장음표시 사용
361쪽
monet Morinus 3. p. EXercita XI U. cap. I. pag. 242. Graeci committunt munia pleraque a colythorum ἰ ceterum a Ioanne VIII. alios Ordines praetermitti. Habemus itaque in hypodiacono acolvim nomen S ossi. cia r immo Morinus eo loci, Proprie , inquit , subdiaco σus Graeeo. νum est aeotatbus Latinorum. Quod verb Ioannes VIII. ordines proprio nomine non distinguat, hac sententia posita ratio est in promptu r nimirum , quia acolythatus S Ostiariatus simul cum hypodiaconatu conia seruntur a Graecis , ncq ne in tali collatione vult exigitque Pontifex, ut serυentur distinctae , & separatae ordinationes : quas tamen a Grae. ei; aliis , subjectis Latinorum ditioni, saeculo x i i. servandas praecepit Innocentius IV. mandans in Epistola ad Othonem Episcopum Tuis seu lanii in , & Sedis Apostolicae in regno Cypri legatum, ut in posterum fecundum morem Leelesta Romanae septem ordines , distinctis initiationi hus, conferrentur. Atque idem de Ostiaria tu dicendum est: quem Ordivem ipsum Dominum praesignasse, quando flagello de sunt. culis facto eiecit vendentes ct ementes de templo, tradunt scholastici
omnes cum Magistro p. 2. dist. 24. Simeon autem Thessalonicensis itia lib. de Sacr. Ordinat. cap. I a. inquit Christum Dominum τὰ σαοῦ μω- λάχω. . officia hypodiaeoui peregisse , quando ς Θιαπλους -- nummul irios ejecit de templo. tiarib eximius, maximusque
Pontifex BENEDICTUS XIV. in saepe laudata Constit. Etsi Pastoralis ,
super Ritibus Graecorum , postquam β. VI l. ait in Euchologio praetemmitas videri nonnullos de minoribus ordini hus, & Graecos assirmare eos vel numquam habuisse , vel eorum cxercitium aliis Ordinibus esse adnexum ς num. 7. desinit, quod si clericus Graecus , Leetor tantuin initiatus , ex benignitate Sedis Apostolicae obtinuerit, ut majores Osedines Latinis ceremoniis sibi conserantur, Is antequam subdiaconur ordinetur , tres minores Ordines omisos debeat ritu Latino fuscipere . Sι vero praeter Lectoris Ordiuem ad subdiaeonatura etiam Graeco ritu a
, i flendis, θ' ex Lypensatione iridem postoliea saeuitas sibi factasit eat
ros ordiuer ritu Latino suseipiendi, antequam Ater diaconos ex minoribat ordinibus Exores tum tantummodo supplere eis ui eum per Stibdiaeosatum Graeo ritu eodatum, Meoθthatum ct om riatum recipisse eesseatur. Qua utique definitione continetur expresse. validoque praesidio sulcitur sententia haec nostra. Dixi tandem, Grae. eos carere ordine Exorcistatus, quoniam ibi Pontifex Summus declarat huno ordinem supplendum esse in illo, qui una eum reliquis inferi piae e Bus ordinibus Laeonatum, aut etiam presisteratum Graece fascepit i
quo latino postea ritu ad faerum presb teratus respeerise Ordisem, auis Episcopatum promovendus sit ex e solisa eoncessione. Ceterum Maa .ronitae censent Exorcistatum conferri in ordinatione Psaltis: tum qui in tali ordinatione canitur hymnus , q ut Latine sonat, Dominus noster Mit ripGemuis omaris idola erroris conterendi ct con standi: tum Diuitigod by Cooste
362쪽
Liber Trigesimus sextus Cap. II. 3 s
Et Iam qilia Epistopus Psaltem initians , Re porrigens et Ithrum Psala
morum , quo in Orientali Ecclesia energumeni exorcietantur, inquit. reatur conculcare serpente Viones . Octanronter , etsi apud ullus Ecclesias Halter non sit a lectore diversiis , apud Maronitas tamen videtur idem esse, ac apud nos Exorcista: unde in fragmento Chaldaico apud Matronum pag. 227. testitur: m sint quatuor ordiane, minores. Primus Pliartur , Me es Vanitor : feandus LeHον. hoe est D Voruνο : teritur Morcim , hoc est 'altes: quartus coluthus , hoe dii Hypodiaconus. Fragmentum autem istud exaratum dicitur anis no ia 6. At Abraham Ecchellensis, Ioannes Maro, Darenus, Bamsalthius , aliique superius citati opinantur apud Syros Exorcistatum conferri sinul cum Diaconatu; cujus ritus hanc etiam afferunt congruentiam , quod Christus mittens discipulos ad praedicandum Lucae x. is . dedit eis potestatem calcoo i fuster se evies , ela Por' oves , super Omnem virtutem inimici. Ex quibus omnibus manifestum puto . rectissime septem clericorum O diues numerari, Oriariatam , Lectoratum, Exorcipatum , e ob butum , Subrietenuatum. Diacouatum, di Preth teratum, neque Romanae Ecclesiae do,nrina nQ verti posse institutis ritibusque aliarum Ecclesiarum: quod erat inquirendum S demonstrandum.
