장음표시 사용
101쪽
rempublicam conspirationis; quam utique , nisi aliter vitari queat publicum detrimentum, Sc si extra consessionem noveris , opus est ut re. veles, quoniam commune bonum damno privati hominis est praeserendum . At de priori quaestione dictum satis . I I. Sequitur expeditior altera, quamam comprehendantur in sacro sancta lege . Certissimum est comprehendi peccata omnia , peccatorumque circumstantias , quae sacerdoti consistione innotescunt; etiamsi confessio talis sit generis , ut a Saccrdote ab Iulio non impendatur. Ratio est, quia sacerdos tanquam Dei minister ea peccata excipit, quae ipsi saeramentaliter enuntiantur, iuxta cap. Duod quidam, Extra, de poenitentiis , S remis . Hinc sequitur laicum , cui alter committat secretum a Ii quod cui interdum fieri solut)cuin illa expressione verborum , confessionis, si secretum prodat, proprie loquendo non Au hujus saeramentalis Mini fractorem, quia non committitur illi arcanum consessione sacramentali, id est, tanquam sacramenti ministro . Ouamcuam tenetur eo in casu secretum illud custocli re arctiori quodam vinculo, quam custodiatur arcanum aliud naturale , propterea quod expressione praedicta , sub eonfessionis sigillo, manifestatur res occulta ea lege, ac pactione, ut ita lateat in corde, ac si prodi tu misesset legitimo confessario . E contra liquet, reum fore violati sigill ' , qui simulans se sacerdotem exciperet consessionem ad ipsain recta intentione accedentium ; quod hi intenderent conscientiam propriam detegere vero Christi ministro . Illud denique ex dictis consequitur, ad
solos sacerdotes, servata proprietate verborum , spectare sacramenti si illum, cum ii tantum iungantur Dei ministerio: ceteros tamen, qut sacramentalis consessionis occasione, aut ejus gratia in agnitionem Ueniunt alieni peccati, eos scilicet, qui e proximo loco audiunt poenitentes dum voce paullulum elata confiteatur peccata sua , aut inveniunt schedas habentes inscripta crimina consessario aperienda, aut simi alienae consessionis interpretes , obstringi silentii lege titulo pecvitari ψquandoquidem praeter obligationem ortam ex jure naturae , adest alia, qua tenemur sacrorum mysteriorum dignitatem , S decus nullatenus
, I IAd tertiam quaestionem facillima est ex dictis responsio . Violatenim primo sigillum eonfissioni, quisquis aperte revelat aliquid spectans
ad ejusdem confessionis materiam . a. Eiusilem criminis , saltim recte , reus est, qui excepta aliquot virorum , aut seminarum consul sione , ait, Vir se nullius Ietbalis culpas bimet eo eius erat, Ea mulier actue es ineorrupta: ex qua loquendi ratione coniici potest, vi rorum reliquos filisse peccato mortali inquinatos , feminasque viro sis
bactas. 3. Infringit item qui audita publici peccatoris , E. G
102쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. ΙΙΙ. sy
latronis, aut pellicis consessione, me . ait, perpetravit homicidium , Me adalterium ', quia licet pervulgata sint aliis haec scelera , attamen revelata sunt consessario secreta , & ad sacramentum spectante notitia. Quod si alia via ante, vel post consessionem alicujus crimen didicerit, non erit sigilli stactor; dummodo illud revelet innixus illi tantum cognitioni , quam extra consessionem adeptus est. 4. Si illi pariter violator censendiis esset Antistes , qui evulgaret concessam a s e tali Consessario facultatem absolvendi ab aliquo reservato casu , si posset illinc inferri , cujus gratia eam dum facultatem largitus esset. s. Non solata
