장음표시 사용
201쪽
bonis operibas , fideique pretio , er miseratisse redimamur. Pretis mineum sanguis est orisi.
Tertia objectio ex principiis nostris diluitur quamsaeillime. Diximus enim tom. 3. pag. 349. S tom. s. pag. 649. Christum sanguinem suum sudisse pro omnibus , Et universium genus humanum rede. inisse , assumendo raminanem eausam. ct insuaesis pro omulam futare remedia. Disputantes autem de Christi satisfactione adνersus socinum codem Volum. v. pag.399. atque in prolixa illa disputatione frequenter diximus hominem , qui proprio arbitrio degit sub daemonis captivitate, non inde invitum coactumque erui, sed sponte, libere, S proprio conatu; qui eo vehementior esse debet, quo illicitis νο-
Iuptatibus haeret tenaciori consuetudine. In peccatorum denique conis versione, in fructibus poenitentiae, atque in consecutione salutis nota tantum communis causae patrocinium, & remediorum praeparati
nem, sed peculiarem quoque dilemonem Dei adinveniri, & actualem participationem fructuum nussionis Christi. Ouibus ad memoriam revocatis, nego satisfactionibus nostris injuriam aliquam irrogari passioni, atque satisfictioni Dominicae r non enim ita pro nobis D minus satisfecit, ut nollet nos esse illius passionis imitatores, neque satisfactiones nostrae habent meritum aliquod independenter a Christi morte; sed voluit ipse Dominus ut eius vestigia sequentes mortificatisimus carni, vivificati spiritu, dans nobis huius rei gratia inspirationem caritatis, virtutum semina, ct copiam sacramentorum . Apposite Tridentini Patres tas. xi ν. cap. s. e seedis ad hae , quod dum δε-ris faetendo patimur pro pereatis, Christo resu , qui pro peccatis nostria
fatiferit, ex quo omnis nosra D esentia es, eonformes e imur . certi am quoque inde arrham habenter, quodsi eo alimur, o ανυ glorificabimur. Neque vero ita nostra es sitissaelio Mee, qaam propereatis σο'ir exsolvimus, ut non fit per ciripam msam: nam qui ex nobis, tanquam ex nobis nihil possumus, eo eooperaste q*i nos fortat, omnia possumus. Adeas volumen huius operis V. pag. 4ls. Corruit eadem responsione insequens objectio, quippe in nulla mortalium, sed in Christo spem locat, quisquis firmissime tenet perigratiam ipsius meritis comparatam , non autem propriis viribus posse se poenitentiam agere, placare Deum, veniam promereri, salutem consequi. Ideo Cyprianus, dum protulit verba illa Ieremiae, Maledactus homo, quispem habet in homine, ad opera poenitentiae , ct ad sa- tissaeiendum Domino, non ad sterilem & inanem fiduciam, hortabatur lapsos; ut aperte constat ex dictis . In postrema denique obiectiq- . ne haeretici duplici nomine peccant; primum, quia statuunt contri . tionem in incussis terroribus: deinceps, quia intimationem supplicii, unde terror incutitur, imperite cum poenitentia, & satisfactio- sonsuadaat. At vide prMedeas volumen vII. pag. s Coteras.
202쪽
Libri Trigesimi quarti Pars estera Cap .XΙ. 193
quae apponi possunt, iacile diluuntur ex praecitata disputatione adverissus Socinianos.
