장음표시 사용
231쪽
nodi tertIae ToIetanae an. s8' .ait, uiseretes ad manus ἰmpositisnem ere bro reeurrere, aego. Concilii I v. Carthaginensis an. 398. omni re νe ieiunii manus paeouentibur a Sacerdote imponatur , nec non S. P. Augustinus serm. 44. de Temp. nunc EI a. num. 8. bundant his paeniarentest quando tuis imponitur mouar, sit Oruo lineis us. Tertia est manus impositio , qua expleto substrationis tempore poenitentes qua tum gradum subibant: quod absque absolutione Sacramentali, & reis conciliatione factum non suisse existimat citato in loco Gabriel Alba spinaeus, Petavius etiam in animadW. ad Epiph. pag. 2s a. necnon Merisbesus dissert. xv. q. s. Apparet enim ex F pistolis Cypriani to. ii. ac iet. innitentibus , priusquam jus communicationis acciperent, manum ab Episcopo, S a Ciero missie impositam , R digredientes a tertio ad quaristum gradum sortitos fuisse cum ceteris fideli hus communionem in omnibus divinis humanisque rebus , oblatione tantum , ct Eucharistia exinceptis . Quarta demum impositio manus fiebat exacta omnino poenitentia , ct gradibus singulis decursis, tunc vero majori reconciliatione accepta poenitentes etiam oblationi, ct corpori Dominico participabant. Quare haee impositio manus appellatur absolute reeonciliatio , quia per illam lapsis restituebatur ius omne ad oblationes, & ad sacrosancta my- seria. Hinc in canone 78. Concilii Carthaginensis IV. legitur: rasirentes, qui is infirmitate viatieum Eucharsiae Meeperint, non se eredant absolutor sine manus impositione , si 'provixerint: & in 3.Concilii
I. Arauxicani, reeedunt de corpore paenitentia areepta, plaeuit sine Neoneiliatoria manus impositione eis eoaemunieari, quod morientis δεν est eonsolationi. Ex quibus supra cap. t x. th. 9. inferebam duplicem esse reconciliationem, sacramentalem unam , alteram vero canonicam &solemnem; non enim morientibus data suisset communio Eucharistica . absque abselutione sacramentali . XVI. Solemnis reconelliatis poenitentium in Romana praesertim Eccle-sa , atque in Ecclesiis aliis Occidentalibus, fere omnibus, fiebat Nimseria in maioris hebdomadae, ut constat ex Epistola Innocentii I. ad Deis Centium cap. 7. ex canone s. Concilii II. Cabilonensis anno 8 33. ex Capitulis Herardi Archiepiscopi Turonensis cap. 34. ex Homilia iv.Sanincti Eligit, ex canone 3 s. Isacii Episcopi Lingonensis , ex Auctore serm. de UnAione Chrisinatis inter opera Cypriani, ex iis , quae de Fabio a narrat Hieronymus ad Oceanum scribens, atque ex Scriptoribus omnibus, qui egerunt de Ritibus Ecclesiasticis . Haec reconciliatio a solo Episcopo , ct necessitate aliqua urgente, a presbytero, cui Episcopus id muneris demandasset, peragi poterat iuxta cap.Presbter inconfulto, NXVI. q. 6. depromptum ex canone 3 i. Concilii III. Carthaginensis an. 397. Scap. Si juber , eadem quaest. vi. numero I.& cap. In eapue, J. So. n. 64. Hujra reconciliationis Ritus nou tantum describitur in '
232쪽
Libri ΤrIgesimi quarti pars altera Cap. XIII. a 23
antiquis & recentioribus Pontificalibus , verum etiam a Sozomeno Iruhio vii. Eccles Ηist. cap. 16. qui narrat, quomodo Pontifex obviam poenitentibus procedat usque ad Ecclesiae ostium , eos apprehensa unius manu introducat, certisque praemissis precibus reconciliet. Observo autem in Poenitentiali Theodori cap. 14. olim in Ecclesia Romana hanc reconciliationem factam fuisse intra absidem , partem scilicet sacrae aedis interiorem, in qua locatur altare, proprio fornice convolutam r at in Romano Pontificali peragenda praescribitur prope faldistorium in medio Templi paratum . Reconciliati sordidis vestibus, barba, crinibus. que depositis, ornabantur cultioribus indumentis, exemplo Iosephc inquit Gulielmus Durandus lib. V I. Ration. cap. I. quem ad imperium regis educentes de carcere toton erunt, dr veste mutata obtulerunt ei, Gen. XLI. I 4. At plura de hac reconciliatione Sirmondus cap.9. pag. so I. Menardus not. 67 . in Sacrament. Gregorii, Martene lib. r. cap. 6. art. 7. num. l . ct vir praestantissimus Ioseph Catalanus comment . in a. p. Pontificalis Romani.
