장음표시 사용
151쪽
ritate , peccata absolutione solvuntur , non autem annunciatur dunis taxat, aut declaratur eadem esse soluta . Deinde quantum spectat ad Evangelica verba , antequam Dominus ea proferret, Ioannis xx. et r.
inquit: Sieut misit me Pater , ct ego mitto vos, commonstrans a se diis scipulos mitti cum ea potestate, quam ipse accepit a Patre. Ipse autem Christus vere peccata dimisit, dum paralytico, S peccatrici mulieri dixit, Remittuntur tibi peeeata, quemadmodum, inquit Estius dist. i 8.
F. I. contextus Evangelicus , ac murmur scribarum S pharisaeorum satis luculente probant. Igitur & Apostoli, necnon Iegitimi eorum successores , peccata vere proprieque remittunt. Rursus in Evangelio adumbratam fuisse absolutionem in resilirrectione Larari, quando ait Iesus diseipulis , Solvite eum , ct sinite abire, testantur Patres, Augustinus maxime tract. 49. in Ioannem , fer m. a. in psalmum lor. atque aliis in locis. At Apostoli non pronuntiarunt Lazarum sesutum esse , sed vere ibi verunt illum . Quantum etiam ad Patres pertinet, Chrysostomus in hoc praefert Leviticis sacerdotes novae legis, quod illi explorahant duntaxat lepram corporis, hi vero non diiudicant itum , sed S purgant, dimittunt, diluunt, atque, ut illius utar verbo , ωτουσι, procul areeπt, ct abire faeiunt immunditiam animae ς quod ineptissime diceretur , nisi a sacerdotibus nostris peccata vere dimitterentur . Item Augustinus, Magnus Leo, ceterique omnes docent claves datas Ecelesiae , ct eos, qui putant sola interiori resipiscentia deleri culpam , frustrare Evangelium, frustrare verba Cavrim et comprobari
in caelis , quod a sacerdotibus judieatur in terra ; ratum haberi a Domino quicquid Petri decernit arbitrium; atque, ut ait in sermone de natali Apost. S. Bernardus , illius sententiam praecedere sententiam caeli. Haec autem omnia dicerentur falso S lusorie, si sacerdos quid jam in
caelis peractum esset, ad conscientiam sedandam tantummodo pronuntiaret. Atque his, quae mani sesta erunt pervolutanti caput huius νο- luminis primum , accedit multiplex ratio . Depromitur prior ex hujus sacramenti forma , de qua paullo supra . Sacerdos enim absolvens non ait, Ego deesaro te absolutum, sed , εAbsolvo te . Sequitur altera , quae petitur ex natura sacramentorum novae legis , quae essica citate sua gratiam conserunt, ut demonstravimus libro xxx. cap. 19. Proxima est , quae deducitur ex potestate clavium Elis sacerdotibus data , ut constat
ex praecedenti capite quarto: nil enim prohibet quin declaratio & anni inciatio fieri possit per virum aliquem laicum , nulla praeditum iurisi dictione . Haeretici denique , dum aiunt absolutionem esse nudum mi
nisterium pronunciandi peccata esse remissa , non innituntur tantum
principiis sigillatim alibi refutatis , videlicet, quod sola fides justificetς
quod sacramenta sint gratiae oppignoratio , non causa e flectrix ἰ quod sacramenti ministrator fungatur munere concionatoris , S consilia ilibus errorum portentis; verum etiam potesatem elavium ita deprimunt,
152쪽
Libri vigesimi quarti Pars altera Cap.VII. 14 s
vi inrment nihil illam valere apud Deum . Immo cum solemne eis sit clamose perspicuitatem scripturarum extollere; nunc clavit vocabulum , institutum ad id significandum , quo ostia clauduntur & aperiuntur, & per analogiam translatum ad potestatem , quae aperit claudit. que caelum, impie detorquent adversus significationem obviam atque planissimam; iuxta quam Christus ait Petro Matth. xvi. 19. Tibi dabo elaves regni calorum et neque hoc ait tantum; sed ulterius sensem expressit subjiciens, Zrodeunque ligaveris super terram , ere. utrumque simul conjunyns , claves, S auctoritatem solvendi & ligandi, prout lib. 3. Historiae Evangelicae aiebat Iuvencus Presbyter: Gelestisque tibi elaves promittere Regni Est animas; terrisque tuo quae nexa relinquese bitrio , eato pariter nodata manebuοι:Solveris ct mrsus tua quae sententia terris, Haud aliter venient eaeli sub sede soluta.