uo dilucidauur nonnulla , quae oenant ad Clericalens
D - Tonsura Clericorum agentes , investigabimus originem , foris mam, ac dignitatem. Ad originem quod attinet , Calvinus lib. iv. instit. cap. I9. n. z ait Clericorum tonsuram inde natam , qaod priscis Ecclesiae taculis capillum non alerent nisi delicati: ideoque Cleiaricos iussos tondere caput, vel radere, ne quam effeminati cultus speis ciem praesiserrent: quod haeresiarcha ait colligi ex Augustino Nope finem libri de opere Monachorum . At Ioannes spe neerus , qui de Hebraeorum legibus, ritibusque prolixe disseruit, lib. I. cap. 6. initium tonsurae Nagaraeorum, unde permulti nostram esse derivatam existimant, repetit ex moribus Ethnicorum, qui in juventutis flore Apollini Pythio comam litabant, ut Plutarchus scribit de moribus Atheniensium : quem morem seruasse Romanos in honorem Iovis Cain
Ilitolini, ct Aesculapii infert vir doctus ex epigrammate Martialistb. 9. num. l8. ubi legitur, Icts ιibi laudatos μωλο sua tota e illor, Bis tuas Latio mistu ab urbe puer . Diuitigod by GOrale
363쪽
3 so De Theologicis Disciplinis
Ita nimirum nec haeretici rituum Catholicorum oppugnatores Inter se conveniunt. Morinus de sacris Ordinat. 3. p. Exercit. XV. postquam de Tonsurae origine plura diXit, num. 9. sententiam illam ampletatur. quae asserit primos Ecclesiae institutores, ut maiori ludibrio asscerentur , a persecutoribus tonBS fuisse, quod ignominiosum era, ac seris vitutis insigne; postea Vero ab iisdem institutoribus in tropnaei argumentum tonsionem ipsam suisse Conversam . Quod autem comam ton dere, ac radere esset nota ignominiae, Morinus ex Suetonio, Prochois
ro, & Luciano satis aperte demonstrat. Alii demum, qui de sacris ritibus pertractarunt, Isi torus de Ossiciis EccI. lib. a. cap. 4. Rabanus
Naurus lib. I. cap. 3. Marten ius lib. I. cap. 8. art. 7. Menardus nota 66o. in Srcrament. Gregorii, censent clericalem tonsuram ab Apostolicis temporibus usurpatam ζ quamquam Marten ius animadvertit communi veterum opinioni adversari recentiores nonnullos, propterea-
quod facile Dcmentibus persecutionum procellis potuissent Clerici ex capite detonso dignosci; immo de Iacobo Apostolo apud Eusebium .
