장음표시 사용
331쪽
ium est rectissimὲ, ac saluberrime. En inivero , ut saepe diximus , hoe Sacramentum speciem quamdam praesert publicae poenitentiae . Deinde non modo parsitentiae , sed , totius Gristiaσα visα , quae perpetua pamnitentia esse debet, Gnfuminativum ex istimatum es a Vatribus, proueinquit sess. xiv. in doctrina de hoc Sacramento Tridentinum Conciis Ilum di ideoque illius administratio postulat cordis contritionem , atque detestationem peccati maximam ς quam psalmi poenitentiales flexis genibus & devote a circumstantibus recitati facile in aegrotantium animis,
divina gratia cooperante, excitabunt. Nos praeterea admonet Auia
gustini Parentis nostri mors pretiosissima , nemini, quantumvis justo, absque poenitentia exeundum esse de corpore ς unde scripsit in eius Uita p. 3 i. sanctus Possidius et Dieere autem nobis inter familiaria eolis. quia eoqueverat , post pereeptum baptismum, etiam laudatos Christianos, er Saeerdotes absque digna eo etenti paenitentia ex re de
eorpore non debere. Φοd ct ipse feeit ultima, qua defunctus est, aegri. tudine : nam sibi jusserar psalmos Davidicos, qui sunt paueissimi de paenitentia , seribi, ipsosque quaterniones J.icens is lecto eoutra parteum stpositos diebus suae insi mitatis intuebatur , edi Iegebat, ct jugiter, ae .
ubertim flebat. Dixi autem , si te ur suppetat: nam si ii rmus in
extremis laboret, psalmi praetermitti debent, ne quod pertinet dua- taxat ad ritum, impediat id, quod est de Sacramenti substantia rideoque extat in antiquis Codicibus regula illa , Si trabit ungendum dolor extremus , sine psalmis
Hune uvas elatus, ut non Moriatur ἰnunfrus. In poenitentiae argumentum consueverunt maiores nostri cinerem
quoque & cilicium aegrotis imponere ante unctionem sacram , vel eos jam inunctos e lecto tractos sit per cilicium cineribus conspersum di ostendere. In Manuali Aniciensi edito anno lsa . S Noviomen si ann.as6o. praecipitur, ut infirmus ante peractam unctionem cilicium induat ; atque in Lugdunensi an. is 4s. & Rotomagensi an . Is 86. ut supra pectus decumbentis crux ex cineribus conspersis formetur. Impositam consimili ratione publicam poenitentiam dixi super libro cap. Inum. 4. ubi vero peractae erant sacrae infirmorum unctiones , in distento super terram saguIo , ac cinere superposito iidem infirmi collocabantur . Didicimus consuetudinem hanc primlim ex Ritualibus libris i inter quos laudatur ab Eruditis viris perantiquum Pontificale asservatum apud FF. Praedicatores Parisienses , ex editis vero Sacerdotale venetum typis culam an . rss s. deinde ex institutis antiquorum Nonachorum ; in Gozetudinibus quippe Cluniacensium Hugonis cap. 26. Sc tIdatrici lib. 3. cap. 29. in Statutis item Carthusa norunia an . I 2s9. confirmatis in Generali capitulo n. 47. atque in antiquioribus Constitutionibus Cisterciensium cap. 94. pium istud , humile, ac triste officium praescribitur . Tali decumbens sago animam efflavi e Diuitiam by Cc oste
332쪽
Liber vigesimus quintus Cap. XII.
lanctissimus episeopus Turonensis Martinus , cuius , ut Sulpitius Severus narrat, fuit memorabile illud effatum , Aeet oi unamus, in einere mori . Neque soli hujus generis viri, Monachi scilicet , Sacerdotes, & Episcopi in cinere & cilicio ex hac vita migrabant , sed laici etiam , ac summi principes; ut legimus de Odilia Heri manni, a Maihildis filia , de I udovico VI. Galliarum Rege, & Ludovico IX.
