장음표시 사용
61쪽
PRoposmo V. Necessum est, ut poenitentes enumerent in confessione omnia peccata lethalia , quorum reminiscuntur . Haec propositio. quae est cons taria praxedentium, addenda est propter art. x I. Consessionis Augustanae , & communem alucinationemnaereticorum , assirmantium non aboleri a se coci si ionem , sed censeri perutilem, ut pronunciata juxta Dei mandatum absolutione excitetur fides , ct arripiatur iustitia : in ipsa tamen consessione necessariam non esse integram dei ictorum enumerationem , cum nullatenus ab ipsa pendeat peccatorum remistio . At in primis confutantur haeretici ex quo divina institutione , omniumque Patrum consensit, posscant sacerdotes potestate solvendi, & ligandi, atque lepram a lepra dijudicare debeant; non possint autem, ut verba Tridentinae repetamus, iudicium incognita causa exercere , neque in poenis injunyndis servare aequitatem, si in genere tantum , & non potius in specie, ac sigillatim ipsis patrata scelera declarentur. Idcirco addidit ipsi Tride tina synodus sis. X r in hunc canonem septimum : Si quir vixerit, ιρο sacramento paeuitemia ad remissicinem pereatorum Moesrium non esse Iure disino eonfiteri omnia singula pereata mortalia, quorum memoria eum debita, ct diligenti praemeditatione habeatur, etiam orealiaqqua sunt eontra duo altima de Dei praerepta , θ' eireumstantias , qua ρα- eati speriem mutant: sed eam est elonem tantum esse utilem ad erudiem dum cst cooselandum paenitentem, O olim Observatam fuisse tantum adfatisfactionem easonisam imponendam : aut dimis eos, qui omniaste cata eonfiteri sudem, nisu relinquere velle divi miserisordiae st-stendum: aut demum, non Ilaere confiteri pereata veσialia; anathema sit: huic consonat proximus canon octarus. Idem tridunt canones praecedentium conciliorum, Patresque universi, prout constat eX pro positione secunda. Quinatam vero Philippus Melanchthon in Apologia ConsessiAugustanae artaX I. scribit, nunquam Gnscientiar fore tranquinur,si exi meης
se νον posse consequi remissionem pereatorum, nisi facta illarum euuta
ratione; nos e contra asserimus, nunquam conscientiam pace aliqum 'turam, nisi peccata omnia lethalia, quae oceurrant memoriae, prodat
judicibus Ecclesiasticis. ut enim aiebat Ioannes Coclilaeus in discustione Praecit. art. X i. Si divissimas Gnfessionem quadam precata dicentes, quadam obticeotes data vera, non poterit pleua esse per absolutisνς' in coorientia pacatio, quID, ct tranqu7llitast remordebitur enim M'mo tW conscientia sua adhue ab iis pereatis, quae sponte, vel per θπρ crisim , vel ex erubefeeistis omisit: θ' arguet, imo maledieet ilium D ero Scriptura, quod fraudulenter egerit in eonfessisse eum Deo , q*ρ folii urque .uis, seque psest. Ideo diseris ei illud Hieremia, mi dictur qui fuit opus Domini fraudulanterr fraudulentia nimirum est νθρπte fabricere quaedam , ct data opera eonfessionem dimidiore , D T
62쪽
Libri Τr esimi quarti Pars altera Cap. I. s 3
dotemque vire Dei forentem decipere, aversari publieam, ct tot saeculis rereptam eonsuetudinem, relinquere legem sancta matris Deleme, spernere denique eor, ad quos ine Dominus ait, aeui vos Isternit, me uernis, eum qui me misit. Praeterea idem Melanchthon ait probare se nihilominus eonfessionem , atque examinationem , ut institui homines melius possint, tametsi moderanda res est, se eoufeientiis inseri-tur laque . At quomodo homines institui poterunt , nisi peccata sua ., quoad fieri potest , enumerent sacerdoti Z Pmstato medicust homine
