Institutiones historiae ecclesiasticae novi foederis ad usum scholarum seraphici ordinis auctore R.P. Claro Vascotti

431쪽

misisset, pluribusque decretis, reformationein eoncernentibus, clausola addita est: salva in omnibus semper Sedis Apostolieao auctoritate, qua indicabatur, Papam ab istis decretis pro arbitrio dispensare posss. Paulus IV libros defendentes oncilium esse supra Pontilicem in cathalogum librorum prohibitorum retulit. Fautoribus sententiae de insallibilitate et superioritate Ponti scis supra Concilium Oecumenteum an . 161 1 se opposuit Edmundus Bicher, Clericus ct Τheologus Parisiensis, qui inu tractatu de ecclesiastica et politica potestate a formam regiminis ecclesiastici monarchico-aristocraticam propugnavit, et inter alia docuit : non soli Pontisci, sed toti Ecclesiae docenti jus com petere leges pro universa Ecclesia valituros serendi, Romanum Pontificem habere solam potestalem, leges ecclesiastitas expli- eandi et exequendi, ejus decreta et Bullas tunc tantum obligare, si cum decretis Conciliorum Oecumenicorum consenserint, imperantem civilem legitimum esse judicem, si ab ecclesiasticis abusibus ad eum fuerit provocatum. Hoc Richerii seri pluma I suffraganeis Cardinalis Peronii Archiepiscopi Senonensis

damnatum, et auctor ad retractationem subscribendam adactus.

Insallibillitatem et superioritatem Ponti scis supra concilium Oecumenicum saeculo XVIII defenderunt perplures Theologi et Canon istae , quos inter notatu digniores sunt Augustinus

Orsi, et Iacobus Ηracinthus SerrI Ordinis Praedicatorum Iai.

6. In unitias Ecelesiastica.

Concilium Tridentinum sessione XXII anathema dixit illis, qui jurisdictionem aut bona Ecclesiae sibi arrogarent. Paulus IV prohibuit libros, quorum auctores iurisdictionem in Clericos Magistratuι civili asserebanti In Bulla Coenae Domini,

quae amplius non legitur immunitatis ecclesiasticae laesores excommunicabantur. Nihilominus saeculo XVIII Clerus in pluribus regionibus suis praerogativis privatus est. In terris ad Domum Austriacam pertinentibus immunitas ecclesiastica sublata est a Iosepho II; in Germania a Principibus, oui ex pace Lunevillensi territoria obtinuerunt; in Polonia ab illis qui hoe regnum inter se diviserunt; in Gallia a Conventu nationali; in Italia a Napoleone ; in Hispania et Lusitania a Principibus per Napoleonem institutis. In concordato anno 18 8 inter em Apostolicam et Regem utriusque Siciliae inito solummodo cautum est, ne bonis ecelesiasticis majora saeen laribus

tributa imponantur μ).

432쪽

7. Dissidium inkr Pavium V eι Rempublieam Venetam. Ob violatam immunitatem ecclesiasticam grave dissidium ortum est inter Sedem Apostolicam et Rempublicam Ven iam. Haec nimirum an. 1603 vetuit absque Senatus licentia

novas Ecclesias, monasteria, aut alia aediscia exstruere, societates spirituales erigere, bona immobilia Ciero vendere, donare vel testamento legare. Praeterea nonnullos Clericos criminum civilium reos carceri maucipavit. Paulus V Ponit- sex certior factus a Senatu postulavit, ut illa decreta, tam nitati ecclesiasticae adversa revocaret, Clericos vero meare

ratos sibi traderet. Renuente Senatu, Papa litteras monitorrias dedit, quibus deereis illa irrita declaravit, et sub poena excommunicationis latae sententiae revocare jussit; quod cum executioni non daretur, Pontifex anno 1606 Senatum cum Praeside omnibusque asseclis, atro Stigmate notavit, et totam Rempublicam, si porro resisteret, interdicto su epit. Senatus his minimo territus, datis ad universum clerum litateris, excommunicationem. immeritam ei nullam pronuntiavit, nec non interdicti observationem vetuit sub exilii poena, quam subierunt Iosuilae, Theatini et Caypuocini.. Inter eos qui ca

sam Reipublieaa Llandebant, eminuit Paulps Sarpi, Venetiis

natus, Mologiae doctor, ordinis Servitarum provinetalis, et a Republiea Veneta .status consui r 'lectus. Medianto Henrieo IV Galliae Bege an. 1607 dissidium sublatum fuit, et Ordines religiosi ab eMlio revocati. miis Jesultis, qui sub Alexandro VII primum redeundi licenti ην obtinuere sa). .

