장음표시 사용
131쪽
ra De Τheologicis Disciplinis .
IV. quaest. I I. R cap. IX. q. I. ct Aurelius Piet te q. a. chrorum momentat ista sunt. Principio praeceptum contritionis obligat statim post commissum peccatum : sed inter praeceptum contritionis, & pr areaeptum consessionis hoc unum discrimen interest . quod eontritio , quia consi- sit in s Io animo , concipi potest quolibet temporis momento, & conia fissio, quoniam pendet etiam a ministro, requirit ulterius temporix commoditatem; utraque autem , consessio S contritio, iure divino, ut demonstravimus pro p. q. capitis primi, necessaria est ad salutem .. Igitur praeceptum consessionis obligat post commissum peccatum, cum primum consessarius commode haberi possit. Ac teneri peccatorem statim ad contritionem, demonstrant auctoritate Scripturarum,ac Patrum, ut Eccli. v. 8. Ne tardes eonverti ad Dominum, ne disras de die imdiem: & Augustini cap. m. Enchiridii, Non dixeris, eras , eras eoi vertar. Iba res est, qua multos occidit. Proseri Piet te pag. IV. tomi etiam D. Thomam quaest. 6. Supplem. art. v. & 22. quaest. 62. art.
nem in Dominicam passionis. Accedit multiplex ratio ς prior quidem, quoniam statim corpori tenemur adhibere medicinam : quanto magis animae ξ Altera, quia tenemur statim reconciliari proximo, hunc errantem corripere, ipsi rem ablatam restituere : &consequenter debemus potiori jure idem ager cum Deo, quem errando ad iracundiam . provocavimus , ct assecimus dedecore , atque injuria . Praeterea intueri non possumus peccatum indisserenti mentis oculo ia Igitur dum,
memoriae obversabitur, aut placeat , aut displiceat necessiam erit: quorum primum est peccatum peccato addere, alterum vero peccatum odio
prosequi ac detestari. Addit Maldonatus, satagendum. nobis esse , ut Corpori Ecclesiae tanquam membra sana adhaereamus : ac vanroy proinfert ulterius exemplum Regis, cuius gratiam is utique flocci habere diceretur , qui post regiam majestatem gravissime laesam, negligeret Veniam petere ab eodem rege ad pristinam amicitiam invitante. Atque haec sun hujus secundae opinionis momenta . Mediam autem viam incedunt Theologi quidam gravissimi, docentes divinum confessionis praeceptum obligare etiam extra vitae periculum cum scilicet conscientia peccati horrore concutitur , S habetur loci, temporis, aesaeerdotis opportunitas; quae nisi habeatur , sal tim eliciendum esse actum contritionis : sed necessarium non esse, ut Peccator statim, & quam citius potest, confiteatur. Tenent id Domi Tcus Soto dist. I 8. q. r. art. 4. Uictoria q. t 3 a. Melchior Canus Relecti de Poenit. p. 6. Estius in dist. xvi l. f. io. Sylvius in q. 6. Supplem. Rr tic.. Ac primum hi Theologi sapienter ad νertunt, eos, qui cum. Dim Thoma aiunt, urgere divinum consessionis praeceptum in Periculo mor- ιis, hujus perietili nomine non intelligere mortis articulum , sed om
132쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap.VI. ras
bello , in mari .ebementer thbato, in partu feminae: quod certe viri prudentis arbitrio magis, quam disputatione Theoloetea de tendum est
Deinde asserunt praecepta assirmativa non tum obligare in extrema necessitate , verum etiam, quando illorum praeceptorum actus rationabili aliqua causa existimantur necessarii; quemadmodum de actibus Theologalium virtutum diximus lib. xxi I s. cap. 7. & is. Docent rumsus, in longum tempus consessionem differendam non ossie; quod demonstrant momenta secundae sententiae , ac ipsa in primis lex naturae , quae docet reconciliationem cum eo , quem offendimus , non esse negligendam: quibus addam monitum Urbani VIII ad Alexandrum fratrem,