Documenta guriam fermano a Conse Pro in satisfamonibus
. XVII. Uoniani sacerdos , ut dictum est cap. prmedenti, debet satiG factionem imponere poenitentibus, in id primum toto studio est illi incumbendum, ut iniuncta opera qualitati criminum , viribusque enitentium respondeant. Hinc pessime se gerere dicendi sunt, qui pro gravissimis culpis opera levissima imponunt. Debest Deerdorer Domini cait praecit. cap. 8. Synodus Tridentina) quantum spiritus er prudentia suggeserit, pro qualitate eriminum , ct paenitentiam DeuItate, salutares Σ' convenienter satisfactioner injungere, ne si forte ρee- eatis eo uiueant, ct indulgentias eum me irentibus agast, levissima quadam opera pro gravissinis delictis isjuvendo, alieσoram peeearorum partiesper e lautur. Idem constat ex capp. V s qui diversorum Pro qualitate, Paesitentibus, c. xxvi. qu. 7. Nec aliud eruitur ex Patribus. Cyprianus enim de Lapsis pag.3 s. Asto vulneri, inquit , diastens 9 Aσea medicina non desit. Resileotia erimine minor nos sit. PHUM tu Dominum eito posse plaeari, quem verbis permis abouissi. eat patrimoniam praeponere maluθι, erius templum Perilega eo stagione violasti Putas Deue eum misereri tui, quem tuam nos esse diaxsi Z Orare oportet iinpensius, θ' rogara, diem luctu trassiore , viatilias σοmbas ae fletibus dueere, tempus omM laerimosis lamentati sibus Oeevare, strator solo ashaerere, is eluere , ct ellisio , ct sordibus volutari, ere. Similia docent Clerus Romanus Ep. xxxi. inter Cyprianicas pag. 98. S. Ambrosius de lapsu Virginis cap. 8. num.
&de Poenit. lib. I. cap. I. num. Io. Gregorius Magnus lib. ἔν. Mora
lium Cap. X vi I t. num. 3,S seqq. Ioannes Climaeus in Seala Paradisi Gradu U. pag. lI . aliique Patres . Recte itaque S. Carolus in Institui. Consessariorum latine redditis a Possevino: D satisfactioπibas, veι paenitentiis Confessariss eireamoectus esse debeι, ne adeo leves illaesina Deiles, ut potestat elavium is eoste tum veniat, iueque parti-eestrueat er eonsors aliorum peceatorum ἰ neque nimis graves, aut Ava iubeastar, ut vel recusent eas exequi, vel etiamsi areeptas habeant, postea tamen plene non persi ast. Id vero , quod spectat ad aequitatem Poenarum, nec fugit profanos scriptores, qui de animadversionibus, supplici istiue tractarunt: inter quos Ouinctus Horatius satyra 3. lib. I. adversus Stoicos, ADSIT, inquit,
203쪽
Regula, peeeatis quae poenas irroget aequar
Noe statio dignam horribili seHEre flagello .
Oportet idcirco, ut Consessarius Ecclesiae dissiciplinam , & praeseruptiones canonum non ignoret. Confessarius cita prosequitur S. Caro. Ius eaποπes paeuitentiales ad unguem se at oportet: nam quamvis iasipsit seeundum prudentis ct morati Confessarii arbitrium misitari , prout ραπisentis contritio, personarum qualitas, diversaque eo ditio , aliaque ebeumstantiae ostendent; utili mum tamen es se eripsos caποπer prae oeulis habere , adque eos tanquam ad am4sim respiaeere, quantum eonvenient erit: θ' quidem Confessarius, etsi pro modo amiquo canonum paenitentiam non habet sequi; tamen paenitenti non- nanquam articalor in iis explicatos tractabit, ut sie ad majorem δεδε-νem adducatur, paenitentiamque leviusculam, quam ipsi dedit, auertar exequatur . Idem docet Concilium Parisiense I r. an. 829. canone a I. Cabilonense a. an. 8i I. canone 38. Moguntinum sub Rabano canones i. S Synodi aliae complures apud Merbesium differt. I ν. q. 64. & Natalem Alexandrum cap. vl. art. 6. Regula septima. Quare singulos poenitentiae canones dissertationi hus suis inserunt erum ti Theologi . uti faciunt idem Alexander proximo articulo 7. pag. edit. Parisiensis 6 4. Genetius tom. l V. pag. 147. Le-Droint tom. a. pag. l 39. ubi cum percommode legi possint, non opus est hunc librum nimis iam excrescentem illorum canonum exscriptione prolixiorem facere atque ampliorem . Illud tantum iis, qui levissimas satisfactiones injungunt, in mentem revoco, juxta eorum canonum praescripta gravioribus culpis trium , septem , ct aliquando decem annorum poenitentiam taXari,
