장음표시 사용
191쪽
182 De Theologicis Disciplinis
me, & alio In loco, Deus quos diligit, eastigat. Ad primunt tenus spectant supplicia vindiae, S ad contumaces , non ad poeniis
tentes haec attinent: ad genus autem alterum pertinent admonitiones
paternae, quae etiam innocentes, S nullo peccato inquinatos respiciunt. Scripturae igitur, quaecunque afferri possunt, aut de suppliciis primi generis, aut de suppliciis alterius generis loquuntur. Si de illis ς supponunt peccandi pervicaciam , non remissionem delicti rsi de his autem, non sunt punitiones alicujus peccati; ideoque nullum scripturarum divinarum exemplum demonstrat remissi culpa manere poenam. II. Assirmant scripturae, post conversionem impiorum omnium iniquitatum illorum Deum oblivisti, peccatum lapsis
ulterius non imputari, nihil in iis remanere damnationis. Erechie- Iis enim xv III. at . haec habentur : Si autem impius egerit paeniteπ- riam ab omnibus pereatis suis, osae operatus es, vita viset er non morietur: omnium iniquitatum ej x, quar veratus est, non recordabor. In Ps. xxx i. 2. Beatus vir , cui Nou imputavit Dominus peeis
eatum . Et ad Rom. v I II. I. Nibii damuationis est iis, qui sunt is Chriso Iesu. Si autem deleta culpa maneret poena luenda, Deus nequaquam oblitus foret praeteritorum scelerum, sed haec imputaret ad punitionem atque vindictam , atque ii, qui in Christo Iesu reconciliati sunt, condemnatione aliqua premerentur . Remissis itaque culpis nulla poena remanet cluenda. III S. P. Angustinus lib. I l. de Peccatorum meritis cap. 34. num. s4. sermonem instituens de ecimis , quibus asscimur propior originale P carum t IR dispo orietur , inquit,
ante remissionem esse illa supplicia peccatoram, post remissisnem autem
certamisa, exereitationesque justorum et & proximo num . s6. iden assirmans de Davide ait, remissisnem illam ρeeeati factam , ne homo a pereipienda vita impediretur aeterna; subseeutam vero illius eommia nationis essectum, ut pietas hominir in illa Bumilitate exerceretur, atque probaretur . Consentiunt Augustino alii Patres, ac praesertim Chrysestomus, qui hom. 28. in Epist. I. ad Corinth. exponens ea verba , si nor ipsos dijudicaremur, non utique iudiearemur,
inquit: dixit. si eastigaremur nos ipsos, si puniremur, se δε- msi vellemus agnostere petrata , si nor ipsos eondemnare, si de dile-εΠs ferre sententiam, liberaremur ab eo, quod dr hie , ct dite est,
supplicis. IV. Sublata causa removeri debet effectus; at poena culpM consectarium est: igitur culpa remissa debet quaelibet poena amoveri. Resp. ad a. exactam non esse divisionem suppIiciorum a CalvinoeXeogitatam , nam praeter ea , quibus assiciuntur homines scelestissimi, Sea, quibus etiam probi, honestique erudiuntur, c quaeia men aut supplicia non sunt appellanda , aut quotidianis culpis , quibus etiam boni obnoxii sunt, rependuntur dantur supplicia ,
q*R propter peccata jam dimissa perferri debent ad demonstratione
192쪽
Libi I Τrigesimi quarti Pars altera. Cap. X. 183
ribitae miseriise , O ad emendationem labilis vita, ut loquitur Auguastinus . Huius generis suisse supplicia , quae paullo sepra ex seripturis
commemoravimus, aperte constat, cum illata dicantur propter pecca. tum , eoque dimisso aliquando perseveraverint. Id recte intellexit sanctus David, qui sentiens praeteritorum criminum pondus , cinere, ieiunio, lacrymis volebat Deo satisfacere, ut alias poenas peccatis debitas niteretur avertere, quod in Panegyrico de Celse puero S.Paulinus animadvertens belle cecinit: Pereatum lugere iuvat, eostranaque ea is
