장음표시 사용
391쪽
I. 11. Augustinia LErant sare. XlII in Italia plures Eremitarum congregationes, nulli regulae adstrictae, quas plures identidem Pontifices ad unum ordinem, regulae S. Augustini devinctum revocarunt. Sic cinyegationi Eremitarum, in superiori Italia a Beato Ioanno Bono institutae, regulam S. Augustini iradidit Innoce tius IV, cui subjecit varios etiam Hetruriae Eremitas. Gregorius lx congregationem Eremitarum, de Brietinis in Marchia nconitana degentem ad regulae Augustinianae observantiam obstrinxit. Has demum et plures alias Εremitarum eongregationes Alexander IV, edita anno 1256 Bulla, in unam redegit ordinis Augustiniani observantiam, sub uno Priore ganerali Lansranco addito exemptionis privilegio. Ceterum et hic ordo plures reformationes subiit, et aliorum ordinum me dicantium more in Augustinianos cade evios et Dis eratos
S. 12. Eorum priuilegis eι Istea. Cum Fratres mendicantes in primis Franciseani et D minieani Sedi Romanae addietissimi essent, nihilque magis habeant curae, cordique, Pam ut verae fidei incrementa et Ecclesiae catholicae auctoritatem ac splendorem in dies pro-moVerent, mirum non est Romanos Pontifices, ut grati animi specimina darent, amplissimis eosdem iuribus et privilegiis clementer auxisse. Huc referri possunt variae dispensationes supra certos regulae articulos, rus personas fugientes a sa eulo in Fratres recipiendi, exemptio a decimis, maxima vero facultas , ubique gentium et fidem catholicam praedicandi, juventutem instituendi, et Sacramenta administrandi, etiam sine licentia Episcoporum et Parochorum. Cum docendi provinciam semel suscepissent, eorumque haud pauci in philosophicorum, sacratiorumque studio excellerent, mox iactum est, ut in publicas passim scholarum palaestras prodirent, et in Universitatibus sere soli praeceptorum magisterio sungerentur. Inde gravissimum certamen ortum est inter S. Dominici filios, et theologicam facultatem Parisiensem, ab anno 1228 ad 30 annos protractum, et deinde propagatum ad alias universitates. Nimirum in sacra saeuitate Parisiensi Fratres Praedicatores duas eathedras obtinuerunt, quod agerrime serentes r liqui Doetores, earum unam ipsis eripiebant. Atqui non erat ipsis animus, sine quaerimonia amissa deserere; quod dum
392쪽
faciebant, theologicae facultatis gremio sunt pulsi. Inde exoria
est utrimque maguo discordia motu. Causa ad Sedem Romanam devoluta, Alexander IV anno 1255 Academiae Parisiensi praecepit, ut non modo cathedras Dominicanis illico restitueret, sed ne impediret quidem, quin aut ipsi aut D. Francisci sodales plures alias, quotquot libuerit, illeologicas cathedras
occuparent , nisi sacrao iacultatis excidium experiri vellent. Atque vicit ad extremum Pontisicis voluntas, praesertim postquam Ludovici S. . Christianissimi Regis voluntas inclinata est in Summi Pontificis, sentcntiam. Sorbonae longe acerrimus do sensor extitit Guillelmus: de S. Amore, sacrae facultatis Parisiensis, Doctor , qui non 'conteuius concionibus scriptisque theologicae saeuitatis causam' perorasso, et ad singula objecta respondisse, tandem ipso saeculi dimulio Religiosos mendicantes acerbissime insectatus est, edito famoso libro de perstudunovissimorum temporuri 'Auctor libri hujus inter alia tuetur: nullam esse in mendicitate virtutem, sed unico in laborando, ut docent exempla veterum institutorum ; mendici talem horum virorum maxima Ecclesiae pericula pertendero; suturos illos osse acquirendi studio hominum adulatores, detractores, mendaces, ipsos deniquo omnem Ecclesias disciplinam ener-Vaturos. ungit et plura alia, satis aspera et iracunde dicta, velut et ipsos esse Antichristi praecursores, et alia, ex quibus vehemens huius viri ingenium it lignoscitur. His et aliis er positionibus temerariis vere contumeliosis, Mendicantium animi usque adeo commoti sunt, uti editis scriptis convicia consularent nec antea . quiescerent, donec Alexander IV , amno 1256 ipsum omnibus beneficiis spoliatum urbe expelli, ejus- que librum Romae staminis . tradi juberet Ast sub Clementol V pacalis academiao rebus, et Dominicanis in duplicis cathedrae possessione confirmatis, Guillelmus Parisios rediit, ibique emollito ex parte, ac emendato praelato libello, iii communione Ecclesiae obiit
S. 13. Diseiplina poenitentialis.. Nobilissimam poenitentiao speciem hoc aevo reserebant cxpeditioncs cruciatae. Ast insanabile vulnus disciplinae ecclesiasticae earum occasione insticium est. Certe poenae canonicae cemarunt, cum .omnibus, qui arma contra infideles Sumerent, aut pecunias ad expeditionis successum consurrent, indulgentiae plenariae eoncederetitur. Ita factum est, ut Sola sero poenitentia interna, ut consessio sacramentalis retineretur. u) Boulay.
