장음표시 사용
51쪽
no . Durandus quoque, ut de illo resere Estius in eamdem distinctionem 3. 7. eὸ propendet, ut putet eonfessonem ποο esse praerepti, sed eom filii. Possunt itaque haeretici ex Decreto Gratiani, ct ex Commentariis illustrium Scholasticorum nos plurimum exagitare . Respondent ad Gratiani verba Estius loco nuperrime laudato, SyI-vius in Supplem. q. 6. art. r. ct alii quidam , scriptorem illum de hae re non habuisse amsententiam. S. Bonaontura, S. Thomas , aliiqua Scholastici in iv. dist. i . aiunt mentem fuisse Gratiani, quod confessio sit utique a Christo instituta , sed ejus necessitas definita lolius Ecclesia
decreto , quo nondum lato, fas erat sine crimine haeresis de ipsa necessi, late haesitare. Quidam , ut Gregorius de Ualentia , censent Gratianum turpiter alucinatum: nonnulli cum Antonio Augustino I.C. clarissimo putant totum id suisse Gratiano suppositum. Permulti denique cum Wita sisto, Durnelio , S iuniorum plerisque, aiunt locutum Gratianum de efficacia , non de necessitate consessionis, ne praejudicium afferret uliatum pervulgatae opinioni, quod sola contritione deleatur peccatum, necessariam tamen esse consessionem , seu quod huius votum ineludatur in contritione , cujus vi impius iustificatur , seu quod absolutio saceris dotalis necessaria sit ad remissionem poenae, prout diximus superiori dissuri. cap. s. & 6. Responsio autem nostra est hujusmodi. Gratianus in tota illa quaestione' causae xxxi l. ac dist. I. de Poenit. quaerit, vissaliquit possit promereri veniam eriminis absque Deerdotali iudieio , ut constat ex illius quaestionis titulo pag. Rom. edit. Profert primo
canones sexaginta, quorum aliqui tradunt mundari impium a cuIpa, Iacrymis S contritione , aliqui vero judicium quoque sacerdotis commemorant : ac post cap. Voluissent iniqui, ordine Lx. expresse docet , quod e eonfessione oris, drsata factione operis pereatum non dimittitur. Producit etiam ad hoc demonstrandum argumenta permulta, inter quae exemplum eorum , quos Dominus mundavit a lepra, inde inserens,
quod ille, quem gravioris culpae macula inficit, nisi GUUmπe proprii oris, vel Gessae lutereessione sufetante, sanari non poterit. Habes
hactenus Gratianum catholici dogmatis assertorem . Profert deinde alios canones usque ad octuagesimum septimum , Quis aliquando: quo producto canone , scribit quae supra commemoravi, His auctoritatibus eritur neminem e paeniteσtia, er eonfessione propria votas a peetatis posse mundari. ac rursus sententiam hanc validissimis argumentis propugnat ad finem usque illius β. Sequitur ἔ. a. E eontra auctoritas tua
boan. cirUUomi, ere. unde sivi erius argumentum fabricatum est ἰ &ubi sane demonstrat posse impium mundari per interiorem poenitentiam, modo is se ipso puniat pereatum, eoutrisioue tardis, O seereta satisfasione . Uides hic , opinor, quam librata sit responsio Estii; siquidem
nonne in his apparui opinionum inconstantia, atque manifesta opposi
tio Z vides quoque probabilem esse responsionem alteram Antonii Au
52쪽
Libri Trigesimi quarti Pars aItera Cap. I. s
ustini, quum vix credi possit pugnantia haec erupisse ab homine sanae mentis. At sistendo tamen in responsione postrema, dico Gratianum .hine inde disserere de vi peccatorum expiatrice; quae num insit conis tritioni eordis, num sacerdotali judicio, num utrique, erat eo temporis quaestio adlaphora. Ceterum post hanc ancipitem excursionem Gratia. nus quaestionem dirimens agnoscit consessionis necessitatem : quare in dijudicandis Gratiani & Magistri verbis S. Bonaventura fuit ceteris oculatior. Etenim Gratianus subjicit tertium I. E contra ea, ubi ait: in assertione hujus sententia dii Iasunt, partim veritate uirantur , partim povdere earent. Sive contritione etenim cordis ualluispereatum posse dimitti , occulta vero peccata heretasti asilaue, publi- ea qaeque mauifesta paenitentia expiari debere , firmi ma constat ratione subnixum. Porro sine confessione oris, si faeustas eonfitendi nou δε- fuerit , aliquod grave desilium expiarι, aut Ioritati penitus probatur adversum: atque id multiplici ratione rursus commonstrat. Ex qua ac curata , ut arbitramur , analysi diluitur obiectio, & .indicatur Gratianus , ut ut in aliis se gesserit, in hac quidem parte prudens ac temperatus . Tenuit eumdem plane modum Magister , qui dist. i . libri quarti de expiatione peccati per contritionem cordis , ct per consessionem oris, duobus articulis utrinque egitς ac in tertio concludit, oportere
