장음표시 사용
171쪽
1σa De Τheologicis Disciplinis
denique, cum impetrata Ecclesiae liberiate, & pristinae disciplinio severitate remissa , lapsis omnibus , iis etiam , qui tantum in exitu resipiscerent, concessa est reconciliatio, S communio. Idem tenet GabrieIAlbaspinaeus , qui lib. 2. Obser t. maxim) 8. 9. IE. & Is . contenis
dit lapsos ante Cornelii & Cypriani aetatem neque in morte impetrasso absolutionem , apostatas praesertim , ac homicidas. Noster Lupus in canonem 3 3. Nicaenum tom. I. pag. 68. primae edit. subscribit Alba- spinaeo & Petauio; sed severiorem illam disciplinam , iuxta quam ne .gabatur absolutio moechis , homicidis, & Apostatis, inductam credit post tempora Apostolorum quantum ad moechiam Iatum suisse a Zephyrino decretum ut posset remitti; a Cornelio deinde ac Cypriano
datam pacem etiam idololatris S homicidis , exacta tamen poenitentia , ac praedicta cxceptione, dummodo pacem deprecarentur antequam subirent mortis pericula . Hoc postremum de communione aσpace solis poenitentia iunctis concessa tradunt alii viri clarissimi, Me- nardus in Sacram. Gregorii not.663. Martene lib. i. de antiquis Ritib.
F. Sc. Assiciendis supplicio denegatam fuisse aliquando abselutionem
testitur Morinus lib. io. de Poenit. cap. i. nec ditantii Honoratus Touruelius de Fuch.q.f. art.3. ut diximus praecedenti volumine p. 38s. Idem Morinus. lib. 9. cap. 2o. putat praecipuas Ecclesias , Romanam , Carthaginensum , ct Orientalex omnes, etiam ante Cyprianum & Tertullianum , cuilibet crimini, tribus etiam paullo supra commemoratis, veniam indulsisse : Tert ianum quidem asserere oppositum , sud
putidi mendacii, & calumniae ex propriis seriptis revinci r quod & anfirmat in Ecclesiastica Historia 3. seculi differt. 7. Natalis Alexander .
De absolutione ab Ecclesiis illustrioribus nunquam denegata idololatriae , homicidii , S moechiae reis , etsi contraria consuetudo viguerit in nonnullis aliis Ecclesiis . consentit Uitassius cita a q. 6. art. a. ac perantiquam Ecclesiae disciplinam nunquam re era suisse adeo duram , ut sineret aliquem sine reconciliatione perire demonstravit ornata , &expolita dissertatione de hoc argumento edita an . t 3 o. vir doctissimus, atque honestissimus Ios Augustiuus Orsi sacri ordinis Praedicatorum .
Sunt vero, qui etiam negant Tertullianum mentitum esse , asserentes
in hoc Morinum , aliosque deceptos , quod acceperint de Ecclesiis ea tholicis quae idem Tertullianus assirmavit de Montanistis: atque ita sentit I. B. Du-Hamelius lib. I. de Poenit. differt. a. ac sapientissimus Au ctor Congregat. s. Mauri, qui opera Cypriani nitidissime edidit, Sexquisita Praelatione illustravit, ejusdem praefat. num .rax. Quid in tam discrepantibus illuvium virorum lucubrationibus mihi visum est pr habilius, proximis historicis, criticisquo thesibus commonstrabo
172쪽
Libri Trigesimi quarti Pars altera Cap. IX. I 6 3
