장음표시 사용
371쪽
xx nunt nullius esso amplius valoris, in Porumque loeum aso quatuor alia Evangollia submitulum iri. Post mortem Inquisitiones ossa pius effossa flammis ultricibus iradiderunt n .
ii Eodem saetulo XIll in utramnite potestatem insurrexerunt Madingi, ex Frisia oriundi, sanatici plerumque naulaeae rustici, a regione Stata si dicti, in hodierno magno Ducatu Oldenburgensi. Hi primo dominium, Comitis Oldonhurgensis, cui subjecti erant, excussdriani; deinde Λrehiepiscopo uromensi , ad cuius dioecesim pertinebant, decimas, proventus, et omnem jurisdictionem denegabant, monachos et Clericos ad se cohortandos missos maximis injuriis, imo morte ciebant, denique omnem potes alem spernentes imperatorem; principes, papam, epi Scopos, OmnPS Clericos , nee non ipsam Εeclesiam convitiis pro cindehant, imo S. Eucharistiam ignominiose tractabant. Postquam per pliares annos saeviissent,
jussu Gregorii IX Papae anno 1232. Gerardus II Bremensis Archi piscopus, Henrico Brabanti ac Duci et Florentino Hollandiae Comiti junctus, gravi illos lacessivit bello, quo furente Stadingi esseratissima licet rabie pugnantes, maxima clade prostrati sunt, pluribus eorum millibus caesis, ceteris partim aqua submersis, partim varias in regiones dispersis s .
S. 10. Fratres et sorores liberi Spiritus.
. . Fratrum et sororum lilini Spiritus nomine illi Verosia militer designantiae sanatici, qui saeculo IIII Belgiam et GaDliam, imo plures quoque Germaniae, Italiae' et Angliae provincias pervagati; simulata pietate plurimos decipiebant. Qui . huic sectae nomen dabant, austerum profitebantur misticismum, philosophicis principiis subnixum, et ab 'improbo Pantheismisystemato haud remolum, statuentes: Omnia ex Deo emanasse, ei ad illum aliquando redditura, animas rationales esse divinae essentiae particulas, mundumque universum esse Deum; hominem animae suas a rebus sensibilibus avulsione, perennique medit alione eum rerum omnium Parente intime conjungi , et eum eo quasi in unum conflari r talem hominem 'summam adipisci lihertatem moralem, omnibusque, divinis et humanis logilius superiorem eoo, adeoque nec precidus ,
372쪽
iioc jejuniis , nec Saerainentis , nec publico cultu indigere. Hinc Lacile explicatur , cur eorum alii, et quidem meliores universam Religionem ad internam animarum pietatem reducerent, manum laborem fastidirent , mendicato viverent, habitu susco incederent, a matrimonio abstinerent, in Pontifices, Ecclesiam, Sacramenta et bonorum operum praxim declamarent; alii vero priores non tantum hominem in tali porsectionis gradu penitus impeccabilem, et humanae obedientiae haud subjectum singerent, sed etiam reiectis vestibus suos conventus nudi frequentarent , et foeminis , qui litulo sororum in eorum erant comitatu, haud erubescentes concumberent. Varia erant eorum nomina. Sic viri in Gallia praesertim Begardi , ab Anglo-Saxonico heggen , bnJnsnu ; i. e. soepius et enixe orare, vel mendicare; foeminae Beguinae, Begulae, a Br et
Gud, vel God, i. e. superstitiosae gallice Bigoltei annellabam lur. In Italia viri Bizoctu, a voce Bisaccia spera , alibi etiam
Turlupini, ei in Germania foeminae SchWestriones, i. e. cohabitatrices audiebant. Eorum hominum errores et scandalo , quum latius serperent, et hostilem Inquisitorum impetum multos per annos sustinerent, demum damnavit, abolevitque eo