Cum Ludovicus ius Megalium ad beneficia quoque -- Talai ea simpliciat mi deret, nonnulli Episc e, hos inter Nicolaus Parilionius; Miscopus Alecrensis et Franci eus Ca latus Episcopus . Appamienus non solum Regi se opposuerunt, sed etiam Clerieos a Mnatu missos recipere .rppvsarum; qu mobrem silerussi. mis, Mopsiciis privati, et voxiis molestiis, a

risiis celebravit, I quo Episcopi u uregati, ad nutum, Regis quaestionem de negalibus deciderunt. At Innocentius XI onusia

433쪽

acta roscidit, Dis :opis vero timiditatem exprobravit. Rex indignatus a. 1682 ad novum conventum 34 Episcopos Parisios invitavit, qui Sequentes propositiones secerunt: l. Potestas Pontisicis est mere spiritualis. 2. Eadem per canones est restricta. 3. Primas Ecclesiae Conciliis Oecumenicis est subordinatus. 4. In quaestionibus fidei Pontifex primas quidem habet partes, decretum lamen ejus non est irreformabile, nisi accedente Ecclesiae dispersae consensu. Hisce propositionibus, quas Galli ceu propositiones Cleri Gallicani venditant, etiam Iacobus Benignus Bossuet subscripsit. Innocentius XI eodem anno, eas improbavit, et Alexander VIII a. 1691, edita Bulla, diris devovit. Composita demum lite, Ludovicus XIV revocavit edictum, quo principia illa omnibus observanda proponebantur, et Episcopi, in litteris ad Innocentium VI dans, humiliter veniam precati sunt, omniaque conventus gesta nulla ac irrita declararunt sa).f. 9. Dissidium inter Clementem XIII et Ducem Parmensem. Occasione violatae immunitatis ecclesiasticae vehemenios lites exarserunt inter Sedem Apostolicam et Reges Siciliae, Sardiniae et Porlugalliae, polissimum autem inter Clementem XIII et Ferdinandum Ducem Parmensem. Is a. 1765 Parmae dicasterium erexit pro ordinandis rebus ecclesiasticis, ab Episcopis juramentum sidelitatis exegit, et placetum civile introduxit. Λ. 1767 legem tulit, qua pias fundationes vetuit, professionem religiosam emissuros iuri haeredi latis capiendae renuntiare jussit, bonis ecclesiasticis tributa imposuit, extraneos a beneficiis ecclesiasticis exclusit, appellationes ad exterum tribunal interdixit. Clemens XIII hanc Iegem nullam declaravit, et Ducern frustra monitum excommunicavit. Dux in iram actus annuam pecuniae summam Pontifici solvendam

subtraxit; Rex Galliae Ducatus Aventonensem et Visinensem occupavit; Bex Siciliae Principatus Benevenianum et Ponte Corvo ad se adtraxit; aula Lusitanica prohibuit petere a Sede Romana dispensationes in causis matrimonii. Clemens XIV revocando Bullam sui antecessoris, terras Sedi Apostolicae ereptas recuperavit ibin. 10. Reformationes in Republiea Veneta et I ustria 4 ceptae. Spiritus novitatis corda Principum invaserat. Respublica uin Del. cler. Gall. Mara bὶ Sehleget Η. Ε. Κlein. '

434쪽

Veneta inde ab an. 1762 vetuit donare et legara bona Ecel si is aut monasteriis, a bonis Ecclesiae tributa exegit, Ponti- fiet beneficiorum collationem denegavit, litteras Sedis Rons nae placito suo subjecit, condiaternitates spirituales, missi nes et poenitentiae praedicationes abrogavit, exemptiones m

nasteriorum, eorumque nexum cum praepositis extraneis sustulit, et plura monasteria abolevit. In Austria Maria Theresia jus asyli , incrementum monachorum et bonorum ecclesiasticorum , nec non recursum ad Pontificem limitavit, emissuris professionem religiosam aetatem 24 annorum pra scripsit novos Episcopatus , sine Sessis Romanae concessu er

