장음표시 사용
341쪽
cap. pertractantes de Missa . At praestantissimus Augustinus, nomen etiam haereticis venerandum , tam expresse sacrarum ordinatis. num sacramentum litteris commendavit, ut nihil possit desiderari luculentius . Scribens enim de Bono coniugali cap. 24. num. 32. mem rat ordinationem eleri: ait permanere in ordimatis saeramentum ordia nationis , ct clericum, etiamsi ab ossicio removeatur, non carer aer
meWto Domini semel imposito: confutans epistolam Parmeniani lib. a. cap. 1 3. num. 28. asserit tam baptismum , quam ordinem in haeretieo S apostata permanere, Utrum Me euim, inquit, Deramestum es, quadam eo oferatiose utrumque homiσι datur, iιIud eum baptiza tur , scd eum ordiuatur ἰ ideoque in Catholies atrumque non Leet it . rari r addit, si id fieret, maximam illatum iri saeramento injuriam idem repetit proximo num. 3 o. hoc validissimo argumento Donatistas exagitans et Si enim utrumque fac mentum est, Baptismus Et ordo, quod nemo dubitat, eur illud ποα amittitur, edi illud amittitur Neutri saeramento injuria faeieuda est. Eodem pacto Donatistas vellicat lib. r. de Baptis cap. t. num. a. Sihus in locis Se Ordinationem dieit sacramentum , & assirmat de hac re neminem catholicorum dubitare , S ordinem aequiparat baptismati, S utriusque sacramenti agnoscit persistentiam , seu ebaracterem. Sacerdotes quoque proprie dictos, ctiacramento inauguratos, atque a fidelibus laicis destitutos agnoscit Augustinus lib. go. de Civit. Dei cap. a l. lib. 2. ad Mersus Petilianumnum. 243. De haeresibus num. et . aliisque in locis henδ multis. Conissentiunt Augustino Africani omnes Episcopi in litteris ad Mareellinum, ab eodem Augustino productis in libro de Gestis eum Emerito Donatisti num. s. ubi de Caeciliani ordinatione loquuntur, spondentque se oridiuator a Donatistis recepturos , modo redeant ad unitatem . S. Pau-
Iinus Poemate xv. sive Natali iv. S. Felicis, huius, ct Quinti ordia nationem , servatum in ea tempus, ct Ordinis dignitatem ae munia ita
Sed ut hoe quoque palmam Iustitiae Drret, meritum sublime quieto
Corde premens vetat indiguus, non audet honore
Creseere, testaturque seni mage debita Puturo,
Quod prior ille gradum sorii mersisset honoris
Presister : haees rem dissabaifumma diebus, ere Leo Magnus Epistola ad universos Episcopos Caesariensis in Man-ritania provinciar num. 8 . ct in editione Quesneliana num. i. demonstrat nulli ante aetatem maturitatis, ante meritum laborit, aute experientiam dissiplinae tribuendum csse sacerdota Iem honorem, allatis Uer his Apostoli in r. ad Timotheum ν. aa. Mantis eira nemini imposueris, ere. extantque etiam Leonis vcrba cap. Quid est manus, Dist. S.