Vulnera profusis fletibus abluere . Rualibus ille Dum stratum omni nocte rstabat
Multa gemens David, eorde ρoteur humita. Si einerem Rex ille Deo dilectus edebat, Et sua mἰfiebat poeula eam laesmir;
Gid farere heu misero mihi eampetit usde ρἱabor 3Pude satisfaetam Z quanam ope salvas ero rH. Paulinus pag. sa8. edit. Eantinianae . Ad a. haec sit responsio : Principio Ezechiel haud obscure paenitentiam atque satisfactionem eo loci commendat; inquit enim, Si autem impius egerit paenitentiam, O eustodierit universa praeepta mea, ct feeerit judietum, o jusitiam, vita vitet, O non morieturς sciIicet, ut interpretatur Hieronymus tom. I. pag. 826. Si postea egerit paenitentiam , ad meliora eonversus pristina peccata deleverit, Go Ddlaetar .etustate peeeati, sed tu meum suscipiatur gregem ἐσnovatioMe virtutis , oe. Deinde ea verba, Siseeerit judisium erju- sitiam, hunc reddunt sensum , si in se punierit admissa, ct Deo satisfecerit operibus misericordiae; unde Greci legunt: ἰώ πιὼν - , ελεος, si feeerit aequitatem O miserisordiam . Ac tandem quem admodum verba illa, Vita vivet, O non morietur, significant vitam spiritalem, S Iiberationem a morte perpetua ς ita postrema , Omnium iniquitatum ejus non retardabor, commonstrant peccata post condonationem non posse impium in sempiternam mortem dejicere, S temporarias poenas, quibus multatur, modo in iustitia l)erseveret, nullum ei nocumentum , sed maximam potius utilitatem fore allaturas . Quod obiicitur ex Ps. gr. nullius est momenti, quoniam non est parvum divinae largitatis beneficium si peccatum ita dimittatur, udulterius dignum non reputetur aeterna poena, etiamsi luenda sit poena aliqua temporalis . Uerba item Apost. ad Rom. vi II. nihil urgent: nam significant in renatis per saeramentum baptismatis nullum rein manere Culpae reatum; concupiscentiam autem vel somitem, quae manent in baptietatis, relinqui ad agonem, nec posse nocere non consentientibus; ut docet sessione v. synodus Tridentina, tradidit
193쪽
plieare lib. VI. cap. t 8. & libro xt ιι. cap. s. Ceterum si post me catum originale remissum etiam baptizati huius vitae miseriis , ct morti corporis subjiciuntur, qtrae utique ex prima transgressione venerunt; quanto magis poenae exigendae sunt ab iis , qui, ut se Tridentinum sess. x i v. cap. 8. semeι o peecati, ct damonis servitute Iiberati, dr areepto Spiritus sancti doso seienter templum Dei violare , ct Spiritum sanctum eontripare nou formidaverior c Igitur A postolus damuationis nomine intelligit debitum aeternae mortis, a qua liberat leae spiritus .itae in ciristo Iesu, quemadmodum mortem aeternam proculdubio intellexit cap. II i. ejusdem Epistolae versu 8. ubi ait, as rum dam Oatio justa es , nec non cap. x ιι i. a. ubi de iis, qui resistunt Dei ordinationi, inquit, Ipsi sibi damnatiouem aequirunt. Quare autem satisfactiones non imponantur pro peccato originali, sicue Imponuntur pro amaalibus , dicam infra. Tertium sic diluitur e Augustinus eatenus assirmat mortem cleealamitates, quae inflictae sunt propter peccatum, ct rationem ha hent supplicii, post culpae remissionem fieri certamina ct exercitais
menta virtutis, quatenus etiam quae merito patimur, deservire posisunt ad exercendam humilitatem, ad praeteritorum scelerum casti ingationem, ad gratiae incrementum , atque ad novae vitae custodiam .
