장음표시 사용
71쪽
constat ex epistola ipsius FI incinari quadragesima , tom. 2. pag. 696. Addit Morinus lib. V D I. cap. 2 s. exempla huius generis plurima, Potam ii Episcopi Bracarensis , qui per epistolas absolutionem impetravita Patrihus Concilii x. Toletani: Gregorii Septimi, qui non semel per litteras eamdem absolutionem largitus est, ut apparet ex Epistola libet primi, S 6 i. libri et . denique Alexandri Tertii , qui pariter S. Thomae Archiepiscopo Cantuariensi Apostolicis literis absolutionem
impendit, uti narrant ad annum It M. Caesar Cardinalis Baronius, ct Matthae iis Paris . Atque hisce exemplis Morinus eo loci contendit, valuisse olim absolutionem datam absentibus , producens ulterius ad sententiam suam confirmandam magnum numerum Scholasticorum. De istius autem confessionis valore dicam infra . 'Ad nutus quod attinet, hos illis sussicere , qui carent saeuitate loquendi . neutiquam dubitandum; nam ad plenam animi significationem nutus susticere in subito obmutescentibus definiis canone ia. I quens de haptizandis prima Synodus ArauXicana , celebrata anno 4 l. De consessione autem poenitentium duntaxat in vitae exitu haec ad Theodorum Foroiuliensem episcopum scripsit magnus Leo : Etiam talium neressitati ita auxiliandum est, ut nee aHis tuis paenitentia, nee mmunionis gratia denegetur , si eam etiam amisso ab eis voeis ineio , per indisium integri sensus quaerere eomprobentur. Eadem verha ha hentur cap. Multiplex, De Poenit. dist. I. Atque id multo magis de iis . qui etiam sani carent ossicio linguae, assirmandum erit. In Vita S. Francisci scripta a S. Bonaventura legitur quemdam Datrem adeo silentio suisse addictum , ut non verbis, sed nutibus confiteretur; fuisse id tamen a Seraphico Patre improbatum et recte quidem , propter necessitatem conscssionis oris, si loquendi non adsit impedimentum. THEs Is VII.
Confesso per litteras facta sacerdoti absenti non est eonfe saera
mentaIis lieita , nee valida , eui proinde absolutio post impendi. Probatur primo ex Constitutione Clementis VIII. edita anno i6o a. die sto. Iulii, in qua praemissis votis Theologorum, & re cum S. R.E. Cardinali-hus mature ac diligenter considerata , pr ripitur ne publicis, privatisque lectionibus, concioni hus, congressibus, doceatur, imprimatur, aut ad praxim quovis modo deducatur haec propositio, Lieet per litteras , sein per lutervuntium Confefris absenti pereata saeramentaliter eon teri , ct ab eodem absente absolutioπem obtinere: quam propositionem in eadem Constitutione declaravit summus Pontifex D .m, temera ria is, cr flaudolosam. Vide Bullarium Cherubini tom. I. pag. II
72쪽
Libri Trigesimi quarti Pars altera Cap. II. σs
doeens eorporali praesenti, eonfitenda peeeata, non per nuntium , πνιper scripturam monis oda. Probatur tertio ex Cathechismo Romano eadem tradente in parte secunda . capite quinto , num. sa. Demum probatur ratione, tum quia consessio talis debet csse, per
quam sacerdos certior reddatur , poenitentem revera peccata , quae accusat, patrasse, atque dum absolvitur, illorum poenitere, ac persistere in emendationis propositor id vero in consessione per litteras nequit haberi, quoniam litterae illae possunt esse confictae, S si verae sunt, potest poenitens negare a se misse conscriptas ς ac si id fateatur. in illo temporis intervallo, quo litterae mittuntur, potesta proposito vitae melioris recedere ς quam rationem assert Soto dist. I 8. q. a. art. 6. tum quia consessio est personalis quaedam actio, per quam peccator tanquam reus f stitur ante Ecclesiae trihunal , prout sess. X i v. cap. 2. declarat Synodus Tridentina ς necnon absolutionis Verba commonstrant persisnam selvendam , camque praesentem innuunt; quam rationcm quaest. IX. Supplem. art. I. producit, illustratque Franciscus Sylvius . Mitto rationem illam , quam nonnulli addunt cum Scoto in
IV. dist. l . eo quod litterae a tabellario, vel aliis aperiri possint ac leni , ideoque destruant naturam consessionis steretae; siquidem conditio ista, nempe quod confessio secreta sit, licet iure optimo sit apposita . non pertinet tamen ad consessionissaeramentalis essentiam.
