장음표시 사용
401쪽
Roberio Meliapuri a. 1656 mortuo alii Iesultae opus ab ipso
eoptuni tali cum fructu continuarunt, ut exeunte sareulo XVII
Ecelesia Medaurana ultra 150,600 Christianorum complecteretur so . I. In India posvriori. Etiam in quibusdam regnis Indiae posterioris saeculo XVII praedicatum fuit Iesu Christi Evangelium. In regno
Tlinquinensium Iesultae, quos inter eminuit Alexander Bh des, eo successu semen verbi divini sparserunt, ut a. 1639 . jam ultra 80,000 Christianorum numerarentur. Quamvis regimen politicum identidem persecutiones in Christi cultores morerit, et a. 1666 indigenis sub gravi poena ad saera christiana transire prohibuerit; nihilominus sub finem ejus/saeculi major regni pars in Christum eredebat. In Contal ehinam a. 1618 pariter Iesultao Baligionem christianam i ivnduxerunt. Majora inerementa coepit Christi Religio a. 1664, quo multi remi Incolae' baptismum admiserunt. In regno Sia, menso Dominicam iam saeculo XVI Christi vexilla extulerant; at ultoriori propagationi Μuhamedani obicem posuerunt. A no 1685 Ludovicus XIV Galliae rex, instigante constantio Graeco, primario regni Siamensis ministro, legationem in Stain misit, r0gemque ad foedus et Evangelium invitavit. Is quidia missumariis libertatem praedicandi concessit, ad Christum tamen ipse converti noluit. Cum vero Galli post tres annos , adductis militibus, terram illam sibi subicere conarentur,
Proceres; regni; sacta coniuratione non suum Gallos una eum missionariis e regno fecerunt, verum etiam proprium regem et Constantium occiderunt. Nihilominus otiam' posthac in regno Samensi mangelium praedicatum fuit. In regno Tibetano prius Christi Evangelium annimitarunt Iesutiae deini m. 17M Cappueeini, quorum dux erat P. Horatius delia Penna. Irius ne onis Princeps Dalai-Lama Cappuccinis concessit mnum hospitium b .
S. 8. In Amerim. Anno 1549 Ioannes: III Lusitaniae rex colonos in Br filiam a suis subditis occupatam misit, ut novam' urbem a
402쪽
Salvatore eonipellatam conderent; qua Occasione etiam sex Iesi illae illuc iverunt, ut Christum praedicarent. IIi ab initio, partim ob linguae ignorantiam, partim ob incolarum barbariem nitimumque Lusitanis averSum, paucos baptiZare poluerunt; nihilominus anno 155l in nova Salvatoris urbe Episcopatus suit oreclus. Inter ni issionarios Israsiliae magnam famam nactus est Λntonius Bicira Iesuila, qui non lanium Eva ig lium praedicavit, Ferum etiam artes, mercimonium et libertatem invexit. Mortuus cst Baiae a. 1697 qua Generalis Superior Missionum. Anno 1 i50 Galli occuparunt Canada, quae terra ab ipsis nova Francia dicia est. Illuc an. 1615 se contulerunt Dionrsius Tam , Joannos Λbbeau, Iosephus la Laron, et Franciscus do Plessis Fratres Minores, nec non Iesu itae, qui co prosectu semen Verbi Divini sparserunt, ut a. 1675. Ludovicus XIV Quaebeccae Terrae Metropoli, Episcopatum erigeret. Non procul ab orco Franciscani cruxerunt Monasterium S. Caroli, ut Ecclesiam Reginae Angelorum Solemni Benedictione dicatam su). Anno 1539 in Caliphornia Christi Religionem