Chrysostomus autem eitato in loco scribit homines spontanea castigatione posse evadere temporales ac sempiternas punitiones , quae ipsis inferuntur invitis et poenas tamen hujus saeculi magis esse admonitionis
Deus hic poenas exigens, ub3Dpplietum es temporale, vult nos a sempiternis poenis eruere. Vide edit. Commel. pag. s o. Haec utique , acrimisia Patrum documenta probant, non evertunt poenas temporales, & satisfictiones praeteritarum culparum: quod idem Calvinus citato cap. 4. l. 38. consessus est, audacter & inverecunde pronuntians , Veteres hae in parte lapses esse, aut nimis a isere dare si-eator. Ad ultimum dico iublata causi remoweri effectum cum illa necessario connexum, at non effectum quemcunque; sicuti deleto per sacramentum regenerationis originali peccato , deletur etiam chirographum damnationis; remanent tamen mors corporis , ct miseria. rum humanarum illuvies. PROP. II. Potest, ae debet sacerdos consessis poenasIatisfactorias injungere Christus enim, quemadmodum in hae dissertatione non semel ex cap. I 8. Matthaei, S ao. Ioannis demonstratum est, saeerdotibus non solum adsolvendum , verum etiam concessit claves , seu potestatem judiciariam . Sicut ergo utuntur potestate Disendi dum absolutionem impendunt, ita aequum est utantur potestate istasdi pse
nrurum vincula injiciendo. Tradunt hoc argumentum Tridentini Theo
194쪽
Libri et Igesimi quarti Para stera Cap.X. I 8 s
logi ac Patres pro laudato cap. 8. dum aiunt: Goer Deerritam nos ad fiseudum dant or, sed edi ad Istandum eone as etiam auriqui Patres ct eredant er docent, Haec Patrum fides ae doctrina demonstratur prinab auctoritate canonum: nam in Concilio Carthaginensi M I. an. 4et cap. I. legitur, Paenitentibus seeundum disserentiam pereatorum , Episcopi orbitrio poesitestia tempora deeernemar; ct in Synodo Laodicensi an. His, qui diversorum pereatorum lapsus ineurrant, ct oratioπe, eonfessione , ae paenitemia malorum fus. ram perseesam eonversionem demouehram, pro qualitate pereati poenia tentiae tempus attribuenom est , ere. Hos aliosque canones vide aput Gratianum, xXvI. q. . Rursus demonstratur sententiis praestantissimorum Ecelesiae Patrum ἰ nam s. Basilius in Regulis brevioribus interroisgat. lo6. S I94. ait: Pro qualitate desieri tempus paenitentiae impendatur ; Mefit is judisio positum eoram , qui praesunt, vel quamo tempore . vel quasi modo poenitere debeant qui delinquuM. Tribuuntur eadem q. V. haec duo capita, Pro qualitate, & , Hoe sit, a Collectore canonitri octavae Synodo. Ex ejusdem S. Basilii epistola ad Amphilo
ctium eap. 7. S ex Alcvino de Divinis officiis cap. 13. compactum est C. Mensuram , de Poenit. dist. l. a Gratiano adscriptum S.Hieronymoι ubi legitur: Musuram autem temporis is agenda paenitentia Melaeo usatis aperte praefigunt eanοπer pro unoquoque erimiue, ut desivu- Γι diean pruiner unumquodque emendandum sit, sed maris in arbitrio Saeerdotis istelligentis relinquendam statuant. S. P. Augustinus Ench. cap. num. i . scribit: Veram quia pleranque dolor alterius cordis oreultus est alteri, ne se in aliorum notitiam per verba, πιι Munque alia signa praeedit; eum sit eoram illo, eui dieitur, Ge mitas meas a te non est absconditas: recte eonstituuntur ab iis, qui Coelestis praefant tempora paenitentia, ut fiat satis etiam ne is, io qua remittuntur ipsa pereata. Sermone etiam 39. De Sanctis quimen sapposititius videtur, ct fetus potius Caesarii, reiectus proinde in Appendicem tom. v. num. as. haec habentur: Cossessonem quos in mus puro eorde, paenitentiam datam a Meerdotibus perfietamur l. Vide etiam Gennadii librum de Eeci. dogm. olim Augustino ad tribu. tum , cap. s3. Item S. Leo I. in Epist. ad Nieetam Aquileiensem Epin pum 79. nunc I 29. cap. 6. ait: Tempora meritudinis , habita moderacione , ranstituenda sunt ris iudieio , prout eonversorum animor