Si eulpae simulos sentit mens excita , nostet
in grave diserimen subeat qui vivere pergit
Exuta ratione , futari non memor aevi: aeua nocuere sequi caveas, eonstansque repella. Lubenter vero hanc sententiam amplector, tum quia aeque vitae austeritatem , Iaxitatemque doctrinae ; tum etiam quia non omnia a gumenta praecedentium videntur mihi bene librata , ct lavicta . Quod enim prioris opinionis patroni indefinite pronuntiant de praeceptis a firmativis , refutatur ex his, quae diximus de actibus fidei, spei, &caritatis. Illud etiam, quod opponunt ex paritate baptismi, videtur infirmum: squidem in catechum mis differebatur, ut disponerentur , S instruerentur in fide, ct in quibusdam ob causas alias , enumerataReitato cap. 2o. tricesimi primi libri: paratis autem ac dispositis quam primum conserendum esse ipsum baptisinum commonstrant rationes e dem loco productae. Τertium de necessitate contritionis oppugnatur ex dictis : nec mihi videntur aliorum saluti consuIure , qui tenent con tritionis praeceptum obligare tantummodo vel in periculo mortis , vel semel in anno. Postremum de praecepto Ecclesiae optime solvitur a Mal- donato, dum ait, EccIesiam non habuisse in animo exponere praeceptum divinum , sed cohibere duntaxat immodicam libertatem hominum , qui jus divinum interpretabantur pro libito, & peccata confitebantur quando volebant. Ideo autem Ecclesia statuit semel in anno singulis fidelibus confitendum esse , quoniam pauci sunt mortalium, qui unius anni decursia non admittant gravem aliquam culpam ἰ pauciore etiam , qui non obliviscantur rerum a se gestarum , quae integri annimperant intervallum. Argumenta pariter secundae opinionis facilem .ha ni Blutionem . Scripturae enim & Patres suadent quod melius &tutius est , damnantque procrastinationem, propterea quod interdum si pervenit corporis, animique interitus; interdum friget S extingui-er poenitendi studium; interdum poenitentia & occasio cum Ausenio
uigram. XI I. inquiunt zu quoque dum eogitar, dum pereontando moraris ,
Elabam dicis mensi de manibuS..
133쪽
In morbis etiam corporeis , inquit S. Thomas cit. art. ad a. non es de neesitate salutis, ursatim medicus quaeratur . nisi quando ueressitas eurationis ineambat . In corripiendis itidem , S ad concordiam revorandis fratribus, attendenda est Opportunitas , ac nostra , & aliena necessitas. Rursus nisi restituatur ablatum, privatur Dominus usu rei suae , & rei, cuius raptor nullum dominium habet; quod non contingit in dilatione confessionis vel menitentiae . Possumus denique a m eato in memoriam veniente cogitationem distrahere, ct mentem averistere , ita, ut nec placeat, nec displiceat. Duabus itaque opinionibus refutatis, tertiae est adhaerendum , ac data priori opportunitate lata gratiam atque amicitiam Dei redeundum .PRop. II. Satisfit praecepto Ecclesiastico annuae confessionis per consessionem factam cuique Confessario approbato, tametsi non sit Pa
Hanc propositionem brevi demonstravimus lib. xxxii I. cap. I .disserentes de cap. Omnis uti que sexus: in quo a Concilio Lateranensi iv. sui, Innoe. III. anno Ia I s. decretum fuit, ut quilibet utriusque sexus fidelis, omnia fua Plus pereata eonfiteatur fidelise altem semel iis anno proprio Deerdoti, ct injuπctam sibi paroitentiam studeat pro viri.