addita comminatione Erechiel. x iii .i8. qui eo uant pulvillos sub omni eubho manus , ct faciunt cervisolia sub capite universae aetatis ς verbisque Ieremiae vi. I . Curabant eontritionem sina populi mei eam gnominia, dicentes: Pax, pax; ct nos erat pax.i II. Neque hoc assirmo, quasi necessariam existimem severiorem antiquiorum temporum disciplinam , aut oblitus sim eorum, quae scripti
praecedenti cap. Vt i. num. r. adversus quorumdam Consessariorum asperitatem . Fateor prudentia sacerdotum , non canonum rigore im
ponendam esse satisfactionein; atque in hoc indulgentiam desidero , ac lenitatem . Et quidem poenitentiam determinandam esse arbitrio, iudicioque Consessariorum demonstrant Capitula Paeuitentibus, mest in iudieio, Tempora paeuitudinis, xxv r. q. 7. Sc cap. Mensuroms de Poenit. dist. I. quae produxi prop. a. capitis praecedentis , indigi
tans sontes ex quibus deprompta fuerunt, haud recte a Gratiano at legatos. Cur autem indulgentiam potius, quam severitatem duritiam que approbem, non unam rationem trad0 . Prima sit, quod sacra
204쪽
Libri Trigesimi quarti Pars altera Cap. XL Is
menium Poenitentiae non es forum Da velpoenarum, ut sest.x I U. cap. g.
inquit Tridentinum . Altera , quod istigesaer esum, in Evangelio
miserieordia eommendatur, ut habetur cap. Libenter seusseo, de Poenit. dist. r. exscripto ex lib. I. Ambrosii de Poen. cap. II. num. sq. Tertia, quoniam cap. xxv . q. 7. haec Ieguntur : Si erramus modieam paenitentiam impouenter ἰ nonne melius es propter miserieoris Sam rationem reddere , quam propter erudelitatem λ Ubi enim pater
familias largas est , dispensator nos debet esse tenas . Si Deus benignus es , ut quid Deerdor ejus austerus 3 Vis apparere sanctus ebea
vittam tuam esto austerus, tarea alienam beniguus: quae verba Iegunturhom. 43. Operis impersteti in Matthaeum, quod nomine Chry-Estomi circumsertur. Postrema , quoniam etiam S. Thomas a Uiua- nova ser. 6. post iv. Dominicam Quadragesimae ita Consessarios allo. quitur: i An taenitentia eos gravetis, vos austeritate terreatis: nam is actione paenitentia non tam attenditur quastitat rstoris aut temporit, quam doloris ἰ ae paullo infra : Satias iudieο eum modiea proit entia animas ad purgatorium remittere , quam propter paeuitentiae rixor en damnationis perieulo eas evouere: nam paenitentia pro mortalis aee piatur, obligat ad estilium . Sis itaque 3 storeis paenitentiae temperato. ut neque levitas delicti eιntemptam , nee gravitas omitteodi perieulum ereet. Hoe iudieio meo ita perfietes, si Deilem anam injunxeris, aeri rem alteram peeeatori eonsulueris. Hatienus S. Thomas. IV. ' Quoniam vero nimia sacerdotum iacilitas & conniventia , ut paulIo iupra diximus cum S. Carolo, Se cum Patrihus Tridentinis, potest illos participes reddere alieni peccati: necessum est, ut saceris dos justa de causa , non commiseratione perniciosa & fallaci, humaniorem facilioremque se praebeat. Iustam causam appollo primum Uehementiam ct acerbitatem contritionis, non falsis indiciis , sed praecedentibus operihus comprobatam et quoniam, ut habetur prararit. cap. Mensuram, Apud Deum non tam valet mensura temporis, quam dolo. rit , nee abstinentia tantum eiborum , quam mortificatio vitiorum : ρυ-pter quod ipsa tempora paenitentiae pro Ade ct eonversatiora paenitentium abbi evianda sunt, Hr pro nexistentia protelanda extast: Sc cap. De Pασitentibas, de Consecrat. dist.3. Ceterum de pondere qumando de ιictorum, Deerritis es iudieare , ut attendat ad eonfessionem paenite ris,'ad'Ius atque Deomas eorrigentis. Accedit s. Thomas q. x I U. supplem. art. ad i. scribens: -nto est major eoutritio, tauto magis diminuit de poena: er quanto aliquis plura bona Deit in peeeato exi- sc i, magir se ad gratiam eoutritionis disponit, se ideo probabile est quod minoris poenae Iu debitor et ev propter boe deberent a Deerdote aiscrete eoNutari, ut ei minorem paeuam injungat, in quantum invenis
