecit putantibus idcirco cicadas omnes X ea spuma quasi ex putri oriri sunt etiam maiores nonnullae, quae numqUam strident, Willae maximae, notissimaeque , quae per arbusta iiivosdere volitantes, dies totos canendo, vel stridendo potius On- sumunt . De illis quidem accuratis, me scripsit vir magni nominis
Vallis neri hic de his vero Mis, quem supra dixi, Ponte derius in suo libro, Iosephus Putius IH al. Iun. A. MDCCXXII in Academia egit, quo die non suas tantum, sed etiana Hieronymi Laurenti eruditi hominis , cuique in illo studio se comitem , o
cium dederat, observationes longo sermone complexus est. Has ego brevi, ut potero, Sponam . Nam quamvis quae de cicadae ortu, atque anato me dictitatur, ea fere sint, quae ora tederius scripserat, Laurenti autem Opinio circa vocis .cantus instrumenta , quibus cicadae a natura donatae sunt, haud multum ab illa distet, quam Ioannes Baptista Felicius eruditus homo, doctus in om tricesimo sexto diarii veneti explicavit, praestat tamen , philosophorum dissensiones, quantulaecum Que sunt, cognoscere,
Wquae ab aliis scripta sunt, observationibus multorum confise
98쪽
8 COMMENTARII. EX Laurenti ergo observatione cicadae maiores in mares, deminas distinguuntur mares interdiu canunt, numquam feminae; quare in illis instrumenta vocis praecipue quaeri solent, cum generationis quaerantur in utrisque Marium hae sunt partes habet
mas anulos cartilagineos, latos, mobilem, Ventrem cingentes.
Hinc illinc in lateribus, ciere sub ipsis alis foramen apparet, unde esset ad ventrem aditus, nisi pellicula una, Maltera clauderetur, quas inter pelliculas spatium inane interiacet itaque tympani speciem hiabent . Haec cicadis instrumenta canendi esse putat Laurentus, idque cum ex forma coniicit, tum vero etiam ex eo, quod in multis cicadis eX pertus est. Nam exsecta pellicula prima , stridet quidem adfluc animal, sed est vox illi minus, quam
ante , acuta perforata vero etiam interiori membranula VOX nulla plane est, etiamsi ventris anuli perfricentur usque digito, comm OVeantur, qui maximus solet esse cicadis ad canendum sti
Feminae anulos habent in ventre, ut mares, sed minus latos, nec mobiles. Ad corporis extremum sub podice acutum quidpiam prominet, fere osseum , quo acumine utitur femina ad arborum cortices, .ligna perforanda nam ova in his foraminibus deponit, collocat, evagina, quae sub descripto stilo latet, decidentia . Exivulo sub cortice sito ad tres, quattuorve dies Oritur vermis, qui post herbis,in foliis vescitur sub dio vivit, quamdiu tractabilis aer est, tepidus simul ut frigescit , sub terram reconditur, ubi nidulum sibi parat ibique crescit, nec inde, nisi in cicadam conversus, post egreditur.
Quemadmodum vero is, quem diXi, vermis nascatur, Utque adolescat, haec Laurentum monuit observatio . Cum ruri esset,& cicadas, uti solebat, summo studio consedi aretur, forte Uenit, ut unam videret arboris ram inhaerentem, prementemque magna vi, inuasi luctantem cum cortice . Eam tum ibi ovum deponere ratus est utque rem cognosceret, statim cicadam cepit, eiusque ventre per longitudinem secto , Vul a , quae intus erant, per mucosam quamdam materiam dispersa attentissime observavit tum arboris ramum, in quo sibi cicada visa fuerat Ovum recondere , per summam diligentiam , ne vulum , si quod vere subesset, laedi posset, aperuit. Idque cum fecisset, atque oculos in eam praecipue partem intendisset, cui cicada incumbere visa fuerat, id sane invenit, quod ovum esse , per se credi pollet, Mut magis crederetur, similitudo illorum faciebat, quae ante inventre cicadae inventa fuerant. Haec uti observatio spem attulit fore
99쪽
COMMENTARII. 81 fore, ut vermis aliquis haud multo post prodire videretur, si ramus cum inhaerente vulo diligenter servaretur probe. Nque spes fefellit; nam cum hunc exsectum domum attulisset, aperto aeri solique exposuisset, quatuor post diebus non solum prodire ex ovo vermiculus, quemadmodum spes fuerat, sed etiam appositis herbulis pasci coepit. Post terram nactus in vicino vase contentam, in eam se se abdidit. Operae pretium erat, quid in terim huic vermi fieret, observare neque id Laurentum fugit; sed cum aliis occupationibus districtus id minus commode praestare posset, rem commisit Iosepho Putio, nihil interesse existimans,