bas adimplere, suseipiens reverenter ad minur is Pasiba Euebarisiae saeramentum. Quibiis tamen post latam in transgres res excommunicationis sententiam , paullo post de confessione additur : Si quis autem asienoDeerdoti voluerit, justode cauD, Da confiteri pereata , Inrentiam prius postulet, ct obtineat a proprio Deerdote , eum aliter ii ipsum non po)pitsolvere , vel ligore. Cum ergo Episcopi absolute , &absque exceptione Paschalis temporis , aliis praeter Parochum largiantur licentiam excipiendi confessiones. & potestatem juriflictionis quam
tamen licentiam minime dant circa communionem Paschalem in Paraecia omnino percipiendam , quemadmodum nec de tali licentia facit mentionem aliquam Synodus Lateranensis οῦ consequitur eos, qui consessariis tali ratione approbatis confitentur peccata sua , modo in Paraeeia communicent, canonem Omnis utriasque adimplere. De hac autem quaestione rursus agendum est ἰ propterea quod non desunt qui contendant Lateranense concilium nomine Proprii Deerdotis ita intellexisse Parochum, ut huic tantum, non autem alteri, licet sussulto
praedicta Episcopi approbatione, fas sit Paschali tempore confiteri r
quod dissertatione prolixa conatus est demonstrare Ioannes Launotus, opere inscripto , Traditio Ecclesiae explicata circa canonem , Omnis utriusque sexus , vol. i. editionis postremae pag. 24 . ac sequentibus :cui accessere Gaspar Iuen in quaest. v. de Poenit. cap. 4. Carolus Witasse quaest. VII. art. a. atque post scriptores alios , praelertim Gallos , Ze-gerus Uan-Espen Belga p. a. in Ius Ecclesiasticum tit. 6. cap. s. etiamsi num. 24. affirmet in pluribus Belgii dioecesibus ab obligatione confiten-
134쪽
Libri vigesimi quarti Pars altera Cap. VI. ia
di Paroeho solutos esse fideles per tacitum 'alatorum , O Pasti,
riisseasum. Quod utique praemissam ab hoc auctore argumentorum coia piam uno verbo di sibivit; nam si ab illa obligatione eximit Praelatorum Pastorumque consensus tacitus, multo magi S eXimere dicenda est horum approbatio , S iurisdictio ab iisdem collata et ideoque statuta, aemonimenta omnia, quae in contrarium afferri possunt, vim hahentduntaxat, ubi non adest delegatio jurisdictionis . Nostram itaque positionem probamus i. definitione Ioannis XxII.
qui anno i 32 i. constitutione , quae incipit, Vas electionis, inserta libro v. Extr. com . damnavit hanc propositionem Ioannis de Pollaeo Coissessi fratribus habentibus licentiam generalem audiendi eonfessiones, tenentar eadem peccata , qβα Uessifuerant, iterum eonfiteri proprio Deerdoti; nec non alteram, , Omπis utriusquesexus edicto in cisellis generali, Romauus 'σtifcx ποπpotest faeere, quod Paroebia. ni non teneantur omnia peccato sua semei in anno proprio Deerdoti eou-fiteri, quem eousat esse Parochiolem ea ratum. Qui igitur assirmant eos, qui Paschali tempore confitentur Regularibus, quibus Romani Pontifices, si ab Episcopis approbati sint, innumeris, amplissimisque constitutionibus declararunt inesse potestatem iurisdictionis, transgredi canonem praecitatum ς ii instaurant errorem Ioannis a Poliaco, ut Notificatione edita anno i 3 3. die a I. Martii aiebat Vir summus, nunc supremus Christianae Reipublicae Moderator . Neque enim argumentum diluunt qui cum Launo' reponunt, Ioannem de Polia eo damnatum , quod assirmaret iterum Parocho aperienda esse omnia peccata iam a mularibus ab luta, ct tantae necessitatis esse consessionem faetendam Parocho , ut ab hac necessitate nec Pontifex possit eximeret non, inquam, haec reponentes argumentum infringunt: nam si non omnia peccata sunt parochis enuntianda; cur, obsecro , enuntianda sunt aliqua, dum omnis commemorat in suo canone Synodus Lateranensis Insii per si regulares pollent jurisdictione ς cur nequeunt poenitentes absolvere ὶ aut, si non poIIent, cur non sunt enuntianda Parocho etiam peccata ab illis seluta Z Postremo si Pontifex eximere potest a necessitate confitendi Parochis ς quare cum Romani Pontifices a se fideles exemptos iterum iterumque assirmaverint, pugnaciter quidam ipserum Pontificum decretis obsistunt II. Idem vero quod Ioannes XXII. statuit in Concilio Lateranensi V. anno Isi 6.Leo X Constitutione, Dudam intra mentis areana, ab ipso Concilio approbata in