rege item Galliarum inter Sanctos adscripto. In stupor apud maiores nostros in more positum fuit, ut infirmi ante sacram unctionem recitarent Θmbolum Ogpostolieum , prouecolligi potest ex Manuale Suessonensis Ecclesiae edito an. is Io. & Am-hianensis an . is i. Factum id puto ad Christianae fidei consessionem reuius gratia presbyteri Graeci inungentes infirmos imponunt illorum capiti librum Evangeliorum , prout adnotarunt Allatius in opere de
Consensu occid. S OrientaI. Eccles lib. III. cap. ι 6. num. Is. Goa rius in Graecorum Fucholog. pag. 42 . atque Alphonius Tostatus quaest. 34. praefat. i. Evangelium Matthaei. His commonebantur aegro ii , ut poenitentia , gemitu, fide, ct sacramentorum adminiculo re Iiquias omnes peccatorum abstergerent, ct ne fugientem voluptatem , vitamque hanc miserrimam Lllaci desiderio repeterent , experti tandem in seipsis quod aiehat Venantius Eortunatus lib. VI. carm. 6. Sc
quotidianus confirmat e Ventus , i
quid habet mundus, fugitivi tramis transit. /tque haec de Extrema Un tione . . Diuitiam by Corale
333쪽
In quo agitur de sAsteriis, quibus Clerici
initiantur ad divina mini steria divina mini steria obeunda, de sacris nimirum
num conditionem , illorum nemps, qui sese divinis , sacrassique ministeriis addicunt , atque eorum, qui statuunt agere cum legitima uxore inis dividuam vitae consuetudinem , ORDI , videlicet, ac Matrimonium. Primum istorum hominum genus est, quod Clarisorum appellant: laicorum alterum, nou uidem omnium , sed Ecclesiasilao ritu connubia ineuntium . Quoniam e his, & de Sacramento, quo sanctificantur ipsorum nup iae , in proximo lihro dicturus sum ς nunc de lacris Clericorum ordinatio ου pertractabor aequum est enim , ut viri Ecclesiastica munera implentes praeserantur iis, qui exercent ossicia naturae; & Mysterium. tribuens Electis in sortem Domini gratiam & characterem praeponatur Sacramento instituto ad conjugium firmiori vinculo, & sanctificationis
334쪽
, Liber Trigesimus sextus Cap. I. 3 et I
. alia perficiendum . Nomine autem Curieorum , qui Mis Ecelesiae servitiis tantummodo Vacandum est , atque hujus rei caussa Eeesesiasti, ei ordinis confertur dignitas ac potestas , non tantum intelligisus inferiores ministros, distinctos ab Episcopis, Presbyteris , ct Dia-eonis , qui peculiari quodam titulo constituunt Ecclenasticam Hiera eis ehiam; quo sensu aerisor nominari scimus a Cypriano Saturum I eis Sorem, & Optatum Hypodiaconum , a Luciano Martyre Exorcistas,
de universim a magna Nicaena Synodo canone tertio , a Carthaginiensi ii i. canone vicesimo primo , ab Epiphanio in sexagefima octava haeres , ae subinde a scriptoribus plurimis, initiatos duntaxat minoribus ordinibus, vel ista ciericali tonsura r verum etiam Curitas diiscimus omnes, ac singulos, qui aut docendo, aut baptigando, aut Eucharistiam, vel Sacramenta alia conficiendo , gerunt in Ecclesia munera praestantiora . Quum itaque de saeramento Ordinis pauca adversus haereticos praemissa erint, quibus catholicum eiusdem sacramenti dogma proponatur & eonfirmetur , per universos Clericorum gradus .discurram , ubique ex mea exili penu novi aliquid proferens , & Ro--anae Ecelesiae instituta , disciplinamque collustrans , ea denique summariε subjiciens, quae praesertim expostulare videtur amplissima haec , ct dissicillima sacrarum ordinationum materiae in qua exornanda . , quum attentis horum temporum circumstantiis, necnon praecedenistium librorum meorum multitudine, Et prolixitate, cohibere debeam calami progressionem , verborumque effuentiam , qmissa qualibet alia praefatione , ad instituendam , definiendamque controversiam, quae in hoc argumento caput est ceterarum , invocato nomine I. G.
summi Dei, veri hominis, S laeerdotis in aeternum, statim accedo .