num. 3. Eadem epist. cap. s. sanctus Leo laseos a Clericis secernit: Maximi,
342쪽
Liber Τrigesimus sextus Cap. I. 3 as
,imi, Aggari, Tyberiani paullo post ordinationes reeenset, Se tota
Epistola docet ordinationer fieri ad sacras administrationes obeundas repist. a. ad Rusticum, alias 9 a. num. a. ait Iocari aliquos in Presbyt rati aut Diaconii gradu consecratione: pluraque in aliis Epistolis habet lectu dignissima ad ordinationum ministros, tempora, interstitia , et gendorumque conditionem spectantia , sitisque in locis asserenda . Denique Magnus Gregorius cnam quosdam alios proferam paullo infra reterens haereticorum Bphismata ordiuationum , quae fiunt mamium Episcopi impositione, meminit epist. 34. lib. X. minores quoque ordines
vomisaeros lib. a. Dialogorum cap. 16. quoniam iis clerici ritu sacramentali initiantur, ut in notis tom. a. pag. 2 o. observarunt Benedictini editores; atque in Epistola 46. secundi libri ad Ioannem Epise
pum Rawennatensem , demonstrat ordinatiosem iterari non posse eodem argumento, quo Augustinus perculit Donatistas, inquiens : Si-
eat baptigatus semel iterum baptizari non debet; ita qui eo Ueeratus est semel, in eodem iterum indiue eonferari nos valet. cuod, ut dixi ,
est perspicua expressio characteris sacramentalis. Ex his verb sanctorum Patrum testimoniis eruitur consequens ratiocinatio. Ritus in Ecclesia a priori origine continuo servatus, ut ministri altaris mystica initiatione eligantur, habet sacramenti proprietatem , si per illum discreti sint a plebe fidelium , spirituali potestate donati, peculiari intimoque Spiritus sancti charismate inundii, singulari gratia innovati, Sesignati etiam indelebili nota, seu ebaratiere . Atqui, si Patrum scripta pervolutantur, haec omnia in ordinatione clericorum inveniuntur.
Igitur ordinatio elericorum, juxta scripta Sc documenta Patrum, habet sacramenti proprietatem. Accedunt in veritatis confirmationem definitiones Ecclesiae. Peris multa enim Concilia Simoniacas ordinatisset tanquam illicitas condemnarunt, quod in his pretio darentur sacramenta, ct venalia fierent Instrumenta gratiarum. Ita an. si . Synodus Chalcedonensis jussit can. a. ut de gradu dejiciantur Episcopi, qui propter pecunias ordinationem fere ine, er non vesalem gratiam is venditiosem deduxerint: Αἰ
milia habentur in Concilio Bracarensi ii I. cclebrato an . Is a. sub SVevorum rege Mirone . necnon in Synodis Romae, Ticini, Remis, ct Mnuntiae habitis a S. Leone IX. Sc in aliorum Pontificum statutis . ΙΠter septem sacramenta ordium commemoravit in celebri unionis decreto Eugenius iv. idque confirmavit sess. 2I. can. 3. sacrosancta
Synodus Tridentina hisce verbis : Si quis dixerit ordinem , sive fa-erum ordinationem non est a verum 9 proprium fueramentum a Cori Domino tostitutum, vel esse Agmentum quoddam humaIum, excogitammo viris νοώω Getesiasticarum imperitis, aut esse tantam ritum gaem γε.VIII. Tt dans Diuilirco by Cooste
343쪽
33ο De Τheologicis Disciplinis
dam eligend. mulseros verbi Dei, edi saeramentorum ζ anathema sit.
Ad memoriam autem revocanda sunt, quae diximus agentes de saer mentis reliquis, imperceptibile omnino esse doctissimos, & pene innu. meros Catholicae Ecclesiae Episcopos in dogma recenter natum conis spirasse , iisdemque omnes Ecclesias praestasse assensum ς atque unani. mem omnium sensum esse argumentum certissimum veritatis. Neque tantiim universae Latinorum Ecclesiae, sed quotquot per universum orbem dissuta sunt, sacramentum istud recipiunt. De Gri eis dubitare nos minime sinunt vulgata Euchologia, & Consessiones Emmanuelis Calecae, Georgii Protosyncelli, Simeonis Thessalonicenis sis, quos omnia sacramenta , quae nos credimus, certissima & inconiscussa fide profiteri, demonstravimus libro xxx. cap. s. Adde modo Theodorum Balismonem, Georgium Pachymeram , & Hieremiam Patriarcham Constantinopolitanum asserentes apud Arcudium Iib. vi. cap. i. nullum