Institutiones historiae ecclesiasticae novi foederis ad usum scholarum seraphici ordinis auctore R.P. Claro Vascotti

451쪽

sormabile S. Sedis Apostolicae justieiuna, cui omnes . obedientiam praestare tenentur. is . .

Veiorum mysticorum errores recorat Michael Molinos Pre byter Caeseu augustae in Hispania, natus a. 1627, qui Romae Sua sucata pietate laniana. sanctitatis lauiam sibi comparavit, ut mox multi utriusque i sexus. homines ejus directioni se trad rent. Romae a. 1675 lihrum odidit, eui titulus : Manuductio ad vitam spiritualem : qui iii varias linguas translatus suit. Tota doctrina erronea in hoc libro conlenta ad sequentia tria capita reduci potest: l. eontemplatio persecta est hominis status, in quo anima passivo ad Deum se habet ; 2. anima in hoc natu existensi nil agit, nil de ideepi, nil timet; d. ita sit indisserens erga omnia, ut in sancta quieto Dei toperationi commissa vivit.: Ex hac quiete, ad quam euilibet enitendum esse docebat, Molinosii asseel ad 0-ιisise voeali sunt. Innocentius fSI R. L . . . 687, edita Bulla, 68 proposui es ex illo libro

extracta damavit. librum famisis et auctoremi custodiae.

tradi Iussii, in qua a. 1689 obiit. . Eodem tempore nobilis. vidua Iumna Maria Muriers de de la Imite GH on a Franni seo Onombe Barnabit a Genuensi

conseasa suo, cujus iliber, d ann ysiis orationii mentalis is damnatus fuit, i ad semetismum perdueia QM, ei in Galliam reve sa, Parisiis non Ulum ore teriores Molino ii apargere studuit, verum etiam; duos libros. OMMaiau, iquorum unus in frontetiuilium gerebat: - - brm, altet vero e Torrentea r qu inobrem opera IIarlar j, Archiepiscopi Parisienuci DLacombe, carceri fuit emancipatus, illa autem ad monasterium relegata, unde paulo post per intercessionem Coinitissae de Isain lenon egressa institutiones,suas γntinuarii, et ipsum Franciscum Salignac de la Motte Fenelon tum nepotum regiorum Poedagogum sibi adeo conciliavi Ll ut eidem aditumi ad aua pietatis exercitia . concederet. Cunal nonnulli Praelati cocitra hanc I minam commoverentur, Fiennion, eidem: suasit, I ut doctrinam suam Bossueti judicio submittereti qui mullas sententias reprobavit, et a Fenelonio,Iut identi: faceret, .postulavit. Feneluna. 1695 Archiepiscopus tameracensis electus mulla colloquiae de thai re habuit cum Bossueto, Cardinali Noaillio Aethiepiscopo i Parisae bi, aliisque, ae tandem 1697 publici juris secit opus inseripium: Plaetia Sanctorum; in quo errores GDoniae justificare visus est. Ortis illum inter et Bossuetum litibus ,

452쪽

Ludoviem XII ab Innoeensio XII R. P. petiit, ut circa F nelonis opus mentem suam aperiret. Pontifex praemisso malum examine, 12 Martii 1699 viginti tres propositiones ox libro Fenelonis extraetas ceu sean Osas, noxias et erroneas damnavit. Felielon tantae suit humilitatis , ut non solum esuggestu ipso Decretum pontifici damnationis in Eeclesia praelegeret, verum etiam datis ad clerum suum litteris omnes exhortaretur, ut illud susciperent es sequerentur. Paulo post etiam Guyonnia suas novae doctrinae nuntium misit, ei ita lites in Gallia expirarunt m . .

Casuistae - vocabantur illi Theolagi, qui doctrinam mor tem suis auditoribus per easus proponebant. Horum alii se nalaxabant, Laxutae propterea dicti, alii. vero rigorismum inumhebant, et Bigoristarum n0men sortiti sunt. Perplures. utriusque partis litigantis propositiones ab Aeadem iis Parisiensi , et Lovaniensi, Aloxandro VII, Innoeentio IX, et Moxandro VIIIAR. PP. proscriytae suerunt. Saeeulo XVII Bartholomaeus Medine, Jesuila, proposuit quaestionem : ου an in eoneursu duarum propositionum pro boni lato actionis, quarum una pmbabilior et magis tuta, altera minus probabilis et minus lilia sit; liceat hanc sequi, relicta priori. Iesultae amrmabant, Dominitani , Augustiniam et Franciscani negabant. Qui secundam tuebantur sententiam Pro Misise , qui primam Pr obabiliorume dicti sunt.' Convenius Cleri Gallieani a. 1700 celebratus doctrinam Probabilistaruiu damnavit f0. .