pracdicavit 1'. Marcus Ordinis Franciseanorum Ibj. Anno 1697 multis Calii horniae incolis baptismum administrarunt Iesultae, qui dissiculter conversos inducere ii oluerunt ut Polygamiae renuntiarent. In nova et veteri Caliphornia sunt perplures Ic-suit ac et Dominicani, qui adlaborant indigenas sido Iesu Christi imbuero. Λnno 1730 Missionarii Galli, coetum siletium collegerunt in I uisania, cui a. 18 15 datus suit Episcopus. Carolus V Imperator, cui a consessionibus orat P. Ioannes Glapion, Commissarivs Familiae observantium Ultramontanae a. 1521 ab Hadriano VI petiit praecones Evangelii, ut eos in Mexi cum mitteret. Λd Summi Pontificis nutum Minister generalis Franciscanorum ex suis siliis delegit Joannem do Toit, Joannem Aora Sacerdotos, et Petrum do Mura Fratrem Laicum. qui cum aliis quindecim fratribus in Mexim ita sedulo adlaborarunt, ut plura hominum millia ad Christum perduxerant. Eos inlex celebris suit Ioannes Zummaruga ad Episcopi dipni-ialem promotus, et martJrio coronatus. Post medicialem esu
dein saeculi XVI. Evangelium Iesu Christi in Moxico praedicarunt Antonius Suarca, Martinus a Valentia, Franciscus Ximenes, Ioannes a S. Francisco, Bernardus Cosin, Ioannes a Topia, ut Ioannes Servado Franciscant, qui palmam marWrii sunt cohsequuli. Anno 1578. P. Λlnsius Zapata ordinis Minorum ad Sedem Metropolitanam S. Fidei in novo Mexico evectus, es nodum Provincialem celebravit, ut disciplinam Ecclesiasti
403쪽
cam restauraret. Iussu Caroli Ill Hispaniae Regis an . 1767 cura Missionum in Merico commissa fuit Patribus Franciscanis Conventus S. Ferdinandi in eodem Regno constructi. ΕΟ-rum sexdecim a P. Iunipero Serra, Prosecto Apostolico, missisuero in Caliphorniam inferiorem iaὶ. In Mexico existunt d cena Episcopatus, ei unus Archiepiseopatus. Ad propagandam in hoc regno catholicam fidem multum contulit Franciscus Antonius Lorenetana Cardinalis et Archiepiscopus Messicanus, mortuus a. 1804. In Kentunkia Missionarii Catholici a. 1819 viginti septem Ecclesias et 43 coetus fidelium habebant. D minicani landarunt monasterium, plantarunt primam vineam, Et etiam typographiam orexerunt. In Ohio a. 1822 ultra 200 familiae eatnolicae reperiebantur. Hodierna die sunt in Amorica 73 Episcopatus seu Vieariatus apostoliet et 27 milliones
Ob incolarum barbariem in Africa Religio christiana non quidem multa coepit incrementa, attamen saeculo XVII a uissionariis, potissimum ex ordine Cappuccinorum, praedicta suit ad Promontorium viride, ad fluvium Senegat, ad Montes Leoninos, in Promontorio bonao spei, in Monomatapa, in littoro Zanmcbarico, in Madagascar, In Insula Borbonica et Gallica, in Longo, in Λngola, Benguela, Cacongo et Leanm, in quibus ultimis regionibus Sacerdotes Galli a. 1766 novas tundarunt missiones, ast malum climatis induxum haud sustinere potuerunt. Carolus X, Gallias rex, a. 1830 vastam occupavit
Africae provinciam, coquo misit et colonos et missionarios,
qui Christi Religionem propagarent. Anno 1838, sub Philippi
Λurelianensis regimine, Iuliae Caesareae s Algorij erectus Riit Episcopatus, et Gregorius XVI Papa ne electo Episcopo B. Dupuch reliquias S. Augustini dedit. A Gallis uindata quoque suero duo Monasteria Τrappistarum et Sororum charita-us, ncc non scholao pro educanda juventute. Ita Religio Christi, cultura et industria illis in regionibus florent se). S. 10. In Australia. Sub rege Philippo Aurelianensi Galli a. 1832 occuparunt
αὶ chron. Frat. Min. I. d. p. 425., Wading. ad an. 517. n. 43., Henrion Storia delle Miss. l. l. cap. Z7. p. 508., Wading. ad an. 155 ., Chron. Fr. Miu. t. d. pag. 307-523., Henrion l. u. cap. 18. p. 118., Idem i. g. eap. 50. p. 560. b) Ortandini hist. Soetet. Iesu, cerri lib. eit., Witimann t. l. p. 18-255. 0 Sabat, relation historique de l'Asri ille Oeeidentale, Cerri l. e. , Ephemerides catholicae ad an. 1845.