Demonstratur ordinem esse proprium Legis Evangelieae
GIid hoe loco nomine maeeipiendum sit, ut quisque sciat
de qua re aggrediar disserere, initio exponam. Plura igitur Laistini scriptores solent hoc vocabulo designare: principio rerum seriem atque dispositionem , unde nihil apud Grammaticos frequentius eataphrasi, adbibere, insiluere, invertere, permutare, abrumpere ordinem e tum varia civium & popularium genera , qualia suerunt apud Romanos Senatorii, Equestris , Si popularis ordinis discrimina , seu, ut Graeci dixere, , atque hinc ea Latinorum locutio , eonjieere, cogere , redixere in ordiuem : solemnes praeterea iuris formulas; unde illud apud Paullum ceterosque ICC. extra ordinem sententiam disere et ossicia itidem ac domesticorum munera, quo sensu in I. Aeneadum,
335쪽
Σαψquaginta istas famulae , qaibas ordine longo Cura penus fruere ct flammis adolere penates:
Senatum insuper, Curiam , ct Magistratum ς idque non semeI apud Augustinum nostrum in Breviario Collationis Carthaginiensis, S in Codiee Theodosiano frequenter . His vocabuli significationibus aec dunt illae, quas habet ubi de rebus Ecelesiasticis pertractatur. D
monstrat enim primo sacramentorum , rituumque rationem ac meth
dum , quo sentia leguntur volumina inscripta ordo Romanas, Ordae et opum, cte: coadunationem item hominum sub certis quibusdam institutis vitam agentibus, cuissimodi sunt familiae hominum religioserum : Hierarchiam pariter , sive saerorum ministrorum, cum dependentia a superiori Antistite , dispositionem ac principatum, quo sensu in ordine eonsituri dicuntur , qui Ecclesiastica pollent auctoritater eorum rursus, qui sub hac hierarchia comprehenduntur , respectum atque comparationem ἰ unde Augustinus Anconitanus, vir insituti nostri omnium virtutum genere ornatus q. r. de Ecclesiastica pintestate art. 6. ait alium esse ordinem, quo Clerici ordinantur ad laicos, alium verb ordinem , quo clerici ordinantur ad cIericos, ac praesei
tim ad summum , supremumque Pastorem . Postremo ordo significat sacram , ct perantiquam Ecclesiae ceremoniam , qua Episcopi aut impositione manuum , aut fgno alio sensibili ad sacra ministeria aliquos deligunt, & initiant: & Ordo iste est sacramentum, de quo agere nune instituimus. Habent & Graeci, servantque ex Patrum traditione sacramentum istud , quod adremissas, sive χειροθεσίαν , idest, masuum impositioreis, appellant: quo etiam vocabulo nunc electionem, nunc initiationem clericalem Graecorum scripta designant . Nam qui alios olim delige-hant seu ad Ecclesiastica, seu ad profana munia faciebant id δε rere 6
7μνπιες τυ extendentes atque attollentes , serendi sustra.