prospexeris esse devotos, Extat cap. Tempora, XXvI. q. 7. num. 2. Dcmonstratur postremo loco ratione: ac primum , quoniam non omnis Poena, nec omnis dolor vere paenitentia appellatur ; paeniteσ-tia enim est quaedam dolentis vindicta , punient in se quod dolet eoπ- misisse, prout inquit Auctor libri de vera & falsa poetit. inter Augustini opera . Vindictae autem ac punitiones peceatorum , etsi sponte Maequo animo tolerandae, ab iis statuendae sun ι, num us demandat R. . ToHIL A a est
195쪽
est exerrendi iudicii potestas. Deinde sacerdos non temere debet Iam sis veniam , ct remissionem a Deo polliceri . At temere salus promitistitue , quando absque satisfictione impenditur ab Iulio r unde Cyprianus de Lapsis pag. 38 . aiebat: pollestiam erimisis loliunt, satisfactiosis viam elaudum. Ita fit, ut dum temeritate qaarumdam viet oromittitar salus falsa , vel ereditar, spes vera fatalis adimatur. Postremd Sacerdos etiam curare debet, ut qui deliquerunt, habeant propriae infirmitatis medicamentum, &novae vitae custodiam; quae duo praestari poenis satisiactoriis docet praecitato ' in loco Synodus
Tridentina ἀopponunt haeretici: Christus, quando paralytico, mulieri pecocatrici , aliisque dimisit peccata, nullam iis poenitentiam iniunxit.
Oportet ergo, ut Sacerdotes eadem ratione se gerant. Praeterea ne
qGApostoli consueverunt poenitentiam imponere, sed tantum cessationem a peccatis, scribente Apostolo ad Ephesios rin a8. πιι furabatur , iam nos furetur, in quem locum Theophylactus, inquit ii, sdixit iapostolus, Paniatur qui fartum committit, sed a mala ι iat. Purire namque est fori judisiarii, debonari a vitiis orsi aώ.. .ua U. Rursus si Sacerdotes praediti sunt potestate &auctoritate Ivenis
di, illamque exercent solvendo a reatu culpae ct a debito aeternae mortis, cur etiam non utuntur ea potestate solwendo debitum menae cujuslibet temporalis Postremb c nam cetera haereticorum obiecta asserentur proxima positione non solum per sacramentum poenitentiae , sed etiam per sacramentum baptismi remittuntur peccata z d in remissione collata per baptismum Sacerdos nullam poenam Praestribiti nullam ergo menam praescribere debet, dum peccata per sa- .ramentum poenitentiae dimittit ae lψit. Respond. ad i. Christum usum fuisse potestate eaerellentia, missume persectissimam caritatem , ct vehementissimam contritionem mulieri peccatrici , pio latroni, aliisque inspirasse, necnon intimum eorum animum inspexisse: Sacerdotes vero nee supremam illam p testatem habere, nec posse inspirare fragrantissimam dilectionem . . neque introspicere poenitentium corda; ideo que debere illos commisso munere fungi, cum ponderatione judicii, cum Iegis aequitate, ae juxta documenta majorum. Communem lianc responsionem confirmo verbis Cypriani de Lapsis pag. 3 8. haec scribentis: Mus Dominas misereri potes; veniam precatis, qua in ipsum remmissa sunt, solus potest ille largiri, qui pereata nostra portavit, ei pro nobiι δε-uit, quem Deus tradidit pro peccatis nostris. Homo Deo esse nos res major : nee remittere aut donare is stentia sua servus potes , quod im Dominum delicto graviore eo missum est, ne adhae lapso re Me aeeedat ad erimes, si neseiat esse praedisum, Maledictus homo qu/spem habet in homine. Domisar orandar es. DOmissi nostra satiro-
196쪽
Libri ragesimi quarti Pars altera Cap.X. I 8
GH μ--- est, μι σπασtem Wrare se dixit, qui omnesedisiam d. Patre suas Meepis. Potest etiam risponderi , Christum Dominum.