um melius dinosium. II. Causa altera eit poenitentium aegritudo , in
205쪽
qua ea tantum satisfactio debet insungi, quam sacerdos putat insi
mum ver imiliter impleturam , ut inquit S. Antoninus p. 3. tit. I . cap. ao. In PoenitentiaIi Theodori Cantuariensis Episcopi cap. 48. pariter legitur : Ab infirmis in perieula mortis positis, per presisteros pura inquirenda est eonfessio pereatorum, non tamen illis imponenda aquantitas paenitentia , sed innotestenda, ct eum amieorum orationibus, eleemudinarum studiis pondus paenitentissublevandum, ere. Extat quoque apud Gratianum , xxv I. quaest. . num. I. In Rituali item Romano: Meminerit porrosaeerdos, agris nos esse injuvendam gravem
aut laboriosam paenitentiam ς sed indisendam tantum illam, quam si
convaluerint, opportuno tempore peragant. Interim iuxta gravitatem morbi, aliqua oratione , aur levisatisfactione imposita, edi aee tota , abbisantur prout opus fuerit. III. Tertia causa , ut S. Carolus monet, petitur ex conditione, & qualitate personarum e qua in re animadverto leviorem poenam esse imponendam , ubi minus est malitiae & deliberatae voluntatis , ex cap. Si quis insaniens, XX. q. I. Habendus itidem est aetatis senilis intuitus, juxta cap. Tempora, XXVI. q. 7. ne non eorum , qui immissa a Deo flagella patienter tolerant , quum actiam temporales poenae a Deo inflictae , si aequo libentique animo i rantur , habeant rationem aliquam satisfactionis, ut asseritur a Tridentino sese. X I V. cap.o. & a Gregorio Magno Moral. IX. cap. 27. nec
non cap. Si peeeatam David, de Poenit. dist. i. num. 82. Attendi quoque debent delinquentium scientia, sexus, & aetas, ut singillatim explicat Alexander III. cap. Steat dignam, in v. Decretalium ti c. I a.
At quaenam opera pro satisfactione debent praescribi λ Assentiendum omnino D. Thomae q. xν. Supplementi art. i. vhi docet imponenda esse opera poenalia. Scripturae enim ac Patres. dum ad poenitentiam hortantur , memorant ieiunia , squalorem vestium, fletus , eleemosynas, aliasque corporis animique timidiationes . Ita Danielis IV. 24. Ioelis M. I 2. Ionae III. 7. 8. ac Cypriani, Ambrosii, Augustini, Gregorii, aliorumque Patrum testimonia partim hoc ipso, partim
capite praecedenti producta . Idem docet Concilium Tridentinum , cuius haec sunt verba: Habeant autem pra oeulis, ut fatisfactio, quam im pon vi, non si tantam ad novae vitae eustodiam, ct infirwitatis medicamentum, sed etiam ad praeteritorum peeeatorum Pisdictam ct ca-sigationem. II. Inter haec opera principem tenent locum eleemoOna, je junium , ct oratio quibus Tridentina Synodus sese. xiv. canone 13. ad dit alia pietatis opera . Omnia tamen ad tria illa reduci possunt, sci Iicet ad jejunium afflictationes quaelibet corporis, ad orationem Opera omnia spiritualia, & ad eleemosynam universa officia misericordiae . Ad haec autem tria genera operum, idest, afflictionum corporis, exercitatiOaum spiritualium, ct misericordiarum, ideo satisfactiones sin-
206쪽
Libri Trigesimi quarti pars altera Cap.X I. I,
gulae reducuntur, quoniam quidquid in nobis est, aut ad bona coris poris , aut ad hona animi, aut ad bona fortunae pertinent; atque punientes in nobis peccata, necessum est, ut nobis siuhtrahamus ali quid rerum, quibus utimur, S delectamur. Patratur etiam quodli . het crimen aut carnalium sensuum oblectamentis, aut pravitate &ambitione spiritus, aut fratrum despectu, rerumque exteriorum abusu.