Deo primum, edi deinde sacerdoti serri eonfessionem, nee aliter psa perveniri ad ingressum Paradisi,si adsitfaealtas. Ad postremum canonem . midam Deo, primo dicimus adjecta esse illa Merba , ut Graeci , nec non particulam illamfere, nam apud Burchardum lib. l9. cap. 4 S. ct Ivonem cap. iss. ita legitur: Quidam Deo solumisodo eo interi deberi dicunt peeeata: quidam vero sacerdotibus eo tenda esse pereensent. Et quidem, ut adnotatum est in edit. Gregoriana , is ut Graeci, & is fere desiderantur in Poenit. Theodori, & in Concilio II. Cabilonensi , unde capitulum illud exscriptum fuit. Admissa deinde Gratiani lectione,
affirmamus inde probari, non everti dogma catholicum et quandoquidem sententia in Ecclesia communior praeserenda est opinioni quorumdam Graeorum a vero aberrantium, cum tamen Graeci alii, ct Ecclesia orthodoxa nobis consentiant. Ad haec asserimus varietatem illam Opi Dionum versari tantummodo circa vim peccatorum expiatricem, ut su Pra explicavi: ac tandem reponimus, ea sententiarum diversitate prae mima , in eodem canone haec subiiei: utranque uou sine magus
f Uria intra functum sit Delesiam , pluribus aliis subjectis, quibus inmmuitur, per confessionem, quae fit soli Deo , in persediis justisque deleri
vomicilia peccata invisibili gratiae administratione, ac per consessionem, quocine facerdoti, purgari scelera omnia medicorum operatioue. Parvi momenti sunt quae sequuntur. S. Thomas in I v. dist. I7. Rurus h. g. pertractans de consessionis necessitate inquit: em tertiam qua-yionem aeneodam, quod ad eot fessiouem Opliciter obligamur: auo modo
53쪽
ex iure Miluo , ex hoe Us , quod es medietna,'seeundam hoe nom. Omnes tenentur ad confessionem ,sed illi ramum qui peeeatum mortale inis eurrerint post baptismum . -lio modo ex praecepta juris postM , θ' fierenentur omnes ex institutisne Delesia edita in Onesiis Generali sub D-
noe. III. e. Igitur Ioannes Theutonicus loquitur de postrema hac insiturione , quam tamen melius dixeris temporis definitiovem. Scio Durandum, & Estium acriter Glossam Joannis Theutonici reprehendere, fortasse ob institutionis vocabulum ἔ quo cum etiam utatur doctor Angelicus ad designandam detcrminationem temporis , non arbitror hac tantum de caussa vellicandum esse infortunatum illum scriptorem. At S. Bonaventura cit . quaest. 4. necessitatem confessionis propugnat , non quidem ad habendam justitiam , sed ne violetur pra: reptum divinum, Sene per sacramenti neglectum cadat quis a iustificatione. Putabat qui γpe sanctus Doctor requiri in poenitente contritionem caritate babituasi formatam , ut constat ex q. q. praecedentis articuli pag. 246. editionis, quam exornavit noster Anmus Roccha . Altera autem distinctionis parte pag. 2sa. quamvis eo nomine, quod nondum celebratum fuerit Concilium Lateranense excuset Magistrum S Gratianum , quos tamen alia via ducimus esse excusandos , nempe quod egerint de vi iustificandi indita cordis contritioni, probantes opinionem quorundam , quam postea tenuit doctor idem Seraphicus o nihilominus hcne, sapienterque scribit utrunque, Gratianum scilicet ac Magistrum , improbasse opini nem negantium necessitatem consessionis r eamdemque necessitatem agnoscit, probatque primo , Sc secundo eiusdem partis articulo. Quapropter ex S. Bonaventurae doctrina in haereti cres duplici toto pugnamus , & quia S. Doctor ait ad confessionem teneri universos , S quia testatur idem docuisse