장음표시 사용
161쪽
propositionem illam sexagesimam primam, Potest aliquando ab hi: qui in proxima oceasione peccam i versamr, quam potes, non
vult Omittere, quinimo directe est ex proposito quaeris, axi ei se inge te damnatis etiam duabus aliis , quibus asseritur proximam peccandi oe- eamnem non esse fugiendam , immo licitum e me illam quaerere, si adiast causa aliqua utilis , vel honesta. Atque id etiam maiores nostri praeis damnarunt , animadvertentes Christum jussisse in Laetari resurrectione ut lapis sepulcri amoveretur; in quo Ambrosus agnovit peccatorum
incitamenta , quae lib. 2. de Poenit. cap. VI l. num. S6. appellavit onera, ct moles quosdam reorum. Ratio itidem est apertissima, quoniam
ii, qui vitare nolunt irritamenta Vitiorum, non habent propositum . emendationis, ut homilia is . ad Populum Antiochenum demonstrat eloquentissima oratione Chrysostomus . At plura de his auctores omnes de Morali Theologia pertraditantes , ac praesertim Merbesius dinfert. iv. q. 48. Vanroy de Poenit, cap. s. Natalis Alexander cap. v r r. Reg. io.& la. Thomas Milante , ct Bartholomaeus Riccius in propo-st. 6o. S 6 i. damnatas ab Innoc. XI. Joannes Pontas in diction. v. b- solutio, casu i 3. & Daniel Concina in Animadversionibus Pontasianisnum. 3. necnon in epistola a. sine auctoris nomine conscripta adversus Dissertat. in ea s reservator Venetoe aiaeceps: quos hac in re nec moro-ses, nec palpones inveni.
Dum vero hujus sarinae homines accedunt ad consessarium , huic magnopere cavendum est, ne nimia illos facilitate solutos dimittat, stucontra acerbitate atque austeritate perterrefaciat; itemque ne iudicium de ires serat non spectata relapsus, & irritamentorum diversitate . De sacerdotibus enim qui omnes indiscriminatim ahsolvunt, aiebat S. Thomas de Villan. m. f. 6. post Domin. I v. Quadrages Ecclesiam
Domini hodie perdit , nisi confessariorum ct pastorum Mandiens adularis , deliniens demuleensque assentatio ὶ aliaque plura, quae vellem consessaru universi pericvrent. Adeant & Bellarmini octavam in Adventu
concionem et ac ne credant contineri his in Iocis exclamationem quamdam rhetoricam , audiant beatissimum Ambrosium haec scribentem eo in loco, ubi non absolventes, scd Novatianos veniam denegantes redarguit, idest, lib. i. de Poenit. cap. xvi. num. 9o. Volo reus veniam De
rei, petat eam lacomis, petat gemitibus, petat populi totius fletibus, ut sensatur obseret; s eum feeundo , ct tertio fuerit dilata ejus communio , credat remissus sesupplicasse , fletas augeat, miserabilior poste revertatur , teneat pedes tractiis, ossa letur δealis, lavet fletibus, nec dimittat, ut de ipso dieat Dominus Pestis, Remissa sunt peceata ejus m l
to , quia dilexit multum. Et laaec quidem Ambrosius profert de pecca tis occultir, pri tit constat ipsum legenti, S prout adnotarunt tom. ιι Pag. 4iῖ. adversus Dallaenin Mauriui Editorcs. In agentes publicam
162쪽
Libri Trigesimi quarti pars altera Cap.VIII. Is 3
enitentiam post lapsum severiorem fuisse disciplinam dicam infra : nao.
do haec tantum ad Versus peccatorum assentatores .
