장음표시 사용
341쪽
doctrina Ioannis Parri Doctoris Parisiensis de licito, imo meritorio tyraniaicidio, a subdilis etiam dolose perpetrato proscripta ruit. Ansam huic libro componendo dederat contentio de jure successionis post mortem Caroli M Regis Galliae orta inter Ludovicum Aurelianensem Regis fratrem , et Ioannem Dueis Burgundiae ejus palmum, qua durante Ludovicus suit
occisus. In sequentibus duabus sessionihus frustra adlaboratum est in eo, ut Benedictus XIII Pontificatu cederet. In sessione decimanona Hieronymus a Praga suos quidem errores reV eat, ast postea Palinodiam retractat, ut adeo in sessione vigesimaprima damnatus, saeculari potestati traderetur, et vivus combureretur. Praeterimus subsequentes sessiones, in quibus minoris momenti res gestae sunt, usque ad sessionem trigmsimam primam, in qua exauctorationis sententia lata est in Benedietum XIII ejusque sententiae ac censurae in sessione proxime sequenti rescissae sunt In sessione tris sima nona
deeretum est, ut Pontifex in loeis ab ipso do Concilii consensu, vel in desectum Pontificis ab ipso Concilio indicendis, qui quennio post, hocque absoluto septemnio post , ac deinceps singulis decenniis Concilium generale celebret; in casu vero schismatis Pontificii proximo anno concilium convocetur ; ae inchoato concilio, Antipapae ab omni administratione sint suspensi. In sessione quadragesima definitum est, ut Pontifex eum deleεatis singularum nationum reformet Ecclesiam in capite , et in membris, statumque Romanae curiae r ut porro numerus Cardinalium reducatur , et Papa corrigat desectus , qui in reservationes, annatas, collectiones et confirmationes beneficiorum dispensationes, indulgentias et decimas irreps rant, omnemque Simoniam extirpet. In sessione 41 omnium eonsensione electus suit Summus Pontifex Otho Columnensis, Martinus V dictus, qui petentibus post coronationem nationibus, datam pro reformatione fidem renovavit. In sessione quadragesima secunda Marii nus V exhibuit reformationis sormam, iuxta articulos 18 in sessione quadragesima propositos. In sessione quadragesima tertia Nartinus V quaedam reformationis decreta promulgavit de exemptionibus abrogandis, de ab lendis unionibus henefieiorum, de lanctibus beneficiornm v cantium non attribuendis Romano Pontifici, de nulli ala et elionum, postulationum et quarumvis provisionum simoniaee lactarum, de dispensationibus revoeandis, de deeimis: aliisqueonpribus Ecclesiae et personis ecclesiasticis non inis endis rreliquos resormationis articulos ne vel a longe aut L In sessione quadragesima quarta Martinus Concilii proxime suturi locum civitatem Papiensem designavi L Tandem in sessione quadragesima quinta absolutum est Concilium, quod annis
342쪽
quatuor et sex mensibus duraverat. Benedictus XIII Perpiniani vivens contemptis Patrum decretis et nomen et insignia pontificia retinuit, et in ejus locum anno 1423 mortui subiectus est a duobus reliquis ejus saetionis Cardinalibus Aegidius Μ mos , Gente Hispanus, Clemens VIII nominatus, qui lamen quarto post anno, agente Alphonso, Rege Aragoniae, Martino Vse subjecit, atque ita post 50 annos schisma Pontificium e tinctum est . 29. Coneilium Basilamn. Ut decreto sessionis 39 concilii Constantiensis satisfieret, Martinus V Pontifex quinquennio post aliud εenerale concilium Papiae indixit, illucque Legatos suos misit anno 1423. Sed eum nulli adhue Episcopi Transalpini advenissent, et pra terea lues pestifera ibi grassaretur, Srnodum Senam transtulit. In hanc urbem pauci Episcopi confluxere, et de reformationis