Magistrum Sc Gratianum . Ad Scotum denique ac Durandum quod attinet, respondet in fine huius quaestionis doctissimus Estius, minur considerate locutos esse, neque ex eorum verbis prae iudieandum judicio totius Ecclesiae , omniumque Doctorum . Sed nec Scotus , nec Durandus patrocinantur haereticis. Seoti enim sentcntia est in iv. dist. 17. qu. un. art. I. consessionein institutam esse a Christ Domino, atque id colligi ex illis vcrbis , Ouorum remiseritis, cte. Ceterum ex hac institutione negat Scotus, invicte probari confessionis ne cessitatem , propterea quod non sequitur, Ese Sacrameψtum a ciristo insitutum, ergo ad salutem neeessarium est quum S extrema Unctio S Confirmatio, inquit ille, a Domino sint institutae , non tamen Om nino sint necessariae 2 quare Scotus necessitatem consessionis aliunde re, petit, videlicet, ex quo teneamur ex earilaus praeeepto uti remedio peccatorum facillimo, cujusmodi est eadem consessio. Aperta sunt Verba Scoti tom. rv. pag. 69o. editionis, quam curavit vir instituti, &agnominis mei accuratissimus, Paulinus Berti Lucensis. An vero Scoti ra tiocinatio infirma sit, quod sententia complurium non teneamur eX prκ
54쪽
Libri vigesimi quarti Pars altera Cap. I. 47
cepto caritatis adhibere praesentius ficillustiue rc medium : id nihil moror. Certe Scotus emcacissimam arbitratur, ac talem censet qtiaest. i s. de Poenit. art. I. Vindex ejus acerrimus Mastrius. Durandus pariter dist. xvi l. q. 8. num. 6. scribit institutam esse consessionem iure divino, S proxima quaest. IX. necessariam illam esse demonstrat, qui romne remedium ordinatum voπtra culp- , eum qua non sat eratia , es de ne-eessitate salaris . Atque haec de mente Gratiani, Si illustrium quorum-Φm Scholasticorum , quos nobis objiciunt haeretici, dicta sint hactenus.
PROP. IV. Sacramentalis consessio non est medium ad salutem consequendam tantum perutile , sed necessarium necessitate illa, quam dicunt medii, iis , qui post baptismum inquinantur mortali cnlpa . Demonstratur argumentis praecedentium propositionum : nam Os
tendimus prop. I. eX Evangelicis verbis, Quorum remiseritis, ero. s cerdotes ligandi ac solvendi potestate praeditos esse ; atque hanc pote starem exerceri nequaquam posse absque consessione sacramentali z quaveritate praesupposita haec thesis certa illatione consequitur. Extra con troversiam enim positum est, neminem sal Wari, nisi solutus sit a peccatiSοῦ At impius a peccatis solvi sine confessione sacramentali non potest et Ergo nec potest absque sacramentali consessione salvari. Nec dicas posse impium a peccatis absolvi alia via. scilicet vehementi contritione , aut caritate fragranti; primo enim haec duo, caritas , ct contritio, minime
justificant absque Sacramenti voto, quod in ipsis includitur : deinde etsi contritio justitiam consurret essicacitate propria ς tamen quum Christus jusserit, ut poenitentes subjiciantur sacerdotibus; nisi id praestarent, obviolatum Dei praeceptum a justificatione deciderent, eo serme pacto, qu leprosi a Christo mundati gravi animadversione suerunt digni, quod sacerdotibus se probandos, num , ct qua ratione suerint mundati, non exhibuerint: praeterea cum idem Christus constituerit certos absolutionis ministros; summae arrogantiae, non poenitentis animi, indicium foret, velle alia via reconciliationem , ac pacem ; quemadmodum demens ona uino esset, qui vellet evadere supplicium sibi civili lege infligendum , nec absolutionem impetraret a judice, cui ipsius causam sa- premus rex demandasset. In altera propositione demonstravi perantiquum confessionis usium ex decretis Pontificum , ex Conciliis, eκ Patribus. Inde vero confirmatur necessitas, de qua loquimur . Ex Romanis Pontificibus S. Leo in epistola ad Theodorum , non utile tantum , verum & necessarium esse declarat, ut Peccatorum reatus ante ultimum diem sacerdotali supplicatione solvatur; ct magnus Gregorius hom. 26. in Evangelia , scribit jacere cum Lazaro mortuum in culpa quisquis foras non egreditur per consessionem. Ex Conciliis produximus Lateranense IV. declarans sacerdotem esse medicum, qui ad instar Samaritani, sauciati vulneribus