peccati revelatione , verum etiam quolibet hgno, ex quo peccatum possit deprehendi, huius Violatio contingit: unde a I. canone Concilii Lateranensis additur : Caveat autem omnino sacerdos, ne verbo , .eIAguo , vel alio quovis modo strodat aliquatenus pereatorem: sed si prudentiorum eonfisio indiguerit, illud abyque ulla expressione personae caute requirat. 6.Tanta insuper huiussigilli vis est, ut iuxta Clementis VIII. decretum , latum die 26. Maii an . Is 9 . tam superiores pro tem pore existentes , quὰm eonfessarii, qui postea adsverioritatis gradum
fuerint promoti, cavere debeant diligenti me , ne ex uotitia, quam de aliorum peeeatis in confessione babuerint, ad exteriorem gubernationem utantur . r. Pari ratione illicitum est uti scientia ex consessione acquisita gravamine paenitentis, prout definitum est die s. Decembris anno i 68 a. decreto Romanae & universalis Inquisitionis . 8. Uno tantum in ea sit sacerdos , si revelet peccatum , immunis erit a culpa , nimirum si id faciat expressa , ac liberrima poenitentis licentia; quia etsi hoc sigillum inductum est in honorem sacramenti, id tamen causa praesertim poenitentis factum est, ne ipsum sacramentum videretur illi odiosa res , gravissima, ac sormidanda : quod sane non evenit, dum poenitens cedens iuri suo licentiam illam sponte & ultro concedit. Ea tamen sacerdos uti non potest, nisi in poenitentis utilitatem & com modum , ut docent Theologi omnes; quorum sensum compresse, stri
tamque explanavimus ..CONDIT Io VII. De conditione postrcma , idest, de firma spe remissionis , cum . plura dixerim libro xxiii. cap. ii. & nonnulla etiam in praecedenti Tractatu de Contritione cap. s. nil aliud modo repetam , praeter Verba
S. Fulgentii epist. . cap. s. ubi ait: Salubris atitem eonversio dupliei ratione eoosit, si nee paeuitenita sperantem , nee spes deferat paenite rem: ae per boe, si ex toto eorde qui uam renuneiet peccato suo , Droto eordespem ponat remumsis in Deo . . Etenim nonnauquam auriscπpaenitenti timini diabolus adimit, aut speranti paenitentiam tollit: unum
m ouerat, comprimit; alteram dum elevat, duleis. Padar, qui cir
103쪽
sum tradidit, peeeati sui paenitentiam gessit ,se alutem perdidit, quia indulgentiam non speravit. Et paullo post narrato miserabili Iudae ipsius exitu , Digne quidem paenitentiam gessit, quia peccavit, tradens Du-guinem justum ς sed ideo sibi frutilum paenitentiae denegavit, quia pee-eatam traditionit suae, ipso , quem tradidit, diluendum sanguine non speravit. Atque haec de conditionibus Consessionis Sacramentalis .
Scholasticorum quamplurimi pertractantes de conditionibus consessionis sacramentalis quaestionem instituere selent, Posiit ne consesso esse valida atque informis. Validam confessionem dicunt, cui nihil deest ad sacramentum constituendum; informem autem , quam non sequitur gratia. Quidam ergo censent posse dari consessionem sacramentadem validam ct informem, quando aliquis integre peccata omnia confitetur, sed cum fictione,S absque suffcienti detestatione peccati ς quam sententiam omnes fere Thomistae amplectuntur: horumque momenta sunt: primum, quia Doctor Angelicus dist. 1 . qu. 3.art. 4. ait: Confessio potes esse etiam in eo , qui non es contritus ἰ quia
potes peeeata sua pandere Deerdoti, ct elavibus Gelesiae se subjicere:
ct quamvis tune non percipiat absolutionis frinum , tamen reeedent fictione reeipere Deipiet; fient etiam tu aliis saeramentis est. Unde ποπιenetur iterare confessionem qui filius aeredit, sed tenetur postmodum
Hionem suam eonfiteri . Hinc argumentationem promit, verbisque latat Gonet disput. x. g. g. Alterum, quia sacramenta recedente licito ne consequuntur essectum suum, non solum haptisma, ut diximus libro XXXI. cap. 21. sed etiam Poenitentia , ut contendit Melchior Canus in
Relest. de Poenit. p. 6. immo S Sacramenta omnia , ut in Addit. I. p. q. s. scribit Caietanus. Nonnulli alii asserunt pota consessionem esse isformem ae validam , quando aliquis habet quidem dolorem de peccatis a se commissis, sed minime suffcientem ad consequendam gratiam , sive quod sit naturalis , sive quod non eXeludat voluntatem peccandi , sive demum quod non se extendat ad peccata omnia commissa , sed tantum ad aliqua memoriae occurrentia : quod postremum praeser- . tim tenent Suarea, De Lugo, Aversa, aliique bene multi, de quibus Fridericus Gavardi tom. vi. Scholae Aegidianae pag. 436. Atque istorum rationes hae sunt: Prima, alia est contritio necessaria ad consecutionem gratiae, de qua Tridentinum Concilium ἔ alia, quae est sacramenti materies: ideoque suffcere potest ad sacramenti substantiam dolor ille, qui non est dispositio sumetens ad gratiam . Altera autem; si pecccator surtum, E. G. & blasphemiam commiserit, ct unius recordetur, alterius post diligentem discussionem oblitus sit, atque de eo tantum conteratur, cujus habet conscientiam; is quidem non habebit
104쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. III. fr
eontritionem universalem, nec gratiam consequi poterit, & nihilominus .alida erit illius consessio , suisque partibus constans . Tertia ratio est illa: Apparet ex dictis susscere ad integritatem consessionis, si enuis merentur omnia peccata, quae memoriae post diligens examen occurrunt ἰ cetera , ut ait Tridentinum , in illa consessione intelliguntur inclusa: pari ergo ratione sat erit de iis tantum peccatis conteri, quas in mentem venerint , absque universali omnium detestatione , ut habeatur consessio valida, S integrum sacramentum. Adde in sententia. quam & nos propugnavimus , si quis ad sacramentum accedat cum sola attritione formidolosa , is non consequetur gratiam ς & nihilominus sacramentum omnibus suis partibus constabit , eritque proinde validum. atque informe . Postremo aliqui eidem sententiae adhaerent , eamque
nituntur probare, qudd possit esse valida confessio, S tamen sine gratia , desectu examinis, S enumerationis peccatorum; primo , quoniam si quis ad sacramentum accedat conscientia non diligenter distus. sa, bona tamen fide. & existimans se necessariam adhibuisse diligentiam, non facit consessionem sacrilegam ἰ non enim sacramentum contemnit, aut irridet: nec justificatur tamen, quia non habetur in eo casu consecsionis integritas: tunc ergo erit valida ct informis consessio . Deinde . si confiteatur peccata post baptismum commissa aliquis, qui cum fictione sit baptizatus, Se non enuntiet in consessione peccata ante baptis naum patrata οῦ confitetur is quae spectant ad secramentum paenitentiae, ct nihilominus talis consessio effectu caret: siquidem peccata ipsa ad confessionem sirectantia remitti nequeunt, nisi remittantur & alia ante baptismum perpetrata. Atque haec sunt, quae dialemce nectunt,
congerunt, torquent peracuti disputatores .