T H a s r s VIII. Eadem eonfesso per Ilateras, ellam ante clement i VIII. definitis.
aram, divino jure irrita erat, ae nulla. Sunt quidem Theologorum per multi, existimantes non perse , sed praelaudata duntaxat constitutione Clementis, confessionem , de qua loquimur, nullam esse, adeo , ut spectata ratione sela sacramenti paenitentiae , posset accusationi hujus generis impendi sacerdotalis ahQIulio,absente quoque poenitunte. memorantur hi Theologi a Suareet disput. xix. deforma Poenit. iect. I. quibus accesserunt Morinus lib. Ut tr. cap. et s. Witasseq. IV. art. q. azTournely, qui tamen assirmat rem osse valde incertam , nec satis auctoritate veterum exemplorum comprobatam , an olim consessio facta per litteras licita suerit. Sed oppositum tenent S. Thomas , Scotus, Caietanus, victoria , Cano, Soto, Toletus , aliique laudati i idem a
Maresio, necnon Sylvius citato art. 3. laenin q. IX. cap. q. art. r.alii que recentiores. Atque sententiam istam ob momenta, quae subsequun tur, ego item amplector . Primum universa traditio Patrum docet consessionum peccatorum significari in Ieprosis , quibus Christus manda-Vit , ut Ostenderent se sacerdotibus , atque in Laetaro , quem ante discipulos statuit institis , seu lim his coIligatum ς nullum autem eXem Fum lego. quo id executioni mandatum sit per litterarum ossicia. Qua
73쪽
re in cap. 2 Vm t aenitet, paullo supra producto , decernitur consessio
item faciendam esse eorporali praesentia, ouoniam Dominus praecepit mundandis, ut sacerdotibus ora propria detegerent. Respondet Turnelius , Gratianum in illo canone producendo fuisse deceptum , cu nia non tegantur haec verba apud Augustinum , sed excernia sint ex libro De vera, o falsa relixione , qui non est genuinus sancti Doctoris scelus. At non canonis auctoritas , sed ratio canoni inserta nos movet ς & praeterea liber De vera er falsa Paenit. cquem puto voluisse Tournelium no minare, quoniam in hoc libro num. et s. continetur caput, memρα
nitet, S alias liber De vera relivisne Augustino non de hei abjudicari summo loco , & tanquam Augustino dignus habitus fuit a S. Thmma inquinate, a Magistro sententiarum , a Petro Blesensi, a Vincentio Bellovacensi , aliis iust viris doctissimis , ut dicti im est alibi. Addo rationem alteram ex erubescentia petitam , quae ibidem inseritur, S de qua postmodum . Ducor deinde auctoritate synodi Tridentinae , cujus sess. XIV. cap. a. haec sunt verba : Chrsus Dominus eos, qui se post baptismum erimine aliquo eontaminaverint, ante hoe Tribunal tanquam reos si voluit. Sisti enim judicio , non est litteris deferri , sed ante tribunal praesentari, consentientibus ICC. apud Brissonium de verborum significat. pag. s9 . Grammaticis in Thesauro L. L. tom. I V. pag.