Argumenta quae faciunt ad Persus hanc positionem sunt, Inlum . Deum remittere peccata: animam contritione & caritate vivificari: Christum prius mundasse leprosos , quam illos mitteret ad sacerdotes, ac prius suscitasse Laetarum , quam juberet ut a sacerdotibus solveretur. Quae omnia in praecedentibus disputationibus sunt productar atque responsum est , Deum peccata dimittere jure potestatis, sacerdo- . tes autem ministerio S munere Spiritus sancti, vivificationem ac suis scitationem animarum aliquando fieri per Spiritum sanctum moventem,Sc aliquando per Spiritum sanctum cohabitantem;sacerdotes novae legis non tantum lepram dignoscere , sed ulterius illam ex anima expellere, multoque praestantiora esse sacramenta Christiana typis signisque Mosaicis . Necessum ergo non est, ut his dirimendis iterum incum hamus. Duo tamen addi possunt. Primum sacerdos, dum ligat & peccata retinet, solummodo declarantis ossicium agit; non enim ipse peccatorem damnat, aut constringit peccati vinculo. Pari ergo ratione dum a peccatis abselvit, annuntiat impium apud Deum iustum haberi: sed non dimittit peccata, neque horum nexus ditatuit. Alterum argumentum est , quod si peccator a sacerdote solvendus sit, nunquam scire poterit se revera esse absolutum ; unde anxietate maxima exagitabitur .
Resp. ad i. dici sacerdotem ligare impios, dum retinet illos divino obstriinos judicio ab lutionem negando; & dum iis, quos a solvit, satisfactiones imponit: qua in re exerceri potestatem clavium
declarat sess. xi ν. cap. 8. sy nodus Tridentina . Falsum est ergo potestatem ligandi esse nudum declarantis ossicium: ideoque negandum cst antecedens . Recte insuper animadvertit in Philippica nona Virvesius, Christum nequaquam dixisse disciput is, mos abhiseritis, erunt abf- quos damuateritis, erunt domnari: sed dixisse, ae rum re-ri. I. T Mi-
153쪽
i I De Τheologicis Disciplinis
miseritis peeeata , remittuntur eis p quorum' retiuueritis , retenta sunt. Retentio autem , inquit ille, non est damnatio, sed est judicium, quo peccator pronuntiatur indignus absolutione . Itaque per absolutionem veru peccata remittuntur ; S irer denegationem absolutionis Vere permanet nuxus & demeritum. peccatorum : quod recte Nonnus expressit in ilia Paraphrasi , tuorum autem mortalium retianaeritis sceleris noxam, opera prioris tuquinamenti, seu vita errabunda, manent ligata vinculo ,sti δἐ .. ν κρατέπιε βρον ἀλα-π ατην ,
Quod sequitur , ineptissimum est, cum nemo nostrum approbet iactatam ab heterodoxis fiduciam L illamque certissimam firmissimamque iustitiae persuasionem , quae appellanda potius soret temeritas & audacia ς quamvis commendemus eam spem, quae innititur Reparatoris nostri summis meritis, eamdemque spem summopere necessariam existimemus. Haec autem spes non flaccescit, sed magis magisque roboratur , dum confugimus ad sacramenta , quibus fructus passionis Dominicae a nobis percipitur . S dum ab iis, quibus commissa est solvendi potestas, soluti in pace dimittimur . Vellem haeretici praeberent nunc aures Augustino his verbis sermonem 3s i. de Poenitentia , si e so.h miliarum postremam absolventi: Leuis certus est quod etiam imperator ignoscat Z Et tamen peeania funditur , maria transmeantur , procellarum incerta subcitntur, edi peuὰ ut mors evitetur , mors ipsa suscipitur. SunIieatur d inde per bomiues homini : sine dubitatione fiunt i , cumst dubium quo siue proveniant. Et tameu eertiores sunt claves Ecclesia, quam eorda regum : quibus elavibus quodcunque in terra suuitur, etiam