11. μω eui. Quum S. Franciscus 'aupertatem voluntariam, omnisque proprietalis abdicationem ordinis sui sodalibus praescripsisset, post ejus mortem graves inter Fratres Minores ortae sunt lites de principali regulae praescripto, nempe de inissima paupertate. Perpnares , et inter hos primus post S. Paularcliae obitum minister generalis Elias, bis propterea a sua dignitata φρονitus , censebant regulam mitigaudam esse , haud dissentiente Gregorio IX Pontifice, qui edita anno 123I Bulla,
severissimae regulae sensum benigniori interpretatione emol-bebat. His vero alii restiterunt, maximam partem viri natura tristi ae recondita, dicti vulgo Fratres Zelatores, vel rigidiores, aut Spirit les. Orto inde aerim i certamine, Iuno centius IV an. 1245 secundum eos, Pi regulam S. Frasuris nmitigatam cupiebant, sententiam tulit, inter alia declarans, posse eos landos, aiaes , supelleetilia, libros, aliaque possiderie, iisdemque nyi; ius vero dominii et proprietatis ad B
man in Ecclesiam pertinere, sine cujus consensu nihil eurum vendi, permutari, alienariquo possit. Hanc tamen interpreta-
M Oinrii diis de monte Puellarum de arroribus B g d. in Biblioth. PP. max. Lugd. T. XXV. p. 510., D. Arieatre T. I. p. a M. e.
373쪽
lionem rigidiores Franciscant contendebant esse summam regulae perversionem. Cum inde mutua augesceret animorum
indignatio, salisque diu contraria in studia distraheretur ordo,
Nicolaus III edito an. 1279 celebri decretali quae incipii his
verbis. . Exiit qui seminal, a declaravit: Abdicalionem proprietatis omnium rerum, tam in communi, quam in speciali, quam regula praecipit, apud Deum esse meritoriam, quam et Christus verbo docuit, et cxemplo famavit; rerum tamen ad vitae sustentationem nere arium usum seri posse dominio ac proprietate Ecclesiae Bomanae servatis. Haec autem inter' talio quibusdam strictioris observantiae adeo parum salis cit,utia Coelestino V. facultatem peterent, erigendae Congregationis sub nomine Eremitarum Coelestini Papae, in qua S. Praneisei regulam ad litteram observarent. Qua obtenta facultate , in Graeciam secesserunt, ut a vexatione Generalis ML nistri, funestum schisma pati nolentis tuli essent. Ast eisi, Bonifatius VIII. Congregationem abrogasset, iussissetque S greges ad Generalis obedientiam redire , alii quidem paru runt, alii in Siciliam, Provinciam Occitaniam migrarunt, eo clisque ibidem numerosis coetibus, nova odii ae dissensionis semina sparserunt. Ioannes XXII. a.1325 damnavit Commemtarium Petri de Oliva Franciscani rigidioris, in quo asser bat Ecclesiam Romanam esse meretricem in Apocal Ipsi commemoratam , regulam S. Francisci lam parum, quam Eva gelium a Pontifice mutari posse. Idem Pontifex, edita duplici constitutione non tantum decies tr Deerelatem Nicolai III non esse intelligendam detrebus , quae usu consumuntur, inruibus dominium ab usu facti separari noli potest, ideoque ominium illud, praeter ea, quae ad res sacras spretant , ad ipsos pertinere, sed etiam ab omnibus tanquam haereticos h beri jussii, qui verboivel seripis assererent: Christum et Ap Medos in iis, quae habuisse leguntur, tantum habuisse absque jure aliquo simplicem usum facti. Sed adversabantur pertinaciter Ioanni Papae Fratres Spirituales, eorumque proceres Michael Caesenas, Guillelmus Oecamus, et alii ad Ludovicum Bavarum fugiebant, eius schismate adhaerentes. His Fratribus rigidioribus , vel qui Fratrum minorumis elem praefieser hanti, et vitae rationem ad Begulam S. erancisci exactam prosilebantur; vel contemptus causa Frali cessoriun seu Frater lorum nomen impositum est. Eos Pontifici ius absolvendi avola pauperiatis et eastitatis abnegasse, Christianae fidei veritatem impie vertisse, Sacramenta Novae Legis proterve contempsisse, et Romanae Ecclesiae Primatum temere impugnasse,