Minime tamcn commendandi sunt dissiciles & asperrimi. Enimvero praecitatus S. Thomas in eadem concione ita istos alloquitur : Didasteu.tiores erimus in bestiar, qu3m in fratres Seriptum es in lege, Deut .as. Si videris asinum fratris tui, aut bovem ceridisse is via , non despicies.se ublevabis cum eo . e num ergo fratris, bovem sub onere eaden rem sublevabimus, ct tuum fratrem mole peeeatorum pressum impii ne gligemus Vera earisar onustis peeeatoribus non indiguatur, sed miseretur potius , non irritatur adversus eos, son detractat, nos exardeseit, non linguae verbera lapsis sub onere addit; sed infirmitati ct miseriae eon- dolent, prour potes, fratris necessitati Decurrit. Ambrosius pariter post praecedentia verba cap. xUt i. num. 9 a. haec subjicit: Ruid expe- Hamus ut mortui mereantών veniam, qui mortem sibi intulerunt dum viperent ὶ Sc post pauca producto exemplo Pauli, de quo I i .ad Corinth. a. . Moralis Magister , inquit , ct nostrae fragilitatis eonscius, ct pietatis divina interpres uuis donari peeeatum , vult eouslatiouem adbibe in ri, ne resista paenitentem taedio Auxae dilationis absorbeat. Cavenda itaque pari solicitudine facilitas ct austeritas, Ne pronam nostram improbi homines laudent Deilitatem, nee verὸ paenitenter aceusent nostram quos duram erudelitatem. Ita Romanus Clerus in Epistola inter Cypria
Iu ta haec sanctorum documenta , denegandam arbitror absolutionem iis, qui in eadem scelera frequenter lapsi negligunt praestituta remedia adhibere, Si avertere nolunt peccandi stimulos , eos maXime qui suapte natura trahunt in peccati consensum , cujusmodi sunt concubinam alere , tenere domum paratam ad malum aliquem finem , ct iniquas artes exercere , quae nequeunt sine peccato tractari, aliaque id ge nus , quae oecosonet proximae nuncupantur. Si paenitentem ergo , in quit Borromaeus, iis aut similibus impedimentis irretitum esse perspexeris, ipsaque Occasio talissit, quae tum etiam re ipsa exsat , eous artureum absolvere non debet, nisi prius illam ipsam Oeeasionem prorsus absciν uot. In aliis verti occasionibus , quae non per se in peccatum inducunt ssed tantum ex perverso peccantium habitu , ut in venereis adspectibus, in frequenti seminarum colloquio, in choreis , ceterisque tripudiis , et , qui frequenter cadit, ab lutio disserenda est, usque dum argumenta emendationis appareant. Ceterum si poenitens adhibeat opportuna re media, si conetur vitiorum radices evellere, atque extirpare , si non adeo frequenter ut antea , ingruentibus etiam incitamentis ceciderit, praeseseratque dolorem acrem , atque vehementem ἰ non puto dimitten dum esse absque expetitae absolutionis remedio . Idem faciendum censeo as ille , qui pravis habitibus implicabatur peccati gravitatem ignorans adum ea manifestatur a confessario, cxhorrescit, maceratur animi ama
163쪽
ritudine, ac firmissime pollicetur, se nunquam in posterum malitiose
patraturum qitae hactenus ignoran ter admisit.Excipiendi rursus humanis. sime qui sunt in occasione proxima, quam nulls ratione possunt a se am vere ; S commonendi sunt de miserrima ipsorum conditione, de causis ruinae , de validioribus remediis impense adhibendis : sed privandi ta men absolutione , si magna animi promptitudine monitis non obtempera Verint, Iussa non secerint, nec resipuerint Ouotiescunque demum absolutio differri necessium sit, praescribenda est repetita contritio , S c ritatis actuum exercitatio; ut si sorte superveniat repentinus carnis interitus , anima sacerdotum incuria , ct immanitate non pereat: sed praestet Sacramenti votum caritati conjunctum remissionem illam peccati quam essiceret Absolutio Sacramentalis.
