장음표시 사용
181쪽
ut defacto etiam circa duas illas leges cauto Iustini nus hic ego vos legum au Iurisperitos appello, an is Monarchahoci facto testatum reddat, quod velit leges illas inta judicandis causis attendi&agnoscipro unica norma dyudicatis rureasserum seclusis omnibus alijs legibus, &statutis, ast mediate vel mediate alio tempor latis,am
Nequaquam enim,si non vellet pro unica norma haberi,ideo rem erat Labij duabus legibus de in reia: Cum necabina quidem sua lege Etu eaminina sit unicanorma controuersiarum desciscere seu deflectere fas cuiquam esse velit, etsi nihilominus interim procul dubio judices respicere quoque debeant ad aliata
statuta seu leges, alijs temporibus a se mediate velim- mediate latas. . uis it . per Deum immortalemytam fit vecors ausupidus, qui ideo protinus si ferat nusiam aliam Praest in judicatione causarum normam relinqui aut permitii, quod eos ad duas illas leges, non tamen praecis ,VO
ta necesserunt, quis nis vel extrema dementia tenebris coecatus,autSaxonica cereuisia assatim ebrius,asserat aut cre-
182쪽
factos,non stultos pluribin verbis opus non es Quia vero Hunnius probe aduertisse videtur suo illo exemplo u Norat. an.LC.3gulari,non probari propositionem illam maiorem,vere absurdam, insulsam, miserabilem, ideo nouo eam , argumento, quod in Colloquio productum non est, etsi nouum videri nolit,sustentare nititur. Nihilomnianus inquit, is etiam stacti Pontifrij reuincantur euidentius, attendatur haec maioris nostrae propositionis inuicia declaratio esquicuns reprehen sunt in ratione cultus,ide uni reprehensi, quia praeter verbi miri siriptum alios sequuti sunt cultus. Etsi Leissim nemo qui quam a Deo unquam reprehensis aut punitu es ideo, quod neglectis traditionibus iuxta solum scriptum verbum coluit Deum Israelis Sequitur ἀῆα ντινως , hoc riptum
Dei verbum,pro unica norma religionis cultuum commendari.
Aurius, inquit,is minore nostrapropositione Syllam ni Rathbonae propositi testimoni, or exempli scripturae ita bilitu uit, ut minorem illim tanquam veram, i quoi aduersari, prolixe concederent. utantibiu ergopraemissis stat inconcressa nostri Syllogismi conclusio, quod verbum Dei friptum fuerit melitis,ati et amnum simia debeat nobis quoti norma nisu Religionis secu
Ita Hunnius,qui an brius haec scripserit, non facili dixero; equidem vix mihi persuadeo, nisi quia fortEHunnius talis est sobrius, quales alijsolent esse ebrij, hoc est insigniter, γνοι μανιε etsi minime Certe quidem utru illud, siue quod ea sit decim ratio miserabilis illius propositionis maioris, quam i Colloquio proposuerunt aduersarij siue quod minor huius argumenti jam ab Hunnio confecti in . Colloquio exemplis scripturae sit roborata, a nobis prolixe conces Vtruml hoc,inquam,nimis apertum irassum
183쪽
est mendacium fronte Hunniana dignum. Nams qua ratione declarationem propositionis illius vocare audet eam,inta. qua non . solum propositiones mal. Conuertuntur,&antiqui termini etiam quoad sensum
Feruertutur, sed etiam insaperestiplane in assumsis rur. Declaro omnia Primo enim in prohositio ne illa priorisargumenti Mur ehenduet utraio m 6 velut eam in phra huius recocti argumenti man es accomodemus,siomnes illi, quia script ' Dei 'elao, quacunq;intentione recedunt,&vel ad Mois ad sinistram declinant, reprehenduntuita puniun
tur: In hoc, inquam,hypotheticae propositionis ant cedente, subiecti locum obtinet illud, omnes qui ascripta Dei verbo recedunt: Praedicati vero Illiud,reprehenduntur, umuntur. In hac autem noua Hunni,proposition . illudnpre dantur in subiecti locum transfertur. Eo contra illud,Omares qui ascripto. c. praedicati loco poni-