in eati Jolutum promittitur . Et multo est honessor humilitas , quase quisque humilia: Getesia mi: er labor misor imponitur , θ' uallo temporalis is scis perieulo mors aterna vitatur. PROPostrio III. Videntur ea tantum verba, Absolvo te , ad sormae elsentium pertinere
Quod enim attinet ad pronomen Feo, istud in verbo. Volvo
eo ni prelienditur οῦ ut de forma baptismi dictum est lib. xxx I. cap. 9. Desideratur quoque idem pronomen in forma Confirmationis , de qua lib. XXXII. cap. 6. E contra pronomen Tt, aut ipsi aequi valens necessa rio pronuntiandum existimo, quoniam pronomine illo sublato , oratio non est,ut inquiunt,demonstrativa; milesque sere Theologi in hoc conveniunt , prout constat legentibus Navarrum cap. 26 num. II. Petrum
Soto lect. 4. de Poenit. Suarea disput. x ix. se'. i. de Lugo disput. A 1 1-n.26. Sylvium in q.LXXX lv. art. I. Bonacinam disput. U. q. q. Nec enim s uiscit, si hujus formae sensus ambiguus determinetur uel a circumstan tiis, vel a proserentis intentione; cum talis forma sit pronuiiciatio sententiae ,. debeatque exprimere aetuni iudicialem, qui ut de verborum
154쪽
Libri Trigesimi quarti Pars altera Cap.VII. 1 7
sign ificatione observat ex antiquis Glossariis Britanius , nihil est aliud ,
quam persem ct minime dubiasecretio , αὐτοτελῆς - ίναμφίλλω Putat nihilominus de Lugo proximo num. 26. sufficere si dicat sacerdos , Abfoseo a peceatis tuis , cum haec verba videantur aequivalere istis, Re mitto peeeata tua . At hanc sententiam non probo , cum eadem peccata possint esse alterius complicis,nec tali forma significetur cui dimittantur. Quae sequuntur pronomen Te, nimirum, A pecearis tuis, juxta communiorem sententiam non sunt et ritalia; quoniam praemissa consessione satis intelligitur poenitentem ab lvi ab iis criminibus, quorum causa peragitur; quemadmodum si judyx pronunciet aliquem a culpa , vel poena immunem esse , statim percipitur non esse reum facinoris , de quo accusabatur , neque supplicio statuto a legibus afficiendum. Vasi quesius quidem & Henriqitea putant ea verba , A pereatis tuis, si apponantur , pertinere ad formae suhstantiam , propterea quod explicite ct cxpreta significent id, quod continetur in verbo Abfimo : at videtur nobis ex hac ratione concludi oppositum;si enim eadem verba explicant, atque exprimunt vim praecedentis Absomo, istud priusquam illa enuntiarentur vim & fgnificationem propriam habebat. Vasquestum propterea consutarunt Ledesima de Sacr.Poenit.cap. 3.& laudatis in Iocis Sylvius, de Lugo , Suarea . Durandus denique ideli putabat pertinere ad substantiam Brmae postrema verba, In nomine Patris, cte. eo quod sanctissimae Trinitatis invocatio sit essentialis formae baptismatis . Sed non est par ratio Baptismatis ac Poenitentiae et cum baptisma sit quaedam fidei professio, S sacramentum , quo inserimur Ecclesiae Christi; Poenitentia autem sit peccatorum judicialis remissio, ct sacramentum , quo fideles post baptismum lapsis reconciliantur S ah lvuntur. Universa demum traditio,
quae in his quaestionibus cuilibet conjecturae praeserenda est, quod constantissime docet de serma baptismi, id minime tradit de formula abso Iulionis.