lib. 2. H. E l. cap. 2 3. assirmet Hegesippus, quod nunquam eomam torondit . His recentioribus adhaeret Iuentia q. v Ii I. de Sacram. ordinis cap. a. ubi demonstrare nititur, Tonsuram, si sumatur pro corona
clericali, in usu nunquam suisse per quinque priora iacula . Quantum ad Tonsurae formam , indubitatum est suis e semper figurae sphericae. Enimvero Anieetus Papa apud Gratianum dist. 27. cap. ai. ait: Gerici j xto e socum eomam non nutriant, sed defu- per eos ut in modum sphera rotavi. Et quamquam veterum Pontificum decretales revocentur in dubium ἰ de hoc tamen Aniceti canone fiementio in vetustissimis Romanorum Pontificum catalogis; de quibus vide et . p. Anastasii pag. I O. Gregorius item Turonens s scriptor v I. Geuli praeclarissimus, lib. I. de Gloria Martyrum cap. 27. ait Petrum Apostolum instituisse, ut caput desuper tonderetur; Se Arator, quiso ruit circa annum fgo. in Epistola elegiacis versibus conscripta, quam edidit ex Codice Remensi Sirmondus , ait, Namque ego Romana eaulis permistas amaenis Getesiae, tonso vertiee , factus ovis . Tonsura autem in vertice iacta coronam referre debebat, quod idem Gregorius magis perspicue expressit, scribens de sancto Nicetio Episcopo, eum cum partu fuisset effusus mirabili eventu apparuisse Clerici eorona signatum. Beda quoque in Hist. Anglorum lib. I v. cap. I. nar rat Theodorum, ut a Vitaliano Papa ordinaretur, expectasse quatuor menses, donec illi capillus cresceret, quo in eoronam tonderi posset Et S. Isidorus lib. a. de Ossciis Eccles cap. a. ait: Nd vero det οὐρeapite superius, infertur circuli eorona relinquitur, Deerdotium ἔς
enumque Ecelesia in eis existimo figurari. Sidonius Apollinaris, qui sorebat anno As9, de Germanico Episcopo lib. Epist. is . scribit
364쪽
Liber Trigesimus sextus Cap. III. 3 s r
denique Concilium Toletanum I V. an. 63 ῖ. canone gr. omnes eleriei ,
inquit, detonso superiur roto capite , inferius fiam eis si eorouam
relinquan ' .Hane Tonsuram permulti non Blum ab Ecclesiae initiis in usii reaeeptam fuisse, sed etiam inter veros ordines adnumerandam , & Ω- eramentum esse contendunt: aliis quam plurimis assirmantibus revera non esse ordinem, sed quamdam ad si scipiendos ordines viam , atque dispositionem. Tenent priorem sententiam Prosper Fagnanus , aliique Canoni star, quos laudat, non tamen sequitur Emmanuel Gonetalea in Capit. Cum eontingat, de aetat. & qualit. Ordinand. Angelus in Summa v. ordo n. i. Echius in Homil. de Ordinat. & ex Scholasticis Ioan. Major
in iv. dist. 24. atque eX recentioribus noster Uanroy cap. a. q. 3. Ton
suram vero non esse ordinem propugnant ii omnes, qui censent esse institutionis Ecclesiae, nec usurpatam fuisse temporibus Apostolicis. Accedunt cum D. Thoma q. XL. Supplem. omnes fere δ schoIa Theologi, atque inter hos nostrates sere omnes, laudati a Friderico Gavardi q. r. art. a. non dissentiente Aurelio Piet te Volum .vi. pag. goa. Subscribunt eidem sententiae Bellarminus lib. i. de Clericis, & de Sacram. Ord. cap. s. Franciscus Hallier de S. Ord. pag. 3 o. Io. Morinus p. g. Exer cit. XV. n. IZ.. ct ex Canonistis quoque nonnulli cum praelaudato Gon-2aleg tom. I. in decret. pag. 462. His ultro, libenterque subscribimus, ita tamen, ut ab iis recedamus, qui negant consuetudinem Clericalis
tonsurae non esse antiquissimam.