393쪽
Cum vero Ilaec sacra bella cessarent, Christianorum inciden latium conditio nihilo melior est reddita. Ut enim taceamus seditiosa haereticorum molimina, quibuscum erat Christianis Catholicis consti clandum , etiam serocia Turearum ac Tartarorum agmina orbi christiatio ita dies magis appropinquabant; adeoque caedem semper perdurabant poenitentium relaxandi rationes , cum stabiles militum copiae sui defendendi gratia comparatae ctiamnum doement, nec Principum ea esset pote- testas, ut vectigalia publiea secura colligero licuisset. Interim poenitentiae canonicae nequo a Pontificibus, nequo a Conciliis sucro sublatae, sed earum consuetudo tantum per temporum
a Claud. Pleury. Diss. s. in II. E. paragr. 2. et II., Mortuus de Poe nitentia l. 10. e. 24. et 25., Guil. Patris. de Poenit e. II.
394쪽
NOUI TESTAMENTIA LIs HERO AD NOSTRAM USQUE AETATEM
DE PROPAGATIONE RELIGIONIS CHRINIANAE.
. Status civilis Europae. Sub initia hujus periodi tanta erat domus Austriae Habsbu gicae vis, ut a temporibus Caroli M. Princeps Carolo V. ex illa domo orto in Europa potentior haud fuerit. Νam Carolo Va. 1519 in Imperatorem electo, parebant amplissimae terrae ad Domum Austriacam pertinentes, Belgium, Sardinia, uir que Sicilia, tota Hispania, et magna Americae pars. Immensa haec Domus Austriacae potentia Principes reliquos sollicitos reddidit, ut ad quoddam quasi aequilibrium inter regna Europaea restituendum arctissima foedera inter se sancirent, et gravissima bella cum ea gererent. Debilitatis tum his, tum aliis ex causis Austriacorum viribus , summa rerum Europaearum inde a medio saeculo XVII. penes Gallos esse coepit, quorum nox Ludovicus XIV. pereetuis sere 40 annorum bellis et victoriis regni sui limites pIurimum amplificavit, latius etiam eas dilataturus, nisi Anglorum Guillelmi regis , et eo a. 1702 dolancto, Annao reginae armis prohibitus suisset. V rum sub Ludovico XV. multis modis aucta est Gallorum miseria. IIuie malo medelam sua parsimonia ferre videbatur Ludovicus XVI. Princeps aequi , austique amantissimus; ast ab impiis subditis prius a. 1792. regia Potestate destitutus , dein a. 1793 deeollatus suit. Post ejus destitutioncm procla-Diuitigod by Corale
395쪽
mala suit Bespublica, ad quam gubernandam Galli a. 1792
triumviratum , a. 1795 Directorium, et a. 1800 consulatum instituerunt. Primus Consul, Napoleon Bonaparte, 2 Decembris a. 1804 Parisiis a Pio VII Gallorum imperator coron lus est. Eo an. 1814 exauctorato et in exilium misso ad str num Galliao pervenit Ludovicus XVIII , cui successit Carolus X ejus frater. Hunc Galli saeta seditione, an. 1830 regia privarunt dignitate, et in ejus locum Philippum Ducem Aurelianensem substituerunt, qui hodiedum habenas regni Galliao tenet, et Gallorum rex vocatur. Carolus X mortuus est Go-ritiae 6 novembris 1836 , quem Z Iunii 1844 sequutus est ejus filius Ludovicus Antonius Dux Angulemensis. Amborum eorpora in cryptis PP. Franciscanorum Castagnavirgae sepulta