374쪽
Quum Italia Gnelphorum et Gihellinorum factionitata un. lique qilateretur, ut ceu mala desuper omissa haberemur, circaan. 12M quidam Ba nerius Dominicanus hominibus omnis aetatis , sexus et conditionis persuasit, publicas flagellationes unicum medium iosso iram Dei mitigandi: quo noto in tota Italia comparuero processiones Flagellantium, qui ad umbili- eum usque nudati flagellis se caedebant, ut cum pro se tum pro aliis Dei misericordiam implorarent. Ab initio orant homines honorum .inorum, et postquam Rex populi illis se immiscuit, varias opiniones anguidas et impias in vulgus spar-εerunt,' et propterea Romani I ontifices publicas stagellationes tanquam inhonestas, legi Dei et moralitati constarias condemnarunt. Anno 1348 cum publieac Hilamitates , potissimum pestis plures Europae terras diro a siligeret, denuo omerso runt in Italia, Helvetia , Anglia , Germania. Hi docebant fla- fellationem habere eamdem virtutem sicut Baptismus et reiniqua Sacramenta , ea remissionem .peccatorum obtinere fi mines , sine meritis Christi; legem a Christo daiani eodero debere novae legi, quae praeeepit Baptismum sanguinis; sine flagellatione neminem Christianorum salvum fieri posse. Hos condemnavit Clemens NI Pontifex Romanus ian. 1349, decrevitque, ut omnos i publieae, stagellationi renuntiarent, Praesali ero contumaces comprehenderent ot punirent. Circa annum1 414 Dueo Conrado Sehmid ,' repullularunt in Thuringia et Sax nia, et docebant, sectam suam dilieris coelestibus, in Λngelo in altaro S. Petri Romae collocatis in stitutam,t et ab hoc tem, poro ligandi solvendique potestatem Pontifici caeteri sinia Saeordolibus divinitus ablatam , omnosque jam eorum, tuncti nes, omnia Sacramenta nullius esse valoris. Spociatim contondebant, in loeum Baptismi aquae, suecessisso baptismum: Sanguinis, i. e. cruentami stagellatibhem; Eucharistiano non esse corpus Christi; non existero pumiMium; crucem: erit cras imagines menstrari, esse idololatriam; qualocunque tritam: ssa gellatione expiari etc. Quapropter Comites provinciales Thu ringi ad , Benrico Schoenelaid inquisitori qm ordino Praedicatorum rinandaruni Vnt in eos animadverteret, a quo ν multi quidem ad abjiciendum errorom perducti, .sed et ultra nonaginta
375쪽
iu rltisaera, in leni lucis it me conra his Schinid ad rosum damnati sunt, quo tam n secia non siill ex tilicia, cum anno 1454 vigintiduo Flagollantes utriusque sprius iii Tintringi a coneremali
. Seria haec irmnimi sortita esLa suo auctore Joanne Vi Uelo anno 324 in Anglia naib, 1 ologiae in Oxoiamsi . Academia professor ' st Luthervortensis Ecclesiae Parocho. Is cum i , vito Simeone Langliamo Camuariensi Archiepiscopo, Praeseel iram uegii Cantuariensis uao solis monachis. debebatur invasisses 'sintentia Arelii 'piscopi 'rimum , mox Urbani V Papae inde deturbatus cst anno 1370, substitutis in ejus t eum moti achis. lndo ingens illius. hdium exarsit contra summos Pontifices, Episcopos et monachos. Ex hoc tempore ore, scriptisquo aulam Romanam istincim, dissamare, tot monachos mendicantes immisericordistri porstringere toepit. Serviebant illi haud parum Schisma Pontificum perturbatae teliam id aetasis inriglias res, praesertini Eluaria in Regis non satis severa rsi publicae gerendaei ratio, let eximius ille saxot Joannis D ls Laneaptriae, at cubist nutu ium 4stro omnia pendebant. His igitur praesuli& sultiraro is accedeate ins Oper lavore po-pnlara , ad λ alia mox id tendi , errata gravissima. 