PROP. I. Clericalis Tonsura obtinuit in Ecelesia ab Apostolorum aetate , ct instituta fuit, ut Clerici distinguerentur a Laicis. Atque id principio commonstrant laudati Patres , Anicetus, Gregorius Turonensis, Sidonius Apollinaris , ct Beda : & licet de primo
non habeamus eXploratissima monumenta, alii vero non sint admodum antiqui; non extant tamen testimonia majoris ponderis ad illos refellendos : cumque suerint doctissimi, R eorum aliqui, ut Sidonius, &Gregorius ante seculum sextum cxactum floruerint, in verisimile est potuisse ad Apostolica tempora ritum illum reserre, qui vix iisdem natis eruperit. Porro hi docent, Clericos ab initio Ecclesiae in vertice fuisse tonsos, ut more Nazaraeorum Deo dicarentur, & Domino Consecrati agnoscerentur: etiam Petrum coronam Clericalem gestasse. S addunt aliqui, hanc ab ipso usurpatam in memoriam Dominicae pas sionis et quod scntit Ceolfridus Ab has apud Bedam lib. v. Hist. AngIor. cap. 22. S Rabanus Maurus lib. r. de Eccl. Ossic. cap.I. Nonnulli etiam, quod facit pro sententia Morini, censent Petrum ludibrii causa ab iis, qui ei Christum praedicanti non credebant, suisse attonsum , atque eX tunc CIericos omnes comam ahrasisse: idque scribunt ex Latinis Honorius Augustodunensis in Gemma animae lib. I. cap. 194. atque ς
365쪽
Graecis Germanus Patriarcha Constantinopolitanus , qu sioruit ita re. rante Leone Isaurico in Theoria rerum Ecclesiasticarum; quam videtom. xii I. novae Bibl. PP. pag. sa. Praeterea posset Tonsirrae Clericali, antiquitas demonstrari ex scriptis Abdiae Babylonii, qui lib. V. Hist. Apostolicae narrat Indorum regem a S. Thoma Apostolo ad fidem eon. versium, & in Clericum attonsum fuiss)ς necnon ex S. P. Augustini Epistolis , in quibus Orona Sacerdotalis frequens fit mentior de qui. hu; Hallier de sacris Ordinat. pag. o6 . S Morinus 3. p. pag. 26I. sed ingenue fateor Abdiae scripta dubiae esse fidei, & νerba S. Patris a Morino producta eumdem pati sensum , ac verba Pauli ad Philipp.
iv. i. Ulterius demonstrant hujus Tonsurae vetustatem atque institu. tionem c saltim ante tempora , quibus introductam putant reeontio. res quidam) praecitati versus Aratoris subdiaconi et & qui legitur apud Prudentium t ymno v. mea τεν. De S.Cypriano in Clericum attonse , Deflua easaries compthitur ad breves eviIlor: quamquam hoc in loco coroua verticis aperth non est expressa . Rursus temporibus Iuliani Apostatae presbyter quidam Theodorus ab ethnicis supplicio affectus est, quod nonnullos pueros detoni endo illos co piaret in Clericos, ut ex libro ia. Ammiani Marcellini demonstrant Eminentissimus Baronius ad an . s8. num. la8. In vetustisses is etiam
Actis Ecclesiae Divionensis , apud id artentum citato art. 7. num. 2. hahetur S. Benignum presbyterum in agnitionem Terentii Comitis venisse ob tonsi capitis coronam . Benignus Mero suit discipulus Polycarpi, subiitque martyrium sub Marco Aurelio Imperatore, juvia Mar. tyrologium Romanum die i. Novembris, & adnotationes ibi affixas eximii Baronii. Postremo tam occidens , quam oriens , & uni Uersae nationes, in quibus propagata cit Christiana Religio, habent Cleriocos a laicis corona capitis, ac tonsura discretos ς quamquam Orientales sere totum occipitium , ct magnam sincipitis partem tondere se. Ieant sorcipe , non autem novacula adhibita , ne cute apparente , vi
deantur similes ra rum , ac sacerdotum Isidis , & Serapidis, qui omnino crines radebant: unde Hieronymus in caput 44. Ezechielis scribbit non debere sacerdotes incedere rasis evitibus Ilaut facerdotes Ulais atque Serapis, nec rurjum comam dimittere, nee ita ad pressum tor-dendam eaput, ut operta sit c tis: non improbans CIericalem Tonsuram, ut impe itissime quidam scripsere, sed tonsuram describens Orientalium . Ut autem redeam , unde oratio divertit patillulum et a quibusnam deri Wata est, nisi a Catholicae Fidei conditoribus , consuetudo per universum orhena terrarum servata Z Quis illam intrusit Z Quomodo ubique gentium obtinuit Z Prosecto habere nequimus firmius alitiquibsimae traditionis argumentum, quam si intueamur morem Ionge late
que diffusum, ct nullum posterioris aetatis institutorem adinvenire
366쪽
Liber Trigesimus sextus Cap. III.