Unum dicendum superest, poenitent Iam solemnem nunquam suis- solemnum; se iterandam . Ambrosius enim lib. 2. de Poenit. cap. lo. num. 9s. eat suum baptUma inquit ita una paenitentio . quae tamen publiee agitar : R Sansus P. Augus inus cpis . s4. ad Macedranium, nunc Is num. . docet; Deum humillimae paenitentiae semel in Delesia rene edi. Hinc tamen non sequitur eis, oui iterum peccabant, poenitentiae aditum fuisse praeclusum , necue privata poenitentia illos suisse unquam reconciliatos . Et si enim poenitentia solemnis non iterabatur , ne medre nafalubris fieret contentimilis, ut ait ibidem Aupust nus : incredibile tamen nobis vide ur, miserrimos homines in eadem. aut in graviora scelera , post ph ractam publicam poenitentiam prolapsis, ab omni spe veniae fuisse perpetuo dclectras . oppositum enim probant sere omnia argumenta, quibus prima parte hujus libri cap. r. adversus NovatianoS stendimus , neminem prorsus esse, qui a poenitentia agenda debeat prohiberi, neminem, cui poenitcntiam arat, ct obtinere non possit misericordiam a Deo, S, nacem per sacerdotes. Audio quidem nonnullos ita ratiocinantes r Si lapsi per privatam po itentiam note rant it um reconciliari et qua ratione medicina aegrotis su h ministrata
non e Uadebat vilior S contemptibilis Nonne uilior facta esset. si priva a poenitentia publicam supplevisset Quo insuper picto explicari
Poterunt veteres canon 's , qui hus lapsis post poenitentiam accepta negatur etiam communio 3 Quo demum iure vera erit sententia Ambrosii in Ps i t 8. vers. s8. melatas veniae lueentivum strabet δε- ιinquenm At dicimus di inlici r conciliatione supposita . haec, aliaque id Lenus ni omenta nullam habere dissicultatem . Perarduum quippe
at lapsis Mn eadem . aut in alia scelera atrociora, in quorum rς me dium
233쪽
ilium Im nebatur solemnis poenitentia , iterum assequi reeone lIatio nem illam plenissimam , per quam etiam communionem Eucharistiis eam obtinerent, atque ita nunquam contemni poterat saluberrima Seunica pixnitentiae publicae medicina. De illa selemni reconciliatione . Se communione corporis Christi antiqui canones pertractabant: privatam vero poenitentiam cum transaetis , tum praeterlabentibus saecuIis postulabat, ac postulat serma & aequitas iudicii, & semper fuit Sest laboriosus quidam baptismus ς semper denique a Sacramentorum administris danda est opera , ne scelerosi homines ob niiniam eorum facilitatem evadant deteriores.