sessi x r. ubi de Regularibus ita legitur: Possint illi ριr Episcopos o Praeseressupers cienti litteratara, ct aliqua saltim ejusdem sacrameseti peritia duntaxat examinari; talibusque praesentatis , admissis, veteriam indebite re satis, confitentes cimittationi, qua De it, Omnis utriusque sexus , quoad confessionem duntaxatstifeeisse eenseantur. Hujus vero constitutionis ea tantum pars abrogata invenitur, quae spe-
135쪽
ctat ad ea verba , MI enam isdebite reeusatis . III. Idem deereremne Paulus III. anno is 49. Paulus Iv. anno Isss. aliique, quorum statutaeollegit dissert. iv. saec. XI ll. Natalis AleXander, protulit Honoratus Τοumely q. v I. art. p. laudaVitque Antonius Boueat dissert. i. de Poenit. Instit. art. 6. seel. tres Galliarum Theologi, eruditionis copia, verborumque ubertate Clarissimi. Ceteris tamen missis, producania definitionem Clem. VIII. qui magna inter Regulares , ct Par hos Cameraeensis, ct Atrebatensis dioecestos contentione fervente, anno ls92. in gratiam PP. S. I. aliorumque Regularium edidit hoc decretum, Sunia
eimus dictis fratribur,'presisteriι dictae Societatis, aliisque privile-gIatii, quibus id a Sede inpostolica indultum es, idoneis tameo, o ab Ordioario approbatis , peccata sua etiam Quadrages ali ct Pasta si, quovis alio tempore eo'steri licite posse, dummodo tamen iidem Detilares ebris detersacramentum Euebaristia tu propria Poroebia ab eorum Paroeho sumunt. Ac demum Clemens X. in Constitui. Suprema anno i 6 o. pariter declaravit, Eor qui religiosis simplieiter approbatis Pasebali tempore cows fuerint, Constitutioni, quae iueipit, omnis utriusque sexus, quoad confes*πer duntaxat omnes fatisseeisse eensendos. Hisce autem decretis nihil habent quod respondeant adversarii, nisi frigidum illud, e uisubreptilia sunt, aut nunquam a Gallis reeepta. At subreptilia non esse , commonstrant Romani archivi autographa is , repetita Apostolicae Sedis oracula , collectionesque Bullarum; cur vero ea non receperint Galli, ipsi viderint. Interim praetermissa graviori ea quaestione, an ab eorum acceptatione pendeant Ieges Ecclesiasticae, de qua plura seripsimus libro xx. cap. i s. negari non poterunt ab aliis Christiani orbis partibus acceptari, ideoque posse pari obsequio excipi ab omnibus. Quod si fieri potest, profecto possunt omnes Episcopi conserre regularitas potestatem , ut consessiones audiant otiam in Pa-sehate; ideoque ii, qui confitentur regularibus simpliciter approbatis. canonem Omnis utriusque minime transgrediuntnr . . Et quoniam audacter negarunt nonnulli, proprii Deerdotis nomi. ne hoe in canone posse intelligi alium a parocho, id etiam auctoritate, ct ratione apertiuime refutabimus . Enim vero Alexander Alensis , qui obiit anno I 24s. P. A. q. 12. art. a. docuit proprium faeerdotem multipliciter dici, idest , Episcopum qui in dioecesi gerit propria auctoritate curam animarum , Parochum qui sacramenta ordinario jure admini. strat, &quisquis delegata iurisdictione potest excipere constssiones , his verbis concludens , d hoc igitur quod oblisitur , quod tenetur eonfiteri Deerdoti proprio, dicendum quod verum est , sumendo Deerdotem proprium, secundum quod Proprius eo leAitur modos omnes antedii 3οι. Idem paullo post tradiderunt S. Bonaventura dis . 7. q. a. S.Thomas q.VI II. Supplem. art.f. ac proximo seculo Henricus Ganda-vensis Quodlib.8. & Durandus, qui dum expenderentur errores Ioannis
136쪽
Libri Trigesimi quarti Pars altera Cap.VI.