S. 12. controversiis Hermestia in m. . s -

Auctor hujus con versiae lait Georgius Hermes, Theologiae et Philosophiae doctor, as theologiae dogmaticae pro- sessor primum Monasterii, dein iiii 'Rhenana Fridorieo Guilioliamiana academia Bonensi, nec non Capitularis Canonicvs Eeclosias Coloniensis, a quo assectae Hermeriani nominati sunt. Is a roelo, quem universa Traditio et M. Patren in propcnendis ac vindicandis fidei veri avibus tramito straxero , do-sseeiens, quin imo superbo contemnens et damnans I tonebri Sam ad errorem omnigenum viam molitus est in diis opost ii,o a Waleli Biblioth. theolog. T. II., Bergier Dict., theol.Bossuet explieat. des maximes de Salitis, Toussaint Hibi. bin uist. Flov. Antoine Mor. Diuitigod by GO le

453쪽

tanquam basi omnis theolo me inquisitionis, et in principio

quod statuit, rationem, principem normam ae unicum m dium esse, quo homo assequi possit supernaturalium veritatum cognitionem , et in suis operibus Z1819 et 18299 editis

plura contexuit absurda et a doctrina catholicae Ecclesiae aliena ; praesertim circa naturam fidei, et credendorum regulam: circa S. Scripturam , Traditionem , ' revelationem , Ecclesiae magisterium, motiva credibilitatis, argumenta, quibus existe tia Dei adstrui confirmarique consuevit Ucirca Dei proprietates et opera, quas a theologis vocantur a dextrae nee non circa gratiae necessitatem, eiusdemque ae donorum distributionem, retributionem praemiorum, et poenaeum innielionem, Prolop rentum statum, Mecatum originale, ae hominis lapsi vires. Cum

hisce erroribus in Germania aliqui adhaererent, alii contra eos insurgerent, gravis orta est contentio, qua ad Sedem Ahosuilicam delata, Gregorius XVI 17 Septembris , an. 1835, esita Bulla, libriis Hermesii tanquam continentes doctrinas et propositiones respective salsas, temerarias, scandalosas, in catholi eas sch las injuriosas, fidei divinao eversivas, haeresim sa6entes Eoalias ab Ecelesia damnatas, prohibuit et proscripsiti Nonnulli Hermestani, inter quos quidem Braun, et Helvente nomani profecti sunt, ut Hermestum jam mortuum coram Pontifico defenderent ; at causa cecidero sa).

Ex dietis patet, Theologiae tradendi rationem hinc inde multiplici labe inlaetam fuisse. Perplures cordati viri adlabo rarunt, ut Theologia in aliam formam redigeretur iet hos inter laude dignus est Diousius Petavius, qui saeo. XVII mesi 'rem eam docendi rationem iniit. Mus exemplo excitati Themio i rectius sapere didicerunt et omissis scholastieorum sub tilitatibus et cavillationibus meliori quam antea , melodo in scholis tradiderunt dogmaticam, polemiram, moralem, regulas interpretandi sacram Scripturam, aliasque materias theologieas. 'Studium quoque linguarum orientalium magis fuit ex sum, et quam maxime Theologiae candidatis commendatum. Sisi ma studiorum, quod in terris austriacis adhucdum viget, jam tempore Mariae Theresiae invaluit bj.

454쪽

. . . . . . . , t i ν ' . . . t ' :

. Ex tot haeresibus , quae peril 5 saeculorum decursum. Ecclesiam .catholicom amixerunt, . nulla. iam rapidos Deit progressus, tam lanestos produxit essectus, quam haeresis Martini Luiberi, a quo sectatores Luιheram dicti sunt. Natus est Mami inus Lusterus Istebiae in Thurimiai anno 1483 et studuit Magdeburgi, Isenaci, et Exsuro, sin qua ultima urbe, indo aban. 1505 Philosophiam professus est. PoStquam subitanea mors unum: ex Suis amicis eripuit, Lutherias Erlarii ordini. Er :

