Institutiones historiae ecclesiasticae novi foederis ad usum scholarum seraphici ordinis auctore R.P. Claro Vascotti

161쪽

publicae saluti prospexit. Quum enim Attila Roma immine

ret, Leo Magnus a Valentiniano rogatus, ei obviam processit, ejusque barbaram serociam venerabili aspectu et eloquentiae pondero ita fregit, ut pacem lubens reciperet, et ex Italia egrederetur. Nec salis, a Genserico Vandalorum rogo, urbem improviso iii grediente, obtinuit, ut isne et serro, quo civitatem delere parabat , abstineret, sola dirPliono contentus. Mus mors vulgo resertur ad an. 469. - Ex scriptis S. Le nis M. commemorari merentur: l. Muliae homiliae et sermones; 2. Epistolae, historiam Ecclesiae hoe aevo praeclare illustrantes; 3. Libellus de communicatione idiomatum ad Flavianum

directus.

S. Prosper , patria Aquitanus , doctrinae S. Augustini acerrimus in Galliis defensor, Looni M. Pontificis aliquandiua secretioribus epistolis , Semipelagianis Massiliensibus resutandis impigre intentus, qui contra S. Augustini obtrectatores

opera vero egregia edidit. - Mortuus est a. 451. - Scripta autem S. Prosperi Aquit ni nomine insignita sunt: 1. Carmeli de ingratis; 2. Responsiones ad capitula Gallorum calumnian-uum: 3. Responsiones ad capitula objectionum Vincentianarum; 4. Liber contra collatorem, i. s. Ioannem Cassianum; S. Chronicon integrum. Vincentius Lirinensis, post gesta munera civilia monachus et Presbyter monasterii in Lirino insula prope Massil-liam, unde cognomen accepit, reliquit Commonitorium adversus haereticos , sub nomine Peregrini editum , parvum mole, sed magnum pretio, in quo traditionis necessitas, et usus agnoscendarum rejiciendarumque haeresum docetur. F tis cessit circa annum 450.

Salvianus, Presbrtor Massiliensis, divina et humana literatura instructus, Magister Episcoporum vulgo dictus, licet ipso non fuerit Episcopus. Scripsit: l. Libros VIII. do g. hernatione Dei; 2. Libros IV. adversus avaritiam; 3. Epistolas IX. - Obiit anno circiter 485. Gennadius Ecclesiae Massiliensis Presbyter , homo Semipelagianus , scripsit et 1. Librum de viris illustribus , seudo Scriptoribus ecclesiasticis; 2. Librum de ecclesiasticis dogmalibus. Mortuus anno circiter 495. Praeter hos et plures alii inclaruerunt; uti: Claudianus Mamertus , Sidonius Apollinaris , Innocentius I. et Zosimus Pontifices, Paulinus clericus Mediolanensis, Maximus Τaurinensis, Bonifacius, Coelestinus, Gelasius Pontifices, Remigius Episcopus Rhemensis et .

162쪽

5. Scriptores graeei saeeuli VI. Procopius Gazae in Palaestina ortus, ideoque Gazaeus cognominatus, rhetor , non confundendus cum Procopio Ca sareaensi, belli Persici, Vandalici, Gothici, nec non historiae arcanae Scriptor , sub Justino I hrace imperatore florens , posteritati reliquit: 1. Commentarium in Octoteuchum, seu priores octo libros V. T. ; 2. Commentarium in Isaiam Prophetam; 3. Epistolas 60.

Eulogius Alexandrinus Patriarcha, S. Gregorio eoaevus et amicissimus , haud vulgari haereti eos confutandi servore accensus, cui debentur: 1. Libri V. contra Novatianos; 2. Libri duo contra Severum et Τimotheum haereticos; 3. Liber contra Theodosium et Severum ; 4. Invectiva oratio contra Acephalos; 5. Orationes undeeim. Joannes Ieiunator, gente Cappadox, ab anno 585. Patriarcha Constantinopolitanus , qui Patriarchae Oeeumonici nomen usurpavit. Mortuus est an. 595. - Inter illius scripta eminent: 1. Homilia de poenitentia; 2. Poenitentialis canon, cujus nimiam indulgentiam Graeci ad severiorem disciplinam proniores improbarunt.