superinfundere debet vinum, oleumque, ligatum solvere, semivivum
55쪽
e rigere, & infirmo adhibere remedium . Laudavimus etiam sextum ea- noncm ses . x iv. Tridentini Concilii: cujus capite a. haec sunt alia veris
rium, ut nondum regenerotis ipse baptismus. Ex Patribus audivimus Irenaeum , scribentem incestuosas mulieres ideo compulsas ad flagitii sui turpitudincm retegendam, quia noverant nullum alium adesse salutis aditum : Ambrosium de Prenitentia , asirmantem solvi verecunda conisDssione criminum nexus et Augustinum parentem nostrum , docentem
Dustrare Evangelium S verba Christi illum , qui ait deleri peccatum . sine Ecclesiae claWibus, ct occulta apud Deum expiatione . Quae, &alia plura ita hanc positionem confirmant: Ambigi nequit de asserta a no- his necessitate consessionis sacramentalis , si peccatorum nexus a face dotibus solvi debeant: si ab ipsis praestandunt sit necessarium remedium vulneribus animorum ; si ut haptismus originale peccatum . ita Poenitentiae sacramentum , cujus consessio pars est, abluat deleatqtie actua- Iia; si plurimum decipiatur, qui agit poenitentiam occulte, semetipsum Ecclesiae clavibus non subjiciens. Atqui haec omnia docent Romani Pontifices , docent Concilia Episcoporum, docent Ecclesiae Patres. Igitur nefas est ambigere de ea , quam asserimus, consessionis necessitate. In tertia demum propositione explicans Theologorum placita circa necessitatem hujusmodi, animadverti ex S. Thoma, Scoto, Durando , aliisque consessionem esse institutam a Deo in remedium peccatorum , ab Ecclesia autem praxeptam semel in anno, ut Christi fideles agnoscant Pastorem suum, & digne accedant ad Eucharistiam. Igitur si loquamur de consessione, quatenus instituta est in medicinam peccatorum , hac institutione supposita, necessaria erit lapsis in re, aut in voto, tanquam mcdium, sine quo obtineri aeterna salus non potest: &si de ipsa consessione instituatur sermo, tanquam Paschalibus seriis r petenda , erit necessaria necessitate praecepti, in quo adimplendo e plorat Ecclesia, quaenam sint oves propriae , voci Pastoris obtempe
Oppones primo: Ex quo sacerdotes constituti sint a Christo iudices
illis verbis, Duorum remueritis, erc. non consequitur necessariam esse consessionem , sed tantum posse sacerdotes iis ab se lutionem impendere. qui ultro ac sponte velint seipsos talibus iudicibus subjicere. Igitur ex Evangelicis verbis non demonstratur confessionis necessitas . Dei nil his verbis , ut passim ajunt haeretici, asseritur sela potestas annuntian 'di Evangclium, ac baptigandi, non autem facultas dimittendi crimen shominibus consessione oris aperiendum . Rursus audio eo in loco pote statem ligandi, atque solvendi, eonfessionem autem non audio: quum que possit quis a patratis sceleribus solvi absque confessione peccati, prout ab luitur in baptismo; frustra inde colligas oris consessionom,
de qua disserimus . Quid insuper vetat, ne eadem verba, Ruorum re Diuitiam by Coo e
56쪽
Libri Trigesimi quarti Pars altera Cap. I. s
miserim , e. accipiantur de condonatione, qua illatas sibi iniurias Da- er fratri Gimittit, eo serme pacto, quo ab Augustino strin. 8a. exnlidantur consimilia Evangelii verba, .euoque Noverim. Adian, ut ratiocinatur lib. i v. Hist. Trid. Cone. Petrus Suavis, num.eo. iquido apparet in verbis Christi non distingui duo genera criminunditiorum unum oporteat remittere, ct alterum quod retinere, ideoque acerdoti siciendum , cuius peccati delinquens reus sit, sed distin iduo tenera peccantιum,his pronominibus, Grum, & quorum idest unum
raenitentium , quibus conceditur peccatorum remissio , alterum ι--ritentium , quibus remissio denegatur : ideoque sacerdoti coenostonis tum statum delinquentis , non autem peccatorum naturam, numerum.