1 Sic , ut amissi is solluentia dumtaxat adnutem , S. Scripto raui, idiotitate anglieo a .rso donataui , omitata, poplitiiribus suis, ad vulgarem es promisenam lectiobem anadicit, Romanorum Politi licuiuin universarii Echlesiam polus alem animoso ioppugnavit, De- fetulium auetoritatem, et Excommunicationem tanquam csnsuram Antishristi explosit, monachorum ii iiivtui p. Clerico in eoelibatum, Samiorum liti imaginum cultum. indulgentia , eonfestion in auricularem traduxit, dogma Transubsta tiationis ponitus dextrur il 'a iministro, gravis peceati reo non confici Sacramentum, peccato moriali dominium, etiam ei vile omittit, i reprobi preces nomini prodesse. , omnia necessitate absoluta fieri do uti l Celerrimos i doctrinao V eii progressus non sino ingenii cordis amaritudine videns Gregorius, XI Papa, cum ad tribunal suum elisust, eo autem iurgiveram te, causae judie;um Angliae Episcopis eommisit .i in vero in Synodo 13IT, Londini congregala nulla sui Asel sententia, pro- legente Vielesum EducitaO III Rege et Joanne Lancastriae Duce Papa' Praosulibus mandavit, ut eum caperent, et carceribus
a) Berengisr Dieti de Theolog., Rebdur l. annales apudFrelierum Sehot
376쪽
manciparent. Hoc mandato excitati Episcopi; denuo conrenerunt Londini, et quasdam Viclesii propoSitiones examinarunt. Sed cum propositiones suas ita explicaret, ut etiam in bonam partem accipi posse viderentur, et Procerum, populique favor illi miro patrocinaretur, nec sic quidem decretum est aliquid contra Viclesum, praeter impositum silentium. Tandem in novo
Coneilio an. 1382 Londini indicto 24 illius propositiones partim ut haereticae , partim ut erroneae damnatae sunt. Sed omnibus his non obstantibus , Viclusus diem suum in pace obiit in ipso sine anni 1384. Post mortem demum Patres Concilii Constantiensis diris eum devoverunt, et ut ossa ejus, si ab aliorum ossibuου discerni possent, igne consummarentur, decreverunt, quod anno 1428 executioni datum suit sαὶ.
Libri Victos etiam extra Angliam a rerum novarum filudiosis, avide' legebantur , cum primis in Bohemia , in quam torram eos attulerat: Petrus Pone, Viclesita ex , Anglia profugus Ex eorum ieetione incredibilem voluptatem percepit Ioannes IIuss an. 1373, in villa H inera natus, ab atmo i Prosessor Theologiae Pragensis, paucisque annis Mai Sopbias Bohemorum Reginae a consessionibus, vir de eaetero lingua diserta, et imundioris vitae . opinione clarus. Is cum in cerilebri Saeello Militem dicto concionandi munus, obtinuisset, multa ex liuris Vivlofi in medium attulit, assero.s crebro omnem in eis veritatem contineri. Nec ore tantum: , Sed et calamo Vietosi errores propagavit, aliquot ejus libris in liu-guam Bohemieam translatis, ingontisque animi exacerbatione Pontificum, Episcoporum, totiusque Cleri auctoritatem traduxit. lndignabatur rem hanc Archiepiscopus Pragonsis Sbinkο, quin et Alexander V Papa sub . finem anni 1409 omne, sacro rum exercitium in praefato templo prohibebat. Archiepiscopus anno sequenti Viclesi scripta comburi jussit, et in Sa-eellis privatis saeras ad populum conciones iiii posterum fieri sub excommuni eationis poena vetuit.' Sed .vir ille audaeissimus favore vendestat Regis et populi laetus , ea , quae bu-eusque docuerat , klrenuo porro asserere pergebat', et a Pontifice mala informato. ad molius informandum appellabat. Imo a' nego Vene lao obtinuit, ut cum quatuor universitatis nationes Saxonica, Bavarica, Polonit, et Bohemica, usque huc aequo mieruntar iure, Bohemica tantum iuris haberet, quali-