THEs Is I. 4Ab Apostolorum tempore usque ad aetatem Tereumani, omnIbar peeeatis remi O'venia concessa est . Demonstratur primδ : Apostolus in a. ad Corinth. 2. 7. hortatur capita Ecelesiae Corinthiacae, ut incestuosum fidelium communione privatum consolentur, Ne abandantiori tristitia absorbeatar,eique pacem & communionem donent, prout explicant Patres atque interpretes omnes; & Ioannes pariter in Apocalypsi cap. a. Thyatirenos stupris , ct fornicationibus inquinatos ad poenitentiam hortatur, ostendens gravissimum hoc crimen a Deo per sacerdotum ministeria dimitti, ut observarunt S. Pacianus in suis ad Sempronianum Epistolis , S. Hieronymus adversus Luciferianos prope finem, aliique laudati lib. praecedenti cap. in nostra dissertatione adversus Novatianos, tom. vi i. pag. 49s. Deinde Eusebius lib. ι II. H. E. cap. 23. pag. edit. alesii 93. narrat S. Ioannem Apostolum conscenso equo concitoque cursu sequutum latronem , qui violentia , eaedibus , atque atrocitate cunctos superabat, eique non selum veniam dedisse , verumetiam ipsius facinorosi hominis dexteram exosculatum , illum reconciliatum Ecelesiae restituisse . Neque hoc unum exemplum extat temporum illorum antiquiorum, sed etiam poenitentiae non denegatae mulieribus a Marco praestigiatore compressis, de quibus capa. produximus verba Irenaei; ut mittam quae ex Clemente Alexandrino, ex libris
Pastoris, atque ex Epistola Dionysii Corinthiorum Episcopi ad Amastrianos proferunt citatis in locis Morinus, Martentus , Nitasse, Tournelius, alii. Praeterea invictissimum hac in re debet esse testimonium Tertulliani, cujus auctoritate permoti quidam oppositum tradiderunt.
Nam Tertullianus de runit. cap. q. ait: omniasti ,sed reeoneiliari adhue potes. Habes eat satis faetas, ct quidem montem . Id si dubites, evolve quae Spiritus Deus is dieat. Desertam dilectionem Ephesiis imputat : stuprum er idolothditorum esum Tisatirenis exprobrat: Sardor non plenorum operam ineusat: Pergamenos Arenter perversu reprehendit: Laodisenor fidentes divitiis objurrat;-tamen omuel ad paeuitentiam mmonet, sub eomminationibus quidem. Non comminaretur autem non paenitenti, si non ignosteret paenitenti , ct paullo supra cap. 4. scripserat, omnibus omnino delictis veniam concedi. In libro etiam de Pudicitia, scripto postquam desecerat ad Montanistas, & quando opinabatur moechis tribuendam non esse veniam, citat ipse Tertullianus contrarium opinioni suae Zephyrini decretum , de quo infra , nec denegat a. capite permultos esse, qui dicerent Deum bonum , optimum S misericordem velle ut peccata singula dimittantur; tametsi insectetur idem Tertullianus opinionem istam, tanquam hominum adulantiam, sibique leuoetuantium . Constat tandem ex praeced. cap. num. IV. fuisse legem antiquam de regularem, ne ulli in exitu negare X a ' Lux Diuitirco by GOrale
173쪽
tur pax S uecessarium viaticum , prout loquitur II. Nicaenus canon , Romanosque Pontifices Iulium , Caelestinum, Leonem, aliosque de- cIarasse sententiam eorum , qui lapsis occludunt misericordiae ianuam, esse sacris litteris repugnantem, duram , immitem , lantemque hor-xoris , impietatis , desperationis . THEsas I LGrea Tertulliani te ora nounnili maereis negabant absolatio-sem: at non erat hae Delesiarum Casboliearum eommunis eo ueturi; neque hane eommunem consuetudiuem Tertumanar reee et, ideoque iismerito putidi mendarii a dostis viris arguitur . Demonstratur prima pars: nam Tertullianus de Pudicitia cap. r. vellicans Zephyriai