xii gratia; manuumque pariter extensione Antistites ab Ecclesiae incunabulis sacros templi ministros ad haec usque tempora initiaverunt . Quare Graeci nomen interdum adhibent ad significandam electionem Episcoporum , factam conventu S suffragio cleri, ut apparet
ex lv. Nicaeno canone , atque ex Antiocheno xl x. frequentius vero
saerum illum ritum , quo vel sacerdotio, vel alio ministerio ad sacerdotium directo, aliquis inauguratur. At de vocabulo plura Areudius libro vi.Concord. cap. r. & Morinus de sacris Ordinat .p. ῖ . Exercit. I. cap. a. Utuntur etiam Graeci voca hulo ου otiis, idest, unfiionis, apud Patres agentes de sacerdotum initiationibus frequentissimo: Cumque Graeci nullam aliam sacrorum ordinationum materiam agno scant praeter manuum impositionem : Simeon Thessalonicensis in suo de septem Ecclesiae sacramentis opusculo, aliique recentiores e Graecia scriptores contendunt non ob inunctionem aliquam physicam uici,
336쪽
Liber Trigesimus sextus Cap. I. 323
diei., sed ob mysticam S spiritalem . Veritim id non ad praesens eaput . sed ad illud , in quo agetur de ordinum materia , spectare videtur . Ouod itaque ad vocabula pertinet, explicatum est satis . Acceptus ordo posteriori sensu , in quantum sacramentum est eommuni hac definitione circumscribitur: Ordo est signaeuium quosdam Delesiae, quospiritualis potestar traditur ordiuator quam definiistionem traditam a Magistro dist. 24. libri r ν. sentent. tum S. Thomasq. 34. Supplem. art. a. tum alii e schola Τheologi plenis calculis prohavere. In illa enim , inquiunt, adest Aesaeuii expressio , genus scilicet. S ratio communis singulis sacramentis; atque id , quo ordo a sacramentis aliis secernitur , nempe potestatis spiritualis tradit;o. Haec vero potestas dicitur 'iritualis, quoniam pertinet ad ministe rium aliquod sacrum obeundum , & longe dissert ab illa gratiae inspiratione , quae hujus, aliorumque sacramentorum ope consertur. Mainteriam vero, inquiunt, hujusmodi definitio non exprimit, propterea quod in singulis Ordinibus diversa est . Et haec quidem unanimi sensu. iisdemque fere orbis universi scholastici. Elegantius ac plenius definitionem ipsam tradiderunt Tridentini PP. sese. xxi tr. ex cujus capite primo ac secundo Sylvius in praecitatum supplementi articulum hanc eruit: ordo essacramentum nova Iegis a Salvatore nostro institutum , , quo traditur potesar eonserandi, oserendi, ae misi audi ear put erfavuinem ejus . nee a Deerritio ex ossisio deserviendi. Recte autem S commode ordinis nomen huic sacramento videtur impositum ἰ quoniam in Ecclesiastico ministerio multi sunt gradus , ct variae functiones, omniaque certa ratione distributa sunt, ct collocata, ut p. a. cap. 7. num. 9. ait editus jussu S. Pii V. Catechismus. His de more praemissis , nequaquam nobis in ea quaestione immorandum est, an extet in Ecclesia sacer ordo . Quamquam enim haereticorum permulti laicos simul clericosque confundant , omnibusque, etiam seminis, munia Ecclesiastica attribuant, quod omnes fideles idoneos existiment ad ministerium verbi, fidemque excitandam ς fatentur itamen ad illa munia quemlibet deligendum aut consensione Iaicorum , aut presbyterorum delegatione, ne perturbata sint omnia , ac permixta ἔ ideoque habent S ipsi ministros suos , necnon Epistopos ac Pastores. A nobis ergo in hoc dissident: alii quidem quod indistriminatim omnibus munia Ecclesiae committant, quod refutavimus Iibro xxx. cap. 13. S libro xxxi ri. cap. item r3. ubi ostendimus non eadem potestate in Ecclesia laicos clerieosque pollere: alii quod inaugurationem sacrorum ministrorum unicuique concedant, idque refutabitur ubi Occurret sermo de hujus sacramenti ministro; alii quod, etsi admittant ministros electos impositione manuum presbyterorum , negant tamen
inaugurationem illam , si is electionem fieri gratiae signaculo, & proprio legis Evangelicae sacramento . Cum his itaque hac prima veli
337쪽
tatione manus sunt conserendae, & Iitterarium ineundum certamen. Adversariorum duces hi sunt. Lutherus in libro de Capti v. Babylonica negat pertinacissime ordinem inter sacramenta esse connumerandum: at in Tract. de Missa privata denegare non est ausus servari in Ecclesia Romana ex vetustissima consuetudine Pastorum ordinatis..ues. Melanchthon in Iocis communibus an . procusis Argento.