At huic sententiae subscribere nequaquam possum: est enim illa vera , S longe probabilior, quam propugnarunt Maior, Adrianus, Gabriel, aliique veteres laudati a Vasquesio q. 92. in I. p. num. I 3. Pon-cius, Brancatus , ct Scotistae universi melioris notae, ut inquit Mastrius
q. X V. de Poenit. num. 38 I. ac nostrates sere omnes , commemorati
praecitato in loco a Friderico Gavardi, videlicet, nullam dari conseia sonem validam in substantia sacramenti, quae non sit cum effectu. Et ratio, quam apertissimam puto, illa est, quod iuxta Tridentinum seia sone XI v. cap. I. sunt quasi materia huius sacramenti ipsius poenitentis actus, nempe contritio, consessio, ct satis sectio, Se contritio quidem, quae sit detesatio de peceato eommisse , cumproposito non precandi de eerero, ut Concilium definit capite 4. itemque consessio , qua in specie,
ac sigillatim declarentur omnia peccata, quorum post diligentem sui difc poVem poenitentes eonscientium babent, prout a Tridentino proximo capite definitur. Iam vero aut hujusmodi contritio, & hujusmodi consessio in poenitentibus inveniuntur, aut non. Si id affirmes, deerunt Ucramenti partes praecipuae, nimirum quae locum tenent materis, nec
105쪽
facramentum erit validum: si autem adsint talis contritio, ae talissonissessio, nullum esse potest ad gratiam obtinendam impedimentum . Hinc omnia adversariorum momenta evertuntur: ac primo illud , quod petitur a fictione, sive a Verar, ac necessariae contritionis desectu; quippe deficiente contritione, deest pa s necessaria ad constituendum sacra mentum , ideoque hujus substanti, nulla'. Videtur idem tradere S. Thomas, qui p. q. 92. art. I. ait assignari partes poenitentiae, inquantum ess saeramentum , ad quod actus humani eo arautur , ut mais
reris. In Supplemento etiam q. 8. art. 2. ad l. docet in sacramento poeis
nitentiae requiri aliquid ex parte ipsius quisuscipis saeramentum, quos est etiam de sentia Saeramenti , Ilaut eo utritio , eonfessio . Similia
habentur q. 29. art. 8. unde Sylvius inseri tom. I V. pag. Ii q. edit. An tuer piae, sanctum Thomam tacite retractasse quae scripserat in i v. dist. a . litem observatum a I asquesio tom .i V. in I. p. edit. I. ugdun. pag. 2I9. Corruit eadem facilitate moti lentum , quo i petunt adversarii ex parte
doloris , quoniam commentitia est illa distinctio inter contritionem , quae cst pars sacramenti, & contritionem, quae disponit ad gratiam; primo, quia Florentinum Concilium in Instruet. Armen. non ait esse materiam sacramenti poenitentiae qualemcunque contritionem, sed eontri: ionem eordis. Vidi sis via um. xi i l.Conc. pag.sῖ8. ac Tridentinum cap. 4.sess. xlv. contritioni, qua primum locum inter paenitentis actus babet,
id tribuit, ut ad justificationem in sacramento obtinendam perducat. Deinde idem S. Thomas in i ν. dist. 23. q. I. art. q. ubi agit de forma sacramenti extremae Unctionis, S unde exscriptus est articulus Uavus quaestionis xxix. Supplementi, scribit semper consequi reniissionem peccati in faeramento poenitentiae, existente eontritione, quae es de essen-xia ejusdem faeramenti, eo prorsus modo, quo sequitur ebaracter in haptismo'eonfirmatioue, transubstantiatio in Euctarissia . Quare, si non conseqtiatur remisso consentiente etiam Doctore Angelico) non crit contritio illa , quae ad hujus sacramenti spectat essentiam. Denique etiam ii revincuntur , qui censent dari confestionem validam atque informem ratione examinis, & enumerationis peccatorum : enimvero a iit in discutiendis conscientiae latebris poenitens talem adhibet diligentiam , ut si peccatum omittat aliquod , excusetur inculpabili oblivione; aut in re tanti momenti gerit sese negligenter: si hoc postremim eveniat, non est confessio integra, ct sacramentum parte hac desiluitur; si vero susscienti diligentia conscientiam introspiciat, rimetur, discutiat, definiente Synodo Tridentina, in ceterorum peccato-Tum enumeratione etiam oblita intelliguntur Melusa. Ex nullo itaque
capite dari potest sacramcntalis consessio valida, ut Schola loquitur , ct informis. Neque enim summo studio adnitendum est ad oppositiones superius positas instingendas . Nanx ad primam vasquea ac Sylvius clunestam
106쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. III.