vulneribus auctum, assectumque variis morborum generibus, nisi uiscus aperiat, denudetquρο malaru corporis affectiones, non potest revocare ad pristinam valetudinem: ne sacerdos animabus mederi, nisi peccatorum gravitatem , proximas causas, multitudinem, varietatemquα dignoscat. Enimvero . ut verbis utae insignis Theologi in Harmonia
Consus Augustanae pag. a 4. Si distribi qaispiamsecreto,se Manibus
delectari munusessis , raeeat aatem ad libidinem ρronitatem, taceat ἐπ-vidiam , tacear alia animae vitia, quomodo refecturd ea assequi poteris, ut costisentiam . as earitarem . xe alia ei virtutam dogmata instilles e Igitur necessaria foret peccatorum enumeratio, quamquam ad lan animi tranquillitatem , & hominum impiorum institutionem probanda S retinenda esset, ut placvit Melanchthoni. Quanto magis itaque ex stimandum est necessariam illam esse, cum munus sacerdotis nori sit tantum fidem exstare concione. S prpnunciatione mandati, verum etiam conficere sacramentum conferens gratiam e cienter , exercere potestatem iudiciariam , solvere peccatorum nexus , ct satisfactionis opera in- Iungere , quod ostendimus pertractantes, cum de Sacramentis universim, tum de amplissima hac controversia , cujus jamjam finem attingimus EOpponebant auctores, S apolagista Confessionis Augustanae amtic. XI. lmpossibilis est enumeratio omnium delictorum . iuxta illud , Deli quis inteu'It Uegebant & illud Ieremiae, Pravum es eor θ
minis er inseratiabile . Addebant, nunquam conscientias posse acquiescere , si nulla peccata, nisi quae enuntiantur, remitterentiIT, quia- peccata Plurima nec vident. nec possitnt illorum meminisse: iubjicie-Dant testimoni a quaedam Cho stomi. Gratiani, ac veterum Theologorum : postremo aiebant, neminem asserere necessitatem enumera di omnia peccata venialia , tametsi hac quoque solvi possint ae sacerdotibus αVerum ad prisum, Si saeundum res niuerunt Tridentini Patresseis Arv. cap. s. Nihil aliud in Delesia a paeuirentibus exigi , quὸm . t risquam quisque diligeutias se exeserit, re eonscientiae suae Iisu
63쪽
foue ycelasa esse intesilamuur. Addo priora verba ita ab Augustino ex pi icari Enarrat. a. in Psalm. cxvi l. i 3. Delicia quis interestit, quae ipsum oeulum elaudunt, euisuimis est veritas, cui desiderabilia cla duleia suist judiei i Dei, ct Hut tenebra oeulos, ita delicta mentem elaudunt,
nee lueem simunt videre , neese Alia etiam verba ex Ieremiae xvi t. s. solum demonstrant, cor hominis dolosum esse ac vers pelle, cui propterea considere non debeamus; quamvis Augustinus usus lecticine, qudi habet, Grave eor per omnia, ct homo est, ct quir Q fiet eum Z in .
libro xi I i. contra Faustum cap. 7. ingeniose haec eadem verba accomiam et Dei Filio, qui pro nobis assumpsit mrmam servi. Ad tertiunia responsum est paulo supra ; ct insuper falsum est , remitti a sacerdoti.
bus la peccata , quae enuntiantur, cum in consessione intelligantur inclusa illa etiam , quae non occurrunt memoriae ἰ immo unum poccatum nequeat remitti sine altero , quia non potest homo simul esse justus S impius , haeres regni & reus gehennae . Dei amicus S inimicus . Ad quartum, cum plura dixerim propositione secunda, acieitia, nihil repetendum est modo. Ad ultimum dico, peccata venialia cum caritate bubiluasi persistere , ac mediis plurimis expiari,' posse tamen etiam deleri per sacramentum poenitentiae , ideoque esse ejusdem sacramenti materiam sufficientem quidem , sed minime necesiariam .
. De variis Confessionum generibus.