unquam Graecorum de veritate huius Sacramenti haetatasse. De Coptis, ct Iacobitis diximus cap. paullo ante citato. De Syriacis verb ct Maronitis testem habemus Ioannem Darensem de Hierarchia Eccles cap. I s. Ioannem Maro in lib. de divisionibus sacerdotii, Faustum Naironum in Evoplia , Ioannem Morinum de Sacris Ordinat. a. parte: &, quod caput est, non ausi fiant hoc Sacramentum negare haereticorum pervicacissimi. Lutheranorum hac in re variationem , & erumpentem ex invitis pectoribus veritatem adnotavimus Tom. vl. pag.66. De Melanchthone, & Calvino in hoc eodem capite dictum est. Bohemos Episcopis destitutos misisse ad antistites Romanae Ecclesiae clericos initiandos . demonstrat Iacobus Benignus Bossuet in Hist. variat. lib. XI. pag. 378. Angli pariter, quamvis violaverint ritum ordination3s, nunquam tamen hanc denegarunt, ct adhuc hahere se
Episcop os, & presbyteros iactant, ut demonstrat idem auctor claris
smus lib. v I i. num. 76. Per Saxoniam, S Lunemburgensem provinciam fieri a Lutheranis ordinationes ministrorum cum impositione manuum, S certa verborum sermuIa , demonstrat altera parte Apolog. pag. I99. Lindanus et & Ecclesia quoque Wittemhergensis diu O dinutisnem habuit pro Sacramento, ut Lindanus ipse demonstrat ex Libro Sebastiani Frosschelii de Sacerdotio . Ualdenses demum , ct Hunstas, quos Novatores tanquam patriarchas saos reverentur, inter Vera Sacramenta tardinationes sacras adnumerasse constat ex ipsorum
Consessione an. iso4. exhibita regi Uladislao, de qua dixi lib. xxxii. cap. l. aliisque in locis ς atque etiam Picardi quatuor Sacramenta, in ter quae sacra ordinatio , recipiunt, ut in Conversione sua Protestantibus objicit Ioannes Georgius Rat. 3 s. num. i8. ordinariovem itaque sic rum ministrorum esse ritum sublimi & maxima Sacramenti dignitato a Domino condecora tum, Catholici omnes Latini, Orientales Diqili od by COOulq
344쪽
Liber Τrigesimus sextus Cap. I. 33 t
unIQersi, iidemque pervicacissimi haeretici maiori ex parte conseniatiunt; nec aliud fere dogma fidei potest inveniri ampliori hominum
Si eomparetur inlaper Ecclesia Christi cum ceteris religionibus , haud levi conjectura inae inferri poterit sacrorum ordinum institutio . In lege naturae fuisse Sacerdotes , quibus tantum fas erat immolare victimas, atque id muneris commissam familiarum rectoribus, ct primogenitis , cuilibet apertum est: nec desunt, qui putant primogeniti iura , quae Esau cessit Iacobo, fuisse jura Deordotalia , non refragante hule opinioni in libro de Traditionibus hebr. Gen. xxv tr. l praestanistissimo Doctore Hieronymo . Neque caret probabilitate id honoris conis firmatum ipsi Iacobo cum paternam benedictionem subripuit Gen. xxv II. a . ut lib. IV. de Ecclesia ostendere nititur Baulducius. Ouidquid sit; communia olim non suere iura sacerdotalia , nec pro arbitrio hominum ab uno in alium transferri poterant; ideoque jethro sacerdos Madian increpavit Moysen , quando omnibus filiis Aaron conis tulit hunc honorem . si fides habenda scriptori Antiquitatum Iudaicarum Iib. IV. cap. a. At Moses id fecit iussu Dei, honorabilius sacerdotium constituentis , quam fuerat naturali vigente jure . Filios autem Aaron, quos a tribu Levitas dicimus, sacramento quodam sui gen ris Moses inauguravit, mactato prius vitulo, S ariete, hujusque sanguine initiandis delibutis, manibus etiam impositis illorum capiti, Exodi xx Ix. io. aa. Dim propterea suere Corinis, a , quod est, Deerdotis fungi , ct ampliori sensu λ-ον , mini'are; ut ostendimus lib. xxvii. cap. 8. unde etiamnum Aethiopes vocant sa-eerdotem mahen, Armeni Rabana , Maronitae Gobuo , vocabulis a vetustiori Hebraeorum lingua derivatis . Is autem, qui principem obtinuit loeum, , a et ad taben ga I, scilicet, Deerdos magnas, Iudaeis appellabatur. Gistimabant porro ipsi Iudaei impositione manuum supernam quamdam virtutem conferri; ct idcirco hoc ritu inauguratos suisse Levitas tradidit Maimonides in Statutis de Sanehedrim cap. 4. & Benjamin Tudulensis apud Beveregium in canonem primum inter Apostolicos. Et de Iosue quidem Deut. xxx IV. 9. legimus , di