Agitur de multiplici Poenitentiae essem , praeserti
vero de meritorum reripiscentia. XX. IOEnitentiae, & Consessionis Saeramentalis fructus permultosae Theologi, Patresque recensent, duodecim S. Bernardinus Senensis serm. de Consess. t m. t. art. I. septem S.Thomas Archiepiscopus valentinus in concione Dominicae i v.Quadragesimae, quinque Scholasticorum Plurimi et novem nos canonum auctoritate permoti . At quoniam ho rum fructuum eximius est, ut merita, quae per peccatum fuerant deper dita . reviviscant: de hoc distincte tractari debet. Atque ut id facilius Praestemus . animadvertendum est , aliud esse opus honum mortuum , aliud, ut inquiunt Theologi, mort estum . Mortuum illud dicitur, quod si ab impio gratia sanctificante exspoliato et quod tamen si fiat auxilio gratiae actualis. & auditorio Spiritus sancti, non quidem inb abitantiti sed praevenientis atque momentis, omnino mortuum non est ἰ quoniam Per novae Vitae propositum, & interiorem gratiae motionem incipit homo vivificari, ideoque credendo , sperando, timendo , diligendo actiustificationem disponitur . verum hujusmodi opera non habent jus a sempiternam gloriae mercedem, ad quam requiritur vita spiritua is in haerens ac permanens, gratia nempe sanctificans, per
constituitur palmes vivus in Christo, filius Dei adoptivus , L napem
iuS ac meritum haereditatis. Opus autem morti atum illud est , quab homine iusto patratum suerat, ideoque habebat sus ad g Oriam smeritumque retributionis; sed superveniente mortali aliquo lceleres homo qui sibi ius illud ae meritum comparaverat, ab eo excidit, nec potest ejusdem operis fructum assequi. Quaeritur itaque, an reui tuta homini gratia justificationis , atque Dei amicitia rursus instaurata, re deat meritum illud deperditum t nam de operibus , quem modum tale meritum nunquam habuerunti ita certiminum eu, non it
234쪽
Libit THosmi quarti Pars altera Cap. XIV. I 2 3
ha reviviscere, ut illis debeatur aeternae vitae retributio . Huius quin stionis occasione instituitur quaestio altera parum absimilis de reditu peccatorum , scilicet, an peccata per poenitentiam cxtincta ac dimissi redeant per subtatuentem culpam , quantum ad reatum meritumque punitionis atque vindictae. In hoc ergo capite primum mihi enumeranda sunt poenitentiae commoda & utilitates ἔ agendum deinceps de amitarum meritorum reparatione; ac tandem de regressu, ct reditu
PROP. I. Novem salutaris Poenitentia Ductus producit.
Demonstratur autem eosdem fructus enumerando et quorum primus est, remissio preeati, atque veniae impetratis . Poenitentia enim deleri peccata affrmat Isaias r. i 8. & Lv. 7. EZech. xv I II. a I. Adh. II 438. definit Τridentinum sess. xiv. cap. I. ct confirmatur iis, quae di
ximus alibi de iustificatione , de necessitate consessionis , ct de absolutionis cmcacitate . Atque de hoe Poenitentiae effectu extant Capp. David quoque , &, Totam paenitentiam pereatoris, de Poenit. dist. 3.num. 2ῖ. S 24. Secundus effectus est , quod paenitentia non filum libe- νος a poena aeterna , quae simul cum peeeato dimittitur , verum etiam spoena temporali, quae plerumque dimissis culpis manet luenda . Id vero constat ex dictis cap. X. prop. i. &3. necnon exemplo Achab, Se Nini vitarum ἔ quorum ille j junio & sacco impetravit, ut eversio domus ejus differretar in posteros. ut inquit S. Hicronymus in Epistola ad Rusticum , hi verb scilicet Ninivitae poenitentiam agentes a patriae sub versione liberati sunt, er eonversione sua mersere indulgentiam, ueidem Hieronymus ait ad cap. iv. Danielis , ubi pertractat de Nabuchodonoser , S de Eacchia , in quibus pariter mutatis operibus divina furentia mutata est. Huc etiam resereri potest proloquium illud Ambrosianum lib. I i. in Lucam num. 33. I vis Dominus mutaresenteπ- riam, si tu noveris emendare delictum. Atque habentur omnia de Poenit capP. Novit, Sivamus, inamobrem , dist. 1. S Achab rex, -mpita, dist. 3. Tertius poenitentiae fructus est , quod per eam quis i-cisur de eo ore Eeelesiae, ut habetur cap. Folesia Chrsi, de Poenitentia dist. r. num. o. Quod non ita intelligendum est, qnasi omnis peccator sit extra Ecclesiam, id enim falsissimum est , ct haereticum ἰ sed ira est accipiendum , ut qui sunt extra Ecclesiam, haeresi aut schismate separati, poenitentia peracta possunt iterum Ecclesiae corptiri copulari; S qui erant in Ecclesia tanquam membra mortua, dum vivificantur
per gratiam Christi, ab ipso , qui Ecclesiae caput est , percipiunt spiritualium donorum iii fluxus uberiores. Ouartus fruetus est, quod euicentiam rellitur tur homo ad bonoreis est duuitatem deperditam. . Gregorius Magnus in Epistola ad Secundinum lib.v ll. Ep. sq.