artieulis minime inter se convenientes. Ibi damnalio Rele tarum et Hussitarum Constantiae facta confirmata , sententia contra Petrum de Luna Antipapam ratthabita, item de Gra eorum ad unitatem Ecelesiae reductione actum est. Ast tum hellorum tempestales undique ingruerent, et Alphonsus Are gonum Rex in odium Pontificis partem Petri Lunensis pene extinctam resuscitaret, ejusque causam, missis oratoribus, agmret ; Martinus V an. 1424 Concilium dissolvit, atque in sequens septennium eelebrandum alterum Basileae indixit. Mortuo inter haec Martino V, qui ei in Pontificatu successit Eugenius IV antea Gabriel Condulmorus venetus Cardinalis, istud ipsum convocavit an . 1431 omniaque a praedecessore ordinata, inprimis Iuliani Cardinalis Legationem ipsique eommissam pra sidendi potestatem confirmavit. Paucis Praelatis statuta die co gregalis, concilium auspicatus est Iulianus Cardinalis, sermone ad s3niaales habito. In sessione prima praeter plura alia legitimam Synodi auctoritatem attinentia, decretum Constantienseeontra Concilii perturbatores eonsrmatum est, iisque poen rum minae intentatae. Vix autem eelebrari coeperat Synodus, eum illius dissolutionem Engenius IV decrevit, Iulianum Legatum revoeavit, aliudque Coneilivm Bononiae celebrandum indixit, inter alia eausatus et paueitatem Episcoporum, et bellum inter Philippum Burgundiae ae Fridericum Austriae Duces se vens, et vieiniorem Graeeis laeum , quibus Basileam adire aut haud facile esset. Ast Synodus revoeationis Bullae acerrime restitit, Episcopos absentes ad iter accelerandum excitavit, Si-
343쪽
gismundi imperatoris, et Caroli VII Galli ac regis tutelam et patrocinium imploravit, effectique, ut ambo Principes , et ipse
Iulianus Cardinalis, scriptis ad Papam literis, eumdein monerent, ut s nodum Basileae celebrari sinat et absolvi. In sessione secunda renovatum est decretum sessionis quartae Synodi Constantiensis. In sessione tertia S3 nodus Eugenium IV monuit, ut Concilii dissolutionem de facto revocet, et intra tres menses vel accedat ipse ad Concilium, vel millat Logatos cum plenaria potestate: alioquin Srnodus necessitatibus Ecclesiae
Irovidebit, et procedet secundum quod juris fuerit divini et
umani . In sequentibus sessionibus causa Boheitiorum Ηussitarum dirempta est. Tribus sere annis in dissensione elapsis,
tandem an. 1434 Sigismundi impera loris et Caroli VII Regis
Galliae interventu pax restituta est inter Concilium et Pontificem. Nimirum in sessione XVI literae Eugenii IV S3 nodo oblatae sunt, quibus Pontifex declaravit Concilium Basileenselegitime inchoatum, et continuatum fuisse. In sessione XVII pra sento Sigismundo imperatore, Romanae Sedis Legati sunt admissi tanquam Concilii praesides, nomine et loci Eugenii Papae.