vino spiritu fuisse repletum, quia Moses posuit super eum manus βονt v,y γ nauci addi A Iudaeis accepisse initiationes suoru in sacerdotum Ethnicos idololatras , gravi hae oratione docet Tertullianus de Praescript. cap. 4o. Si Numa Pompilii superstitiones revolvamur , si sacerdotalia Ulaia, insignia er privilegia, fisaerifiealia ministerio, erinstrumenta ct vas ipsorum saeri torum ae pia lorum , votorum euriositates eonfideremus; Mnue manifeste diabolus morositatem illant Minateae legis imitatus est Prosecto quantum ad initiationes spectat ;Gentiles ritum Mosaicum fuisse imitatos constat ex epitheto in antiquis lapidibus attributo sacerdotibus idolorum, ubi Tauroboliati, sive Tt a Cri-Dj0ili od by Cooste
345쪽
Critoboliati appellantur: est enim Taurobosium, mactatio tauri: C Its-boliam vero arietis: quarum victimarum sanguine inauguratos Pontifices ornate describit Prudentius . x. Quo in loco tauri macta. tione descripta, ait tIllapsus iisber tabidum rorem pluit, Defossus intur quem Deerdor exeipit, Guttas ad omnes turpe objectans eaput , Et veste, edi omni patreyactur coryore . sic inauguratos Latini appellaverunt Ponti et, sive a Suuleis mure, quo cis , & ultra Tiberim procedebatur ad sacrificia, sive potius a ples furere. Erudite de his scripsit Myrothecio II. cap. 77. noster Fanensis. De sacerdotibus vem Persarum, Indorum , Brachmanum, Tartarorum , aliarumque nationum vide in Quaestionibus Alneianis lib.a. cap. 2o. num. 6. praeclarissimum Episcopum Abrincensem . Quibusvis
itaque religionibus sint sacerdotes & altarium ministri a plebe seiuncti, iura ipsss peculiaria, ct munia, quae ceteris nefas est exercero; nec diabolus aemulator rituum divinorum voluit profanos sibique addictos idololatras his carere mysteriis. Cum itaque in EVangelica Iege offeratur sacrificium longe omnibus aliis praestantius: quid mirum , si pro ministeriis ad ipsum sacrificium spectantibus deligantur peculiares
viri, atque hi initientur mystica ceremonia, per quam potestate ceteris mortalibus denegata, ct virtute ad hanc exercendam condecorentur , adeo, ut tanto initiationes Christianae religionis excedant inaugurationes aliarum, quanto sacrificium nostrum superat, aut Leviticas , aut superstiosas immolationes Θ Hinc haeretici non alia de causa in sacras ordinationes insiliunt, nisi quia sacrificio blime adversantur; unde sacerdotes nostros appellare solent saeri uos er victimarios: sed quam impudenter, quam iniquE, colligi potest ex libro xxv I I. cap. 7.
Nune verb ad haereticorum sephismata. objiciunt primb Lutherani loca illa scripturae, quae affirmant fideles omnes in Christo rege neratos fulgere honore sacerdotali. At hare: producta fuerunt, & ex
Plicat Uolum. vi. pag. iis.&seqq. S volum. v I I. pag. 34s, nec OpV ςst, ut semel, iterumque dicta repetantur. Unum addam tantu Iussicuti longe distat commune saetificium laudis, & spiritus contribulati, ab immaculati Agni mystica immolatione, ita discrepare 'erdotium νquo sideles, S populus aequi fitionis confessione fidei precibus lue De litant , ab illo sublimiori , quo funguntur initiati impositione m3 nuum Episcoporum. Hoc discrimen traditum fuisse ab Augustino, di ctum est paullo supra: in vicesimo enim libro de Civitate Dei cap. αἰ-
346쪽
Liber Τrigesimus sextus Cap. I. 333
doeet etiamnum in Ecclesia Saeerdotes ct Lmitas eligi,non quidem ex genere carnis & sanguinis, si ς erat primum Deerdotium feeundam ordi eis Maros , sed munere divinae gratiae , Hat oportebat in testamento
uovo, ubi secundum ordinem Meuhisederesummus seerias es orisus;
atque expresse assirmat hoc sacerdotium non esse commune, quamquam
illud sepe assequuntur indigni.Vide alia, quae produximus ex libris LP.