ravitatem . His quidi ' cavillulis haeretici argumenta sirperius produta eludere, & labefactare nituntur . At nonnulla sunt alia, quae advocant in patrocinium erroris sui ater quae primum illa tenent sociam , quibus asseritur peccata nee sela idem , S contritionem fuisse dimissa. Christus enim mulierem nee racem Lucae vi l. 48. S mulierem adulteram Ioannis v I D. xl. onsessione sieramentali recepit in gratiam: Paralytico etiam, cuiusdem intuebatur, inquit Lucaeir. s. mi, dimistuntur tibi pereata I 'etrus item sequiuir exemplum Domini, Simonem baptismate agendam, nox, ero ad consessionem hortatus est Act. vi i t. aa. Suffcit ergo abstrue rasessione facramentali poenitentia, sive cordis contritio . I cnent proximum locum testimonia illa divinarum Scripturarum. quibus tribuitur peccatorum remissio mediis aliis emcaeissimis, a con-ssione scJunctis. Tribuitur autem conversoni cordis Ezech. xwI r i. ro γnvert3mim, O a te paeuitentiam ab omnibus iniquitatibus oestriti cujus generis extant in Scripturis xcenta . Tribuitur deinde eleemosynae, de qua Tobias Iri tr. Eue- , θ' ω ποπ patietar animam ire tenebras . Eccles ii I. 3 I. Ignem ardentem extinguit aqua, eleel naressitpeceatis, S Prov. xv. a . Per miserisordiam 9Mempum Alclu'enta est iiijus eleemosynae Virtus, ut in Quin regi Daniel, I v. 2 . consilium istud, Peeea-i ' ., θ' iniq*states tuas misericordiis pauperum: Pharita is similibus sepulcro dealbato, hymeritis stiliret & i
PFni S iniquitate ac rapina , Dominus iterum dixerit, Lucae xi a r
. I U . ι4. studio ri convertendis implis adhibito , Matth. xvi ii.re
h si Vans accipit a Deo quidquid petit. Cum itaque tot notiis ad a-
57쪽
ris, laborassique plenum , idest, prolatio criminum occultorum saceris dotibus facienda Potest quoque ratisnibus oppugnari depraedicata a nobis necessiistas. Enimvero si absque confessionis ope salvari non posset impius, Deus omnia nobis ad salutem media suppeditans, non sacerdotibus tantum, sed hominibus singulis , imo Sc seminis , ab luendi potestatem. saltim imminente vitae periculo, largitus esset ς quemadmia um omnibus indulsit, ut necessitate urgente conferant regenerationis sacramen tum , sine quo nullus filiorum Adam potest in regnum coeIorum introire. Insuper talum necessitatem minime agnoverunt nasccntis Ecelesue fideis
Ies , quos legimus quotidie ad Eucharistiam accessisse; non legimus tamen quotidie peccata suisse consessos : immo Patres do dispositionibus ad
communionem pertractantes nullam , si consu Iamus antiquiores, men tionem faciunt consessionis ἔ quando vero necessaria haec erit, nisi ne-
cc ssaria sit 1,ercipientibus Eucharistiam Z Tandem in lege veteri non erae ad salutem necessaria peccatorum consessio; ideoque multo minus necessaria haec erit in Iege gratiae 2 in qua amplior est ad vitam aditus , Se facilior ad remissionem accessus . Resp ea, quae primum allata sunt ad infringendam vim prioris argumentationis, refelli apertissime ex prima huius capitis position αν, necnon ex secundo dissertationis praecedentis ς ubi S ratione , & auctoritate demonstratum est, collatam illis verbis, morum remiseritis, ere. sacerdotibus iudiciat iam potestatem, quam exercere absque con fessione oris nequaquam possunt - Ad primam itaque cavillationem rein spondeo , ex quo sacerdotes sint iudices a Domino constituti, non