miiarum S. Augustini nomen dedit 1505 , et an. 1507 Presby-

wr :0 din tus est. .Anno 1508 Friderieus Saxoniae Dux et Aeademiae .Vittembergensis landator, Lullierum. ΕΗurto Vittembergam . Jocavit, eique munus docendi philosophiam imposuit. In hac. I niversitate an i512 laurea, Doctoris Theologiae decoratus ., P ulo post cathedram. theologiao obtinuit. Mortuus est. Iblebiae a. . 1546. Leo X. R. P., reaedificationem Basilicae S. . Petri .a, Iulio II eoeptam, Perfecturus, an. 1516 Indulgentias per totum orbem Christianum promulgavit, ab iis lucrandas, qui consessi et communicati ad sumptus tegendos stipem conferrent , et negotium viros idoneos ad eas in Germania praedicandas seligendi Alberto Maguntiae ac Magdeburgi A chiepiseopo commisit. . Alberius provinciam hanc. demandavit Dominicanis , ei que Ioannem . Tetret ordinis Monachum et haexetieao pravitatis inquisitorem praeposuit.'. Horum conci nibus vehementor so opposuit Martinus Luium us, ct an. 151 T. pridie viii omnium Sanctorum 95 theses ici a . indulgenitas. publinaxit. Contra Lutheri theses calamum strinxerunt. IoanneSTetaei stannes Εkius professor Ingolstadiensis, sylvester Prieria , .e indine Praedicatorum, sacri palatii ma ster, ei Iacobus .lurestratenus pariter Dominicanus, quorum scriptis prο- oeatus , Lutherus iam non de indulgentiis tantum dimicavit, sed eti m fati'. dogmata aggressus est. Inde multorum animi ita commoti .sunt, ut ipso Imperator Maximiliapus I .Leonem X do turbis in Germania exortis certiorem redderet. Pontifex anno 2518 Lutherum Romam vocavit, eorum, quae Pgerat rationcm redditurum; at interveniente Fridorico Saxoniae Electore obtinuit, ut Augustae Vindelicorum coram Thoma Caietano Archiepiscopo Panormitano et Cardinati, Sedis Apostolirae tunc in Germania legato, causam suam diceret. . Caietano retractationem exigente, Lutherus a Papa malo informato ad

455쪽

melius insomnauduni appellavit, et Augusta Vindelicorum clam discessit. Tum Cardinesis a Friderico Electore postulavit, ut vel Lutherum Boiiiiiii mitteret, vel exilio ni uictaret. Utrui rue negavit Fridericus praetendens Lutherum haeresis nonum convictum esse, et liniversitatem eo carere haud posse. Leo X eertior facius , edita anno 1548 Bulla, virtutem indulgentiarum inposuit, potestatem earum concedendarum a Christo osse asseruit, et sub poena excommunicationis omnes fideles de indulgentiis ita cretire jussit. A si Lutherus a Pontifice ad Concilium generale provocavit. Pontifex animadve tens, Fridericum Luinem patrocinari, Carolum do Militet nobilia Iem Saxoni eum cubicularium suum in Saxoniam misit, ut motus ortos pacifieo componeret ; verum a Luthero hoc solum obtinuit, ut blandas litteras ad Pontificem daret. Anno 1519 Lipsiae coram Georgio Saxoniae Duce, inter Ioannem Εkium, Luthorum et Andream Bodenstein Canonicum et Archidiaconum Vittembergensem Lutheri asseelam, solemnis habita est disputatio in qua uterque Novator liberum hominis arbitrium, Primatum R. Pontificis, traditionis auctoritatem, Ecclesiae insallibili latent, bonorum operum necessitatem, varios artieulos ad poenitentiam et indulgentias spectantes negavit, Purgat rium ex sacra Scriptura probari non posse asseruit, epistolam S. Iacobi et libros Maclia eoruiri a Sarro canone expun

S. 2. Lutherus a Pontilice eaecommunicatur. Cum Hosmanus Academiae Lipsiensis Rector, neutri disputantium parti palmam addicere vellet, Ioannes Εkius indignatus Romam prosectus est, ol Leoni X rerum statum exposuit, qui anno 1520, 4l articulos ex libris Lutheri extractos damnavit, eius scripta flammis devovit, et ipsi Luthero 60 dierum terminum ad resipiscendum pracstitit, nisi vellet excommunicationem incurrere. Verum Lutherus librum edidit u Decaptivitate Babylonica, n in quo multa convitia in Papam , Indulgentias, Missae sacrificium, opera supererogatoria, Volamonastiea , Sacramenta Confirmationis , extremae Unctionis et Matrimonii evomuit, nec non Corpus Iuris Canonici, quod tum simul lex imperii erat, una cum Bulla Pontificis D Decembris 1520 in foro Vittembergae combussit. Post temerarium hoc laetum Pontifex anno 1521 aliam edidit Bullam ,

qua Lutherum cum asseclis et protectoribus excommunica - αὶ Paradox. Luther. , Joan Boesilaeus couimeut. de act. et aeripi. Luth. naynaldus ad . an. Ib18 Alaog. Duili do by Cooste