Anastasius Sinaita, sic dictus a loco habitationis monasticae in monte Sina , vir in divinis literis admodum eruditus et exemplaris , propterea Antistes Antiochenus electus anno circiter 56l , imperanto Iustiniano , cui absurdum dogmado Christi corpore incorruptibili ante resurrectionem dese denii obstitit, a Iustiniano Iuniore praemii loco in exilium actus, et nonnisi post 23 annos in integrum restitutus. Obitus illius vulgo resertur ad a. 595. - Εx Anastasii scriptis hodi dum extant: 1. Orationes quinque de nostris rectis dogmatibus veritatis; 2. Sermones tres, duo nempe in Annuntiatione Deiparae Virginis, et unus in Transfiguratione D. N. I. Christi. His accedunt Agapetus Diaconus Constantinopolitanus', Zacharias Episcopus Mit1 lenes , Theodorus Episcopus Scythopolitanus, Gregorius Praesul Antiochenus, Dorotheus Λ ehimandrita , Leontius BFEanlinus seu Hierosolymilanus , et plures alii. S. 6. Seriptores latini meetili VI.

Magnus Felix Ennodius, ortu Arelatensis, Ticinensis 'primum Ecclesiae Diaconus, deinde ab anno 490 Episcopus vir spectatissimae virtutis et constantiae , qui Μmmaem et SDodi

Palmaris causam contra schismaticos ealumniatores egregie

defendit, Hormisdae vero Papae dupliei legatione ad Anastasium imperatorem functus, lites Orientalium et incidontalium

163쪽

Gmporum frustra laboravit, mullas pro fidei catholicae veri-iaio passus molestias. Obiit a. 52l. Auctor Osi libelli Apol gelici, a S nodo Romana approbati, cui praeterea accedunt epistolarum libri novom, et varia opuscula edita a doctissimo Simondo. Boethius, vir illustri stemmate Orius, pietatis et eruditionis amantissimus , qui Atheniensium scholas frequentans, scientiis, artibusque ingenuis adeo solertem operam dieavit, ut eruditorum aevi sui facile agnosceretur prineeps. Reduxinde, anno 487 sub Theodorico rege Italiae, primum Consul, deindo Magister palatii et sacrorum ossiciorum est sactus: v rum conjurationis eum Iustino imperatori adversus Ostrog thos initae ab adversariis accusatus, Theodorici iussu Papiae in carcerem detrusus et capilo minutus est an. 524. - Εscriptis ejus palmam sibi vindicant Libri V. de consolatione philosophiae, mediis in carceris squalioribus scripti, omniumque aetatum plausu excepti. idem porro plures Graecorum libros philosophi eos, Aristotelis maxime dialecticos Latio donavit; de duabus naturis et una persona Christi, de Trinitate, de Arithmetica, Musica, Gin,in tria, etc. ScripSit. S. Fulgentius a. 468 in Asrica natus , ianatoria familia , graecis latinisque literis a teneris imbutus , vitae primum monaesticae fcctator, suique monasterii Abbas, deinde Episcopus Auspensis creatus a. 108, quo munere dum sungeretur, agentibus Arianis jussu I rasamundi Vallidalorum regis cum aliis Asrieae I piscopis in Sardiniam deportatus est, unde postea decreto Hilderici ad sedem suam revocatus, vixit usque ad annum 530. Praedicatur vulgo saeculi sui Augustinus , quod Pelagianorum et Semipelagianorum errores solide resutaverit. Inter ejus scripta haec celebrantur: 1. Libri III. ad Maximum laicum; 2. Liber contra decem objectiones Arianorum; d. Liber ad Donatum de fido orthodoxa, ei diversis haereticorum erroribus; 4. Variae opistolae, aliae morales, aliae dosmatteae etc. Dionrsius exiguus, sorte a pusilla corporis statura sic dictus , natione Scrilia, literarum graecarunt ei latinarum doctissimus, et Abbas Bomanus, ab ineunte sacculo VI. ad annum circiter libo florens, ex Chronologiae studio praecipue celebris, qui Cretum paschalem 95 annorum , et ab a. 525 incipientem inventi, aeram christianam invexit, Dionysiacam ulgo dictam , cauones ecclesiasti eos et Pontificum epistolas deeroiales collegit, pluresque versiones adornavit. Caesarius , ortu Cabillonensis, jamque a leneris tanto triuiis amore inflammatus, ut ingentes divitias suas pauperibus erogaret, ut semetipsum disciplinao monastieae totum

