장음표시 사용
401쪽
electar tantummodo dicuntur μυ σὰ Hr γυνL- ζου, Miae, ad mulierum mani feria, nempe ad denudandas mulieres s acro haptismatis Iaνacro abluendas, ut diXimus tom. v r. pag. 3s9. atque ad faciendas exhortationes junioribus ad quas congruum non erat, ut diaconi accederent . Eodem opere Consi. Apostol. lib. a. cap. 26. asseritur ad diaconas pertinuisse honestatis decorisque causa praesentes esse , quotiescunque mulieres ad Episcopum essent introducendae. Illarum itaque ordinatio ad evitanda scandala, servandamque fidelium existimationem instituta fuit , non in gratiam. divinorum mysteriorum - Idem asseritur a Epiphanio haeresi 79. quae est Collyridianorum, num. 3. ubi
δμ V. - Umquam veril diacouillarum ordo es tu Delesia , nou ra--en adsueram aliquam Ductionem fuit iustisatur: atque in Expositione
. μνίτουra , Diaconisiis autem adbibentur in minisserium isti lierum ran-rummodo , propter bouestatem - Addit S. Epiphanius priori in Ioco rationem depromptam eX Epist. I. ad Corinth. xiv. 3 . ubi prohibentiae mulieres in Ecclesia loqui , unde infert illas ad subeunda Eeelesiastica
munia esse prorsus ineptas. Praetermitto canonem xix. Nicaenum, quem
Latinus interpres reddidit, II minimus autem de Diaeonissis, quae imeodem habitu esse probantur , quos non habeant manus impositiovem , ct ideo modis omnibus eas inter lateas deputari. Etsi enim quidam hinc inserunt ,. diaconissas nunquam fuisse priscis saeculis impositione manuum inauguratas , atquQ idcirco illarum. Ori nationem non fuisse sacramentalem:verissima est tamen interpretatio Ioannis. Morini cita Exercit. v. cap. a. num. 14. & Christiani Lupi in canones Nicaenos pag. Sa. accipiundum esse eumdem canonem de Diaconisiis Paulianistarum , quae habitum quidem, palliumque , aut Melamen sacrarum. mulierumnestabant ,. sed juxta Catholicae Ecclesiae disciplinam non erant ab Episcopis adlectae consecratae .. Nam de Paullianistis. ad Ecclesiam redeuntibus canna express) agit, y Gempe ad hunc modum conscriptus legitur , E A u in δε est διακυιαί. At ' τῆ
ἐ τα ovi, Meminimas autem Dia Ouissorum, quae tu babitu depreθeπ- D. Iuni, ut eum impositionem aliquam manuum non basuerint ,. Omπιπο nter lateor recinfantur. Perperam ergo auctoritate. hujus canonis quidam ordinatisnem Diaconarum, quam tot monumenta confirmant, expungere studueruntia Media incedendum est via ,. ita , ut. illarum ordinatio non negetur , negetu C tamen fuisse sacrareentalem En m
vero manus impostio es P ritus: sacramenti Ordinis se si adhibeatur ad conserendam. potestatem Ecesesiastici ministerii: a quo mulieres arcer tum dicta demonstrant tum canon xLiv. Laodicenus, ct Gelasius in litteris ad Episcopos Lucaniae & Siciliae :. de qua re agendum. est. ite rum . Disiligo i 3oslit
402쪽
Liber Τrigesimus sextus Cap. VIII. 387
rum. Si quis autem alla ad Diaconissas pertinentia scire desiderat. perlegat sex quaestiones ab eruditissimo Lupo pertractatas in schesio ad xv. canonem Chalcedonensem, & praelaudatae Exercitationis Cl. M xini tria capitat nos enim quod instituti nostri erat, persolvimus.
De sero Presbteratus Ordine , 0usdemque potestate.
