Examen narrationis, quam, historicae relationis nomine insignitam, de colloquio Ratisbonensi, edidit Aegidius Hunnius praedicans. Ad norman historicae veritatis institutum. Authore Adamo Tannero Societatis Iesu theologo. In quo etiam non pauca, tum d

발행: 1602년

분량: 285페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

111쪽

s Hunniana Relationis

Sed ecce, quam pulchrum exemplum petitionis i3 Hηη R pr ncipi i respondendo a nobis commissae,afferat Hunnius. Ecquod illudi Hoc nimirum , quod cum Hunnius in sua thesi probanda defecisset, & extra scopum proposita disputationis ob ij ceret argumentum contra communionem sub una specie, de qua nulla quaestio erat,a me repulsam passus est , cum dicerem, eam obiectionem ad praesens institutum nihil prorsus facere praeterquam quod persessum sit, eiusmodi ecclesiae consuetudinem scripto Dei verbo ullatenus aduersari. s. addidi robandum incumbere Aduersario, quodis obiectis locis Deuteronomis, omnes omnino additiones extra scripturam tpenitu prohibitae: suo autem loco se tempor aratos nos esse, tum de hoc articulo frictum deat, dissutare sicut nn etiamnum paratos perinveniarit. In hac responsione,ait Hunnius, fallaciampetitioni rincipi aperte commissam esse .Planis

Pime, quis neget quotiescunq; enim aliquam Hunnij

argumentationem velut absurdam ωa proposito alie . nam reij cie ς' toties' principium peter censeberie

Hunnio, qui potius ipse toties in principijs errat, quoties de petitione principisdisputat. Sexto deinde &illud ex Sessione quadam, tanquaprobrum Iesuiticae formae obijcit, quod existimemus

inductione negatam, nulla contraria instantia infringendam. Innuit videlicet Hunnius responsionem a nostris datam ad secundum eorum argumentum. Sed rursus aut mentitur Praedicans si responsionem nostra Mend Hunn probe intellectam accusat,aut certe incurabilem suam in rebus dialecticis inscitiam prodit, si necdum intel-S ut p xx lexit. Legat quaeso Hunnius,si placet quae alibi a m hac de re dicta sunt,&erubescat,si potest. Certe luce clarius

112쪽

Exam. cap. VIII

latius inde intelligeo, nolia inductionen a nostris .essienuatam, sed sequelam , ex ea , malo inductania; .acproinde absin dissime abaduersem postulatum, vecontrario exemplo conce non . negata inductio infiingeretur Relatissumi is Septi accusit sotinamussiaticam Hunnius ζῶ quod in colloquio jusseri quandoque Praedicantes, lut in schola,discipi is datis lutiombus aequissere. Sed inprimis fateor, magis subinde in Colloquio opus fuisse

Praedicantibus seuero aliquo Praeceptore, quam sacri&subtili disputator , quando tam pueriliteata,&fria

uole identidem nugabantur. Deinde no jussisunt simpliciterPraedicantes datis selutionibus acquiest re Sed hoc duntaxat ab eis iureis optimo postul sum, est, ut et acquiesterent datissolutionibus: vel ceria eas informa oppugnarent , quod quindonec

moniti quide secerunt,merim dicti sint, qui nimirum , , OPueri , semper dicendo nihil diru

Octauo, nihil laesint, inquit Praedicans,lisitis es

aduersum,quam te momorum Scripturascra asiegatio. Sed Da. nihil tam aduersium Hunn1o, quam ,veritas, qui si Vnquam alias, certe hic splendide mentitur,vna cum suis Neuburgensibus Symmystis, Wiuxtata, Hunnianunt

dogyna,Scapha viam nominem. Non enim assignisssumae cd vanae futilis', absurdata, indisest ,&4, mni artist nodo rectae disputationis aliena scripturarum accumulation bis aduera fuit, quando ex . trita omnenia normamin sermam Dialecticam se mpturas conglobabant, quando scripturis absurdissimε obiectis cursui arsumentorum nostrorum, mora- bantur,

113쪽

bantur &int impebant; quando praetorix in raminutoti insio mira ex termiersabantur, hoc ii hoc aduerium merito nobis suitHunni, cui queetiamtumraminiosi ius an is inclamatuis .

