장음표시 사용
81쪽
quirendi in omni fidei controuersia scripturae senten. tiam, atq; Aduersarius respondisseta, acCedentibus finem piis precibus ac meditatione doctrinam eram falsa discerni posis propositum est hoc argumentumis Comperaum est,m cc siquando quie- μι denisi aliqua controuersia non suppetebaOali'
H isquod meimm vel potis med a se ad inimia dei. abadiero ea debito modo serpare Si auiutum verbum ἀ bisa ratione, inur turi se adhibeantur preces , se quis ---i d messium ne praejMicio, quod ali vera invia
82쪽
mum Mam audiunt. Ita Distinctoresunnius,cum quo itidem, concludes: Retinemin ergo nos se temriam misersum. Hunnius nec dialectice distinxit, nec quid siOdialecticε distinguer , nouio quando nec indica quidemis, quid distinguaO,an consequens , an antecedens . an trumq; an neutrum. nec breuiter , sed concionantis instar suas distincti nes promit. Et quid ad propositum faciebatissa disti ctio do fundamentalibus erroribus. 3c non funda. mentalibus cum meum, argumentum disertes loqueretuc de quibusviis erroribus' in materia fidei, seu quod idem , est via in ration ieruentiendi ad veram, scripturae sententiam, in omni fidei controuersiaia. Itaque monui Hunnium. . ut ad propositum argu ntum , quod repeth, sin mutation terminorum responderet. Sed Hunnius nihilo minus' pergi Aduer .. ario tergunia verteret . . d reuera, inquit , mconami Ei ad D E Deoinitionem non peruemam, hoc est probandum. Cui responsiunia est, hanc propositionem nobis probandania nequaquam ineumbere , cum eae nunquam, in mentenia nobis venerio. nedum proposita fueri Sed pergita tergiue satoita, sivere sanctifuerunt, tum error serum non fiat e cestrum genere , fundamentum sistis euertunt. Sed rursus responsum est, id nos scire nequaquam
83쪽
Sed Hunnius acceler ς fugam pergit, nec tamen rubescita X --μη cui r*-- --ΑΡ- fm --s seu παπινα Quare acrius ianitae suas Hueriationea nostris arguitur mi inlusinis orbisui .es imperti ἡ-ὸ uessu' Sta hoc dicto magis exteris tui nonsbium fugere,sed&intanis necessitate Principum opem implorare Coepit,vi quem sibi a tergo si
stem imminere videbat,iantisper cohIheretur. Peto,in tritMum adigi ad reso=isium Categoricu Scilicet ut fur ille, qui sibi iminentes cernebat lictores, obuios quosq; in- Elamabat,ut que ipse insequeretur furem apprehenderent,ut hac ratione insequentes ipse effugere otia plane Hunnius, cum ad resposum Categoricum clan
dum compelleretur,res indens ipseret hanc viminii geret,nos qui argumentanteis, non resiondentes era mus,adr Mum Categoricum inpostulabao, ob quam impudentiam an is merito de fissis tamet tanta fuit Hunnixtergiversatio circa processism h ius argumenti, ut eqγ5si eo Categorica nulla 4me
Petrari potuerit. Quocirca Margumentum indiGlutum,&Sessio ipsa decimaquarta, Colloquium idisum Vniuersum,a nostraparte conclusum est,hisverbis;
iudicium, permitti auditoribus an recte Hunnius,
84쪽
Mitto quod Session misoni νηοῖ- quam distinguere so dicebat,negabat, neq; tamen negare fiterivolebat. Item quod Sessione decimateritiavis intrahorae tractumadigi potuerit adrespondi,
itan clarissimilli quaestioni, an aliquid morio tridendumsisnecessiirio fidoin ibili, quod nec in
scriptura expresse extet , nec ex ea solaeuidenter deducatur, ut videre licet Initio Sessionis decimae tertiae.