modo appareret veritas, in medium proferretur, utrum ipse proferret, an alter. Hoc est scilicet in veritate delectari, non in laude Putius creditum sibi vermen diligenter scrutatus ea obser
vavit, quae sic referam, ut ipsis ipsius verbis utar quod quidem in abis non facio; sed quid est cur eamdem referendi rationem sequamur in omnibus Putius ergo sic. Vitro , quod iero scopium vocant, ad vermem apposito, primum illius dorsum se se obtulit examinandum album , lucidum, nigrisque punctis guram milii referentibus undique conspersum . iueolae quadam distincta, albae , quasi ossea octo numerabantur , in quirum intercapedinibus , scat ad totius dor, latera pili varii , acuti. tortuosi, o nigri erumpebant . Sicut in bomine ravium, atque ossa
omnia caput circumpo sita ab externis occurrentibus iniuriis defendunt cerebrum , ita corpus lucidum , fere osseum, nullis distinctum laminis eicada caput tuetur , quod eorpus galeam placet appellare . Ad galeae Iatera duo prominent 'incta lucida, ni a , rotunda, qua rite obser-mata, licet indistinctam referant formam, oculos tamen esse, nec fomrasse temere, puta vimus et ideo enim in perfectis cicadis oculos in ea parte positos, in qua ac duo puncta animadvertes, o penes colorem tantum disserunt. Ubi eaput terminatur ad em galea duo nomdum perfecte efformata corpora apparebant , alba, quasi cartilaginea pluribus liveolis intertexta semicircularem quasi referentia Aguram Hac autem forta is ala erant, qua ad quartam usque descriptarum linearum , et ad insim mentris partem mediam extendebantur Alas basce fors ele a vi concamas autem in parte ventrem respiciente
obfermath; quin immo duobus et eluti ossiculis in parte superiori erantauiti oscula autem ea, et e cartilagines , licet terminum babeant immobilem , per eas tamen ala o veri possunt , ct moetentur . Ur
m a podice infiniti prodeunt pili tum longitudine , tum crassiti di- versi pictorium veluti penicillum e Ventes Dors partibus attente
consideratis ad externum lentrem obseretandum satim animum, atque oculos
100쪽
oculos contuli . occurrerunt autem pedes in extremitate aeuminati, 9 nondum in conformatione perfecti, sex numero , tres ad eorporis latus
dexterum, tres ad siniserum Uersus superiora posti . Totius etentris color , si linea , o puncta eadem ferme erant, ac in dorso , ibiLque anima versione dignum notatum esprater corpora duo ad primam cor ris lineam superiora verso ex utraque parte apposita Crassa, ct rubra sunt , tibi originem ducuut, candida mero tenuia, ubi extremum babent, in quo pinus niger acutissimus impla utatur multisci cornua et idebantur , qua coutinenter deorsum versus se se mo-mebant . Duobus hisce cornu bus alia duo similia , maiora tamen, iueam iis summo supra oculos promtuebant , quorum color , durities , figura me nihil mel parum a superius descriptis cornubus es dimersa Haec satis de externo mermis corpore ; nunc de quibusdam ad internam corporis fabricam spectantibus disserere oportet . Capite igitur secto G abdomine per longum forfice aperto exiit humor partim aqueus , partim sanguineus clinc non minus sanguis cicadarum colore rubro inficitur , quam sanguis aliorum animalium, quod negatum contro- mersum a pluribus auctoribus video. Vbi attente consideranti periu- eundum quoddam, o dignum ante oculos postum esse Ua scilicet candida, rotundi, magnitudine granum milii quantia circiter iginti in materia mucosa prima facie dispersa et idebantur: at ultro appo
to, erete si ex utraque parte erant appensa Caruleo tum picta erant colore in illorum medio punctum nigrum obsertabatur . Lfruptis trium et orum membranis exiit umor albumini Amilis; severa autem albumen erat , cum igni appositum concreeterit, quatuoretre reliquis olusis in aqua calenti positis indurata quod experti fuimus , ut minus in bac re haberemus me obscuritatis, vel erroris A thoracis parte superiori ad podicem usque rectas ulineretea extendebatur, quam intestinalem esse iudica vimus . Postremo tu thoracis
medio rubrum quoddam 'inctum obseretare licuit, quod quid sit, quideto
inseretiat, nec cognoquimus, nec Hatuere audemus. De bis fatis.
Sub haec Putius, ut est homo diligens, tabulam in Academia proposuit , ubi cicadam , Maliquot eius partes delineandas cura.