ΠΝ-m , Presbyter , comparasivum est voeabuli Uis e ,senex , unde idem significat , ac latinum senior, Sc aliquando aetatis no men est, aliquando autem muneris ac dignitatis ronam ad honores . Et graviora munia hi selent eligi, qui aetate , rerumque gerendarum experimento ceteris antecellunt. Ita Romani prudentiores patres ad rempublicam moderandam adductos seniores dixerunt. horumque Conciliumfenarum e quare claudianus de vi. Honorii Consulatu . Gestarum Patribus eaussas ex ordine rerum Eventussae refera, veteramque exem a securo
Errant idcirco tum qui sacerdotes intelligunt tibicunque.'erbieri
omen occurrit, tum qui presbieror eos tantum censent, qui aetatem jure magistratus praecellunt- In ilIorum numero sunt interpretes ,
aloqui doctissimi, qui de Ecclesiasticis tantum viris accipiunt quod legitar Iudith, iri. 9. M sit ad presb&teros Gabri, ct Garmi, & Eccles. Iv. 7. Presbmero humilia arimam tuam e nam in priori loco habetur Vox 'apr, Euenim, qua senes omnes, uti & improbi insidiati res Susannae, lingua appellantur hebraica ; secundo autem in Ioco Pitet de Μagnatibus sermonem fieri. Decipiantur ex alia parte heteroloxi putantes in Evangelica Iege illos Umnes , qui dicuntur en majores aetate, nulla sacramentaIi ordinatione a laicis discretos, atque ad nullum aliud ministerium, nisi verbi, manuum immpositione 14 atos atque delectos. Hos autem , quamquam priori apite consutati sunt, nune rursus oppugnaturi, praemittimus verba Iidori lib. vr I. Orig. cap. ra. Fresister Graere, Latine senser ister- ruatur , nos pro aetate , veIdeerepita senectute, sed propter tonorem - dignitatem: quae verba habentur quoque apud Grat. dist. 2I. cap. mrit. Ordinantur vero presbyteri apud Latinos non tantum impoli. tione manuum, 'verum etiam porremone calicis cum vino , S patenae sum pane ς quam porrectionem esse ordinis 'hujus docet in Instrast. Armeniorum Eugenius IV. Quoniam tamen orientales Ecclesiae materia hae non utuntur, variantque etiam in aliis Ordinibus
Gonferendis, opus est, vit de saerarum ordinatissum materia distincto Diuili eo by Corale
403쪽
38σ De Theologicis Disciplinis
electae, tantummodo dicuntur cle τὰ a V νυ uia. ὐ- isiae, ad mulierum mini laria, nempe ad denudandas mulieres sacro baptismatis lavacro abluendas, ut diximus tom. vr pag. 3s9. atque ad faciendas exhortationes junioribus, ad quas congruum non erat, ut diaconi Recederent . Eodom opere Constia ApostoI. lib. a. eap. 26. asseritur ad diaconas pertinuisse honestatis decorisque causa praesentes esse , quotiescunque mulieres ad Episcopum essent introducendae.. Illarum itaque ordinatio ad evitanda scandala, servandamque fidelium existimationem institutae fuit, non in gratiam divinorum mysteriorum .. Idem asserim tur a. S. Epiphanio haeresi 79. quae est Collyridianorum, num. 3. ubi
miis,mira ,. Diaeo UR autem adbibentur in ministerium. mulierum ras.