VIII. πN secunda praecedentis capitis positione dixi, parum ad nostra
A cum haereticis componenda dissidia conferre, an priscis E clesiae saeculis consessio in usum recepta , fuerit publica , vel secreta ἔdummodo Horit sacramentalis , DEta Ecclesiae ministris, S ad peccat rum remisisionem necessaria . Idem docuerunt compIures Theologi, Gulielmus Estius in iv. dist. i'. I.8. Suarea disput. ai. de confess. sera. 2.uhi plurimos in sententiam suam auctores allegat, Aegidius Coninch di iaput. 6. de qualit. consessi. Ioannes Morinus lib. a. de Poenit. cap. X. num. I . quorum testimonia accumulare, esset, uti ibidem inquit Morinus, ad mare aquam, ct in sylvam Iigna deferre. Tridentina Synodus sess. N IU. cap. s. docet nequaquam Dominum prohibuisse, quis aliquis it .indiciam suorum steterum, d ut humiliationem, cum ob aliorum exemptam , tum ob Melesiae aedifieationem stlicta sua publice eonfiteri possit:
at declarat nullo praecepto divino pu5licam illam consessionum fuisse indictam, nec sitis consulte humana aliqua lege praecipiendum fuisse , si delicta praesertim secreta pablied essent eonfessione aperienda. Ex qui bus verbis inferunt memorati Theologi, non pertinere ad effutia in confessionis sacramentalis, ut secreto fiat , cum declaret Concilium , posis
64쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. II. 17.
posse aliquando laudabiliter fieri publice, neque consessionem publicam necessariam esse jure divino, aut humano ; sed pertinere ad conissessionis essentiam , ut peccata sacerdoti enuntientur , qualicumque
tandem modo istud perficiatur . Id , ut percipias quid sit disciplinae . quid praecepti, subjectis thesibus explicabo,
nutilii interdum prisei, Delesiae Dealis, ob doloris vehementum arque Melium aedificationem enuntiabant publice peeeata sua. Probatur
ex Iremto, qui libro I. cap. num. 7. de mulieribus a Marco praestigiatore corruptis, inquit: Eadam etiam in manifesto exomologesim foetunt; quadam autem reverenter hoc 'fum, in silentis sensim seme
ipsas retrabunt; ex quo loco demonstrari consessionem publicam qua doque factam testatur Grabius, affrmant Billius & Peuardentius , ob servatque Massuetus in Dissertat. praeviis ad Irenaetim dissert. 3. art. 7.num. s. Confirmatur ex Origene scribente hom. a. in Psalmum 3 . Si
isteluxeris cconsessarius er praviderit talem esse Duxuorem tuam, qu in conventu tot us Ecclesiae exponi debeat, ct eurari, ex quo fortastis, ct reteri ad eari poterunt, ct tu ipse facilius sanari multa boe deliberatione , , periti illius medici eonsilio procurandum est. Praeterea
S. Cyprianus in epistola ad Pomponium 62. pag. 22o. iubet ut virgines. quae cum viris dormire consueverunt, ab obstetricibus inspiciantur, &ρ aliqua eorrupta deprehensa fuerit, ad poenitentiam & exomologe publicam compellatur. Insiuper Ioannes Climacus in Mala Paradisi gradu q. pag. 44. scribit: Sed primum omnim optimo judici nostro praeterica vitae precata aperiamus , idque vel soli, vel si imperet ille , Om-πibus et ostensa quippe, er in publicum prolata valuera fatale earabuπ-
rur , neque recrudescent ampnus. Ac refert ibidem Climaeus conses, sonem cuiusdam latronis , qui Alexandriae ad Ccenohium accedens, a cultivit omnia facinora a se patrata , vereeundia pudore, ut inquit Cli-rnacus, 'Hecto , & assirmans se proclamaturum , si opus foret, pec- acata sua in medio eAlexandriae foro. Tandem omissis exemplis plurimis, quae legi poterunt apud Moriniim lib. 2. cap. 9. & Io., celeberrimo et iam illo mulieris compressie a diacono, de quo supra, ubi egimus de Nectario, stinctus pater Augustinus sermone Is i. num. 9. hortatur lapsos post baptismum , S implicatos mortiferorum vinculis peccatorum, - ut ad claves Ecclesiae confugiant, atque, si pereatum ejus non solum is gravi ejus malo , sed etiam in tanto scandalo Hireum est , atqse hoc expedire utiluati Delesiae videtur anti ti, in notitia maturum, vel etiam totius ρtebis agere poeulaeutiam που recuset. Haec tamen , & his consimilia ad it ana noenitentiam referri possinit, quae post secretam conse DMuena , id gravi aliqua causi exigente, vel injuncta , vel sponte sit. scepta fuerit.