GO. necnon sacris litteris , Lucae II. 22. Iure cino huic argumento
magnam vim adesse censuit Isambertus disput. 18. art. 6. neque illud solvit memoratus TourneIy , dicendo non esse attendendam phrasim civilis Bri; cum phrasim ipsam omncs prorsus usurpent ad significandam corporalem praesentiam. Tertio nitor auctoritate eximiorum Theologorum, qui affirmaverunt, urgente necessitate utilius esse ore confiteri laico praesenti , quam sacerdoti absenti per litteras; quae utique. fuit sententia sancti Thomae in i v. dis . t . q. s. art. q. non quod conius
so facta lateis saeramentalis sit: sed quoniam ob peccati erubescentiam
adauget contritionem , commonstratque vehemens sacramenti desiderium , sussciens in casu necessitatis ad salutem . At falsum esset, utili rem esse consessionem factam praesenti laico, quam sacerdoti absenti, si Posset is peccatis atramento conscriptis abselutionem largiri. Praeterea contemnendam non puto interpretationem insertam operi praelaudato de vera Sc falsa poenit., cujus auctor praecitato in loco illa Domini Verba , Ice, ostendite vorsaeerdotibus, Lucae xvi l .i4. hac explicatione exornaVit: ora monstrate, dr Omues, non unus pro timuibus. Non alium
saluatis nuntium, qui pro vobis osserat munus a Mose statutam: Ied qai
per vos peccasis, per vos erubessatis . Gubessentia enim ipsi startem babet remissionis , se. Enimvero interpretationem illam approbat Syno dus Nemausensis , celebrata anno i 284. quae prope finem tomi X I. Ol-leet. Lab. inter cetera Consessionis praecepta, Item, inquit, non deber
74쪽
Libri Trigesimi quarti Pars altera Cap. II. σ7
di praesentialiter , ut qui per se pereavit , per seipsum confitertur 9 erti.
heyeat. Me denique permoVet aperta ratio , quod sacramentalis conia sessio debeat esse actualis contritionis argumentum, judici umque propositi in animo perseverantis et quod, ut dixi, nequit convenire naris rationi eriminum per epistolam ς nisi sorte poenitens sit praesens, ac nuis tu significet peccata scripto exhibita esse sua, ac de illis petere absolutionem : cujus tamen generis consessio, tametsi plurimi licitam esse pronuntient , si poenitens loqui valeat, permittenda non est a Consessario. qui aut nulla , aut levi, puta solius verecundiae urgente causa , non . habet auctoritatem dispensandi in consessionis ritu, recepto probat que universalis Ecclesiae consuetudine. At plura ad Mersus assertionem istam obiiciuntur. Primu m Ioeum tenent consessionis saetae per litteras exempla plurima , quorum praeciispua praemisis sunt in praeccdenti sexta thesi. Deinde opponitur exemplum matrimonii, quod valide per procuratores contrahitur inter abissentes : unde apparet non esse de natura sacramentorum novae legis, ut lis praesentibus conserantur . Rursus poenitentiae sacramentum exigit delictorum confessionem, propterea quod administratur per modum iudieii , ct absolutio sacramentalis est actus quidam iudicialis: at iudicium
potest etiam exerceri inter absentes, prout fieri solet in causis forensis hvs saecularis rei publicae; ut igitur sacramentum istud perficiatur, non opus est praesentia illius, de quo peccatorum causa actitatur. Insuper
idem constat in ab lutione excommunicationis, aliarumque censura rum , ad quam non requiritur praesentia eorum, qui absolvuntur. Idem
pariter evincitur ex capite malis, xxx. q. s. ubi praecipitur confessionem adulterae per scripturam esse recipiendam. Postremo levia nimium sunt argumenta in contrarium producta, ac praesertim praecipua duo, quorum primum petitur ex desinitione Clementis VIII. alterum depromitur ex quo incertum sit, an consessus in recta animi deliberatione consistat. Nam quod ad primum attinet, dici potest Pontificem materiae proxima sacramenti poenitentiae , scilicet, consessioni apposuisse certam conditionem , ut fiat ore , S. sacerdoti praesenti, qua conditi ne neglecta, consessio ipsa sit irrita ; eo serme pacto , quo Didentina Synodus assensui contrahentium addendam censuit praesentiam parochi: ideoque consessonem per litteras nullam esse Ecelesiastica definitione. non autem spectata infe Sacramenti substantiar atque ita rem se habere contendit adversus Nicolaum Isam herium citato cap. XXV. num. I 8.