ubi actri exemplum Petri, Quem Deus post ejus paenitentiais misericor-
235쪽
Hadata ab Apostolatu non expulit. Hinc tamen non sequitur . eum. qui usum Ecclesiasticae dignitatis ob irregularitatem , vel censuram aliam deperdidit , acta poenitentia posse ossicium pristinum exercere , sed quod possit cum eo dispensari juxta canonum definitiones. Videsis capp. sanctitas , Cum exaudiero, ineunque igitur, De Poenit. dist. I. num. I 6. 3'. 23. Quintus fructusta, quod homini per priuileatiam in Dei aistratiam redeunti redditur eonseientia ρax animique tranquimias: unde Tridentina Synodus sessi x a v. cap. I. ait: Sase vero res est etiar hujus Saeramenti, quantum ad ejus vim er e eaeiaret pertinet, reeoneiliatio es ea in Deo , quam interdum iu visis ριis, cretim devotione hoc Saeramentum pere lentibur eouseientiae pax ae sereonitas eam vehementispiritus eonsolatione eonsequi solet. Sexto poenitentia facit, ut boua opera per peeeatum morti ata Derum reviviseant, prout hahetur cap. Intermittenter, de Poenit. dist. ι in num. I9. magis que apparebit ex proxima positione.Septimo per paenitentiam restituusis tur virtutes omnes per ρeeeatum deperdita, ut docent Theologi eum D. Thoma q. 89. art. I. ubi tota, habitus virtutum supernaturalium, ut sidet g spei, quae etiam in peccatoribus perseverant, quemadmodum. ει virtut s aequisitae , quae Iocato non amittuntur, per poenitentiam
non restitui , sed solum quantum attinet ad perfectionem Br-mamque virtutis, prout in praecitatum articulum observat Franciscus Silvius: Virginitatem autem , quae non selum complectitur propositum vitandi quaelibet oblectamenta venerea , verum etiam integritatem ea nis , quorum primum Scholastici appellant Drmati huius virtutis, aliud vero dicunt materiale , non posse secundum hanc postremam rationem redire; quo sensu accipiendum puto S. Hierom mum scribentem ad Eustochium non posse a Deofustuari virginem post ruinam . Octavo Poenia tentia habet & ipsa, quemadmodum virtutes aliae, proprium meritum; nam contritici , quae est poenitentiae pars prima , ad iustificationem disponit; sacramenti susceptio ipsam iustificationem ex opere operato producit . dr.quoties digne fuse, itur inquit S. Thomas de Uillanova praecu. conco toties gratia augetur, er eonsequens gloria : satissaetio quo que temporalem poenam avertit, ct juxta satisfacientis servorem confert ad gloriae incrementum . Vide cap. egerit, de Poenit. dist. 7.num. 7. Pinnitentia tandem praestat, ut bomo Iurgat ad ampliorem si mioremquc virtutem, quam ante casum habuerit. Fidelior enimfactus
si Petrus, postquam fidemse perdidisse deflevit, inquit hom. 3. de Renit. Petri S.Maximus Taurinensis; itemque Ambrosius in Apologia David cap. 2. num. 6. Sancti, qai eo timmare pium tartamen gestiuης, o mrrere earjum salatis. ' ubi forte ut homices eorruunt natura magit fragilitase , quam fleeeandi libidine, aeriores ad eurrendum resurgunt, pudori stimato morora reparanter eertamina, ut non solum saltum sit
236쪽
Libri Trigesimi quarti Pars stera Cap.XIV. ar
talist, exsimetar lapsus impedimentam, sed etiam veloeitatis Iaeenti eomulasse . Atque haec pariter habentur in Decreto dist. so. cap. Fide. Iior fis ius, ct de Poenit. dist. 3. cap. Die rex. Paop. II. Bona opera peccato morti Mata reviviscunt per poeni