sanctiim Thomam a priori sententia recessisse , ut nuper animadverti mus t quamquam dici potest in dist. I7. q. art. 4. doctorem Angeli eum velle hoc unum, quod si poenitens eumdem consessarium . cui paul- , Io ante secit consessionem sacrilegam , rursiis adeat, ct sacrilegiunia exponat, abBlvi valeat non repetita consessione; non quod prior eonfessio satis suerit ad sacramenti substantiam, sed quia tum sacramentum perficitur , quando accusata fictione impenditur absolutio : & id circo , inquiunt, stite sanctus Thomas confessiouem validam dixit, non
malidom saeramentum . Ceterum si poenitens consessarium adeat alium, aut multum intersi temporis, ita, ut in accusatione simulationis, S sacrilegii, menti sacerdotis non occurrant peccata iam enuntiata; constanter affrmo, repetendam esse integram coniustionem ob eandem causam, propter qua eadem confesstio est necessaria , nempe quia sacerdos non debet quemquam abit vere causa incognita. Ad alterum dico, disparem esse rationem de sacramento Poenitentiae , ac de sacramentis
aliis: quae possunt exspoliari essectu gratiae, quoniam actus poenitentis, quibus ad gratiam disponitur, non sunt in illis doe sacramenti subsouistia , quemadmodum sunt in sacramento paenitentiae . Proxima argumenta de tantritione pertractantia, diluuntur singula uno verbo: enimvero e si contritio non sit supernaturalis, si peccata non detestetur, quatenus sunt offensa Dei, S sub universiali ratione, quae saltim , ut inquiunt, virtualiter extendatur ad peccata omnia commissa , atque iuxta sententiam nostram si amore initiali sit destituta οῦ non est ea contritio , quae est pars sacramenti, ipsumque constituit. Vide libri hujus priorem partem cap. 4. & s. Facillimae sunt solutionis etiam objectata , quae attinent ad peccatorum examen & recensionem : nam ex Catech. Romano p. II. cap. s. num. so. & eX discussis in praecedenti capite, qui negligenter studuerit peccata admissa memoria repetere, si alicujus peccati obli viscatur, debet omnino confestionem iterare, ac re Uera prior confessio ejus fuit nulla , ct sacrilega. Qui vero ficte baptizatus et, non faceret confessionem integram , nisi consessario exponeret ipsam quoque smulationem : . haec siquidem perseverans in ipsia susce-Vione baptisnatis connumeranda est inter peccata a regeneratis admisita et quod pariter est assirmandum de quolibet scelere, cuius cupiditatem atque assectionem detinuerit accedens ad ipsum regenerationis Iavacrum, prout scripsimus libro XXXI. cap. 2I. num. q. Atque haec de quaestione Scholastica r de qua prolixe VasqueZ disput.Xcl.in 3.p. art. 2.S p. Sylvius in q. r. Supplem. art. l. Mastrius disput. v. de Pinnit. q. l .art. I. S a. Gavardi quaest. i. art. s. l. q. aliique permulti.
107쪽
Ioo De Τheologicis Disciplinis
Inquiritur, cui facienda st seramentalis confessio.