miraculis, rebusque a se gestis Voluisse ostendere divinitatem suam .ae supremam S plenissimam potestatem; ideoque dum peccata dimitteret , nec oris consessionem exegit , ne videretur ignorare quae sine in homine ἔ nec satisfictionem indixit, ne crederetur habere au- Horitatem delegatam ct circumscriptam ς sed ut eius opera eslant undequaque persina, Si exhiberent divinitatis eius invictissimum argu mentum , cum remissione peccatorum contulit simul corporis sanitatem. Hae de eausa Matthaei I x. 6. ait: Ut aatem seratis , qaia Finas hominis habet potestatem in terra ismittesdi peccata , tunc ait paralytico: Sarae , tuis Iectam tuam, ct vade in domum tuam. Itaque exemplo Christi , sicuti non impugnatur peccatorum confessio, ita non refellitur necessitas satisfactionis: Sacerdotibus namque non omnem potestatem suam Dominus communicavit . sed eam solam, quae neredaria erat ad Ecclesiae regimen; ut scilicet peccata dimitterent , non quihuisis , sed contritis, confessis, ae pinnitentiam agentibus . Quod additur de Apostesis, falsum omnino est; Paulus enim Corintillum illum ineestuosum tradidit satanae is interitum earsis, ut idem Apostolus inquit Epist. I. ad Corinth. cap. v. s. sire autem trassatanae significet daemonis obsessionem , de aegritudinem atque molestiam ab eo illatam, ut censent Chrysbstomus , Theodoretus , aliique Graecorum; sive anathema, divulsionemque a communione fidelium. ut visum latereretibus bene multis ς sive uos eoUammatam absumptis--m ereris, sed eastigationem, ut loquitur S. Ambrosius lib. t. deis
Poenit. cap. I . num. 9s. vel, ut S. P. Augustinus ait lib. I. contra Epistolam Parm. cap. I. num. I. paenam, paenitentiam, emendatio.
'arem et arrie constat ApostoIos in scelera animadwertisse. Quod illu- is inius in iv. dist. 1 f. t a. adis confirmat locis aliis valde perinspicuis. Porro ex cap. 4. Epissi ad Ephesios non infertur oppositum ἔ- siquidem loci praecipitur utique conversio a peccatis, sed non exeluditur necessitas poenitentiae r immo hanc insinuant quae proxime sequuntur , Magis aatem Iahoret operando insibus Dis quia Muam est, si habeat unde tribuat uerassitatem patientit quae verba ita exponit
Chrysostomus Hom. I . Furati sunt, Me est peeeatum. Nos oraιῶ δεος , Me non est pereatum fisere . Sed quomodo i Laborarunt, de
in PauIum toin. a. pag. 3. Neque enim , inquit , Iatis es o peeesti
cessasse eum, qui resipisseir, sed er priori re utraria Meede udam est ipsi
vis . Dieeur aatem, Laboret, operis di altatem signifieavit. Theophylactus item, qui cum Oecumento Chry stomi premere solet vesti-
197쪽
gia , pag. edit. Lond. s s. post obiecta verba subiicit: Nisi eui tatis est a peeeato quieseere, sed eontraria via est adeuνda , diversum ob
eo eon tendum iter. -ntea operabatur malum Z iam παπe Neretarbosum: neque Id simplieiter, verum eum Iobore, partim quidem at coulerat eo ut, qaod astea ex torpore mala didiereur partim verat largiores habeat tita mores, faenitates. Praecedentibus ergo