Cum itaque satisfactio debeat esse simul vindicta peccati, & medicamentum infirmitatis, ct contraria contrariis curentur ἰ carnis illeω-bris ieiunia , contumaciae animi orationes, atque rerum exteriorum
abusui opera misericordiae debent opponi. III. Hine apparet quam imperiti sint medici, qui perditissimo homini scortationi, ebrietati, noxiisque aliis voluptatibus dedito praescribunt psalmos duntaxat, &Rogaris si haec etiam, & non minora iniungunt non autem cibi abstinentiam, non ieiuniorum inedias, non saccum ciliciumque , Sc alia, quibus reprimitur lacertosa cupiditas:ob quam ineptam,& incongruentem medendi artem, experimur quod Poetarum unus ait, de Ponto I r. 7. Curando fieri quaedam majora videmur Vulnera, qua melius non tetigissefuit. vI. Aequum tandem est, ut pro peccatis publicis publiea etiam poenitentia indieatur. Hoc enim praestribitur apud Gratianum cap. Cano nisa inintuta, XI. q. 3. capp. Ea ver), SIdrameo, de Poenit. dist. r. Item in V. Decreta l. tit. 38. cap. Manifesta. Rursus in Concilio Tridentino fessi xxiv. de Resorm. cap. 8.& in Cathechismo Romano p. 2. cap. s. num. ultimo. Ratio eruitur eX Augustino, qui cap. 6s. Enchiridii nuin. i . scribit satisfaciendum esse etiam Delis , nempe omenis dationis testimonio ad rectam vitam illos revocandos esse, quos peccator exemplo suo ad malas morer pro poeavit, prout citato in loco i
quit Tridentinum . Multi quidem Theologi docent poenitentiam publicam non posse imponi ex vi tribunalia poenitentis , propterea quod ex institutione divina hoc tribunal dchet esse secretum: fatentur tamen debere Confessarium puhΓcam satisfimonem imponere, si id ad tollendum scandalum, S ad fidelium aedificationem sit necessarium: quod, ininquiunt,non est satisfactionem injungere, sed declarare ad quid poenitens
propter manifesta crimina teneatur . Sed logus est, ct verborum contentio ; in qua non opus est tempus terere. Interim ex hoc capite, S ex
quinto, ubi disserui de Consessariorum dotibus, apparet quam rectet 'Praemonstratensis Theologus in Principiis Theologiae Moralis & speculativae tom. I. pag. 3 9. ita ministrum hujus sacramenti alloquatur: Perieulosae plenam opus alea nactas er inredis per ignes
Suppositos eineri do serquod exscripsit ex Horatio Flacco lib. a. odarari num. I.