Opera bona per subsequens peccatum mortale proprio frumi, meritoque exspoliari , quod ut diximus , facit, ut appellentur mortificata , doctrina est fidei, quum certissimum sit , iustum, si a gratia sanctificante exciderit in sua iniquitate moriturum; unde EZech. Xv I it. 26. Iegitur: Cum enim averterit se justus a justitia sua , ct feeerit iniquitarem , morietur in eis , in injustitia, quam operatas est, morietur: &Ioannes epist. 2. ad Electam vers. 8. eam , eiusque filios commonefaciens me errore Basilidis, Sc Ebionitarum corrumpantur , Videte, inquit . Posmetinos, ne perdatis quae operati sit : idemque Ecclesiae Philadel phiensi Apocalyp. I. it. Tene quod babes, ut nemo accipiat eorosa
Reviviscere itaque huiusmodi opera , non in se inspecta, & quatenus sunt humani actus, sub qua ratione praetereunt , non permanent, sed in quantum meritoria sunt, S ad aetemam vitam perducunt; probatur I. ex Scripturis. Enimvero Lucae κν. 2 a. parabola filii post tum pissimam vitam ad patrem revertentis, atque anulo , S priori stola exornati , significavit Dominus peccatori poenitentiam agenti antiquorum meritorum decora, R gratiarum ornamenta restitui: ideoque
cinctissimus Nolanus Praesul a Deo poenitentiae virtutem expostulans . in carmine de obitu Celsi aiebat trine Patre piseato merἰtἰ reddentur δοκοres: atque viennensis Praesul Alcimus lib. I. de sententia Dei, Forma vetus simium laeero eireumdata peplo am veteris Om ponat eam erimise vestem, Pallia prima Pater redeunti porrige proli. Deinde Apostolus ad Galatas iit. 3. eos redarguens , qui Christi fide suscepta, pluribusque meritis comparatis ad Mosaicae legis reversi fuerant servitutem , Tanta, inquit. passi estis sine eausa. Si tamen He causa Z Quorum verhorum planissimus sensus est, oportebat ne sui tot labores aerumnasque ferreiis pro Christi nomine, si iustitiam expectando ab operihus legis opera vestra irrita sutura erant, ac nulla rint spero tamen talia nequaquam sore, si ad officium studiumque veritatis Evangelicae redieritis . Docuit ergo Apostolus profuturas Galatis Persecutiones , quas passi erant fidei causa , ad Iudaeorum vero ritus legisque observationem revers meritum illarum amiserant, dummodo ad semitas Evangelii revocarentur; atque ita hunc locum exponunt Patre paullo post laudandi. Idem Apostolus ad Hehraeos ν i. to. ait: δεδεσς /m injussus Deus, ut oblivbeatur operis vesri, qui Iocus tametsi eo F s a presi
237쪽
aas . . De Theologicis diseiplinis
presse opera morti ala non comprehendat , ea tamen non exeludit , tum quia pronuntiatur indefinite, atque in ipsa opera quadrat quod de divina justitia subjiciam ς tum etiam, quia cap. Iutermittester, quod verbis ejusdem capitis sexti Paulinae epistolae fabricatum est, legitur de , operibus meritoriis: mefieat peeeaudo fiunt irrita, ita per paeniteπ- riam revis eunt, ct ad meritum aeteruae beatitudinissingula prodesse ine piunt. Rursus Tridentina Synodus sess. vi. cap. i6. declarat operiis bus, quae in Deo Iunt facta, ab homine justificato , si tamen in gratia decesserit, vitam aeternam suo tempore consequendam. At opera de quibus disserimus , in Deo Dicta sunt. His ergo operibus justificati co
sequutitur vitam aeternam. Praeterea Patres eorumdem operum merita
in his, qui peccata deflent, agnoscunt. Etenim Chrysbstomus in cap.I. F pistolae ad Galatas exponens verba sit perius producta, inquit: Sι vo- Deritis exste ibi, edi revoeare vos tuos, non frustra passi fueritis, ἀ