rummodo , propter se statem - Addit S. Epiphanius priori in Ioco rationem depromptam ex Epist. I. ad Corinth. xiv. 3 . ubi prohibentuemulieres' in Ecclesia. loqui , unde infert illas ad sibeunda E Iesiastica munia esse prorsus ineptas. Praetermitto canonem xix. Nscaenum, que Latinus interpres reddidit, minimus autem de Diaeonissis qua imeodem babitu esse probantur, quos non habeant manus. impositionem mo ἐδεα modis omnibus ear interia eas deputari . Etsi enim quidam hinc inserunt ,. diaconissas nunquam ruisse priseis. seculis. impositione manuum. inauguratas, atquα idcirco. illarum. non fuisse sacramentalem ς verissima est tamen' interpretatio. Dannis. Morini. cit. Exercit. X. cap. a. num. . &.Christiani.Lupi in canones. Nicaenos pag. s a. accipiendum esse eumdem canonem de Diaconisiis PauIianitarum ,. quae habitum quidem ,. palliumque aut velamem sacrarum: mulierum gestabant,. sed iuxta Catholicae Ecclesiae discis,linam: non erant ab Episcopis adlectae is & 'm consecratae. Nam. de Paullianistis. ad Ecclesiam redeuntibus camin expre δ' agit , & Graece ad hunc modum conscristius lenitum. - δἰ ἄδ δι--ανῶ σμώ -δἐ , Mab ea reae VAE τοι Memiiumat autem Diaraialsortim , quae in babitu destruen s sunt ureum i sitimem aliquam manuum nou bri uerint, Ommso fruer lateor reeenseantur- Perperam, ergo auctoritatα hujus.canonis quidam ordinationem Diaconarum, quam tot monumenta confirmanis expungere, studuerunt .. Media incedendum est via ,. ita , ut. illarum ordiactio non negetur , negetuς tamen saeramentalem Vero manux impositio es h ritus: sacramenti-- si adhibeatur conserendam. potestatem Mesesiastici ministerii: a quo lieres arcer tum dicta demonstrant ,. tum canon xxiv. Laodicenus, ct Gelasius i
litteris ad Epistopos Lucaniae α Siciliae :. de qua re agendum. est ite
404쪽
Liber Trigesimus sextus Cap. VIII. 387
rum. Si quis autem alia ad Diaconissas pertinentia scire dcsiderat, perIegat sex quaestiones ab eruditissimo Lupo pertractatas in scholio ad xv. canonem Chalcedonensem, S praelaudata: Exercitationis Cl. M Fini tria capita e nos enim quod instituti nostri erat , persolvimus.
De sero 'rabieratui ordine , e semque potestate.
de idem significat , ac Iatinum senior, Sc aliquando aetatis no men est, aliquando autem muneris ac dignitatis: nam ad honores. S graviora munia hi solent eligi, qui aetate , rerumque gerendarum experimento ceteris antecellunt. 'Ita Romani prudentiores patres ad rempublicam moderandam adductos seniores dixerunt. hormnque. Concilium feratam et quare Claudianus de vi. Honorii Consulatu . Gestarum Patribus eausas ex ordine rerum Eventusque refert, veterumae exempla secur τDigeris imperilsub judice facta Senatas . Errant idcirco tum qui sacerdotes intelligunt .ubicunque. Biteri
omen occurrit, tum 'qui presisteror eos tantum censent, qui aetatem jure magistratus praecellunt- In illorum numero sunt interpreteS ,
Moqui doAissimi, qui de Ecclesiasticis tantum viris accipiunt quod legitar Iudith vi II. 9. usu ad presb&teros Gabri, er Charmi, & E
cles. ιν. 7. Presbtero humilia animam tuam : nam in priori loco habetur Vox Upr, zelenim, qua senes omnes, uti S improbi insidia-ores Susannae, lingua appellantur hebraica; secundo autem in loco Pitet de Magnatibus sermonem fieri. Decipiuntur ex alia parte heteroloxi putantes in Evangelica legelli Umnes , qui di untur.presbγ- rem, este majores aetate, nuIta sacramentali a laicis discretos, atque ad nulIum aliud ministerium, nisi verbi, manuum impositione segr atos atque delectos. Hos autem , quamquam priori apite consutati sunt, inunc rursus oppugnaturi, praemittimus verba iidori lib. VI I. Orig. cap. ra. Fresister Graere, Latine senior ister-pruatur , mn pro aetate, vei deerepita senectute, sed propter honoremoc Ggnitatem: quae verba habentur quoque apud Grat. dist. 2I. cap. Claris. Ordinantur vero presbyteri apud Latinos non tantum impositione manuum, 'rerum etiam porrectione calicis cum vino , S patenae sum pane; quam porrectionem esse ordinis hujus materiam docet in Instraei. Armeniorum Eugenius IV. Ouoniam tamen orientales Ecclesiae materia hac non utuntur, variantque etiam in aliis ordinibus
ςonserendis, opus est, dat de sacrarum ordinatissam materia distincto
405쪽
388 De Τheologicis Diseiplinis
capite pertramtur . De Presbyterorum munere atque os&Io in Pontificale Romanum: Sacerdotem etenim oportet offerre, benedicere . praeesse, praedieare, er baptizore. At inter presbyterorum muriis . praecipua duo sunt, immolare Deo sacrificium , S a peccatis absol Were : nec desunt viri gravissimi qui censent ad hoc duplex munus conferri duplicem potestatem , ct characterem. adeo, ut in una presbyaeerorum ordinatione partiales duae comprehendantur : ita sentiunt Bellar minus de ordine cap. 9. Estius in dist. 24. s. ao. Vanro cap. 3. q. I. Piette q. s. aliique viri percelebres .