207쪽
ex parte nitentium crea Matisfactionem debeat attendL
XVIII. 3' o Consessariis igitur monita quaedam praemissa sunt: nune X alia ad poenitentes spectantia su iciuntur. Principio induis bitatuin', a poenitente injunctam satisfactioncm acceptandam atque Impicndam esse; quicquid in contrarium scripserint Navarrus, Medina , Armilla, aliique perpauci; quibus adnumerari scalent etiam Scotus, S Gabriel Biel. Id eruitur primb, ex quo juxta Tridentinum Concilium sess. x I v. cap.8. debent sacerdotes satisfactionem imponere, quoniam ipsis elaver non adfliseiaum duntaxat, sed ad figandam nee sunt. Sicut ergo absolventes revera peccata dimittunt : ita liis sanies vere praecepto satisfactionem implendi poenitentes devinciunt ct illigant. inare post Tridentinum Concilium non posse hoc negari absque nota temeritatis, Victoria, Suarea , Neessen. aliique plurinii asseruerunt. Ante Concilium tamen Tridentinum , injundiam poenitentiam implendam declaraverat Lateranensis Synodus cap. Οwvis striusque, ut demonstrat Sylvius in q.XVI l . supplem. art. I. quaest.I. Probatur deinde auctoritate summorum Theologorum , qui floruerunt doctrina simul, ct sanctitate : nam teneri poenitentes ad satisfactionem implendam , in quantum iniungitur potestate elavium, docue runt S. Thomas , S S. Bonaventura in t M. dist. 36. S. Antoninus p. 3.tit. 34. cap. I 8. ac S. Raymundus thidem ab Antonino laudatus r de quibus legi potest Nat. Alex. lib. 2. de Pieri t. cap. s. art. 6. g. 8. Temtio demonstratur traditione Patrum , ct auctoritatu canonum . quibus praecipitur , ut judicio Sacerdotum satis filo imponatur; ac non satis facientibus denegetur continuoto, prout apparet ex praecedentibus dinputationibus . Tandem probatur Theologica ratione , petita tum ex
diciaria potestate Sacerdotis, tum ex ipsa satisfactionis natura : si enim Sacerdos iudex est, & judici congruam satisfactionem iniungenti aequum est obtemperare; nulla causa potest eximere poenitentem a satisfactione adimplenda , dummodo legitime , S ad iuris regulas sit imposita. Cum insuper selisiactio si sacramenti pars integralis; si quis eam implere negligat, ipsum sacramentum mutilat; S asscit ignominia . Ex quo capite plurimi, quibus assentitur Vanroy tom. U. P. aso. inferunt grave erimen esse , etiamsi satisfactio Ievis omittatur; quoniam etsi nullus legislator intendat in re levi gravem obligationem iniicere, cqood in oppositam sententiam trahit quosdam alios nihilominus satisfactio , quae isse Ievis est, quatenus est pars saeramenri d het gravis admodum aestimari. obiecta autem, quibus nonnulli Conati sunt suadere, paenitentem non teneri ad satisfactionem implendam, propter quod sacerdos sit judex duntaxat arbitrarius, ct de satis.
208쪽
Libri Trigesimi quarti Pars altera C .XII.
Btisfactione nullum extet divinum praeceptum ς facile diluuntur , dicendo esse quidem in arbitrio Fenitentium hunc, vel alium Confusi rium adire , at illum , quem adit, verum iudicem esse , delegatum
ab Ecclesia , praeditumque legitima potestate Glvendi . & ligandi: Rex hac etiam potestate consequi satisfactionis praeceptum: quod paullo
supra non una ratione demonstratum est. II. Communis praeterea opinio tradit, illum, cui a sacerdote Ievis alimua iniungitur satisfactio , debere menitentiam aliam sponte agere. prra sertim si certo aut probabiliter ei constet, ad expianda peccata menitentiam illam , quae sibi injuncta est, non sufficere. Petitur hi lius ratio ex dictis cap. praecedenti num. I. ubi ostendimus dandam esse op ram , ut quantum fieri potest, satisfactio respondeat criminum qualitati , quod Maeister sent. in iv. dis . i6. confirmat Evangelicis verbis Mati. Ir I. 8. Relae diaenos fructus paeniteutia , ct sacrorum canonum studiosi corroborant auctoritate Gregorii VII. ac Synodi Romanae, relata capitulo Falsas, de Poenit. dist. v. num. 6. e ue collineat caput
G deret, distinctionis eiusdem primum . Addo verba Petri Damiani sermone a. de S. Andrea : Ne tibi blandiaris , si traviter pee uti levior paenitentia , vel a neseiente , vel a dissimulante dictatur, eunt
purgatoriis ignibus permiendum sit quisquid bis minus Reeris, quia diaenor pae uitentiae stactas quaerit osti mur . Quidam rationem aliam
addunt ex D. Thoma quod . tri. q. II. art. I. ubi docet, Peccatorem
duplicuer esse debitorem satis Alanis, uno modo ex trianilione Sacerdotis altero modo ex peeeato remmisso ἔ unde Angeliciis Doctor infert praeter satisfactionem , cui alligantur virtute clavium, illam poeni tentibus per sol rendam esse, quam postuIat atrocitas culpae . Accedit, quod ignoramus quo studio, qua diligentia, qua animi affectione satisfactionem impositam impleverimus. Atque hinc deducitur, ma-Nima tolerantia perferenda esse flagella , quae nobis in hac vita insti-guntur , impenia bonis operibus insudandum, atque ut indulgentias lueremur magnopere adlaborandum & incumbendum ἰ quibus prae
sertim adminiculis peccatorum poenae luuntur, aut compensantur .