rati in saeros ordines & ipse insiliit; at in posterioribus ejusdem operis Editionibus, necnon in Apologia art. II. Confess. Augustanae hoe sacramentum recepit. Abjecerunt illud hujus farinae alii, non tantum Chemnitius. & Illyricus, commemorati in lib. de Sacram. Ord. ab Eruditissimo Bellarmino; sed etiam David Chytraeus in commentario ad cap. 29. Exodi, Lutherani omnes in colloquio Altenburgensi, Conis fesso Helvetica cap. i9. omnesque alii, qui duo tantum sacramenta agnovere, Baptismum , ct Eucharistiam. At in Confessione exhibita Carolo V. in Augustanis Comitiis art. I . Ordinem Ecclesiasticum professi sunt, sed caute addidere illam tantum rationem, Liud nemo δε- ,eat in Gelsa publiee dotare , nisi rite voeatus, ne haeretica dogmata alia subverterent. Nam cum sacrificium Eucharisticum de medio tollant, neque aliam potestatem in Ecclesia agnoscant, quam Aeendi , praedieandi, ct administrandisaeramura , ut constat ex eadem Confessione in sertisulis mutatis num. 7. parum propriae causae consuluissent tribuendo sacramento Ordixit, aut potestatem consecrandi, aut characterem, aut gratiae essicacitatem, a se etiam baptismati, δι E charistiae denegatam . Ceterum ea in Confessione ordinis sacramen. tum ima respuunt, eo saltim sensu, quo admittitur sacramentum ab
his , qui negant gratiae essiciens signaculum , ct soli sidet iustitiam imputant . Qno nomine Confessionistis plausit plurimum in sua Confultarione Cassander, eoque fatente . illustris Echius nihil aliud ad concordiam ineundam a I utheranis in hoc articulo desiderabat, quam ut do cendi ministerio, cujus gratia consertur Ordo, adjungeretur insuper eonfeerandi potesar: atque idem habetur in libro ad compositionem proposito , de quo ipse Cassander cap. r . laudatae Confultatioσis iussa Ardinandi I. & Maximiliani II. conseriptae . Calvinus etiam Ecclesia sticorum rituum , sacrificii Missae, & emcaciae sacramentorum insensus hostis, plura adversus Catholicos partim mimicΦ, partim sacrilego
evomuit, puta, dum in iv. Instit. cap. i9. minores ordines vocat sacramentula, ait ex turba illa minorum pullulasse subdiaconatum, stribit impositione manuum mysteriorum dispensatores, non victima rios inaugurari, characterem, ritumque unctionis deridet, aliaque ceteris novantibus communia consarcinat, quae in qualem scopum collincet, iam diximus . At Ordinem sacramentum esse eo loci haeresia cha fatetur, & se cxcusans quod hoc idem alibi non tradiderit, n. 28.
inquit: inamam ad veri presΘterii anuuas artiset , quod ore Gri li
338쪽
Liber Τrigesimus sextus Cap. I. 32s
mbis est eommendatum , liberier eo Deo habeo ς Viae evire eeremonia est, primum ex Seripturis savia, deinde quam nos esse Manem neo super eaneam, sed fidele spiritualis gratiae Bmbolum, testatur Paulus. Leuod autem in numero non posui, eo factum est , quod nos ordianarIum , nec commune est apud omnes fideles, sed ad emta is functionem
speeiaIis ritur. Similia Calvinus scripserat cap. I 4. num. ao. ejusdem libri. Non inutile erit hanc haereticorum inter se dissensionem ad Wertere . quam adversus illos iterum urgebimus in dispositione argumentorum , quibus proximam thesim curabimus corroborare. PRop. ordo, quo sacri ministri initiantur , est verum propriumque Iegis Evangelicae sacramentum. Id evincitur sacrarum litterarum auctoritate, traditione Patrum constanti definitione universalis Ecclesiae, fidelium omnium consenis, ipserum haereticorum confessione, atque demum comparatione Ecelesiae Christi cum aliarum Religionum consuetudinibus. Primum momentum hujus generis est. Dari in Ecclesia Christi quosdam ministros