Noc magis collustratur detegendo alucinationes tam haereticorum , quam recentiorum quorumdam Catholicorum . .Atque in primis quod scribit Calvinus, solemnis est impos ura: nam S. P. Augustinus neque de opere Monachorum , neque ullo alio in loco asserit tonsuram originem habuisse ex quo nonnulli, ne esseminati viderentur, comam non alerent; sed ibidem invehitur Augustinus in quos dam Monachos, qui adversus monitum Apostoli dicentis r. ad Corinth. at i. ignominiosum esse viro, si eomam nutriat, incedebant diis missis crinibus , rimenter ne villar haberetur to a finiritas , quare eomata; & cum eis verba Apostolica objicerentur, insulsissime aiebant eos, qui seipsos castraverunt propter regnum caelorum , non esse viros. Quamquam, si Calvino concedamus institutam fullse tonissuram adversus Estum saecularium , qui delectantur comae ornatu, Sccincinnis, quae sane res cum in laicis sit turpis, in clericis est tu pissima non video quid inde inferri possit adversus tonserae clericalis institutionem atque honestatem. Quod itidem Spe erus conatur demonstrare, hune scilicet H- tum a gentibus promanasse, tametsi ille proprie sermonem instituae de tonsura Nazaraeorum , cum qua nostra nihil aliud habet assine, nisi quod in clericos attonsi Domino consecramur , illud primo salsum deprehenditur , quod non ex moribus Ethnicorum nati sint Ecelesiastici ritus; sed ex his illos curavit inducere daemon aemuIator divinitatis. Deinde longe diversa est abrasio facta in cultum idolorum , ab ea , qua clerici tondentur in vertice: ethnici enim toto capite ratabantur , ut dixi paullo supra de sacerdotibus Isidis, seripsitque etiam in fine opusculi de Dea Syria tom. III. pag. 798. Lucianus famosatenus . Assirii praeterea ac Troezenii caesariem recidebant, non id Deorum cultum initiandi, sed priusquam jungerentur connubio ς ct apud Lacedaemones etiam pueruli attondebantur. E icontra apud Romanos , ct Gn cos , juvenes capillum alebant; & si illum saerahant diis, semel totum in patriam reduces resecabant, nec deinceps tenebantur incedere attonsi . Tandem nec unicuique deorum comas, sed istas Libero, Apollini barbam dicabant; unde Statius , Me genas Phoebo , erinem his paseebat necto . Quae omnia si conferas cum forma Clericalis tonsurae , de qua supra , S cum his. quae de Nagaraeis habentur cap. 6. Numerorum , percipima Spencero permulta ingeniose dici, permulta vero ineptissime. Quamquam si tondendi ritus inductus foret in execrationem alicuius imparsitionis , nihil .adversus. propositionem nostram consequeretur. opinio Ioannis Morini referentis tonsurae Originem ad Ethnicorum derisionem , qui captivos servosque radebant, habet qii idem .Praesidium aliquod ex paucorum Scriptorum auctoritate ; facillimδ tu men refellitur. : rasio quippe facta ignominiae caussa, erat totius sere
367쪽
capillitii , non tonsio verticis, & corona; ac rasionem illam Christiani non adhibuere, nisi in ceremonia publicae poenitentiae, S in humilitate habitus Monachalis . QSare cum Donatistae Episcopos raderent,