Saepe monui, iterumque moneo , In sacramentorum administratione ritus ab Ecclesia Catholica praescriptos non posse sine peccato omitti, Contemni, Vel commutari, prout sess. v tr. canone 24. definivit synodus Tridentina . Et si ergo preces , quae irmae absolutionis praemittuntur , scilicet, Dominus noster Isui Christus te abseseat, cte. ad ritum
spectent, non ad sormae substantiam et nequcunt tamen praetermitti, nisi urgeat gravis necessitas ac mortis periculum ἰ in quo sat est sorinam . tantummodo pronuntiare. Praecedentia tamen verba , Misereatur
Ddulgentiam , ct quae formam subsequuntur, videlicet, Passio Domi- πε , etc.ex Rituali Romano omitti quoque possitnt in consessionibus frequentioribus S hrevioribus, propterea quod Dei invocatio , ct appli-
155쪽
a 8 De Theologicis Disciplinis
catio passionis Christi etiam in verbis ceteris comprehendatur. II. Pstiori iure cavendum est, ne pro libito immutentur verba , quae ipsam
formam constituunt . Irrepsit utique in quaedam Ritualia commemorata a Natali Alex. lib a. Th. dogm. S moralis cap. vir. Reg. 2. formula illa, e Dolao te ab omnibus pereatis tuis , eontritis, eonfessis , er oblitis: sed eum ex dictis cap. I. in consessione peccatorum , quae post accuratam conscientiae discussionem occurrunt memoriae, etiam reIiqua intelligantur inclusa ἔ ea autem, quorum poenitens voluntaria negligentia obliviscitur . aut odium ac detestationem non habet, dimitti non possint ;evidentissime apparet, tria illa vocabula, omnibus eontritis, eonfess, eroblitit, esse superflua , ac jure, meritoque in castitatis Ritualibus emedispuncta. Nec defuere qui cum Card. Toleto lib. I. Instruct. cap. I 2. dixerint illos esse ridendos, quibus praedicta forma probatur. III Nonnunquam adhibetur forma conditionalis, de qua plura libro xxx.
Cap. I 2. Fatentu autem omnes, quod si apponatur conditio depraesemi , -t de praeterito , E. G. Si capax es, Si nondum es absolutus , non evertatur Sacramenti valor; propterea quod conditione posita, vel subsistente , conditionalis sormula aequivalet ab Iutae . Secus dicendum de conditione sutura : se in exemplo, Si restitues ablatum, aut dura casus reservatus est, Si consenserit miseopus, quam conditionem vocabulo ex leguleiis accepto ratibabitionem appellant. Lovanienses quidam nostrates docent conditionem de suturo enervare vim absblutionis, si minister intendat sacramentum tunc duntaxat consectum iri. quando apposita conditio implebitur : validam tamen abseIutionem esis, si minister intendat in praesentia Deramestum perseere , ct grariam eonferre
supposita futuritione renitionis, idest, si vera sit baeepropositio , Resti
tutio fiet: ita loquitur Vanroy cap. m. q. 4. S Aurelius Piet te q. l I. Ex his autem, quae diximus lib. XXX. cap. ι 6. de intentione ministri, apertissima illatione consequitur, non esse in potestate ipsius suspendere , nullumque reddere sacramentum , vel ejus effectum; si materiam, sormam , atque intentionem adhibeat. Igitur si hὶc , & nune intendat ille sacramentum conficere S absolutionem impendere, ac sit in poenitente propositum, & voluntas emcax restitutionis : etsi postmodum ab hae voluntate resiliret, nec adimpleret conditionem, in praesentia tamen 6-xe sacerdos administraret sacramentum, & vere poenitentem ipsum absolveret. At si non esset in confitente propositum illud, & implendae conditionis voluntas ; iam non desectu intentionis , sed defeetia materiae
