장음표시 사용
31쪽
Deus donare dignatus est , ut potuimus , ista dictavimuS . C A P. II. Pelagii professionem de Gratia ad singulos actus necesseria habendam esse suspectam .
SCripsistis mihi cum Pelagio Vos egi me,
ut quaecumque adversus eum dicerentur scripto damnaret , eumque dixi se audientibus vobis et Anathema , qui
Uel sentit vel dicit, gratiam Dei, qua' Christus venit in hunc mundum pecca tores salvos facere . non stam persingu-Ias horas, aut per singula momenta , sta etiam per singulos actus nostros non esse necessariam : edi qui hanc conantur auferre , poenas Drriantur ' aeternas. Quisquis haee audit, oc sensum ejus ignorat, quem in libris suis satis evidenter expressit , non illis , quos dicit inemendatos sibi fuisse subreptos , aut omnino suos negat, sed in illis , quos litteris suis , quas Romam misit , commemorat , omnino eum putat hoc sentire , quod veritas habet. Quisquis autem quid in eis apertius dicat ad vertit , debet habere etiam ista verba suspecta . Quia etsi gratiam Dei, qua chri
32쪽
chrisus venit in bane mundum peceatores fulvosfacere , in sola remissione peccato rum constituat , potest huic sensui i staverba coaptare , dicens et Ideo eam , per fingulas boras , per singula momenta , per actus singulos necessarium , ut semper in memoria retinentes & reminiscentes dimissa nobis esse peccata , non pecce mus ulterius, adiuti non aliqua subministratione virtutis , sed viribus propriae voluntatis , quid sibi remissione peccatorum praestitum fuerit per actus singulos recordantis . Item quoniam solent dicere , nobis in eo Christum ad non peccandum praebuisse adjutorium , quia justo ipse vivendo , justeque docendo reliquiteXemplum 3 possunt etiam ad hoe ista verba coaptare , ut dicant: per singula momenta, per singulos actus necessariam nobis esse hujusmodi gratiam; id est, ut
in omni conversatione nostra intueamur Dominicae conversationis eXemplum . Pervidet autem fides vestra, a consessione gratiae , de qua quaestio est , quam siedistinguenda ista consessio, & tamen ob tegi potest istorum ' ambiguitate verbo
33쪽
C A p. DI. Pelagii doctrina de Gratia exponitur . ex ejusdem libris pro libero arbitrio .
SEd quid mirum ' Quandoquidem ' Ipse
Pelagius eum Episcopalibus gellis sine ulla recusatione damnaverit eosh, qui dicunt gratiam Dei di adjutorium non ad singulos actus dari, sed in libero arbitrio esse , vel in lege atque doctrina et ubi putabamus ejus de hac re omnes ter giversationes esse consumptas e damnaverit etiam eos , qui docent gratiam Dei secundum merita nostra dari ; tamen in ibris , quos edidit pro libero arbitrio , quorum mentionem facit in Epistola , quam Romam misit, nihil aliud sentire monstratur , quam id quod damnasse videbatur . Nam gratiam Dei & adjuto in xium , quo adjuvamur ad non peccandum , aut in natura & libero ponit arbitrio , aut in lege atque doctrina e ut videlicet , cum adjuvat Deus hominem , ut deesinet a malo is faciat bonum ' , req
34쪽
velando & ostendendo quid fieri debeat adjuvare credatur , non etiam cooperando & dilectionem inspirando , ut id quod faciendum esse cognoverit, faciat. Nam cum tria constituat atque distinguat, quibus divina mandata dicit impleri , possibilitatem , voluntatem , actionem a possibilitatem scilicet, qua potest homo esse justus e Voluntatem , qua Vult esse justus et actionem , qua justus est rhorum trium primum,id est possibilitatem
datam confitetur a Creatore naturae ,
nec esse in nostra potestate , sed eam nos habere etiam si nolimus et duo vero reliqua , id est , voluntatem dc actionem , nostra esse asserit, atque ita nobis tribuit , ut non nisi a nobis esse contendat . Denique gratia Dei, non ista duo , qua onostra omnino vult esse , id est , voluntatem & actionem ς sed illam , quae in potestate nostra non est, & nobis ex Deo est, id est , possibilitatem perhibet adjuvari: tanquam illa, quae nostra sunt, hoc est voluntas & actio , tam sint valentia ad declinandum a malo , & faciendum bonum , ut divino adjutorio non indigeant;
35쪽
Iuvalidum , id est possibilitas , ut semper gratiae adjuvetur auxilio '.
C A p. IV. Verba ipsa Pelagii ex libro tertio pro . libero arbitrio deseribuntur .