AGENDUM nunc de Ministro consessionis sacramentalis, de illo nempe , cui a poenitentibus patrata crimina sunt enuntianda. Priniscipio autem refellendum est haereticum dogma amrmans potestatem ligandi ac solvendi omnibus fidelibus suisse collatam , laicis etiam, praesertim si illis a communitate ministerium istud commissum sit. Dicendum postea de Domotus olim . ne sit tale urgente , facta diaconis: tum de iis, qui putarunt laicis confitendum , saltem si nullus adsit sacerdos: ac de iis tandem, qui peccata sua pluribus simul consessariis
enuntiaverunt. Et quantum pertinet ad dogma haereticum ς dixi lib. XXX. cap. I 3. Lutherum absolutionis munus iis omnibus concessisse, qui
assuinpserint ossicium pastoris, diabolo etiam, si speeie hominis irrepserit in Ecclesiam ς Calvinum tamen sacramentorum Omnium potestatem tribuisse illis, quibus committitur ministerium , laicis , seminisque
seclusis. Cum autem novatores conveniant in deneganda potestate ab
solvendi selis sacerdotibus a Deo facta; docent ea verba, Ouacusque solveritis, ere. ad omnes fideles pertinere, neque iisdem verbis insinuari aliud, praeterquam mutuam condonationem iniuriarum . In qua roquantum haeretici decipiantur , ostendimus hoe ipsis in libro , secundo capite primae partis; ac primo secundae, in qua versamur , Positi no prima, ct quarta . Etiam Ualdenses laicis sancto viventibus tribuu tPotestatem solvendi, quam cum Albigensibus, Hustitis, aliisque pluri bus denegasse sacerdotibus improbis diximus capite 34. libri tricesimi, ubi ostendimus emcacitatem sacramentorum non pendere a sanctitate nainistrantium. His, quos quilibet scriptor enumerat, addam Flagellantes et de quibus in priori volumine Miscellan. Balvetii lib. Gestorum Bal devini cap. IX. pag. is 6. haec narrantur: Hagelliferi nudo corpore, capite eapurio ct pileo, ct pudebundis lineo velamine tectis, eruee ct vexillis ct eandeIis ardentibus praelat;s earmina haeresi mixta deeantaπ-do , se durissime aeabus flagellis intextis verberanda , saepius prostraνδε, sub quadam specie paenitendi ineserunις quam paenitentiam non a sa cerdotibus , sed a laicis fuseeperant, quos magiseros praefecerunt: qui
has etiam eonfitebantur, ct ab eis abfomebantur. Horum igitur error evellendus nunc est, brevi tamen ς cum abunde refellatur praemistis duabus dissertationibus , de Poenitentia sacramentis adnumeranda , ct de Consessionis necessitate.
Quod diaconos spectat, olim apud Latinos consessiones in extremo Vitae periculo excepisse , lapsisque dedisse reconciliationem, atque absolutionem a peccatis in absentia presbyterorum , probare nititur lib.vi I I. de Poenit. cap. a 3. Ioannes Mor.nus , maxime ob testimonium
108쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. IV.
Cypriani scribentis in Epist. ia. ad Clerum de Lapsis pag. novae edit.ss. Si iiseommodo aliquo, infirmicatis periculo oecupari fuerim, non evectata praefentia nostra, opud presisterum quemeumque praesentem , meis praesens non fuerit, opud disconum quoque exomologesim faeere δε icti sui possur, ut manu ais in poeuitentiam imposita veniant ad Dominum eum pace , quam dari mari reι litteris ad nos factis desideramerunt. Nec Morinus tantum id ficultatis adscripsit diaconis ; sed videtur mihi idem sensisse Nicolaus Rigaltius , qui adnotationibus in prae laudatam Epistolam , pagina Cyprianicae editionis a se CXornatae 3I . enim,inis quit, in diaeonatu sacerdotium . Sic epistola xlv. Item presbyteris S diaconis non defuit sacerdotii vigor. Os diacotiis paenitentibus m uam imponere sola necessitatis ratio admittit, nempe si urgeat exitus, di presister repertus non fuerit. Atque dubitatio haec de exomologesi iacta diaconis, istorumque reconciliatione, secundo loco est excutienda &explananda. Laicis autem, cum sacerdotis copia non datur, urgetque necessitas, aperienda osse peccata lethalia , tradidisse videntur Praepositivus, Petrus Cantor, S. Thomas, S. Bonaventura , Gratianus, aliique a
Joanne Morino laudati capite 3 2. libri v. ct cap. 24. libri vi ii. de Administratione sacramenti Poenitentiae. QDd confirmari potest exemplis piissimorum virorum innumeris ς quorum illustriora collegit Edmundus
Marten ius lib. i. de Antiq. Eccl. Rit. cap. vi. art. 6. num. 8. paullo post recensenda . Quare de hac etiam consentione lateis facta , nonnulla di- . Cenda sunt. Demum in vitae extremis viros religiosissimos a pluribus simul sacerdotibus fuisse Elutos tradunt historica monumenta, non prae termissa a Morino lib. t r. cap. tr. num. I s. a Martento in art. 6. nuper Citato, num. io. atque a Mabillonio Praefat. l. in Saeculum I. Benedict. num. 87. Ea propter S de his temperanter est disserendum . PROPostrIo I. Episcopi duntaxat, ac presbyteri sacramentum ' nitentiae possunt administrare.
