장음표시 사용
321쪽
3 8 De Theologicis Disciplinis
consequantur , sed potius aegrotantibus ipsis, quorum pars magna notitam corpore languet, quam fide; hi vero responsionem hanc firmare possunt doctrina Catechisini Romani num. I 6. Verum nihil aliud respondendum esse arbitror , nisi sacramenta instituta praesertim fuisse propter spiritualem animae utilitatem, S consequenter sanationem cor poris esse essectum feeuudarium : qui tametsi non virtute olei nativa , sed sacramenti efficacitate producitur; non absolute tamen attendi deis hel , sed ea conditione apposita, dummodo saluti animae expediat tunde S. Thomas citato art. a. in Corp. ait: stata ratio operans sus
quam indueit seandarium sectam, nisi feeandum quod expedis ad pris incipalem; ideo ex hoe saeramento uos semper seqaitur eorporalis fauatio . sed quando expedit ad Diritualem fanationem , dummodo uos sit impedimentum ex ρarte reb/ientir. Haec responsio praecitatis Tridentini verbis cohaeret quam maxime ἔ ac plurimum valet tum ad erigendum animum infirmorum , qui frequentissime post sacram Unctionem moriuntur , tum ad refutandam insulsam illam haereticorum illationem , neminem prorsus sacro inunctum oleo moriturum, si cxtrema Unctio sacramentum sit, & sanitatis , quam significat, signum essicax. At
que de hujus sacramenti effectibus satis diximus.
resionei reliquae ad hoe argumentum pertinenter
proponuntur, atque explicamur. ΙIs omnibus, quae dissicultatem aliquam in hae dissertatione afferre se.
lent, pro facultate ingenioli nostri absolutis , cetera , in quibus consentiunt omnes, & quae prolixiorem discussionem non exigunt, undecimo capite expediam . Erit autem quaestio prima de bujus Iaeramenti Meessitate. Nemo unus est, qui non asserat hoc sacramentum necessarium non esse illa necessitate, quam Theologi appellant necessitarem medii; siquidem apertissimum est , posse fideles omnes absque Εκ- trema Unctione gratiam primam, amicitiam Dei, peccatorum suorum remissionem, & vitam aeternam consequi . Potest ergo hoc unum di sceptari, num necessitas sit aliqua sive divini, si .e Ecclesiastici praecepti. Hujusmodi necessitatem adusse quidam propugnant, propterea quod ea verba Iacobi, Indueat presisteros Gessae, importare videan
tur divinum mandatum . Tridontinum quoque Concilium eos damnat, uui docent, hiane usu σem vel figmentum esse humanum , vel ritum a Patribus acceptum , nec mandatum Dei , nee promi onem eratiae θα-hentem . Synodus etiam Cabilonensis an . 8 ι 3. can. 48. inquit: Seeuo dum Neati Musoli Faeobi Aeamentum, etii etiam doeumenta Patrum
consentiunt, infirmi otio, quos ab Episcopis bouedisitar , a presis erit sui
322쪽
Liber. Trigesimus quintus Cap. XI. 3os
debent. Tenent hanc sententiam Florentius de C q. se'. 6. L ιdovicus Haberi cap. 7. q. a. Le-Droint sib. vi I. quaest. s. cap. 2. Tm nely quaest. ultima. E contra necessitatem hujusmodi adesse negant Su Tea disp. 44. sect. I. Toletus tract. ult. cap. I. Estius dist. 23. . is. Sy, vius in quaest. 22. Supplem. art. 4. q. I. aliique scholastici: quorum m menta sunt, Primum, Quod Innocentius I. in Epist. ad Decentium innuit : Fideles ae roti fausto oleo perungi mori. S rursus , ct omnibαν Christonis uti Heete quae verba non videntur indicare praeceptum, ne . que sacramenti necessitatem. Alterum, quod Tridentina Synodus sest. N IV. cap. t. caute inquit, Hoe sacramentum iuisse per Iacobum Apostolum , & fratrem Domini Adelibus eoremendatum cla promulgatam, Rcap. 3. addit, me vero tanti Doramenti eontemptus absque ingenti scelere , ct ipsius Spiritussassii injuria esse posset: quihus in verbis damnan ur qui hoc sacramentum contemnunt, non autem qui illud non suscipiunt. Tertium , quod haec videatur expressa sententia S. Thomae 3. p. q. 6S. art.4. Hi ergo auctores responden , eo sensu Extremam Unctionem praeeipi a beato Iacobo, ct de illa haberi mandatum Domini, quatenus est sacramentum a Christo institutum, neque denegandum est fidelibus illud petentibus , nisi in eis sit canonicum impedimentum
praeceptum quoque esse , ne e ntemnatur .