377쪽
tuiti reliquae tres simul junctae. Ila factum, ut quinque mi lia Academicorum alienigenarum Pragae egrederentur , hujusque Academiae ruina haud multum abesset. Nihiloni inustamen ad universitatis Bectoratum evectus, anno 3411 Bullis indulgentiariisa Iotuinis XXIII, in Bubemia publieatis et cruciatis , contra LadiMaum Neopolitanum indictis , palam obstrepuit, ansamque inde sumpsit, proscindendi Pontificem, indulgentias etc. etc. Cum igitur concionando Archiepiscopi voluntati adversaretur , Musdem causa delata est ad Joannem XXIII Papam, qui morae omnis impatiens , immorigerum Ecclesiae filium Romam venire iussit, ad causam dicendam. Eo autem ob varios praetextus iter nomanum declinante, suique loco procuratores mittente, qui causam ejus agerent, Ioannes XXIll sacrorum celebrationem Pragae suspendit, quamdiu Ioannes Huss ibi versaretur, eique concionandi , et sacris operandi munere interdixit. Quum tamen Venceslao suum unite venirem curante, nihil boni sperandum esset , summus Pontifex causae cognitionem selectis cardinalibus commisit , qui auditis IIussi procuratoribus, ipsum diris omnibus devoverunt: Missa in Bohemiam anathematis Bulla, Calliolici et Hussitae Pragae in seditionem versi, ferro et staminmis euncta miscuerunt; Ioannes vero procellam sua absentia leniturus, in locum natalem recessit, a summi Pontificis sententia ad Christum appellans, variisque locis, quae peragra hat, errores suos disseminans. Cum res jam essent prope di speratae, Ioannes XXIII Sigismundi imperatoris auctoritatem interpellavit, quem haud imparem scivit, motibus adeo su-nestis componendis. Is igitur oratores in Bohemiam misit, qui cum regni proceribus de eonciliandae pacis ratione consilia inirent, ipsumque turbarum auctorem eo perducerent , ut ad Constantiense Concilium sese purgandi eausa proficisceretur. Quem in finem Sigismundus anno 1414 libori commeatus litteras illi exhibuit, quibus munitus ad Constantiense Concilium , pridie Idus Augusti eiusdem anni congregatum so conserre decrevit. Jamam autem abiturus , ad Basilicas omnes, monasteria, collegia, pontemque Pragensem Programma astixit, omnibus et singulis significans , se Concilio adstiturum ibique doctrinae suae rationem redditurum. Hoc diplo- mato Caesareo, literisque patentibus, quorundam regni Baro num munitus Hussus, lautus itineri se commisit, assixoque
Norimbergae et in aliis civitatibus Programmate, illi priori simillimo , Constantiam appulit, virorum nobilium comitatu stipatus. In Coucilio ejus articuli publice recensiti sunt, ad
quos recantandos, cum nullis precibus , nullis minis adduci potuisset, Srnodus lata sententia, eosdem non esse catholicos
378쪽
proiiuuciavit, seripla eius igno dat una it , ipsum vero Ioa nein IIuss verum et manifestum haereticum declaravit, ab O dine sacerdotali deponenduine ac curiae saeeulari relinquendum detre vii. Peracta degradatione, magistratui publico u dilus , et ab illo, non obstante Cleri intercessione, ne Oecideretur, ad rogum damnatus suit. Priusquam ignis rogo admoveretur, a Duce Bavariae et Comite de Pappenheim serio
admonitus, ut errores eiurando vitae suae parceret, conStanter recusavit e Tandem ardente rogo, clara voce orans, Rni-Imunque necdum despondens, inedias inter flammas expiravit. Clucres rius in profluentem Rhenum . projecti, ue a Boliemis superstitiose colerentur. Simili supplicio sublatus est ejus discipulus eι amicus Melissimus Ilier a mus , de Praga ain. i.