164쪽

addiceret. Adscriptus postea ab Episcopo Arelatensi in Clerum, et Presbrier ordinatus, ex ejusdem Praesulis voluntate monasterio Lirinensi Abbas praesuit, donec in Episcopali dignitate illi successit a. 502. Sedulus licet verbi divini praeeo,

tenerrimusque aegrotorum ac pauperum pater, Variis iamen

asperis satis exercitus suit, apud Alaricum Gothorum regem, et Theodoricum Ostrogothorum in Italia principem in suspieionem proditionis adductus, e quo periculo, adjuvante Deo, salvus discessit. In S3 nodo Arausicana II. an. 519 habita , Praeses ipse Semipelagianismum contrivit. Romam venienti S3mmachus Papa pallium, ejusque Diaconis vestem concessit Dalmaticam. In doctrina S. Augustini usque adeo studiosus suit, ut Faustum Boiensem publico otiam scripto: do gratia et libero arbitrio, nuod tamen intercidit , rotatavorit. Obiit meritis plenus a. 546. - Rus extant: l Variae homiliae, quarum tamen nonnullae ejus nomini suppositae sunt; 2. Pl res epistolae; 3. Duplex regula, una ad monachos, altera ad

virgines.

S. Benedictus, Nursiao in Umbria natus anno sorte 480; vir immortalis memoriac , qui in monte Cassino ordinis toto orbe celeberrimi landamenta posuit, addita etiam Regula si gulari et nova, quac plurima complectitur morum praecepta

Vere egregia.

M. Aurelius Cassiodorus , anno circiter 470 Syllaeii in Italia illustri familia natus, amplissimisque sub Theodorico

et Athalarico Gothorum regibus, Italiaeque tunc Dominis, muneribus lancius. Annum agens sere septuagesimum , mona sterium ingrcssus est, in extremis Calabriae finibus a se extructum, ibidemque studia sacra et profana assiduo labore continuavit. Auctor esi r l. Historiae tripartitae latinae ex Zomeno, Socrate et Τheodoreto collectae; 2. Variorum in S. Scripturas commentariorum ; 3. Institutionum ad divinas

Liberatus , Ecclesiae Carthaginensis Diaconus, scripsit historiam controversiarum Nestorianae si Eutychianae, eui Breviarii nomen indidit post annum 564. Gregorius vulgo Turonensis, patria Avernus, ex monacho Episcopus I uronensis, disputationes habuit cum duobus Arianis, et cum rego Chilperico in Sabellianismum lapso. Ex eius scriptis memorari merentur: l. Libri X historiae eccles ae Francorum , quae ab initio mundi ad eo itam usque Francorum Monarchiam brevissime, doinde eopioseiad annum Childeberti regis decimum sextum , Gunibrami trigesimum

est perducta; 2. Libri VII uiraeulorum, seu duo iis Gloria

Nartrrum, quatuor de miraculis S. Martini, ol unus do Gloria Diuili eo by Corale

165쪽

Consessorum, in quibus auctor sibi praefigit scopum, mirabilia Dei in Sanetis suis observandi; 3. Liber de vitis Patrum.