eosque contra statuta canonum redigerent ad ordinem paenitentium ., S. Optatus lib. 2. num. a I. ita illos alloquebatur, Doeete, ubi vobis mandarum es radere eapita Deerdotum. Ad haec in abrasione servorum relinquebatur in vertice crinium flocculus , raso capillitii residuo; ideoque abrasio illa omnino erat opposita Clericorum tonsurae: videissis Tertullianum de Pallio cap. 4. scribentem , Iuxta cutem to Or, cteoltri vertex solus immunis: ac Lucianum in Convivio tom. IV. pag. 3ς 4. Ingressus deformis quidam deraso evite , paueulos eastillos in veris nee gestans , eosque erista tu morem erectos. Recte itaque Isidorus apis pellavit Clericalem tonsuram , non servitutis notam sed regni . Argumenta denique recentiorum corruunt ex dictis: non enim necessuri erat tonsuram in primis saeculis ita amplam deserre , aut nudatum verticem ostentare, ut ethnici clericos possent dignoscere, etsi quosdam tali indicio deprehensos minime dubitamus: neque ex capillorum promissione, quam tribuit Iacobo Hegesippus, consequitur Apostolum non fuisse tonsum , si ve ahiasum in Uertice r immo Graeca verba nihil aliud in nunt. nisi ejus caesariem non fuisse abrasam novacula, ειεῖς, inquiunt, μ' - κε M. δυnυ - Δέβ. , novaeula super caput ejus ms adscendit, pag. edit. ales. 6 p. Paop. IL Clericalis Toniura non est ordo . Scholastici hanc thesim probant sequontibus argumentis . t. TOnsura est Ecclesiasticae institutionis , non enim a Christo fuisse institutam vel ex Scripturis, vel ex Patribus potest evinci . Sed hoc arguitietatum facile solvi posset ς ostendimus enim supra , tonsuram extitisse a temporibus Apostolorum , nec in verisimile est Apostolos hune ritum Domino praecipiente servasse . it. Nulla per clericalem tonsuram in sertur initiatis spiritualis potestas ; sed hi dum tondentur, deputan tur duntaxat ad vacandum prae ceteris divino cultui; quae est ratio D.Thomae q. 4o. Supplem. art. a. Adversarii tamen respondere possi int,
tonsura initiatos deputari ad psallendum liturgiae tempore , quod ptu rimum consert ad sacrorum mysteriorum decentiam , ct ad excitan dam in populo devotionem . Dicent ulterius , sola tonsura praeditos donari Ecclesiasticis beneficiis, ct aliquando exercere in Ecclesia jurisdictionem Episcopalem, excommunicare, ct suspendere alios Cleri Cos : quod longe praestantius est, quam aperire fores templorum, pul'sare cymbalum, deferre urceolos . iir. Tonsura minime adnumera
tur inter Ordior, neque in antiquis Pontificum statutis , quae distin'EhoS gradus clericorum enumerant, neque in vetustissimis Pontifica libus collectis a Morino , & Martento, neque a Tridentino Concilios quod sust. 23. cap. a. Ordiues singulos recensens, eosque dividens id
368쪽
Liber Τrigesimus sextus Cap. III. 3 Sy
minores , ac majores, nullam tonsurae mentionem facit r & eap. 6. de Besor m. eiusdem sess. illam a numero ordinum expungit , dicens: Nullus prima tonsura initiatur, aut etiam Ax minoribus ordisibus eοσ-μtutus ante decimum quartum annum bene iam possit obtinere . Umrtim reponent, Tridentinam Synodum , sicut & Florentinam , quaestionem hanc non attingere , aut loqui de iis, qui iam inter Clericos sunt cooptati: nomine ordinum comprehendere septem illos gradus, per quos jam in sortem Domini adsciti ad sacerdotium adscendunt; apud veteres denique memorari sepenumero Psa Imistatum, quem idem essu ac Tonsuram, constat ex cap. Psalmissa, dist. 2 3. quod & nos assirmavimus prop. 2. capitis praecedentis . Ex his tribus argumentis videtur nobis secundum validius ceteris ; non enim solvitur responsione paullo ante productae quoniam psallere , ct devotionem cantu excitare , non est ministerium meuliari tituIo pertinens ad Eucharistiam : excommunicare autem , S in clericos animadvertere, non spectat ad potestatem
ordinis , sed ad potestatem iurisdictionis.
