장음표시 사용
271쪽
as 8 De Τheologicis Disciplinis
Aeger etiam Latinis non dicitur aut mutus, aut caeeus aut claudus , sed qui infirmitate gravatur, ex qua corpore animoque torquetur et unde quidam poetarum de amasia, quam decumbentem suspicabatur, Dista erat aegra mibi et praeceps ameosque cucurri. Ad ult. addo potuisse Apostolos baptizatis ministrare unctionem Derais . mentalem, in non baptizatis uti unctione ad solam corporis valetudiis nem; nam , ut scribit Innocentius, eodem oleo consecrato utuntur presbyteri ad sacramentum conficiendum , ct utuntur laici ad sanitatem rquod postremum fit absque formae pronunciatione . Est insuper quorumdam opinio , quod etiamsi ordinaria via, communique praxi, non regenerato aqua bapti sinatis conferri nequeant reliqua sacratnenia,suerint tamen Olim utiliter collata, aliquo in casu , non baptizatis . Sacramentum quippa Eucharistiae a nos baptizatis reeipi posse affirmat
Innoc. III. cap. , de Presbytero non baptizator quod & quidam asserunt de Matrimonio, Se de Unctione Extrema . Videnda de ahoe argumento dissertatio Francisci Farvaeques in opusculo de Baptis. mo cap. I. quaest. g. Ouidquid autem sit de hae opinione ς non eadem est ratio de tempore ante legis promulgationem , urdiximus cum Maia donato. Cui si opponeretur aliorum interpretum numerus , posset ille Ionge ampliorem proferre, praesertim antiquiorum; quibus adhaeserunt etiam Lyranus, Dionysius Carthusianus, Franciscus Lucas, aliique permulti.
Pixop. II. Quae dixi de Unctione in E Wangelio Marei descripta .snes probabilitatis minime excedunt. Tametsi sententiam illam, quae assirmat agi capite Marci vi. de Unctione sacramentali, vindicare conatus sum, quod Augustinus Cauniet Comment. in eumdem locum merito dixit esse perdifficile & opero. sim; non adeo tamen certam existimo, ut sufficiat ad statuendum dogma fidei, disputatione superiori propugnatum . Ratio prima est, quod Theologi praestantissimi, & percelebres sacrarum litterarum Ininterpretes, quorum plures laudavi, abierunt in opinionem diversam; ac revera si nudum textum ponderemus, nihil occurrat aliud praeter tinctionem olei, sanitatem aegrotantibus restitutam: cetera, quae
addita sunt, verisimilia sint quidem, sed non invictissima. Deinde praecitati Patres efiicere soli nequeunt traditionem universalem et & non nulli eorum possunt ulterius accipi de quadam inter utramque uncti vem similitudine , non de omnimoda aequaliter id enim cohaeret verbis Theophylacti, τὰ .mis Ais..,similis dicit; & alterius scribentis , - , sicut loquitur. Rationes denique in postrema obi'ctione propo stae eo firmiores videntur , quo sunt obviae ac planis .nae , nec diale- eae indigent artificio. Recte ergo adversus haereticos tali argumen torum genere non pugnavi, quae in Scholis in utramque partem tm
ctantur; quamquam ex ipis Scholarum dissidio id percipitur utilitatis, quod
272쪽
Liber Trigesimul quintus Cap. III.
quod etiamsi concedatur Marcum & Iacobum de eadem Unctione loe tos , non inde tamen haeretici manifesta illatione concluderent neutram fuisse sacramentalem.