e poliam, Magistri Palatii Apostolici munere iungebatur, in iv. sententiarum dist. I7. posteriorum vero temporum fere innumeri , non tantum a Natali Alexandro, verum etiam ab ipso Launrio distincte commemorati. A quibus recensendis gratia hrevitatis supersedens illud tantum adverto, eamdem doctrinam fuisse amplexos anno lasa. mense Ianuario Theologos omnes Parisienses; anno I so.Gulielmum Castrosortium , quem Vulgo appellant, anno Iso9. Gregorium Gemingenum Praeposuum Spirensem ς anno Is Io. Ioannem Aurelianensem c quem Launo jus memoria lapsus dixit ) n nodo Tolosana ; anno isso. Ludovicum Carnotensem in Constitutionibus Synodicis; anno is 6 i. Carolum Episcopum Suessionensem ;anno is8 . Germanum Aurelianensem Episcopum; anno t6so. aut
paullo post Philippum Gamachaeum , & Nicolaum Isambertum , Theologos Parisienses, indissert. de Poenit. anno a 68I.Franciscum Harleum, eodemque anno Alexandrum Natalem ; Totirnelium tandem, Boucatium, & Doctorem Sorbonicum , qui de Re Sacram . anno ε 3 .edidie decem libros . Qui omnes aiunt Lateranensem synodum nomine propriiDeerdotis in canone Omnis utriusque intellexisse Pontificem Maximum , Episcopum, ipsius vicarium, Parochialem presbyterum , &generaliter omnes ab Episcopo legitime deputatos; aut, si proprii sa-eerdotis nomine solum Parochum interpretantur, docent tamen canonem esse explieandum salvo jure Discoporum, qui possunt etiam pro audienda confessione Paschali tempore sacerdotes quoslibet deputare. De his vero , quos laudavi usque ad Isambertum , non alium appello testem, quam ipsummet Launotum: ceteri teruntur manibus fingui rum et atque sunt hi omnes, post Durandum laudati, scriptores florentissimi Galliarum. Rationes autem, quibus utimur , sunt huiusmodi. Prima quidem deprompta ex S. Thoma Opust. xl x. cap. 4. Episcopi in Parochiis suae dioecesiis plenam habent auAoritatem , ct quidem ampliorem , quam habeant Parochi; atque ad Episcoporum nutum omnia in Ecclesiis gerenda sunt, ex cap. Sis quidam, x. i. & ex cap. Gumr Melibus, xv l. i. Si igitur juxta Lateranensem canonem in Paschate possumus confiteri
alieno sacerdoti, mittentesacerdote proprio , nempe, ut ad Uersarii contendunt , Paroebo ; hoc multo magis fieri potest permissu Episcopi. Deinde in eodem canone ille dicitur proprius Deerris, sine cujus licentia consessarius non potest aliquem selvere vel ligare . Atqui Episcopi in sua dioecesi non debunt petere licentiam a Parocho: quis enim dixerit Apostolum a discipulo , S superiorem hierarcham ab inferiori pendere λ Igitur Episcopi sunt proprii sacerdotes , qui possunt in
Paraeciis confessiones audire, aliisque largiri illas audiendi facultatem . Rursus consequitur ex adversariorum sententia , ut recte animadvertit praecit. Notis. Pontifex sapientissimus , Episcopum esse Iacerdotem str
137쪽
prium relate tantum ad sacramenta Confirmati mis, & ordinis , aliamve ad reservationem casuum ; immo & hoc postremum esse Episcosin denestandum, quoniam casuum reservatio descendit ex potestate ligandiae solvendi, ut diximus cap. praecedenti. Hoc autem si assirmetur, ius Eniscopale violatur ac laeditur, atque ex uno absurdo sequitur alte- m , videlicet, nec satisfactum iri canoni Omnis utriusque, etiamsi inuis Episcopo dioeceiano confiteretur. Plura alia argumenta huc spectantia vide in commentario, quod ex Bibliotheca Vaticana dioduxit, ct Ecclesiasticis Annalibus ad annum Isai. num. ao. Inseruit Odoricus