404쪽
ingulas Oceaniae s Marchesi et Gambier in Australia , qu
rum incolae Oxcessibus ot miseriis vitae sylvestris dediti erant.
Anno 1834 duo Missionarii Galli, Caret et Lavat in insula
Amaham conati sunt Evangelii semina spargere et indigenas a cultu idolorum ad Christum perducere; sed eorum Saer fieuli, timentes temporalia emolumenta amittere, fidei calli licae progressui magna obstacula opposuerunt. Nihilominus Summus eorum Sacerdos, negis consanguineus, ejusque exemplo permoli, rex, primores populi, et multi alii ad sacra eMDstiana convorsi sunt. In insulis Fortuna ot Wallis est vicarius Apostolicus, Dominus Pompallier cum 15 presbythris . qui fidelium euram gerunt, oi limites regni Iesα christi dilatare student. Eliam in insula Bar magno cum fructu pra dieant missionarii catholici. Dolendum quod' eum missionariis Ecclesiae Anglicanae continuam luctam sustinere debeant saὶ S. 11. rassuum ad Religionem eatholicam propagandam. Eeclesia catholica Salvatoris mandato obsequens praee nos mittere debet in mundum universum ad praedicandum Evangelium omni ereaturae. Hunc in finem Gregorius XVan. 1622 Romae congregationem de propaganda fide, e 13 Cardinalibus, 3 Praelatis et uno Secretario compositam instituit, et Urbanus VIII, Gregorii successor non tantum redditibus et privilegiis instruxit, verum etiam an . 1627 Collegium es addidit, in quo diversarum Nationum juvenes linguis orientalibus et scientiis necessariis imbuuntur, ut in partibus in-sdelium Beli ioni catholicae propagandas operam impendant.
Huic seminario erigendo ansam dedit Ioannes Vivas, Praes lus romanus, nation Hispanus, qui omnes suas facultates una
cum palatio deem juvenibus commemorato modo instituendis dedicavit. Antonius vero Barbarini, Urbani VIII frater, camdinalis a S. Onuisio tot redditus suppeditavit, quod 30 juvonibus sustentandis sussicerent. Ad urbis Romae exemplum in variis regionibus instituta do propaganda side exorta sunt. Sic in Gallia a. 1662 congregatio Sacerdotum pro missionibus exieris regia auctoritato landata est, cui accessit Seminarium Parisiense, in quo Iesultae, Dominicani, Franciscant, Cappuccini ei Augustiniani instituebantur. In Austria est fundatio Leopoldina, in Bavaria societas Ludovicea, et in Archi-dio cesi coloniensi congregatio Saveriana, quae missionarios Pe-eunia aliisque rebus adjuvant ib).