decretum , eAudio , inquit, e um esse propositum , ct quidem peremp orium ἔ Poutifex semeet Maximus, quo i est Ofe ut Epifeπο-xtim editat : 'o ct marebiae, O fornieatiosis delicta paenitentia 'π-Pis dimitto. ο edictum , eui a peribi non poterit, bonum factum t Iis
ergo . quibus Tertullianus adhaerebat, negabant reconciliationem concedendam esse sornicariis . Cyprianus etiam in Epistola set. ad Antonianum , inquit: e pud ameresseres nostros, quidam de Episeopis sie in provineia πέhra dandam paeem moechis non putaverunt, ct imratum paenitestia locum eontra adulteria Hauserunt; nou tamu a coepiscoporum suorum collegio reeesserunt, aut eatholisae Delesia unitatem vel duritia, vel censur uae obstinatione rverane ἰ - quia opus alios adulteris pax dabatur, qui non dabat ab Gelesia separaretur . Altera thesis pars, scilicet, quod haec consuetudo negandi reconciliationem moechis non fuerit universae Ecclesiae Catholicae, constat ex eodem libro Tertulliani, qui citato cap. r. fatetur Zephyrini edictum. Iegi in Ecclesia , qua de re cum opinionem contrariam adoptasset, itλmiratur: Sed Me in Doleos utitur, er-Relsa pronuntiatur , di virgo est. fit, absit o sponsa Christi tati praeonium. Capite ut dixi
supra , nititur refellere sententiam assirmantium condonanda esse omnia delicta, quoniam Deus bonus, optimus, ct misericors, omnium que hominum, & maximὰ fidelium talwator , non tanti dueit pecea toris mortem, quam pinsitentiam : de cap. 3. conatur etiam diluerinratiocinationem alteram, Nihil agendum es frugira ; porro frust in vetur paenitentia, si caret venia: Omnis autem ρααitentia agenda Vipergo omnis veniam consequatur, ne frustra Nasur. Cyprianus quo que in praecitatis verbis diserte assirmat, in eadem, provincia aetate antecessorum suorum plures extitisse, qui pacem dabant adulteris immo illos, qui poenicentiae locum contra adulteria elauserunt , du ritiei , censirae, & obstinationis redarguit, eoruinque opinionem, Plurimis, argumentis refellit, commendans tamen in illis concordira
174쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. IX. s
vinculum , communionem, atque unitatem. Pars tertia , quod Tortullianus non sit mentitus scribens suo tempore in quibusdam Ecclesiis .iguisse seνeriorem disciplinam , quam ipse amplectitur , evidens est ex eadem epistola , S ex productis Cypriani verbis r quare etsi Tertullianus erravit insectando disciplinam , quae moechis pacem largiebatur ἔ non tamen calumniae , aut mendacii, cujus passim insimulatur , reus est. MoVet autem Morinum, aliosiue, quod idem Tertullianus cap. t z. de Pudicitia scribat, Hine est, quod neque idololatriae. seque sanguini pax ab Eccle is redditur; unde probare nititur neque reddendam esse moechiae. At Getesiarum nomine non intelligit Catholicos , sed Montanistas , in quorum castris tunc militabat, & quibus proximo cap. 2 i. 'erae ct spiritualis Ecclesiae tribuit honorem . Quamquam si de moechia loquamur, etiam nonnullos Catholicorum in Afri ἀει illam existimasse scelus nunquam condonandum , perspicuum est ex
praelaudata Epistola sancti Martyris Cypriani.