S. Gregorius I. Magnus cognominatus , Senatorii generis , prius Urbis Romae Praefectus, deinde vero landalor plurium monasteriorum; quorum uni et ipse se mancipavit. Mo tuo Pelagio invitus licet, ad Pontificatum evectus est a. 590. In sede Petri colloeatus, tota illius cura et solicitudo eo te debat , ut trium Capitulorum defensores ad Ecclesiae unitatem revocaret , Anglorum conversionem perficeret, Ioannis Ieiunatoris superbiam sanaret, simoniam in Germania et Gallia extirparet, viduis, pupillis , Omnisque generis pauperibus blando prospiceret, disciplinam Clericorum lueretur, ecclesiasticorum ossiciorum ordinem meliorem in formam redigeret, editisque scriptis, Christianos in omne aevum institu ret et aedificaret. Tandem immensis perfunctus, consectusque laboribus, ad vitam immortalem migravit anno salutis 604.

E multis S. Gregorii scriptis hic memorare sussiciat: 1. Illius Regulas pastorales ; 2. Moralia in Jobuni , concionatoribus, animarumque directoribus vere utilia; 3. Libros IV. dialogorum ; 4. Plurimas homilias, v. g. XL. in Evangelia, XXll. in Ezechielem ; 5. Epistolas valde multas, etc. Praeter hos haud ignobile sibi secerunt nomen : Leo Episcopus Senonensis, Rusticus Diaconus Romanus, Iunilius in Africa Praesul, Martinus Braccarensis, Columbanus, etc. I. T. Seriptores saeculi VII. graec

Ioannes Moseus, monachus Palaestinus , idemque Presbyter, initio saeculi VII. florens, cui tamquam auctori tribuitur opus inscriptum: Pratum spirituale , in quo sanctorum monachorum gesta, apophlegmala, miracula insignia na

rantur.

Sophronius, Ioannis Moschi discipulus, simplex primum monachus, deinde Praesul Hierosol Imitanus , MOnolhelitarum primus ei princeps adversarius, qui occupationem urbis Hi r olrmitanae per Saracenos ipse vidi L Mortuus anno 606. Tribuuntur illi: 1. Synodica ad Honorium Papam epistola ;2. Orationes aliquae ; ct 3. Vita S. Mariae AEgyptiacae. Joannes Philiponus, natione Alexandrinus, a studiorum assiduitate sic dictus, qui philosophiam Aristotelicam ad my- Ateria sidei sinistro applicans in absurdas loquendi formulas deo tribus naturis in Divinitate, etc. incidit, unde hi Tritheismi accusatus est. Scripsit libros Vll. de creatione mundi, et dispulationem de Praeliate.

166쪽

s. Maximus, genere nobilis, primum Prot Secretarius imperatoris Heraclii , deinde Monachus et Abbas , celebris Τheologus et philosophus, gloriosus Monotheli larum debellator, ob atroces perseeutiones, quas sustinuit, ab Ecclesia martyris titulo honoratus est. Obiit in exilio anno 662. Illius scripta polemica et ascetica rei catholicae mulium profuerunt. Theodorus Raythuensis monasterii Presbyter, S. Maximo amore sdeli junctus, qui librum de Incarnatione Christi seripsit contra haereticos dogmatis de persona Christi corruptores.

Neque praetereundi sunt Hes3chius Patriarcha Constantinopolitanus, Anthiocus monachus Palaestinus in monasterio S. Sabae, Laura dicto, Olympiodorus Diaconus Alexandrinus, anetor Chronici Alexandrini seu Paschalis.