Ioannes Morinus . Non defuerunt praeterea, qui desinitionem Pontificis de absolutione , non au em de confestione, accipiendam esse crediderint; cum revera fas sit confessario illum ab sol vere , qui in ejus praesentia non potest confiteri peccata , dummodo iii perweniens sacervios sciat vel ex acceptis litteris, vel ex testimo ita adstantium, praesentem, a quo nullum signum exhibetur, demonstrasse paulo antea desi- . Ia de-
75쪽
derium coiis tendi: ideoque videtur Clemens illam propositionem damitasse complexe, non autem divisim ς declarasse nimirum, quod nequeat abs blutio absentibus dari; non vero quod saeramentam non sit conses sio facta absenti, si postea a sacerdote praesente poenitens abibi Uatur. Ninc Franciscus Suarca in I. parte de poenit. disput. x xl. num .9. sectio nis quartae pertractans quaestionem illam , An sit nee sarium ursaeerdos in praesentia paenitentis eonfessionem audiat, ac tenens id quidem necessarium esse , at non ess otiale Sacramento, allata Clementis VIII. du-
finitione, inquit: Existimo non fuisse menteis Saufiissimi de hae viola ne traflore, sed tantum de tua , quae dieit sacramentum paenitentia posse perfici ae consummari intor abenter : atque ita illam partientam Et non esse di sive , sed eomplexive sumendam , drc. Quantum vero attinet ad rationem petitam ex quo in consessione per liti cras non habeatur certitudo praesentis dispositionis , quae requiritur in poenitente, facillime haec refutatur; tum quia si potest ab l vi poenitens repentino linguae impedimento detentus, ob aliorum testimonium , iam praesens consessio essentialis non est sacramento perficiendo : tum quia non possumus habere de poenitentis proposto certitudinem aliam , quam moralem; & haec habetur quoque in consessione per epistolam facta : tum demum quia prae L ntia subjecti necessaria solum est in iis sacramentis, quorum male ria est physicum clementum , ut aqua , chrisma , panis; at non in sacramentis , quae materiam habent positam in re morali: cujusmodi sunt Natrimonium, S Poenitentia. Atque haec sunt argumenta in veterum, & recentiorum libris dispersa . Quibus eodem ordine respondentes, dicimus primo nil evinci ex
prodinis cxemplis. Ipse enim Morinus I ib. κ. cap. a a. num. 6. docet litteris Pontificum ad absentes eatenus concedi absolutionem , quate nus per indulgentiam expungitur paenitentia canoniea , eaque praeter
missa potest poenitens illarum litterarum vi absolvi a sacerdote, cui tamen praesenti debet confiteri. Addo ah tutiones huiusmodi esse a censuris, & ad instar illius, quae in sblemnitatibus ordinis no his a superiore impenditur cum facultate, qua solvi possimus a ministro legitimo, posita quidem consessione sacramentali, non autem neglecta. Id evidenter demonstro ex ipsa Epistola Hincmari ad Hildeboldum , in qua is
prope finem illi consessionem injungens, Spretaliter, inquit, ac sis gillatim Deo , sacerdoti futue eonfiteri, significans minime ad ejas salutem satis scire consessionem illam expressam scripto . Alexanderit cm Tertius in Apostolicis Iitteris, quibus absolutionem largitus est sancto Thomae ait: Si aliquid te reeolis eommi se , de quo propria te debeat eo centia remordere ς quidquid sit, Deerdoti, qui discretus reprovidus babeatur , tibi eonsulimus per Paeuitentiam eonfiteri. Vide
Baronium ad annum li64. num. 6. Sc Christianum Lupum tom. I. Epist.
76쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. II. Os
piissinius Thomas se incurrisse timebat, quod aliquando a summis viris deceptus adhaesisset Henrico II. Anglorum regi; quamobrem vehementer ingemiscens a sacris sibimet interdixerat, donec a Romano Ponti- see absolutionem impetrasset. Vide Surium ad diem 29. Decembris , & Stapleto num in libro, quem inscripsit, Tres PBomae . Quod sequitur de matrimonio , facilius expeditur ἔ nam in sententia eorum , qui tenent hujus sacramenti ministrum esse Parochum, non conficitur qua do per procuratores initur Contractus, sed quando spoli si sacerdote adstante consensum innovant ἰ ut docent Gulielmus l)arisiensis, Canus, Est ius, Sylvius, Vanroy, aliique complures . In sententia pariter eorum , qui censent ministros hujus sacramenti esse contrahentes, tunc sacramentum conficitur, quando sponsi assensu in per alios praestitum confirmantes sibimet tradunt mutuam in corpus filum potestatem .
Proximum sic diluitur : Absolutio sacramentalis non est actio tantum reconcilians hominem in foro externo, sed effectrix, interius mundans , exigensque affectionem poenitentium manifestatam sacerdoti , qui ante se consistentes selvat a neXibus culparum: quare judicium istud longe est diversum ab illo, quod exercetur in Geo simuli, cum quo si haberet iudicium hoc omnimodam similitudinem, posset solvi unum peccatum sine alio , posset concedi ab lutio non confitenti, posset
etiam remitti culpa sine ullo proposito emendationis . Constat ex his responsio ad insequentem objectionem; nam excommunicatio, licet feratur ob peccatum S contumaciam, est tamen Ecclesiastica censura separans a communione, S a participatione sacramentorum, nec peccatum, sed poena peccati ζ ideoque ad absolutionem ab hac, alitique censuris non requiritur quidquid necessarium est ad ah tutionem a culispa ; S impendi potest non tantum absentibus, verum etiam defunctis: quod nullus dixerit de fac ramentali absblutione a peccatis . Infirmissi-nra est oppositio proxima, quum M ster scripturam in cap.. statis , non significet consessionem scripto factam , sed condonationem criminis a Christo adulterae diniissi, ut dor PIura testatur, idest, Ioannes
cap. VII l. uersu undecimo et ac praeterea in Concilio Rhemens . S in Iib. Vi i i. Capitular. num. 279. unde depromptum est caput, ,ea verba per Ieripturam desiderantur. Ad ea , quae attingunt coalii tutionem Clementis , principio dicendum est , hunc Pontificem non apponere conditionem in posterum observandam, sed declarare conses.sonem per litteram, S absolutionem absentis ex se nullas ; tum quia declarat pro sitionem illam antea prolatam , esse fulgatio, temerariam
ct scandaluam ς ideoque talis erat, priusquam Clementina ipsa consti: utio emtinaret: tum quia Franciscus Suarea in 3. parte disput. ai. Dc'. 4. docuit, juxta communem senteotiaω per se loquendo neeessarium esse , ut sacerdos in morientia paeoitestis confessionem aussiat , immo
O inmediate ab ino si fieri poces; sed quia docuit, hoe nis esse ejentiale
77쪽