νὰ Ssciplinae , sed repressa potius est diseipilisa illa durior eirea Tertul-
Iuni aetatem invecta , quae adversus perantiquam institutionem metebis
paenitestiam ventibar negabat retaneisiationem, θ' pacem . Demo
stratur primb : antiqua enim Catholicae Ecclesiae disciplina fuit , ut ominnibus vere poenitentibus, etiam fornicariis , ct incestuosis venia d retur ζ ut constat ex thesi prima di sed Zephyrinus ex ipsb Tertulliano nihil aliud edixit, nisi ut ρaenitentia Ductis dimitterentur etiam min-ehiae& fornicationis delictar igitur Zephyrinus non relaxavit edicto suo rigorem prioris distiplinae, sed potius emendavit severitatem di- stiplinae temporihus Tertulliani corura primam Ecelesiae institutionem intrusae . Praeterea non debebat Tertullianus in Zephyrino damnare , quod etiam in Africa cotvlures Epistopi servabant: atqui plures Ase cae Epistopi aetate antecessorum Cypriani, ct circa Tertulliani tempo
ra, pacem moechis largiebantur, custodientes unitatem eum aliis, qui pacem moechis non dabant : non debebat ergo Tertullianus in Zephyrino reprehendere edictum , quo asseruit pacem non esse neganda moechis paenitentia functis. Insi per non tantum Cyprianus , Verum. etiam: ipsius antecesibres nimis durum, severumque putabant reconciliationem hujusmodi poenitentibus denegare , ut constat ex thesi praecedenti. Decretum igitur Zephyrini relaxavit duritiem ac severitatem aliquorum , non autem Apostolicae Ecclesiae priorem, antiquam,R aequissimam discipsinant. Tandem cum. sedente Zephyrino Cajus presbyter insignem disputationem habuerit Romae cum Proclo, sturio io, stctatore Montani, prout litteris mandariun Eusebius lib. a. H. E Diuiti co by GOrale
175쪽
Η. E. cap. 2 s. pag. 67. & S. Hieronymus de Script . Ecclesiasticis n. sq. ac Zephyrinus damnaverit Montanum, Proclum, aliosque Cataphrygas insectantes bigam iam , secundum Apostolica instituta toleratam: quid mirum , si Tertullianus Cataphrygis addictus , & qui horum graistia de Monogamia librum edidit, ct Catholicos Psychicos , idest, animales, appellavit, aequissimum , rectissimumque S. Pontificis Zephyrini edictum sibi, ceterisque Montanistis odiosum canino dente momordit , Sc laceravit Z Vide Cardinalem Baronium ad ann.Christi a is.& ai 6. Sc notas in postremam editionem Anastasii Bibliothecarii to. a.
pag. I 3. Hinc obiter animadverte , quam immerito aliqui heterodoxi ausi sunt sanctum Zephyrinum Donatistis adnumerare; cum ipse Proclum , Montanum . Cataphrygas omnes , ideoque etiam Tertullianum damnaverit, & insuper remittens Brnicationis delicta, necnon recipiens in Ecclesiae communionem Natalium quemdam, qui Theodoti Coriarii haeresim abdicavit, ut refert Eusthius Itb.V. cap.27. fuerit apertissimus hostis eorum , a quibus Ecclesiae fores lapsis obmrabantur, corumdem scilicet Montanistarum . ΤΗΕs Is IV.
S. Curianus lapsis omnibus post actam paenitentiam indulteus veniam recte se gessis, nee pristinam Delesia diseiplinam violatii. Nulli
post paenitentiam a Cypriano denegatam suisse pacem constat ex praecitata Epistola ad Antonianum , ubi pag. is s. ait: Miror anteo quosdam sie obstinator esse , ut dandam nos patent lapsis paenitentiam , aut pleuitentibus existiment .eniam denegandam. In eadem Epistola testatur a se etiam merebis concedi paenitentiam , ct paeem: commendat Sanctum Cornelium , quod Trophimum Sc ingentem thurimatorum numerum redeuntem ad Ecclesiam , satistacientem , ct confitentem errorem pristinum ad communionem admiserit, refellens de se, ac de
ipso Cornelio iactatum rumorem , quod passim communicarent sacrifieatis; & aflirmans longe aliud esse subvenire periclitantibus pace data , aliud cum apostatis communicare. Qiis autem recte Cyprianus se gesserit , constat ex quo ibidem locupllatissimis Scripturarum testimoniis demonstret Deum , qui neminem vult perire, indulge tiam singulis poenitentibus pollicerit debere Episcopos largam aeternamque Dei pietatem imitarit obstinationem & duritiam esse comminari poenam, indicere poenitentiam , & nolle pacem concedere; Ridcirco a se iis tantum denegari spem communicationis S pacis, qu
poenitentiam non agunt, nec dolorem delictorum suorum toto corde ,
ct manifesta lamentationis suae prosessione testantur, & quos ad Ve niam rogandam non delicti paenitentia, sed mortis argentis admonitio compellit . Secatus est etiam Martyr sanctissimus sententiam Concilii Diqitigod by Corale
176쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. IX. Iσ7
Asrieani, in quo statutum fuerat, ut Meuaticis pax , fueri alis paenitentia daretur, ut constat ex Epistola s . ad Cornelium . Rectissime propterea se gessit, qui scripturarum aufioritatem , Cornelii Romani Pontificis exemplum , & Coepiscoporum sententiam sequutus est. Cyprianum denique non relaxasse pristinae disciplinae rigorem constat ex dictis et primum, quia Apostolorum aetate nulli poenitentium pax negabatur; deinde, quia dum concessit poenitentiam & pacem moechis, sedit quod statuerat Zephyrinus οῦ in seper, quia etiam in Africa Antecessorum suortim aetate idem servabatur a multis : demum, quia it Iud omnino praestitit, quod ex Epistola Cleri Romani inter Cyprianicas tricesima prima , acceperat custodiri in Ecclesia Romana aliarum.