S. 8. Seriptores Sae Ii VII. Latini. S. Isidorus, Leandri fratris in II is palensi Hispaniae Episcopatu successor, anno circiter 595 florens, vir multiplici eruditione philosophica et historica imbutus, cultus publici aedisciplinae ecclesiasticae restaurator diligens. - Posteri tali reliquit : 1. Chronicon ab orbe condito usque ad annum 626. 2. Cnronicon Gothorum, Vandalorum, Sue Vorum etc.; 3. Opusculum de Scriptoribus ecclesiasticis, in quo S. Hieronymi et Gennadii catalogos est prosequutus; 4. Libros XX. originum sive eti mologiarum , Encyclopediae haud absimiles, et omnes scientias pertractantes; 5. Regulam in usum Coenobii Ionoriani ab ipso laudati, quae summam in Hispania auctoritatem obtinuit.

S. I demonsus Hispalensis Isidori discipulus, Abbas primum regularis deinde ab an. 658 Ecclesiae Toletanae Areniepiscopus creatus, quam illo sedem novem annorum spatio tenuit, B. Virginis laudator devotissimus, eiusque intemeratae virginitatis defensor strenuus. Plura opera S. lldephonsus reliquit, in quatuor paries divisa : Prima pars inter alia continehattractatum de virginitate S. Mariae, qui solus hodie Superest, et librum de proprietate divinarum personarum. Altera parseontinebat Sermones; tertia Missas, h)mnos et sermones; qua ta opuscula poetica et prosaica. Idem S. Isidori catalogum virorum illustrium eontinuavit. Fredegarius pro sessione scholasticus, qui Chronicon exaravit 5 libris , a mundi primordiis usque ad annum 641, quod alii postmodum conlinitarunt usque ad an. 765. Idem quoque Epitomen Historiae Francorum a Gregorio Turonensiouitae, adornavit. Disitiros by Corale

167쪽

Aldhelmus, primum ordinis S. Benedicti Abbas, deindo

Sehi reburnensis apud Saxones occidentales Episcopus , vir undequaque doctissimus, qui lotus in eo erat, ut alios im-hueret methodo carmina latina componendi. - Ε scriptis S. Aldholmi commemorari merentur: 1. Liber contra errorem Brittonum, vel Pascha alio tempore celebrantium , vel paci celesiasticae contraria gerentium; 2. Liber de laudibus virginitatis , et vorsibus hexametris et prosa compositus; 3. Liber metricus de octo villis: 4. Aenigmata et epistolae quaedam. S. 9. Scriptores graeci saeculi VIII.

Singularem esse hac aetate scriptorum ecclesiasticorum desectum, non mirabuntur, qui consideraverint, integros Patriarcatus, v. g. HierosolimFlanum, Antiochenum, Alexandrinum sub Saracenis periisse. Aecedit praeterea, quod in Oriente omnis pene memoria, omnia sere acta et scripta inter perennes Iconoctastarum turbas fuerint deleta et suppressa. Ε paucis , quos saeculum VIII. in Graecia tulit , commemorari

merentur:

Germanus, Patriarcha Constantinopolitanus, veritatis catholicae adversus Iconomachos defensor acerrimus, qui impio Leonis Isauri, do abolendis ubique Imaginibus edicto subscriabere nolens, vi manifesta e solio Patriarchico dejectus fuit anno 730. E scriptis S. Germani celebrantur plures epistolae, ad fidei doctrinam confirmandam scriptae; duo homiliae de S. Cruce ; quinque orationes diversi argumenti. S. Ioannes Damascenus a patria sic dictus, nobilissimis

in Syria harentibus circa an. 760 genitus, Calyphae Sarac

norum primum consiliarius et minister , verum proditionis falso accusatus, abdicata dignitate sua, in Lauram S. Sabae quae erat in vicinia Hierosolrmorum secessit, et a Joanne lierosolrmitano Patriarcha Presbrier ordinatus est. - Primus fuit inter Graecoβ S. Ioannes Damascenus, qui systema

aliquod Theologiae eonderet in libris 4 do fido orthodoxa;

quibus Theologiam universam methodo dialectica exposuit, sie- quo viam eomplanavit S. Thomae Aquinali, ad sacram doctrinam simili methodo tractandam. - Praeterea scripsit e l. Librum

