Institutiones historiae ecclesiasticae novi foederis ad usum scholarum seraphici ordinis auctore R.P. Claro Vascotti

361쪽

S. 5. Methodus tradendi Theolagiam. Iam a temporibus Lansranci, Anselmi, aliorumque amor Theologiae se lasticae in dies latius serpsit, ei in multis Gauliae, Angliae at Germaniae scholis ingenii aeumen Religioni explorandae accomodari, ac philosophia Aristotelica Τheologias jungi coepiti Facile est cogitatu, Monachos libros Aristotelis describentes ita captos fuisse peripateticae philosophiae methodo, ut eam in scholas theologicas inveherent. Distinguum tur vulgo tres diversae Scholasticorum elasses seu aetates. Ad primam classem reseruntur Theologi scholastici saec. XI et XII, videlicet Anselmus, Boscellinus, Hildeberius, Petrus Abaela dus, Hugo, Petrus Lombardus. Ad saeeundam aetatem sp etant Alexander Halensis, Albertus V., Thomas Aquinas, Bonaventura, et Ioannes Duns Scotus, quorum conatu Ne platonismi relimitae fuerunt extirpatae, et Staseritae philos iain ipsa Theologiae penetralia recepta. Praecipui aetatis tertiae Magistri habentur Durandus a S. Portiano, Guilirimus Oceamus, Petrus de Alliaco, quorum inius labor in eo orat, ut Τhstologiam argutiis philosophicis, et infinitis quaestionibus sub-ptilibus onerarent. Quia haec messiodus ingeniis solidioribus displicebat, quidam cum philosophia sollicitum pietatis studium sociandum, et ad hunc tinem omnem Theologiam dirigendam esse existimabant, cujus rei exemplum observare lieet in Hu

Erant etiam, qui duce S. Bernardo, in explieandis, comprobandisque Resigionis dogmatibus, repudiata philosophia, solam Seripturam S. et Traditionem magistram sequerenuir, fideique mysteria non intellectu metiri , sed sanctiori animi ametuamplecti, et mystico contemplari coriarentur. Sed longe plurimi , dum philosophiam Aristotelis sugillarent, e Uuriis Dio-nrsii Areopagitae scriptis Theologiam mysticam construxe

S. l. Manichaei reeent rea. Fuerunt hae periodo homines, quorum alii captata severiori disciplina, vel luxuriante somniorum ingenio , alii im-

αὶ Fabrie. Biblioth. lat. Hist. Frane. t. 8., Anselm. I. s. ep. 4 . . Alaxander Hal. Summa Theol. , Briaeher nisi. erit. philos. t. S. P. 80s.

362쪽

matura sublili late rebus divinis optata, Romanorum Pontificum imperium et Ecclesiae auctoritatem proterve excutere , pleraque Catholicorum dogmata, et instituta salubria petulanter Sugillare, novaque phantasiae commenta effingere conabantur. Hos inter numerantur Manichaei recentiores, verisimiliter progenies Paulicianorum saeculi IX, a Germanis Catharia ut G auari, a Mediolanensibus Patarint, a Gallis boni homines, ab aliis publieani appollati. Rusdem sere sarinae homines erant Bogomili, quod continuis suspiriis misericordiam Dei implorarent, quibuscum Graecis , caeterisque Orientis Christianis aliquandiu pugnandum fuit. Haec secta ante annum ti 18 in Bulgaria coaluit, et Constantinopoli quoque innotuit imperante Alexio Comneno, qui eam ex tenebris callide in lucem protraxit. Cum enim sectae hujus princeps Basilius, medicus,

habitu monachus etiam in regia urbe errores suos spargeret,

Alexius imperator, fidem se illi habere simulans, effecit, ut Omnia sectae suae arcana aperiret. Quibus divulgatis imperator omnes Bogomitos perlinaces , eorumque ducem Basilium comburi iussit. Relarento Euthrinio Figabeno, monacho erim dito, qui imperatoris jussu Bogomitorum errores litteris mandabat , ii mundi primordia tribuebant Angelis caelo ejectis,