Omnium magistra . ΤΗΕs Is rimquesanectus Oprianas, neque e ricanum Couellium Iuper ιurremmemoratum lapsis ct sacrifieatis paenitentiam agentibur negaru ut λο exitu mortis reeomiliatiouem, dr pacem. Ouamquam enis Atha spinaeus , ct post eum Gothostedus lib. X. Cod. Theodosiani pag. alo. aliique seripserint a Cypriano pristinam severitatem interdum fuisse custoditam in deneganda reconciliatione apostatis & desertoribus, cquae severitas, ut liquet ex praemissis thesibus , prorsus est commentitia ; apparet nihilominus ex nuper dictis sanctissimum Martyrem in saepe Iaudata ad Antonianum Epistola , commendare sanctum Cornelium , qui Trophimum , & partem maximam in uli, qui a fide desecerat ,
rursus in Ecclesiam admiserat, demonstrans quomodo non communicet apostatis, qui ipsis periclitantibus succurrit, nec sit in sacerdotibus criminandum , si pace data , qui desertores fuerunt , non effoceπ-tur, nec repellantur : diserimen tamen esse inter libellaticos ,&Derifieator, eos scilicet, qui consenserant, ut sacrificasse dicerentur , ut se, uxorem, liberos , domumque totam a persecutione subtrahorent, atque juxta S. P. Augustinum lib. I v. de Bapt. num. 6. etiam libellis se thurificaturos profitebantur , ct inter eos, qui ad sacrificium nefandum accesserant; atque libellatieis dandam esse pacem , saerifieatis vero interim poenitentiam , ct in exitu reconciliationem quoque donandam . Idem decrevisse Asricanum Concilium constat ex Epistola sq. pag. I I. ubi legitur : Statueramus quidem jam pridem , frater euris-sme, participato invicem nobiseum eouinio, ut qui in perseeutionis ἐπ-
festatione supplantati ab adversariis ct lapsi fuissent,osuri iis se il-
Iici tis maeulassent, agereut diu paenitentiam pisuam , edi si periculum infirmitatis urgeret, parem sub ista mortis acciperent . Ajunt vero, flarueramur, quoniam excitata iterum persecutione flatim lapsis omnibus pacem dare satius existimarunt, ut ad praelium quod imminebat,
177쪽
instruerentur & armarentur, ut legitur eadem Epistola sη. itemque iris a. ad Antonianum . Igitur tantum abest, quod in hac Epistola S.Cyprianus in apostatas severior fuerit, quin, cum diu iisdem apostatis poenitentiae esset incumbendum, Persecutione servente veniam accelerandam csse crediderit. Atque id adeo Verum est , ut cum A ntoniatanus nonnihil commoveretur , quia a Cornelio & Cypriano lapsis desertoribus ante poenitentiam exactam paX data esset, Cyprianus conia scripsit Epistolam illam quinquagesimam secundam, ut propositi sui Antoniano rationem redderet, simulque excusaret Cornelium ; unde
paullo mist illius Epistolae initium inquit Et primo quidem quosiam de meo qu ue actu motus videric mea vud te ct persona , ct eausa purganda est, ne me aliquis existimet a proposito meo Luiter reeessisse, O eum Evangelisum vi rem primum O- vitia defenderim , postm dum Cidear animam meum adimplius, ct ceΟura priore flexisse, urbis qui libellis conscientiam suam maculaverint, vel nefandis Iaeri Meommiserint, laxandam paeem para rim. 2 d utrunque non sine lia bruta diu, or ponderata ratiose o me factum est. Nam euin aeter ad. hue inter ωanus esset, θ' impetu militum virer fueraut exestandae, ct maxime lapsorum mentes elasmo quodam nostra voeis fortiter animam