Sed probat hoc suum. menda turrita. Hunni uc' quinq; aliis mera lactis. Ῥrimum, quod argumenta munia mendi iin ripturae est niyi uertere isnobis es mares Merra quasi vero ullum nostiorum , argui nium euerte . .

En Aduersarij. Deinde scripturae testimonia su inde breuitero obiter ad confrinandam responsi ruet, adhibeia, id non improbant Iesbitie,sed quod

, fidens, Vt.biemses argumenti cursi,mal

pat,oppositis quiburdi Oobiectiunctilis', argumen tamenta coger veli ad respondendum, id vero prorsus intolerabile, apertissimum turpissimae fugae& tergiuertationis genus est. fuandis mendis secundum mendacium, qui Pm 38, 3 debebatHunnius, eretico, ut a me alibi prob inesta absumia ianuis iari u Amωπι α φιν - ἀμυαμ in ab sum deterrimarum Mirinum ι--υ---

ab naforma. Mirum si huius rei probationem aliquis liminiuiis ibiti Aigd , qu Πd quidemia, αὐτις isse scilicet ,Praedicans, qui φυGNast quam , λλω ζεσθαι melius

noui . AD urciit kices autenta illa , cia alio loco

memora Hunnius', eidem suo loco cum foenor emittentur.

114쪽

inlude palluit edideriandi Quartum, quia Protocollipubi rationemrio Freformidans. Imo tantum fere hoc metu non per uni Indicio esse potest,primo, quod Monachi, Proto- collum prius in lucem editum est, quam Neoburgi,etsi locis: nonnullis turpissime a Praedicantibus ' vitia tumis. Secundo, quod alter iam egirione , m

gno exemplarium numero, Monachi recussimis est, illa Praedicaueiunia Memnia omnes etiam Itali Hispani dic oras penetrent , quandoquidem ad oc a Lauinsanae editioni acoma 'non hi . .

Quintum, Hunni mendacium , Nam ideo otiam, contra Protocoltam protestabatur unus Falsu Nam, de hoc Ium , inta Colloquio protestatio facta est, ut ex Protocino liquetis, qu5 in prioribus sessionibus cutis etiam . in posterioribus iuxta te M RVges factum ae si eo calam n fusio, itaqus nimus omni mi nostris dia

contri sensim retiam in P tocolla contentarii' nulla factata est prolemitio. Iam vero qMid contra Protocollum a vobietur pissim deprauatum ipsis testetur Protocollum,ex praesetione Monacensis Pyotocolli,aCpartim ex mea relation satis ni talion intelleris Et ben ,st, x ibis .i ou quod Neoburgenses' illi Praedicantes' in, sui Pro Ucolli appen si in mesam linum minim is c tuerunt, '

115쪽

Hunnia, Relationis

tuerunt,etsi nafide factum persuadere velint, quod credacqui volet. Ego bonafide eos imitaturpiter Gdem sesellisse, nunquam credam, sedhac re alibi

plura. mee ergo O;de quibus Iesuiticam formam a eusat Hunnius , partim vera a quidem, sed nonia accusanda, nissi Hunnianae,hoc est peruersiae mentis iudicio, partim accusanda quidem,sed non ver nisi Hunni na Veritate, pote Verissima mend/cia.

DoLuther inferatHunnis dum quasere benensi inormam Dialeriticam Veteremas ,

. . in Loqui seruatam gloriatur. xijs,quaeiucti sint hactenuis, uni e pate

Ηω1hium hol seluin Iesuiticania, ut vocat sed vere genuinam ac legitimam disputandi sermam,in Colloquio auersatum esse. Et quid qua so,Hunni,frustra fucum facis', quid lupinam sub ovina tegis pellelcur quod sentis liberesnon . profaris Cur quod alioqui vobis laudi duCitis,iam velut probrum amoliri studetist Cur non aperteformam &Iesuiticam&Aristotelicam detestari. annon Lutheri discipulus es,Hunniaeuteri,inquamis est Dei gani, Beati --.H-λιν. - α δε----- ' dicam,inludens