In harum sententiarum diuersitate quatuor nobis videntur esse ee tissima. Primum est, maκimum scelus, de sacrilegium esse Unctionis EX tremae contemptum : quod probatur praecitatis Tridentini verbis et definitione item synodi Coloniensis celebratae an. Is 9. qua privantur Ecclesiastica sepultura , qui infirmitatis tempore Uninouem fueram ref uerium. Constitutione quoque Martini V. edita an. 34i8: quae incipit, Inter eunctar, in qua num . i9. statuitur , ut suspecti de haeresi interrogentur . Utram eredant quod Chrsianus eonteωnens susceptionem faeramenti Coinrmationis , vel extremae Noctionis , aut δε-umnietatis nem Matriisonii, pee et mortaliter consensit Theologorum omnium subscribentium Magistro, cujus dist. 23. haec sunt verba, Si ex eonte tu , vel nexistentia fueramentum hoe praetermittitur, periculosum est, ct damnabile. Vide quae de praecepto Confirmationis di-NimuS lib. xxxii. cap. octavo. I i. Assirmo deinde parochis sedulam. Operam dandam esse, ne aegrotantium aliquis non munitus hoc sacramento decedat; quod monent statuta Synodi Lingonensis an . I 24, ct Mediolanensis ν. an. is re 9. Catechismus Romanus p. a. cap. 6. num. 9 Rique ipsum Parochi osseium , impendendum maxime in vitae discrimine, ne fugiens quando lupus oves invadit, juxta Evangelicam sententiam Joan. x. ra. potius dicendus sit mercenarius, quam pastor. I II. Arbitror a vero non aberrare Merbesium, qui censet quaest. 1o- conel. a. infirmos ilIos , qui confiteri nequeunt peceata , omni iure teri xi ad hoc sacramentum suscipiendum; propterea quod deleat per δε
323쪽
3io De Theologicis Diseiplinis
venialia peceata , S per aeridens etiam mortalia , prout d et s.Thocmas in IV. dist. 23. q. r. art. 2. Nemo autem est, qui non teneatur in extremo periculo ad aeternam mortem vitandam remedia adhibere o portuna . iv. Sentio denique infirmos illos, qui crebris tentationibus Iactari soIent, inituros ultimam cum daemone luctam debere omnino 1hse munire sacramenti huius virtute , prout de Confirmatione assirma. vi laudato capite 8. lib. xxxi I. non posse absque gravi scelere omitti ab iis, qui plurimum tentantur in fide et immo nullus cst, qui non teneatur sedulo animadvertere, sibi a contaminatis spiritibus parari Permultas variasque in exitu insidias;
Hau eeus, aesi olim per sudum lactea forte
Lapsa columbaram subes deflendat in arvum Ruris frugiferi, laqueos ubi eauidus aueeps Praetexdit, lentoque intivit vimine viseo,
Sparsit er insidias filiquis , vel farre dolose ;
Illieiunt alias fauentia grana, gulamque Duesunt avidam torta retinaeula feta , Molle mel implieitas gluten ebeumligat alat: qua comm ratione fraudes daemonis insidias struentis animabus e corpore migraturis describit in Hamartigenia Aurelius Prudentius. U R s T I o II. Aditum haec faciunt quaestioni alteri, nam pestilentia gras ante paroebi teneantur eum propria vitae perieulo infirmis extremam Dueli nem administrare . Scimus Sylvium, Suarer, Poscvinum , Dianam , . aliosque plurimos subscribere sententiae neganti, modo parochus hoc sacramentum administrare non valeat absque magno vita