'δ'o oriunt adversariit Lateranense Concilium proprium Deerd
rem illum esse declarat, a quo in Paschate percipiraue huic sacerdoti semel in anno confitendum esse definit. At Eucharistia nercipi debet a Parocho. Igitur & parocho confitendum omnino eli. Praeterea idem Concilium prOX. cap. 32. vetat, ne pensioura conferantur de proventibus Ecelesia , qua eurais proprrisaeerdotis debet babere, parochum proculdubio nomine proprii Deerdotis appellans. Rurius ait concilium eos , qui alieno faeerdoti voluerint iusta de causa confiteri. debere propriosaeeritote licentiam obtinere. Atqui licentia Ireti non debet ah iis , qui curam animarum non gerunt. Hi ergo, quibus non incumbit animarum cura, nomine proprii Deerritisnrehendi. Ad haec Martinus IV. in Constit. quae incipit, iuris Iruttur uberes, anno I 28 I. mandavit, ut qui sta tribus confitebantur
νὸibuet pia Paroebialibur eonfiteri semeis hcm in talu Ezrale soluit, leveantur. Idem statuerunt provinciales imae, non Galliarum tantum , sed etiam Mediolani sub dicto Proto
anno i ς6s. p. z. titulo 6. quas Synodos profert post Latinosum Nat.Aleo a der cap. v. art. I. prop. 4. Rursus Facultas Parisiensis anno Is I 6. mnavit asstria quaedam Claudii Cusii, affrmantis impleri Decretalem
tio militat nro adversariis ἰ tiim quia privilegia Regularium a Triclentina Sunodot Romanisque Pontificibus revocata fuere; tu ni roprio iure exspoliari non debent, tum demum quia Episcopi suam eirea animarum tegimen auctoritatem ipsis Parochis ' , . Resp. His omnibus facile occurri, si dicatur aliorumque decreta spectare quidam ad Parochum ,riorum Antistitum , quibus & Parochi subliciuntur , auctor . ita. Sunt adnotanda tamen qu dam aliδ ' Μς'' i dede suit primum damnare pullulantem v x xς eerdote doti potesatem elavium, ita, ut peccator a absolvi possit, etiamsi ei non conseratur iurisdictio ab pde eohibere lieentiam illorum , qui '' beaeeita eosque coarctare, ut communicent saltem in Paschate . VN pDiqitigod by Corale
138쪽
Libri vigesimi quarti Pars altera Cap. VI. rat
ium commentarium apud Raynaldum num. as. Μandans ergo Concialium, ut quilibet confiteatur Ommia peccata pronio Deerdoti, nec confiteatur alieno, nisi de licentia proprii, sine qua non posset abselvi. declarat in Consessario necessariam esse potestatem iurisdictionis e praecipiens vero, ut ad minus in Pascha communicet unusquisque, cohibet Synodus torporem quorumdam, contemptumque sacrorum mystcri rum . Igitur quantum ad confessionem attinet, propius faeerdos est, qui habet potestatem iurisdictionis , aut ordinariam , aut delegatam . Nee inde sequitur posse aliquem implere extra Paraeciam praeceptum annuae communionis ἰ quoniam hac in re nunquam Regularibus tale privilegium concessum legimus , immo statutum, decretumque est, ut Eucharistia sumatur a proprio Parocho ς ut ex dictis abunde constat . Atque hinc priora argumenta canoni omnis utriusque iubnixa, non
contrita sunt tantum, verum etiam in adversarios intorta. Primum.