Angliae potentia repetenda est ab Elisabetha regina, quae a. 1558 solium conscendit. Ea enim imperante prima Anglo rum colonia in America constituta est, res navalis aucta, manifacturae magis persectae, et commercium ad Indiam orien-mlem, Persiam et Asias provincias Turcis subjectas dilatatum. Elisabethao successit Iacobus I Seotiae rex, sub quo unitis Angliao et Seotiao regnis nomen Magnae Britanniae inditum est. ΕΟ regnante dirissimum circa Religionem dissidium in Anglia erupit quod eousque crevit, ut Carolus I rius filius et successor a. 1649 in publico soro capite plexus suerit. Post huius mortem rempublicam rexit Cromvol, qua abolita re ni gubernacula capessivit Carolus II, et postquam is ex hac vita dueessit, eius frater Iacobus II, Guillelmus III, Princeps ransionensis et Belgii foederati gubernator ab Anglis reso matis Iacobo II religionis causa insensis invitatus, a. 1689 summa rerum in An lia potitus, eius potentiam auxit, ct aequilibrium eontra Gallorum molimina Europae restituit. Inter has rerum conversiones Germania continuis sero bellis turbata, aliisque malis pressa suit. Vi pacis Camposo miensis a. 1797 et Lunovillensis a. 180l conclusae, totum te ritorium trans Rhenum Reipublicao Gallicae cedero ot praeter plerasque urbes imperii liberas, etiam Archiepiscopatus, Moguntino excepto, Episcopatus et Abbatias omnes Principibus saecularibus, qui possessiones suas transrhenanas amis rant, compensationis loco assignaro debuit.
Hispania sub Carolo V et Philippo II potentissima, post obitum Caroli 1l ultimi ex domo Λustriaca Bogi, pactis Ul- trajectinis a. 1713 ad domum Borbonicam fuit delata. Lusitania Hispanis per ω annos subjecta, anno 1640 in liberim tem se asseruit. Suecia, Dania et Norvegia, quae ineunte hac periodo cidem regi subjectae crant, paullo post, ejecio ob in1
396쪽
eulentiam christiano II, in duo regna Daniae et Sureiae divisae sunt. Russia moribus, Iegibus, liit is, et artibus sub Petro I seu Magno primum sorere coepit. Sed et nova regna orta sunt, Pressiae scilicet et Sardiniae. Nempe Fridericus IIl, Elaetor Brandebuticus a. 1701 coronam regiam in Regiomonto ipse sibi imposuit, et Ducis titulum in nomen Begis mutavit, Friderieus I deinceps dictus. Sardinia vero vi quadruplicis foederis a. 1718 Victori Amadaeo Sabaudiae Duci cum Regis titulo data ML Novae quoque Respublicae ortae sunt: Batavorum, qui sub Philippo II, Hispaniae rege, in libertat m se vindicarunt a. 1580, et Italica-Cisalpina a. 1 - stabilita. Genuensis, taccensis et uesvetolem, formam aristocraticam in democraticam commutarunt. Veneta et Polonica extinctae sunt Illa vi paeis Campoformiensis et Mnevillensis in Domum Austriacam transiit; haec vero annis 1793 et 1797 divisione facta, in jus
Austriacorum, Russorum, et Borussorum conc Sit ia . mi, S. 2. Statiu Iuurarum. Hac periodo meliores litterae, magnorum virorum ingeniis et studiis excultae et expolitae suere. Hi enim classicis auctoribus cum graecis, tum latinis studebant, re ad eorum imitationem opera in lingua vernacula componebant; a quo ita
factum est, ut Italia, Gallia, Germania, Animia, Hispania, alia
Φue nationes suos oratores, et poetas nanciscerentur. Uberrimi ructus , qui ex litterarum cultura in Ecclesiam et Rempublicam manarunt, diu non poterant latere Priveipes et Magistratus. Hi lotur communi in litteras savore animali novas condiderunt iniversitates , pluresque instituerunt societates litterarias, quas Academias vocant. Post varias vicissitudines