propria perieulo: & ratio videtur manifesta , quia scilicet sacramentum istud non est omnimodae necessitatis, cuiusmodi est Poenitentia . Lego tamen apud gravissimos Theologos oppositum : horumque sententia innititur primum discrimini, quod versari pastorem inter ac mercenarium diximus paullo supra: deinde Augustinianae ad Honoratum epistolae i8D. nunea 28. ubi S. Pater damnat tanquam mercenarios, ct desertores ovium Christi, pastores, ct ministros illos, qui furentibus persecutionibus arripiunt sugam. Ruris ex quo Parochi teneantur conserre sacramenta ex justitia, nec salva aequitate deserere possint in extremo peri culo suae curae commitas, ct quibus sacramentalis Unctio, nisi penitus necessaria sit, est tamen opportunum , maximum , atque singulare
praesidium. His addi possunt quae de fuga in persecutione scripsimus
Iib. ag. cap. 3. Prop. necnon quae de multitudine populorum Uehementer dolentium , dum martyres raperentur in exilium , narrat in li
324쪽
deini in qu e leguntur cap. Sesc/taris, v tr. q. r. ubi Nieolaus I. inquit : Si pernieiosum es proretam in arcuquiuitate navim deserere, Ἀquanto magis in flumba,
. Hae in re , . ne illos damnemus , qui sentiunt non teneri Parochos ad hoc sacramentum ministrandum cum manifesto vitae periculo, &aliunde ne infirmi cura S praesentia pastorum suorum destituantur ἰ anfirmamus primb, nuJlatenus permitti, ut parochi infirmos desierant , quotiescunque eorum praesentiam exigit spiritualis illorum salus , neque alii ministri adsunt, qui possint ipsis sacramenta conferre: quod utique invicte probant secundae sententiae argumenta . Asserimus deinde , teneri omnino parochos ad sacro oleo liniendos aegrotos illos , qui aut pestilentia , aut morbo alio correpti peccata sua confiteri non posisunt: idque evidenter sequitur ex praecedenti quaestione , ubi ostendimus in tali casu Unctionem extremam delere peccata mortalia : unde in Synodo Na murcensi an . tit. i4. cap. 9. legitur: Saluti subditorum nostrorum eonsulere volenter ordinamus, ut pastores fuissubditis pestilentia correptis, quamvis Iaeramenta Paeoitentiae, er Euebari αeir administravertat, που omittaUt etiam extremam Ductionem, si i
absque manifesta vitae perieulo praestare possis: . Et cap. proximo et Qui aurem peste afflatur non est eonfessur , nee potes eonfiteri, pastor teneatur illi Extremam Doctionem eum perieulo vitae dare . Ulterius dico debere parochum omnino sacramentum istud conserre etiam pestilentia laborantibus . si vitae periculum non sit evidens non autem si manifestum sit atque irreparabile, & si decumbentibus administraverit Poenitentiae , ct Eucharistiae saeramenta e quoniam eo in casu non videtur extrema Unctio ah tutae necessitatis, ut docent Tseologi plurimi ac praestantissimi, quos laudat , ct sequitur Franciscus Sylvius in q. 32. Supplem. art. Conclus. q. Tandem censeo , quod postrema hae opinione non reiecta debeant tamen parochi diligenter animadvertere, sibi nefas esse in quolibet casu extremam Unctionem denegare aegro tantibus, si illam petanta atque id multo magis , si trepidante pastore , ac mortem