a ceteris credentibus segregatos, atque ad sacra munia obcunda dei ctos, ex nom testamento evidentissimum est: in Actibus enim Ap stolicis cap. v r. legimus diaconos ante pedes Apostolorum constitutos
fuisse peculiari muneri destinatos, ct cap. xiv. a Paulo ct Barnaba constitutos fuisse presbyteros per universus Ecclesias . Apostolus item scri-Mns ad Ephesios cap. 4. ait quosdam a Christo Domino selectos fuisse ad consummationem sanctoruin in opus ministerii ἰ Tito cap. r. man. dat vi presbyteros per civitates constituat: Timotheum in utraque Epistola monet, ut in hujusmodi electionibus caute, prudenterque se gerat ἰ atque ad Hebraeos scribens cap. assirmat eos, qui sacrificia immolant, ex hominibus assumi, nee aliquem debere sibi honorem
hunc arrogare, nisi vocetur, tanquam Aaron, a Deo. Non opus est, ut testimonia Apostoli, quantum ad sacrorum ministrorum inaugura. tionem attinet, expressissima, exscribantur&proferantur. Atqui talis inauguratio, aliquorum saltim ministrorum , cnolumus enim donumero Orainum in hoc capite disreptare, secta est, ct fit modo, per
Verum , proprium S legitimum sacramentum . Idem itaque sacramentum demonstratur sanctarum litterarum auctoritate. Minorem 'roboοῦ primum quippe habemus his in locis , sacram ceremoniam , sensibile signum Titumque externum , idest, supra explicatam , ma-Ruumque impositionem di nam Act. vi. 6. Apostoli electis septem di conis , Si coram se constitutis, τ- ρας , oravieri inuerunt manus: factum idem presbyteris a Paulo M a Barnabaelectis cap. xiv. aa. ubi quod in Latina legitur, D eum eoustituiseuι illii per siquias Melesia1 presbγteros , ita exhibet Graeca Iectio,
ς primens. Haud alio ritu ordinatus Timotheus, de quo Paulus epist.
339쪽
3ασ De Τheologicis Disciplinis
p. 3 v. 4. ait donatum fuisse grat a eum impositione mausum presbfriris , μψα ε θωως . I Pρων --: At-6. cum impositione manuam ejuldein Pauli, μὰ τὰ ἰmγέσωι δ' externo itaque ritu in Ordinatione Apostoloruin quoque aetate usu pato nefas est haesitare. Deinde eodem ritu, eademque manuum impositione gratiam suisse collatam aperte Apostoliis ipse testatus est, Timotheum commonefaciens, ut gratiam sacra illa ceremonia receptam Custodiret, excitaret, ac minime otiosam redderet, scribens priori Ioco, Asio negligere gratiam, quae data est tibi ster prophetiam eum impositisue manuum proιΘterii, Μ. ψά- τα εν σώσειας, erc. in altero autem , --οπeo te ut re Helles gratiam Dei, qaae in te est per impositiouem masuum mearum, invia μώπι- σι πναζω - -
χαώ - του &e. Habemus denique in sacris litteris initiationes illas gratiae effectrices Deo instituente fuisse perfectas , tum quia legimus Apostolos , ceterosque ministros constitutos a Domino , tria Actibus Apostolicis xx. a 8. in r. ad Corinth. xl r. 28. Sad Gal. Iv. II.
tum etiam, quia Dominus iisdem Apostolis tradidit potestatem remitis tendi peccata, Eucharistiam conficiendi, sacra mysteria dispensandi , regendi Ecclesiam, eique rectores & administros praeficiundi, ct deligendi. Ioan. xx. 22. Matth. xxv III. I9. ad Corinth. I. A . 24. XII.