contra Donatistas , necnon eiusdem Operis de Civit. Dei lib. X. cap. 6. tibi docet aliud esse sacrificium , quo Deo exhibemus corpora nostra hostiam viventem ; aliud vero, quod Ossertur in sacramento altaris , ubi oblatio ipsa bonorum operum , quibus Deo inhaeremus, significatur S demonstratur. Ipsamet ratio sacrificii exigens externum ritum , Oblationem, immutationemque rei, quae supremo Domino ossertur, manifestam reddit hanc differentiam. Communis itaque fidelium conditio non excludit peculiares ministrorum sacrorum ordi
Opponunt a. Impositio manuum, cuius meminit Apostolus ad Timotheum non erat ritus ad sacramenti dignitatem assurgens, nec SM-bolum gratiae sanctificantis, sed ceremonia quaedam , per quam gra tia gratis data sacris ministris confimebatur : ideoque ex verbis Apostoli inferri nequit saerae ordinationis sacramentum . Id haeretici pr. hant, quoniam in utroque Pauli loco, idest, tam r. ad Timoth. 4 V. quam a. ad eumdem Timot. r. gratia impositione manuum collata, non χῶρις dicitur, sed quo nomine in r. ad Corinth. xi I. 4. designantur gratia sanitatum , discretio spirituum, aliaque dona , quae ibidem dicuntur , divisiones gratiarum. Accedit, quod Apostolus assirmat datam Timotheo hanc gratiam δώ-, prophetiam, quae utique ad illa genera gratiarum refertur; nam inquit superiori loco Apostolus, ἐνεργήμα- δ αμ- ,-δε -ο-ώα se sit operatio virtutum, alii propbetia , cte. Resp. inane esse hoc argumentum haereticorum , qui negant sacramentorum essi citate inhaerentem gratiam produci. Praeterea idem argumentum Omni ex parte insulsum , ineptumque est. Principio enim, S at, os significare, ae duobus hisce vocabulis comprehendi omnia gratiarum genera, docent Lexica Graecorum singula . ipse
Paulus de gratia iustificationis metractans ad Romanos v. is . Gari a illam aperte vocat, dicens, Sed con Hat delictam , isa er δεσμm α
stolae r. ad Corinthios, variis gratiarum generibus enumeratis , inquit.