de dialeetica ; 2. Orationem de duabus Christi voluntatibus, seu Parallela saera ; 3. Libellum de haeresibus. Georgius Monachus et Abbas, syncellus I harasit Patriam chao Constantinopolitani, vir eximius si eruditus, qui annu792 Chronicon scripsit ab Adamo ad imperatoris Diocletiani

tempora. Morte praeventus, coeptum opus ad propositum si-Diuitiam by Coos e

168쪽

nem perducere non potuit. Laus ejus in Concilio Nicaeno II. Thoo anes Georgius, illustri genere Constantinopoli o lus morito patre Isaacio, amplissimarum u83 WV in V h; hithe 12 natus , matrimonio j φιμ''Ver in ' pudiata uxore, quam ad Pegetuam Tutidam mplexus, ianis sodalibus Suis

dies salis cessit, sancti Consessoris honore propterea auctus. Scripsit Chronographiam ab anno Diocletiani prImo, -κi ἔ, nc us desierat, eamque ad annum secundum Micha

sa 784 , imperantibus Constantino et Irene, florens, vir in arduis negot s valde exeret talus, num stabiliendae impigre intentus, ex historia concilii Nicaeni II notissimus, cujus director ipse, et, ut ita dicamus, anima fuit. Rus Epistolae ei apologeticus extant in acus concili Nicaeni II. 10. Seriptores saeculi VIII. latini. Beda cognomento Venerabilis, in

iam z ouerita a parentibus traditus in dis riplinam Bened tiinorum monasteri Girvensis, in quorum

consenuit, Omne vitae tempus pietatis exercitu8 ei studiis consecrans. Quum Omnes βω- η' '' ' hicii ditione superaret, genusque Sude 'er' 'phis omnium fiducia et veneratione potitus, elis 1 'iifieo Romam est invitatus, qu0d i'N' 'ν ).ν .ii. Pontificis morte haud suscepit. Mortuus est an. 735. - multa com fuit seripta, grammatico-philologica, philosophica, math mTa historica, et theologica . Prae omnibus autem palmam sibi vindicat ejus historia ecclesiastica geniis Anglorum libris V a primo JIii Caesaris in Britanniam adventu , usque adan. II1 deducia. IIuic porro aecedit sus Chronicon, seu de sex mundi aetatibus ab O. C. ad an. 726, etc. Bonifacius, gente Anglo-Saxo, mon 'hu , a Apostolus, idemque Archiepiscopus m asterii Abbas, scripsit epistolas ad Gregorium H, Urego

169쪽

rium III. et Zachariam summos Pontifices, nee non ad P-ceres Francorum.

Paulus gente Lombardus, Varnelaidi filius, a quo et cognomen iraxit, Ecclesiae Aquileiensis Diaconus, Desiderio postremo Longobardorum regi a secretis, et cum principe suo a Carolo M. in captivitatem abductus a. 774. Verum ob su Picionem, nescio quam, relePtus, ad Ducem Beneventanum Desiderii generum ivit, tandemque in monasterio Cassinensi vitam suam clausit a. 779, in gratiam a Carolo rege rec litus. Inter opera Pauli Diaconi eminent: 1. Historia miscelanea; 2. Historia Longobardorum VI. libris comprehensa, inde ab eorum origine usque ad mortem regis Luii prandi; 3. Homiliarium, jussu Caroli M. ex traditionibus Patrum collectum ; 4. Plures Sanctorum vitae, epistolae etc. Paulinus, ignobili genere ortus, primum agrieola, deinde literarum, artiumque liberalium studiosus, successu tam eximio . ut a Carolo M. ad dignitatem Patriarchae Aquileiensis promoveretur anno circiter I94. - Scripsit: 1. Libellum do Ss. Trinitate, adversus Felicem et Elipandum ; 2. Libros tres contra eumdem Felicem Urgelitanum. Alcvinus, Anglus, Diaconus Eboracensis, literarum latinarum, graecarum et hebraicarum longe doctissimus, nec non eloquentiae, poeseos, philosophiae ac theologiae cognitioni plus quam vulgari imbutus, Carolo M. regi, qui eum in aulam suam accersiverat a. 781 samiliarissimus , ejusque filiorum praeceptor, cui non solum pleraque Carolina in rebus ecclesiasticis accepta sunt serenda, verum etiam, quiquid politioris literaturae isto et sequentibus saeculis Gallia ostendat. Is enim non contentus, scholam Palatinam moderari, etiam Turonensem, quam derelicta aula, ipse fundaverat, gubernandam suseepit, plurimosque informavit discipulos illustros, et eruditionis forma eelebres. Demum mundi pertaesus, intra Τuronensis coenobii septa vitam clausit a. 804. - Ε seriptis Al-enini potiorem allentionem merentur: 1. Eius epistolae permultae quae historiao hujus temporis mullum offundunt lucis ; 2. Expositiones et commentaria in sacram Scripturam ; 3. Liber do virtutibus et vitiis ; 4. Libellus de anima etc. Ambrosius Authpertus, natione Gallus, ordinis Benedi-otini monachus, et Abbas monasterii S. Vincet illi in Samnio siti, tempore Panti Pontificis ae Dosiderii Longobardorum regis