pertimescente , scandalum aliquia oriretur in populo: non apparere manifestum mortis periculum, si ex una parte sese divinae providentiae committant, ex alia praemuniant se pharmacis salutiferis, infirmosque virgula, non pollice inungant: demum memoria repe tendum esse quoa Tract. raa. in Ioannem num. s. ait sapientissimus Augustinus et cimisi amor in eo, qui posit oves ejus iar tam magnum debet spiritalem ereseere ardorem, ut vineat etiam mortis naturalem timore
Praeterea quaeritur, Ituo tempore Me Derumenam admisis ον
325쪽
dum sit. Quae facillimae solutionis quaestio dirimitur a Calactis no Roamano num. 9. ubi legitur z Gravis e peccβην, qui iuud tempus aeobutivendi observare solest. eum i- οππi Ialuti spin amissa, visa ct μου
bus eurere ine iat; eoUat euim ad uberiorem gratiam ρereipse ais pluriisum valere, si aegrotas, esu tu eo sabuc istegra mena ct sensas. viget, fidemque re religiosam .nimi volu Wiste π o ferre Aorem fareo oleonisiatur. Et quod in Catechismo legitur, & ratione ibidem inserta conis firmatur , tradunt etiam Concilia Burdigalense. Remense, Bituri nisse, & i. Mediolanense, quae collegit cap. V. de hoe sacramento Reis gula xiv. vir industrius , atque in litteraria Republica celeberrimus Alexander Natalis. His vero nihil a Iiud addendum est, nisi Medieorum complures, ne aegrotantes despondeant animum , etiam in m gno vitae discrimine sanitatem illis promittere ἰ cujus rei causa menda. eium medicis concedendum esse lib. I. de Republ. aiebat Plato . At hi mortalis corporis sanatiouem, non immortalis animi attendunt pertiaeula di quae si menti ipsorum obversarentur, non servarent tantum, quae
Ieguntur in Epigramatis de bossis Medicorum impostaris, atque iapi imis elegans illud, Prosit ut aegrotis, medieam sit dedeeet artem, Id sui Ialva reuigioue modo: verum & darent operam, ut morituri disponerent domui suae, nociterrenae tantum & corruptibili, sed etiam spirituali & aeternae , prout Ezechiam admonebat Propheta Domini, Icxxxvii I. i α u a s et I O IRUerumtamen circa tempus administrandae Unctionis sacrae alia insurgit quaestio paullo dissicilior: a scilicet praemittenda sit, via νη- nenda malleo. Neque enim negari potest communiorem olim fuisse diseiplinam , ut infirmi prius oleo sancto inungerentur , & postea Eucharistiam susciperent; uti demonstrarunt Launojus observat. s. pag. 8. Martene lib. I. cap. . art. 2. num. 4. Van-Espen in Ius Canoniis cum P. z. tit. 8. cap. a. &p. 4. eap. s. quibus juniores Theologiassentiuntur. Opinio autem nostra haec est , primum , antiquam illam disciplinam revera obtinuisse e deinde non fuisse omnino communem atque universalem: in seper non esse illos redarguendos , qui rationabili aliqua causa permoti viatico praemittunt Unctionem ς ac tandem optime se illos gerere, qui iuxta Romanae Ecclesiae consuetudinem prius communionem dant infirmis , postea sacramentum Unctiornis ultimae. Aliquando igitur Unctionem saeram praemissam fuisse Viatico, demonstratur . ex cap. dis infirmis, XA. I. q. 7. depromto ex Poenitentiali Theodori, quod conscriptum dicitur circa annum Do m.