philosophia a praestantissimis viris Francisco Bac ne de V rulamio, Isaeo Nestono, Petro Gassendo , Re in Cariosio, Gallium, Leiunietis, Volfio aliisque plurimum emendata prodiit, visitque; demum post multas pugnas, es repudiatis studiis seetariis melior philosophandi methodus apparuit. Ita ev nit ut mox ius naturae privatorum ei gentium, jus cauonicum, aliaeque scientiae in meliorem formam redigerentur. 3. Propagatio Religionis CDissianae m India et Iaponia. Exeunte saeculo XV, exceptis Turcis et paucis gentibus borealibus, tota Europa Viristum colebat. Hac vero periodo
397쪽
Chritati Religio per reliquas orbis partes longe lateque prinpagata est. Cum enim Europaei, potissimum 1'Ortugalli et uispani in India, America et Λfrica possessiones acquisivissent, horum Reges cupiebant illarum terrarum incolas, nunc sibi subditos ad Christum perducere. Hunc in sinum Joannes III, Lusitaniae Rex, a S. Ignatio Societatis desu landatore fidei praecones petiit, et Franciscum Xavorium impetravit, qui a Paulo III legati apostolici dignitate auctus, cum duobus O dinis sui sociis iter ingressus, a. 1542. Goam Indiae Lusit nicae metropolim felicitur pervenit, ubi iam saeculo superiori Franciscaui praedicaverant, et Seminarium cruxerant. Franciscus primo Goae indigenis convertendis operam dedit, deinde Eodem: adhuc anno ad Paravos migravit, eosque ab idolis ad VerumλDeum perduxit. Post haec inter Punicalenos in Indiae orientalis plagis magno cum Ductu verbum Dei praedicavit et a. 1543 in Promontorio Commarino ingentem multitudinen hapliravit. Inde a. 1544 in replum Travancorense I euctravit, et unico mense decem hominum millia Christolalucrisecit. Anno 1545 IIalaceam venit, ut Christianos sat degeneres ad meliorem frugem reduxit novisqueaauxit. Anno sequenti in insulis Moluccensibus, Λ nil ina et Tamate, integram gentem
fide Christiana imbuit. Similiter a. 1548 regem Candyensemini insula Ceriana ad Iesum Christum perduxit. An. 1583, ne alter in alterius messeni calcem milleret, India inter Missi narios suit divisa, qua in divisione InsulatCulana Fratrihus Minoribus obtigii fa .iΛmu, 1602 cum Andriras Episcopus T Linensis Ordinis S. P. Francisci visitasset Insulam Cerianam suae jurisdictioni subjeciam , de consonsu Gubernatoris et Archiepiscopi Goani Fratribus Minoribus socios dedit Iesuitas, ut unitis viribus animarum.salutem promoverent ibin. Anno 1549 S. Franciscus prosectus test in Japponiam. Huic itineri suscipiendo ansam dedit quidam Iapponensis incola a Patria)sua profugus ct a S. Francisco baptizatus, qui spem fecit Chrisii Religionem inter Japponenses admissum iri. ReapSo FranciScus in provineia Saxumionsi, permittento Regulo, brevissimo temporis spatio, ultra 200 Iapponenses ad sacra chri-Etiana convcrsit, et iniur hos otiam duos Bongos i Sacerdotes i luos ad Seminarium Goonso misit. Concitato a Bonris contra Evangelii praecones populo, Franciscus iii provinciam Firando se contulit, et n.:l551 Meacum, totius Japponia metropolim, petiit; ast cum nihil esticoro potuisset, in urbem re maliguchi reversus, 500 Japponenses regeneravit. In regno Bungo, quo
398쪽
tardius venit, etsi a rege invita ius, haud laetiorem habuit succossum, siquidem Doneti ei objiciebant: a Si Religio christi
na praestantior foret, certissimo sapientcs SinenSes eam amplecterentur. η Quam ob rem Franciscus a 1512 ex India, quo prius reversus est, in Siriam navigavit; at antequam eam aselingeret, in vicina insula Saneiano, morbo correptus ad praemia laborum suorum per 10 annos sibi comparata ovolavit,