monstratur primo: siquidem potestas set vendi a peccatis , st, Poenitentiae Sacramentum exprimitur illis Christi verbis , ια'fmque alligaveritissuper terram , cte. & Ioannis E , o c. Atqui ea verba non quihuisis, sed Iolis Apostolis, ac Sacerdotibus ad laicorum exclusonem dicta sue. Igitur Apostoli tantum , ac Sacerdotes potestatem acceperunt sol Vendi a peccatis, sacramentum istud administrandi. Prob. min. 2 speetat ad cap. xvi ii. Matth. constat tunc Dominum cum so
bis discipulis habuissh sermonem: ct quamvis paullo ante , quintodecim versu, locutus sit de fratrihus corripiendis , ad quos etiam Uectat injurias dimittere eommiseratione earitatis et nihilominus subjecit ea verba , Rinunque alligaveritis, e . versu duodevicesimo, potὶ quamd erat eos, qui fraternam spreverint correptionem, deserend
109쪽
esse ad iudicium Ecclesiae, cujus rectoribus commissa est sol vendi, Iigandique potestas. propter Tridentini Patres sessi x i v. cap. 6. ita rectissime statuerunt: Grea miniserum autem hujus Geramenti, δε- elarat sanita Θnodus fassar esse , cta veritate Euangelii penitus ahenas do Artuas omnes , quae ad alios quos'is homines, prater Episcopos drSaeerdotes elavium ministerium perniciose exundunt, putanter verba ilia Dominἰ, maeanque alligaverisii super terram , erunt auisata drἰn eaelo; Er quaecunque solveritis super terram , erunt soluta ct in emis: ct, quorum remiseritis peccata, remistautar eis, ct quorum retinueritis, retenta sunt, ad omnes Cavris deler indist brenter pro .m seue, eontra institutionem b ursaeramenti, ita fuisse dicta, ut qui-Φis potestatem habeat remittendi peccata, pabliea quidem per correpti
nem , si eorreptus aequieverit hereta vero per spontaneam confessionem euieunque fasiam . Similia leguntur canone x. eiusdem sessionis. Pari ratione locus alter Ioann. XX. continet verba ad discipulos, in quos Dominus in sussavit, directa , ut constat ex vicesimo secundo verIii, ideoque producto capiti v r. & Iaudato canoni x. Tridentino utraque sunt inclusa. Praeterea demonstratur propositio consensu Patrum uniuersorum , qui docent potestatem remittendi & retinendi peccata, S reconciliandi fideles post baptisinum lapsos, communicatam suisse solis Apostolis, S eorum legitimis successoribus , prout itidem docet in priori eiusdem
sessionis capite Tridentinum. Aliqua Patrum testimonia repetam ex plurimis supra productis. S.Cyprianus de Iapsis docet remissotiem fieri per Deerdocer; horum esse dare lapsis dolentibus ae deprecantibus pacem edispei salutaris subsidiam, inquit in Epistola Synodica ad Cornelium : ut in lapses sententiam ct iudieium Dei referat, hortatur Epistola 69. Florentium Pupinianum . S. Basilius in Regulis brevio- 'ribus num. 228. ait peccata sacerdotibus aperienda esse, quoniam iis eredita est dispensatio divinorum masteriorum . Ambrosius lib. I. de Poenit. cap. II. num. 8. docet alligare & relaxare peccata esse ossisum sacerdotis: addit huiusnodi ius non posse sibimet vindicare illam haeresim.