saeramento, & definitionem Clementis accipiendam esse non μυ- , sed eo uxive, quatenus non possit absolutio dari absentibus, possit tamen dari iis, qui consessi sent in sacerdotis absentia : Sc Iicet Sua rertam perspicue, & accurate sese explicaverit , nihilominus sectio illa quarta abrasi est decreto l)auli V. lato anno Issos. die I Iulii, tanquam aduersa Clementis VIII. definitioni; ideoque mens Romanorum Pontificum est , non tantum quod necessum sit confiteri sacerdoti praesenti, sed etiam quod hoc sit essentiale saeragento . Vide editionem Suaresit Lugdunensem an . 1 4. tom. 4. in I. p. pag. 329. Secundo loco as irmandum est definitionem , de qua dishrimus, accipiendam esse eοmplexὸ , primo quia id apparet ex syntaxi verborum; dcinde quia id
confirmatur expunctione interpretationis Suaresianae; rursus quia ob eamdem causam expurgati fuerunt Aphorisini Emmanuelis Sa; ad haec quia Clemens VIII. declaravit Eminentissimo Bellarmino damnatam a se utramque proposit ion is partem ἰ quae omnia a portissime demonstrat Sylvius praecitata quaest. 9. art. 4. Tandem ad ea, quae militant advorsus argumentationem Soli , affirmamus casum infirmi in exotremis constituti excipi in generali Clementina definitione , idquo idem Pontifex declaravit , ut testatur apud eumdem Sylvium PetrusLombardus Archiepiscopus Armacanus: ac praeterea eo in casu prae sentem esse poenitentem absolvendum , necnon praesentem esse manis stationem peccatorum , eo modo , quo fieri potest, testimonio sciliretcidstantium, a quibus enuntiatur consessario praesenti hominis in extremo laborantis poenitentia S recta animi dispositio. De hac utique non habet sacerdos nisi certitudinem moralem, sed negamus hanc haberi per confessionem epistolis factam , saltim quoad re ae dispositionis
perseverantiam , sicuti negamus necessariam non esse materiae , & subolesti praesentiam in omnibus sacramentis , quae essicienter gratiam producunt per physicam applicationem , sensu explicato volumine v I. p g. aqq. THas Is IX. Nonnanquam moniales per Ogntistitam eonfitebantur presbytero , S. enim Basilius in Regulis Brevioribus num. cx. tom. a. pag. s67. in
quit: Monestius eauris que per antistam seniori eonfesso fiet , qvi
multa experientia eri trus possis er paenitentia, eorrectionis modum fug-zerere . Plura etiam exempla consessionis per Abbatissam factae recensent Mabil Ion Praef. i. in saec. s. n. 9o. ct Martentus de Antiquis Rit. tom. a. pag. 39. Nonnullae quoque Regulae praecipiunt, ut sanctimoniales seminis, quibus subjiciunta, frequentissime confiteantur , uti Regula S. Donati cap. 23. Idem seniori, ac praeposito suo faciendum praescribunt fratribus S.Isdorus in Regula cap. is. S.Fructuosus cap. 13.
Cassianus cap. 29. Regula Magistri cap. et s. aliaeque collectae in ancor dia
78쪽
Libri ΤrIge fimi quarti pars altera Cap. III. 7 I
dla Retularum a S. Benedicto Anianae Abbate cap. xv. ubi agit de quinto gradu humilitatis . At constat ex praecedenti positione , cor fessiones hujusmodi nunquam fuisse sacramentales, nisi sorte antistiti-hus peccata fratrum aut sororum enuntiantibus , fratres ipsi ac sor res sacerdoti praesenti peccata ipsa retexerint. Spectabant itaque eo sessiones illae ad servandam monasticam disciplinam , ad avverrucanda scandala , S ad exercendam humilitatem et cuius rei gratia etiam nos sextis seriis , & comitiorum tempore publicas transgressiones confitemur praesidi , iuxta Constitui. Ordin is p. v 3. cap. I. Harer autem do variis confessionum generibus: nam de consessione facta laicis, &de Exomologesi excepta a diaconis agendum proximo quarto capite.