ΡRior hujus quaestionis pars expedita fuit libro xxx. cap. g. altera
talis est generis, ut nec certo definiri possit, nec debeat prolixe agitari. Ut de utraque parte hoc in loco rurius agamus; repetendum est quid de huius sacramenti Institutione teneant haeretici, quid antiquiores quidam Scholastici, quid Theologorum Catholicorum pars maxima . Itaque haeretici sicut hoc Sacramentum negant, ita illius institutionem fictitiam putant, agnoscentes tamen Apostolicam ungendi aegros consuetudinem , quamdiu fanationum gratia affulgebat. Catholicorum nonnulli hane Institutionem Apostolis adscripsere, scilicet, Hugo victorinus , Magister, Alexander Alensis, S. Bonaventu. ra : qui nullo modo haereticis consentiunt, sed toto caeIo ab illis dis strepant , primum quia Extremam Unctionem tanquam verum novae legis sacramentum agnoscunt: deinde quia institutum ab Apostolis discunt , non propria , sed commissa sibi a Domino potestate; praeterea quia perpetua Ecclesae consuetudine servatum, servandumque pronuntiant , idque ad subsidium corporis, ad allevationem animi , ad remissionem peccati. Alii Theologi hoc sacramentum immediate a
Christo institutum asserunt et non ii tantum , propemodum infiniti, qui post Tridentinam Synodum floruere, verum S multi, qui hanc princesserunt: sic enim docuit Petrus de Corboilo Parisiensis, de quo supra, Albertus Magnus dist. 23. art. II. S. Thomas q. 23. Supplem. art. Seotus in IV. dist. a. q. t. Baconus dist. II. Martinus Paresius de Divinis Tradit. 3. p. consid. 6. noster Argentinas dist. 23. q. r. ar a. Thomas Waldensis tom. a. doctrinalis cap. 363. ac S. Ioannes a Capi strano in libro de auctoritate Papae tom. xi II. Tractatuum Iuris . Alvtera quaestionis pars ex his pendet; qui enim dixere hoc sacramentum a Domino immediate institutum , consequenter existimaverunt ante
adscensionem Dominicam extiti*e; S qui a Iacobo institutum pronun tiarunt , si de propria institatione locuti sunt, id evenisse post aliqum
PROPOSITIO : Sacramentum Extremae Untaonis a Christo fuit institutum , ae probabilius immediate, & priusquam caelum conscenderet. Demonstratum quippe est citato cap. 8. libri xxx. Apostolicis lit - ri , Ambrosii, Augustini, aliorumque Patrum auctoritate , nec Κ λ a non
273쪽
aso De Τheologicis Disciplinis
non canone primo sest. vi i. Τridentini Concilii, Christum Dominum esse omnium sacramentorum novae legis Institutorem S Auctorem . Aeeap. i. huius libri commonstratum itidem est , Unctionem extremam esse Sacramentum novae legis. Igitur extremae Unctionis Christiis D minus est Institutor & Autior. Rursus alibi prohatum est selum Deum instituisse Sacramenta veteris legis , quamvis essent elementa egena &infirma ἰ quanto ergo magis institui debebat a Deo Sacramentum ha. ben, essicacitatem cffectus longe nobilioris r Dictum in sui er eodem . cap. 8. quod tribuere vim gratiae effectricem elemento sensibili, hominum , Omniumque creaturarum excedit auctoritatem et Atqui extrema Unctio, cum verum sit sacramentum , essicacitate illa pollet: Nemo igitur, sive hominum, sive Angelorum , potuit hoc Sacramentum initia tuere, excepto Unimnito Filio Dei, cui omnis data est in caelo atque in terra potestas . Praeterea, ut ex his cuilibct novae Legis Sacramento
communibus ad peculiares quasdam rationes descendamus , si Christus hoc Sacramentum non instituit, quis ergo illud instituit Z Iacobus, inquiunt. At principio Iacobus illud quidem promulgavit, ct explicavit , sed non proprio nomine. Deinde in ejus verbis nulla primae institutionis fit mentio . Tertio cetera omnia , quae in illa Epistola continentur, non a se tradita , sed vel a Domino accepta , Mel in aliis scripturis expressa sunt. Insuper quomodo Iacobus institutiones suas abnque Petri, aliorumque Apostolorum approbatione creditur perscripsisseὶ Ad haec si Iacobus huius auctor est Sacramenti, proculdubio absque Spiritus sancti ini iratisπe illud minime instituit. Porro haec
ἐσθirario aut peculiaris suit, aut ea, qua omnes Apostoli suerunt assati . Hanc utique inspirationem seli Iacobo factam non constat: si ceteris communis fuit, non ipse tantum , sed omnes simu I tantae institutioni dedissent operam. Tandem Tridentina Synodus quemadmodum.