Quis autem credat Apostolum hortari nos ad aemulationem virtutum ,
atque signorum, S non potius sanctitatis & caritatis 3 Multominus vo cabulum illud χώεσι- ansam praebere potest haereticis denegandi sa- a uentum ordinis, proptereaquod hoc nomen usurpatum sit ab Api stolo Diqili co by Cooste
347쪽
stolo seribente ad Timotheum : saera enim orsi ratis & sanctitate confert, & potestatem multiplicem, quae ad aliorum spectat utilitatem: unde gratia hoc sacramento collata peculiari titulo dicenda erat. Hinc Chrysostomus Hom. t. in a. Epistolam ad Timotheum hane gratiam explicans , productis illis Uerbis : H l non eo te , ut resu seites eratiam Dei, dre. inquit: ταώram τὸν πιέ-anc, ἔν ἐκ He
ωι ω σβέσα, τλra, me est gratiam Diritus , quam ureephi ad Delestae institutionem , vel ad οππe religionis obsequium: quippe ias nobis est bane vel extinguere, vel exeitare . Postea demonstrat Spiritus sancti gratiam , quae in nobis extinguitur , esse gratiam adoptionis , ct
gratiam caritatis, qua clamamus, Pater, allatis verbis r. ad Thessalonic. U. I9. τε πνευμα m σει-ε, Spiritum πolite extinguere.& ad Romanos vi ri . t s. ἰν --, Acca ὁ πατήρ , D quo elamamus, Obba, Pater. Tria hic noto; primum, gratiam collatam Timotheo dici alterum hoc nomine comprehendi quidquid spectat ad religionis ministeria obeunda : postremum inter alia recenseri gratiam adoptionis & caritatis ς quod vellem etiam ab aliis animalis verti . Consentiunt Chrysostomo Theophyla Stus, & Oecumenius . Am-hrosiaster item interpretatur dosum gratiae Dei aee tum per
ordinationem presisterii et & advertit Apostolum subjicere , Nos enim dedit uobis Deus spiritum timoris , sed virtutis er dilemonis, stitieet, inquit ille in Appendice Ambrosiana pag. 1 spirἔtum laetitiae propter
justi ationem. Haec autem omnia, non in gratiam haereticae argu mentationis , quam infirmissimam, ineptissimamque osse arbitror, sed in ampliorem veritatis confirmationem sint dicta . Nec sunt melioris notae , quae haeretici petunt ex illis vocibis Da, de quibus S pauca dicam . Ac primb nil haeretici officient, si concedamus Timotheo una cum gratia , ct charactere ordinis donum quoque prophetandi fuisse concessum : immb libenter satemur coIlatum illi quicquid ad Ereissa institutionem aut necessarium erat, aut op POP tunum et ut nuper diximus cum Chrysostomo, aliisque Graecorum . Praeterea per prophetiam factum dicitur , quod fit Spiritus sancti jussu S inspiratione; unde Oecumenius tom. a. pag. 234. post haec verba inquit : Pusu namque Spiritus facti fant Piscopi, re non passim . πνίη- κ
motheum iteculiari Spiritus saneti revelatione suisse inauguratum Episcopum , ut docent in hunc locum interpretes nobilissi ni, Lyranus Estius , Calmet: immo Se Castalio , Zegerus, ct Clarius , inserti septimo Critieorumsaerorum volumini pag. s33. Postreinb Glassus Lutheranus
lib. III. Gramat. sacrae tract. I 6. de Praep. canone I x. adversus Bellarminum, qui lib. I. de Iustificat. cap. i . demonstrat fidem esse justifieationis nostrae causam meritoriam urgens inter alia hoc argumentum , quod Diqiti eo by Coosla
348쪽
Liber Trigesimus sextus Cap. I. 33 s
quod Per in sacris litteris causam significat: Glassus , inquam, coruligens undique textus Graeci Codicis novi Testamenti demonstrat paeliculam ra, per, apponi ad significanda omnia genera causarum, efiicientem primariam , meritoriam , instrumentalem , sormalem, sinatem . Infeliciter quidem hoc telo adversus justificationem pugnat; nam si διὰ pro qualibet causa usurpatur; qua, obsecro, illatione ex
Paulo docente Rom. Ili. 22. jussit iam esse per fidem διῶ .λωι, deducitur fidem solam iustificare , aut non hahere rationem dispositi nis , ac meritum Z Et quod huc spectat, si tam amplam significationem habet, quomodo Luthermi suadere possent haec verba δώ, per prophetiam , in Epistola ad Thimotheum significare cau- sam finalem , quasi Timotheus si initiatus duntaxat ad propheta dum Z Id quidem eo loci haereticus ille indubitatum supponit, scribens num. s. δω - ooas, hoe es , ad , vel propter prophetiam: sed