Addam ego argumenta , quae mihi videntur invicte propositionem firmare . Sit primum : si Toniura foret ordo , maxime, ut adversarii contendunt, idem ac Psalmistatus . At hunc non esse Ordicem, ct exerceri sola jussione presisteri, liquet ex canone Io. Concilii tu. Carthaginensis . Deinde apertissimum est tonsuram apud Graecos non esse ordinem , sed ritum quemdam, quo initiandi Lectoratu tondentur in Clerieos , invocato tantum Dei nomine , ct nulla sacramentali forma prolata . Signatur, inquit Pontificale Graecorum de initiando in Lectorem , signatar ter tu evite, ae tondetur ire forina erueis, σφραγίγνα
Leθtoris , aut etiam Haliis , minimum occurrit verbum, quod possit ad capillorum tonsionem referri. Num aliquando in hoc tondendi ritu oratio aliqua fuerit adhibita , ct num tonsera sine Lectoratu olim fumrit collata , non attingam modo. Legi possunt hac de re Isaacius Ha- heri in Pontificale Graecorum pag. 4 i. Cl. Lupus in canonem I Synodi vi l. tom. a. pag. Ii4o. Certe hac aetate Graeci Clericalem tonsuram non habent, quae proprius sit ordo. Iam verb dictum supra, ordinatum apud Graecos, si concessione Apostolicae Sedis ad ritum Latinorum pertranseat, debere promoveri ad omnes omnino Ordiura, quos ab Episcopo Graeco non habuit, etiam ad Exorcistatum , etsi iam suerit ordinatus in presbyterum . Atqui non debet ordinari ad Tonfiseram . Haec igitur non est Ordo . Praeterea in Pontificalibus Latinorum vetustissimis omnes Ordinationes incipiunt ab Ostiariatu , non tantum
in illis plurimis, quae collegerunt pertractantes de sacris Ritibus , v rum etiam inter opera Gregorii pag. a 39. libri Sacramentorum. Detondendis Clericis ac poenitentibus in ipso Sacramentorum libro agitur separatim pag. a I 3. ubi de variis benedictionibus, ritibusque ad sacra-ι Y y a ment Diqili od by Cooste
369쪽
Irienta non pertinentibias , ct proponitur quoque hic titulus, Oratia ad Deioedum Curieam. Concilium itidum Carthaginense de quo si pra , inter gradus , qui strictim ordines sunt, prinab Ostiariatum locat ς quod S iaciunt monumenta quaeque vetustiora. Si Tonstra ordo est, cur in primo loco non collocatur Z Cur ejus ritus a ritibus O si artim stabat longe dissitus , priusquam omnia, quae a Pontificibus ne . ruuntur , in unum recentiorum Pontificalium corpus Histent colleAEPAd haec Romanus Catechisnus p. z. cap. 7. num. I docet tonsuram quamdam praeparati em esse ad Ordines suseipiendos et ut enim homines ad baptismum . ad matrimonium spoUalibur praeparari fiunt, laseum rosse eapillo Deo dicantur, tanquam aditur ad ordisis saera me tum illis aperitur. Quod autem respondet Vanroy. etiam baptismum eme januam, aditumque ad sacramenta, ct nihilominus sacramentum esse , mihi plane non satisfacit: tum quia Catechisinus non comparat
tonsuram, baptismo, sed dispositionibus baptismum praecedentibus; tum etiam quia nescio, num proprie baptisinus dici possit praeparaiis ad secramenta et tum denique quia sicuti dicendo, Saptismus est aditurnd:alia Deramenta , seiungimus baptismum ab aliis sacramentis; ita dioendo, rinfuria est aditur ad ordinis Deramentam , Tonsura hi praepinatio ad rudiues, perspicue Tonsuram ab Ordinibus Ieparamus. Praeterea Tridentina Synodus sess. 27. cap. 8. declarat, ut si aliquis non αpnoprio Episcopo ordinetur, ordinos G collatioue ordinam per auis. nam, ct ordinatus afuscepcoram ordinum executione, quamdiu μο-prio ο=diuario videbitur expedire, sit suspensus . Ubi constat agi de