405쪽
Ex ipso Christianorum gremio ingens hae periodo, emersit caterva Philosophorum, qui eo leneiant ut omnem cultum religiosum radicitus o lenenti In Italia Petrus Pomponatius,
qui Patavii et in aliis Italiao urbibus philosophiam diauit, in
suis scriptu Dei existentiam et providentiam, hominis Itheditatem et animi immortalitatem ineoriam reddidit. Caeterum a. 1525 moriens ad honam frugem rediisse m editur. Anno 1546 Vincentiae litteratorum meietas maluit, cujus scopus suit veritates revelatas ad trutinam rati mis, otiare, et captum hominis superantes vel naturaliter explieise, vel prersus elimis nare. Detecta et Veneti Senatus iussu dissipata, illi qui manus publieaB potestatis evaseram, in diversas regiones abeuntes sua princisua antichristiana, praesertim in Polaniae propagarunt:
Hujus societatis membrum fuit Iordanus Bruno Nolanus, ex ordine, Praedicatorum. Apostata , Romae eonerematus anu 1600. Cosmus Roggerius, Florentinus, usque ad extremum vitae momenium professus est atheismum et pmpterea Gmmunicatus obiit a. 1615. Iulius Caesar, proprie Lucilius V nini in regno Neapolitano natus scripsit 4 libros de admiram dis naturae reginae et deae mortalium areanis, et in his omnia miracula negavit. Tolosae in Gallia, ubi artem me eam, phselosophiam et theologiam Oeebat, propior athoismum ad rogum eon mnatus suit an. 1619. Albiaus Badieas, Comes do Pa serano in Anglia, ino ad evitandam poenam. e Pedemonsio patria sua se eonin ii, i varia scripta edidit, in auibus omnem religionem revelatam reiecit, amoehiriam defendit, et in libro, eui situlus: Lreurgus et Narrarennsr inter se eollati ethicati Lyeurgi cum illa Iesu Christi comparavit, ita, ut ostenderet
finem , utriusque omnis pecuini abrogationem et 'perseetam a
qualitatem suisse, ae postremo leges Lycurgi praeceptis Christi anteponeret. Obiit M. 1737. Ahios siletuis praeterimus.
2. Impugnatores Religionis , christianae in Gallia. In Gallia Rhetores, Poetas et Philosophi Beligionem Iesu Christi eversum ibanti Stephanus Doletus Rhetor, Poeta et pographus anno 1540 qua atheus publieae auctoritatis tu sus igni traditus est. Henricus Stephanus ivpi aphus in sua apologia fabularum Herodoti totam Iesu Christi Religionem
406쪽
risit. Eodem saeculo XVI perplures Humanistae in societatem coaluerunt, ut junctis viribus et consiliis athoismuin vel Deisnaum propagarent, quos inter eminuit Vigandus, Theophilus inter socios dictus, cujus Parnassus sat ricus per earnificem concrematus, ipso Vero exilio nuilctalus os t. Ioannes
Ballinus, jurisconsultus, historiam Iesu Christi in dubium vocavit, Incarnalionis mysterium negavit, Trinitatem ex philosophia Platonica repetiit, et indisserentisinum docuit, obiit 1596. Sub Ludovico XIV. Linierus poeta, atheus a SIlvanestra vocatus , Dionysius Vatrasso et Bernardus Fontanelle omnia dogmata Ecclesiae Christianae traduxerunt. Petrus Barie in suo dictionario historico-critico scepticismum et Allieisnium docuit: obiit 1706. Vollacrus an. 1694, patro causidico, Parisiis natus sat mature et Religionem christianam ct ejus ministro contemptui exponere coepit; quaro cum ad carceres quaereretur an. 1727 in Angliani fugit, ubi lectionc librorum i religiosorum in sua impietato ita simnatus est, ut deinceps usque ad finem vitae suac Religionem Jesu Christi overtero sucrit conatus. Nullibi tolleratus praedium non procul G neva, Ferner dictum, emit, ex quo permulta seripla irreligiosa in lucem omisit. Obtenta a. 1778 amicorum opo licentia Parisios redeundi, ibidem impiorum morte rebus humanis ereptus est a. 1778. Diderot, Vollacri socius, artis medicae studiosus, multos libros impios compilavit contra Religionem dem Christi, obiit 1784. Vollacrum et Didcrotum astutia et dexteritate in impugnanda Christi Beligione superavit tertius impietatis patriarcha Ioannes Dalombert anno 1717
Parisiis nobili scorto natus, quem a matro expositum Patres Oratorii susceperunt et educarunt. Λbjecta Religione, oro et calamo impietatem promovere studuit. Joannes nousseau Gene vac. a. 1712 natus horologiorum artifex, vir perditorum morum, Superbus, misanthropus, ingratus, invidus , inhumanus, quem Ilunarius serpentem in sinu amicitiae . calefactum nominabat, sabularum romanensium lectione excitatus in Galliam venit, ubi, deseriis Calvini castris, ad Ecclesiam calli licam transiit, ab eaque descivit et propter principia antichristiana pulsus, nonnisi sub conditione in posterum non scribendi contra Religionem, licentiam in Galliam redeundi obtinuit, varia opera veneno impietatis reserta composuit, quae inter principem locum tenent Λemilius, Eloisa, et Contractus
socialis, obiit Parisiis 1778.,Λnno 1768 Raynal publici juris
secit opus famosum, cui titulus: Historia philosophica commercii in utraque India, quod exsecranda continet principia , otin quo auctor impudenter asserit, mundum hunc felicem suturum, quum omnes Reges ct Sacerdotes e medio sublati suc-
407쪽
rint. Franciscus Quesnor in sua philosophia rurali, in generis huinani dedecus docuit, cutem, pinguedinem, earnes ei
ossa mortuorum hominum iu usum vivorum convertenda esse.