65쪽
THas Is II. Probabilis est illarum opinio , qui re eur aliquando Ereti ramis AEnti rei praeepisse meritemibus, ut publicorum precatorum publieans ederent confessionem . Principio enim hoc inferri potest ex producto e emplo virginum , de quibus scribit ad Pomponium Cyprianus, ct ex altero Iatronis, de quo S. Ioannes Climacus: nam latro ille publica . confusione se purgavit, jubente coenobii praeside. Deinde Eusebius
lib. v. H. E. cap. 28. pag. I96 narrat Natalem quemdam seductum ab Asclepiodoto ac Theodoto argentario , ab angelis flagris caesam , α gravissime verberatum , ad pedes Zephyrini Episcopi, universi Cleri . necnon saecularium provolutum , sceleribus suis pronuntiatis, ostensitque plagarum vibicibus, omnium animos concussisse, S in communionem fuisse receptum . Idem Eusebius proximo libro v II. cap. 7. g. 233. profert regulam ab Heracla traditam S. Dionysio Alexandrino, ut haeretici, S qui delati essent adivisse perverse doctrinae magistros, ab Ecclesia ejesti non prius admitterentur, quam crimen suum , & qua cunque ab adversariis audierant, palam exposuissent. Uerum num istae
ct consimiles consessiones fuerinisaeramentales, potest merito dubitari. T H a s 2 1 III.
Nunquam. Lege aliqua divina, HI Delesiasti statutum es, ut pre-eata oceuita in eonfessione publiee proferantur. Demonstratur primo , quoniam ab initio Ecclesiae grave semper, ac molestum , atque praeter divinam institutionem, singulis visum est, lasquam is theatro, eis- mstante totius Ecelesia multitudine, erimina sua evulgare, proutriunt Soetomenus, & Nicephorus iupra laudati. Confirmatur ex Basilio, cujus in Regulis brevioribus num. a 29. haec sunt verba r omnino in peccatoram cossessiose eadem ratio est, qua etiam is aperitiose vitiorum corporis . Ut igitur vitia eo oreti nequaquam quibUUs homoes t mere operiunt, sed iis tantummodo, qui rationem, qua ea earanda sint, teneant: eodem modo etiam peceatorum eonfessio fieri debet, apud eos
videlieet, qui ea possim cur re. Ita pag. 6ιν edit. Morelli. -t infra Basilius pag. 6 s. hoc curandi munus istis sacerdotibus demandari. Comprobatur thesis luculentissimo Leonis Magni testimonio ex Epistola 8 o. producto positione a. capitis praecedentis . Idem evincunt Chryse- stomi, aliorumque Patrum expressa loca, ex quibus accipimus necensum non esse, ut prodeamus in publicum , d quasi tu toeatro conser viS nostris ineramus quae occulte gessimus . Accedit praecitatum Trio dentini decretum sess. x i v. cap. s. ubi, postquam docuit publicam con sessionem nullo di Wino praecepto mandatam esse, statim subiicit: Nec
satir consulte tamana aliqua lege praesperetur, ut delicta , pr stri se
66쪽
Libri ragesimi quarti Pars stera Cap. II.