Pstor. I. Ordo Presbyteratus est proprium Iegis Evangelicae M.
Hanc propostionem promant omnia argumenta capitis primi. maxime verb illa , quae adstruunt vel auctoritalc, vel ratione , Vel Rentium universarum exemplo mysticam eorum, a quihus Numini os- ferri debet sacrificium, inaugurationem atque consecrationem. Demon seratur deinde thesis ex quo in Ordinatione sacerdotum adsit materia . sive sit instrumentorum porrectio. sive χωλ- , sive utrunque nec dest verborum sorma; S spiritalis potestas per illam tribuitur, ut mox explicabo . Rursus inauguratio presbyterorum exprimitur in Actibus Apostolicis ea phras, qua concilia, Patresque docent designari Sacramentalem initiationem. Act. enim xiv. a 3. legitur, Deum eonstituissent tuis per singulas Gelesias presisteros, ct orosent cum
μπα --, quo in loco hahes , precesque A posto, Cas . in inde Florentina Synodus, posteaquam ait Ordinem essesextomin Feclesia faeramentum , immediate de presbyteratu . Gradiat et ac Tridentina sese. 23. cap. i. docet sacrificium S sacerdotium divina o dinatione conjuncta esse, ita, ut qui sanctum Eucharistiae sacrificium agnoscit, externum quoqne est visibile Deerdotium debeat fateri , Scan. 2. ejusdem s)ssionis definit, saeerdotium later Ordines principonlocum tenere , S ad illud , tanquam ad perfectiorem finem , tenoro Ordinationes inferiores: canone autem tertio anathemate serit hae eti cos affirmantes Ordinem . sive fueram ordinationem non esse vere 9 proprie sacramentum a Gripo Domiso institutam . Postremh nil haben quod obtrudant infensissimi Ecclesiae hostes, nisi quod fideles omninab Apostolorum Principe, & a Ioanne in Apocalypsi, nomine Lor
dolum cohonestantur.r haec vero, ut cap. i. libri linjus , aliisque irio cis ibidem recensitis ostendi, adeo .fracta Selumbis argumentatse ut de illa me pudeat iterum Verba sundere. . . PROP. H. Non consertur Sacerdotalis ordo propter soluta mini
sterium verbi, sed ulterius, ct quidem praecipue propter sacrificium supremo Domino etiam in nova lege offerendum . Sequitur haec thesis ex dictis lib. xxx D i. cap. II. & cap. I9. ubi Diuiligod by Cooste
406쪽
Liber Trigesimus sextus Cap. VIII.