In subsequentibus sessionibus permultae reformationis decreta edita sunt contra Clericos concubinarios, annatas, reServati Ones beneficiorum, expectativas, de modestia, gravitate, devotionain celebrando divino olscio, de sestis Sanctorum, spectaculis, choreis, commessationibus, nundinis in Ecclesiis ac coemetoriis minime tolerandis, etc. In sessione vigesima quarta Legati Sedis Apostolicao Concilium pro unionis negotio persciendo in uno ex locis maritimis Italiae Graecis magistaeeepto , V. g. Florentiao celebrari postularunt: Synodus vero se opposuit, et Eugenium IV ad rationem reddendam evocavit. Unde Christiani Principes, potissimum Sigismundus imperator, et Hispaniae B ex contra Patres Basileenses protestati sunt. Tandem Eugenius IV, edito Bononiae diplomate Basileensem conventum Ferrariam ira tulit. Quum post sessionem vigesimam quartam Episcopi sensim atque sensim Basilea discusserint, Quicilium legitimum esse desii l. Nihilominus tamen pars nodi reliqua, duce Ludovico Cardinali Arelatensi, ex secundi ordinis Sacerdotiburs sero eonsata , sessiones suas uSquct ad mensem Maium an. 1443 Basileae continuavit. Jam in sessione XXVI Eugenius IV muliorum criminum immerito accuSatus, et in ius vocatus est ad diem sexagesimam. Eugenius Papa vero Basileenses iterato excommunicavit, eorum acta rocidit, ci- ibusque sub excommunicationis poena praecepit, ut eos iti ira mensem ex urbe sua pollerent. Λt illi minime territi, in se-guvntibus sessionibus Eugenium a Pontificatu deposuerunt et in sessione trigesima nona a uti papam elegerunt Amadaeum
344쪽
Sabaudiae Ducem , Felicem V dictum, qui deposito regimino Bipoliae, loco ditionis suae amaenissimo, quasi in secessuaseeueo vivebat. Tandem in Sessione quadragesima quinta , quae omnium ultima erat, etsi postea aliquae sessiones Lau- sanae habitae sint, decretum est, ut proximum concilium generale infra triennium Lugduni celebraretur, nec lamen dissolutum iamiam censeretur Concilium Basileense a . 30. Contalium Ferrariense asu Florentinum. Ad perfieiendam utriusque Ecclesiae unionem, Eugenius IV Papa Concilium Basilea Ferrariam transtulit a. 1438, eoque ut migrarent, missis Leutis, Graecos invitavit. Numerantur sexdecim hujus conellii sessiones eum Graecis e lebratae. Prima Praelatorum ibi conregatorum cura fuit , tum, ut Basileenses damnarent, omniaque eorum decreta a tempore iactas translationis edita, aut posthac addenda nulla et irrita declararent, tum, ut articulos fidei Graecos inter, et Latinos controversos, v. g. De processiona Spiritiu Saneti, de additione parti lae Filioque, de Purgatorio, eι statum an marum ante judicii diem, de usu arimorum et Sanetas Sedis aueιoritate discuterent. Ast ingruento iam intra Ferrariensem civitatem pestilentia, translatum suti Coneilium Florentiam a. 1439, uni consumptae suere inter disputationem sessiones
noVem. In sesSione prima, quae est, computatis sessionibus Ferrariae celebratis, decima septima, Patres concluserunt , ut Graeci do modo ineundae coneordiae inter se conserrent, eumque in proxima sessione in medium asserrent, sed eo non
invento , consilium de privata disputations inierunt, Septemviris utriusque partis selectis , qui de propositis quaestionibus dissererent. Verum cum publica disputatio summo Pontifici magis placeret, octo sessionibus proxime sequentibus de processione Spiritus Sancti a Patre et Filio inter Ioannem de Monto Nigro Provincialem Lombardiae Ord. Praedi-eatorum , et Marcum Ephesinum ita disputatum est, ut Graecorum plurimi, in primis Bessarion Νieaenus , et Isidorus
Ruthenus Archipraesules se ad unionem valde propensos osten derent. Rebus ita constitutis, moritur in pace Ecelesiae I sephus Patriarcha Constantinopolitanus, propter adversam Vale iudinem 33nodo absens , eoque mortuo, decretum unionis graece et Iasine eo eriptum fuit, et in publica sessione lemetum, Iatine quidem a Juliano S. Sabinae Cardinali, graeco
αὶ Mansi suppl. Coneil. T. Iv. , Natal. Alex. Diss. g. de cone. Senens. et Basil. T. VllI., Aeneae Silvii Hist. l. 1. de cone. Basil. ete.