In quo pertractatur de conditionibus consis mir
IX. XTANT in veterum, atque recentiorum Theologorum libris quis dam versus complectentes necessariam omnem, congruamquo Confessionis proprietatem : quos versus, quamquam pervulgati iuueac notissimi, ct ego exscribam . Sunt igitur hi,
Sits sex, humilis eonfessis , para , fidelis ,
Atque frequens, nuda , disereta . libens, verecunda , Integra, secreta, Iaredimabilis , accelerata, Fortis dr aeeuour. 9 sit' parere parata. 'Agunt de his Thom istae omnes in Supplem. q ix. art. 4. Auctor libri
de Re sacram. lib. 6. cap. a. Franciscus Henno disput. V. de Poenit. q-6. TOurnely q. UI. art. 4. S cum omnibus tractatoribus moralis Theologiae lib. I. Instruct. sacerdotum cap. . Franciscus Card Toletus. S. autem Bernardinus Senensis in serm. de consess. tom.3.pag. 3 s6. sexdecim tuas Conditiones productis Uersibus comprehensas coarcta Mit ad septem,enu
meratus, ut idem censet, in quinto versicillo tricesimi primi Psalmi δDelictum meum evinitum tibi feci, injustitiam meam non abscondi Dixi, GUtebor adversam me inultitiam meam Amiso:'tu remisi ii impio tutem peeeati mei. Ibi enim contineri putat in prima periodi parte,
ut consessio sit integra , nullumque abscondatur delictum . 2. In Ver ho , D/x , ut si praemeditata atque libera . I. In verbo altero , Gπ Debor , ut verax S ingenua sit. 4. In proximis particulis , Ivem. me , ut pce ii tens accusator sit sui. s. In proximδ lubsequentibus , D Iupitiam meim, ut enuntiet propria, non aliena peccata. 6. In vinciabulo altero , Domino , ut secreta sit , ac tantum Dei ministris aperta .
. in reliquis tandem, Et tu remi si , ere. ut annexam habeat fidum, Dissiligod by Cooste
79쪽
detestationem peccati, S spem veniae . Docent simiIta s. Bonaventilea
n Dieta Sal. tit.2. cap.I. sive tomo V l. edit. Vatic. pag. 296. S. Petrus Damiani serm. a. de S. Andrea tona. a. pag. 168. ae S. Tlaomas a Villaia nova conc. in Dom. V. Quadrag. pag. edit. Col. I 48. Sequar ego partitionem hanc, quod sit brevior , percommoda, atque adnotationi istas virorum sandiissimorum comprobata . CONDa Tro I. Prior ergo sacramentalis consessionis conditio est, ut ualla ab- βοουdatur iniquitas. Quantum ad dogma spectat, demonstravi cap. r. r. s. necessariam esse enuntiationem Peccatorum omnium morta, quae post diligentem disci istionem occRrrant memoriae. Facile
id catholicis persuadetur definitionibus Conciliorum , adductisquε eo loci momentis. Rudioribus alia proponi possunt: ex parte Dei, quoniam munificentissimus Sc liberalissimus est, atque ut fert proloquium ,
ut totum, aut nihil propitiando donat: I, raeterea quia verax & omni scius est , neque decipi potest alicuius see-
eris occultatione et rursiis quia sanctus , nec potest communicare sanctificantem gratiam animae subdolae ct coinquinatae . Adde ex parte nostri rationes alias, quod nec sanari, nec instrui possimus vulnus celantes, vel interius habentes ignotam aegritudinis causam ς quemadmodum, inquiunt, non obducitur ferro adhuc infixo cicatrix, nec sinuosa fistula non extracto osse putrido . Cum haec ex silperioribus dissertationibus nota sint ; 'disicutienda remanent quae in Morali Theologia inquiri soIent, num ad confessionis integritatem necessum sit confiteri venialia peccata; num graviorum numerum atque speciem ; num horum circumstantias & adjunctaeia . num etiam peccata dubia et num fas sit detegere sectum, si νe complicem sceliris ς num turpe aliquod peccatum nuntiare alteri consessario ab illo, qui alia excipit auditu; num demum causae sint aliquae con
tentem ab integra peccatorum enumeratione excusantes : quae omnii
subjectis articulis , seu positionibus, usitata methodo expediam.