idem caput tertium e Puietinque ob Chrsifidem laboraverit, er postea lapsus fuerit in peeeatum, Hur priora siue ea a dieitur passur fuisse dato peeeat'. sic rursus non perdit ea, si adpristinam fidem, ct ad anti sam sudium revertatar. Ac S. Anselmiis ibidem et Sine eausa enim payhlis si in hoe errore perseveretir: non sine eausa, si resipiscatis. Accedit postremo Theologica ratio e primum quia bonis operibus ex divina promissione & aequitate justitiae debetur merces. Haec autem iustitia in Deo immobilis perseverat, & tantum mutatur extrinses, quatenus ille, cui merces reddenda erat, peccati Iabe, inquinatus sese reddidit cius. dem mercedis prorsus indignum . Si is ergo extrinsecum hunc justitiae obicem , propriam scilicet is uitatem abiiciat, prior iustitia, quae coronam ac praemium statuerat, integra atque immobilis perseverat. Hinc S. P. Augustinus sermone lo9. de Temp. nunc 23. num. 6. ait:
Malatus es rear, mutavit judex sententiam. Nui terreri. Sententia reatata est, ou iudicia. Iustitia integra manet. Ad haec non minoris enfiminatis est gratia , quam sit culpa; si ergo culpa meritum praecedentium operum impedit, idem meritum gratia rursus instaurat ac suscitat. Incredibile demum est , hominem justum, qui virtutum studiis incumbens supellectilem meritorum cximiam, locupletem, amplissimamque ibimet comparavit, deinde vero in peccatum prolapsus eamdem amisit, hujus peccati maculam delens vehementi contritione & luctuosa Poenitentia, talem ante Dei tribunal appariturum, qualis ille erit, qui post perditissimam vitam, maximamque copiam demeritorum , Pinni
tentiam agens S Deo reconciliatus exspirat. UAdversus hanc propositionem ista objiciuntur: Peccatum morta- Iu facit. ut omnia opera bona , quae praecesserunt, pereant, ct apud Deum mandentur oblivioni; nam Erech. xv iii. 24. legitur : Si aurem
sverteris sejustus o justitia sua, ct feeιrit inIquitatem secundam Oanver
238쪽
Libri Trigesimi quarti Pars altera Cap. XIV. aas
abomisatrones, quas operarι solet impius, numquU Upet omnes 1i sitiae ejus, quor feeerat, nos retardabantur. Deinde ipsium mortale peccatum gratiam sanctificantem , Se caritatem habitualem extinguit. Irreparabiliter ergo tollit omne meritum , ct ius ad gloriam in eadem gratia , & caritate fundatum. Ulterius: Peccavit Adam & originariam justitiam deperdidit et nunquid potuit eam per poenitentiam recuperarer Minime gentium . Item si Virgo corrumpatur , poterit ne aequirere..a virginitatis coronam Z Nec illud quidem . Ouid vero de iis, uui illam vitae integritatem, quam innoeentiam appellitant, primae culpae inquinamento labefactant λ Hi quoque damnum subeunt irreparabile . Falium cst itaque poenitentia praecedens meritum resarciri. Praeterea si imis
plus justificetur, non tamen habeat caritatem illam adeo flagrantem , quam ante lapsum habuerat Gratia enim caritas augmentum ac diriminutionem recipit, ut diximus lihro xix. cap. ultimo) tunc non habebit meritum illius gIoriae , quam consecuturuxerat si non peccasset. Non ergo meritum praecedentis iustitiae viviscatur. Tandem peccata per poenitentiam dimissa per subsequens peccatum non redeunt ἰ ergo
ct opera per peccatum mortificata per iubsequentem paenitentiam non