dae , cte. Non debuit ergo a viris doctissimis Cypriano opponi severitas disciplinae in ea epistola , in qua potius disciplinae rigorem , iustissima tamen de causa, remittit. Moverunt Albaspinarum , & Goth Dedum quae leguntur circa finem illius Epistolae pag. is 8. . satae vero, ct desertares, veι adversarii, ct hostes orsi Ereusam dissipantes, nee si Oees pro nomine foris fuerint, admitti seeundum Amyotam possunt as Delesiae paeem, quanto nee stiritus, nee Delesia tenue runt unitatem. Sod cx praemissis constat haec dici de iis,qui in schismate Felieissimi & separati ab Ecclesiae unitate trucidabantur: quibus utique martyrium prodesse nequit, ut idem Cyprianus docet in libro de Unitate Ecclesiae pag. 4o . consentientibus aliis Patribus, quemadmodum diximus libro xxxi. cap. 24. nuim ..& gentes de martyrro . Ceterum quod hactenus dicta confirmat, in Epist. s s. ad Cornelium diast 18 et . affirmat Cyprianus multos quotidie a lactione Felicissimi remeantes pulsare ad Ecclesiam , & a se anxie , ct solicite examinari .eui reeipi, ct admitti debeant; nonnullos tamen admissos evasisse peiores, nec fidem poenitentiae servasse: quod in causa suit, ut Epistolaq8. ad Caldonium , & 4o. ad plebem , se nunquam hujusmodi hominibus communicaturum professus fuerit. Sed vide novae editionis P fationem pag. XXXV. THEs Is vΙ.
mod S. O prianus laudata Epistolari seripserit desertares sua
178쪽
Libri Τrigesimi quarti pars altera Cap. IX.
Deilitate susceptor, argumento nos es di plinae severitatem fuisse ab
eodem priano laxatam . Probatur primo , quoniam ut ex praeciaent manisestum est , dum eo loci pag. i8 . ait S. Martyr, vix plebi persuadeo, immo extorqueo , ut tales patiantur admitti, verba non facie dc sacrificatis , & desertoribus, quos participato Coepiscoporum consilio statuerat ad poenitentiam admittere , prout assirmat stiperiori Epi- sola s4. ad Cornelium , sed loquitur de rewertentibus a schismate Felicisimi eum animi pravitate & contumacia; inquit enim et os posses, frater eari me, istic interesse nobiyeum eum pravi sioperversi de Rhismate revertuntur , videres quis mihi labor sit persuadere patientiam Pratribus nostris, ut animi dolore sopito recipiendis mases , ea-randi ne consentiam . Namque ut gaudent, Orantur eam tolera hiles edi minus eulpabiles redeunt, ita eontra fremant O relinantur,
quoties inemendabiles er protervii, et et adulteriis, vel Deri iis eontaminati, ct posthae adhue insuper er superbi, se ad Deum
remeant, ut bona intus iugenia corrumpant. Vix plebi persuadeo , --mo extorqueo , ut ιales pariautur admisti. Et justior factas est fraternitatis dolor ex eo quod unus atque alius, obnitente plebe, , eontra- dieente , mea tamen Deilitate suscepti, pejores extiterunt, quam prius fuerant, nee fidem paenitentiae servare potuerunt , quia nec eum vera paenitentia venerant. In recipiendis itaque desertoribus vero poenitentibus nec Cyprianus facilitate usus est, nec ab aliorum Epissicoporum sententia discessi, nec habuit plebem obnitentem ct reluctantem; &duntaxat in au mittendis gregariis Felicissimi, non quidem semper, sed una S aItera vice, faciliorem se fuisse fatetur, cum experimento constaret genus illud hominum perraro ad Ecclesiam hona intentione redire. Probatur secundb, quoniam Martyr sanctissimus admittens desertores antiquam Romanae Ecclesiae consuetudinem, Coepiscoporum mentem, S antecessorum secutus est instituta , prout apparet e thesibus praecedentibus. T M a s I s VII.