Certissimum deinde est nemini baptizatorum, quamvis perditissimo,. in exitu mortis petenti reconciliationem atque abselutionem posse illam. negari. Ouod demonstro canonum auctoritate, Romanorum Pontifucum testimoniis., & manifestae ratione. Primb Nicauia Synodus can. iinquit: De his , qui ad exitum veniunt, etiam nunc lex antiqua regularisque servabitur, ita ut si quis egreditur de eorpore, ultimo ueeelsario viatico minime ρrivetur . Et infra , Generaliter autem omni euiliberis exitu posito dr poscentisibi communionis gratiam tribui, iseopas probabiliter ex oblatione dure debebit. In prioribus. verbi&-viatici nomine intelligi sacramentalem absolutionem demonstrat aperte Lupus pag. 7 l. primae edit. Ouae sequuntur, de communione sunt accipienda iaUerum sit Eucharistia euilibet peceatori, si videbitur Episeopo , tribui potest quanto magis concedi debet absolutio, ct sacramentum, quod prorsus necessarium est ad salutem Z Adverte ipso in canone omnes peciscatores comprehendi ,. idebque explicandum non esse de solis poenitentibus , . qui dum fruerentur sanitate, reconcitiationem petierint. Causa item xxv I. q. n. I 2. habetur canon, quod a Gratiano tribuitur Iulio Papae , Si presister paenitentiam morientibus abnegaveriι, reus erit antismarum, quia Dominus dieit: laeunque die convers/r fuerit peeeator, .etita vivet, edi non morietur . Ara enim eonfessio in ultimo tempore esse potest, quia Dominas non solum temporis. , sed etiam eordis inspestir ebi; Hur latro unias momenti paenitentia meruis esse in paradis in hora ulti.
ma eonfessionis. Rursus Tridentinum Concilium sess. xl v. cap. 7. pertractans de casuum reservatione, Veruntamen , inquit, pie sdmodum , ne
hae ipsa Oeeasione aliquis pereat, in eadem Dessia Dei eastoditum semper fuit, ut nullast reservatio in articulo. mortis, atque ideo omnes sacerdotes quoslibet paenitentes a quibusvis peeeatis censuris absolvere. . In quibus verbis quemadmodum nullum genus peccatorum , ita nullus pinnitentium in mortis exitina heneficio absolutionis excluditur. II. Idem tradiderunt Romani Pontifices, Caelestinus praesertim,
164쪽
Libri Trigesimi quarti Pars altera Cap.VIII. asy
I eo Magnus , S Clemens V. Caelestinus in epistola ad Episcopos Provinciae Viennensis S Narbonensis num. a. ait: e fgnovimus paenitentiam morientibus denegari, see illorum desideriis annui, qui obitus fui tempore hoe anima suae eupium remedio subveniri. Horremus, fateor, tamiae impietatis aliquem reperiri, ut de Dei pietate desperet: quasi non possit ad se quovis tempore concurrenti succurrere, perlatitantem sub onere peeeatorum hominem, pondere, quo se expediri desiderat, liber re . Raed hoe rogo aliud es , quὰm morienti mortem addere, ejusque animam sua erudelitate , ne absoluta esse possis, Oeeidere Additque Caelestinus verba Ezechielis XV ii I. a I.& XXXI II. II. exemplum pii latronis, aliaque plura, inserta etiam cap. eAgnovimus, XXVI. q. 6. num. 3.
Leo Maenus epist. saepe laudata ad Theodorum Episcopum Forojuliensem, His a atem, inquit, qui in tempore necessitatis, tor in periculi uris gentis instantia , praesidium poeπite'tia, est mox reeoneinationis implorant , nee satisfastio interdicenda es, Nec reconciliatio devexavda: quia miserieordiae Dei nee mensuras possumus ponere, nec tempora definire , apud quem sulla potitur venis moror vera conversio; addens ipse plura , relata cap. His, qui tempore, eadem q. 6. num. i o. Clemens V. in Concilio Viennensi damnae abusum in quibusdam partibus introductum denegandi ultimo deputandis supplicio, etiamsi peterent, Poenitentiae sacramentum , declarans eumdem abusium esse damnabilem, contrarium statutis canonicis , Omnino abolendum , ct statim a locorum.