ereta, publica essem eonfestone operienda. Denique non videtur conforme Evangelicae legi, quae jvamfuaze , ct leve appellatur, praeceptum evulgandi ea crimina, quae in vuIgus si,arsa non flagitiosis tau- tum , verum etiam Ecclesiastico ordini, & Ecclesiae universae afferrent maximum dedecus, ct insemiam . Si enim, narrante Socrate , ad unius sacrilegi incestus revelationem commota est plebs Constantinopolitana, Ecclesiae illata est contumelia , Sc probro affecti sunt sacri ordinis viri; quid futurum putas, si omnia nefaria , & atrocia scelera panderentur Etiam ethnicus poeta propriae, communisque existimationis rationem habens , lib. g. Tristium Elegia 6. canebat et Et quousque Meo possint afferre pudorem, Illa texi eoo rendita nocte decet. Vide plura ad thesim hane pertinentia apud Mori mim loco citato, Pe-tavium in animadversionibus ad Epiphanium pag. 246. Estium in disti ctionem l . θ. 8. Tournely pag. 224. SC. THEsrs IV. fessioni, er 'nhentia pulneae praemittebatur fereta pereat ram eo esto , qua audita Deerdos paenitentiam imponebat, or Artabatur cossessum, ut paenitestiae insistens aliquod peccatum palam enuntiaret ἔ in quo summa adhibebatur prudentia , ut ex tali e nitatione oriaretur fidelium ad eatis. ωοnseandatam e ideoque Deramentalis coufessio no' ex 'bfica paenitentia, aut ex pubΓea aliquorum peccatorum com
fessioue duxit exordiam: sed e eontra publiea paenitentia, re publiea alia quorum delictorum secusatio ex praemissa saeramentali, ct ea quidem secreta, eonfessisne derivavis. Perutilis est haec thesis, ac summopere necessaria ad obtundcnda ora impiorum haereticorum, qui cum negare
non possint confessionis perantiquam & probatissimam consuetudinem, hauc arcessendam autumant a publice poenitentium moribus ac discipli- verum exploratissimum est, omnibusque perspectum, publicaemenitentiae praei uisse consessionem secretam, qua enumeratis peccatis omnibus tam publicis , quam occultis legitimo , atque huic muneri P secto presbytero, ea postea scelera palam enuntiabantur, quae sacerdos Censebat posse absque ullo famae dispendio, S absque ullo scandala Christianae plebis evulgarit atque ita confessionem illam cum pri Vatam, tum publicam excipiebat poenitentia canonica , hanc Vero ab mlutio, S D Itas aecedendi ad Eucharistiam, prout docti viri demon 1trant, Iacobus Pamelius in Notis ad librum S.Cypriani de lapsis num-98. S TertulIiani de Poenitentia num.2.Petavius in praecitatis Animadorsionibus pag. 2 8. Morinus in loco praelaudato , Sirmondus in Hist. Menitentiae publicae cap. . Massilet dissert. praeviis in Irenaei libros pag. 39. aliique veterum traditionum exploratores. Principio id probatur H a Prae
67쪽
praecitata Hom. ori renis in Psalmum xxx νι i. vhi impium ad sui accusationem, & consessionem exhortans ait: circumspree cui debeas eonfiteri ρeeeatum tuum . Proba prias medieum , cui debeas causam languoris exponere , quisciat infirmari eum infirmante , flere eum sente, qui eοπdolendi, eompatiendi noverit diseiplinam, ut ite demum quid ille dixerit, qui se prius er eruditum medicum o tenderit,
ct miserisordem , si quid eonsitii dederit, Deias , θ' sequaris. Si intellexerit , praviderit talem esse Drauorem tuum, qui in coπSeu tu totius
Delesia exponi debeat dr eurari, ex quo fortassis , eaeteri aedificari ρ rerunt, or tu ipse Deile sauari, malia boe deliberatione, resa is per