qua sacerdotes non habet: repetit cap. I l. num. Io. Deum concessisse
peccata omnia relaxandi sieentiam saeerdotibus suis. Chrysostomus lib. 3. de Sacerdotio cap. s. inde demonstrat Sacerdotii nostri praestantiam, qudd sacerdotibus tantum novae legis dictum sit, maeumque alligaveritis , cte. atque , dirum remiseritis , ore. ideoque sacerdotes ipsi non lepram eo oris . Ied immusditiam anima purgandi accoerint potesatem. S. P. Augustinus serm. 3s i. num. 9. inquit, ut solvan tur peccata , veniendum ad Antistites, per quos in Ecclesia elaver mini-srantur ἔ quod in Ioannem , ct in Psalmos non uno in loco C mmon
urat ex resurrectione Laetari, de quo Christuς discipulis, Solvite tuum, Dite xbire. Denique Innocentius I. in Epist. ad Deeentium cn δ'
110쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. IV. Io 3
enim opus est , ut singula iterum , iterumque repetamus Ceterum, seribit, de pondere Uimaπδε deliciorum sacerdotis est judieare, ut alis tetidat ad eonfessionem poenitentis, dic. Solos itaque sacerdotes esse saeramenti Poenitentiae ministros affirmant Ecclesiae Patres . Idem theologicis rationibus confirmatur. Maximum quippe d trimentum esse poenitentium , si decedant absque reconciliatione sacerdotum , infertur eX veterum omnium expostulationibus ς ex praelauis data Cypriani ad Cornelium epistola , ex Augustiniana a 28. alias i8o. ad Honoratum Episcopum , ubi sacerdotes deterret, ne deserant Christi gregem , quod magnum sequatur exitium, si aliqui de hoc satellio exeant litati: ex gemitibus fidelium in persecutione Vandalica, de quihus dixi praec. Volum .pag. 481. Cur enim, quaeso, tot querimoniae .s a uinculis peccatorum solvere , ct reconciliationem concedere posset unusquisque fidelis Neque dicas, querimonias illas apud Augustinum , Victorem Vitensem factas etiam , quod multi exirent absque sacramento regenerationiS, quod tamen necessitate ab omnibus conferri potest. Vere enim Pastorum & Sacerdotum absentia foret causa neglectus rerum omnium ad salutem spectantium , multaque afferret incommoda ς sed non omnia haec ejusdem sunt rationis r quaedam enim uesacrificium offerre, & a peccatis abibi vere, talia sunt, ut nullatenus praestari possent a non sacerdote; id, quod fideles illi in persecutione Uandaliea ingemiscentes hisce verbis significarunt: nobis paenitentia muυus conaturi funt, θ' reeoueiliationis industentia obstrictos pee-eatorum vinealis soluturi r quia vobis dictum est, maeeumque solvieritis
super terram, erunt soluta ct in easis Praeterea cum causis, quae pertractatur in Sacramento Poenituntiae, versetur inter Deum, & homines , non cuique committenda erat, sed iis tantum, qui Dei legatione ac ministerio fungunturἰ prout comparatione judicum & magistratuum a supremo principe constitutorum explicavi positione 4. primi capitis . Hinc Paulus ad Hebraeos v. i. docet sacerdotes Gnititui in iis , quae sunt ad Deum, ex homini hus assumi, & neminem debere hunc honorem iss bimet arrogare , nisi vocetur a Deo tanquam e ron : ex quo loco S. Thomasq. XIX. Suppl. art. 3. demonstrat potestatem clavium , quae ad caelum uque pertingit, sacerdotibus tantummodo convenire . De nique idem S. Thomas q. v Ii I. art. I. utitur hac ratione , Gratia , qua
infacramentis datar, a eapite in membra descendit: er ideo solus ille miniser es saeramentaram , qui habet minisserium super eorpus Christi verum: quod solius Iaeerdotis est, qui Gnsereare Euebaristiam potest; ct
ideo eum in Sacramento paenitentiae gratis conferatur , solus sacerdos m niser es h tis Saeramenti. Videtur tamen haec ratio concludere tantum de ministro ordinario, ut satetur Commentario in eundem articu
tum Franciscus Sylvius, idque demonstrari potest comparatione baptis