Mus assectae vocati fuero Aeconomistae. Permulti hujus sarianae philosophi erant adhuc saeculo XVIII in Gallia, quos en merare nimis longum laret su) S. 3. conjuriato erumpis in Gadita. Perversa impiorum philosophorum scripta animos multorum Gallorum ita lascinarunt, ut in throni et altaris eve Sionem coniurarent. Haec coniuratio erupit Occasione, qua Ludovicus XVI, populo miseriis presso levamen adlaturi , pro 5 Μ i 1789 conventum trium ordinum regni Varsaliae celebrandum indixit. Interim Philippus, Dux Aurelianensis, Iacobinorum Magister, vir scelestus, verbo, consilio, opere, et emissariis populum contra pium et optimum regem excrutabat. Rex inconsiderate. emisso decreto, numerum legatorum ex parte civium duplicavit; ita factum, ut sussragium horum suffragio reliquorum duorum ordinum, Cleri nimirum et Nobilium aequivaleret. In congregatione ordo civium postulavit, ut reliqui duo ordines, cum ipso in unum commune Consilium coirent; quod cum obtinero non posset audacter declaravit,. so esse unicum coetum legitimum, arrepto convenι Nationalis nomine, sibique supremam competere auctoritatem,
vi cujus Regem adegit ut 20,000 militum Parisiis amoveret, et ministrum Neher IIugonottam muneri suo restitueret. Praeterea statuit, quemlibet in suis religiosis opinionibus liberum esse; imo orator Μirabeau asseruit, Religionem catholicam eum libertate haud consistere posse. Anno 1790 Conventus Nationalis Constitutionem civilem pro Clem composuit, qua divisionem dioecesium divisioni politicae aecomodavit, 136 Episcopatus ad 83 redegit, Episcopos a populo eligendos et ametropolita confirmandos esso dixit, eusque ante consecrati
nem, coram Magistratu civili, Clem, Ν tioni, Legibus et Bogi sidelitatem jurejurando spondere jussit, et in exercitio suae
potestatis a parochis vicinis dependentes esse voluit, extraneorum Episcoporum inlluxum cavere prohibuit, Capitula Ecclesiarum Cathedralimn abolevit, Abbatias, Prioratus et Beneficia rostrinxit, permulta monasteria sustulit, bona o I siastica ad se adtraxit, et annuas pensiones pro Clericis tam Saecularibus, quam regularibus praescripsit. Ludovicus XVI minis victus in hanc constitutionem consensum suum dedit.
408쪽
Anno 1791 conventus Nationalis exegit, ut omnes Episcopi et Presbyteri jurejurando constitutioni supra memoratae spondeant fidelitatem et obedientiam, nisi velint muneribus suis privari, et ceu pacis turbatores considerari. Ex 136 Episc pis solummodo 4, nimirum: Talle and Episcopus Augustodunensis, Lomente de Brienno Cardinalis Archiepiscopus Senonensis, Iarente Episcopus Aurelianensis, et Sevines Episcopus Vivariensis in Constitutionem jurarunt; ex Clericis inserioribus valde pauci exemplum 4 Εpiscoporum feeuti sunt 20 Parochi, qui juramentum praestiterunt ad dignitatem Episc palem suerunt evecti, et hos inter celebris Gregoiro Tallor-rand consecravit primos Episcopos constitutionales et hi alios.