demonstravimus dari in novo Testamento sacerdotes , ad quos portinet Eueharistiam consecrare & consicere, eamque iugi sacrificio onsti e Domino. Ratio autem potissima illa est , quod Christus Iesus in Coena postrema Eucharisticis Vmbosis consecratis. Apostolis, quos tum, sicut desinit scis XXI I. Tridentinum, novi Tesamestri Deerdotes constituit, ut idem, quod a se factum viderant, ipsi agerent, man-. davit dicens: me Deste in meam commemorationem; de quo loco cum permulta utroque in capite dixerim, addam Hieroum Vidae metria iam pulcherrimamque interpretationem,
Sis Deite, ct post Meservate is saeuia morem. Et Deris moniti jam nunc assuescite mensis ἔ
Nam quoties lae verba meo mea nomine dom
ota super sanctis repetetir frugibus ore, se adero , totoque epulis subito inferar almis Corpore, visceribu ue meis, o favuiue σξαε
meipiam laetos, veteris flamen amoris 4
Idem constat ex ritu , quo apud Latinos. Graecosque presbyteri Inst tuuntur et nam apud nos Episcopus ait initiator Aeeipe potessarem ose ferre fueri tum Deo, Missasque celebrare, e . apud Orientales vero, Iphe Domine hune, quem presbterii gradum subire, dr a IVisei νο- Aim, reple dono sancti tui Spiritur, ut dignus flat Me crimine dr que rela assistere altari tuo, praedicare Evangelium fatalis tuae, offerre tiri dona erscerilia spirisalia, ct renovare ρ usum tuum per lavam 9m
ur Proximam pi sitionem. Praeterea S. P. Augustinus epist. et x. ad Va ierium, alias I 48. num. 3. lib. 2. Contra Cresconium Grammat. cap. 1 tantiisque in locis docet presbyteri ossicium non esse praedicare duntaxat Verbum Dei, verum Se sacramenta conficere & ministrare : atque Carthaginensis iv. Synodus, cui idem S. P. interfuit, canonem hunc ed dii tertium ac tricesimum i Episeopi, vel presisteri, si ad alterius Ecclesiam veMerint , in grada suos cipiastin , se tam ad verbum facieπ-dum , quam ad oblationem eon serandam invisentar. Denique suadetur haec veritas tum definitione Tridentini Concilii, tum ratione apertis- sinu . Sacrosancta enim Synodus sess. xxi ri. can. l. damnat assere tes sacerdotium esse nudum Mitiserium praedieandi Evangelium: atquα apparet ex praemissis disputationibus , etiam in haereticis, atque in is his, qui plebem non regunt, aut illam falsa doctrina decipiunt, j ἔ- crumentum ordinis permanere: quo insuper ordine condecorantur alOnachorum quamplurimi rite ad sacerdotium promoti, nullaque regetn dorum Diuitia Os
407쪽
3so De Theologicis Disciplinis
dorum populorum cura gravati. Id magis illustrabunt quae postea centur de Ordivis ebaractere. Hor. III. Consertur in sacra Ordinatione presisteris etiam s.cultas absolvendi a peccatis , atque haec retinendi. Ita desinit praecitato canone primo sacrosancta synodus Tridentiana. Haut secus deducitur ex potestate judiciaria , qua pra diti sunt
cerdotes, S de qua prolixe egi disputatione praecedenti cap. viiis prop. a. petitur alia ratio ex ritu ordinationis apud Latinos; Episeopus enim ordinatis manum prope Missae finem rursus imponens ait, e Leipe Spiritum sanctum, quorum remiseris peceata, cte. in qua ce-rcmonia quum habeatur materia, scilicet, manuum impositio, & λωma , idest, verborum istorum pronunciatio, agnoscunt Theologi Ω-pientissimi, quos paullo supra commemoravi, potestatem Sc characte νem distinctum a potestate S eharactere collato presbiteris, dum consecrandi, ct sacrificium offerendi auctoritatem accipiunt; ideoque Rhanc ordinationem esse sacramentum omnibus suis partibus constans iidem auctores propugnant. Cuius assertionis Cl. Eltius has rationes producit. Primum, inquit, in ordinatione consertur illa potestas , quae verborum formula exprimitur; ideoque verbis, quibus significatur potestas offerendi sacriscium , non datur potestas alia remittendi ac retinendi peccata, cujus potestatis significationem habent sola postrema verba, Accipe Spiritumsanctum, quorum remiseris, Deinde haec eadem sententia traditur a Catecnismo Romano p. z. cap. 7. num. 2s Ulterius Christus utramque potestatem separavit,unam ante passionem.