xit, omnia decreta ecclesiastica placito regis subjeciti Longo plura ausus est ejus filius Iosephus II. Ut ex mulus aliqua Saltem commemoremus, Iosephus Episcopis praecepit, ut in omnibus propria auctoritate uispensarent, et a casibus Pontifici reservatis absolverent; immunitatem realem et personalem sustulit, Ecclesiae potestatem in causis matrimonialibus abi dicavit; novum ordinem divini cultus publici, et in nonnullis partibus ejusdem orationes et cantus in lingua vernacula i stituit; ornamenta in Ecclesiis auferri iussit; diversas pro-eessiones Et sacras peregrinationes prohibuit; confraternitates spirituales abrogavit; Seminaria generalia ab Episcoses independentia erexit; quamplurima utriusque Sexus monasteria sustulit ; residuos monachos ad curam animarum applicuit, iurisdietioni Episcoporum subjecit, eorumque nexum tum Generalibus Ministris dissolvit; permulta circa hona ecclesiastica et Clericorum officia praeseripsit. Haec et similia Pium VI commoverunt ita, ut Viennam proficisceretur ad Imperatorema coeptis avocandum. Verum omnia ejus conamina in irritumceeiderunt fu . 11. Reformationes in mιruria.

In Hetruria Leopoldus , Iosephi it frater , jus Asyli ,

sacram inquisitionem et confraternitates spirituales abrogavit, Bullam Coenae Domini praelegi vetuit, causas matrimoniales et Clericorum , nec non lites de Beneficiis ad forum civile transtulit, incrementum bonorum ecclesiasticorum, peregrin tiones sacras, unius diei moram excedentes cohibuit, nimiam pompam in Templorum ornamentis interdixit, multa mon steria abolevit, sublataque exemptione residuorum nexum cum praelatis extraneis dissolvit, proventus beneficiorum simplicium animarum Curatoribus destinavit, beneficiorum candidatos ri- αὶ Ηul. Il. Ε. Saee. XVlli., Bereastet, Elein. Diuilia Coos

435쪽

goroso examini subjeciti Rem Melesiasticam amplius reformaturus a. 1785 quinquaginta septem artieulos ad sui Ducatus Episcopos misit, ut singuli in Synodo Dioecesana destiner deliberarent, quae deliberatio praeparationis instar pro concilio nationali toreti Hos artieulos quilibet Episcopus privatim dis

mussit, Suamque sententiam scriptam magno Duci transmisit.

Solus Scipio de Bieei, Episeopus Pistoriensis, Synodum dio

cesanam celebravit, et septem sessionibus absolvit, qua non tantum 57 articulos approbavit, verum etiam sequentia statuit r 1. Episcopi omnia jura ad EccIesias bene regendas u cessaria a Christo aeceperunt, et sibi usurpata recuperare t nentur. 2. Par his in Synodo dioecesana idem ac Episcopo jus et votum decisivum competit. 3. Omnis casuum reservatio cessaro debet. 4. Indulgentiae nonnisi poenas canonicas remittunt. 5. Exeommunicatis externum solum producit essectum. 6. Ceriam quandam imaginem prae meteris tolere, superstitionem redolet. 7. Soli terrae Principes jus habent impedimenta matrimonii dirimentia statuendi , et in iis dispensa di. 8. Episcopi non praestent Romano Pontifici iuramentum

ante consecrationem. 9. Omnes Ordines Religiosi ad unam re 'lam, unamque vestem reducantur. 10. Quaelibet Ecclesia' unicum habeat Altare, liturgia in lingua vernacula et elara Voce celebrentur, unica missa dicatur, et nonuisi die Dominico labores cessent. Leopoldus a. 1787 Florentiae Srnodum nationalem convocavit, ad quam tres Archiepiscopi et quatuordecim Episcopi cum suis consiliariis comparuere. Hi circa II articulos adeo inter se dissentientes fuerunt, ut quaedam approbarent , quaedam mutarent, alia reiicerent. Nihilominus Leopoldus resormationem eontinuabat. Pius VI jam indignatus omnes libros de rebus Melesiasticis tractantes, qui Florentiae,

Pistorii et Prasi in lucem prodibant, prohibuit, et Episcopis

a Dueo nominatis institutionem canonieam denegavit. Leopo dus viceversa legatum suum Roma avocavit, nuntium apostolicum pro negotiis mere politicis retinuit, ei appellationes ad Sedem Romanam vetuit. Leopoldo a. 1790 ad imperii gubemnaeula vocato, ejus filius Ferdinandus in Ducatu successor a reformatione abstinuit. An 1795 Pius VI, edita Bulla, quae incipit e Auctor fidei s 75 propositiones ex aetis Synodi Pistoriensis extractas damnavit, quam Riceius, abdieato prius

Epismatu , opera Antonii Martini Archiepiscopi Florentinitu 1799 reverenter suscepit, a. vero 1801 Pius VII Gallia

redux, cum Florentiae aliquot diebus moraretur Riccium veniam depreeantem riclesiae plane reconciliavit se .