Pius VI 13 Aprilis 17M Breve Apostolicum edidit, quo ei-
vilem Cleri Constitutionem reiecit, Clericis sub poena suspensionis praestiti jurisiurandi revocationem imperavit, et novas Episcoporum electiones nullas et irritas declaravit. Plures Presbyteri voci supremi Pastoris paruerunt; sed Jacobini simu lacrum Pontificis stramino resertum, thiara et pontificalibus
ornatum, Breve manu tenens, asino imposuerunt, et per civitatem Parisiensem circumduxerunt. Eodem anno Conventus
Nationalis decrevit, solum Christum osse Ecclesiae caput, Pomtifici non esse parendum, iis tantum.Clericis, qui iusjuran' dum praestitere pensiones esse dandas, Clericos anticonstitutionales, quorum plurimi in carceribus detinebantur, .exilio
mulctandos. Indo 13 Augusti 1792 eonclusa suit extirpatio Sacerdotii. In sola urbo Parisiensi, mense Septembri ejusdem anni, 300 Clerici, ot inter hos duo Episcopi et unus Archiepiscopus extremo supplicio fuerunt assecti. Feliciores fuerunt illi, qui mature in alias regiones migrarunt M.
4. Enemo Religionis. Conventus nationalis, 21 Septombris a. 1792, rempublicam proclamavit, indelebilem immanitatis let impietatis summae maculam sibi inussit, atque spectaculum factus est mundo, Angelis es hominibus; nam proprium Regem pium, inn
centem, purum, ab aliquo tempore in carceribus detentum ad mortem condemnavit. Ludovicus XVI vigesima Drinis Ianu
rii l793, susceptis priris Sacramentis e manu domini Edg Worth De Firmoni, origine Hiberni, Vicarii guncralis Eccl siae Parisiensis, ope Guillotniae fuit docollatus. Ultima ejus
verba fuerunt haec: vi Morior innocens; parco auctoribus meae mortis, et precor Deum, ut sanguis, quem e uri resis, non so) Malles. Disci ou by Coos
409쪽
recidat super Galliam. v Eodem supplicii genero , 16 inlo-bris 1793, assecta suit Maria-Ailiouia, Ludoviei XVI uxor. Tandem satali instrumento jugulum praebere debuit regis soror Elisabetha. Ludovicus XVII Ludovies XVI filius, inde ab anno 1792 turri Templi inclusus, et Simonis, professione Suioris, curae commisSus, aerumnis consectus et opprobriis saturatus exspiravit in carcere 8 Junii 1795, aetatis annorum 10 ot duorum utensium. Maria Theresia ejus soror, Austriacis tradita fuit. Non solum in regiam familiam verum etiam in Religionem saeviit. Post mortem Regis, sanguin lenta terroristarum factio, potissimum sub diciatura Maximiliani Bo spierre, eui societatem iungebant scelestissimi b ininum Marat et Danton, omnem Beligionem proscripsit, R tionem colendam proposuit, Ecclesias vel dirui, ves in templa Rationis converti jussit. Magni sicum S. Genovesae templum c vorsum fuit in Pantheon, quo corpora Voltaeri, Boussorii, Victoris Mirabeau, aliorumquo transtulerunt. Ad omnem Christianismi memoriam obliterandam novam Chronologiam inis duxit, quamlibet decimam diem celebrandam praecepit, omnia signa cnristiana illegalia declaravit, matrimonium ceu conis cium mere civilem consideravit. In sesto nationis prostituta merotrix, in comitatu Legislatorum et Philosophorum curru triumphali ad Eeclesiam cathedralem Parisiis vehebatur, ceu Dea nationis Arae majori nuda imponebatur, ut in ejus honorem adolebantur thura, cantabantur hymni, atque patraba tur quae verecundia memorare vetat. Historici tres memorant, nimirum Mail lard caulatricem, Aubo comicam, et Mo- moro uxorem graphi. Gobel, Archiepiscios Parisiensis co stitutionalis, cum quibusdam Clericis jeoram Conventu nati nati declaravit, se hucusque populum decepisse, et Religi nem docuisse, in quam numquam crediderat; omnia s1mbola dignitatis Ecclesiasticae conculcavit et loco mirae Iacobin