Ordinariis Ecclesiasticis censuris , si necesse suerit, eliminandum ; ut hahetur lib. M. CIementinarum , tit. 9. de pinnit. & remis cap. I. Ex quibus constat, non posse in contrarium adduci severiorem alicujus Ecclesiae disciplinam, quam tam aperte semper Romana Ecclesia aliarum omnium magistra tanquam divinae misericordiae contumeliosam , Re animabus perniciosissimam reprobavit ἔ quemadmodum productis Ecclesiasticis monumentis, & illustrium Theologorum suffragiis Notiscar.edita die ao. Augusti anni i 33. asseruit saepe quidem , at nunquam satis commendatus BENEDICTUS XIV. Ex dictis vero etiam Theologica ratio depromitur ἰ siquidem Poenitentiae sacramentum omnino necessarium est ad salutem , ejusque praeceptum urget quammaxime in vitae periculis , ut ostendimus cap. r. Sc 6. hujusce tractatus , ne repetam , qu& verbis Romanorum Pontificum nuperrime dicta sint, scilicet, execrabilis es se temeritatis velle divinae misericordiae mensuram ponere, ac summae impietatis nolle opem ferre periclitantibus sub onere peccatorum . Addam aliqua proximo cap. thesi 9.
Haud secus de illis dicendum est, qui posteaquam consessarium pestierunt, dederuntque poenitentiae signa, sacerdote adveniente, loquen- atque exteriori sensu destituuntur . Hos enim absolvendos esse definiunt canones Conciliorum . In i 2. enim canone Concilii Asci V a ca-
165쪽
a 1σ De Τheologicis Disciplinis
cani apud Ivonem legitur: Aegrotantes sistro se respοπdere ποπ posue, 9 voluntatis eorum testimonium fui dixerivi, baptizentar. Similiterer de paenitentibus Mendum. In Bracarensi Concilio anno s a .habetur: Si quis de eorpore exiens novissimum , t ' neeessarium commvolonis viatieum expetit, nou devexetur . Idem extat , XXVI. q. 6. num. 6. In Concilio pariter Toletano XI. anni 67s. cap. I a. eademque q. 6. num. 7.
haec adsunt: Subito obmutescens paenitentiam accipere potest, si vota π-tatis praeteritae tesimonium aliorum verbis habet, aut praesentis in suo nutu. In Excerpto item Gregorii III. cap. 3 i. occurrunt haec verba : Si easu dum ad eum sacerdos invitatus vestet oppressus infirmitate obmutuerit, et et in phrenesi inventus fuerit, dent testimonium hi , qui eum
audierunt, ct sie aecipiat paenitentiam . Leguntur eadem verba in capite, B, qui poesiscutiam , xxv I. q. 6. num. 8. ac deprompta sunt ex cap. Concilii IV. Carthaginensis . Habentur similia in cap. 26. Concilii Moguntini anno 8s . Praetermittenda non sunt, quae praecitata epistol.isd Theodorum longe antea , anno scilicet 4sa. scripserat S.. Leo I.
Si ita aliqua agritudine araravati sunt, ut quod paulo ante poscebant, sub praes ntia Deerdotis signifieare non vatiant, testimonia eis Melium eircumstantium prodesse debebunt, ut simul er paenitentia dr reeoueiliationis beneficium eo equantur: quae pariter sunt inserta decreta
cap. , de Pinnit. dist. i. num. G. v I. Gravior est, ac discillor quaestio, an absolvendus sit moribundus ille, qui cum probus sit, & interdum sacramenta frequentet, Cir cum venitur repentinae mortis angustiis, agitque animam, nullo dato poenitentiae signo , ct nullo desiderio consessionis expresta; nam si scelerate vi Xerit, S peccato dans operam , seu moribus contaminatus talinii serando exitu moriatur ; absque absolutione relinquendum csse di vino judicio, Theologi omnes assirmant. Huic itaque celsi probo , integro ac frugi) denegandam absolutionem definit fatente Morino lib. X.