Ium posse abselvere poenitentes ipserum judicio simn te, S ultro subi
ctos; verum etiam oportere, ut si poenitentes ab I Wi velint, sese suisbjiciant tali judicio; propterea quod causa hominis cum Deo non alia ratione tractari ac finiri debeat, quam methodo, ac ratione ab ipis instituta . Quemadmodum enim in lege veteri ,- quando pro diνersis criminibus varia sacrificia praescripta erant, frustra praesumpsisset a Iiquis consecuturum se purgationem atque munditiam, non mactatis h stiis, nec peractis obIationibus statutis a Deo : ita, cum in lege gratiae instituerit Dominus remedium hoc saluberrimum , scilicet, ut pe
cator adeat sacerdotem. ab eoque solvatur οῦ perperam impius reconciliationem speraret, remedio isto neglecto . Etsi autem valeat summus Deus, cuius misericordiae thesaurus est infinitus, peccata absque Sacramenti adminiculo relaxare, ct relaxet aliquando contritis corde priusquam sacramentum actu suscipiant; nemo tamen contemnere debet ordinarium reconciliationis modum : sicut in temporali politia ter
minari debent causae fori, iudicisque discussione, quamvis rex, & Ω-
premus moderator reipublicae valeat ratione alia condonare patratum
s Ius , S lites, causasque componero . Quod sequitur, proposition: /
58쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. I. sa
prima solutum es . Proximum quoque habet facilem expeditionem; nam judicium sine manifestatione criminum , non potest esse rectum, ac prudens ς ideoque ubit audis potestatem set vendi & ligandi, intelligas
necessum est accusationem pariter peccatorum . illud quod additur de mutua iniuriarum condonatione, expeditum est tom. Us I. pag. 484. ubi ostendimus , quomodo verba illa , Quaecunque ligaveritis, ero. alia ratione spectent ad omnes Christi fideles, qui illatas sibi contumelias r
mittunt commiseratione caritatis; alia autem ratione pertineant ad sacerdotes , qui aliena peccata solunt potesate judicii. Diximus etiam
Paudo supra , necnon citato volum. V ii. pag. 487. utrumque testimonium, auacunque ligaveritis, cte. &, morum remiseritis, dre., ct si aliquando a nonnullis productum suerit ad gratiam regenerationis, quae est effectus haptismi, significandam , proprie tamen accipiendurn esse de ficultate secerdotibiis tradita, neque facultatem istam ab aliis interpretationibus excludi posse , sive attendatur universae Ecclesiae consensio , sive etiam animadvertatur , potestatem ligandi ac seirendi esse potestatem judiciariam ς ministerium autem baptismi esse regenerare Christo , & renatos in Ecclesiam inserere r in qua re nullum exercetur iudicium ; eum Ecessa in neminem judiciam exererat, qui nou prius iuiuam per baptismi ianuam fuerit in sus , ut declarat si s. N I U. cap. Σ. sacrosancta Synodus Tridentina . Ad futilem vero , levissimamque interpretationem Suavis, primum dico pronomine illo relativo non so- Ium distingui classes hominum , sed etiam varia genera delictorum; nam si pronomen, storum , ct quorum , Ioannis xx. ad per nas resertula pronomen, Duaecunque, & quounque , Matth. xv I I l. ad opera, ct de licta referri debet. Hinc Palla vicinus lib. XI t. Histor. Conc. cap. I .