alteram verb post resurrectionem Apostolis elargitus. Eadem sere Bellarminus cit. cap. 9. ubi hujus duplicis potestatis praesidio nititur ad concordiam revocare sententiam, quae constituit materiam huius ordinis in sacrorum instrumentorum traditione, cum alia sententia νquae eamdem materiam locat in impositione manuum, assirmλns pe priorem materiam tradi potestatem sacrificandi, ct presbyterum ordinari ad mysticam oblationem: per aliam autem materiam ordinari ad potestatem solvendi retinendique peccata. Subscribit Bellarinino Leonardus Uanroy citato in loco, subseribit Sylvius in q. xxxv i I. Supplem. art. a. subscribunt viri alii clarissimi ab eodem Syl vio commemorati . Sed paullulum hac in re fluctuo: cnimvero impositionem manuum R ego in sacerdotum ordinatione necessariam esse propugno I at si haec statuatur tantum illa, quae in fine Missae adhibetur, jam sacerdos ad lacrificium , quod est actus Ordinis sui praecipuns, absque manus impositione ordinatus erit, quod puto falsissimum . Deinde Orientales in Presbyterorum 'ordinationibus nequaquam exprimunt potestatem peccata solvendi retinendique, sed exercendi ea munia tantummodo , quae in parte Pontificalis superius consulto exscripta nar rantur ; de nihilominus unica sacra Ordinationis ceremonia utramque
408쪽
Liber Τrigesimus sextus Cap. VIII.
aecipiunt potestatem, alioqui non possent Poenitentiae sacramentum adis ministrare , ct impendere poenitentibus absolutionem . Infirper juxta doctrinam S. Thomae q. XXXV I r. Supplem. art. 4. ideo sacerdos est minister baptismi . Parintentia , unisioris extrema, quoniam purgarea pereat rest dispositio ad sacramentum Eucharistiae, quam conficerect osterre est munus presbyteri praestantissimum. Ut ergo in presbyterum consecratus cum potestate offerendi sacrificium , baptietandi, Suinungendi infirmos audisritatem nanciscitur ἔ ita potest eam ordina-lissens , potestatemque recipere , quae requiritur ad si l stenda admisso. tum sceIerum vincula .. Aut ergo postrema impositione manuum , tanquam accidentaria ceremonia, confirmatur, exprimitur , & declaratur
peculiarix potestas in essentiali ordinationis ritu implieite colIata, cquod minime repugnat Dominum Iesum cum Apostolis praestitisse, aut sabiim quod Latini duplici, ac separato ritu perficiunt, id Graeci unica adimplent initiatione , in qua idcirco verba illa pronuntiant, τῆς τοῦ σου - τοι δώρ- , Reple Docti Spiritus tui douo i
mmonstratur Episcopatum esse ordinem, propriisve nominis
eulor, nomen trahens, idem est, ac superinspe9or, speeu lator. Recte itaque ac sapienter in lib. XI x. de Civ. Dei Doctor Maximus Augustinus , Episcopatur uomes es oueris,. non honoris . Grais eum est enim, atque inde ductum vocabulum, quod ille qui praefieitar, eis quibur perficitur fuerintendis , raram eorumseisieet gerens. Habe intur & in veteri Glossario apud Duclangium, Episeopur, minator , superspectator, Deculator. Episcopi proinde nomine appesIabatur ia veteri Testamento is, qui Levitis praeerat, ut a. Esdrae xl. 22. Iuxta Graecos Latinosque Codices Arai filius Bani ; ibique in Hebraeo exeat Nps, Pahid, I sitator . In Psalmo item cui ir. 8. de Doeg Id maeo, S sensit mystico de Iuda proditore, Iegitur, D episeopatum eiuraeeipiat alter ς ubi Graecus. habet τήν ἰ--ν, St Hebraeus in ps', 'e Audabis. Dominumi quoque Apostolus Petrus r. Ep..ri. as. appellaVie vinnarum nostrarum Pastorem Ois pam. Iure igitur meritoque ii, ni in Ecclesiastica Hierarchia ceteris praeponuntur,. insigniti sunt honestissimo, amplissimoque nomine Episcoporum .. Hi saera & mystic ceremonia ad sacerdotii apicem promoventur, impositione manuum, ver rum. forma ,. atque iuxta Latinum ritum unctione etiam Chrismatis, quo per totam coronam capitis deliniuntur: quaprop:er quae stioi Dissilirso by Coos
409쪽
392. De Τ ologicis Disciplinis
se Ioa Theologis instituitur , num ipsi presbyteri in Episcopum ores.