Vetus Foedus reiiciebant, dogma SS. Trinitalis landitus evertebant , statuentes : Filium et Spiritum Saucium esse a Deo creatos, Christo umbratile asi ingebant corpus , exploso aquae baptismo, quem Ioannis osso dicebant, statuebant Christi baptismum per spiritum, orationes quascumque, si dominicam excipias, repudiabant, Liturgiam et Eucharistiam Catholicorum sugillabant, S. Crucem, cultum Sanctorum et imaginum superstilionis loco habebant, etc. Ex toto manifestum est, doctrinam eorum ad Docetismum Gilosticorum quam proxime accedere a . 2. Ptirobustiani, Henriciani.

Petrobustanorum signifer fuit Petrus Brusius de Bruis Saeerdos ei Canonicus Gallus, qui anno circiter 1110 in Gallia meridionali errores suos disseminavit , non sine turbis. Perhibent elurimos rebaptiratos, fracta altaria, combustas Cruces, exsibilatos ac pessime habitos Sacerdotes tum ab eo, tum ab ejus assaelis suisse, imo addunt, Petrum Brusium ad ligna

fractarum crucium carnes coxisse in Quadragesima. Demum

post 20 annorum itinera captus est, et a furibunda plebo combustus ad Fanum ei Abbatiam S. Aegidii. Petrus Venerabilis

363쪽

narrat, eos doeuisse: I. Paedobaptismuna ituli uua, templa evertenda, cruces frangendas et abolendas esse ; 2. Corpus Christi in sacrificio missae iiis offerri; 3. Sacriscia eleemosynas et orationes pm defunctis nihil prodeasc., Damnati sunt in Concilio Lateranensi II. 'i ιi:, Sectam halic postliminio magis propagavit Henricus .mo- uachus apostata, a iluo assectae dicii sunt Henriciant. His cum exhortationibus,1 tum simulata pietate Lausanae, Pictavit, Bu digalae, I olosae in tautam sui admirationem rapuit, ut mares, foeminaeque, saepe durante adhuc Hubdem sermone, ornatum suum a icerent, ejusque ductuit sol committerent. Ast cum verso in seditionem populo ex urbe Tolosana pulaus terga dare suisset coaetus, 'in via interestptus, ut Bhemis Eugenii III Papae jussu earceri mancipatus eph in quo satis soncessit anno 1149.. Illum tuter ei Petrum Beusium hoc extitit discrimen, quod Petrus. Crucem frangi praeceperit, quam .uenrieus suis praetulit fa=. ' i . '

Arnaldus Clericus Brixiensis, Petri Abael rdi discipulus

praedicavit contra bona. temporalia Clericorum cum Saecularium, tum regularium, assereus eos unicu ex decimis ut voluntariis fidelium oblationibus vivere debere. Cum multo redundaret eloquio jam sine inora Brixiao suarum declamationum theatrum aperuit, remque christianam ibi usque adeo turbavit, ut ' BrixienseX in Episcopumitiuum , oinuesque clericos desaevirent. Accusatinii , a Brixi eos i Episeopo Arnaldum damnavit. Innocentius It in Concilio Iotex ouisi IL, Anno 1145 Romam petiit vir sanaticus, ibique, immanis populi iras in Pontificem et Clorum concitavit, inter alia docens : Bestaurandum csso Capitolium, renovandam senatoriam dignita toni, denique resuscitandam veterem reipublicae formam. Usque ad annum 1155. Arualdus Romae delituit, procerum ac nobilium favore uius. Cum vero Hadrianus IV Papa, urbem Romam interdicto subiecisset, Romanorum animi ila territi sunt, ut Arnaldum ex urbe dimitterenta is ad eastra Friderici BarbaroSSae coii- fugiensι captus, et in potestatem Papae iraditus est. Demum jussu Petri urbis praesecti ligno' adactus, et igne combustu