tur,idlper simplicem conuersione, cum amen assis Maatiua uniuersalis, juxta Dialecticas regulas simpli in conuerti non debeat,sed peraccidens rivi vividat Hunnius,quam maniuria ex sia conuersione Aa o trami propositionem oriatur discrimen, operae pre- .cnumerisivxram. illam propositionem abie. hypo Geticiparticidaab lumina metiam retentis ijsdς terminis. Itaq; prior illa propositio haec erit: omnes
qui ascripto Dei verbo, quacunsistentione recedunt, a Deo repre et Beniantur σ'miuntur suae propositio verissima est, . nec ulla indiget distinctione. At facta conuersione , sdicamus: Omnes qu reprehenduntura Dini, ascripto D EI merbo recedunt, sane distinctione opus est,ia significari
videatur,nullum unquam reprehens alia si lxx
184쪽
secundo factam esse terminorum immutationem, etiam quoad sensum,manifeste patet. Nam pro illo termino prioris propositionis, qui ascripto Dei verbo qua--ngratione recedunt, se vela dexteram elad mistram dent, nant ponuntur in hac recocta Hunni proposition haec verba ciuipraeter verbum Deisriptum aliossecutisuri cultus, quae protecto sensim habent diuersissimum ,,ut ex eo euidens est, quod retentis prioribus terminis, p- positio minor verissima est, nimirum quod puniantur Omnes,qui cripto Delverbo quamni ratione recedunt, se vel addexteram vel stram declinant. Adhibitis autem nouis Hunnisterminis,propositio minor falsissima est, nimiarum quod puniantur a Deo omnes, quipraeter nonhco-tra verbum Dei iptum alios sequutisunt cultus, cum multi cultus honestissimi&sanctissimi sint, qui tamen inscriptura aperte nor continentur, sed ex ita tradition Orion scripta habentur.Itaque manifestum mendacium est,argumenti huius ab Hunnio recocti, propositione minorem, vel in Colloquioprobatam, vel a nobis concessem fuisse, cur potius diserte negata sit, ex instituto defensumis,pμhatis obseruationem, similest, noui Test menti obseruationes, cultus esse Deo gratissimos,etsi inscripturis minime contineantur. Tertio nouos quoq; terminos QTarcinatos est
per se quoque clarissimum est. Additur enim im illo Hunnij recocto Sylldgisino integrum membru, quod nec quoad verba,nec qito ad sensu in priore illa propo-41tione nil serabili continebatur, nimirum istud. Mnemo quisquam a Deo unquam reprehensis aut puniius,ideo quod neglectu truditionibus juxta tumscriptum verbum coluitDeu Israelis,
quo tennino assumpto, rursus falsissima est minor illius
185쪽
argumenti propositio, nimirum istae , nemo quisquama Deo unquam reprehensius,aut nitu es deo, quod negoctis tr ditionisus juxta solum scriptum verbum coluit Deum praeus: Cum nos ipsi ad hanc propositionem refellendam in Colloquio no vno exemplo demonstrauerimus,punia
Ios,aut poenae obnoxios fuisti etiam eos,qui traditio nes non scriptas ad Dei Cultum pertinentes neglexissent. Ita enim sine dubio poenae obnoxij fueruntili,
quidiuina fide non crederenx libri, Moysi nicos,etsiidquid exsug iptura si conuoreo pusilluserative propheta. qui ob inlatum praeceptaetraditum,non scriptum, leone peremptus fuit ita
Rechabitae poenaeonnoxii futuri erant,sia traditionOsui Patris non scripta recessissent. Vt taceam multas interim festiuitates,in honorem utiq; Dei a Magistrati- bus Israelitici populi, sine ullo scripti verbi mandato institutas, quas tamet 'tam impunc iesar no licebat. Vides igitur Hunni,quam mendaciterdixeris,pri, moltu ciuum Syllogisinum esse dei mem dicere
debebas,deprauationem prioris argumenti a vobis in colloquio propositi. mundo misi omniatu am menti ita recini a Vobisii colloquio inta ua Tertio eam a nobis esse eum ramo nisi ius inobis,& quidem ex instituto negata expugnata sit. Vade
nunc,&inter tuos discipulos proclama, te argumene tum , illud a vobis i Colloquio propositumis, Cuius propositione maiore negata,in .extremam scalamitatem , incidistis, vindicatamis,& tanquam in uictam de monstrationem firmissime corroboratam ess .