da. ubi legitur, Sacra auctione olei inaniti, secundam patulassantio
326쪽
Liber Τrigesimus quintus Cap. XI. 3I3
νum Patrum , eommuniose mattei r tamur. Ex lihro Pontifieali Bia hliotheeae Tillianae, ex libro 7. Capitular. Caroli Magni cap. 3Ia. atque ex Concilio Aquisgranensi an . 836. can. s. in quibus locis infirmi peius saero liniendi oleo , deinde Viatico reficiendi dicuntur. Idenia demonstratur innumeris exemplis virorum clarissimo naim , quos legimus ante perceptam communionem iuisse OIes Lincto delibutos; prout litteris consignavit Auctor vitae Caroli Magni ad an. 8i . Remberti Bremensis Episcopi an. 888. Gulielmi Archiepiscopi Bituricensis , qui deeessit sedente Innocentio III. circa finem seculi duodecimi, S Mala-ehiae vita lancti an . rio. aliorumque apud Launojum citato in loco . Confirmatur hoc idem libris illis Ritualibus , in quibus ordo inun gendi infirmos praecedit ordinem administrandi viaticum: inter quos Rituales laudantur typis editi Constantie sis ari. I 9a. Rotomagensisan. Is 4. Andegavensis a n. is 8 I. aliique . in recentioribus tamen ediistionibus immutati. Dcmum pristinam illam consuetudinem compro-hant constitutiones veterum Monachii rum , su is via ieci Unctionenὲ
sacram praemisisse constat ex statu iis tauratacens hus Hugon f, qui floruit circa annum io8 o. ex libro de officiis Eccles secundum ordinem
Cisterciensem cap. 9i. atque οε libro s. Resularum Petri de Honestis
Ceterum consuetudinem illam non fuisse prorsus universaIem, probatur primo ex antiquissimo bis. Pontificalis Romani, quod asservatur in Florentina Bibliotheca l P. Minorum Conventu alium S. Crucis , in quo ut testatur Mabillon in Itinere Italico pag. 364. Viaticum praeinittitur Unctioni infirmorum . Insuper demonstratur consuetudine Romanae Ecclesiae, cujus initia , cum adscribere illa non possimus Ritualibus recentioribus, sint referenda inter majorum institutiones. Praeterea confirmatur sermone S. Caesarii in Appendice Augustinensiumnum. 26s. in quo legitur: α zoties aliqua infirmitas supervenerit, corpor edi saneuisem Chriνυ iue qui aegrotat aecipiat, edi inde eo uscssim ungat. Idem ulterius eruitur ex Capitularibus Isaac Lingonensis , cognomento Boni , ct Herardi Turonensis, qui ambo anno 3s9.1ensi Syn o internere ; in quibus legitur : In ius mitate ρυyiti obseque driatione reeoneιIientur, c r Viaticam viventes iaceipiaut, ct benedictione Iaerati olei nos eareant. '. diversa hac disciplina colligitur assertionis nostrae pars tertia , allos scilicet violatae Eecli si-sticae olici plinae n. in inie reos furtiri s est eis. qui humiliter peterent a Parocho Unotionem extremam ante Corporis
Christi viaticum, sive ut a peccatorum reliquiis purgati Eucharistiam majori dispositione susciperent , sive pia ali tua alia cauta permoti, dummodo Ecclesiae, in qua degunt, nullatenus consuetudinem repro harent, Sc Pastoris sui nutibus consiliisque acquiescerent. Atque id masis confirmo ex Rituali Parisiensi edito an . sso . in quo legitur
327쪽
Ude est magna Is de ordine r si enim infirmus priur petatIaeramentam Geharisia, quam extremσm minosem, Hi prius confessioue facta pre-eati, ministretur. Igitur iuxta librum hunc Ritualem prius conserenda esset extrema Unctio , si infirmus prius illam peteret. Ad haec digerus Van-Espen prae laudata p. 4. cap. l. ubi pertractat de Capitalarium utilitate, postquam egit de veteri, ct communiori disciplina, prod Ritque caput i 3 a. libri septimi Capitularium , inquit: De hae dissi. plina olime infructi duo bajus eademiae cLovaniensis TMoisi, er digustinianae Familiae non ex xua ornamenta, Christasar Lupus, ct Franeisur Farvaeques, faero oleo inundi ante Viaticum petierunt, Oobtiouerunt. 2Pis eorum votam odi desiderium his euipabit, nisi qui