merito ab Urbano VIII. Indiarum Apostolus voratus, et albo Sanctorum adscriptus. Post S. Francisci discessum in Iapponia Evangelium Jesu Christi a Iesultis eo successu fuit pra dicatum, ut numerus Christianorum 200Mae excederet, et in ipsa Metropoli Meaeo Christiani Ecclesias et scholas haberent sa). Anno 1594 P. Petrus Baptista Franciscanus, cui opitulabantur Fratres Bartholomaeus Rula, Franciscus a S. MDchaele, Augustinus Bodriguer, Maurus a Bibadenetra, ct Hi ron1mus a Iesu eiusdem ordinis, in Metropoli Meaco Ecel fiam extruxit, in Onha Nonasterium, et in Pro incia Mag
S. 4. In imperio Sinenti. Primus in Sinam venit a. 1582 Matthaeus Rieci, Mac ratae in Piceno natus, qui postquam Sinensium linguam, litteras et eaeremonias ad didicit, non minus moribus, quam scientiis mathematicis essecit, ut plures eorum Christi Bel, ionem amplecterentur. Post 20 annos in Sina transactos, itum ad imperatorem impetravit, eumque oblata Christi ut Mariae essigio nec non horolosio ita sibi conciliavit, ut majorem docendi libertatem adipiseeretur. Ex conversis nonnulli Evangelii praecones evaserunt, quo in negotio ominuit nobilis quaedam foemina in Baptismo Candida nominata, quae non tantum maritum suum ad Christum convertit, sed etiam 30 Ecelesias aedificavit, et missionarios pecunia et commemdatione musque adjuvit, ut in alia provincia 95 Ecelesiae ol45 Oratoria extruerentur. Mortuo an. 1610 Matthaeo Riecto Sue Mere alii desultae, qui tali cum successu verbum Dei Praedicarunt, ut circa annum 1650 mater imperatoris Yusii Primaria eius uxor, et 50 foeminae aulicae ad sacra chris Stiana transirent. Imperator cum-lachi Λdamo Schali doctis- Simo Iosuitae praesidium tribunalis mathematici demandavit,
duas Ecclesias Pechini aedisicari permisit. Mus silius Cam
o) Lib. 5. epist. S. Frane. xav., Ilorat. Tursalin. Vii. S. Franc. Xav., Petrus Masset hist. Ind. l. 12., oriandini hist. Soe. Iesu, P. I., Passini hist.
399쪽
ghi an. 1669 Adamo Sihail defuncto Ferdinandum Verbiest
successorem dedit, missionarios a suis tutoribus pulsos, ad Ecclesias suas redire permisit, et Mandarinis munera adempla restituit. Anno 16Tl supremum caerimoniarum Collegium a quo ipso imperator quodammodo dependet, Sinensibus quidem vetuit hahlismum suscipero; ast non obstanto hac prohibitione 20,000 eorum Christo nomen dedere. Imperator , quem Iesui lac ope corticis peruuialii a labri liberarunt, non solum essecit ut illa lex a supremo coorimoniarum Collegio revocaretur, Vorum etiam cis intra palatii sui moenia amplissimam domum donavit, et suis sumptibus Ecclesiam e
S. 5. In Paraguais. In Paraguaia, ab Hispanis inde ab anno potissimnni 1536sueccsive occupata Missionarii ab initio haud eum fructu praedicare potuerunt, partim ob incolarum seritatem, partini ob animum corum ab Hispanis aversum, et partim ob simul lates Hispanorum, qui indigenarum conversioni propterea retinebantur, quod cum conversis Iton amplius pro lubitu agere sibi liceret. Λnno 1547 in urbe assumpta summus Pontifex Paulus III erexit Calliredam Episcopalem, ad quam evectus suit P. Ioannes Boreos ordinis S. P. Francisci. Eidum ad Episcopatum S. Ma thau in nova Granata translato an. 1554 substitutus suit P. Petrus a Trevi eiusdem ordinis. Post saeculi XVI medietatem S. Franciscus Solanus in Dioecesi Cordubensi natus Ordiniquo Fratrum Minorum adscriptus, varias Americae Septentrionalis regiones peragravit, et plura hominum millia Christo