natio propriam Ordiuis, atque sacramenti ratrinem habeat. Episcopatum ergo sacramentum non esib tradideriit antiquH-xum permulti, Hugo Victorinus , Magister, S. Thomas, S. Bimaisve itura , ' alii plerique laudati ab Estio in dis l. 24. l. 28. & a Morino
3.. n. Exercit. p. num. 6. Etenim asseruerunt hoc nomen ordinis aecipi
posse duplici sensu , ampliori uno, quo intelligitur spiritualis potestas, non jurisdictionis tantum, sed etiam secrarum quarumdam areonum . v. g. conficiendi chrisma, inungendi frontes baptigatorum , sacros tuo Eeelesiae ministros initiandi, quo sensu Episcopatimi esse ordinem res
est apertissima: & significatione alia peculiari S pressorῖ, juxta quam
O do est sacramentum propter Eucharistiam consecranda in & osserenis
dum a Ch. o iustitutum , & hujus ossicii gratia potestatem & characterem mpertiens ς atque in hac acceptione, quoniam potest ite
eonsectandi & offerendi immaculatam divinamque hostiam amplior aut sublimior nulla alia consertur , Episeopatum titulo, & honore Ordivis nequaquam frui. Fuerunt deinde quam plurimi, qui etsi assc-maruiit Spiseopali Ordinatisve non imprimi novum. Sc a presbyteratus sistina lo distinctum characterem ἰ docuerunt tamen in ordinati ne i pia characterem presbyteratus intendi magis , perfici , atque ad munῖa alia ampliarῖ, m me pacto, quo character presbyteri per postremam manuum impositionem extendi ad potestatem sol rendi &retinendi peccata, propugnant aliqui Theologorum, ex eoruin numero , qui in presbyteratu perfici duas ordina laues existimant. Huius autem generis sacramentum esse ordium Episeopatus putant Pa-Iudanus, Vasquea, Gamachaeus , d. alii apud Morinum cit. Exercit. ιTum. to. E. I l. necnon Fridericus Gavariti, Argentinax, Gibbon ,, ciliique nostratium: qui propterea inquiunt Episcopatum esse quide in Uriinem, ac sacramentum, sed ab Ordio sacerdotali non distingui, . visi prout perficiens secernitur a persere bili, sit in exemplo intensio et inalitas , aut seientiae habitus de una ad alteram ratiocinationem proce utens. Viri denique sapientissi ini tenent Episcopatum ' sacramentiri. esse, Ac ab Ordine Presbyteratus omnino distinctum ς atque id proi Nagnant Ioannes Maior, Scotus, Cajetantis, Petrus Soloe, de quibos citato in loeo Bellarminus , d. Estius: hidem hi duo viri sunt mi, ac Sylvius, Meratius, Isambertus, quorum loca innuit Mori innus eade ua Exercit. num. 7. Adde ICC. Dre omnes apud Emman. G-aal. tom. i. in Decret. Pag. ψZo. necnon iuniores Theologos , Haber tum de rdiac cas. 6. Tourneliit m q. 6. art. r. Ivenia dissert. 9. cap. a. itisse p. a. q. r. a. cap. I-L Droint lib. v I r I. pag. 3 79. Van roy cap. a. q. 6. Pierio q- item 6. yc. I lis adhaereo . immo arbitror sa cillimum esse oppositas istas sententias concordare, si Theologice o