num. 6. admiratus insulsam illam Suavis obiectionem , filo fieri pote rat, inquit, ut e Suavis memoria fugerent Christi verba in eo S. Ma thaei Deo toties addam, in unque litaveritis, creὶ Quanquam etsi in Evangelio fieret Bla distinctio paeuitentium , O non paenitentium ἰnecessaria tamen foret distincta precatorum notitia; quum dignosci nequeat , num illum , qui se accusat, vere poeniteat, nisi simul cognoscatur, an velit dubitas subire poenas , proximas evitare occasiones, ct compensare damna alteri illata e quod cognosci non potest sine debita enumeratione peccatorum et immo sine tali enumeratione praescribi non valeant a sacerdotibus opera justae satisfactionis, nec opportuna peccatorum remedia ς ut dixi propositione prima , repetamque paullo infra . Atque his oppositiones priori loco propositae resutantur, & di-
Quae secundo loco fuerunt pro lucta , nullius sunt momenti ἰ nam quod spediat ad paralyticum , ad mulierem adulteram , ct ad peccatricem ἔ ah solutioncm receperunt immediate a Christo, in quo est plenis sma potestas , de cognitio secretoriam omnium persecta, qua caredi G a Prae-
59쪽
sa De Theologi eis Disciplinis
praeposti Ecclesiae , gerentes vicem ipsius : deinde tum temporis nondum institutum erat sacramentum poenitcntiae ἔ ac IUstremo mulier in adulterio deprehensa, in modio consistens , manifesti criminis arguebatur et S peccatrix altera ad Christi pedes profecta, hortabatur nos, quomodo peccati magnitudine & sceditate minime dctineri debeamus. quin confiteamur quae admisimus ministris Christi; , ut homilia . 33. in Evangelia , num. 8. inquit Gregorius, confessio vi peeeatoran non poenam , sed vitam promittit: od mulieremsua vulnera eo intentem fuscipit, dr sanam dimittit. Huius generis est exhortatio a principe Apostolorum facta Simoni: non enim poenitentia eorum , qui post baptismum labuntur , excludit consessionen ς sicuti poenitentia illorum.
qui hristo regenerantur, non excludit bapti sinum : quare idem valet , Poe Iitentiam age, ac, Canterere , confitere, vindiea in te euormem,exeeraudamque nequitia in . Praetereundum non est, urgeri plurimum hoc loco ad Mersarios , quandoquidem ex verbis Petri, Paenitestiam
age ab hae nequitia tua; ct roga Deum, si forte remi latur tibi Me e gitatis eordis tui, insertur deIeri peccata poenitentiae amaritudine, non sola fide, aut sola reminiscentia baptismatis , atque insuper incertam. essu justificationis stratiam , non inamissibilem , ac firmissimam. Ea , quae subjiciuntur tertio loco , obviam habent responsionem ex dictis lihro x i x. cap. 4. & s. ubi ostcndimus, quomodo ad iustificationem disponantur adulti, & quomodo ipsa iustitia nunc tribuatur fidei, nunc spei, nunc operibus, nunc regenerationis lavacro, ceterisque Sacramentis. Ergo fides dicitur peccata remittere, quatenus est primum gratiae donum , ct inde incipiunt bona merita ἔ spes pariter , ct cordis converso, in quantum animum erigunt, ac illum avertenteSa bonis commutabilibus disponunt ad gratiam: oratio item hanc obtinet per modum impetrationis ; sicut& opera misericordiae ad illam aditum aperiunt, tanquam media, quibus Deus ad commiserationem flectitur, & quibus etiam exhibetur pro commissis criminibus satisfactio.