116쪽

Exam cap. IX. δ

canis,ut impudenter optimu viru calumniaris loqueris, seu ut ego loquor,Aeetilargam diaboli , damnati Ma tini Lutheri infelicis recordationis' An decreta eius tam ' dilecti parentis aut aui,tam obseruans filius aut nepos rescindes se Quid igitur 3 annon diserte Lutherus non a Ingol stadiensem,sed Sorbonicam; non Iesiliticam,sed Arist otelicam, non nouam,sed veterem Dialecticam, & dialecticὰ disputandi rationem damnaUit . AgnosCe, quaeso te, mi Hunni, illa tui Diui Patris Lutheri pronunciata ex proprijs' eius tomis eXscri L. f. . Tota pia. I. Errores dicere lae Aristitiae non fit Theologus. II. Imo laen. Lit.

Theologinnonfit,nisi id isne Aristotele. Anno ergo de Aristotele tibi blandieris Hunnil III. Monstrosa se haeretia ea oratio est, Theologum non Logicum,esse monstrosum haereticum. Frustra gitur logica dei. Quid igitur tibi curr lΟ-gica in rebus fidei Hunni V. Totu Aristoteles ad Theologiam,s tenebra adlucem, mirum quod non qu X ad tenebram VI. Bonum erat Ecclesiae,s Theolom natin nonfuisset Porphyrius,cumsuis uniuersalibus. Quid ergo circa uniuersaliatam sapiens sapra sibi vidcbatur Hunnius 8 VII. Vstatiores definitione Arporeus videnturpetereprincipium Optimae habes iam plane Hunni, unde te defendas, dum nos respondentes petitionis principi tam inepte toties accusas , quando Lutherus eiusdena viti etiam ristotelem definientem damna . Sed pergit alio loco Lumerus VIII.Nee mundum,ne Luxh. 'it

Ρ πω m es ubiuidim pis inuentis, des postisne mediata ' super verbum caro immediata n rebus ei. nt enim logoma ae e Lenophoniae in i Actum ii

Ecclesapericulose osandalis plenae. IX. Vbi impingit vel oremat Logistica, elratio Phisosophica, dicendum es ei illud nidi:

Mulier in Ecclesa taceat, ere. X. Quid miruinis ergo, quod formam

117쪽

-niana Retitionis

istinam syllmisticam Praedicantes in Colloquio su inde tacere iusserui Imo potius hoc mirum , quod dieamin Colloquio Theologico seruandam sese astri fixeriinc. mulier, c est simu syllogistica,in Eccle, sta tacere debeatsed theriis quia vir est,quantalus turpiter imping O,audacter loqui pergat Etsane per ψt. X.Impingit quidemTheologia in Phil phia reguia di .

Dicis metuis Minoa reguia I rui ergo,si Praedicates non impegeruno in Theologiae regulas , quando Philosephiae&Dialecticae regulas tam aCcurate serua runt. XI. Eundum ergo dabam Dialecticam Philosephiam in articuli dei, qua vocatur verbum Dei se es. Itaque e hum Dei, verbum Dei, inflatis buccis inepte crepare,

laudat. XIII. Sorbona matererro pes eis uit, idem esse verum inphi phia,ct Theologia. Et nonne bella haeci pronunciata Lutheri,&plane πυρια ηοξαι N vero

haec suis corollari, careant, ecce qiuini portentosos genuerint a foetus . In Theologia,mquid Lutherus ,

i Tertio

Diuitiae by

118쪽

iquod dicitur, omne verum vero consonat, tamen idem non est Grum in diuersurofessionibus Qu'quid potest ab omni re- ratione alienius dici Ita igitur,mi Hunni, cum Luthero, diale Tisar si a M., a relicta,noni lingnis, non antiquis illis dialecticae vel λ in tuetus,in uidebuisses, uim in nri quas locutus es an oscere. Ita oportebat disertees aperte noli Iesianticam sed Aristotelicam dialecticam damnetuae. tape

titionis principi ipsam quo* Aristotalem amici

Iam auten tu Luclieri degener discipulus,siniti t. nouitateminsectari,antiquitatemveteri. Maedi lecticae conssectari gloriari, Sed judi Lucterunt , mn vi,The Minnonfit,nisi id si Aristotele Itaque vel Aristo .