Re'. ad y. Ezechielis verba aec tenda esse de impio in abominatione iniquitatum Barum ners stente et ait enim Propheta hominem illum nec vitam consequuturum , nce pristinae justitiae mercedem: μα- quid viser ὶ inquit, Omnes justitiae ejus. quas fecerat, nom recorda. Iuntur. At si impius ille averterit se ab impietate sua, ut ibidcm Pr pheta fithiicit, ipse animam suam elui abit. Igitur & recordabuntur iustitiae ejus, quae secerat. Ad alterum nego consequentiam; non enim Gratia sanctificans, & caritas habitualis irreparabiliter extinguitur: sed
per poenitentiam recuperatur: atque ea recuperata redit quoque mercedis ae retributionis ius pristinum. Tertium hac ratione diluitur. Originalis iustitia, virginitas. atque innocentia, praeter ius ad gloriam sundatum in gratia sanctifieante, important aliquid aliud , illest, justiatia originalis importat primordia cujusque labis expertia, ac mentis Scarnis tranquillitatem e virginitas integritatem corporis incorruptam; S innocentia probitatem vitae nullo adhuc vitio contaminatam . Haeeutique irreparabilem jacturam patiuntur , quoniam fieri non potest, ut qui peccavit non peccaverit, Si qui aliquid amisit non amiserit. Verutra id non tenet de merito, quod honis operihus transeuntihus perseverat in justo , atque instauratur in poenitente. Tria enim ad meritum, quam tum ad praesens attinet, requiruntur: opera libera ac supernaturalia quibus comparatur; sanctificans gratia per quam habet vitam , dignia tarem , ac persectionem ς ac Dei inmolabilis promissio . qua spopondit
se idem meritum acceptaturum, ac rc muneraturum. Vide lib. XIX.za P.SPςcuperata itaque gratia , ct di Wina promissione perseverante, meritum
239쪽
13o . De Theologicis Dise linis
tum redit ae suscitatur , partim ex iustitia, partim ex Dei si pratitate. Ex liberalitate quidem , nam Deus seipsum sua largitate dignatus est facere debitorem retributionis , dum singulari gratiae heneficio impium iustificavit: ex iustitia autem , nam aequum est, ut quae promisit, adis impleat . Ad quartum dicimus non deesse Theologos percelebres, qui tenent opera per peccatum mortificata benesicio poenitentiae ad eumdem gratiae ct gloriae gradum reviviscere t at nos sui,scribimus S. Thomae docenti quaest. 89. art. s. adiquod bona opera per peccatum moristificata hoc sensu reviviscant, quod peccati impedimento sublato , per ea rursus homo aeterna vita dignus emcitur. Quam vitam si decedens in gratia consequatur , habebit essentiale praemium beatitudinis, &poenitentiae. & ipsis operibus debitum . Quod si per poenitentiam non
accipiat eandem caritatem , quam amiserat et minor erit in co beatit ais
do essentialis , cuius quantitas caritatis perfectioni respondet; sed major erit beatitudo aeeidentalis correspondens majori honorum operum amplitudini. Disendum cinquit S.I homas cit. art.f. ad 3. quod ilis, qui per paenitentiam resurget in minori earitate, eonsequetur quidem pro miam essentiale, Jὸeundam quantitatem earitatis in qua invenitur et omhebit tamen gaudiam matur de operibus in prima earitate factis , qu3m de operibus, quae in feeunda feeit; quod pertiset ad praemium areide tale. Legi potest Eslius in iv. dist. rs. I. ig. Sylvius in quaestionem 89. p. art. s. S Gonet disput. art. a. Ad ultimum dico disparem esse
rationem inter peccata remissa per poenitentiam , ct bona opera momtificata per culpam , ut proxima thesi explicabo . PROP. III. Peccata per poenitentiam remissa per subsequentem cuia
pam minime redeunt, nisi , ut inquiunt Theologi secandum quid, setissu mox declarando .