sess. vi I. universim de omnibus Sacramentis, ita sess. X I v. cap. I. &canone l. de Extrema Unctione definit, esse vere, ct proprie Mera-merium a Chriso Domino institutum . Addidi Immediate ; quoniam Institutoris nomine venit ille , qui primus est auctor: ct certissimum est factam Ecclesiae a Domino pote statem immutandi quicquid pertinet ad ritus & ceremonias , sed non
quod spectat ad essentiam , vel numerum Sacramentorum. Qua ra tione utuntur Becanus, Bellarminus , Gonet, Puteanus , Vasquestus,& Theologorum bene multi, ut probent saltem post Synodum Triden tinam non posse salva fide negari, quod Christus immediate sacramenta omnia instituerit. Atque de Extrema Unctione singillatim hoc repe tunt Franciscus Suare et tom. 4. in I. p. disput. 39. sest. I. Sylvius in q. 29. Suppl. art. 3. & alii . Id tamen ad fidem non pertinere dorent
alii Theologi praestantissimi, quos laudavi tom. vi. pag. m. ct idcirco illud quoque caute adjectum est, Probabinus. Uerum in duabus pri
274쪽
Liber Τrigesimus quintus Cap. III. I
niis propositionibus praelaudati cap. S. ea, quae modo in epitomen re ducta sunt, fusiori disputatione tractantur . Pars propositionis secunda sequitur ex dictis; cum enim Iacobus Apostolus non fuerit huius Sacramenti institutor, sed promulgator, necessum est, ut institutum dicatur a Domino adhue in terris converissante. At petis , quonam praecise tempore id eonit Fateor me non habere aliquid certi , quod petenti reponam. Ostendi supra, non carere probabilitate , quod haec institutio tacite apud Marcum insinuetur . Si quis valida invenerit hujus opinionis momenta ἰ poterit amr- mare Unctionem extremam institutam, quando primum Christus Ap stolis commisit ossicium praedicationis . Quid autem faciat pro hac sententia, quid militet contra , abunde praechissa dissertatio suppeditat. Nec aliud addendum est modo , nisi eamdem sententiam tanquam communem certissimamque tradi in Sacerdotali Romano pag. Io7. Ven. edit. an. Is 9. his verbis: Sacramentum ori tur instituit, quia in δε ε θοβolor ad ρraedicalidum miser Aesit oleo unxere infirmos, Mar-eI 6. Cui sententia haec non arriserit, videat quae libro X xx II. cap. I. seripsi de institutione sacramenti Confirmationis , pariterque hoc de quo agitur institutum asserat intervallo quadraginta illorum dierum, quibus Domino cum discipulis commorante, MCus, ut inquit Leci Magnus, Ibor revelata m steria. Caput illud tertium pervolutanti Occurrct quicquid pro hae altera opinatione deservit. Demum si huic adhaerens definire velis tempus mastis determinatum: assirmare poteris hoc Sacramentum institutum fuisse simul cum Poenitentia , Ioan. 2D. nam Extrema Unctio quoddam Poeta itentiae complementum est , ac Patres , Origenes praesertim, Chrysbstumus, & Beda , agentes de remissione peccatorum , recensita Consessione , laudant simul Iacobi verba, ct Unctionem aegrotantium , ut constat ex prop. a. cap. I. Legi potest pro sententia hac ultima Fridericus Gavardi q. r. art. I. num. IO. aut Auctor librorum de Re Saeram. Volumine 2. pag. 2oq. num. q.