345쪽
vero a Bessarione, cui Papa Eugenius, cardinaIes, Imper ior Ioannes Palaeologus , et Ecclesiae utriusquo Episcopi et Abbates, uno excepto Marco Ephesino, subscripsere. Deereii hujus articuli sequentes sunt: Spiritus Sanetus procedit per unam spirationem a Patre et Filio, veluti uno principio; 2. Particula Filioque ad dogma magis evolute confitendum
Symbolo licite adjici potuit; 3. Eucharistia, sive in ferme
tato , sive in arrmo non tantum valide , sed etiam juxta eu-jusvis Ecclesiae risum, licite consecratur; 4. Datur Purgatorium, animae purgatorii fidelium precibus adjuvantur. Visio beatisca animabus plene purgatis non dissertur. 5. Romanus Pontifex in universum orhem tenet Primatum , sucee sor est B. Petri totiusque Ecelesiae caput, cui pascendi universalem Ecclesiam a Iesu Christo plena potestas tradita est. Quibus peractis, Graeci Florentiae discesserunt, et agento p lissimum Marco Ephesino novam perfidiae notam sibi incusserunL Post diseessum Graecorum, Concilium Patres Basileenses veluti haerelicos et schismaticos proseidit, et decretum pro unione Armenorum, quorum Patriarcha Apocrisarios illuc miserat , edidit, quo praeter dogma SS. Trinitatis, et Ineam tionis , sorma et materia Sacramentorum explieantur, demum tribus sessionibus sequentibus Amadeum Antipapam haereti- eum et schismaticum declaravit, decretum unionis cum Iaco-bitis adidit. Mortuo a. 1447 post multas aerumnas Eugenio IV electus est Nicolaus V vir pacis amantissimus, qui Felieem V a Carolo VII Galliae rege pressum ad deponendum Pontiscatum adduxit, eumque primarium Cardinalem , Episeopum Sabinensem , et Vicarium perpetuum Sedis Apostolieae in qnibusdam terris creavit; hinc dissolutum fuit etiam Coneilianulum Basileense so . S. 31. Coneordatum naιionis Germanteae eum Sede Apstiolies. Durante inter Basileenses et Eugenium IV dissensione, Germani neutralitatem profitebantur , donec dexteritas AEneae luit eos in partem Eugenii inclinavit. Nicolaus V, qui Eugenio successit, anno 1448 ad Diotam Ashassenburgensem , ab aliis Viennensem haud immorito dictam , iquam Fridericus III imperator indixerat, misit suum Legatum Ioannem do Caruriat, Cardinalem S. Angeli, ut cum natione Germanica pacisceretur. In hac pro rotinendis, et dimittendis 'decretis Basileensibus acriter certatum; post multas demum eon- certationes, adnitente potissimum Aenea Sylvio imperatoris pro-
346쪽
curatore , delinitis ecclesiasticis Electoribus, initum est cor triarda tuiti Viennense , velletiam Ashassent, urgense dictum,
probabiliter inde quia Asbassenburgi imperatori facultas data fuit illud ineundi. In hoc Concordato statutum fuit: l. Ut
Pontifex conserat omnia beneficia in curia Romana vacantia , i. e. illa beneficia, quorum possessores Romam pros
cli ibidem, aut loco intra duos dies ab urbe dissito , decesserint; nec non ea, quae per depositionem, translationem, abdicationem electionis aut postulationis rescissionem a Pontifice factam vacaverint; 2. Ut Capitula Ecclesiarum Metropoli lanarum et Cathedrali uin , ac Monasteria ius habeant eligendi Episcopum et Abbatem; electio vero a Pontifico confirmetur , nisi Pontifex ex rationabili causa electo digniorem et Ecclesiae utiliorem substituaL 3. Ut maiores post Poutificalem dignitates in Ecclesiis Cathedralibus , et principales in
Collegiatis conserat Pontifex. In reliquis vero beneficiis eonserendis Pontifex ct Episcopus per mensos alternent, unde Januarius , Ilartius e. s. p. menses papales dicti sunt; 4. Annatarum loco Pontifici de Episcopalibus et Abbaliis certae pecuniarum summae, inonnulli dicunt annalas reduetas fuisse ad quintam Partem proventuum primi annii de minoribus autem beneficiis dimidiae annatae intra duosia beneficio accepto annos , per modum gratuitae subvcntionis pendantur, ea tamen mitigatione, ut si idem beneficium uno anno saepius vacaverit , nonnisi semel solvantur; 5. Beneficia quorum annui redditus summam 2l florenorum non excedunt, ab omni tributo sunt libera.