quidem; nam si Pontifex, aut Episcopus permitteret alicui, ut extra Paraeciam communicaret; is profecto non teneretur sumere Eucharistiam a Parocho . Alterum itidem, quoniam canon de pensionibus cono ferendis aeque spectat Paraecias, ac nobiliores Ecclesias . Item tertium, quia cura animarum non solis parochis , sed etiam Episcopis , quorum parochi sunt coadiutores , incumbit. Ad Bullam Martini IV. communiter respondent Theologi cum Sylvio in q. 8. Suppl. art. q. q. g. rem catam fuisse per aliorum Pontificum constitutiones . At Martinus in ea Bulla concessit Fratribus Minoribus,ut confessiones audirent modδ examinati er approbati essent a Generali,vel Provinciali eum Definitoribus, nulla facta mentione approbationis Ordinarii: atque eisdem Eratribus in annua Paschatis conlassione praeserri voluit sacerdotem proprium ac Parochum ab Ordinario approbatum . inod ergo in Constit. Ad uberes revocatum est, non est aliud, quam privilegium illud Regularium excipiendi consessiones sine approbatione Episcoporum ἰ nec aliud eX eadem constitutione inseres, quam id , quod sequitur eX prop. II. eκ proscriptis ab Alex.VII. cum de Fratribus approhatis ab ordinario nequaquam Martinus IV. loquatur. Afferendum idem est de Constit.edita anno Ias . ah Innoc. Id. aduersus eos , qui non accepta potestat νjurisdictionis sese Praesulibus esserebant, ut recte Raynaldus advertit ad an. praedictum num. N. unde apparet falli eos, qui censent Innocentium erga Religioses viros iniquo fuisse animo . At omnia provincia lium Synodorum statuta , quotquot produxit Latinojus, ct si huius generis sunt alia , eo sensu sunt explicanda, quo interpretati sumus, prae euntibus viris clarissimis, Synodisque aliis compluribus, canonem La teranensem . Claudii autem Cusii propositio, prout ab ipse Launo' Prosertur pag. 322. erat de Regularibus ab Episeopo reprobatis, de qui
139쪽
13a De Τheologicis Disciplinis
uir usque . Hac ergo in re aequissima suit censura S. Facultatis Parisiensis, semel iterumque confirmata , necnon definita Apostolicae Sedis sudicio . Nil denique evincunt postremae rationes: Tridelitinum quippe Concilium revocavit duntaxat privilegia Regularium quantum ad examen & approbationem Episcoporum , ut praecedenti capite dictum est. Neque sententia nostra Parochi proprio expoliantur iure ἰ cum nemo affirmet, nostri muneris esse animarum curam gerere, S sacramenta jur dictione ordinaria ministrare , immo magnopere optamus, ut nullus Regularium fideles a Paraecia avertat, nec fruatur collata sibi facultate ad aliorum scandalum ac detrimentum, sed potius meminerit sibi grave aliorum onus subleuandum csse , deinandatumque munus mi nistrantis , non praesulis . Ceterum dum annuunt Pontifices atque Epia scopi, Regulares ipsos iura Parochorum invadere , S a veritate alienum est, ct ipsis quoque Pontificibus, ac Episcopis , ut hactenus ostendimus, iniuriosum . PROP. III. Non adimpletur Ecclesiasticum consessionis praeceptum per consessionem sacrilegam . Demonstravi hanc propositionem lib. XXXIII. cap. I . pertractans de praecepto annuae Communionis, ibidem simul producta thesi I 4. ab Alex. VI l. confixa diu a . Sept. anno i 66s. facit confessionem voluntarie naIlam , satisfacit praecepto Ecclesiae . Adeas ergo v Iumen vii. pag., ct sequentibus. PROP. IV. Veteres dabant operam, ne certis anni temporibus
confessionem sacramentalem omitterent.
Ac in primis laudabilis olim viguit consuetudo, ut in capite Qu3dragesimae, praesertim verb seria quarta praecedente primam dominicam , fideles peccata confiterentur . Hinc habet vetus canon apud Burchardum lib. xi κ. num. a. mimonere debent plebem subjetiam , ut omnis qui se sentit mortifero peeeati vulnere saueiatum, 1 tria iv. ante 2 dragesimam eam omni festinatione reeurrat ad vivi arrisem Matrem Delisam: ubi quod male eommisit, eum omni humilitate oecontritione eordis simpliciter eonfessus, suseipiat remedia paenite tiae secundum modum canonis assioritatibus prae um. Cujus gener is fiant canones alii plurimi, quos proserunt not. 66 i. in Sacram. G e gorii Menardus , ac lib. i. de Antiquis Eccl.rit. cap. V . art. I. num. 6 Marten ius. Eam ob rem ea die fidelium capita cineribus adspersuntv r, quoniam inibant post consessionem poenitentiae stadium , ut reconcili rentur seria quinta, aut sex ta Maioris hebdomadae: de qua re distam postea . II. Praeterea nonnulli Episcopi plebem ac stringebant suam, ut
confiteretur ter in anno, ut constat ex Conc. Toletano anno 228. cap. 3. Vigorniensi anno a 24o. cap. i6. S Albieia si anno 2sq. cap. 9.