neglecta veterum monumentorum lectione, prissisa, ct isserandae Parrum dissiplinae perfectam seientiam non habet ZAttamen communiter commendanda & servanda est eonsuetudo . quae Unctioni extremae praemittit Viaticum. Primum quia nil magis Congruum est, quam vigentem Ecclesiae disciplinam servare. Deinde quia scut prior illa , ita posterior consuetudo momentis suis est innixa. Protulit haec libro a. de Arte bene moriendi cap. 7. pag. 266. Eminentissimus Bellarminus. Momentum unum est, quod Peteros ex extrema a Unctione sperabant sanitatem quoque corporalem , ideoque non di ferebant illam usque ad illud tempus , quo medicorum iudicio desperatur aegroti salus. E contra autem aetate nostra , dum infirmi audiunt sibi Unesionem extremam administrandam esse, censent iam actum de vita sua, eaque de causa ne aegrotos terreant, cognati, vel amici differunt hoc sacramentum quandiu possunt . Alterum momentum est, quoniam antiqui sacramenta omnia concludebant S quasi consignabant sacramento corporis Domini, unde & nune qui baptizantur
adulti statim eonfirmantur , ct adstantes sacrificio Missae reficiuntur communione Eucharistica; quod pariter fieri solet in collatione ordinum, & in Blemni administratione sacramenti Matrimonii. Id vero peculiari etiam titulo servabatur in sacra Unctione , propterea quod
remittat peccata, ac sit sacramentum poenitentiae consummativum sideoque praemitti possit Eucharistiae tanquam praeparatio &dispositio.
At nostro tempore ordo invertitur, quoniam non raro accidit , ut in. firmi vel rationis usum amittant, vel aliunde reddantur inhabiles ad sacrosanctam Eucharistiam rite percipiendam . Melias enim es ccon- eludit Bellarminus ut inperso ordine faeramenta ista ministrentur agro ris, q*am ut altero, eoqae salaberrimo careant. Duilio enim exιrems
eonferri potes aegroto etiam in agone posito, non intellitenti, vel sentienti quid elaea se vatar , modo tames iου visis sit: defuncti enim nullius saeramenti eapaees sunt. Atque ad hunc modum quaestioncm
328쪽
Liber vigesimus quintus Cap. XL 3i s
Proxima est quaestio, as extrema unctio iterari possit. Fuit enimhpinio Ginridi Abhatis vindocinensis epist. i9. libri 2. ad Ivonem Caris
notensem, & ejusdem Ivonis epist. ra. S aso. semel tantum fas esse aegrotos sacro oleo delinire ob duplicem causam e quarum primam petebant ex eo, quod etiam publica poenitentia una duntaxat vice imponeretur , ct extrema Unctio sit quaedam poenitentia publica exeuntium:
alteram vero ex quo nunquam repetatur sacramentum Confirmationis,
quod ritu quodam consimili, scilicet inunctione , peragitur . At singularis fuit haec opinio, & Iabili fundamento subnixa. Quantum enim spectat ad publicam plenitentiam , tametsi illius actio, Sc reconelliatio canonica Lmel tantum concederetur; quod tamen in illa sacramenti rationem habebat, idest, peccatorum consessio, ct absolutio per claves Ecclesiae, semper iteratum fuit, ct saepissime repetitum , ut dixi praecedenti libro cap. x iri. in Historia publica pamitentia, num. xvII. Nec etiam Confirmationis, & Unctionis extremae eadem est ratio ς illa enim imprimit eharacterem, S perpetuum effectum producit. Idcirco autem sacramen um istud non imprimit ebaracterem, quoniam institutum est in remedium subsidiumque aegrotantium, non autem ut in hac Ecclesia , in qua peregrinamur a Domino, fideles a non credentibus , Vel a se invicem secernantur, neque ut deputentur ad sacrum aliquod ministerium ἔ prout inquit q. XXX. Supplem. art. & quaest. XXXIII. art. I. Doctor Angelicus . Qua in re consentiunt Theologi omnes, etiam antiquiores, ut Maeister in iv. dist. 23. Gulielmus Antisti dorensis in Summa lib. i V. trafi. 7. cap. a. S. Bona ventura in eamdem dist. 23. art. a. q. g. ceterique unanimiter.