Si modo haeretici opponant, non posse certissima fide propugnari Meramentum illud , de quo ipsi Catholici non conveniunt circa institutionem ejusque tempus; Lcile respondebimus, nunquam a ma joribus nostris dubitatum de hujus sacramenti veritate, ejusque insti'tiitione divina. Ante annum Christi millesimum haec immedita a, ομνmediata institutionis vocabula non audiebantur. Aiebant Patres εX tremam Unctionem esse Sacramentum, peccata dimittere, id colligi
ex Catholica Iacobi Epistola, atque ad nos divina ct Apostolica Tradi tione derivatum esse; S Amulo Lugdunensis , vir celebris, cujus sit mentio in Capitularibus Caroli Calvi ad annum 846. Est qui e vivis sub latus dicitur an . 8so. in Epistola ad Theodboldum scripsit de hoc Sacramento haberi praeeptum EvangeIisam ct inpostoli is . Si Protestantes haec fateantur; praesens controversia nos inter, ac illos finita
275쪽
ασα De Theologicis Disciplinis ,
est. Quae de immediata, aut mediata institiitione dicuntur , inter domesticas velitationes continentur , ae ita se habent: Ex quo praeu Iere caepit Theologia disputatrix, fuerunt qui promulgationem cum institutione confundentes, Apostolum qui sacramentum hoc promulgavit , institutorem dixere. Cumque premerentur contraria ration . quae demonstrat institutionem sacramenti divinae esse virtutis , coacti
sunt duplicem illam institutionem distinguere. Quid ergo utilius, quid
opportunius praestare poterant Tridentini Patres, quam appellare Christum Iustitutorem ejusdem sacramenti, Iacobum verb promusta. torem , scholarum vacabulis praetermissis Z Id ergo secerunt. Possumus interim amrmare illos, qui hanc inititutionem Jacobo adseripserunt, benigne intelligendos esse, ita , ut institutionem dixerint ipsam promulgationem. Argentinas de Magistro, istelligendus est, inquit,exeeut ve, non auctoritative et Albertus Magnus, Loquitur de iusia tutione eanonit: S. Thomas, Dicit ab e vostolis insiturum, quia per doctrinam 4Apostolorum nobis promulgata est Hur institutio. Horum loca laudavimus paullo supra . Vide quae consimili in re seripsimus Vol. vi I. pag. 78. Si vero aliquorum verba non patiantur hunc sensum ; errarunt hi, atque a ceteris refelluntur . Temporis denique diversa deis finitio ineptissme objicitur ; nam ct Baptismum , quem esse verum, sacramentum nemo seia negare audet, quidam dum Christus adlo- qnebatur Nicodemum , nonnulli quando baptizatus est in Iordane, alii postquam e sepulcro surrexerat, assirmant fuisse institutum . Quot insuper de tempore nativitatis, S passionis Domini tricae Chronologorum Sed taedet me legentes obtundere de hac re saepius .
CAPUT IRAn materia sacramenti Extremae Unctionis At Oleum ab Episcopo benedictum.
MAteriam huius sacramenti esse oleum peculiari henedictione ab
Episcopo consecratum consentiunt Catholici omnes, lis haereticis consecrationem hanc tanquam maxieamsupersitionem damnantibus. An vero haec olei benedictio necestaria sit non solum ex Ecclesiae institutione ac praecepto, sed etiam Oeeessitatesseramenti, distrepant sententiae Catholicorum . Non requiri necessitate sacramenti assirmant re centiorum plures, Iueninq. g. cap. I. Natalis Alex. cap. I. art. a. Re cens Thom ista lib. v M. de Re Sacram. q. a. cap. I. ac teste Ludovico Haberi cap. 2. q.q. haec sententia communis evasit in celeberrima Academia pari sensi. At oppositum propugnant Soto in iv. dist. 23. art. I. q. i. Bellarminus lib. de Extr. Unctione cap.vi i. Sylvius in q. 29. Sup nlem. art. 6. Estius in dist. 23. l. 9. R Card. Gottiq. i. dub. 2. Quidam,
276쪽
Liber Τrigesimus quintus Cap. IV.