to me diei illius eουβο proearandum est. Ex quo loco , ut Petavius recte animadvertit, non insertur necessitas aliqua publicae consessionis, qua si opus csset, non affirmaret Origenes consiliit in , deliberalionem, S in spodi ionem peculiarem esse ad hi henda ; sed insertur generalis agnitio scelerum , & improbitatis detestatio . atque non singulorum criminum publica pronunciatici , sed illius duntaxat, quod prudens face dos existimet enuntiandum. I identur idem tradere Tertullianus de Poenit. ea P. 9. S S.Cyprianus epist. xi i. xi ii. S in libro de lapsis, ubi distingunt poenitentiam & peceatorum consessionem ab nomologesi, quam Tertullianus etiam appellat prosternendi, ct humili audi hominis dis linam : unde viri docti conjiciunt exomologesiis praeter conses sionem significare publicam poenitentiam , in qua post lucretam singulorum peccatorum enarrationem factam sacerdoti, pce attentes , uxta ipsius sacerdotis monitum , in conventu Ecclesiae humilitatis gratia aliquod crimen proserrcnt; quod proinde, si nullus presbyterorum a esset, ut inquit cit. epist. Ia. Cyprianus, apud diaconum fieri posset. Veraim de exomologesis significatione dixi tom.νI I. pag.4 l. addamque nonnulla, ubi ad quaestionem illam pervenero, cuinam facienda sit peccatorum consessio. Quod huc spectat, eadem, quae Origenes, scribit Augustinus sermone 3 si . sive homilia postrema inter quinquaginta . ut Constat ex prima thesi. Haud secus loquuntur Pacianus , Ambrosius , Theodoretus ς de quibus legendus Pamelius in suis ad Cyprianum adnotationibus pag. 2si. & Morinus de Administrat. sacram. Poenit. pag. 93. Quae autem docent Patres, confirmantur illustri testimonio Soz
meni, haec de presbytero Poenitentiario narrantis lib.v I l. H. E .cap. 16.
Itaque ex presisteris aliquem, qui vitae inteaeritate spectatissimas esset, ctraeiturnitate ae pradestia polleret, hala o fieto excipiendi scilicet sucr tas consessiones, praefeeerunt, ad quem aecedentes ii, qui deliqueranti victui suos confitebantur ; ille vero pro e usque delicto , quid aut faceresim sis, aut luere oporteret , paeua Deo iudicens, absolvebat consitentes, o Dipsti poenas ctiminum exassuros. Simili, lib. XI I .cap. 28.Nicephorus. Habemus itaque ex Patribus , ct Historicis probatissimis seetretam pec
68쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. II. σ1
Hoc demum evincitur ex quo non semel publica poenitentia et lania occulta crimina expiata fuerint; ideoque crimina illa non nisi per secretam confessionem sacerdotibus fuerint aperta . Ubi enim de poenitentia pertractabo, rursius ostendam facta sacerdoti consessione secreta , nota solum pro publicis & gravioribus scelcribus publicam poenitentiam suis se impositam , verum etiam nonnallos pro peccatis occultis poenitentiam illam publicam subiisse, sive praecepta suerit a sacerdote . ut censent plerique Theologi cum Morino libro v. cap. octavo & L quentibus, sive ultro a poenitentibus suscepta , ut cap. V. Hilloriae Poenitentiae publicae tenet Sirmonitus . Qualicunque ex causa quod modo definiendum non eit occulta crimina publice expiarentur ἔ extat in I. Conci io Carthaginensi Canon 32. quo praecipitur , Ut presbyter intansulto Episcopo Areu reeo sciliet poeulteutem , nisi absente Episcopo , edi necessitate cogente . Cujuscunque autem poenitentis publicum dr iustati ranum crimen est , quod universa Ecclesia noverit, aute absidem manus ei imponatur. Ex quo canone colligitur, praeter peccata publica , fuisse alia, quae poenitentia puhlica coercerentur et si enim, ut Petavit litar verbis , iam omnia manifestata essent in frequenti Ecclesiae conventu, cur tantum in manifestissimis , certisque criminibus manus ante absidem imponeretur Idem confirmatur ex epistola S. Basilii ad Amphilochium cap. 34. ubi legitur communione privatas , donec poenitentiae tempus implerent,