Igitur quod spectat ad veniassa peccata, possunt ea quidem Consessione enuntiari recte, ct utiliter citraque omnem praesumptiove sprout definit sese. xiv. cap. s. Synoduia Tridentina, cum eadem pec cata solvi possint vi clavium . Congruum etiam cst, maxime viris per se iis , ea confiteri, inquit in iv. dist. i . p. a. art. a. q. I. S. Bonaven
80쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. III. 73
sunt venialia S. Columbanus, qui S ceteros , ut haec in confessione aperiant, hortatur in suo Poenitentiali apud Cointium in Annalibus Fran. corum tom. 4. Theodorus Studita, piissima virgo Semlena apud Maiahillonium in saeculum si I. Bene l. num. 9y. Angela de Fulginio , Maraharita Cortonensis jam ad persectionis fastigia tendens, atque , ut omittam exempla reliqua, Veronica de Binasco, instituti nostri sanctimonialis illustris , ab Vse Salvatore edocta, quotiens cir quomodo defeeifet , apud Bollandum tom, 1. Pag. 927. Est ergo res perutilis venialium consessio. Numquid autem S necessaria r Minime . Deus enim cognoscens figmentum nostrum quotidianis desectibus paravit quotidiana remediae S idcirco prosequuntur Tridentini Patres, Iuceri citra eulpam multifaue altas remediis expiari possunt. Sunt autem haec remedia connumeo rata ab Augustino sermone l. alias Postrema inter so. homilias, orationis Dominicae , sacrificiorum, eleemosynarum , jejuniorum , supplication . Consueverunt ulterius religiosi viri sese a venialibus expiare , consessione facta coaequalibus extra Poenitentiae sacramentum rde qua re legendi sunt Ionas Aurelianensis lib. i. de Instituta laicali cap. 16. & Venerabilis Beda in cap. v. Apostolicae Iacobi epistolae , ubi seriubit ea verba . Confitemini alterutrvim, osse cum tali discretione accipienda, ut precata Iethal ia iacerdotibus , quotidiana autem er Iesia
alterutrum eoaqualibal eoUteamur.
Cum autem plura sint leviorum culparum remedia ζ q'aerunt nonis nulli, possit ne Ecclesia horum peccatorum praestribere confessionem certis temporibus faciendam Z Negat magni nominis Theologus Estius in 1 v. dist. I . l. 9. eo quod sacramentum poenitentiae institutum sit pro ire peccatis, quae a regno caelorum excludunt, S reliqua, ut dictum est modo , possint non una ratione aboleri. Hinc Estius infert, illum,
qui totius anni decursu vitarct noXam omnem mortalem , non teneri,
scandalo tamen praeciis , ad confitendum in Paschate, quoniam cap. Omnis atriusque , non aliud est, quam determinatio temporis circa ius divinum, quod non exigit consessionem , nisi de mortalibus. Addeici gratiam huius sententiae , non posse Ecclesiam facere, ut sit materia sacramenti neessaria, quae suapte nutura, ct ex iure divino est tantum sumiens. Sed trahor ego in sententiam oppositam, quam veram esse supponunt Scholastici antiquiores, maxime S. Bonaventura , qui scribit laudato in loco: Propter Eulesiasticum statutum leuetur, quia omnis Adelis semel in anno tenetur eonfiteri; er ides s non habet uisi s
nialia , statem illa semel in anno renetur eo teri; necnon S. Thomas ,
cuius in Supplemento, concinnato ex ejus commentariis in rW. Sent. quaest. v I. art. 3. ad haec sunt verba: Ex vi saeramenti non tenetur
aliquis venialia eonfiteri, sed ex institutione Delesiae, quando non baber alis, ae eonfiteatur. Ac praeter hormn auctoritatem movet me .... n. VIIL Κ etiam