tit Nurnely aa praecitatus Haberi , utramque sententiam approbant , neutramque definiunt. De ipsa inseper benedictione controvertitur . num Apostolica Sedes dispensare possit, ut fiat a presbytero; num vero ita benedictio rimi alis sit de sacramenti necessitate, ut nee Pontifex Maximus valeat hac in re dispensare:quorum primum tradunt Caietanus in p. p. q. 72. art. 3. Soto , Estius , Sylvius nuper laudati . ae Suareet disput. 4o. I. Ex his tamen Esliu& ct Soto caute loquuntur . eaque adhibita phrasi , mn opparet. Illi vero , qui negant henedictionem olei pertinere ad essestiam sacramenti, multo magis negant be-i edictionem hujusmodi non posse a Romano Pontifice demandari simpli ei sacerdoti et quae postrema sententia aetate hac nostra communis est, eique abscribunt etiam Vanroy tom. ult. pag. 29o. Sc Piette pag. 6 . aliique nostrates . Igitur nos quaeremus primb de ipsa sacramenti materia. idest, de oleo et deinde vero de hujus olei benedimonet tum
in lim: benedictio a simplici presbytero fieri possit Apostolicae Sedis
auctoritate et ac tandem an eadem benedictio, sive ab Episcopo, si νe a presbytero auctoritate praedito fiat, requiratur ad sacramenti naturam
Pinst. I oleum ex olivis expressum , & ab Episcopo consecratam est huius sacramenti materia Lin benedictione paullo infra et nunc de oleo tantum disserens , ad - thesim probandam profero primum verba Iacobi Apostoli, inae, aiau, , Ungentes eum oleo , Produco deinde Conciliorum definiticines: nain in Florentino Instrust. A rin. legitur, Cuius materias oleum olivae per Epis pum beσedictum atque in Trideatino sese.x i ν. cap. i. inibus verbis, idest Iacobi, ut ex e postulea traditione, per manui Mevia , intellexit Gelasia materiam esse oleum ab Episeopo b nedictum . Addo ulterius Patres capite primo laudatos: inter quos Innocentius I. ait uni infirmos sancto oleo ab Episcopo eonfecto, ac venerabilis Beda , oleo eonsecrato. Accedit congruentia rationis: quum cnim sacramenta signa sint, habeatque illorum materia cum spirituali essediu similitudinem quandam; oleum, quod iuxta S. Bernardum in Vita Mystica cap. 43. est symbolin nominis Christi, quo ουο antii iam Armi Duantur, apte admodum constitutum est materia illius sacramenti , cuius efficacitas animi corporisque sanitatem producit. Ia oleo quoque significari sementum spei, ct cor tis allevamentum advertit S. Thomas q. 29. Suppl. art. 4. & Catechismus Romanus p. 2. cap. 6.
m. s. ptissime , inquit, hae materia illud signifieat, quod vi fa-eramenti interias in aσima omitur : quod accurate explicat propositiso ei proprietatibus et quas tum citato in loco, tum in I. Canticorum v. a. tradiderat S. Bernardus. Oleum enim , quod fovet ignem, Ourris earnem, lenit dolorem; lux, eibus, medicina, inquit Bernarduo mentis hilaritatem, cordis firmitudinem , ae spiritus S corporis
277쪽
sinationem haud obscure commonstrat. Rupertus in Genesim in eo
lumba, quae Genes. v III . 1 . ad vesperam attulit ad arcam ramum oti
eae visentitas foliis , praesignatam ait gratiam Spiritus sanm, iusto,eirea Mem visae ad eaelestis Deo pacem in vitantis. Pacem ac requiem illo oleae ramusculo figuratam scripsiit quoque Marius victor lib. a. i Gen. ubi de Columba ,
Paeferae frugis parvum libamen oliva . OIeum hoc infirmorum debere esse olivarium , constat quoniam istud revera est quod proprie Olei nomine intelligitur et est enim otiam
ab olea, sicuti ixis. ab ελαία, ut diximus tom. v l. pag. s I. Idem evincitur ex communi Eccletiae PraXi, quae aegros inungens nunquam aliud oleum adhibuit. Expresse etiam Eugenius IV. in Instructione Aramentorum oleum oliva commemorat. Episcopus item feria v. maioris