omnibus ordinibus, nullo prorsus excento . Et tamen sacra Congregatio, satente ipse Famano in Capit. Cum contingat, . num. 3S. des clarassit Episcopum Hieracensem ob primam tonsuram extraneo col lataim suspensioni non fuisse subiiciendum, quoniam Tonsura a cineisio nos habetur ρro Ordine . Tandem , etsi Fagnanus ipse num. II 8. stri. hat primam Tonsuram imprimere ebaracterem, quoniam Gadem S.Congregatio declaraWit tonsuram coIlatam ab Abbate privilegiis suffulto, aliis, quam regularibus sibi subiectis , nulla ratione iterandam esse , ae seniet iterumque monuit Episcopum Caνensem , ne ullatenus doce rei prima tonsura characterem. non imprimi et tamen perspicuum eZ nullum aliud saerae Congregationis suissis propositum , quam Eontentionis eo tempore inutilis occasioncm, abrumpere: siquidem constat , ait Morinus cita dissert. is. num. ia. aliquando tonsuram omσibur serorum ordimum easdidatis separatim, O ante quemvis Ordice
fuisse collatam Argumenta verb contraria nullius sunt momenti. Etenim movea tur Canonistae rescripto Ionoe. II . ad Archiepiscopum Rothomagensem, cit. Cap. Cum eontinxat, ubi/ legitur e Per primam Tonfaraν
juxta Drmam Exclesiae datam Curieriis ordo eo euar . Sed obvia re
370쪽
Liber. Τέgesimus sextus Cap.. III. 337
sponsio est, ordinis nomine posse intelligi statum, quo Clerici prate minent laicis; unde Pontifex consulto ait, Curicalis ordo . non , Or-d; ris sacramentum: ac praeterea cum tonsura ibi etiam Lectoratus , aliique minores Ordines counprehenduntur, ct laudatur etiam can. 4. nodi vii. quo statuitur, Lectores ab Abbate in proprio Monasterio posse ordinari: ideoque capituli, Cum eontingat, planissimus senius est , tonsum in Clericum , ct constitutum in minoribus ordinibus a proprio Abbate , revera esse Clericum revera ordinatum . Secun- db aiunt, etiam tonsura initiatos aliquando dexradari, ut constat ex Cap. Degradatio, de Poenit. in v I. S ex Ponti sic. Romano p. de Aserma degradat. in degradatione a prima tonsura haberi: Deponimus , degradamur, spoliamus, ct exsimus te omni ordine, benefieio, ermititigio Curis ali; sed liquet detradationem, non ab ordine , prout sacramentum & character est, qua ratione est prorsus indelebilis, secrab ossicio , habitu , ct privilegiis arcem, S ad communionem laicam redigere: unde de his explicanda sit ni quae leguntur in ipsa formula degradationis . Idem dicendum de Constitutione Sixti R quae incipit Sanctam ct falasara, quae itidem agit de eorum degradatione , qui
tonsura sunt initiati . . In eadem Constitutione Tonsuratis tribuitur Cleriealis ebaracter ς verumtamen charamris nomen non tantum animi habitudinem , quam exteriorem notam commode potest signifieare, ipsaque capillorum detonsio, quae prosectb nec ordo, nec Sacramentum est, appellatur a Graecis, σφραγῖν --, Ga macter ransurae.Tandem inquiunt Pontificem clericos initiaturum Deum deprecari, ut iis, qui ad depoueudum csma: capitum suarum festinant. donet Diritrem lanZIum, necnon adhibere verborum formam , tum in incidendis capillorum extremitatibus ., tum quoque in imponendo superpelliceo : uerum nullus fermὁ adinvenitur sacrorum rituum , qlii sine prem aliqua , ct absque divinae gratiae invogatione peragatur; nimiumque erunt faciles ad sacramenta in immensum multiplicanda , qui
existimant inisse istiusmodi argumentationibus vim , aut probabilitartem aliquam ; ideoque his praetermissis progrediatur ad
In quo de Misciribus ordiribus pertrinatur,
SFptem esse ordines diximus praecedenti capite secundo. Primi qua.
tuor minorer, tres alii Unores e steri appellantur . Rationem
hujus distinctionis quidam inde repetunt, ouod primi quatuor etia extra Missarum solemnia conferri possint: secus alii: nonnulli ordia ex minoret dictos putant, ex quo illis non sit coniuncta lex caeliba- tu. , qua obstringuntur ad majores promoti: est qui minores appellatoS