. teIice dilputasti in Colloquio,&tunc secundu Lutherum non Theologice Aiat si non Aristotelice,iam , neesantiquam hin legitimalvi, formamis dialectiCamis seruasse Conuinceris. Hic dum planuni, aliquod responsumtaedas, exspectabimus. In m vobis os inrum elae riu .

119쪽

au Anniana Relationis

CAPUT DECIMUM.

DE PRIMIS SEX TRONUM

ciatu, aua me&t absurda Gusebeis Costocutoribus absurde tribuit Isinnius.

Vita Hunnius absurda commemorao, quae,' vips ait, Forma Iesuitica in colloquio m pepererit. Sed nihil tam absurdum, quanis quod Hunnius 'nullata fere i potuit absurda nostris impingereia, quae non is Vel eIus essen mendaciata, vel totius ΕCclesiae Catholicae dogmata , Quod vomanifestum alii singula inunc ordino examina Restinatu .ses. Primem igitur absurdum refert Hunnim,*Wd semellas olimin veteri Testamento, pueros ante vivum diem hacvita cedentesaia risissessi aliudremedium extemum, sine quoialuarinonpot

erim. Quod non modo veter latatuε ac recentio res Theologi docento, tametsi in particulari certo non constet , quale fuerit, ut nec quis Melchisedechip rens;sed etiam ex eo,quisquis absurdus non est, facile colligat,quod alioqui secuturum esset ,melioris 'con- ditionis fuisse infantes veteris, quam noui Testam e

ii, quod sin dubio absurdissimum est, ut ipsi quo Praedicantes inprimis Humius in sua. Relationei

retur.

iis. M , advero conseqens esse, manifestum est. Comsta erinia, hac ratione dicendum esse inicilio

120쪽

Exam Cap. X. Ioa

&certiore via,atque adeo sine ulla exceptione omnes omnino infantes saltem foemellas teteris Testamenti fuisse saluatos,cum tamen in nouo Testamento, tam liberalis gratia Dei infantibus non communicetur,Vtpote qui absq; remedio externo ordinarie non saluantur, ut ipsemet Hunnius in Colloquio falsus est , quantumuis alioqui Caluinum nonnihil hoc loco redoleret;&patet ex illo S. Ioannis, siquM renatu fo I xagra, ... er Spirit ancio, nonpotes introire in regnum Dei. At in nullis scripturis id remedium traditur. Quid tumian ideo reij ciendumZmInime vero: --m omnia, inquit Augustinus, quascusint, etiamscriptamWωμνωr, Ludi νε; .ior, veruntamensacta esst,ex caeteris documentisprobantur Scriptum ad sese .es, quando bapti us sit, postolus Paulus, sesicriptum non est quando baptirati tali Apostoli,ver tamen etiam ipse bapti latos,intelligere debemus luemadmodumseriptum es, quando bapti laesimi plebes Ecclesiarum in Hierusalem se mari quam do autem bapti laesinta plebesgentium quibu Apsoli piso-ias miserunt,non est ut seriptum, o tamen etiam inses baptizἈ-ras mirum me dubitamaueropter Eam Domini Fntentiam L. si quis renatu uerit ex aqua era ritu Sancto, non intrabit in regnum eriorum. Ita Augustinus Pari igitur ratione,tame si scriptum non sit, quodnam externuma remedium, foemellis&masculis ante octauum diem decedentibus inta veteri Testamento destinatum fuerit, neu tm t- A . . . men sin aliquo remedio extemo saluatos fuist , ex

certissimis alijs documentis discimus, ut supra deci

Deinde dicat mihi velim Hunnius, an etiam ante Moysen, in lege naturae,aut etiam teporelegisscripta .aeua Inagogam, infantes onmes absq; ullo remedio

SEARCH

MENU NAVIGATION