hebdomadae benedicens oleum infirmorum in oratione, Emiste quaesumus, illud appellat pinguedinem olivae re viridi tigno productam. Non debet autem in rmorum oleo balsamum , aut liquor alius admisceri, si ve quia exeuntibus sat est quod in simplici oleo designatur, ut eodem
articulo iv. docet Angelicus ἰ sive potius quia nec Latinorum Pontificalia , nce Euchologia Graecorum , nec scripta aliqua Veterum , ubi agunt de hoc infirmorum oleo, mixtionem ullam commemorant. Nec insertur oppositum ex quo in praelaudata Pontificalis Romani oratione appelletur etiam Chrismatis nomine , ct eodem oleo dicantur uncti Deerdores, reges , ae mar res. Diximus enim supra , orisma nomcnesse genericum ἰ ac praeterea tum cacerdotes, tum reges in Latina Eeclesia, non chrismate balsami admixtione confecto . sed ODO Curaebu- me rum consecrantur: quamquam oleum illud , quod sertur E coelo missum ad inungendum Clodovaeum primum Francorum Regem , vero chrismati suetit consimile : unde Gulielmus Brito loquens de Coronatione Philippi Augusti lib. t. Philippidos ait: , nem haerare suis Remorum Metropoliter Cure cimpraesulibus habet illo ebrismate sero , me ad Opus solum quod eaelisa fundit oliva.
PRop. II. Perperam Calvinus olei huius benedictionem cum moris dacitate deridet. Scribit idem haeresarcha in IV. Instit. cap. i9. Iacobus dam siwplieiser inungi infirmos jubet, nos allain unctionem mitii flanificat, quam iusta ris olei: nee aliud h. betur in Marei narratione. hii oleum ποπdignantur . nisi ab Episcopo eos: eratum , hoe est, multo balita ealefactum, multo murmure incautatum, θ' πρυies flexusa utatum . Silentio praetereundum non est, in benedictione olei infirmorum non adhi. heri halitum sacerdotum , neque salii lationes , quae sunt chrisimati consecrato, & oleo Catechumenorum, atque has ter ab Episcopo , ac
278쪽
Liber Τrigesimus quintus Cap. IV. ass
ior a duodecim sacerdotibus repeti, non autem muter ἰ unde apparet Cal.inum laborare summa rituum Ecclesiae Romanae ignorantia. Postis quam autem Chrismatis benedictionem , ejusque ritum vindiea stimus tom. τι I. pag. s9. & I37. nonnulla addamus de benedictione olei in femorum , mendaciter a Calvino descripta, ct sacrilege turpiterque resecta. Ac primo negari posset benedictionem olei non evinci ex vem his Iacobi; quum in illo textu, Ungenter eum oleo is nomine Domisi. illud in isOmine Domini possit referri ad actionem presbyteri ungentis. ut sensus sit, ungendum esse infirmum nomine, vice, atque virtute Christi; S ulterius possit reserri ad proximam dictionem oleo, ut senissus sit , unctionem faciendam esse oleo consecrato cum invocatione diis vini nominis. Si ita haec verba explica ero, quemadmodum faciuntrionnulli interpretes ἰ quomodo haeretici expositionem hane reselIere, ct superstitionis damnare poterunt i Praeterea non aetate nostra huiuGmodi benedictio invecta est: sed illam exhibent antiquissima Latina eum Melesiarum Pontificalia ἰ Anglicana, quae annorum mille seperant vetustatem, Lyrmense supra an. 7oo. Remense, ac Senonen is sexcentorum festim annorum , liber Sacramentorum Gregorii, Hugo. his Meuardi notis illustratus num. Io9 a. & Euchologium Graecoru ri .editum a Goario , in quo habetur pag. ODium Ducti olei. Benedictionem huius olei Ambrosianam laudat ex vetustissimo Cod edi Atrebatensi altera p. Apologetici pag. a Io. Lindanus . De benedictione , quam in Coena Domini perficiebat S. Udatricus Episeopus Augustantis, agunt Berno Abbas Augiensis , ct Gerardus presbyter in Vitas. Udalaici, apud Mabillonium secuto v. Benedict. pag. 4 4. Ouid insuper designant, nisi benedictionem istam , Graeci Latinique scriptores.