mulieres adulterio pollutas ς tametsi earum scelus priWata tantum con- .sessione si enuntiandum, ne damnentur capitali poena, pro adulteris constituta. Pari ratione ad poenitentiam, quae publice agebatur , S. P. Augustiniis homilia xvi x. S L. nunc I92. cap. hortatur illos, qui post uxorcs sitas sese illicito concubitu maculaverint, ut pro 'sis oret Deu - φ . Loqui autem Augustinum de publica poeniteatia constat ex producta ratione , ut oret Ecclesia, necnon ex addito labi loco, Si erubuιιπconspectu populi eonfiteri peccata mea; & cx Theodosii imperatoris facto , quo proposito inquit: Fortassis, immo quod non dubitatur, pr pterea Deus voluit, ut Neodostar imperator ageret paenitentiam publi- eam in eo peeru populi , maxime quia peecatum eius celari nou potuit, ct erubescit senator, quod nou erubuit imperatoν Erubescit nee δε- nator , sed tantuis curialis, quos noο erubuit imperator Erubescit ple-hejus , sive π*otiator , cyraod non erubuit imperator isa superbia
es r mune sola fassiseret gehennae, etiam s a sterium nullam esset
Quibus utique Uerhis Augustinus praescribit adulteris , quorum crimen occultissimum esse solet, poenitentiam publicam. sacerdotum judicio definiendam, certe sine manifesta peccati accusatione propter causam a Magno Basilio productam . Denique S. Innocentius I. epist. 2. num. 2. Victricio Episcopo Rothom agensi haec scripsit, relata in cap. O Gripo , xxvii. q. l. Item, qua GripoDiritualiter nupserunt, θ' velari
osacerdote meruerunt, A postea vel publico nupserist, vel se elaucolo
69쪽
eorruerint, non eas admittendas esse ad alendam paeniteollam , nisi is, eui se jurexerant, de Deuto ree serit ἔ idem omnino statuens de nota, Sc de occulta sacratarum Uirginum stupratione . Igitur transactis Ecclesiae saeculis , ut Patres tradunt, ut narrant Historici, ut d ni canones publicae poenitentiae , sacramentalis consessio legitimo ministro privatim iacta , erat norma, juxta quam ipse criminum gravitate, & personarum conditione spectatis , poenas decernebat ἰ quas poenitens a seipsi, exigens, si occulte deliquerat, interdum. se addicebat palmitentium classibus, ct palam quoque enuntiabat aliquod occultum crimen; quod prudenti deliberatione faciendum erat, ne oriretur scandalum ., quale eXortum diximus Constantinopoli sedente Nectario : & consequenter non publiea evomoloest secretam peccatorum confessionem . ,
sed e contra s reta peccatorum confessio publicam momologesim praeivit. T A a s I s V.
Praeter eonfessionem fusam reri7s anni temporibus, de qaibas infra ubi demonstravero . euando eonfitendum fit, eo uetum aliquaudo fuit
facere Leneralem eonfessonem omnium anteacta vita pereatorum. Generalem hanc confessionem demonstrant exempla bene multa, mulieris, doqua Socrates & Soromenus affirmant, sigillatim enuntiasse delicia 'm-nio post baptismum a se perpetrata et S. Aredii, de quo Gregorius Turonensis in ejus Vita seri hit, eonfessim omnis adolestestiae suae acta coram iabeatissimo Episcopo Nicetio i sancti ElIstii Noviomensis Antistitis, quo idem narrat in primo Vitae illius libro eap. . Audoenus : Clotaruregis , quem enuntiasse eunctas antonersuas in templo S. Martini, scribit lib. iv. Histor. praelaudatus Gregorius Tonronensis: S. Titionis mynachi, quem omnia adolestentiae suae actis sacerdoti enuntiasse refert in ejus Vita scriptor Anonymus apud Bollandum die . Ianuarii: Agnetis Augustae, quam a quinquenni infantia confessam peccata omnia Petro Damiani, litteris ipsemet prodidit opusculo s6. Atque hari: eXempla , quibus addi possent