410쪽
393 Liber Τrigesimus sextus Cap. IX.
losophis: mentemque meam subiectis positionibus adaperiam. Paop. I. ordo Episcopatus est sacramentum , Se quidem a Presbyteratu distinctus.
Demonstratur i. iisdem scriptura: Iocis, quibus i p. I. probatum universim est, ordisem esse sacramentum . Praecipue enim id evincere studuimus verbis Pauli ad Timoth. Epistola i. cap. IV. I . ct epist. 2. cap. I. 6. unde constat Timotheum ordinatum fuisse per impositioneis manuam presisterii, ac tali ordinatione superna gratia exornatum. Ouo arstumento ad hareticos revincendos Theologi utuntur omnes ,
immo & Synodus Tridentina sies . is. Atqui Apostolus loquitur de Ordinatione Timothei in Episcopum, ut inquit Chrysostomus, cujus ver-ha produximus eodem cap. I. ad 3. opp. & cum Chrysostomo Theophyladius, Oecumenius, Anselmus, S. Thomas, & interpretes alii notae non insimae . Itaque aut Episcopatus est ordo, aut, quod nefiis est affrmare, ordo non est saoramentum . Vide Emum dist. 24. β. 28. S in utrumque Pauli locum. Hinc deducitur probatio altera ex Tridentino Concilio, cujus laudato cap. 3. hare: stat verba: Cum Seriptara testimonio, e ostima traditione, O Patrum uuanimi Gnfensuperspicuumsit, per sacram ordinationem, qua verbis, U' sigris exterioribus perseitur, gratiam conferri, dubitare nemo debet ordinem
esse vere 9 proprie unum ex septem sinuae Ecelestas aeramentis: in vitenim e ostolus, eAdmoneo te , ut refumus gratiam Dei, quae est isce per impositionem manuum mearum. Non euim dedit nobis spiritum timoris, sed virtutis, ct dileerionis, ct sobrietatis . Eadem sacro dia Synodus proximo capite docetfaera ordisatione Episcostoraw, D-
eerdotum,Heeterorum ordinum constitui Gelesioneam Hierarebia π, quam divina ordinatione institutam desinit sexto ejusdem sessionis canone . Oecumenica ergo Synodus agnoscit in Episcopatu impositionem manuum, quae est sacrae ordinationis materia, divinam institutio aem, ordinationem sacram, supernam gratiam , spiritumque virtutis S dilectionis, atque Hierarchiae principatum . Sid vero necessarium ulterius est, ut Episcopi inaiiguratio ad dignitatem sacramenti evehatur Huic deinde sententiae plurimum consentanea videtur Patrum tradi. tio ς siquidem omnes inter Hierarctisos ordines tres singillatim con- numerant , Episcopatum nempe, Presbyteratum , ct Diaconatum ζ uos dignitate , offetoque distinctos esse nemo unus Catholicorum in. cias ibit. Nullus autem persecta ratione in Hierarchia constituit tir, nisi per sacramentum sacrae Oedinatiouis; quare electus, sed nondum Aoniceratus Episcopus, non habet potestatem aliquam exercendi ea , quae sunt Ordinis, etiamsi confirmatione accepta valeat jurisdidtione nae ercere, prout constat ex cap. Tranμῆ sem, de Elect. ct Electi pote- , Rique nunquam Episcopus, sed tantum incido Uectus, in qui- huivis Romanorum Pontis cum Epistolis, aut in Canonum collectioni-