sacramentum nullum esset, S frustratoria redderetur absblutio . Intentionem verb conserendi gratiam non requiri ad sacramenti valorem , certissimum est ex eodem cap. sextodecimo. Sacerdos igitur vere ab solvit, sive intendat gratiam futuro tempore conserendam, sive hanc etiam nullo pacto excogitet , immo impie opinetur eandem gratiam sacramenti essicacitate non posse conserri; dummodo tamen absolutionem Disiligino γυ Corale
156쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. VIII. et '
plam statuat impendere, quae Saeramentalis habetur a Christi Ecclesia. Id autem , quod est ejusdem capitis xv x. manisestissimum consectarium,
omnium consensione probatur; ut inquiunt Cajctantis v. Absolutio, To- Ietus lib.III. Instruct- cap. 12. Sylvius q. LXAXIν. art. . Alexander Nata. Iis citato cap. . Regula tertia , S Antonius noster Guerrero num 39, Atque is etiam Leonardum Vanroy revocare studet ad communem nostramque sententiam . IV. Hinc sequitur , quod sacerdos , dum a poenitente conditio aliqua est adimplenda ,-G. Si Episcopus facultatem largiatur absolvendi ab excommunicatione, eo pacto, ut postea pinnitens ipsum Episcopum adeat J non debet conditionem hanc in forma absolutionis exprimere , sed illam tantum iniungere ac praecipere ς &modo poenitens promittat se obtemperaturum , sine conditione illunia absolvere; ut scite ibidem docet Francistus Cardinalis Toletus . V. M moria tandem repetenda sunt quae de Sacramentorum forma universim libro xxx. disseruimus; ex quibus quisque intes I et, abselutionem. non esse dandam puerulis illis, qui ut paullatim Christianorum moribus
assuescant, apiis parentibus ante rationis usum mittuntur ad consessarios, iuxta monitum S.Caroli p.xxIr. cap. 9. neque iis , in quibus non apparent contritionis signa enumerata praecedenti cap. V. numia atque intelliget etiam, absblutionem nunquam in eadem confessione esse re
pete am, tisilemque sceleribus iterum applicandam, cum in sacramentis niΙ debeat esse cassium , nil ludicrum , nil denique , quantum in nobis est, salutati essectu exspoliatum. Sed vide praelaudati libri xxx.
CAPUT VULDe iis, quibus danda , vel deneganda es Absolutio A
A B Iutionem itaque iis denegandam esse,qui aut laborant et ιn eibui ignorantia mysteriorum Christianae fidei, aut pravi,& adhuc malo inhaerentis animi praebent indicta , aut justae paenitentiae incommoda, debitaeque restitutionis onera subire noliunt, ex quiuio prRcedenti capite clare Se evidenter apparet. Uerlim si ad peculiares qu*stiones a principiis illis generalibus descendamus; haud inutilitesquRritur , an ah Ivi debeant noxiis consuetudin ibus implicati . &quim pro ima occasione versantur , quidve cum eisdem prudenti consessario agendum sit: an singulis proxime morituris, quantum Vis perditissimis ac scelestissimis , danda, vel subtrahenda sit absolutio ς sive Peccata confiteantur, sive arcessito sacerdote nullum poenitentiae signum Oxhibeant, sive etiam nec sacerdotem quaesierint, nec poenitontiae prae-bu rint aliquod argumentum : quae omnia distiatas sectionibus curabi--s methodice, ac definite explicare.