verbis hoc unum significat Theophylactus , ad Christianam discipli. nam non spectare illa satisfactionum genera, quae cum dedecore, alisque interitu , iure ciνili sunt constituta , prout indicant ipsa verba , Funire enim est forν judietarii, sive ut Iegunt Graeci, ἰώ- νυτὰ γοῦν ἐπ- aevia.. . Illud enim es externi fori , seu magistratuum . Uti- tur etiam Theophylactus ibidem verbo quod non est punire
tantum, sed etiamJubigere, vi reprimere , paenis officere . .' Ultima objectio cnam tertia ex solutione prioris abunde refelli tur obviam habet rebγnsionem ex cap. i. prop. 1. S 4. ubi ostecidimus discrimen , quod intercedit inter sacramentum regenerati iv, &saeramentum Poenitentiae: istud enim exercetur per modum judieii , ad euius rationem pertinet delictorum punitio. Accedit aequum esse, ut aliter in gratiam recipiantur qui ante baptismum deliquerunt . alia ter vero qui aecepto Spiritus sandii dono Templum Dei violare non sermidarunt, ut diximus praeeedenti prop. cum Patrihus Tridentinis. Maldonatus tom. a. de sacram. pag. 93. respondet, etiam Catechu menos ante tempus baptismi poenitentiae legibus fuisse subjectos; quod probat ex libro Tertulliani de Poenit. & ex canone 9s. Concilii 3 V. Carthaginensis: unde inseri disserentias. a se lasti eis traditas inter Uenitentiam atque baptismum abhorrere a Ueterum opinione. At Maldonatus non advertit in Catechumenis adultis requiri mnitentiam tanquam praeviam dispostionem ad gratiam, ut docet Tridentina Synodus sess. v r. cap. 6. S 34. in sacramento autem Poenitentis satisnctionem esse partem integralem , di gnosi materiam ejusdem i cramenti, juxta idem Concilium sess. X r U. cap. ' PRop. j II. Satisfactionis opera non imponuntur tantum ad alio inexemplum & a discationem Ecelesiae, verum etiam ad redimen
da peccata, ad satisiaciendum Deo, S ad eo ensandas illatas ipis
injurias. Probatur primo ex scripturis . Proverbiorum enim xy I. 6. te gitur : Miserisordia er teritote redimitur iniqaitas. Danielis I V. a Peccata tua eleemogdinis redime, er iniqsitates tuas misericordiit ρομ perum . Mat. lir. . 8. Duis demonstraoit vobis fatere a venturo ra. Deite ergo 'utiam dignum paenitentiae. In i. ad Corinth. XI. 32. UMm judicamur autem a Domino eorripimur , ut non eum loe mundo dom Nemur. Ex quibus constat , operibus iustitiae, cleemos is, corre
Ptionibus, paenisque voluntarie assumptis placari Dei indignationem
198쪽
Libri Τrigesimi quarti Pats altera Cap. X. I 8s
vitari poenas alias peccatis debitas, suppliciumque, S damnationem
averti. Haec autem quis non videt ad poenitentium commodum , atque ad satisfactionis exhibitionum , non ad sciam EccIesiae disciplinam spectaru 2 Probatur 2. canonum auctoritate, de Ecclesiasticis desinitionibus. De Poenit. enim dist. i. cap. II. habetur: Nauus debitae gravioris poenae oecipit veniam, nisi qualemcunque etsi sive minorem quam debeat, solverit ραπam. Ita enim impertitur a Deo Iargitas misericordia , ut non relinquatur etiam justitia diseiplina. Desumptum est ex libro Augustini de Contin. cap.6. ninn.is. Cap. item Porro idi .ex Prospero, seu potius ex Iuliano Pomerio lib. 2. de vita Contempl.