dum aiunt ungendos aegros is ν , san Io oleo, θών , oleo divino , ελών ἐπιμυς- , oleo exorcidato, oleo per Episcopum eoufecto , oleo Ponti asi bene Iiοσe eonsecrato . quae vocabula passtin occurrunt in Graecorum e coluthia, in Mystagogia 2. Cyrilli, in Epistola Innocentii ad Epistopum Eugubinum , in Bedae Commentariis , atque in m ni mentis aliis superius productis ὶ Haeretici demum olei, aliarumque rerum benedictiones reprehendunt, quod ad Christi meritum obsturandum sint institutae . At solemnissime & impudentissime mentiuntur renim vero idem veritatis magister Christus Ieses docuit nos res prosanas benedictione expiare , non in sicro tantum ac religioso , sed Sc in quotidiano communique usu ; tametsi in hoc non sit peculiari benedi- Aio adhibenda. Benedixit ille postrema in coena panem, ' calicem , atque hunc propterea vocat Apostolus prima ad Corinthios x. ILππήε/π τες ἐυλοί- , ὁ ἰυλο, ais, eaneem benedimouis, quem bene dieimias: panem rurius, quem distipulis in Emmaunte porrexit Lucae
279쪽
ασσ . De Τheologicis Disciplinis
poni. Fiunt insuper sanctificationes quaelibet signo Crueis , ut effica. citatem illarum meritis Christi reseramus acceptam. Uerum haec benedictionibus singulis communia sunt. PRop. IlI. Potest simplex sacerdos oleum infirmorum auctoritate Apostolica, non autem ordinario iure, in Latina Ecclesia solemni benedictione consecrare. Demonstratur haec propositio primum , quia Elarissimorum Theologorum testimonio, atque ex privilegiis ab Apostolica Sede concessis quibusdam Missonariis in Indiam prosectis , evidens est factam aliis quando presbyteris, Pontificatus apicem non habentibus conficiendi S consecranda Chrismatis facultatem; prout dixi lib. xxXI I. cap. s. Multo ergo magis iisdem presbyteris dari potest a Romano Pontifice potestas benedicendi oleum pro infirmis. Dixi multo magis; nam Chri Gma conficere juxta Conciliorum Canones eodem cap. s. laudatos est peculiare munus Episcopi, ita, ut si presbyter extraordinaria pote state consignet , quemadmodum in more positum est apud Graecos Liatinis Episcopis non subjectos , chrisma ab Episcopo teneatur accipe re. I raeterea Graecorum presbyteri oleum infirmorum benedicunt, prout testantur Ioannes Nathanael in Epistola ad Episcopum Anagninum , Arcudius lib. v. Concordiae cap. a. Allatius lib. 3. Consens Occidentalis S Orient.Eccl. p. l6 aliique permulti apud Martentum lib. I. de Antiq. Eccl. Ritihus cap. . art. 3. num. 7. Item Iulius Antonius Cardinalis in Epist. ad Episcopum Messanensem de Graecis scripsit: suam ritum presbieri in iactu exhibitiovis hujus saeramenti oleum ipsi benedieuσt e quare eum id ad eorum ritum pertineat, nihil modo immutandum videtur e & Theodorus Cantitariensis in Capitul. Mia ibia Martene citatis , Seeundum Graeas, inquit , presistero Leet virginem saero velawine consecrare , ct reconeuiare paenitentem ,'facere oleum exoreteatum , infirmis ebrisma, si neeesse sit. Neophytu quoque Rhodi nus in Θσos, quam sacra Congregatio de Propagari da fide approbavit, typisque edi mandavit an . t 63 I. pag.8 . ait: a
eramenti es oleum benedictum a Ponti e , sive a Meerdotibu3, qui praesentes fuerint, juxta morem Dessae. Denique Clemens VIII. in Constitui. xxxiv. sive Instructione super aliquibus Graecorum Ritibus, edita anno is9s. Non sunt euendi, inquit, presisteri Graei olea Ducta praeter ciri a ab Epistopis Latinis Disreefanis aecipere , cumo hujusmodi oleo ab eis in i a Ohoram ct saeramentorum exhibitione , ere veteri ritu eonfiantur , seu benedicantur e idemque anno I 42. con firmavit in Constit. Essi Pastoralis BENEDICTUS XIV. Id vero iure or rinario non competere Latinis presbyteris insertur ex consuetudine,
280쪽
Liber Τrigesimus quintus Cap. IV. asy
atque ex saepelaudata Innocentii Epistola, ubi Iegitur uneti aegrotos σIssab Diseopo eo esto, necnon ex Beda, atque ex Florentina ae Tridentina Synodis , de quibus prop. t. 'PROP. IV. Certum non est valere saeramentum Extremae Unchionis oleo non consecrato Collatum .