cineresque in Τiborim projecti sunt, no stolidae plabi corpus

364쪽

Non lain d trinae novitale, quam potius vitae ratione singulari inter haerelicos saeculi XII eminet I anchelinus , vir quidem literarum omnino expers, sed arrogans, Vanus, Vitaeque voluptatibus deditus, qui tribus armatorum millibusisti- palus, incedebat apparatu praetioso, vestibus deauratis ornatus, convivia lautissima instruens, tanta tuo dicendi facultato natura pollens, ut plebis animos facile sibi devinceret. Cum pervenisset Aniuerpiam, nobilem in Belgio civitatem, eam imposiurae suae peropportunam invenit. Tum enimTibi erat unicus, qui animarum curam ex socordia abjiciens, suamque

neptam quasi in coniugio habens, omni apud populum fide

et auctoritale exciderat. Hanc igitur oecasionem orripiens Tanchelinus magnam de se opinionem populo male contento injecit, Filium Dei se nominari, templumque suis honoribus de dicari passus. Credibile etiam eum principiis pseu-domysti eis

addicium, externum ac publicum Dei e ullum, sacram menam et Baptismum repudiasse, atque clandestinos conventus cum suis asseclis egisse. Grassanti huic haeresi conflantia plane admirabili obviam ivit S. Norberius, suaque auctoritate esse-cit , ut ingens errantium numerus in gremium Ecclesiae catholicae rediret, ipse vero imposior ex urbe Λntuerpiensi expelleretur. Tandem reserente Roborto do Monte Ian. 1l2D a quodam Presb1lero percussus occubuit su).4. Eudo G Mellis, seu Eon, sotiotici. Magnam mentis insaniam prodidit Eudo do Stella , sive

Eon, ex minori Britannia oriundus, qui cum in latina exo eismi formula haee audivisset verba : κ per eum, qui ventu-lurus est judicare vivos et mortuuos a ex analogia vocis e

Eum stolide eonclusit, sibique persuasit se esse illum , quirenturus est judicare vivos et mortuos, et saeculum per ignem PenbabiliuΑ Gathari, in quos, teste Roberto de Monte, casu inciderat , mentem ejus usque adeo nerturbarunt. Plerique

historicorum in eo conveniunt, quod Ecclesiarum maxime et monasteriorum infestator fuerit. Sana cum saluus ille aliqua

diu fuisset ita debachatus anno tandem 1 148 in Concilio Rh mensi doram Eugenio lII Summo Pontifico, tanquam haereticus est damnatus, et ne alios deliriis suis sanaticis infieeret, perpetuo carceri inclusus, in quo postmodum obiit. Plerique discipulorum eius, curiae saeculari traditi, et igne damnati

sunt.

4 Roberi. dε vonte. opp. ad ebronogroph. , Sigeb. ad ah. 24 apud Pistorium p. 81.

365쪽

Εodoni saeculo XII prope Coloniam Agrippinam, Bonam elim ei in regione Petragoriensi Galliae ingentes turbas excitarunt homines quidam rusticani et illiterati , qui divinitus voeatos

se gloriabantur, ut suam vivendi rationem ad formam vitae Λpostolieae componerent. Teste S. Bemardo, ingenii adeo sanatici erant, ut nuptias damnarent, et tamen Meminis coha-hitarent , baptismum parvulorum , invocationum Sanctorum , orationes pro defunctis reiicerent, suam unice sectam Christi

veram Ecclesiam esse contenderent, viros ecclesiasticos omnium ordinum vilipenderent, eosqlio nulla in administrandis Sacramentis potestate praeditos esse asserurent, Omnem bonorum temporalium possessionem et usum respuerent, et rigidissimam morum aisciplinam sequorentur. Sectam hane anno