436쪽

4 26 12. Whodus perueniendi ad dignitivis ecetitiostieas. Jam praeterii a Periodo capitulis Melesiarum Cauleo lium jus eligendi Episcopos lati ademplum , et peri Con data

inter Ecclesiam et Statum inita inreae Principibus concessum. Itaque Princeps, sive Imperasor, Rive Rex ad omnes, paueis exceptis, Episcopatus in suo iter itoris .existentes personas alioquin sibi caras, subinde in krnaee politica prius m las nominat, et Romanus Pontifex inψminatas , dummodo r ruisitis qualitatibus sint exornatae confirmat. Coneilium Tri-eutinum statuit, ut electus Episcopus iuua ires menses obtentaeonfirmatione sub poena xe4titutionis se tuum, consecrati uem suscipiat; si vero intra sex menses una consecratur, sua Melesia ipso jure sit privatus.i Romanus Ponlisex Migitur a Cardinadibus seeundum formam. a Gmorio X; i a

DE SCRIPTORIBUS ECOLES STICIS.

l. Scriptores Latini Saetali XVI. 'Desiderius Erasmus Boueradamus m. 1513 scripsit melliodum Theologiae mortuus 15Min. Melchior Canus scripsit lotos theologieos imortuus. 15603. Dominicus a Soto Dominicanus posteris reliquit duos lis bros de natura et gratia, commentarium ini4 mros . sententiarum, et 8 libros de justitia et iure, do juramenis et aqu- ratione imortuus 1560 . Sixtus Senensis Dominieanus, composuit Bibliothecam sanctam fmortuus 1569, . Cardinalis Cetheianus magnam bibliorum partem in linguam latinam vertit, et commentarium in totam Scripturam Saelam, excepta Amrualrpsi, exarmit, in quo sinsui litterati inhaesit mortuus 1534 . Ioannes ualdonatus, Jesulta Hispanus, praeter alia opera commentarios in praecipuos, velaris Testamenii ibros et in quatuor Evan elia seripsit smortuus 1583 . Gabriel Vasqueet, desulta Hispanus , I volumina in solio

437쪽

tommentariorum in summam S. Thomae Aquinatis eo eripsitimortuus 1604ὶ . i ranciscus Suarea , Iesulta Hispanus, elucubravit com- montationes et disputationes in Summam S. Thomas, 19 v

lumina implentes mortuus i l6l7j. DB obertus Bellarminus, Josui in Tuscus, a Clemente VIII a. 159a Cardinalis ereatus, et paulu post ad Archiepiscopatum Capuanum promotua , cui diguitolii renuntiavit , composuit

multa scripta ecclesiastico-histori ea, juridica, pastoralia, catechetica, exegelica. Maximam vero . celebritatem naciae sunt a Disputationes de controversiis ehristianae fidei. adversus hujus temporis haereticos, tribus tomi' in solio Romae editae si mortuus 16202. Thomas Sanchex , Jesulla uispanus , concinnavit opus morale in praecepta decalogi, duobui. voluminibus in solio comprehensum. Idem grande Opus do sacramento. Matrimonii exaravit smortuus 16I0j.

nardus Lessius, Iesulta Brahantinus , philosophiae et theologiae Lovanti professor, edidit 4 libros de iustitia ei jure

et cet. mortuus 1623 . , S. MRrolus Borroinaemi cardinalis et Arebis seopus Μ diolanensis posternati reliquit instruetiones Consessariorum et Cone nainum. Eminuit prudentia pastorali, aulo animarum ei sanctitate mortuus 158 in. Petrus Cauisius, Niviomagensis, praepositus provincialia

Jesutiarum mandanio Ferdinando impuratore , cirea annum 1560 duos catheebismos composuit, in quibus de pri cipalioribus Religionis catholicae dogmatibus agit., r ': . S. 2. Seriptores latini saeeuli XVII.