Neq; vero hoc nimus ob ramum se impudensmendacium s , timpudenter in suis notationibus scriptori Epistolae iulius obiecit, sed veritas ipsissima, quam nullo indicio refellere potuit Praedicans,quin eandempotiviil te veritate, dum refellere studeret trepethe. Et si maxi-mE negasset , an non ipsum Protocollum eius rei euia dentissimum praesiniteminonium L . io configere cogitatHumitus Itaq; non it Medhoc potius umis obstarn in rava --Η in intia, . quan in suis illis notitio iiiiis ait,sesne iustionere U-d syciam ibi peromnia constans, adpropositam illam quaestionem. Quod profecto tam crassum est mendacium, ut nolim viderimendacium, nisi vel AG uersarij ipsi, lecto Protocollo initio Sessionis decimae tertiae iudicentiesse mendacium.Scilicet hoc est,Hum
85쪽
mrad demonstrandam vanitatem Hunnianaejactati
ni quando Minimicεα informa φondisi vel per inficiationemnesin prisositionem alterutramaia maiorem Eu minorem euper distinctionem respondendo, polliceor me ex singulis sessionibus longε ashucpumraxm etiam serta illustriora exemplammisanae inmitis allaturum me quidem istassismcere posse videntur, praeterea quae de hac re satis copiose iam alibi me dictasum
qiabus a probro violara forma dialemca si se uis Colligas vindicare conatur'ummu quintam falsis auae ex μ
Remo, narrandi finem facit Munnius, Dostendat,se cum suis Collegis in respondendo, dialecticam formam seruasse. Id igitur nouaxationesic probain απι λα-uer noluit ημ--ου-
86쪽
a umemin sicineruum haudraro incidimin, pud omm auditoribus adhuc consare minime dubitamin. Misimamus igitur nonamq; forma legitima,nos in ea dissutatione restos esse. Ita Hunnius, satis quidem magnifices circumspicia ens,sed quae magnificenti paruam rei fidem facia quando nulla probationum momenta adsunt. Et tu vero Hunni, quibus fallacijs laborarent nostri Syllogismi ostenderis Certe quia nimis parum temporis habuisti,ut hoc facere postes,ego tibi vel anos ossero&te etiam atq;etiam prouoco,ut vel unius syllogisini,vel consequentiae nostrae fallaciam ex dialecticis regulis ostendas. Sed nimirum id est Hunnio fallaciam Syll gismi&quidem euidenter demonstrare , exclamare est paralogismus petitionis principij, est fallacia non . dicti secundum quid ad dictum simpliciteta, est ignΟ- ratio Elenchi, est fallacia accidentis,est Syllogismus affirmativus in secunda figura, etiamsi interim eiusmodi fallaciarum neq; rationem ullam reddere possit, ne- quo singularum rationem norit, vo sane ignorasse Hunnium, in mea Relatione demonstratum est, itaq; utrumq; hoc,& quod,ut infra ais, sulticaforma non vis mapars sit, ludereperpetui altici,s, o quod eiusmodi salticia imi a cursu collocutionis,muetera vobissintcomonseratae virum hoc in veritatibus Hunianis,seu mendacijs numerandum est: sicut etiam quod de argumentationibus nostris a parte ad totum,&de deductione ad absurda di- Cis,Vtincta suo loco declaratur.An autemSyllogismus, quem a nobis dicit fuisse propositum amrmativum in P. . . , secunda figura sit in prima,an in secunda figura, cum rubore discet Praedicans, ex edita a meo Relation do
87쪽
nlud vero, quod subi iungit Praedicatis,se non ramum D , mamore cedissutasse, 6 ratem ampotissima μ βιπιρῶ πιι mi certo sensu explicatum facile a nitti potest. Si ninairum, vocabulum Preter juxta dictionariumHunnitasserentis in Colloquio ister, omitras priuam,inresum materiis semper coincidere,accipiatur pro Mincillavero propositio exclusiua, Nonianti m Mauxtaregulas diale cticorim explicetis disiuncuia hacratione Hunni
us formam dialectiCam non seruauit. aut aliquid amisplius,quam dialecticam Io In latiteruauit,quae propolitio disjunctiva verissima est,cum altera altem di iunctionis pars vera sit,nempe quodHunnius dialectiscam formam non seruarit, etsi altera falsa sit. Overo hu sensum esse propositionis , ex eo colligereticeti,
quandoquidem alias inepte diceret Hunnius,seisin tantum logicindetiam The Ucedisputassein iamtisTheologica,cum ut etiam sipra potauimus, nutu ius inmane ria Theologicalogicrihoc orma dies ctica tua materiaeveritat insputare incessi ne loψω simul dii utet, ut etiari superius annotatum