S. 32. Sanetis pragmattea in Gadita. i0uum Basileenses per Legatos a Carolo VII Galliae rein
Oxpetiissent, ut decreta Basileensia reciperet, Rex a. 14d8Praelatos ac Proceres regni Avarici Biturigum eongregavit , huicque conventui ipse praesedit. In hac congregatione, ditis tam Basileensium, quam Eugenii IV Legatis, lex condita est, qua decreta Basileensia perplura ad Ecclesiae resormationem spectantia cum quibusdam modificationibus , negis auctoritate sanciebantur; et haec lex vulgo Sanetis Pragm .uea audit. Constat titulis 23, quos inter eminent: l. restit tio libertatis electionum Episcopalium secundum .veterem so mam, et abolitio nominationum Papalium , aut regiarum adiΕpiscopatus; 2. limitatio appellationum Romanarum , hoc sere modo, ut legitimus servetur ordo instantiarum , et causae in ultima domum instantia ad Curiam Romanam delatae non Romae dijudicentur , sed judicibus aliis nationalibus tu partibus
delegentur; δ. sublatio omnium annatarum , quae tantum Lum:
347쪽
dae, alii fidei propagandae alii pragmaticae sanctioni abolendas operam nave ut. Sessione VII lecti sunt supplices libelli Be nardini Carvolat et Friderici a S. Severino schismaticorum Cardiu aliuin, quibus illi eiurato schismate et Conciliabulo Pisano , veniam postularunt, pristinae dignitati propterea restituti. Sessione VIII damnantur omnes Λ verrois Λrabis asseclao
contendentes , animam rationalem mortalem esse , aut unicam
in cunetis hominibus. Sessionis IX Bullae reformationis Romanae Curiae ex ambone leguntur, et multiplices constitutiones promulgantur ad corrigendos Clericorum mores. Sessione X declaratur , Montes, qui dicuntur pietatis, non esse usurarios , sed justos ac licitos, nec libros novos imprimendos , nisi praecesserit examen, et Approbatio Inquisitoris haereticae pravit lis , aut ordinarii Praelati sub poena excommunicationis. Sessione XI ad obedientiam summi Pontificis deputati Patriarchae Maronitarum admissi, lata etiam lex concio natoribus servanda, lecta simul et approbata concordata Bouoni ad inita inter Leonem X Papam et Galliae regem Franciscum Ι,' quae in locum abolitae Sanctionis pragmaticae substituuntur. Principalia puncta Dorum erant sequentia: 1. Sublatis Capitulorum electionibus, Regi Galliae potestas tributa Archiepiscopos, Episcopos, aliosque Praelatos Regni sui intra sex a die vacationis menses designandi, relicto Pontifici, eos confirmandi iure; hoc autem ex causis canonicis confirmati nem denegante, Rex post trimestre alios nominare debeat , Rege autem cunctante , ius collationis ad Papam devolvebatur. 2. Pontisci reservatum fuit jus bellescia Regni Gallicani in Curia Romana vacantia conserendi. 3. Statulum , ut ex nominandis ad beneficia saltem tertia pars sit insignita gradu doctorali ex Theologia vel jure canonico. 4. Pontifici annala'
concessae et causae canonicae majores, in iure canonico de- . signatae eiusdem laro conser Vatae, at expdctativae et reserva
tionos beneficiorum pontificiae abrogatae sunt. 5. Velitum est appellare omissis instantiis intermediis. 6. Decretum, ut loca interdicto non subjiciantur, nisi domini, vel magistratus dederint ansam, et ut illi soli excommunicati sint vitandi, qui qua tales per sententiam judicis fuerit denuntiati. Sessione XII qua Concilium. dirimitur , excommunicantur, quicumque do mos Cardinalium tempore electionis novi Pontificis invadunt;
omnia et singula in sDodo statuta et gesta confirmantur, de- .nique ad. cxpeditionem contra Turcas exequendam, decimae
si uctuum ex Ecclesiis, monasteriis et be uesiciis indicuntur su).