456쪽

vit, loco vero, in quibus commoraturi essent, interdicto fulse

Cum Leo X a Carolo V, qui Maximiliano I in imperi

successerat, per suum legatum postularet, ut sententia excommunicationis in Lutherum lata ubique executioni daretur, Imperator an. 152l Vormatiae Comitia celebravit, quo Lutherus quoque fuit vocatus , indulto et 21 dierum salvo conductu. Luthorus ab imperatore adactus, ut palinodiam caneret, ro- spondit se retractare non posse ; quam ob rem imperator , emisso in lucem decreto, Lutherum cum omnibus suis asseclis solemniter proscripsit, et declaravit, elapso salvi conductus termino, sub poena criminis laesae majestatis nemini licero Lutherum hospitio recipere , imo unumquemque obligari ad eum comprehendendum et imperatori tradendum. Ex noc discrimino salvus evasit patrocinio Frideriei Electoris, qui Lutherum Vitlembergam redeuntem ab equitibus suis intercipi, et in arcem Wariburg haud procul Isenaco abduci iussit, ubi delituit ita ut neque ejus adversarii, neque ejus amici quidquam compertum haberent. Warthum Lutherus suam Patmonvocabat, in qua consiliis de sutura Religionis reformationo induxit. Post 10 menses, inseio Electore, Vittembergam re- erSus est, ut motus reprimeret, quos Carolostadius sAndreas Badestein a loeo natali in Franconia Carolostadius dictus est)excitaverat. Is nimirum Missam abolevit, praesentiam Iesu Christi in Eucharistia negavit, communionem sub utraque Specie introduxit, cum aliis sanaticis Ecclesias ingressus altaria et imagines destruxit, in Clericos sibi contrarios impetum secit, et uxorem duxit, cujus exemplum perplures ex Clem imitati sunt. Lutherus Carol ladio omnia vitio vertit, non quia secit, sed quia se inscio laeta fuerant; sibi enim soli jus r sormandi Beligionem vindicabat. Eodem anno Lusterus germanicam Librorum Sacrorum versionem et alios libros in lucem emittere mepit, in quibus se Ecclesiasten, Prophetam, Apostolum , Dei legatum nominabat. Pontificem vero canem furiosum, lupum voracem et Antichristum, Romam Babylonem, Aulam Ponlisitis Synagogam vocabat. Luthero adhaesit Philippus Sehoerre M igea e Melanchthon , in universitate Vittembergensi linguae et litteraturae graecae professor, qui Upis

457쪽

vulgavii compendium doctrinae Lutheranae sub titulo et Loci

communes rerum theologicarum fu).4. comitia Norimbergensia.

Looni X sub finem anni 1521 mortuo successit Hadrianus VI Ulis Munus, olim Caroli V praeceptor. Is ad Comitia

Norim meusta an. 1522 celebrata Franciscum Cheregatum misit, per quem etsi decreti Vormaiiensis executionem ursit, tamen abusus non dissimulavit, seque ad illos tollendos omnem operam daturum spopondit. uic animi candor ansam dedit Principibus Germaniae , ut 100 gravamina adversus Sodem Romanam, totumque ordinem ecci iasticum , Romam mittorent, conciliumque liberum in Germania celebrandum postularent. Hadriani successor Clemens VII ad nova Comitia pariter Norimberga an. 1523 habita alium legatum misit, ut po