alia est interpret alio ceterorum, necnon Erasmi Sehmidii, demonstrantis ex cap. l. ver sv I 8. vocationem Timothei suisse insignibus oraculis comprobatam , idque significari cap. iν. 34. iis vocibus διοῦ -πη- ωM. Fuit autem Schmidius inter Wittembergenses Lutheranos per-
Opponunt 3. Ex impositione manuum facta Timotheo nequaquam potest inferri Sacramentum ordiπationis: etenim Clerici ab Episcopis inaugurantur; illa aut is risia a presbyteris peracta filii; ait enim Paulus , Per impositionem manuum presisteriἰ. Est etiam impositio
manuum vaga ct in determinata materia, ad lithita in Patriarcharum benedictioni hus , in sanatione aegrotantium , in daemonum expulsio ne , atque in ceremoniis quam plurimis : inepta proinde ad peculiare Sacramentum constituendum. Illa insuper ceremonia non usus est Christus Vol in ultima caena ouando constituit Apostolos Sacerdotes no
vi Testamenti, vel cum insumando dedit eis potestatem remittendi
Resp. ad i. non pertractari modo de sacrarum ordinationum ministro, sed quaeri num habeant Sacramenti rationem. Deinde dicimus , Presisterii nomine inteIligi episcopos , non presbyteros: pri naum quia I. ad Timot. iv. I . habent perantiquae versiones, de qui bus Biblia Naitonia tom. v. pag. 8a . Per ωρ tionem manuum DifcUi: praeterea quia Chry sostomus Hom. xi ii. in eamdem Epistolam e X ponens illa verba, per impositionem manatim presbyterii, inquit;
. εχειροτί- . Nou de presbyteris hae ait, sed de Discopis ἔσπim presbyteri Difieopum ordinaverant: rursus quia in altera epist. I. 6. ait Paulus , Per impositionem mansam mearum: ideoque ipse Timo theu m consecraverat . Praeter haec dico Presbditerium esse coetum , sy modum, ac multitudinem plurium Sacerdotum, ut apparet eXLuzR
349쪽
336 De Theologicis Disciplinis
xxi I. 66. ex Act. XXI I. s. ex Epist. 3r9. S. Basilii ad Innoeentium I ex as. & 6. S. Cypriani, cte. Dicitur proinde Timotheus ordinatus per impositisnem manaum pre isterii, quoniam plures ipsi manus tm- posuerunt, inter quos primus Consecratὀr Apostolus . Hinc nos a bitramur in hae ad Timotheum Epistola agi praesertim de ordinatione F piscopi, & hanc quoque esse verum , propriumque sacramentum et de quo alibi. Alterum dissicultatem nullam ingerit, quia matre et
ad unum Sacramentum constituendum determinatur per formam: nec implicat eiusdem materiae muItiplicem esse usum , ut constat de aqua, pane, & olco . Tertium quoque facillime refutatur : eum enim Christus propria virtute conferre posset Spiritum sanctum & gratiam: non opus habebat id Sacramentali actione peragere : homines vero illa virtute carentes uti debent mediis S instrumentis a Christo statutis; ut diximus p. a. libri xxxiv. agentes de Sacramento Poenitentiae , &Iibro xxx. pertractantes de Sacramentis in communi, atque in omnibus aliis libris ad rem sacramentariam spectantibus . Opponunt ultimb; non dari sacras ordinationes, perquaς cIeriei secernantur a laicis, deducitur ex traditione . Enim τero Tertul- Iianus in libro de Exhortat. castitatis cap. I. assirmat laicos omnes habere jus Sacerdotum iu semeti s. S. Ioannes Chrysostomus Derbemate tom. I. pag. 69s. --, inquit, ri συν επω , . δυν- ειυ ordinatio non esseri, nos insublime extouit, nos potentiam pranat. Resp. quae obiiciuntur ex Terturuliano , a nobis tuta esse tom. vll. pag. I s. Chrysostomum vero eommendare in Sacerdotibus humilitatem , ct commiserationei. in in eos, qui peccant; pro quorum salute commissum illis est, ut saerificia offerant, & ministerium praedicationis exerceant. Vide ulterius quae libro XXX. cap. s. scripsimus de numero Sacramentorum.