Nem dissimulare hic possum, quod ii Colloquio
186쪽
videm eadem fraude simile argumentum, pro vestro illo priore obtrudem conabaris,sed matur Sanostris facessere jussus Quod vero ire tuis notationibus. criptorem illius Epistolae ideo fissiliatis, mendae arguis, id me parum mouet, cum uti te assertoreis Mitridebeatisse,qui tuainendaciaredarguit. Mi hac re optimum est, quodsimplici accusationi mendaci, standum non est. allevicerit,qui probarit. Hunnius
Certo suam accusationem nulla ratione probat,nisi perfrictata fronte ad Protocollum se remittit. An ego probarim,Hunnium esse mentitum,tum exdictis,tum ex Protocollo lectorfacile judicabit.
XVII. Absurdum Praedicantium , est insignis illa probatio Iacobi Hailbronneri,qua suam illam propositionem miserabilem dc plane labascentem nitam eonabatur. At Merum, dicebatinfelix Praedicans, ia
puniant trasgresssi res alicuius elatiquarum legum tametsi illa verilis lues non sint visi normaacti
XVIII. Ιmoriterius sequitur,poenas illas esse miti , in. , si absi1rdo Praedicanti credimus. Sed nihil mirum est ita delirasse miserum, quando in tantas angustias tam inopinato coniectus,nesciebat, quidloqueretur. XIX. Absurdum est illud eiusdem Hailbronneri diu
criam, -- fui unitum propter tranfi essumem segu non Fripta. Quod euidentissimis exemplisi Colloquio rerutatu est, quorum aliquapaulo si rarecitauimus. Hura diximus alibi. xx stilliinhnisvictoriaepalma,seu potius aeterni 'Aa dedo.
187쪽
dedecorisnota, quam e Colloquio reportarunt hys, uerserisimprimis aute Hulinius Hailbronnem enuneum temporisraucus culpam non sustinet dum,aC tholica parto honestissimis aequissimis conditioni. bus d peculiare ea men prouocari,tergumnou cantibus verrerunt, de qui alibiam dictum est. RH-p.i.αμ Vbietiam, responsum inueniet Hunnius, adstas illas friuolas rationes,quassuae tergiversationi in suis notationibus praetexit. Atq; haec esto secunda decas absu dorum Praedicanticorum. T. CAP v DECIMUM septimum .
surditatum,quas in Colloquio Trad cantes enixi anc
IGEs Istvmprimum ordine, sed in hac deeadeprimum locum jure sibi vendicata, absurdum illud Hailbronneri pronunciatum, Session septima,quo dicebat, extrao Synagogam in Veteria sumento,non fuisse ullam aliam veram Ecclesiam. Cum tamen constetiuisse plurimos fideleso sanctos extrao Synagogam Iudaicam, Verbigratiario cum sua fanu aia, Cornelium Centurionem,&C. Vnde Synagog; seuersalis, Catholica Ecclesianon era quae nimia
188쪽
XXII. Absurdum. st bellum illud pronuntiatum
Hunnij, quaiado asserebat,nullos inpramitiua Ecclesia vix sea. 4.isse Prophetas, quorum vox coram audiri potuisset, qui errorturpissimus euidenter etiam in Colloquio refutatus est,ex Epistolai. ad Cor. a. Eeaduhes Vbi de Prophetis Ee siceprimitiuaefitapertamentio uti terimalia testimonia scripturae hac direluculentissiniataceantur et certe ipsemetHunnius Sanctiloannis Apocalypsin,velut Euangelicam noui Testamenti' pl ei et veneratiariSed suiHunnioimmide hoc dictum excidit. Sit ita Fal quidem ac priadem
dictum esse nemo dubitat. . . XXIII. Ne quid tamen praeter consuetudinem pinsum existimemus Hunnium ecce rursus noua absum ditate auctus prodit,dum nimirum exscriptura hanc, egregiam consequutiam conficit Sanctus Paulus alti s is
se non audere aliquid loqui eo cluso sena siseris CH sus hoc est alibdeseiactitare quippiam, quodi mei perse Deus non effecisset Ergo etiam Pontifex non poterit fer leges Ecclesiae Aut si mauis ergo traditiones extrascripturumstancoheseia vel potius .e so scriptura est unica normaseu Iudex controuersiarii fidei&religionis Mobisicias, attameri etiam,Apostoli
extrascripturam condiderunt nouum decretu,nouat Iegem in Ecclesia tulerui, de abstinendo a sanguine suffocato.Resp5debit forte Praedicans,quicquid sit de Lut in assὰρ a Apostolis alijsinam nec Luthero illud Apostolorumcili 44 Comu
Concilium per omnia , Placuit certo Sanctum Paulam disert testari, se non .audere mentiri ergo nec
189쪽
S. Paulus non est ausus mentiri, ergo nec ego audeσmentiri, cur ergo contra propriam mentem conscientiam,tam absurde scripturas allego, &i alientur sensum violenter rapio.