1286 condemnavit Honorius IV, hujusque in Pontificatu successor Nicolaus IV Episcopis praecepti, ut Apostolicos severae inquisitioni sui ieerent. Primarius hujus seetae auctor fuiti Mardus Segaeelli in agro Parmensi natus juvenis omnis eruditionis expers. Is a Franciscanis, quorum in ordinem suscipi desiderabat, repulsus, Parmae in eorum Eeclesia, anno lGI mores et vitae rationem Apostolorum, quos in ima ine quadam dehiclos conspiciebat, sequi at propagare constituit. Igitur barbam et capillos aluit, tunicam ad talos pertingentem ex grosso panno albi coloris induit, palium linteum superimposuit, lano se einxit, et pedes soccis contexit. Deinde Meunia sua dissolutis quibusdam lusoribus proiecia, multos post se traxii. Ferunt anno 1280 Gerardum carum et Parmae vivum combustum fuisse. Post ejus mortem Duleium Novariensis, it aeri ingenio et animo bellicoso praeditus, nec Scripturae Saerae saeundia destituius, sectae.caput evasit, a quo Ap. stolici j Duilianistae dieii sunt. Is mox Epistolam ad Omnes Christianos dedit, qua vaticinabatur, post tres annos Frideri eum Messiae, Regem imperium Romanum, imo dominium in orbem uuiversum consecuturum , et Papam Bonifacium VHI eum omnibus Clericis et monachis intorsiciendum esse. Tandem posivaria itinera, cum vir sanaticus in Pedemonito saeviret, at no 1307 eaptus et Vorcellis concrematus est. Dulcinistae lamrunt condemnati in Concilio Viennensi anno 13ll ia . .:

Valdenses ortum traxere et nomen a P iro Valdo me ratore Lugdunensi opibus assuente, qui anno cireuer ia su nibus , lacte et omnibu' ex coitu genitis abstinerent il70

366쪽

subitanea cuiusdam suorum civium naorte perterritus, de emen dandis moribus, maiorique vitae persectione sectanda cogitarucoepit. Inter prima statim emendationis in ilia , quum Evan-lgeli uni S. Matthaei exolvens in hoc incidisset Christi dicium suὶ it Amen dico vobis, quia dives dissicile intrabit in regnum coelorum ηIOmnibus bonis suis se abdicavit, ei pauperibus undique confluentibus non tantum eleemosynam suppeditavit , sed etiam Novi Τestamen ii textum in lingua vulgari exp0Suit. Sic praedicationis evangelicae jus usurpaviti abusus ecclesiasticos substrinxit, corruptos Clericorum et Monachorum mores castigavit, debitamque superioribus obedientiam abiecit. Do

ctrina Valdi propagata suit Lugduni, in aliis Galliae partibus

et in Lombardia, ita quidem , ut lurmalim accurrerunt, qui ab ipso desiderarent informari. Neque mirum ulli videbitur, qui perpenderit, Valdenses egisse vitam ad morum intcgri latum ossiciam ut compositam, tristos incessisse, vestibus ad talos pendulis, prolixa barba, seminudis pedibus, suos nraelatos coluisse Suminis honoribus, et insignem jaclitasse S. Scripturauperiliam. Joannes Archiepiscopus Lugdunensis novellam sectam in herba suffocare ost conatus, severe illis prohibens praedicationem. Huic interdicto tamen adeo parum morem gesse runt , quin potius missis n. 1179 legatis ab Λlexandro III Pontifice concionandi licentiam peterent, imo testo Chronico Urspergensi, sectam suam religionis nomine a Lucio III rogarent.' probari, qui vero an. 1184 in Concilio Veronensi Valdum, ejusque sectatores, cuni Calliaris Palarinis, et aliis taliquam naereticos condemnavit. Λ quo tempore majorem in diem Poenarum rigorem experti, et ab Ecclosia catholica sensim penitus avulsi diversa peragrarunt loca, exceptis iis, qui vallibus Sabaudiae et Pedemolitii habitantes aliquandiu magis in luto erant..