in Belasa enumerentur gradus , ct Ordines
ciericorum. II, qui pro sacris ministeriis obeundis initiantur , dicuntur Curisi,
quo nomine designari omnes, qui divino euisui officia reiiκιοςirmpendunt, apparet ex Codice Theodosiano lib. a. de Epistop. Isidoro de Eccl. ossi lib. a. cap. r. & Honorio Augustodunensi lib. r. cap. II Nihilominus eum ad altiores gradus promoti ex suis ordinibus appellentur : solet modo commune elerisorum nomen apud eos Permanere, aut primum Ecclesiastico ritu tondentur , aut in minoribus sunt con-ituti, etsi Curi vocabulo adhuc comprehendatur universus coetus
350쪽
Liber Τr esimus sextus Cap. II. 33
In peelesia deservientium . Illius vocabuli etymon exponit in epist. 34. ad Nepotianum S. Hieronymus, scribens r Claros Graeὸ, sors Latiua appellatur : proptereo vocaπtur Clerici , vel quia de sorte funt Domitii, vel quia ipse Domisus sora , ides, pars Curieorum es . Similia
apud Augustinum in Psalmum 6 . num. io. Quoniam verb nunquam consuetum fuit illos ad Clericatum adscisci, qui penitris carerent litis terarum peritia , idcirco Curies aliquando diAi mni adolescentes gymnasium frequentantes, scribae etiam, Amanuenses, Ac aeluarii, Scunt νersi qui litteris imbuuntur , studiisque dant operam: unde Ioannes de Gaelandia in Aequi vocis , Fur aurum, virgo flores , mare sautaqxe , libror. Curisas aequivoce flvula quisque tegit ,
De numero ordinum videntur discrepare veterum monimenta . Enim veth ex . Concilio Carthaginensi Martentus lib. i. de Antiq. ri tibus cap. 8. art. l. novem insignitos enumerat, idest, Diaseopor, Presisteros, Dia Nos, Subdiaconos, et obibos, Exorei lati Leitores, Ostiarior, er Psalmisar seu Cantores. Ohservat colligi eumdem numerum eκ Romana Synodo afficta Sylvestro: tametsi in illa pro Psalmissis habeantur Custodes Marorum. Novem etiam ordines agri
scunt Syri, & Maronitae , sed alios plane ab enumeratis , nempe smalter, Lectores, Subdiaconor , Diaconor. o Archimennos. μονιν- uror, Areb presisteror. mormiscopos , est Discopos: atque hunc numerum adstruunt, ut Ecclesiastica Hierarchia caelesti respondeat, ct claricorum ordines pares sint numero classibus caelestium Spirituum . Adi sis Ioannem Morinum de sacris ordinat. p. I. Exercit. I. cap. a. &Exere it. xiv. Latina Ecclesia ordines septem ab ipso initio Gelesiae te. censet, ut inquit Tridentina Synodus sessi. xx I r. cap. a. sunt verb huis
susmodi ordines, quibus inaugurantur Sacerdotes , seu Presisteri , Diaconi, Subdiaeoni, e scobibi, Exorcissae , Lectores, ct inurit . At in antiquo Seriptore de septem ordinibus Ecclesiae inter opera
Hieronymi tom. v. pag. 99. desiderantur Exorebia, ac septimum locum tenent Episeopi . Graecos quinque tantum ordines agnoscere , eos demque ac Latinos , exclusis Exorcistis Sc Osiariis, assirmat citato in loco Ioannes Morinus . Recentiorum plures asserunt quatuor dunta Xat a Graecis Ordixes numerari & conferri, scilicet, Presisteri, Di
cosi, H odiaeoni, ct Lectoris; quinque autem, si Ordinibus Episcopatum accenseas. Ita Marten ius praelaudato art. I. num. I. Natalis Alex. de Ord. art. 4. cap. I. Tournely in Praelectionibus de Sacram. Ora. pag. 2 o. Carolus Mitasse q. a. art. 2. Le-Droint lib. Ura . pag.
23s. Isiacius Habertus in Pontificale Graecoruin pag. 48. etiam inpo- diacoui nomen serius apud Graecos auditum fuisse contundit, ac pre- byteratum Se diaconatum tantummodo in primitia Ecclcsia extitisse ἔgradus autem alios esse inititutio ais Ecclesiasticae : quod etiam de Ec-ri III. V u clesia