Stultissimi autem ii censendi sunt , qui plene satisfacturos se ectaiunt in vita altera, ct in Purgatorii eruciatibus. Hi enim primbpraeceptum hoc satisfactionis transgrediuntur, ct alio sese crimine Innectunt, exspoliantque se multiplici utilitate satisfactionum hujus Vitae, quae praeter vindictam ct punitionem peccati, habent etiam rationem medicinae, meritum amplioris gratiae, imitationem passio. riis Christi, S certiorem salutis arrham , ut supra diximus cum Tria dentino, ct fusius demonstrat Estius in iv. dist. is. q. Io. Deinde aquis nisi insipiens, cum posset a morbo liberari lectione venae , tem
Pus evectaret, quo nonnisi atrocissima combustione posset sanari r Atque a Disitir
209쪽
Atque hoe exemplo non posse poenitentes inculpate reservare sibinas in Purgatorio luendas , probat de satisfact. Regula xν iii. dinis
simus Alexander. Memoria denique repetenda sunt Verba S. P. Av-oustini Enarrat. in Psalmum xxxv I I. num. 3. haec de igne purgatorio
scribentis: Dieitar enim , Ipse autem fama erit, sc tameα ρ usi ρer ignem: er quia dieitur, Samas erit, eoote uitur ille tuis. Ita ρω-nὸ quamvis Disi per lauem, gravior tames erit ille ignis, quam qui
quid potest bomo pati is bax vita .
III. Vertunt insuper in quaestionem Thetaogi, an quis satisfactionem implere possit peccato lethali obstrictus: & in hac quaestione omnessere recentiores subscribunt Eslio , qui dist. I s. 16. ait, non posse quidem satisfieri in actu , vel in assesu peccati mortalis , posse tamen satisfieri in reatu peccati, dumm ido huius abiiciatur auect is . Ita nimirum docent Iuventa c. art. I. Merbesius q. sy. Tournely q. Ui l. art. 2. q. 6. Le-Droint q. v s. cap. i. F. aliique passim . Quod autem satisfactio sicri nequeat in actu , vel assectu peccati cuidentissi.tium est, eo quod satis ictio sit actus poenitentiae necis ario coniunctus odio viis in praeteritae, emendationis proposito , ac studio placandi Deum: ac
impossibile sit hujusmodi odium , propositum . studiumque in iis in inveniri , qui actu Deum irritant & provocant , atque enutriunt πο- Iuntatem ipsi Deo adversam ct refractariam . Neque dicas , posse aliquem cum voluntate peccandi elargiri eleemosynam, ieiunare , aliaque opera a Sacerdote iniuncta complere; nunquam enim , si animus peccato adhaereat, hahere possunt rationem satisfoctionis, Deum placare, & compensare irrogatas illi injurias. Eos verb, qui Peccatum detestantur, quamvis careant iustificationis gratia, posse satisfacere , ct injunctam poeilitentiam implere, demota strant Praelaudati Theologi , ex quo antiquis Ecclesiae temporibus poenitentia praecesserit absolutionem ς ex quo seripturae ct Patres doceant satisfactio. nem pertinere etiam ad poenam aeternam , quae tamen simul cum culpa dimittitur; ex quo denique opus honum cum auxiliante gratia ab impio patratum Deo placeat, & saltim de eouruo divinam reconciliationem promereatur, atque ad justificationem disponat. At apud antiquiores Theologos communior fuit, ct sere univer salis sententia , neminem in precato mortali existentem p isse Deo satisfacere : id nempe docuerant s. Thomas , S. BonaUentura , S. Antoninus , Hadrianus, Solo, Ledesina, S alii plurimi, quos laudat sequitur Suarea disp. 36.1 est. a. necnon Cardinalis de Lugo disput.2q. seel. item 2. Toletus lib. I ii. cap. D. Barbosa in Collectaneis ad Concilium Tridentinum sess. xi v. cap. 8. num. 6. & Auctor Theologiae Moralis Petrocorensis de Poenit. cap. 6. q. 4. Haec vero sententia sequeri rebus momentis innititur . Principio cum nulla inter nos ac Deum - justia