348쪽
35. Modus perveniendi ad Gynstares eeelesiasιleas. Regulariter Episeopatus et Abbatiae Capitulorum electione conserebantur. Si autem electio canonibus adversabatur, aut electus indignus erat, vel moriebatur in Curia Romana, aut ad aliam Ecclesiam transferebatur beneficiatus, tunc Pontifex jus conserendi beneficium sibi reservaverat. Hisce reservationibus, contra quas nationes reclamabant , modus positus est
in Anglia, Germania, et Gallia per concordata. Hinc inde , et potissimum in Gallia, in locum electionis introducta fuit nominatio regia.
Electionem R. Pontificis quod aitinoi, cum Nicolai II deeroium dissidia in electione Pontificis non praecaveret, Alexander III in Concilio Lateranensi Ill an. 1179 statuit, ut i gitimus Pontifex non sit, nisi ille, in quem duae partes Cardinalium eligentium consenserint; qui vero a minori parte
electus Pontificatum usurpaverit, is excommunicetur cum a s sectis, et solummodo in articulo mortis absolvatur. Cum Camdinatos tum alias, tum praesertim post Clementis IV obitum ob divorsa studia clectionem Pontificis ad duos annos et novem menses protraxissent, Gregorius X Clemeutis IV successor, ut huic malo mederetur anno 1474 in Concilio Lugdunensi II celeberrimam eonstitutionem de conclavi edidit, qua statuit: ut si Cardinales in civitate in qua Pontifex moritur, praesentes fuerint, absonios decem diebus tantummodo expectare teneantur, qui bius elapsis, omnes conveniant in palatio , in quo Pontifex habitabat , contenti singuli singulis tantummodo Clericis vel Laicis servientibus. In eodem autem palatio unum conclavo onmes habitent, et claudatur servato libero ad secretam cameram aditu t undique ita , ut nullus intrare valeat, vel exire, Oxceptis iis, qui do voluntate omnium Cardinalium, pro iis tantum, quae ad electionis negotium Per linent, vocantur. Nulli etiam fas sit, ipsis Cardinalibus, vel e rum alicui nuntium mittere, vel scripturam. Qui vero contra secerit, ipso facto sententiam excommunieationis incurrat. Si inter tres dies, postquam conclave intraverint, non fuerit electio Pontificis peracia, per spatium quinque dierum, singulis diebus tam in nrandio quam in coena , uno solo ferculo sinicontenti. Quibus clectione non facta decursis, panis tantum, vinum et aqua eisdem ministrentur ; electionis quoque hujusmodi pendente negotio , nihil de camera Papae recipiant. Cardinalibus absentibus nil inris relictum est obmovendi quidpiam adversus peractam electionem so . αὶ Mansi T. XXlV p. 37. Feqq.
349쪽
Seriptores Meetidi XI ti XII Graeci. Celebriores Seriplares in Ecclesia Orientali fuerer The phylaetus Acridae Archiepiscopus et istius Bulgariae Meu polita, vir doctissimus, qui reserente Baronio ab anno 1061, et ultra annum 1081 non mediocrem sibi famam paravit, interpraetando Scripturae sacrao clarus, cujus etiam sequentia supersunt monumenta : 1. Commentaria in quatuor Evange-
lia, in Aeta Apostolorum, in episinas S. Pauli, in Habacue Ionam , Nahum et Osee; 2. Oratio in adorationem Crucis, Epistolae variae et Institutio Regia ad Constantinum Porphyrogenitum, etc.