Ca P. I O. Pag. 74 I. Theologorum pars maxua; ae praeter enumeratos a
viro illo clarissimo, Cardinalis de Lugo disp. xv m. sectione 3. recenseo alios permulto S , atque ex una Societato Iesu Sua resium , vasquium, , Henrique Z , Turrianum , aliosque z redarguens Dianam, quod iii traei de Absblut. Moribundi Re sol. 8. falso scripserit, aliquos ejusdem Socie talis Patres tenere oppositum . De hujus sententiae veritate nullatenus dubitandum esse testantur Dominicus Soto in IV. dist. 18. q. 2. art. S SylVius in q. 9. Supplem. art. a. q. s. S: Auctor Theologiae Moralis pr Seminario Petrocorensi de Poenit. cap. vii. q. ro. iis omnibus missis , quos eo loci Antoninus Dbana receia sui. Hujus sentcntiae praecipuum momentum est, quod in tali casu nulla haheatur materia sussiciens ad sacra meriti constitutionem : neque hoc argumentum videntur diluere, qui cum Morino reponunt, in lycenitentiae sacramento , tui in Matri
166쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. VIII. asy
monis, desiderari tantum materiam analogicam, qualis in unaquaquere morali concipi & efformari potest solo animo, ideoque Tridentinum sessi. xiv. cap. 3. non appellasse amis poenitentis materiam, sed quasi materiam : aut inquiunt, non deesse holasticos , qui cum Scoto in ἔν. dist. I . negent actus poenitentis esse materiam hujus sacramenti efferitatem, S hanc in ista abselutione reponant: aut demum aiunt, si ad percipiendam ab lutionem sussiciat aliorum testimonium , qui an rant moribundum dedisse poenitentiae signa, quod satis estheonstat ex praecedenti sectione ς ampliorem testificationem fore illam , quam exhibet praecedens vita catholice acta , ct longe adspectabilior , quam .
sint aliorum hominum nutus . Non, inquam, iam Videntur argumentum diluere ς nam etsi actus paenitentiS dicantur quasi materia , & aua Iogiam habeant ad materiam physicam, qualis sunt aquae elementum, panis, vinum, S oleum; necessum tamen Est, ut re ipsa vel voce , , vel signo, vel nutu reddantur ἰ quod confirniatur ipso Matrimonii exemplo; non enim aliquis initum hoc diceret, nisi assiensium coniuges expressissent. Inepte quoque confugiunt ad Scotistarum opinionem t enimvero haec ab iisdem Theologis , qui moribundum illum
censent esse absolvendum, resutatur tanquam contraria Florentino , ScI ridentino Conciliis , a quibus actus paeuisentis dicuntur quasi materia
Ilaenitentiae: atque mirum est eximios Theologos in conficiendis sacramentis amplecti sententiam , quam putant falsiam ς cum doceant non esse rectam agendi regulam , propriae persuasioni sensum aliorum praeferre Scotus tamen nequaquam negat ad sacramentum requiri pinnitentis actus ἰ sed ei placet appellandos istos esse materium, eirea isquam , non vero materiam essentialem , ct intrinsecam sacramento: unde caus sententia defendi potest, non reiecta Conciliorum definitione,. δ valet etiam ad placitum , de quo agitur , confirmandum , cum ab solutio impendi nequeat, nisi adsit materia , cui est applicanda. Rursus tristiana probi hominis vita clicet dicatur nota , sensibilis , adspeetabilisJ vaga , ct indifferens est, non definita sacramenti materies nec ad claves Delesiae ordinata , ideoque nisi constet moribundum elicuisse contritionis actus , ct confessarium petiisse, non videtur ejus viruta staffccre ad. impetrandam abselutionem . Atque Mec ego respondeo Pro antiquioribus Scholasticis, adversus eos, qui horum argumentagrident, ct parvi faciunt. Accedit, quod canones universi pertractantes de reconciliatione moribundi, hanc conditionem apponunt,s Necessarium viaticum desideravit; si voluntatis praeterita testimonium Babeat; se qui audierunt, ipsus desiderium signifieret, ut Vidimus paul-
iupra . Proseratur, quaeso , ex ad Uersis unus tantum, praeter Vi Ceiunum primum Synodi Lemovicensis an. I 6zo. Nullus utique proferri potest. Nam secundus Concilii Toletant xi i. anno 68 I. quem adden
cum censet illustris Iournelius pag. Venetae edit.lso loquitur do ii sequi Diuitigod by Corale
167쪽
1 18 De Theologicis Discipsinis
at ultimum desiderantes paruitentia fructum nimietate aegritudinis It qtieudi ctfπιiendi perdiderunt inelum;immo paulo post verba a Nurnely Iaudata , haec leguntur in illo canone, Sacerdos tamen , qui non sentiendi, neque petemi assa temerario pornitentiam dederit, neque se ex hortatu erus, qui parrirentiam accipit, manuum indiciis, veI quibas libet aliis sitsi eaιionibus invitatum fuisse probaverit, unius anni exeom. mutilaationis sententia subjacebit. Videsis volum. I I. Concit. Hispan.