Valdenses in mullos inciderunt errores. ostentationupauperiatis voluntariae condemnabant omnes Praelatos temporalium bonorum possessores, nullumque iis obedientiae obsequium praestabani. Τes le Ica inero Sace hono, olim sectae hujus Episcopo, asserebant : 1. Ecclesiam Romanam non essh ecclesiam Christi, sed coelum malignantium, idque a temporibus SJlvestri Pontificis, quibus venenum divitiarum ossusum fuerit in Ecclesiam; 2. Papam Romanum esse caput omnium erro rum; 3. Praelatos esse Scribas, et Religiosos Pharisaeos; 4. Non Prael alis', sed soli Deo esse obediendum; 5. Duo tantum dari Sacramenta a Christo instituta, Baptismum et Eucharistiam ;6. Paedobaptismum esse inutilem ; T. Sacerdotes in mortali peceato constitutos, non possc Eucharistiam consieere, neque u) XIX. 24.

367쪽

Transubstantiationem fieri ita manu indigni consecrantis, sed in ore digno accipientis ; 8. Missam inaliena esse ritum, solius quaesius gratia auinventum; θ. Sanctos non osse invocandos;

10. Reliquias, Canonia aiiones ei Vigilias repudiandas; ll. Miraculis nullam adhibendam iidem ; l2. Aedes sacras, aras , carumque dedicationes, imagines, thurincaliones, aquam lustralem et Rogationes improbandas ; 13. Cantum et ossicium ecelsesiasticum in lingua latina reiiciendum etc. - Morum disciplina apud eos vigebat, supra quam dici potest severa, de qua nunquam non ovangelium rigidissimo sensu interpretabuntur, adeoque damnabant hella, defensionem saniae et vitae, ac mutilationem mombrorum, vim pari vi ropellendo, inflictionem poenarum capitalium, juramenta et studium acquirendarum Opum.

Eorum sacris praeerant Episcopi, quos seniores, vel Majorales vocabant, Presbb teri et Diaconi. Ordines reliquos Om-ues rejiciobant tanquana recentioris aevi inventum, non itastitutum aut ipsius Iesu Christi aut Apostolorum. Eorum ministros oportebat esse viroS sine litteris, qui Apostolorum more veritatis manifestationem de celo expectabant, sine opibus, qui manuum labore necessariam vitae alimoniam sibi procurarent.

Plebs dividebatur in perseelos et imperseeιos seu I telis. Impersecti sine pompa quidem et luxu, ruliquorum tamen hominum usuu tudini convenientius Vivebant; persecli contra omnino nihil possidebant, vestitu sordido et obsoleto utebantur, sec-quentissimis jejuniis, vigiliis, aliisque duris cxercitiis vireseorporis exhauriebant, quo sortiores essent ad expugnandos assectus. Itali nominabantur fratres do Lombardia seu Lombardi; Galli ab urbe Leonistae, vel pauperes de Lugduno, vela ligneis calceis Mallico sabolsi quibus utebantur, Saba lati aut

Insnatali nuncupabantur saὶ . . . . . . S. 6. Assistenses.

: Λ. Valdensibus et in doctrina fidoi, et in ritibus haud parum discrepabant Albigenses, sic dicti vel ab Albiga, urbe

celebri Oeeuaniae, sivo i ab Albigesto, quo nomine pars mari xima Narbonensis provinciae nuneupabalur, qua in regione pri mi eorum e tus coaluerunt, ut sacculo XI Det XII l circa Tolosam, Biterras, verbo in ineridionali Gallia grassabantur, veterum Maniebaeorum deliria adoptabant, et a Calliaris, Brusianis et Publicaniis probabilius . descendebant. Quod eorum doctrinam attinet, plerique scriptores in eo consenuunt, imod

368쪽

xolam Seripturam S. ceu lidei morantque magistrant agnovin

rint, Sacramenta Catholieorum vilipenderint, eorum liturgiam diseiplinam, aliaque instituta salubria repudiaverint, catholicain Ecclesiam, ejusque ministros, lurpissimis rebris ae convitiis proseiderint, Papam Ecelesiae lupum impie nuneupaverint, templa in lege expillaverint, ealires et saera vasa publico

dedecore adfecerint etc. Cum vero erescente in dies eorum numero , atque audacia , vario tumultu meridionalis Gallia miseeretur, multorumque saeinora at cia non amplius serri posse videretur,