lucri fecit. Pater Aloysius a Bolanos ejus discipulus, coctui sidelium in P ram a praefuit, et catechismum in linguam incolarum vertit. An. 1640 ad Episcopatum in urbe assumpta erectum promotus suit Bernardinus Cardenas Franciscanus, cui agentibus Iesuliis, expulso, Romanus Pontifex Gabrielem Guillestigni ordinis S. Francisci substituit ibl. Anno circiter 158l duo Franciseani ita selices suere , ut compluribus baptismum administrarent. His a 1586 successere desultae, qui ex Brasilia et Peruvia venientes permultos baptizarunt, eosque permoverunt, ut in qua tuor pagos, quos reductiones v nant, coirent. Cum vero
a Passini liist. Soe. Iesu. P. 5., Du Hald. Deseripi. Imp. Sin. et M. Tartar., Mosheim Narrat. Nov. hist. Sin., Bostoeli ep. de Miss. extraord. bin Charlavvix Hist. du Parag. t. l. p. 556. eol. ., Taurnon Stor. gener. deir Ameri ea t. ll. p. 54. , Henrion storia delle Mission. l. 5. eap. 31. p. III. 574.
400쪽
uliseiori Religionis Christianae propressui obstaint 'Himant, a quibus indigenae injuriis assciebantur, Iesuilae a. 4 10 a Philippo IlI, Hispaniae rege impetrarunt, ut omnes Europaeilalai a Paraguria excluderentur. 0uo facio Iesultae, jam longe
faciliori suecessu. incolas ad salvas deserendas, domicilia fingenda, et saera christiana amplectenda perduxerunt, ut numerus pagorum ad triginta excrescoret. Novi hi Christiani a Iesultis in rebus ecclesiasticis ot civilibus regobantur, ad Opificia, artes et arma contra hostes tractanda instituebantur. Ita Irauitae non solum Ecclesiae christianae, verum etiam reipublicas civilis in Paraguaia: auctores et rectoros extiterunt. Episcopi subinde visitabant reductiones, quod idem et gubernator civilis iaciebat. Sub sapiente Iesultarum regimino Ecclesia Param ensis si ruit ita, ut plures ad synctitatis vestigium pervenirent μ).: . 6. In regno Medaurensi. In regno. Medaurensi , in angulo meridionali anterioris peninsulae 'iudicae sito jam S. Franciscus Xaverius , et alii Ilissionarii cum ex societato Iosu, tiun ex Ordinibus mendicam libus Evangelium annuntiarerant; at quoniam Damas, infimam et caeteris despectissimam hominum classom ad sacra ehristiana admisserunt, nobiliores Christi religionem .ejusque praecones contemnebant, ita ut Franciscant nonnisi ignobilem coetum in urbe Imdaura collectum haberent. Ad hoc impedimentum in movendum , a. 1606 Robertus do nobilibus Iesulta, nobili g nore Romae natus, vestes Braminorum induit, Indorum austeritati so dedit, omnem cum Pareis et Europaeis eonversationem evitavit, divorsas: Indorum linguas didicit, atque ita praeparatus suam nobilissimam prosapiam Indis manifestavit, eosque ad suam theolmaini cognoscendam invitavit. Sua eloquentia et e ruditione brevi tempore ad Christum convertit 70 Braminos, e ruataque' praepositum, quorum exemplum quamplurimi ex reliquis. cliissibus secuti sunL Convenis Robertus indvisit; separationem a Parcis, gestationem lasciae rubrao in collo et pectore, unctionem frontis, cres,ras lotiones et balnea. Verum alii Ni sionarii notarii methodum conmoriendi reprobabant, et Iitem desuper exortam Romam douderunt, ubi ex eventu agitata est, ut primo Praepositus generalis Sotietatis Iesu summam noberto cautioncm commendaret, dein a. 1623 Gregorius XV. Papa, ritus, qui Malabarici vocari consueverunt, magna cum restrie limo, et nonnisi ad tempus, eonversis Indis concederet.