XXIV. Sed nihilo melior est illa seu consequenti seu scripturaeinterpretatio eiusdemHunnij,qua ex illo sancti Pauli loco. Omnis i inad ritu instrata ut Mesiaddocendum, Maz --σα, per μιε-on efficaciter inferi contendebat,sesam kripturam esse
suffcientem atqueadeo unicam normam c. Si r tionem quaeras,inpromptu est nam vox minis, signi ficat,tota vox autem insis, in prohosito significara, debetis teus est. Non credis' sed qui non crediderit condemnabitur. Ridebis i sedesunnius ringeturi. rus a satis est. Moneantur ergo Typographi, ut i posterum juxta hanc Hunni, explicationem C lepinum corrigant. XXV. Bene est autem,quod tamdiligentur sibi suae Mosaicae cathedrae cauet Hunnius,nosortassis e Fcclesiae Christi praeferenda videatuita. iam illud S. Pauli, quando Ecclesiam, Christianam pronunciat- miamo amemu--ritatis,utpote contra quamson Leu stra nunquampraeualiturae amolitur Hunnius. Ecclesiamscilicetdicio is in eis namentum veritatis, quia custodit , conseruato MPropagat Sacram scripturam eiq; testimonium perhibet. Quod cum itidem Synagoga Iudaica facia
salua, atqueadeonsi minor eius erit authoritas, quam.
Ecclesiae Christi. Ita nimirumIudaeissaluus,vivios pes diu vivat Hunnius. VI. Nec tacenda est hoclocoingentinissaria dis
190쪽
dic antium in scripturam commentatio, qua institutu a et illud Rechabitarum,non ad Dei cultum, sed ad disciplinam solum quandam domesticam pertinere contendebant Sciliceomultum rei semiliaris 'intererat, vitamipstquam eorum umii vivo ad rent, vineam o agrum, se semen ,- haberent,vo
Rechabitis ima suum institutiam consuetum fui tUBiturPropheta. Mirum certe quod E Praedicanti . mitimordine disciplinam hanc domesticania,prie. si tim in inviis tam aperteraudatam hactenus neq
XXVII. Sed quam pulchrum est illud aduersari
rum epiphonemaci omnes haresessu temere otiscriptura refutari post omni alia infallibili Ecebs authorritate ac traditione,cum tamen ipsim et non semel admiserantis, seposita infallibili Ecclesiae authoritat siue
testinuationem sciri quidem posse,antiquet nam siesacra scriptura. Quomodo ergo, seposita Ecclesiae infallibili ausinritate exsela scriptura conuinciviae- retici possunt , quando ut ipsi scriptura certo cognos: tuti, insissimilis aliqua Ecclesiae authoritas stipponi, debent edde hacnaedicantium vertigine supra fiasius
actum est. XXVIII. Quam dextre Praedicantes scripturas crutant,tam belle etiam sanctos Patres allegant. Eius Tei argumento ess potest, ut Tertullianum ab ipsis Episcopi Carthaginensis titulo insignitum taceam, is duo sanctorum Patrum testimonia, ut proposito suo. Vid Protoeon.
deseruire viderenturin Colloquio deprauarunt, de dite. 2'' qua recumi praefatione posterioris editionis Pro testimon M. incolli Monacensis sitis explicate actum merit, non Aa 3 resert