est. Itaq; vere quide dicit Hunnius iae rerum tractat onera, GLocutione nonfuturam fuisse Theologicam dissutationes usno quandam concertatione, sed inhocpueriliter fallitur,da
putat eo minus quemque Theologice disputare in OTheologica, quo magisdi 'umelogic a vero magis Theologies, quo minusto,cE,cum tamennemo m
Theologio, di tuto,quiis qui,accurratissime di lectitam sumamindi Butatione Theologica imi nititur,ne alioqui quodliboee vcilibet baculiis ex
88쪽
aucio nis una albo , more Praedicantico, colli . .gatur. uodigiturpius enties clamatu finis nostris, ut fate Mi Limis es, mirHunnius)respondeatur 3nforma infra ma,informa, Me mctam a nobis non est visucam faceremus auditoribus,sicut calumniatur Hunnius,sed ut Praedicantes quam maxime
ad disputandum logice, in re Theologica 'adducere .mus, probe scientes, di*utationem alioqui Theol gicam esse pugnam laruariam, aerisverberationenia, umbratilem digladiationem, ut inmeaerelationis par te tertia prolusius ostensim est. Itaque illud nihil aliud est, nisi vana calumnia Hunnij, cum ait; illud meum pronunciatum in Colloquio Ratis bonensi, nisinforma dissutetur, vosse adinvecsigationemperueniri veritatis,hunc apud nos sensum facere:nismateria exsacrisiitteris explicatio inhibeatur , o re ipsa i-ώ--ερ-iii 'bigmatum implicetur, novasseexsuaparte, απιρα- αι- adseueinda ἀν--Pontificia inquani,haec est,&vana calumnia. Non enim alius est
illoriim verbo im sensus , quiun ille, quem verbal plane significant,videlicet apud pertinaces, neclecta illa sermalegitimadri, anes, fusitatem sicinosa:
veritatem erui non posse. Sed male habet Hunnium, quod in colloquio pronunclaui, ex Colloquio Altenburgis, Momelardensict RG uvio. ω albi inter Pseudoeuangelicos mutuo habitu nultam μι-
αι extitisse,quisnofuerisobseruasit et 'fructum a iasse , quod i forma sedlapi mansit quantum scilicetnostris , prae deformitate aduersa
89쪽
quia illa inter Praedicantes mutuo habitata. Si enim ex illis consequutus est fruetias, Cur nullum is memo- xauit Hunnius 8 Cur finito Colloquio Nienburgensi, in . quo Saxonici tantum PraediCantes mutuo conia certatun magis inter se exacerbatae,quam con Ciliatae partes discesserunt Cur saltem donormata, doctrinae conuenire non potuerunOῖCuata etiam finito Coli qui Mompelgartensi, nec BeZα, Lutheranus', nec
Schmidesinus Caluinista factus est 'Cut scriptis dictis, in se post Colloquium, mutuo partes dila aeriirunt
Die sedes Hunni, si tam , effrons Ilud pro nunciatum est,dico profer fructumis, notu alioquin ipso effrons Praedicans est conuincaris. Badem. so quidem Colloquium, fiuctum, multiplicem. olito. nempe dedecus no pamum Praedicantibus.
quos costahae dialecticε nec velle,nec posse clisputa in conuerfionem, primi Principis , qui occasiones tergiuersitionis Praedicanticae. no parum adfide Catholicam acceptandam commotus est, interitum pessimi Praedicantis Schmidelini, cuius reasso ca-
nos dedecus illud ex disputation reportatum adimseros cum tristitia deduxit. Quod vero Hunnius Pistorium, virum, claris mum,velut ab uri um dis ratorem, se Sophi ν,--mmemm ibin emendanda sit in simul etiam taciato nomine Marcitione Badentari, Hincipemoptima,
90쪽
ae aeterna , memoria dignum, quasi fructum mera Minoro suo agi non in uiuos tantum,sed etiam mortuos, non selum in Iesaitas, alios. viros optia mos, sed etiam Principes iniquus'&impius Via
deri autem, ni forti Hunni, pro talibus fune ..hribus,quae Principibus perseni te luit ,praemium aliquod contingat,quod minime velit. Certe, masuasore , securius calumniari poterita uitas, quam tantos Principes. Interim qua ration mors ill praematur
optimo Principi, Nestoreis annis dignissimo,contis rit, discere ioteri Relationi historicata, quam. Doctoreistorius,vicut pessimis quibusq; hqreticis pes sme exossis, ta judicio bonorum optimus, onini
laudo dignissimus, hac de ir conscripsit. Intel
liges certe fructum Illum non . exaruisse prius, quam maturuera , sed potius praecoci maturitat ieris coctum in caeleste horreum misi inuectum, quandoquidem e dgnus non erat mundus: nec tam diuina demna quam liuidata scelesti hominis cuius quis dixe-c u manu cecidisse , et pro tua illa infanda naeni hanc opismo Principi non absurde reponeri