Euthymius Zigabenus prosessione monachus S. Basilii , mandato Alexit Omneni scripsit Panopliam dogmaticam orthodoxae fidei adversus omnes haereses, Commentaria in quatuor Evangelia et in Epistolas S. Pauli, nec non catenam in
Theodorus Balsamon. Patriarcha Antiochenus cui debentur; 1. Commentaria in canones Conciliorum et canonicas Episcoporum epistolas; 2. Commentarius in Nom an om Phocii;3. Responsa varia et imperatoria edicta causas ecclesiasticas spectantia ; 4. Meditationes , sive responsa varia ecclesiastica, etc. Ioannes Zonaras Aulae Prot Secretarius ah Alexio Comneno imperatore creatus, deinde monachus ordinis S. Basilii . posteris reliquit; 1. Chronicon, seu annales ab orbo condito ad annum 1118; 2. Commentarios in canones Apostolorum et sacrorum Conciliorum nec non in episistas cauovicas SS. Patrum Dionisii et Petri Alexandrinorum , Gregorii Thauma turgi et Basilii; 3. Canonem de S. Virgine. Hichael Glycas, vir variarum disciplinarum , praesertim
historicarum gnarus, scripsit Annales aci annum usque 1118 pertingentes, atque plures Epistolas , quarum nonnullae ad Constantinum Palaeologum caesarem scriptae sunt. 2. Scripωres indevii XI ti XII Latini. S. Anselmus circa an. 1034. Augustae in Pedemonsio natus, discipulus Lansranci prius monachus deinde Abbas Beecensis ac tandem ob ingenium et vitae sanctitatem a Guillelmo II Angliae Rege ad Archiepiscopatum cantu riensem evectus an. 1093.
350쪽
Cum summam pecuniae in vicem reatitudinis quasi pro cotilata tanta dignitate negi solvere nollet, ad declinandam regis persecutionem Romam devotionis causa prosectus est , ac deinceps Lugduni permansit usque ad obitum Guillelmi. Regnante in Gallia Henrico I, Anselmus novis de jure Investi- iurarum litibus est implicitus. Cum enim in Angliam redux Archiepiscopatum de manu eius recipere nollet , Rex denique Anselmum secum transigere coegit, ut scilicet Investiturae solemnitas quidem abesset, salvum tamen maneret juramentum Regi praestandum. Inter eius opera eminent: Mo-
nologium, seu soli loquium, in quo existentiam Dei, et attribuia philosophico demonstrat; et Prosloginm, liber apologeticuseontra Gaulionem, Libri duo contra Gentiles: Cur Deus homo; de conceptu Virginis, et originali poceato; Dialogi de Veritale; de libero arbitrio, de casu diaboli; Liber de concordia praescientiae, praedestinationis, et gratiao Dei cum libero arbitrio; Dialogus ile passione Domini; denique varii tractatus ascotici. Ruperius natione Germanus, ordinis S. Benedicti monaliachus, ct coenobii Tulliensis Abbas, virtute ac pietate eximius , perplures lucubrationes argumenti exegetici reliquit, quibus praestant; 1. Commentaria in multos S. Codicis libros; 2. Libri 42 de SS. Trinitate et operibus ejus; 3. Libri 13 de victoria Verbi Dei ad Canonem Abbatem scripti; 4. Libri 12 de divinis ossiciis; 5. Libri 4 in Regulam S. Beneuleii; 6. Libri 9
de glorificatione Trinitatis et de processione Spiritus Sancti etc. S. Bemardus an. 109l Fontanis in Burgundia nobilibus
parentibus natus, iam puer in vitam piam et asceticam propendens , an. 1113 monasterium Culerciense nuper fundatum ingressus, ct post duos annos monasterii Clarevallensis ejusdem ordinis Abbas constitutus est. S. Bernardus suit saeculi sui lumen et decus, et quoniam suavissima eloquentia pollebat, Doctor mellifluus appellatus est Sua scientia, eloquentia et virtutibus ingentem nominis famam, tantamque apud omnes Venerationem et auctoritatem nactus est, ut reges ot Pontifices
ei obtemperarent, et gravissima in utraque republica negotia Fecundum eius voluntatem dirigerentur. Obiit an. 1153. Ex ejus operibus potiora sunt: Libri 5 de consideratione ad Eugenium Papam III, olim eius discipulum; tractatus de moribus et ossicio Episcoporum; liber de eligendo Deo; tractatus de Praecepto et dispensatione ; tractatus do gratia et libero arbitrio; liber de vita et gestis Malachiae Armecaui in Hibernia Archiepiscopi Epistolae et perplures Sermones. Petrus Lombardus, a patria sic cognominatus, Petri Abe- lardi discipulus et seolasticorum facile princeps, Theologiae Prosessor Parisiensis , Canonicus deinde Carnotensis , demum