a 8. &c. Mani sesu itaque habemus in novo Testamento tria illa, quae haereticorum consensu susticiunt ad sacramentum constituendum, sa-Cram nempe ceremoniam, gratiae signaculum, atque Domini mandatum S institutionem ς ideoque clericorum ordinatio est verum, propriique nominis sacramentum. Idem traditio Patrum confirmat. Certissimum quippe est, nec ab ipsis haereticis revocatur in dubium, sacros ministros, Episcopos praesertim, presbyteros, ct diaconos a plebe seiunctos, commemorari
in Epistolis Ignatianis ad Trallianos S ad Smyrnenses , in Iustini Apologiis, in canonibus Apostolicis. iis etiam qui ex antiquorum sy
nodorum collatione habent exploratissimam auctoritatem ς ut mittam Clementis , Dionysii, aliorumque monimenta , de quibus criticorum variant iudicia. Loqui autem Patres de constitutis in Erelesiastico Ordine per initiationes ad sacramenti dignitatem evectas , tum Graeci do cent, tum Latini; quorum nonnullos nunc proseram. Nazian Zenus Orat. in Baptisma Christi pag. 8o a. ait virtute consecrationis & bene dictionis sacerdotes plurimum condeeorari , Se non tantum officio ac munere, verum etiam interiori ebaractere, atque spiritus sanctiun ctione a laicis secerni. Eadem, inquit, verbi potestas etiam Deerct ' tem augustum o honorandum Deit, novitate bouedictionis a eommuπitate vulgi separatum e . M. δὲ τοῦ δυναμιμον ἱερέα πιιμ πιιιν ν
bubdicitque eumdem sacerdotem, quamvis exteriori vultu non immu
340쪽
Liber Τrigesimus sextus Cap. I. 3 ap
tatum , quadam tamen invisebili vi , iis pectabin tralia iste
fenus in Ordine gratiae ac spiritalis potustatis eflectus. Sanctus item Chrysostomus lib. 3. de sacerdotionum. 4. Ipse, inquit, Paraeutas mi-xisterium istud diis suis : -- . παρῶ ἄ- τα ris δ' Masere Timeodemque ministerio iungentes digmo CS esse demonstrat levitarum, veterumque sacerdotum ordinibu ς quod gratis Spiritus sancti ornati sint, ct ad tantum imperium evecti, quod animam attingat , eaelo uetranscendat. Vide novissimae edit, tom. I. pag. 38 a. Ipsemet in Oratione, in qua demonstrat quod Christus sit Deus , eodem Volumine pag. svr. commemorat sacros ritus adhibitos iu sacerdotum ordisationibus, in σως QI ιερέων χειρωνιους τ tomo altero de Resurrectione pertractans pag. 436. affirmat ora imi mysterium talis esse generis, ut sine descensu Spiritus sancti, cujus virtute regeneramur baptismate, consertur sanctitas ct justitia , ct corpus S sanguis mysticus fiunt ordinationersterorum ministrorum fieri non Valeant, e- αν δερεας ἰ linita . ut γορ
sine speciali divini Spiritus munere Sacerdotes habaissemur, neque pMsbile foret horum ordinatisves siue tali dessensu fieri . Gratiam denique collatam describit in Epistolam l. ad Timotheum,
ut dicam postea. Ne Latinos praeteream , Tertullianus de Praescript. cap. 4o. demonstrat diaholum divina sacramenta in idolorum mystcriis aemulari . tingens , S de lavacro expiationem promittens , signans in fronte milites suos, celebrans panis oblationes , ct Pontifices etiam constituens rQuod S adnotavimus lib. xxx. cap.s. Quemadmodum ergo baptismum S Eucharistiam , ita Confirmationem, ordinem, S sacramenta alia
cognovit, ut Iacobus Pomelius adnotat. 239. erudite demonstrat. Ac cedunt oua lib. de Resurrect . cap. 8. ait de impositione manuum , qua saeros Gνdines designasse censet 3. Volumine Omni loquii pag. 282. Caresus Moreau . De exhortat. euam castitatis cap. 7. monogam iam laicorum commendat comparatione sacerdotum, a ministerio quod hi exercent sacra ordinatione initiati argumenta deducens ad sacrificia orationum S laudum , quae etiam laici immolant communiori proinde
sensu in 1. Epistola Petri, Se in Apocalypsi Ioannis S ipsi appellati sacerdotes, quemadmodum dixi Volti m. vi i. pag. 344. eripiens haereticis argumentum , quod adversum nos ex hoc eodem loco depromunt.
S. Cyprianus Ordinationem, ut ipse appellat, clericam epist. II. R66. & quidem ad divina ministeria, ab Episcopis, Si cum collatione spiritalis potestatis factam commemorat,quemadmodum y sacrificium Christianum ab initiatis solummodo oblatum , epist. 3 . ac 6g. in libro de Lapsis, Se aliis in locis et quorum nonnulla produximus XXXII . libro