Graviores. IIussi errores condemuati IniConcilio Consta liensi sessione 15 suerunt sequentes l. i Vulca cst sancta universalis .Ecclesia, quae est Praedestinator i universalitas. 2. Sicut Paulus nunquam suit membrum diaboli secundum pracdestinationem vitae aeternae, licet secerit acius quosdam, actibus Ecclesiae malignantium consimiles , secundum praesentem justitiam: sic Iscariotii nunquat' est do Sancta Matre Ecclesia , cum defuit illi praedestinatioi vi ac auternae , etsi fuerit in gratia ,secundum praesentem justitiam. 3. Petrus non fuit nee est caput Ecclesiae sanetae Catholicae, oo quod solus Christus est Caput Ecclesiae 1 raedestinatorum. 4. Papalis dignitas a Caesaris polentia emanavit. 5. Papa noli est verus Petri successor, si vi et moribus Petro contrariis, et si quaerit φvaritiam, iunc est Vicarius audae Iscariothli. . 6. Obodicilliaeeclesiastica est obedientia secundum adinventi unoin Sacerdotum praeter expressam auctoritatem Scrip4vrao.. 7. Quilibet dominus civilis , quilibeL Praelatius , potest tu omni et jurisdietione excidit , dum est in peccato moriali. 8. Sicut peccatum moriale inficit universaliter actus hominis vitiosi, sic virtus omnes actus homi his probi. 9. Celisuran occlesiasticauab Antichristo procedunt. 10. Clerus non habes potestatem ligandi et absolvendi , .nec peccata renutiendi ., neque induugentias i concedendi. 14, Ail oblinondam a Deo peccatorum remissionem, sola contritio sussicit. 12. I ides, seposita Patrum
et Ecclesiae auctoritate, e sola scriptura. Sacra est haurienda.
379쪽
13. Leges et instituta ecclesiastica a diabolo sunt introducta. 14. Condemnatio 45 articulorum Ioannis Viciali est irrationalis et iniqua ast.
S. 16. mssuarum Metae eι gesta. Comperta Ioannis Hussi tragica morte eius sectatores statim in aulico sacello Pragae in coetum coierunt, nullo aliosne, quam ut magistrum suum tanquam Martyrem religioso cultu prosequerentur , datisque ad Constanti ense concilium acerbissimis literis , a Concilio ad Pontificem proximo eligendum appellarunt. Ast Martinus V Patrum Constantiensium vestigia seculus, edita a. 1418 duplici Bulla, Vielesi et Ilussi
errores denuo proscripsit, priora decreta adversus eosdem edita confirmavit, nullisque latioribus pepereit, ut haeresim undequaque grassantem coerceret. Nihilominus tamen Hussitae numero in dies aucti, conventus separatos egerunt, et calicem
eucharisticum plebi restituerunt, qua in re ducem se illis praebuit Iacobus de Misnia , seu Iacobellus , Pastor Pragensis , qui anno 1414 Eucharistiam sub utraque specie, Pragae anto mortem Hussi administraverat. Cum autem homines hi, praeter liberum suae religionis exercitium , quod insolenter stagitabant, Catholicis etiam dominari vellent, nec Catholici ad eorum postulata ullo modo conniverent , sed illis constanter resisterent, in sumptis a. 1419 armis in Catholicos crudeliter saeviebant, Sacerdotes in primis, et monachos post varia lormenta trucidabant, templis ot monasteriis horridam depopulationem et vastitatem inserebant. Inter prima haec incinora Veneeslaus Bohemiae Rex decessit a poplexia tactus, regniquo coronam interim frustra ambiit Sigismundus imperator, o moventibus gravissima impedimenta seditiosis Hussitis. Ex hoc tempore furor eorum iam perdere cuncta parabat, subduce Ioanne Trocet nova , cognomine Zisha, viro nobili, qui rusticos, ex quibus conssaverat exercitium, brevi exercitati simos milites seeit in monte circuli Bechinensis ad Lusinitium amnem Taborium extruxit, munitissimam urbem, unde Taboritae dicti, et per aliquot annos incredibili felicitate ac immanitate eum Sigismundo imperatore bellum gessit. Quidquid