pag. 684. Igitur Vir doctus nec canonem Toletanum attente legit. Ex praecitatis autem statutis canonicis , quae ad omnes prorsus moribundos attinent, constat sententiam, de qua loquimur , confirmari etiam perantiqua Ecclesiae praxi, nec posse canones eludi hac exceptione , quod agant de iis , qui scelestissimam vitam duxerunt; praelertim cum non solum Concilium Trevirense , de quo Marten ius Volum. 2. Anecd. pag. a i. indiscriminatim statuerit nullum morti proximum esse abs bivendum, o Deerdotem perierit, ct aliqua signa ostenderit penitentiae, idque evidens sit ad nutum infirmi, vel ad tes,monium cireumstantium'. verum etiam id praeseripserit in Rituali Romano summus Pontifex Paulus V. Praetereundum non est, a sacra Facultate Parisiensi die a. Februarii anno i 66s. suisse damnatam hanc propositionem Amadaei Guimenii, Talis infirmus, qui amim loquelam, vel usum rationis , si bene vivebat at bonus er fidelis, ct frequentabat confessionem ct communionem , quam vis non petierit Sacramenta, quia ex insperato talia aeeiderunt, debet praesupponi eontritur, ct faeiente aliquo confessionem generalem pro eo . Hurfit in populo, Saeerdos Deiat ab Iulionem ab omnisureotia, repeeeato. Scio viros doctos res indere, ideo propositionem illam misse damnatam, quia Guimonius assertionis suae fundamentum in eo statuit,
xuia eae insperato talis aceiderunt', ac praeterea censuram his verbis conceptam , MKrina hujus propositionis univer , ct absolute sumpta es
in praxi periculosa , eos serire, qui necessitatem absol Mendi huiusinodi homines morti proximos indiscriminatim imponunt. Iuxta quam res ponsionem datam a Merbesio, a Tournelio , a Witassio , Daniel Concina in Adnotationibus Pontasianis appellavit sententiam hanc paullo acerbiorem, & a Doctoribus Sorbonicis posterioris aevi, qui optime sensum sacrae iacultatis callebant, necnon ah Auctore Τheologiae Μoralis Gratianopolitanae, aliisque plurimis refutatam . Haec autem levia sunt admodum: aperte squidem Guimenius de selis viris probis ipsam protulit assertionem ς eaque verba stata ex insperato ratia aeeiderunt, reseruntur ad amissum usum loquelae sotionis; ut apparet legentibus, idebque nihil solidi est, quod praedictae censurae opponatur, nivsorte, quod ait Morinus, male libratam fuisse, ae praeposteram . Etsi autem mihi animus non est exornandi Pontasianas vindicias ; dico ta men non posse opinionem Ioannis Pontasii, in hac saltim controversi/, nimiae acerbitatis redargui, nisi eadem censura notetur Theologorum
168쪽
Libri vigesimi quarti Pars altera Cap. VIII. Iss
pars magna, Gratianopolitanae TheoIogiae opponi Petrocorensem , &Prbonicos etiam Doruires, postremae aetatis sententiam prudenti consilio suspendere L Nam Juenin recitata opiniondi eorum, qui arbitrantur infirmis, de quibus est quaestio, absolutionem Aractice esse concedendam, q. vi cap. 4. art. q. in fine testatur a se illam argumentis no confirm i, quod eam suo chirographo munire detrectaverit Commen- gh 'sor γ nu ris D. Pirotius, ne labes aliqua inserretur praeia dictae Censurae Parisiensi: quod hactenus dicta confirmat. Tournelius praecitato in loco proponit tantam utriusique partis momenta; A ita Divis post quam idem praestitit, q. v r. art. a. hujus dissicultatis enoda- videmur pro hac parte satis ει- a pro contraria. Principio haec nostdestituitur Virorum doctissimorum suffragiis. Etsi enim pyo illa dia: ante vix laudabamur Messest . Homobonus , ct Antonius de Litte'
rati S , poliquam tamen, prodierunt Commentaria Morini, qui citato firmare studuit, a Summa Merbesii,' U-Cap. 8s. eamdem ampliori etiam argumentorum copia
nis. cap. X t. q. s. Leonardus Uanroy tom. ν. cap. z. q. c. Daniel Con