157쪽
Inolita peccandi consuetudine implicati, extra imminentis momtis pericula , absolutionis privandi sunt beneficio . Id aperte docet in aurea de hoc sacramento tractatione S. Carolus Borromaeus r qui ing. Ruando absolutio sit disterenda , commemoratis adolescentibus, qui vitam agunt in otio , qui luxui dediti sequuntur crapulam S in honestos amores, libidinibus pascuntur, proserunt obscena verba , quotidie in detractionibus, odiisque versantur, atque confessionem differunt in ultimos Quadragesimae dies , Idem faciendum es, inquit, eam it, qui eum mustos annos in peccatis suis perdurant, nulla interim adbibita opera in emendationem vitae, in eodem peceata iterum, atque it risis labantur . Salesius item in Instruct. pro Consessariis cap. 6. con- numerans indignos absolutione ait: Coneubinarii, a Deri, ebriosi absolvi non debent, nisi Iummum eone iant O faciant propositam non δε- tam peccata sua relinquendi, verum etiam oeca-Ies eorumdem : eoMu-hiuarii quidem ae a steristias Dearias edi pellicer, quas ase removerect ablegare debent: ebriosi vero cauponas, blasphemi lusum : quod intenixe de iis , qui quamdam torum peccatorum admittendorum eonfuetudinem ae usum jam astumuere; itaque saepius in illa reeidant. Expressius quoque ven. Innocentius XI. in censera propositionis sexagesimae inter damnatas anno I 679. Paenitereti habenti eonsuetudinem pereandi eostra legem Dei, natura, ct Gelesiae , es emendationis spes nulla appareat , nee es ne anda, nee differenda absolutio, dummodo ore proferat se dolere ς er proponere emendationem. Profecto istiusmod1 definitiones
non solum sanctorum Patrum , verum etiam profanorum Scriptorum , necnon inditae cuique rationis innixae sunt monimentis . Nam S. Ambrosius in Psalmum Is 8. serm. q. num. 23. de vulnere Veteri, diuque
serpenti ait, illud aut sectione, aut adusione curari; quod prinimo numero sacerdotibus inculcans, Consideremus, inquit, ne or tuum deteriorem faetamus , eujus miseremur injuste . Augustinus , qui in v I.Consesia. & νIII. I s. voluntatem diu pravis delectationibus irretitam , recte sapienterque dixit, in VI. dc Civit. Dei cap. ia. amrmavit veternosae eonsuetudiuis vim uimis is alto radices habere;atque tract.49. in Ioann. deprehendens in quatriduano Lazaro impium tali catena devinctum, in haec prorupit verba, Seuam di cile furgit, quem moler malae eonsuetudinis premit i Fulgentius item lib. t. de Remissi peccat. cap. ia. ait: Nunquam diluunt gemendo peccatum, qui non desinunt pee- eare postgemitum et ac simili voce tonant Gregorius Magnus, Isidorus Hispalensis , S alii. Cum talem erm poenitentiam dissicilem, incertam atque instrictuosam Patres ore uno depraedicent; dicendum est parum esse in horum lectione versatos , qui illam optimo proposito munitam, S absolutione lacramentali dignam existimant Hos vero ethnicis etiam scriptoribus existimo deteriores; cum maximam vim consuetudinis
158쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. VIII. I si
agnoverint, non philosephi tantum , quorum una fuit sententia cum Aristot. in 7. Eth. consuetudinem vim habere naturarἰ Poetae etiam: ut Horatius epistola 2. libri primi, Iuvenali S sat .vit Martialis Epigrammate . libri quinti, ct Ovidii, qui in a. Artis amatoriae consuetudinem comparans flumini eo turbulentiori, ac profundiori, quo lon. gius progreditur, inquit, me tibi eonsuefiat: nihil assuetudine inhur. Et ne colligendis quisquiliis dem operam , nulla spes emendationis ex peccatorum frequentatione potest concipi; ideoque dolor eorum , qui siepe in eadem scelera prolabuntur , inessicax, ct fictilius censeri debet,