innumera temporum posteriorum, legi Potavrunt apud Mabillonium tom. iv. Analest. & Praefat. I. in saeculum S. Benedict. Sirmondum in AnaIectis ad Capitularia Caroli Calvi, Martentum de Antiquis Ritibus lib. i. cap. 6. art. a. num. 9. & Vitassium de Poenit. quaest. Iv. art. q. His accedunt ad generalem hanc confessionem edendam, illustrium virorum hortamenta Si consilia; ac praeserti I incmari Remensis Archiepiseopi ad Pipinum iuniorem , S. Anselmi in Epistola 66. lib. I. ad fratrem suum Ierosolymam profecturum, Consti tutionum Cluniacensum , Cisterciensium , Carthusanorum , aliorum que Religio rum ordinum ad generalem consessionem exhortantium amplectentes monasticum institutum di de quibus Mabulon in saecul vin V.& laudato in loco Marten ius. Huc tamen, me judice, minime spectant
70쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. II. σ3
confessiones illae generales , in quibus omnia peccata commemorantur
verbis generatim conceptis ς cuiusmodi est Gnfessio S. Fulgentii, si .e Assigitanus sit ille, sive Ruspensis , Confessio I ors Hispalensis, Hilde-holdi, Roberti, Hugonis Altissiodorensis , ct si quae sunt aliae , commemoratae ab eodem Mabillonio in secutum p. num. 8 e. atque a Me nardo Annot. 66 I. in Sacramentarium Gregorii, necnon collestie in Appendice Morini: his enim generalibus confessionibus omnia peccatorum genera comprehenduntur, ut ad memoriam poenitentium reu Centur singula, quae perpetraverint; at ulterius necessaria est distincta enumeratio deli rum memoriae occurrentium. Ouare in ordine R
mano, cui ibidem advertit Menardus 3 praecipitur sacerdoti, ut iubeat Poenitentem sedere contra se, & cum eo de vitiis loquatur, ne forte prae verreandia, aut ignavia, sive oblivisue, a quid putridum in eor- de remaneat. Similia leguntur apud Burchardum lib. κικ. decretorvincam necnon in Euchologio Graxorum pag. 679. Hinc generali confessione posteriori loco descripta, juxta Magistrum in lin. dist. 2I. D. Thomam in eandem distinct. q. a. ar. a. ceterosque Theologos, deIentur ea tantum peccata, quae post diligentem discussionem ia memoriam non Meniunt , dummodo sacramentalis sit, & subsequatur Ecclesiastici Iudicis absblutio; alias enim consessio generalis, puta qua Missis & Completorio praemittimus, nullam ex opere operato vim habet, atque id praestat Blum , quod valet pietas ct exercitium humilitatis; ideoque tom. 6. pag. 2 o. inter sacramentalia consessionem istam co
T κ a s I x VI. Ruidam etiam pre litterar, quidam peν natur eommissa seelera 'flavant. Consessionis per litteras factae prosertur insigne eXem Plum tom. 3. Conciliorum talliae pag. 4os. in Epistola , quam Roberim Epistopus Cenomanensis gravi infirmitate decumbens constripsit ad Episcopos extra muros Andegavis commorantes cum principe Ca rolo obsidente Normannos; in qua Epistola petiit delictorum ruorum abiblutionem; eamdemque absolutionem iidem Episcopi Roberto con ςζsserunt per epistolam alteram, e Ioco obsidionis datam is Alcvinus etiam in Epistola 6s. ad Hadrianum Papam eum rogavit, ut iuberer
Diutifers pietatis verbo a meeatorum vinealis esse futum: tal cum ibi ullius criminis fiat mentio , dicendum est petiisse Alcuinum illud
peccatorum relaxamentum, quod solet concedi auctoritate, utque
indulgentia Pontificum. Haud aliter censendum est de litteris absolutionis ad Hugonem episcopum Antissiodorensem, constriptis a Ioanne Papa XIX. Alterum exemplum consectionis S absolutionis per litteras, est Hildeboldi Episcopi Suessionensis, quem absolvit Hincmarus, ut
notat Sirmondus in notis ad tertium volumen Conciliorum Galliae, &