Alexander III et L ius III Romani Pontiliem omni studio id egerunt, ut in gremium Melesiae catholicae eos reducerent. Ast namundi Comitis Tolosani praesidio tecti, templis nihilominus et sacerdotibus vim hostilem inferre pergebant. Ad eos igitur exscindendos Innocentius III incipiente sa culo XIII , legationis Apost ilicae munns imposuit monachis Cisterciensibus Rudolpho et Petro de Caslm Novo, jussitque, ut una cum Arnaldo ejusdem ordinis Abbato in Archiopiscopum Narbonnensem inquirerent, eumque sacra exuerent dignitate, quod in causa fidei ignava se gessisset. His anno 1206se adjunxit S. Dominicus, qui novem annos in haeresis consulationem, verbi divini praedinationem, fideique defensionem servido incubuit, verbo ac precibus eat lieam Beligionem in previneia Narbonensi sustentare strenue laboravit. Ses eum inditions Comitis Tolosani Petrus do Casim Novo, Legatorum unus, ex insidiis trucidaretur, vim pari vi re lem necessarium visum est. Anno nimirum 1207. Innoeentius Ηl Papa sacram expeditionem ad eamdem haeresim extirpandam inci-xit, Regisque Christianissimi Philippi Augusti pietatem, p-

missis si enariis indulgentiis ad hane militiam subeundam semel iterumque excitavit; Barmundum vem Tolosanum Albigensium fautorem, in quem non levis ceeiderat caedis praelatae suspicio, anathemato confixit. Anno igitur 1209 saerae, ut dieitur, militiae fiebat initium , saeta in terras Rarmundi ineursione hostili. Commi undique prosins coram Milone L gato Sedis Apostoli eae judicio se subjecit. Eo tam non obstante

bellum, summo exertitus duco Simone Montisλrtis Comite, varia sortuna et immani crudelitate continuatum, urbes e-- plures v. g. Biterras, Carcasso, multaque eastella, i expugnata , et innumeri haeretici partim hostili gladio, partim

flammis ottineti sunt. Multis advorsus Albigenses, eorumque saviores seruier gestis, Simon Mon ritusta Romano P lisce verus ae strenuus Miles Christi, et invictus Catholicae fidei Propugnator praedicatus ditione Tolosani Comitis donatus est, ita tamen. ut a Christiani imo Rego, tan mam do-

369쪽

mino direcio, investituram reciperet, quae qonatio deinde , frustra reclamante Alphomo , Arragoniae Rege , in concilio

Lateranensi IV rati habita suit. - Verum brevi tempore post nonnihil immutata est rerum conditio. Cum enim Simon Mons-

sortius anno 1218 in saeunda Tolosae obsidione lapidis ictu suisset extinctus, hujus filius Amatricus, Raymundi junioris vires semim augere videns, jura sua in Ludovicum VIII. Galliae Regem iranstulit. Sub Ludovico IX bellum recruduit , quo servente Ra1ninudus junior summas ad incitas redacius G Apostolicae se submisit. I. Mera hi quisitis. Ad reliquias haereticorum in Gallia extirpandas Concilium Tolosanum an. 1229 a Bomano S. Angeli Cardinali , Sedis Apostolicae Legato celebratum statuit: ut in singulis Par hiis unus Sacerdos, et duo vel ires bonae opinionis laici jurati eo tituantur , qui haereticos diligenter inquirant; domini lueorum de illis detegendis solliciti sint, et illorum latibula destru/nt: saviores haereticorum ierrae suae jactura , et aliis poenis ad arbitrium domini principalis plectantur :domus, in qua suerit invenius haereticus, diruatur ei fundus fisco addicatur: nemo denique Mu haereticus puniatur, nisi ab Episcopo , vel alia persona ecclesiastica suerit haereticus judicatus. Cum xero Episnopi passim fidei catholi o dasensionem, et haereticorum extirpationem levi admodum cura , et plane neglige ter persequeretur , Gregorius IX an. 12 . Fratribus Praedicatoribus S. Dominici, qui in territorio Tot sano, et tu reliqua Gallia atque Italia erant, plenam potestatem comessit, haereticos inquirendi, jussie ndique nulla inier- Cita Episcoporum auctoritate, et relicto magistratibus ei viis executionis jure. Primi haeretieae pravitatis Tolosae erant Petrus Cellanus et Gulielmus Arnaldus. Ab boc tempore Το-l ae int Carcassone inquisitionis tribunal erectum est, ad