tis stures bis is se voluπtariam ραπam severis a animadversionis exerreant, temporalibus paenis murmbunt aeterna supplieia , edi laes-mis ex vera tardis eo unctioue mentibus restinguent aeterni ignis incendia . I ridentina Synodus sess. 6. cap. 14. Doeendum es Christavi
hominis paeuitentiam post Duum , multo aliam esse a bapti ait, e
qae eontineri non modo rassationem a pereatis eorum detestationem, avit eor rentritum dr humiliatum; verum etiam eorumdem saeramentatim eonfusionem saltem in isto edi suo tempore faetendam, ersaeerdotaleis absolutionem , itemqαe satis monem per jejunia, eleemoOnar . Orationes. 9 am ρia spiritualis vita exerritia: non quidem pra απa aeterna, qua vel saerameato, vel facramenti voto sis eam euia
pa remittitur et sed pro paeua temporali, qua ut saera littera Aeent , ποπ tota semper, ut in bapti OD. dimittitur illis, qui gratia Dei,
quam aereperunt ingrati Diritum faustam eontri verunt, O templum Dei violare non sum veriti. Et sessi X l v. cap. 9. Sc canone I s. declarat sublata poena aterna, plerumque remanere exsolVendam pestis nam temporalem, poenisque sacerdotis arbitrio pro mensura delim impositis, necnon temporalibus flagellis a Deo inflictis, & a nobis. - patienter toleratis apud Deum Patrem per Christum Iesum satisfieri .. Damnata denique est a Romanis Pontificibus Pio v. ct Gregorio XIIIo prop. inter Bajanas 76. Satisfactiones laboriose jummatorum non valent expiare de eondigno ρaenam temporalem resantem post cu0am eon. rixatam . Prohatur tertib testimoniis sanctorum Patrum : inter quos
Cyprianus paullo supra productus, Domisas, inquit, nostra latisfactione placandas est. Ambrofius ad Virginem lapsam num. 37. Graude Resas grandem haber neresseriam satisfactiouem. Hieronymus in . lem : Qui autem pereator es , S quem remordet propria eouscien- is, eiurio Meivatur er plangat in propria delicta, vel populi: eringrediatar Gelesiam, de qua propter peceata fuerat egressus: θ' eu-bet veI dormiat issaeeo; αι praeteritas delirior, per quas ofnderat Deum, visae austeritate eompenset. Augustinus denique, ut alios brevitatis gratia praetermittanius , serm. 3s l. num. Ia. Nos enim cinis
199쪽
tso De Theologicis Diseiplinis
quit fa v nrarer is melius eoismatare: O afama malis rectis o ruisi etiam de bis, quaefacta sunt, satisfiat Deo per ρaesiustia dolorem,
per huaeilitatis gemisum, per Gotriti tardis sacrificium . eooperantiis bas eleemonis. Probatur denique ratione : si enim satisfactiones eo tantum fine iniungerentur. ut impius conversionem suam testatam . faceret Ecclesiae; nulla satisfactio imponenda esset pro peccatis occuliseis . nullum jejunium servandum, nulla impertienda eleemosynaia , nullum opus bonum exercendum foret ea intentione , ut Deum pe sator placatum redderet, & averteret iracundiae ejus flagella . Hoeautem ex praelaudatis scripturarum testibus, ex omnium sanctorum monitis , ex communi Ecclesiae praxi, atque ex unirersorum mentistentium gemitibus, votis, precibusque apertissime resutatur . Ergo satisfactiones respectu tantum Ecclesiae, & ad sesam aedificatione . proximorum minime praescribuntur. oppones: Sicut asseritur in productis ScrIpturarum ae Patrum testimoniis, opera poenitentiae non solum valent ad avertenda temporalia supplicia, sed etiam ad redimenda peccata, ad veniam obtinendam , ad evitandam damnationem, iramque Venturam: quo nomine venit proculdubio poena aeterna . Atqui pro poena aeterna, ut definiesess. ν I. cap. l . ipsa Tridentina Synodus, nulla iniungitur satisfactio. Igitur nec injungenda est pro poena temporali. Praeterea ad Rom. t II. a .docet Apostolus iustificationem , remissionemque peccati omninoene gratuitam, rapi eati inquit gratis per gratiam ipsius, per redemptionem, qaa es in arisso Pesti. Nil ergo pro ipsa Iustificatione, nequidem quantum ad poenam, luendum remanet. Rursias Christus morte sua pro nobis cumulatissime satisfruit, nec satisfecit tantum quoad culis pam, verum etiam quantum ad poenam:nequeunt ergo exigi a poeniten