Quidam affirmarunt posse quidem repeti Unctionem sacram , non tamen intra spatium eiusdem anni. Opinionem hanc cum offendisset Alapide apud Durandum lib. i. Rationat. divin. Osficiorum cap. 8. num. as. & Echium hom. s6. & s8. de Sacramentis, dum ederet commentaria in Epistolam Iacobi, visus est sibi valide refutare ex quo extrema Unctio nou imprimit ebaractereis. Sed latit is est ratio ista: nam si characterem imprimeret . nec transaeto jam anno, nec unquam invita posset sacra Unctio iterari; quod Durandus, ct Echius non affrismarunt. Immo Durandus scribit id apud quosdam legi, nec refellens, nec approbans . Ouod autem hoc Matur, apertum est: siquidem Petrus Cantor in Summa cap. 1 3 s. ait: Consuetudo est in Garesallensium ordine, quod nunquam inunxitur aliqais his in eodem anno. Extat &in antiquo bis. Ecclesiae Turonensis Carmen , de quo Martene tom. a. Pag. roq. primae editioni , ibique de extrema Unctione, Nonnisi me e semei tansuis communicet ager . Hie idem Iola non bis aetastur in auso. R r a I e Dissiligod by Cooste
329쪽
Verum nee sententia ista communis suit , nec firma ratione potest sul eiri. Non fult communis: nam iuxta Pontificale S. Prudentii Galindi Fpiscopi Tricassini, qui floruit nono saeculo, immo S iuxta librum Saramentorum Gremrii a Menardo editum , in eadem infirmitate reo petebatur Unctio infirmorum , ct simul viaticum . Non fuit vero inonixa rationi validae, quoniam juxta beati Iacobi Epistolam indurendi sunt presbyteri ad fideles ungendos quotiescunque infirmantur ; ideo que si posteaquam convaluerunt, iterum decumbant, iterum quoque sunt inungendi. Praemissis itaque duabus oninionibus eliminatis , reliquum est , ut dicamus in firmos, si post fuseeptam hane unctionem eonvsiserint, ite-νom bH s saeramenti subsidia juvauris esse, eum iu aliud simile vitae distri meu inciderint et prout docet cap. r. synodus Tridentina . Quod
S confirmatur ratione nuner producta , quum extreina Inctio insit
tuta sit in sibsidium infirmorum , ct sit spiritualis curatio, adhibita
per modum curationis corporalis. quae morbis redeuntibus iteratur. In eadem autem infirmitate hoc sacramentum idcirco non repetitur,
quoniam de se sufficit ad incommoda illa vitanda, quae assert praesens infirmitas. Neque id recentioris est praxis, quum etiam comprOlbetur statutis synodalibus Danielis Nannetensis, S Stephani l)oncherii Parisiensis Antistitis , atque Manuali hus Lugdunensi, Cameracensi, Viennensi , Mech liniensi . Lemovicensi. aliisque apud Launotum vo- Ium. I. pag. ssa. In rituali Romano recte advertitur, iterandam esse Unctionem sacram in eadem infirmitate, si diuturna sit, & infirmus p seaqi iam convaluerat, rursiis incidat in mortis periculum: quia in tali casu accidit nova quaedam infirmitas, sive, ut inquit S. Thomas'. 3 3. art. a. infirmus patitur reeidivum. Ac de quinta quaestione satia, T I OvIa
Sexta Ac ultima quaestio est, Quae in d;Jositiones regalaam r i extremum Unctionem suscipientibus Sed in hae non est diutius immo
randum . Quum enim dictum sit extremam Unctionem esse sacramen tum eXeuntium, confiammativum poenitentiae, spiritualem animi curationem, de contra languorem spiritus, contra mortis horrorem. Ec contra daemonum machinationes singulare adiumentum; consequeus
est, infirmos ad illud suscipiendum disponendos esse praemissa confessio ne sacramentuli, Sc si hanc non possint elicere , intimo doloris sensu
R Lontritione vehementi, spe melioris & incommutabilis vitae, atque fide constanti ac firmissima, aliarumque virtutum exercitatione, ma xima demum erga sacramentum tanta cfficacitate praeditum reve rentia.