210쪽
Libri Trigesimi quarti Pars altera Cap. XII. ao r
iustitiae ratio intercedat , nisi dependenter ab eius acceptatione; haee vero propriὶ locum non habeat in operibus, quae fiunt ab inimico Dei, S quae ex D. Thoma a X IU. suppl. art. 4. meritum non habent, ae Ualent tantum congruitate quadam ad dis sitionem ad gratiam , ct ad consecutionem bonorum temporalium; consequitur non posse iisdem operibus ab impio patratis impleri satisfactionem . Deinde , quod in
sacramento poenitentiae poena aeterna commutetur in temporalem , evenit EN Dei reconciliatione & amicitia ; in eadem ergo amicitia statui ct firmari debet ejusdem poenae solutio , ct aequitas satisfactionis . Ilaie-tercia docet Tridentina Synodus sest. xI ν. cap. 8. satisfactiones nostras ex Christo vim habere, ab illo offerri Patri, ct per illum a Patre acceptari , quatenus ru ipse Christo vivimus, meremar , ae satisfaciamas . Si ergo in Christo non vivamus , nec per eum mereamur , ex hibita a nobis satisfactio vi, atque meriti dignitate carebit. Catechismus item Romanus p. a. cap. s. num. hanc rationem confirmans , Duo, inquit, prae ae in satisfactiose requirantur; primum es, ut is qui satifucit, justas sit ae Dei amisar, cre. Tandem opera,
qnae fiunt in peccati reatu , quamvis sint hona supernaturalia, ct peracta auxilio gratiae actualis , omnium tamen consensu non habent aliquod meritum de eondigno, ad quod requiritur caritas habitualis , immo juxta Suaresium, aliosque nec habent meritum de eouruo in ordine ad satisfactionem . Atqui satisfactio exigit dignitatem aliquam, aequalitatem, S compensationem , ut commonstrat ejusdem satisfactionis nomen, etymon, ac definitio. Igitur illa opera in peccato , S sine raritate habituali nequeunt esse satisfactoria . Conciliari facile possunt hae duae sententiae , si praeceptum satisfactionis ab ipsius merito distinguatur. Argumenta itaque prioris id unum evincunt , praceptum sacerdotis imponentis satisfactionem . posse etiam in statu peccati adimpleri, adeo, ut qui in culpa injun ctum opus eXequitur, non ineurrat reatum omissionis ex satisfactiora neglecta, nec teneatur confiteri quod paenitentiam impleverit in peccato, quod fatentur quoque auctores alterius sententiae, ut D. Th mas cit. q. XIV. art. g. ad a. SDominicus Soto in I v. dist. Φ9. q. i. art. 4. Argumenta autem sententiae oppositae hoc tantum probant a
opera in peccato facta non habere meritum satisfiictionis , S tantum de congruo ad iustificationem disponere , ita, ut si quis post reconci liationem Iapsus injunctum opus perficiat, minime censendus sit immunis a luenda poena temporali peccatis debita, cum idem opus sit meriti expers ac mortuum ; quamquam reviviscat, S effectum suum con-'qu. tur, quando iterum poenitens vi contritionis & sacramenti redit in pristinum gratiae statum , ut dicam proximo capite quartodecimo.
Ad haec inquiritur , num unus pro alio possit satisfactionem in . n. VIII. Ce plere.