Quamvis enim iuniores TheoIogi communi fere consensu contrariam sententiam adoptaverint, proptereaquod nullo aut ex Scriptura. aut ex Traditione petito argumento invicte demonstrari queat necensariam esse benedictionem olei , tanquam conditionem sacramento essentialem, ea vero loca, quae benedictionem ipsam commemorant, de institutione, ac praecepto Ecclesiae commode possint accipi: pugnant tamen ex ad ri gravissimi , praestantissimique Theologi: qui nisi superant recentiorum auctoritatem ac multitudinem , his saltem debent comparari. Iisdem adnumerandus videtur s. Thomas , qui in iv. dist. 23. & q. 29. Supplem. art. s. docet oleum infirmorum esse benedicendum, atque hanc inter oleum ipsum , ct aquam baptismi dis- ferentiam esse, quod in aqua necessaria non est sanctificatio . quam illi indidit Dominus suae carnis contactu , necessaria est autem in Oleo , quod ex Christi usu esticacitatem non habet, ac praestare debet effectus praestantissimos , nati Wam vim, proprietatemque suam excedentes. De sola quidem necessitate praecepti Thomas non loquitur, nam etiant de benedi mone aquae baptismalis habemus Ecclesiae praeceptum atque institutum, antiqua traditione, & perpe tua consuetudine confirma tum . videsis in praecitatum s. articulum Franciscum Sylvium . Unum addam , quod Divi Thomae mentem facit, ut puto . manifestissimam . Quod in i v. S in Supplemento tradit de oleo infirmorum , idem prorosus, eademque produAa ratione docet p. quaest. 7 a. art. 3. de Chrismate, cui in quaestionis corpore oleam fauctum infirmorum adjungit. Hle vero apertissime S. Thomas pertractat de necessitate sacramenti.
non praecepti: quaerit enim, Utrum sit de neeusitate saeramenti, quosor sma fuerit priur per DiseUum eonsteratum Z Deinde Patres &Concilia , dum hujus sacramenti materiam assignant, expresse oleumonsecratum ab Episeopo commemorant: neque ii dissicultatem diri-- munt, qui reponunt Concilia, Patresque materiae essentiali etiam ritum benedictionis adiungerer cur enim hunc ritum non addunt ubi aliorum sacramentorum , ae praesertim haptismi materiam tradunt r
ine vero non insertur, ut Sylvius, Estius , Suarer, aliique contea dunt, non fore saeramento materiam aptam Oleum a presbytero auctoritate Apostolica consecratum: nam alia de consecratione, alia de . ministro consecrationis est ratio et nec excedit Romani Pontificis auctoritatem complura Episcoporum minera simplici presbytero demandare, ut Pontificalem benedictionem impendere, ea que omnia persi.sςre , quae peculiarem non postulant characterem: at variare lacra- Ll a men