Sunt in peccato actus transgressionis pertransens, macula ct aeternae damnationis reatus permanens, genus aut species unum ab altero peccato distinguens, atque effectus consequentes, animi hebetudo, maior in peccatum pronitas , temporalis animadversio ac punitio, ali que id genus plura . Certum est actionem transeuntem non redire ἔ e dem peccata secundum genus , aut speciem considcrata posse iterum admitti ; S post eulpam remissam manere temporalem poenam Iuendam , vehementiorem carnis luctam , ct infirmitatem quamdam animi atque languorem Quaeritur ergo, num idcm peccatum redeat quantam adreatam damnationis aeterna , ita, ut post remissionem , si peccator rursus a gratia decidat, culpa quae dimissa fuerat illi iterum imputetur 'Hoc sensu peccatum non redire tenemus cum majori parte Theologo rum . Primum quia fides docet in renatis non redire per actualem Cul Pam originale peccatum , alias non tolleretur, sed tegeretur potius, ac rursus prodiret: unde S. Prosper ad a. obiectionem Gallorum ait: Qui
reeedis a Gripo, alienus a gratio finit hane vitam, quid nisi in per
240쪽
Libri Trigesimi quarti pars altera Cap. XIV. a 3x
ditionem eadit sed non in id , qaod remissum est reeidit, nee in Origianali pereato damnabitur ἰ qui tamen proρter postrema erimina ea morte eietur, qua ei propter ilia , quae remissa sunt, debebatur. At eadem peccati originalis , & actualis, quantum ad praesens attinet , videtur ratio . Nam sicut originale peccatum per lavacrum baptismi , ita actuale per sacramentum Poenitentiae omnino dimittitur ac deletur. Deinde ipsa remissio peccati in hoc sita est . quod non amplius imputari possit ad vindictam & damnationem , alias non diceretur peccatum dimissu R, sed potius supplicii executio suspensa ae dilata , ut bene sapienterque indis . et a. l. i. ratiocinatur Gulielmus Eslius . inando ergo peccatum. vere dimissum est, nequit redire quantum ad reatum damnationis aeter nae . Praeterea quotiescunque nobis peccatum dimittitur , applicatur
nobis fructus passionis Christi, cujus mortis pretium jam Deo oblatum est in peccatorum nostrorum satisfactionem . Solutum est ergo in re inmissione delictorum debitum illud , quod peccando contraximus . At Deus fidelis S justus nequit a nobis repetere debitum , pro quo & pre lium itutum est , S applicatum , ct acceptatum; cum nec repeter illud posset, etiamsi non interfuisset haec pretii solutio , quia non decet
principem summum ac liberalem ea, quae gratis largitus est, revocare . Insuper Gelasius Papa , prout citatur a Gratiano de Poenit. dist. lo. num. 24. Divina elementia , inquit, dimissa peeeata in altiouem ulteriur redire non patitur . Demum hoc inter hona opera per peccatum
mort eata, atque inter peccata dimissa intercedit maximum Iatissimumque discrimen ς quod bonis operibus in Deo patr .lis ex certissima ipsus Dei promissione . Sex iustitiae aequitate debetur merces , ct ideo peccatori non consertur, quoniam culpa ponit impedimentum repromissae beatitudini: ideoque bona illa opera non abolentur omnino, sed adhuc in Dei acceptatione ac promissione persistunt; quoniam Deus vult illis coronam impertiri, S ne impertiatur in causa est peccatum, quod cum sit opus humanae malitiae, facit quidem ut homo ob ipsus peccati reatum sit incapax retributionis , at non potest Dei promissionem, liberalitatem , justitiam . S inviolabilem aequitatem pervertere aut im-
mutare. Peccata e contra remissione abolentur omnino, nec persi verant vel in homine, vel in vindice Dei justitia; quoniam homini insun ditur gratia S inhaerens caritas , purgans animam , & delens peccati maeulam r Deus vero sibi pretio sanguinis Filii sui. quod pretium homini ea remissione applicatur, ad juris apices viatisfactum esse fatetur; ipsaque remissio , cum sit opus divinum ac maximum , non solum ab Oiet peccatum ex parte impii infusione gratiae sanctificantis,ucrum etiam illud extinguit ex parte Dei satis fictione justitiae, condonatione culpae,
delatione, ut cum Apostolo loquar, ebirographi . factare hona opera orti hara dicuntur, peccata vero remissa , deleta, consumpta . Ilis
3 π. Postrema objemo praecedentis propositionis plane soluta cst