Ex quo autem aut fides , aut spes, aut caritas, aut cetera, quae commemorata sunt, persecta sint in suo genere, atque remissionem peccatorum ratione sibi propria operentur, non sequitur negligenda esse alia salutis remedia. Alioqui si fides, cx. gr. peccata se sola dimittit: neque haptismus, neque caritas, neque eleemosyna neeessaria sunt ad vitam aeternam et quod valet de rebus aliis paullo ante recensitis. Vide νο- lumen III. Pag. 692. necnon V II. pag. 484. De eleemosyna, cuius in sacris litteris amplissima est commendatio, addam quae scribit Augustinus in Enchiridio cap. xxx. num. i9. Sane cavendum est, ne quisquam
ex immet infanda illa erimina , qualis qui agunt, regnum Dei nos possidebant, quotidie perpetranda , or eleemo uis quotidie redimenda. Is melius quippe es vita mutauda, edi per eleemoOnas de peetaris praeteria iis es propitiaαdus Deus; non ad boe emendus quodam modo, ut ea sem per
60쪽
Libti Trigesimi quarti Pars altera Cap. I. s 3
per lictat impune eommittere. Nemini enim dedit laxamentu in pee
eandi ; quamvis miserando deleat jam fatia ρeeeata , si non satisfactio
Gurna nexligatur. Vide & sermonem 388. num. 2. Ad potiremas ratiocinationes haec sit responsio . Baptismi nccessitas ad omnes prorsus extenditur, cum necesse sit omnes remnerari: consessio autem peccatorum necessaria tantum est lapsis post baptis mum . His praeterea merito aditus ad reconciliationem debet esse dinficilior, quam sit regenerandis baptismate ἰ cum peccaverint, postquam sese obstrinxerunt Christianae vitae praeceptis . Caνendum ulterius erat, ne ob nimiam ministrorum copiam. quemadmodum saepe ob istorum facilitatem contingit ,) studium reconciliationis torpesceret. Quod proxime sequitur , tota hac dissertatione revincitur, in qua ostendimus consessionis necessitatem ex Patrum constantissima traditione. Si ergo in primitiva Ecclesia accedentes ad Eucharistiam non expiabantur frequentissima confessione , id erat, quoniam juste , ac brie vivehant . Arcebantur tamen improbi omnes ; quorum si nota erant crimina, diu illis gemendum erat in Ecclesiarum vestibulo, & in itationi-hus poenitentium et si occulta , nemo dinorabat sententiam illam Apostolicam ad Corinth. xl. Probet atitem seiuuis homo , ct site de paveillo edat, de eatiee bibat. Ouare Patres ubi permittunt, ut quisque
pro sua conscie utis accedat ad communionem , non facta mentione con lasionis , praeterquam quod nihil insertur ex tali argumento negante ,
exponendi mi, prout supra explicavimus factum Nectarii, & Iocaqinedam Chryse stomi; praesertim quum nequeat praesumere de rectitudine conscientiae suae, qui spernit Ecclesiae judicium , ct sacramentorum remedia . Hoc item pacto accipienda sunt quae leguntur in sermone de dedicatione Ecclesiae inter Augustinianos de Temp. 2sa. num. 2. απον do se aliquo erimine vulneratum esse eo noverit, prius Oratiovibus , jejα niis , vel eleemos Vis studeat inaudare eonscientiam suam , ct sie Eucb ripiam prasumor aeripere : quamquam sermo ille Augustinianus non est,
meritoque rejectus in appendicem tomi v. num. 229. Tandem quod Ob iicitur de lege veteri, in qua necessaria non erat consessio criminum Oc cultorum , solutum est praeced. volumine pag. 484. & pag. s8 . ubi demonstravimus quantum institutio sacramentalis consessionis faciliorem reddat remissionem peccati, S quomodo cum sacramento, quod ex opere operato gratiam consert, non requiratur vehemens illa doloris accrbitas , quae necessaria taret sacramenti efficacitate seclusa ἰ quibus accedunt conseientiae tranquillitas, & moralis illa certitudo salutis , quam media consessione, S abs,lutione acquirimus et sacrificiorum- , Oblationuntque dispendia , quibus olim gravabantur iniqui; nec nota
mutua scelerum accusatio etiam a Iudaeis facta in Festo ExpiatioIis, licet sine sacerdotalis absolutionis beneficio: de quibus O .nnibus satis, ita