vir, qudm beatissimus Curianas. Principio enim nonnisi poenitentia
functis absolutionem concessit, excepto mortis periculo , & servente sub Valeriano & Galieno persecutione, ut reconciliationc accepta snon inermes ct nudi, sed protectione Corporis & Sanguinis Christi
muniti fideles martyrium subirent, ut constat ex praecitata Epistolai, Synodica sq. ad Cornelium pag. r a. Deinde cum libeuaties aequari Non deberent, quoniam illi, etsi conscientia polluti, ma nus t men ah immolatione nefanda , & os a contagio seralis cibi con tinuorant; censuit Cuprianus iisdem libellatieis detestantibus scelus ,ri. I. Y fleni
179쪽
a ci De Theologicis Disciplinis
flentibus & lamentantibus , ae paratis de cetero vitare errorem, quo fuerant decepti, dare pacem , ne ob duritiam ct inhumanitatem cum uxore S liberis in haeresina aut schisina invitante diabolo raperentur; saeri alii vero ad Ecclesiam redeuntibus poenitentiam dare, & si infirmitate occupati fuissent , etiam pacem , ut diximus thesi in & constat ex Epistola Cyprianicas pag. Is Deinde S. Martyr Iapsis, qui remeabant cum libellis Martyrum pro ipsoruin pace supplicantium , etsi eos humanissime recipiebat, eisque in gratiam illorum , a quibus commendabantur, relaxabat partem aliquam canonicae poenitentiae , noluit tamen pacem largiri, nisi studuissent Deum satisfamone placare , assimans plurimum quidem apud iudicem posse Martyrum merita , S justorum opera; sed tamen dandam non esse cunctis praeprope ro festinatione remissionem peccati, quoniam Deilitar veniae nou concedit paeem, sed tollit, & etiam Noe, Moyses, aliique viri Deo acceptissimi orantes pro peccatis populi, veniam aliquando non impetrarunt . Legendus liber de Iapsis pag. 3 9 ubi nequaquam consentit Novatianis. asserentibus non remitti poenitentium peccata , sed mandat , ut lapsi antequam reconcilientur juxta illius temporix disciplinam in se puniant patrata delicta , sicut praemonui Vol.ULI. pag. Praeterea cum Cyprianus. accepisset nonnullos idolorum sacrificiis pollutos. impudenter litteras Martyrum quaerere, ne congruentem poeni
tentiam subirent ,. datis Epistolix ad Martyre& S Consetares, illo graviter hortatus est, uisollieite O eaute is virum desideria ροπD-
rarent , necnon delictorum genera expenuerent , iat volt igitur e
Epist. Io. pagias a.& ex Epistola I 4.. pag. s9 In Epistola etiam ad Fidum s9. pag. zir. obiurgandum censuit Therapium Epistopum BuIIensem in provincia Proconsillari, quoniam immaturo tempore, &nimia D stinatione pacem dederat cuidam Uictori dejecto δ gradu presbyteri, autequam poenitentiam plenam egisset, ct Deo in quem deliquerat fatifecisseι -- Haec itaque ratio agndi evidenter demonstrat nullatenus fuisse relaxatam, Ied inviolabiliter custoditam veterem di- stiplinam a gloriosissimo Martyre Cypriano , de quo iure meritoquet
ye modesta loqui, spem aerere, regulam tenere, Vivere justitia Gripi, ct penetrare dogma nostrum αTHEsrs VIII se J S. Curianas ordinaria lege paeem daret post paruit uom exactam, aliorum quoque praxi ct consuetudine comprobatur; quam quam non sit de Saeramentisabstantia , ut satisfactio praeoedat obsiturionem . Voluisse Cyprianum , ut qui deliquerant, antequam reco 'ciliarentur ab Ecclesia, Deum satisfactione placarent , constat ex Diuiti eo by Coo l
180쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. IX. 1 7 I
Epistola ad Fidum , atque ex libro delapsis, ut nuperrime dictum est. Non solius Cypriani, sed & aliorum hanc fuisse sententiam, probatur ex decreto cephyrini de quo th. a. Ego ct naeuia, ct fornie lionis delicta paenitentia funesis dimisto. Confirmatur aliorum Pontia ficum rescript is; nam Innocentius I. Epist. ad Decentium can. 7. ait, Saeerdotis est judieare , ut attendaι ad confessionem paenitentis . cta fletus atque iocomas corrigentis, ae tane iubere dimitti , eum videriteongruam satisfactionem : atque S. Leo in epistola saepe Iaudata ad Theodorum Foroiuliensem, assirmat sacerdotibus a Christo suisse coo- cessum, ut oe eonficentibus actionem paenitentiae darent, ct einde falabri satisfactione purgator ad communionem Sueramen:orum per januam recoseisiationis admitterent. Idem demonstratur ex Patribus, inter quos S. Pacianus in Epistola I. ad Sempronianum scribit veniam dandam magno pondere, magnoque libramine, post multor gemitarsusionemque lacomarum , ct post totius Eulesia preees et ac S. Ambrosius lib. a. de Poenit. cap. 9. docet prius agendam poenitentiam, deinde tribuendam veniam , prius solvendum quod debitum est , ut quod speramus , mercamur impetrare, eos autem , qui statim solvi cupiunt, velle potius Sacerdotes ligare, quam culpa propriam conscientiam exuere. Domum fuisse hanc universae Ecclesiae consuetudionem c etiam apud OrientaIes , saltim ante sublatam a Nectario actio nem publicae poenitentiae demonstratur ex Sogomeno lib. v I r. Hist.
Eccles- Cap. 16. ex Canone xi. Concilii iri. Toletani, ex libro Gennadii de Dogmatibus Ecclesiasticis cap. s3. ex antiquo ordine Roma.no in Codd. Titiano, Remensi , S Ratoidi, necnon ex monimentis aliis compluribus, quae legi possunt apud Natalem Alexandrum dis fert. 9. saeculi 3. Hugonem Menardum not. 6 7. in Sacram. Gregorii,
TOurnely q. VII. art. 3. ConcI. a. ac praesertim Edmundum Martene de Antiq. Eccles ritibus lib. I. p. a. cap. 6. art. s. ubi pertractat de reconciliatione Poenitentium.
Verum ad Sacramenti essentἱam non pertinere, ut absolutioni praecedae satisfactio, eruitur primum ex dictis ς siquidem praeced. in pite demonstratum est num. v. egredientibus de corpore ab lutionem esse impendendam , quamvis nondum poenitentiam impleverint, im mo praesidium poenitentiae, ct reconciliationem petentibus in periculi urgentis instantia imponendam non esse laboriosam satisfactionem . . quam implere non valeant, rectissime monent Praesules sanctissimi S. Antoninus p. 3. tit. i . cap. . ac S. Thomas de villa nova cone. 6. . 6. post Dom. IV. Quadr. , necnon in Rituali Romano Summus Pontilax Paulus v. Constae etiam ex praecitatis Epistolis Cyprianicis ante enitentiam exactam reconciliatos fuisse lapses , ut persecutione ser-Veicente, Ecclesiae pace, ct Sacramentis muniti mirent certamen fidei animo alacriori. Diximus etiam datam pacem libellatieis Eccle-Y a stam Diuiliaco by Corale