tibus opera satistactoria, absque gravi injuria plenissimae satisfactionis Christi.Ad haec qui putat posse operibus suis illatas Deo iniurias quom dolibet compens , sibimet gloriam Redemptoris adtribuit, sibi confidit, atque Reparatori humani generis ingratissimus arcessit adversum seismetipsum illam maledictionem , de qua Hieremias xvi l .HMaledictus hamo, qui Udu in homine, & quam Cyprianus, praecedenti positione laudatus, ait in eos quadrare, qui censent veniam posse impetrari meritis martyrum , setibusque iustorum . Tandem solius justitiae
Dei est punire merata. At certe punit in contritione, qua per terro res incussos conscientiam impiorum excruciat & torquet. Non debent orgo homines punitiones alias indicere resipiscentibus. Resp. ad i. videri Theologos di versam opinionem tenere in ea quaestione , an satisfactione opus sit ad evitandam poenam aeternam ἔeum tamen iudicio nostro omnes in re adamussim conveniant. Comm nior sententia est, nullam pro poena aeterna iniungi satisfactionem. qu
niam qui sitisfacit, ei, cui sitis est, gratus esse debet , nec potest Diuili od by
200쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. X. ryx
preeator gratiam & remissionem promereri: unde Tridentinum ConeIlium aperte docet, aeternam poenam vel Sacramento, vel Sacramenti voto una eum culpa remitti . Nec aliter potest contingere: eum iusti-fieati per Christi gratiam, sm filii Dei, cohaeredes ipsius Christi, &nulla ratione sempiternae damnationi addicti sint. At Estius dis . xv. io. Maldonatus de satisf. cap. a. ct quidam alii docent opera poenitentium , respectu etiam ρο- aeternae, habere rationem satisfactionis , propterea quod Scriptura S Patres poenitentiam necessariam depraedicent ad obtinendam veniam delictorum: quod adeo perspieuum
est, ut nulla opus sit probatione. Has ergo opiniones ita conciliandas existimo. opera, quae reconciliationem praecedunt, nullum habent meritum de eondigno, ut demonstravi lib. xxx. cap. 6. itemque eum peccati gravitate S cum Poma aeterna, quarum utraque est infinita , non in uni aequiparari. Qme vero consequuntur remissionem peccati, habent proprii meriti rationem, & poenae saltim temporalis possunt magnitudinem coaequare. Poenitentiae itaque opera respectu plena aetersa habent quamdam rationem satisfictionis improprie dictam, in quantum ante susceptionem sacramenti praeparant ad grasam, eamque promerentur de eot gruo ἰ S in ipsio sacramenti actu. dum imponuntur a sacerdote, S a Pinnitente acceptantur, evadunt pars integralis ejusdem sacramenti, cuius efficacitate Blvitur culpae nexus, atque gehennae reatus. Dum vero fiunt post gratiam rem insonis acceptam,habent quidem rationem satisfictionis proprie dictam respecta paesarum temporalium ς sed comparate ad aeterna sipplicia non sunt satisfactoria, nisi quatenus per sacerdotalem absblutionem
aeterni cruciatus commutantur in temporarias affliEbitiones , necnoa
quatenus ab lutio ipsa impenditur intuitu actuum poenitentis , interros commemoratur eadem satisfactio aut facienda, aut jam sacta. te autem oppositarum sententiarum conciliatione prior obiem. Fangitur, ct eliditur. Nam ad secundam responsum est lib. X ix. cap. ubi ostendimus implos iustificari per gratiam Christi, non quia nullum opus ex parte nostri ad Iustificationem sit necessarium; sed quia sine praeveniente gratia , quae nobis confertur per Christi merita, nemo potest credere, sperare, diIigere, Spoenitere, ut oportet, ad hoc ut justifieationis gratiam consequatur; prout definit etiam Tridentina Synodua A. v r. can. 3. Cum itaque quiequid recti a nobis geritur, proveniato gratiae munere, gratia autem ex Christi redemptione; rectissime
inquit Apostolus, justi Migratis per gratiam ipsius per redempti W- , quae es in Christo BD. Rectissime item Eeelesiae egregius D
ctor Ambrosius animadvertens merita quaeque nostra ex passionem
mini proscisti, simulque eommendans satisfactiones nostras ct gra iam Reparatoris, lib. a. de Abel & Cain cap. t. n. tr. sit Criminas boris