Ioann' Mabillon . Maurinus , eui, debemus acta Sancto. rum , Ordinis S. Benedicii, Musaeum Italicum, opus a plissimum de re diplomatica, librum de studiis monasticis, et alia plura smortuus 1707j. . i , i Natalis: Alexander. Dominicanus , qui pa sit philos Oam et theologiam docuit, seripsit historiami ecclesiasticam V. M Ν. Foederis usque ad finem, saeculi AVI, dissertationem do Viugatai S. Scripturae versione ete. mortuus 17ia . Claudius, Fleury , pres ter isaeenlaris natione Gallias scripsiti 1. Opus de moribus Christianorum primasiva Eceimsiae; 2. inistoriam Juris Canoniel; 3. Historiam ecclosiasti cam ab Ascensione Domini usque ad Concilium Constantiense, quae prodiit an. 1690. Seripsit gallice.

438쪽

m Stephanus Balutius , in Academia Parisiensi Iuris ean nici professor, collectiones Conciliorum a Labbeo et nosserto coeptas supplevit, et vitas Pontificum Aventonensium d

scripsit Imortuus 17183.

S. Franciscus Salesius in Aree Salos in Sabaudia n tus , Episcopus Genevensis insigni pietate et gelo praeditus, gallieo sermone exaravit: 1. Philotheam; 2. Theotimum seu de amore Dei, libros XII; 3. Epistolas spirituales; 4. Veras obiret tiones spirituales etc. suortuus 16 . Cornelius a Lapide , Leodiensis , professione Iesulta in universam S. Scripturam, exceptis Psalmis ei Iobo commentatus est mortuus 1637 . Dionysius Petavius, Aureliani in Gallia natus, Iesuila, scripsit opus domatic historicum, quod nomine theologic rum dogmatum 4 tomis in solio, continetur mortuus 1652J. Loo Allatius Graecus, ad Εeelesiam Romanam transgre sus, et Bibliothecae Vaticanae eustos electus edidit plura opera inter quae eminet opus e de pereetua consensione Ecclesiae graecae cum latina smortuus 16693. Ioannes Bona, ex Monacho Cisteretensi Cardinalis, posteritati reliquit: l. Opus de liturgiis antiquae Ecclesiao; 2. Η rologium aseetieum; 3. Tractatum ascetieum de sacrificio missae; 4. Manuductionem ad coelum ; S. Librum do discretione spirituum; 6. Principia et documenta vitae christianae; I. Viam compendii ad Deum etc. smortuus 1674 .

Paulus.Segneri, Joscita, sequentia opera in lucem emisit; l. Sermones quadragesimales et panegeres; 2. Incredulum sine excusationo; d. C stianum instructum; 4. Manna animae etc.

mortuus 169D. Thomas Tamburinus, Siculus, Societatis Iesu praepositus generalis seripsit; l. Expeditas decalogi explicationes , libris 10 digestas; 2. Norales explicationes juris divini, naturalis, ecclesiastici, de Sacramentis, contractibus , censuris et irregularitate. ε. Ludoviens Thomassinus e Consegatione Oratorii, reliquit opus laeupletissimum et eruditissimum do disemlina esclesiastica clam beneficia et beneficiarios imortuus 1695ὶ. Iambus Benignus Bossuet, Episcopus Meldensis, Divismi

in Burgundia, natos scripsit; 1. Plures sermones sacro1 et orationesi lanebres; 2. Historiam variationum, quas Prot

stantes in doctrina Religionis admiserunt; 3. Diseursum do historia universali usque ad Carolum M.; ι Notas in Psalmos, Libros Salamonis, Librum Sapientiae, et Ecclesiasticum; 5. Interpretationem Apocalypsis de Roma ethnica , Christia-

439쪽

nos persequente , eam e opposuit Protestantibus, qui calypsim de Roma papali interpretari solebant mortuus 1703ὶ.Bemardus Lamy, Presbrter Oratorii Graiianopoli edidit; . Apparatum ad Biblia sacra per tabulas dispositum; 2. Librum de veritate et sanctitate Ethicae Christianae; 3. Carm niam Evangeliorum et commentarium in eamdem mortuus 17 15 . Ludovicus Elias du Pin, Doctor Sorbonicus, Parisiis philosophiae professor, praeter multa alia opera , an. 1686 di sertationes historicas de antiqua disciplina: et novam bibliothe-

eam scriptorum ecclesiasticorum tum antiquorum, tum recentiorum publici juris secit mortuus 1719j.