rabies, suror, vindicta, ambitio, at quo sanaticismus unquam progenuit terribile et horrendum, id omne plano exhaustum est a Ioanne Ziska, oculis licet orbato, qui exercitu imperatoris a. 1422 ad Brodam Teutonicam internecione deleto, om-
380쪽
nes iamen pacis conditiones reiecit. Post tuana pestis a. 142 lillum abstulisset, IIussitae in plures sectas scisSi sunt. Eorum alii omnem Eoclesiae Catholicae doctrinam, cultum ac regimen damnantes, s vulgo Τaboritae nominalii Procopium nosum Ziskae avunculum sibi ducem praefecerunt. Alii ingenio erant
longe moderatiori, Calixtini cognominati, qui exigebant, ut Eucharistia sub utraque specie ipsis frui liceret, et abusus ecclesiastici emendarentur. Λb his non abludebant Orphalii, qui cxistimantes, nullum in ipsis esse dignum, qui in Ioannes Zis ka locum substitueretur, plures sibi delegerunt duoes, quorum facile princeps suit, Procopius , cognomento minor. Extiterunt praeterea duae factiones aliae,svidelicet Horebitarum, inde sic dictorum, quod crederentur ab ipso quasi Deo Proeessisse, quemadmodum lex divina in mouie Horeb data a Deo legitur, et Pragensium qui diversas regiones hostiliterquinimmo surcntes circumvagabautur, mutuis quidem odiis ab .
iuvicem dissidentes, attamen emergente communi perieulo inter se intimo conjuncti. Reliquis tamen atrociores erant Τ
boritae , qui Duce Procopio noso an. 1427 ot 1431 cruciatos Germanorum exercitus, duplici praelio profligabant, et incolis
haud minorem incutiebant terrorem, quamlminora quaedam
agmina, quae inde ab initio belli Hussitici sere quotannis iii vicinam Austriam, Franconiam, in primis Saxoniam, Lusatiam
ac Silesiam cocco furore excurrebant, his suo provinciis tri-Stia suae crudelitatis vestigia alto imprimebant. Cum igitur Germanorum arma adversus IIussitas nihil valerent, Concilium Basileense per Sigismundum imperatorem pacisci coepit. Ex consilio nimirum imperatoris IIussit e, promissa omni securitate, ad Concilium in vitali, tandem ut morem gereret, induci se passi sunt. Eo igitur miserunt usque ad trecentos ex omni ordino delectos, qui causam suam perorarent. Verum post multas deliberationes, re omnino insecta domum redierunt. Sed postea Patres Basileenses, Legatis in Bohemiam missis, anno 1433, nonnulla Hustitis pacis causa
concessero, in primis eucharistici calicis usum, quae concessiones vulgo appellantur Compactata. Quo facto illi , qui ex IIussi iis Calixtini dicebantur, amna abiecerunt, Taboritae vero
his non contenti, rem denuo in armorum discrimen adducubant, anno tandem 1434 a Catholicis et Calixlinis sui, Mein-hardo de Nova Domo Neuhaus, prope Buhemicam Brodam ingenti clade prostrati. A quo tempore Calix uni cum Cath licis regni ordinibus Sigismundum, ceu legitimum negem suum
agnoverunt, is autem anno 1436 Compactata a voto Calixtinorum paululum mitigata I glaviae confirmavit. Taboritae vero