ta laudav2 Ionge inferiores sint numero, atque aetate: ac prae e nut v ari 'ης - μ'ti siente'tiae adhaeret dic PM. V. num. a . S disp. vii. n. 96. iste autem , idest, Suarez disci xxΠrdhhhfh ς tum contendit infirmum absolvi tibis debere, etiamsi paullo ante se contritum ostenderit, ct nullam secer
C. , '' 'i'. signa contritionis non
n-- nam cum ceteri in casu , de quo disse condit ionalem; ille provim eondi Ihis, py0rs0β caiis absolutionem posse dari ob .. Quis autem absolute in re tam dubia, ac perplexa sor- proferret Veruntamen quicquid sit z horum
tentia ista 2 -'' i ubi a 'ertissime eorum sen-
Pag. ι ab . Addunt Minonais Bonomen e typis editum anno 16a I. ac
169쪽
1σo De Theologicis Disciplinis
praecedentibus annis exaratum jussu Alexandri Cardinalis LudovifiI
qui anno rasa l. ad summum Pontificatum evectus nomen sibi adscivie Gregorii XV. Sed haec aequiparari non possunt numero , ct ponderi canonum, S monitis Ritualis Romani, unde opinio praecedens potius corroboratur; maxime quint Saeerdotale Romanum non semel lima Se emendatione purgatum est; S licet habeat in titulo Summorum . Ponti um auctoritate opprobatum , quo plurimum Merbesus exultat: constat nihilominus approbationem hanc sacris ritibus convenire, non adnotationibus Alberti de Castello, qui eumdem librum fertur consarcinasse. Quod vero narratur de Clemente VIII. non est Apostoliea definitio, immo fabulam esse, ex testimonio complurium , qui Clementis tempore in hac urbe Roma commorabantur, affirmat Ioan sCardinalis de Lugo cit. sech. Iri. num.34. In Memoriali Bononiensi praecipitur ut ab lvatur moribundus , etiamsi nullum paenitentia signum det, si tamen aliquis testetur eum ostendisse eonfitendi desiderium; unde
commemoratur quidem ibi sententia Saeerdotalis Romani, sed illa tenenda praecipitur , quam tradit Rituale Pauli U. & quae unice comis mendatur in Rituali esusdem Ecclesiae Bononiensis posterius edito pag. 36. Magnum deinde praesidium petunt hujus sententiae assertores ex A gustino , qui lib. l. de Adulterinis conjugiis cap. XXVI. num .33. docet Catechumenos morbo oppresses baptizandos esse, etiamsi petere haptismum , ct ad interrogata respondere non possint, quia ipsorum in se ebrisiana τοluntas jam nota es: addit satius esse nolenti dare, qu1m volenti negare , etiamsi voluntas ejus incerta sit: subjicie num. 3s .etiam illos catechumenos haptietandos , qui viveutium refugiis eopulati re tinent adulterina eonfortia; ac demum concludit, Quae autem baptismatis, eadem reeonciliationis eg eausa , si forte paenitentemfiniendae vita periculum praeoccupaverit. At quis non videt Augustinum loqui de catechumenis , ac de poenitentibus , de iis scilicet, qui iam instruebantur m fide, ac de iis, qui reconciliationem petentes consistebant in substratioue , & quorum proinde si incerta erat, nec manifestari poterat actualis , hujus tamen signa praecesserant, cum illi inter catechumenos , isti inter poenitentes adscriberentur Z Alioqui ab- lvi poterunt illi etiam , qui nullo dato poenitentiae signo retinent a ulterina eonfortia : quod nemo unus sanae mentis affirmat. Producit praeterea Merbesius quae leguntur apud S. Fulgentium in quadam Epistola ad Ferrandum de Catechumeno Aethiope , unda baptismatis regenerato ; quamquam sine voce, sine motu , Mesensu nihil valereς interrogationibus respondere. Sed in primis hujus , ac praecedentis argumenti eadem est ratio. Deinde Ferrandus Dia nus Fulgentio narraverat , Aethiopem illum jam Apostolicum syinbolum pronunciasise , ' Dominicae Orationis regulam accepisse , ac subito violentis febribus
suiste invasum, dum quid erederet, er quid oraret inteliseus su uro
170쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. VIII.