330쪽
LIber ΤAgesimus quintus cap. XII. 317
V Erum eum in hac dissertatione omne studium ac diligentiam adhibuerim , ut ea etiam , quae spectant ad Unctionis ritum , ad sormae varietatem , & ad numerum conditionemquε minittrantium proinducerem , in quibus maxime. sacrarum ceremoniarum ratio consistit;
quidnam ulterius investigandum est . ut liber iste partibus omnibus , numerisu ue suis constans absolvi possit ξ Nihil sane aliud , quam Psalmorum Poenitentialium , aliarumQue precum recitatio; & quaedauia alia non ubique in usum recepta . ct quae in desuetudinem abierunt. Itaque dum infirmi sacro liniuntur oleo, septem de poenitentia. psalmos cum Iitaniis, precibusque recitandos Ase, praescribunt ri-
tua is eumaue recentiora . Hunc ritum commemorant antiquiores conis
suetudines Cluniacensum lib. I. cap. 28. omniumque fure Ecclesiarum Nanualia: t: metsi aliquantulum discrepent circa tempus, quo iidem
Psalmi sunt recitandi. Nam in quibusdam Ecclesiis praemittuntur unctioni. in quibusdam aliis unctionem subsequuntur. in pluribus illam Comitantur. aut illi etiam interseruntur. In Ecclesia quippe Parisiensi iuxta R ituales libros editos an . lsia. I i. septem Psalmi re. Citari poterant eondo ad infirmam ς & juxta Rituale Meldense impressum a n. is 6. recitari dehebant in rimo infirmi a sacerdote simulct a Clericis ante sacram unctionem : S dum haec peragebatiar a Parocho, eseriis psalmos alios cantu modulari solebat. In Rituali quoque Fcelesiae Ambianensis, uuod prodiit anno is i. psalmi paenitentiales ante unctionem , ct psalmi alii sex postea recitandi praestribuntur . In Suessonensi Ecclesia , iuxta Ritualem librum evulgatum an. psalmi poenitentiales & litaniae recitantur postquam unctas est ἐπ- Irmur. At Rituale Romanum , cui consentiunt Sacramentale Ecclesiae Ferrariensis , Mima tensis, Claromontensis, aliaque plurima , iubet, ut unectio fiat dum psalmi poenitentiales dicuntur: & quaedam , ut di- Ni , mandant ut psalmi unctionibus interserantur : quae consiletudo invaluit olim in Ecclesia Narbonensi, Tolosana , Massiliensi, & Aquensi. Exhibuit harum Ecclesiarum Rituales libros Laut olus cap. 4. pag. s 87. ac Marten ius lib. I. cap. 7. art. 4. Parum ab his discrepat Ritus Graec rum , apud quos cum unctio a septem sacerdotibus fiat, unusquisque inun 'ionem suam perficit alicujus psalmi, aliarumque precum inter positione . vide Euchologium Goarii pag. 4 8. . Vides hinc nullam fere adinveniri Ecclesiam , quae in Unctione Infirmorum non iubeat, aut saltim moneat, ne si tempus suppriat, nitentiales psalmi omittantur: quod ea quidem sententia constitu