SEd ne quis forsitan dicat, nos vel non recte intelligere , quae loquitur , vel malevolo animo in alium sensum , quae non ita dicta sunt, vertere , ipsa jam ejus verba accipite . 'Nos , inquit , e tria ista distinguimus , ἐν certum velut in ordinem digesta partimur . Primo loco posse saluimus, secundo velle, tertio esse. Posse in natura, vella in arbitrio, esse in efectu Ioeamus . Primum illud , id es posse , od Deum proprie pertinet, qui illud creaturae suae contulit e duo vero reliqua , hoc
est .elle On esse , ad hominem referenda sunt ; quia de arbitrii fonte descendunt. Ergo in voIuntate is opere bono laus hominis est, imo is hominis is Dei, qui ipsius voluntatis operis Humilitatem dedit, quique ipsam scisibilitatem gratiae suae adjuvat semper auxilio . Quod vero homo potes velle bonum atque perficere , soliusa Al. me es possibilitas, tam sit invalidum , ut semper
36쪽
stius Dei est. Potes itaque illud unum esse , etiam si duo ista non fuerint, sa vero fine illo esse non possunt. Itaque liberum
mihi es , nee voluntatem bonam babere , nec actionem e nullo autem modo possum non babere possibilitatem boni ; ines mihi etiam si noluero , nee oeium sui aliquando in hoc natura recipit. uuem nobis sensum eκempla aliqua faciant ' clariorem . Quod
possumus videre oculis nostrum non est, quod vero bene aut male videmus , boc no rum est. Et ut generaliter universa com
plectar , quod postumus omne bonum faeeis re, dicere , cogitare, illius es, qui hoc posse donavit, qui hoc posse adjuvat . Quod vero bene vel agimus , via loquimur , vel cogitamus, nostrum es , quia haee omnia Sertere etiam in malum possumus . unde quod propter calumniam vestram saepe repetendum est eum dieimus bominem posse esse fine peceato, is eonfessisne poss-bilitatis aereptae laudamus Deum , qui nobis hoc posse largitus es , nee est ibi ulla Iaudandi hominis oceasio , tibi solius Dei cavssa tractatur et non enim de velle , nec deesse , sed tantummodo de eo , quod potest esse, di eritur.
37쪽
ECce est totum dogma Pelagii In libro
ejus tertio PRO LIBERO ARBITRIO his omnino verbis diligenter expressum , quo tria illa , unum quod est posse , at iterum quod est velle, tertium quod est esse , id est possibilitatem , voluntatem actionem , tanta subtilitate curavit distinguere , ut quandocumque legimus vel audimus divinae gratiae adjutoTiam confiteri, ut a malo declinemus bonumque faciamus , sive in lege atque doctrina, s Ue ubi libet constituat , sciamus quid loquitur , nec erremus , aliter eum invtelligendo quam sentit. Scire quippe dein hemus , quod nee Voluntatem nostram , nec actionem divino adjuvari credit auxilio , sed solam possibilitatem voluntatis atque operis, quam solam in his tribus nos habere assirmat ex Deor tamquam hoc sit infirmum , quod ipse Deus posuit in natura, caetera vero duo, quae nostra .
esse voluit, ita sint firma & sortia & sibi lassicientia , ut nullo indigeant ejus ainiettio et & ideo non adjuvet, ut velimusa non
38쪽
adiuvet, ut agamus , sed tantummodo adjuvet , ut velle & agere valeamus. Contra autem Apostolus ' , Cum timore , inquit , On tremore vestram ipsorum opera- mimi salutem . Et ut scirent, quia non tantum in eo quod operari possint, hoc enim & in natura & in doctrina iam acoeperant) sed etiam in eo quod operantur , divinitus adjuvantur , non ait τDeus est enim. qui operatur in vobis si posse: tanquam ipsi jam velle ir operari per semipsos habeant, nec in his ducibus adjutorio ejus indigeant , sed ait e Deus enim
est,qui operatur tu vobis F velle per-sseere et vel sicut in aliis,& maxime Graecis codicibus legitur , O velle i operari . Videte si noti Apostolus gratiae Dei futuros adversarios Sancto Spiritu tanto ante praevidit, ct haec duo , id est is, velle is, operari , quae iste ita
nostra esse voluit, tanquam ipsa divinae gratiae non adjuventur auxilio , Deum
39쪽
C A P. VI. Lauiuem de bono opere Pelagium Deo triabuisse fallaeiter r afutorium Gratiae in lege , doctrina eonstituiste evincitur.
N Eque Pelagius hinc incautos saltat
& simplices , vel etiam seipsum , quoniam eum dixisset: Ergo in voluntate is opere bono laus hominis es ; vel ut correxit atque addidit: imo is hominisis Dei . Non enim hoc propterea dixit , quia secundum sanam doctrinam intelligi voluit, quod & velle & operari Deus operetur in nobis: sed cur hoc dixerit, satis evidenter ostendit continuo subjungendo et Qui ipsius voluntatis ἐν operis possibilitatem dedit. Hanc autem possibilitatem in natura eum ponere , de Uerbis ejus superioribus clarum est . Sed ne nihil de gratia dixisse videretur , adjuninxit et suique ipsam possibilitatem gratiae suae adjuvat semper auxilio . Non ait , ipsam voluntatem, vel ipsam operationem , quod si diceret , non abhorrere a doctrina Apostolica videretur: sed ait , ipsam possibilitatem ; illud videlicet ex tribus , quod in natura locavit , gratiae suae adjuvat semper auxilio e ut scilicet in voluntate & actione non ideo laus sit
40쪽
& Dei & hominis , quia sic vult homo, '. ut lasei j M voluntati Deus ardoremiae diis his inspiret, & sic operatur hor mo , ut tamen Deus cooperetur, c siner cujus adjutorio quid est homo0 sed ideo ad hane laudem adjunxit & Deum , quia
nisi natura esset, in qua nos condidit, qua 'vellE & agere possemus, nec velle
Hanc autem paturalem possibilitatem quod β adjuvari Uei gratia confitetur, non est hic apertum, vel quam dicat gratiam , vel quatenus ea naturam senintiat adjuvaria sed sicut aliis locis, in quiribus evidentius loquitur, intelligi potest , non vult aliud accipi quam legem atque doctrinam, qua naturalis possibilitas adqjuvetur .
C A P. VII. Luomodo Pelagius tribuerit Gratiae etiam interiorem is multifirmem mentis inlustrationem semper tamen in lege atque doctrina Gratiam ponens.
Am quodam loco ait; me nos imperit issimi hominum putant injuri am divinae gratiae facere, quia dicimus eam fine voluntate no ra nequaquam in no bis