quod omnes haeretici , vel de b orosi suspecti , item Magi ,

ludari elo. citabantur. Inquisitioni multum roboris addide-nunt iterrae Principes. Sic Ludovicus IX Galliao Rex an. 1229 leges condidit sat severas, ad haereseos extirpatioilem in Nar--1onsi et Arelatensi provincia. Ulterius progrossus Friderinus JI Mnperator, publicaiis anno 124d Patavii quatuor edictis. non ontum inquisitores in suam peculiarem tutelam recepti, sed etiam haereticos ab Ecclesia judicatos, saecularibus ju- dieibus puniendos commendavit, obstiqatis ignis poenam, Poenitentibus vero carceres praestiterit , quas legra post les postmodum Romani Pontilices Innocentius I.V, AlexanaqrJI

370쪽

' Erant prael prea hac aetalo alii homines sanatiei, qui somniis ae deliri is suis alios Daudolenter I deciperent, eosque inexti icabili sere errorum labyrintho impliearret. Ex eorum n. mero sunt Ioachilao , sic dicti a praeceptore suo Ioachimo lmonacho Cisterciensi, deinde Florensis monasterii in Calabria, unde oriundus erat, Ahbale. Is arguitur, quod Romanorum Pomtificum , totiusque Cleri auctoritatem liberrimo calamo Oppugnaverit , gravissimas tuo calamitates ex haeresi, et infid lium gladio in ealbblicam Eeclesiam redundaturas praesagi- verit, nec erubuerit asserere: Duo jam emuxisse saecula imperseeta, i. e. imperfectos Deum colendi, demerendique m dos, videlicet saeculum Patris et saeculum filii: tertium sa culum modo adesse longe persectius: videlitot saeculum S - ritus Sancti quo purius Evangelium per Fratres Spirituales mundo sti annuntiandum. Haec idea vero insulsa invenitur in Libro famoso an. 1624 Parisiis impresso, qui inseribitur: Euangelium aeternum, et ah aliis Inaehimo Abbati, ab aliis Ioanni Parmensi ordinis 'Minorum Ministro generali perperam' tribuitur. Cum i Evangelio aeterno eonfundi non debet Inlrodnetorium in Evangelium aetereum v crius auctor ano-umus sprobabilius FHMHeus Gerardos, ' Ioachimi sectator totus' in eo erat, ut Evangelium aeternum amplificaret, illustraret atquci demonstraret : 'S. Franciscum verum et aeternum Dei' Evangoltum mundo annuntiassp, et antiquato Chri-hil ΕΨbngelio ei litaviora, intioraqtie salutis auxilia propinasso. Haec et alia deliria m. i 1255 non solum Universitas Parisien-xis p sed etiam Alexander IV Papa atro stigmate notarunt, ipsos vero' Ioachilas Concilium Arelatenso an. 1260, haeret, eorum loco habu qs declaravit. Ex Julaehimi scriptis ansam sumpsit stolida Dei bina ex Bohemia, nomine Guillelmina vel Guillelma, quao arino circiter 1280 Mediolani sedem fixit, ut primo sibi deinde aliis persuaderet, Spiritum Sanctum in sua persona humanam naturam assumpsisse, so proinde esse Spiritum Smetum:'ot divinitus destinatam ad Iudaeos, Saracenos et Christianos subdolos, redimendos : quatuor igitur Evangelia