Nonnulli alii praeter festum Paschale, quinque aliis festivitatibus ecn- sessionem alligarunt idest, Nativitatis, S: Ascensionis Domini, Pen
140쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. VI. 13 3
temstes, Assumptionis B. M. V. & omnium Sanctorum , ut in Synodo anno i 8s. monuit Tristandus Archiepiscopus Senonensis . De Nativitate autem Domini praeclarum est , ct etiam ad haereticos refellendos
aptissimum testimonium Egberti Episcopi Eboracensis in fine Dialogi haec scribentis: A temporibus Vitaliani Papa, ct Neodori Dorobor-aensis 4-ebiepisevi inolevit is Ecelesia Anglorum eo uetudo, or quasi legitima tenebatur, ut nον Iolum cleriei in Monasteriis , sed etiam lai- ei, eum eonjugibus er familiis suis ad Confessores ρervenirent, or se
fletibas a earnalis coue piscentia consertio bis duodeeim diebus eum elee--Οnarum largitione mundareui; quatenus puriores Dominica communionis perceptionem in NaIasi Domini steretpereul. Cum autem Vitalianus sederit ab anno 6s . usque ad an. 6 2.hinc etiam refellitur insepostura Dallaei audacter negantis maiores nostros praemisisse peccatorum confessionem Eucharisticae communioni. III. Ante hanc vero, necnon ante Episcopi consignationem, suscipiendum esse sacramentum Poenitentiae , sexto volumine praecedenti, idest, lib. xxx II. cap. 8.num. s. & lib. XXκ Il . cap. . num. 4. demonstratum est auctoritate
ct ratione: nec aliud nunc addam praeter s. Fulgentii consessionem laudatam alibi, atque a praecitato Menardo produrum altera parte ejundem Notat. 66 i. in qua poenitens pronuntians graviora quaelibet scelera , Ego, inquit, eorpus Domini, Hr savuinem ejus polluto corde ,
Monachi autem, entiquiorum quoque institutorum , ante vitae monasticae tyrocinium consessionem edebant: unde Ioannes Clim acus in IV. Scalae gradu, pag. edit. Cramoisy M. scribit, .Amis
eonfiteamur bono judiei nostro, vel δευς vel si imperet ille, omnibus. Ut id lubentius exequantur qui nostrum amplectuntur institutum, RO mani Pontifices iisdem plenariam Indulgentiam largiti sunt. De frequentandis in quolibet Monastico ordine confessioniblis , legenda Cl mentina , Ne in agro Dominico, cum ceteris quae adnotavi agens vo lum. vi ι. pag. 394. de frequenti communione . Immo ut fratres nostri semel ad minus in hebdomada confiteantur, praescribunt Constitutiones ordinis p. I. cap. 8. num. septimo . U. Quanta diligentia sese purgare debeat unusquisque in periculo mortis, constat ex I. propositio ne, necnon ex his, quae diximus de Consessionis necessitate cap. I. prop. 4. Idem confirmant majorum exempla, quorum pleraque praef. . in saec. I. Benedicta num. 98. collegit Ioannes Mabillon. Huc item spectant Constitutiones Romanorum Pontiscum districte praecipientium Medicis, ut omnino infirmos moneant de consessione juxta ritum S. R. Ecclesiae idoneo Consessario facienda : quod tam studiose mandant , ut transgressoribus perpetuae infamiae notam inurant, eosque a doctorali