nao Vormatiae in Lutherum statutae exequerentur. Verum

Principes, qui iam Luiberi placitis favebaut, sicut in prioribus Comitiis , sub praetextu seditionem evitandi , decreti Vormatiensis executionem denegarunt, et a Clemente petierunt, ut liberum in Germania Concilium convocareL Legatus Romani Pontificis hoc solum essecit , ut Fordinandus , Dux Λustriae, Imperatoris frater , Dux Bavariao , Georgius Dux Saxoniae, et plures Episcopi commune consilium de Decreto Vormaiiensi suis in terris exequendo , et de Religione Catholica integra servanda caperout ibὶ.9 5. Baetim rusueorum , et diuidia iraer N Mores de Eueharistia. Post Comitia Nori ergensia novationibus religiosis qua piam infausta evenerunt. Cum nimirum Lutherus in librou do liberiato Miristiana, s libertatem a statutis humanis, a tyrannide Pontificis et universi Cleri praedicaret, anno 1524 ingens hominum seditiosorum , maxime rusticorum copia Coaluit , qui libertatem etiam civilem intelligentos, iugum obedientiae excusserunt, totamque Germaniam igne et serro v starunt. Ab initio solum dominia petebant, eisque solita tributa solvere recusabant; at postquam Psalterus ex ordine Praemonstratensium apostata, et Thomas Munaer novationum religiosarum praedicator eis se adiunxerunt, hoc bellum, po-

αὶ Surius , Chron. , Simeon Fontaine , Hist. eath. . Coehlaeus , Vitae haeres, i,uth. et Melaueh. b) Iaeoh. Trid. Georgi, gravainina coiitra Sed. nosn. l. 2. , Joan. Joaeli. Miller, Loeseher eis.

458쪽

tissit mi in in Tituri tigia et Saxonia Ox'civili religiosum evasit Principes iit publicae huic calamitati finem imponerent, collectis uiuit iliae copiis , magii uin rebellium nutuorum 100,000 caesa dicuntur iii variis proeliis occiderunt, Superstites dissiparunt , t ibi seruin et 'iliomain Munaer decollarunt. E deni nnuo 1524 ortum est inter Novatores dissidium de Eucharistia. Lutherus rejecit quidem transubstantialichem pania et vini, realem tamen Iesu Christi praesentiam in assumptione

admisit; sed Carolostadius, Zuinglius, Aecolampadius aliiquo

docuerunt, panem et vinum in Sacra Coena solum figurani

corporis es sanguinis Christi esse. Utrumque bellum novati nes religiosas parum commendavit' αὶ.6. Diffusio Lutheranimi. Comitia Sprrensia eι Augustana. Bellum et dissidia non impediverunt, quominus pseud resormatio dissutideretur. Mortuo M. 1525 Friderieo Saxoniae Electore , qui quamquam Lutheri fautor suerit, Religionem

lamen eatholicam non eliminavit, successit ejus frater Ioannes novationum religiosarum servidus sectator. Tum Martinus Lutherus Catharinam de Born monialem 'Cisteretensem ux rem duxit, novumque Electorem permovit, ut Catholicos Sacerdotes suis osticiis et beneficiis privaret, corumque in Io- cum Lutheranos institueret, Iithurgiam a se et Melancione compositam inveheret, ac libros novitates religiosas continent praescriberet. Ita sensim et sensim res Gelesiastica in Saxonia

ad mentem Lutheri ordinata est. In Borussiam Lutheranismum introduxit Albertus e familia Marchionum Brandebur eorum in Franconia oriundus, supremus ordinis Τeutonici Magister, qui Borussiam orientalem ceu Ducatum saecularem cum juro haereditario a Polonis obtinuit. Is an. 152l deserto ordine , ad castra Lutheranorum transiit, nuptias fecit, praedicatores a Luthero petiit, novam lilburgiam praescripsit, et libros novatorum in scholas introduxit. Major populi pars velocissimo novationibus religiosis imbuta est. Doctrinam Lutheri publico professus est Philippus Comes provincialis Assiae, qui ubvenio adhuc conjuge sua Christina, cum Lutheri consensu Margaritam de Sal uxorem duxi L Philippus, ut rem Lutheranorum magis promoveret, a. 1526 cum Saxoniae Electore foedus iniit cui paulo post alii Germaniae Principes accesserunt. Huic seederi potissimum adscribendum est, quod ordines Lusterani in Comitiis Spirensibus a. 1526 celebratis decretum a Carolo VPrincipum auxilio adversus Turcas indigente extorsertat, quo