galerum sibi imposuiL Major pars Clericorum Constitutionalium uxorem duxit et eorum unus Crucem Domini confregit podibusque calcavit, dicens: non susscit tyrannum corporum fregem sublatum fuisse, ο-tet etiam tollere irrannum animae sRes ionem . In Ecclesiis Parmensibus ubi supradictao prostitutae exponebantur, nonnulli eo dementiae devenerunt ut blasphemias in Deum evomerent, eumque OV carent, ut vindicta suam existentiam monstraret. Asino my-tram episcopalem, aliaque ornamonia imposuerunt. ad ejus caudam librum Evangeliorum appenderunt, eumque prius ad Conventum nationalem, dein per urbis parisiensis plateas duxerunt. Ludovicus Apsel hostiam consecratam asino vorandam dedit, dicens: κ Eu asinc, accipe et voca hunc Deum. v Non SO-
410쪽
lum autem Parisiis, verum etiam in aliis Galliae urbibus talia sacrilegia committehantur. Sie Veissenburgi in Alsatia omnes asini ex toto circuitu collecti, vestimoniis sacris induti, insolemni processione a jumentis Iacobinis per civitatem circumducti sunt. Finita procossione sacra biblia, Missalia, crucifixa, rosaria, imagines, aliaquo Religionis signa rogo in somparato injecta et concremata suere. Crimen erat, quod Poenaearceris aut plane mortis plectebatur, penes se habere vel edoro aliquoa siPum Religionis. Sacerdotes alii quo fideles Christiani ex fictis molivis passim conquisiti et post diutum nos cruciatus vel in ipsis carceribus, vel opo Guillotinae enecati fuero. Iuxta Politer 2,000M00 per carnificis manus p rierunt. Ita Galli ex schismato in haeresim, et ex haeresi in Λthoismum vel Paganismum lapsi sunt. Anno 1794 Dictatornobespierro decrevit, Deum existero et animam hominis immortalom esse. Terroristarum scopus erat, Religionem landitus ovortere, ct triplicem Aristocratiam, nimirum Nobilium,
divitum, et littoratorum ad nihilum redigero H. S. 5. Status Religionis sub Diraetoribus. Anno 1795 suerunt electi 5 Diraetores, nimirum novall-Iore-Lepoaux, Latoumcur, BoWbell, Carnot, et Barras regi-eidae, aut Rempublicam gubernarunt usque ad 15 Decembris 1 TD. Dirociorium permisit anno 1795 Religionis Cassi licae exercitium in Ecclesiis adhuc existentibus; sed a Cier, cis exegit, ut legibus Reipublicae obedirent, et in formam
regiminis domocraticam consensum darent: et qui hoc pra stare recusarunt, fuerunt ceu perduelles considerati. Reuci
Ierius Leposius, unus ex Beipublicae Pentarchis, landavit sectam Theophilanιroporum Oidemquo so adjunxerunt nonnulli PresbIteri uxoraii et nonnulli Iacobini, quos inter erat etiam juvenis Louvel, qui anno 1820 Ducem Bituricensem occidit. Theophilanthropistae profitebantur purum Deismum. Dicebant,so diligero Deum et proximum, credero in animae immortalitatem, implere omnia ossicia erga conjuges et liberos, patriae utilitatem promovere. Habebant Parisiis 10 ccclesias et quo dam ritus religiosos observabant. Anno 1790 Directoribus substitutus suit Consulatus. Primus Consul clectus cst Napoleon Bonaparte, secundus Cambaceres regicida et Lobrun. Ili Co sules ademerunt Theophilanthropis ceclesias et Religionis exedicilium, atquo ita novellierii institutum interiit ib).