hopymoti parabatur. Vide ipsum Μerbesium qiraestionem a Ferrando .
propositam explicantem disSert. IV. pag. 33 s. omiserunt propterea sollertiores viri sententiae eiusdem patroni argumentationem hanc fractam, S nimis debilem. Tandem auctores illi moventur ratione , qu niam si ad absolutionem obtinendam sussiciunt nutus , ac testimonia aliorum : debet multo magis satirutae spectata ac laudabilis vita, quam agens si ad Sacramenta accedebat nulla coactus necessitate, exedendum profecto est accessurum scire, idque velle , intimoque animo meditari in gravissimo praesentissimoque periculo . Ceterum quid roboris habeat haec ratiocinatio , conjici facile potest ex dictis. Itaque ut finem - quaestioni imponam, ingenue fatendum est priorem sententiam , si di- seu monoe scholastica esset definienda , sortassis alteri praeponderaturam: sed quoniam haec etiam probatur viris doctissimis, nec Omnino carcipondere auctoritatis atque rationis; S ulterius sacramentum Poenitentiae pro animarum salute institutum, praesertim in mortis articulo est summopere necessarium : S eX alia parte si adhibeatur formaeonditionalis, evitatur periculum aliud de nullitate sacramenti; haec autem
serma ab octavo saeculo quibusdam in locis obtinuit, saeculo XI t. probata est ab Alexandro III. sedente Gregorio IX. inserta Iuri Canonico, & aciem. VIII. praescripta etiam Episcopis Latinis confirmantibus baptuatos a presbyteris Graecis sibimet subjectis , ut ostendimus
lib. xxx. cap. 32. & lib. XXXII. cap. 6. ideoque non est temere introia
ducta, quemadmodum asseruit Episcopus vasionensis Genetius; propterea dico, moribundo , de quo disputatum est , impendendam abis solutionem hac conditione praemissa, Si er capax; quod praemonui pertractans de Sacramentis in genere, citato cap. 12. libri tricesimi, quaestione Iri
In quo continentur thesi a me spectantes ad veterem disiponam.
xv. Uaenam suerit antiquior in Ecclesiis disciplina circa absblutionem Iapsis concedendam, vel denegandam , non una est virorum eruditorum sententia. Dionysius enim Petavius in notis ad haeres. Epiph. pag. a I r. ait tria distinguenda esse tempora, primum ab
Apostolis usque ad aetatem Tertulliani, in quo gravioribus criminibus, apostasiae, homicidio, ae fornicationi venia denmabatur e quae severior disciplina, quantum ad moechiam spectat, a Zephyrino Pontifice fuerit relaxatae secundum tempus, quo nulli sceleri denegabatur pax, si lapsi dum sani viverent poenitentiam petiissent, nam si ad mortem usque distulissent conversionem, penitus intercludebantur. tertium X deni-Djsiligod by Corale