S. 3. Seriptores Latini saeeuli XVIII. Bernardus a Monte Falcone an. 1706 Parisiis edidit collectionem Patrum et Scriptorum Graecorum, latine redditam, nolisque et praelationibus illustralam. Paulus Gabriel Antoine Iesu ita Gallus scripsit universam theologiam speculativam dogmaticam et moralem smortuus 1743ὶ.Ηonoratus Tournely, Doctor Sorbonicus, et Parisiis theologiae professor an. 1729 edidit in lucem 16 tomos praelecti num theologicarum mortuus 1729 . Franciscus do Choisy historiam ecclesiasticam ex Natali Alexandro et Tillomontio potissimum haustam, et usque adan. 1715 perductam, gallico sermone edidit Parisiis an. 1720s mortuus 1725 .Hyacinthus Amatus Graveson, Dominicanus Aventonensis , historiam ecclesiasticam sermone latino concinnavit, quae usque ad an. 1700 pertingit, et Romae prodiit mortuus 173M.

Ioannes Antonius Blanchi Franciscanus Min. Obs. Romae 1745 contra Petrum Giannono italico idiomate edidit in lucem egregium opus in quatuor tomos divisum, cui titulus: κ Della potesta e poliria della Chiosa. . Obiit an. 1758. Iosephus Augustinus Orsi , ex Dominicano Cardinalis , Romae an. 1748 historiam ecclesiasticam italice scriptam divulgare coepit, quam continuavit Philippus Reechetti musdem ordinis usquo ad an. 18l4. Idem Orsi seripsit de inrallibilitate et superioritate Pontificis supra Concilia generalia. Iosephus Polit Iesu ita, ex probatis auctoribus composuit manuductionem ad Historiam ecclesiasticam. Prodiit Viennae 1750. Augustinus Calmet, Λbbas Senonensis Ordinis S. B nedicti, gallico scripsit; l. Historiam Vet. et Nov. Foederis ac Iudaeorum; 2. Dictionarium historicum, criticum, chronol

440쪽

gicum, geographicum, et littorate Bibliorum; 3. Disseriti nes introductorias in S. Scripturam; 4. Commentarios in omnes libros V. et Ν. Τ., quos Mansi in latinum transtulit s mortuus 1757 . Ioannes Laurentius Berti, Augustinianus Eremita, in universitate Pisana professor Historiae ecclesiasticae, an. 1760irpis vulgavit Breviarium Historiae ecelesiasticae, Dissertationes in quinque priora saecula, et 37 libros de disciplina eeel

siastica.

Gasparus Sacearelli, Congregationis oratorii Romani Pr sister , Historiam e celesiasticam per annos digestam, et v riis observationibus illustratam, in lucem emisit Romae anno 1770. ,

S. Alphonsus de Ligorio, Neapolitanus, Episcopus S. Agathae Gothorum plura opera conscripsit et publici juris secit, quae inter eminet Thei, logia moralis mortuus l782 . Carolus Franciscus Houbigant, Presbyter Oratorii Parisiensis, edidit in lucem Vol. Testamentum sub titulo. Biblia haebraica cum nolis criticis et versione latina mortuus 1783j. Fridericus a Iesu, Carmelitarum Discalceatorum provineiae Bavaricae praepositus , universam theologiam moralem tripartitam ex operibus Benedicti XIV composuit, nec non darius mandato casus conscientiae resolutos proposuit an . 1780. Stephanus Wist an . 1782 Ingo ista dii odidit; l. Demonstrationem Religionis Christianae contra incredulos; 2. Institutiones dogmati eas. Claudius Faber, presbyter Congregationis Oratorii, Fleurii historiam continuavit usque ad an. 1595, et sexdecim tomos implevit, qui Parisiis prodierunt an. 1740 mortuus 17739. Nicolaus Salvoster Bergier, Presbrter saecularis Parisiis praelo subjecit; l. Apologia in Religionis christianao ; 2. Do- Ismum refutatum; 3. Examen Naturalismi; 4. Tractatum historico-dogmaticum de vera Religione cum resutatione errorum mortuus 17 10 . Andreas Gallandi praepositus Congrρgationis Oratorii Venetiis, adornavit nihliothecam veterum Patrum et Scriptorum ecclesiasticorum. Obiit an . 1779 . Ludovicus Antoning Muratori Bibliothecarius Mutinensis, posteris reliquit: l. Collectionem rerum itali earum; 2. Annales Italiae; 3. Dissertationes de antiquitatibus medii aevi; 4. Librum do vera pietate; 5. Librum de contionibus eloquentiae popularis; 6. Librum de moderatione ingeniorum. Mortuus an . 1794 . Benedictus Statiler, Iesu ita Bavaricus, scripsit: l. Demonstrationem evangelicam, seu Religionis a Iesu Christo reve-