florens, sacrarum maxime literarum peritus, mortuus an . 778.

- Viro huic in primis in acceptis reseruntur : l. Libri X. in Apoealypsin S. Joannis : 2. Liber de conssielu viliorum; 3. Vita beatorum Patrum Paldonis , Fatonis et Fasonis, monasterii S. Vincentii landatorum ; 4. Homiliae etiam nonnullae. Ut

170쪽

nihil dicamus de illis expositionibus in alios sacrae scripturae libros.

1. Religionis norma a christianis agnita. Notitia fidei articulorum ab Ecclesia traditorum haurienda est cum ex scriptis doctorum ecclesiasticorum, tum ex symbolis hujus aetatis, quorum alia in Synodis, ut Nicaen C stantinopolitanum, alia a privatis, veluti Athanasianum, composita sunt, tum denique ex Conciliorum, quae supersunt, actis atque decretis. Do singulis doctrinae coelestis partibus praeclara et perspicua testimonia aetatis huius Doctores ecclesiastici nobis exhibent. Sic do SS. Litteris et Traditionibus in stabilienda christiana doctrina unice sequendis, vere illustria extant aevi hujus d cumenta. Quantum sacrae Scripturae tum fuerit tribulum, satis luculenter apparet ex eorum doctorum essatis, qui divinam illius originem et auctoritatem ex instituto vindicarunt. S. Athanasius utriusque Τestamenti libros canonicos recensens , ad calcem subjungit r u Hi sunt sontes salutares, ex quibus sitiens haurire possit eloquia. In his solis pietatis schola beato annunciatur sa).M Scripturam sacram divinitus inspiratam esse, alio loco idem testatur, diserto scribens: α Omnis sive n Va sive vetus scriptura numinis afflatu prodiit ι . n S. Basilius ait : κ Stemus arbitratui inspiratae a Deo scripturae, et apud quos inveniuntur dogmala divinis Oraculis consona, illis crodamus se . s S. Ioannes Chrysostomus praedicat a Scripturam Sanctam exactam rerum omnium lancem, nec alle

dendum esse, dicit, quid hic aut illo sentiat, sed Scripturas

Sanctas consulendas H. v Item et plures alii Ecclesiae Doci res pronunciarunt. Hinc etiam Ioctionem S. Scripturae omnibus utilem Doctores et Pastores hujus Periodi enixo commendarunt. Sic fideles ad legendos novi praesertim Τestamenti sacros codices hortatus S. Chrysostomus his verbis: et Curae vobis sit evangelicas logere lectiones, domi frequenter repetere, Sensum inquirere, annotare etc. se .... Quod si non poteris assiduitate lectionis invenire , quod dicitur, accede ad

iii Ioan .