459쪽

suspensa decreti Vornialielisis execuli uno Principi cuivis, usque ad Concilii generalis celebrationem. Potestas concessa eSi neri ligionem pro lubitu rescimianili. Carolus V bellis lacessitus , et Clementi VII R. I . insensus , quod cuni Francisco I Galliae rege ; quem in pugna ad Ticinium devictum et captuman. 1526 ad pacem adegii, cum Venetis nec non cum Duce Mediolanensi Imperatoris hostibus foedus pepigerit, pseud resorinationis progressui in Germania obicem ponere nec potuit, nec voluit. Imo irae Daena permittens Carolus pcr.suos milites , Romam coepit, Pontificem in areo S. Λngeli luctu sum tenuit , et nonnisi soluto latro post septem menses libertati restituit Inita an. 1528 cum Cloinenio amicitia, Imperator in Germaniam reversus nova Comitia Spirac an. 1529 celebravit, in quibus libertatem anto tres annos Principibus concessam revocavit, omnem in Religione mutationem usque ad Concilium generale severe prohibuit , et edicti Vorma-liensis executionem praecepit : at Principes Lutheri placilis addicti protestati sunt, uudo Prolestantium nomen Lutheranis adhaesit. Carolus imperator protestationem quidem cum indignatione reiecit, attamen ad eos iterum audiendos an. 1539. Comitia Augustae Vindelicorum coram se celebranda indixit. In hac urbe Melancton sic dictam consessionem Augustanam composuit, et Comitiis obtulit , qua o imneratoris iussu latino et geri uanice praelecta fuit. Theologi catholici Joannes Εkius, Ioatines Faber et Ioannes Cochlaeus , mandante imperatore, ejusdem refutationem adornarunt et publico in Comitiis pra legerunt. Imperator postulabat, ut Lullierant huic acquiescerent ; sed illi per Melancionem Catholicorum obiectionibus

respondoriant, et responsum scriptum Imperatori porrexerunt, qui illud legere noluit. Hoc responsum Apologia Consessionis Augustanae vocatur, et una cum consessione augustalia libris symbolicis Ecclesiae Lutheranao adnumeratur. Imperator indignatus decem mensium terminum cis ad resipiscendum indulsit , omnesquo mutationes in Religione vetuit. Prolestam libus Comitia dosorontibus , Imperator odictum promulgavit, quo novationes religiosas prohibuit, introductarum abrogati nem et bonorum ecclesiasticorum restitutionem praecepit , Concilium Generale intra annum celebrandum annuntiavit, ac

violatores hujus edicti a Tribunali Camerae imperialis poenis alliciendos esse statuit αὶ .

460쪽

7. Foedus Sminaliaeum es paae Norimbergensis. Principes Protestantes m. 1531 Smalcaldae in Franconia foedus pepigerunt de mutuo sibi auxilio praestando si fidei praelextu vol ob aliam causam impeterentur. Hoc foedus imperator utpoto contra se initum aequo animo serre haud potuit; nihilominus imminente cum Turcis bello Protestantibus indulgentiorem se praebuit , ut ab iis lacilius contra hostes suos suppetias obtineret. Hunc in finem an. 1532 Comitia Norim-bergae indixit, in quibus pacem cum Protestantibus iniit subsequentibus conditionibus ; l. Nemo alterum Religionis praetextu injuria afficiat, et omnes processus Religionem concedinentes adversus Protestantes aut moti, aut deinceps movendiusque ad Concilium Generale suspendantur. 2. Imperator c rabit, ut intra sex menses concilium convocetur, et intra annum inchoetur; 3. Si Reli ionis dissidia per concilium generale non potuerint come'ni, Religionis libertas tandiu perduret , donec alio modo fuerint composita; 4. Protestantes subsidia adversus Turcas praestent, et Fordinandum imperatoris Fratrem ceu Romanorum regem agnoscant fast. 8. Arsieuli Smalealdiei. Imperator Concilii generalis convolationem urgere non destitit, et reapse Clemens Vil promisit, sed morte praeve lus consilium suum executioni dare non potuit mortuus 15M . Concilium Mantuae celebrandum indixit Paulus III an. 153T .nst etiam istud non convenit, partim ob hella et curas Caroli imperatoris , partim ab Protestantium postulata , quibus Εcclesia satisfacere non poterat. Interim Lutherus a suis rogatus librum composuit Concilio exhibendum, in quo fidei articulos, a quibus numquam recessuri essent , seerevit ab iis , circa quos cum adversariis transigere possent. Ad illos reterebat justificationem per solam fidem, missum, purgatorium, indulgentias, potestatem Pontificis, episcopatus, monasteria; ad istos baptismum, eucharistiam, poenitentiam, peccatorum consessionem , ordinationem , bona opera , potestatem clavium , leges ecclesiasticas, coelibatum Clericorum. Hisce articulis Ordines et Theologi Protestantes an . 1537 Smal caldae subscripserunt,

et propterea articuli Sinai caldiei dicti sunt ib).