atque eX ore, non ex intimo corde promanans . Atque haec est ratio communi hominum persuasioni, documentis Patrum , ct Ecclesiae desinitionibus concordissima . Unum addo : silpino errore eos detineri, qui scriptitant in pravorum habituum consuetudine posse aliquem a gravitate sceleris excusari, dum is , qui ex consuetudine male agit , non advertit eiusdem sceleris turpitudinem . Perniciosissima quidemia est haec opinio : & quamsicillime refutatur ex dictis lib. XXI. cap. l. 9.S i t. ubi ostendimus non requiri ad peccandum actualem ad Uertentiam , animique extimulationem, dummodo quod committitur , ad- , Verti possit, ac debeat. Immo cum ea , quae ex consuetudine fiunt, majori fiant propensione , ct quasi in naturam commutata cupidine ἔnon habent excusationem ex in advertentia , quae cum sit voIuntaria , nequit esse immuni culpa ς & aliunde habent majorem ex prava concupissentia maIniam ia Ita enim vitia trahunt ad sempiternum exitium: principio non sine animi horrore intuentibus objiciuntur e voluptate deinde animum ipsum alliciunt; ac tandem caeco quodam impetu inhiantem cupiditatibus vulnerant, & occidunt: quod belle Urbanus. VIII. dum iunior cum musis versaretur, ita carmine expressit:
Sensibus irrepit paulatim quod plaeet, ct se Insinuati mox assiduo subit altius Uu :
Insertamque animo, tauquam foret ineenitum, haeret Et late serpens eariosum erumpit in ule I. Finem his imponam Apostolica illa sententia ad Rom. I l. Secau- dum autem duritiam tuam, ct impaenitens eor, thesaurizas tibi iram in d;e ira et qua sententia utitur quoque magnum raeciae decu& Chrysostomus redarguens hom. ia. ad populum Antiochenum eos , qui idoneam dejerandi excusationem putabant ,sipraelevderent consuetudiuem. II Idem iudicium esto de his , qui nolunt proxiinae peccandi occasiones deserere. Audivimus paullo supra Salesium cosdem simul cum recidivis perstringentem . Etiam sanctus Carolus de ipsis hare: subjicit: Deiode nec eos absolvat, qui eam peceatis mortalibus simul etiam eorum occasiones Pitare non proponunt. Ianocentius pariter XI. proscripsit
160쪽
Libri Τ rigesimi quarti Pars altera Cap.VIII. I s 3
paenitentiam post lapsum severiorem fuisse disciplinam dicam in Da : mo.
do haec tantum adversus peccatorum assentatores .
Minime tamcn commendandi sunt dissiciles & asperrimi. Enim νero praecitatus S. Thomas in eadem concione ita istos alloquitur : Iuda laeuistisres erimus in bestias, qu3m is fratres 3 Seriptum es in lege, Deut .as. Si videris asimum fratris tui, aut bovem eeridisse in via , non despicies.sedsubovabis cum eo . in sinum ergo fratris, ct bovem sub onere eaden rem sublevabimus, ct tuum fratrem mole peeeatorum pressam Impii negligemus Vera caritas onustis pereatoribus non isdinatur . sed miseretur pollux, non irritatar adversus eos, non detractat, nos exardeseis.
non lingua eterbera lapsi ab onere addit; sed infirmitati ct miseriae eon- dolens, prout potest, fratris nerescat. Deearrit. Ambrosius pariter
post praecedentia verba cap. xvi i. num. 9 a. haec subjicit: Ozis expe- Hamus ut mortui mereantiar veniam, qui mortem sibi intulerunt dum viverent ὶ & post pauca producto exemplo Pau i, de quo r ι .ad Corinth. a. . Moralis Magister , inquit, nostra fragilitatis eonscius, θ' ρietatis divisa inre νes vult donari perearum , vult eo Olar. ouem adbiberi, ne trifitia pernitestem laesio siva dilationis ab orbeat. Cavenda itaque pari solicitudine faci itas ct austeritas, Ne pronam nostram improbi homines laudent Deilitatem, nee verὸ 'nitentes accusent nostram quasi duram eradelitatem. Ita Romanus Gerus in Epistola inter Cypria
Iuxta haec sanctorum documenta, emerandam arbitror ab lutionem iis, qui in eadem scelera se uenter lapsi neg'igunt praestituta remedia adhibere, Si avertere nolunt necta uti stimuγ', eos maxime qui suapte natura trahunt in peccati clan sensum , cuiuisu di sunt concubinam alere , tenere domin paratam ad malum aliquem finem , ct iniquas artes exercere , quae nequeunt sine peccato tractari, aliaque id gemnus, quae cetasones proximet nuncupantur. Si paenitensem ergo, inquit Boreomaeus, iis odit ilibus impedimentis irretitum esse ρ res exseris, i sye cccco talis sit, qua tam eriam re i a exsas, Moses Meum absiserie non deber, nisi prix; Hiam Vfam occa tonem A sesi dat. In aliis veris occasionam , quae non per se in peccatim sed tantum ex perier B peccantium habitu , ut in venere sain se uenti tant narum colloquio, in mis, cereris et in , t Diuitiam by Corale