장음표시 사용
431쪽
414 De Theologicis Disciplinis
nominari etiam viros , qui rebus administrandis praeficiuntur, idque comprobavit verbis Plutarchi in Numa , ct Ciceronis lib. vi I. ep. tr. ad Atticum. Ex ipso ergo Episcoporum vocabulo insertur his committi populorum ac fidelium regimen, Si praeseEtiaram; quod commonstrans Paulus Act. xx 28. ait Ecclesiae Pastoribus: Oguendite ιο-bu , ct universo gr*i , in quo τοι Spiritur sanctus posuit Dise οι ν gere Getesiam Dei. II. Episeopi in Apocalypsi Ioannis cap. a. dicunture queu, non utique alia de causa, nisi propter. Evangelium, quod annuntiant hominibus , S propter eminentiam auctoritatis, qua pol-Ient , Angelos enim esse Dei nundios commonstrat illorum vocabulum, S inter res creatas principem habere locum, neminem latet: quare S. P. Augustinus de Civ. Dei lib. X v I I I. cap. 3 s. etiam Domino Iesu. Episcopo animarum nostrarum , sicut appullatur I. Petri tr. et s. Auis geIi nomen ob Evangelii annuntiationem , ct Ecclesim regimen convenire demonstrat. Celebris Apocalb psis interpres Arethas inquit: E
elesiae prae serior est eAngelus ἰ quod S confirmat Gregorii Theologi auctoritate . In eamdem Apocalypsim intendens animum Tertullianus, Hubemur cinquit lib. I v. adversiis Marcionem cap. s. annis alamis
nas Delesias: nam etsi eapocal sim ejuι Marcisu respuit, ordo tames Episeoporum ad originem recensor is Daunem lubit auctorem. III .Quamvis etiam Presbyteri sacerdotio fungantur ἔ Episcopus nihilominus an istonomasticefeerdos nuncupatur: ideoque sanctus Hilarius Pictavensis Episeopus dieitur a Venantio Fortunato lib. I. Vitae S. Martini, Rite Deerdotis penetralia jure gubernans . Id vero non alia ratione, nisi quia Episcopus inter sacerdotes praecipuo
fulgot honore. Immo non sacerdos tantum , sed summus sacerdos appellatur Episcopus, nam Ambrosius lib. I. de Sacram. cap. r. num. q.
inquit: Sueelisus fammus sacerdos ς licet enim presisteri feeerint , tamen exordium ministerii a summo est sacerdote: succinctus, inquam. suismus Deerdos pedes tili Iavit. Nota hoc in loco Episcopi amplitudinem ac dignitatem, eiusque a presbyteris discrepantiam . Praecit tus Fortunatus Leontitim Episcopum alloquens carm. xv. lib. I. ait:. Proedis multor , nulli minor atque secundus, ,
Nee superest aliquid, quod dare possit bonor.
Adde quae cap. 9. ex Optato. Sidonio, aliisque dixi de saeerdotio in primum, S secundum ordinem dividendo. IV. Tribuuntur Epileopis
characteres alii, quos S. P. Augustinus in Ps. I 26. num. 3. simul enumerat, ct inde inseri Episcopatus osscia, honorem ac potestatem . . Explicans enim ea verba, Dominus eustodierit etvitatem, atque in
Civitate intelligens mystieam Ierusalem ides , Ecclesiam , Et Episeopi, inquit, hoe faciunt et nam ideo altior Deus positus est Episcopis, ut ipsi superintendant, er eustodiant populum . Num ct Graee quod dicitur Episcopar, ιος Latine saperistentor interpretatar: quia superimeν-
432쪽
Liber vigesimus sextus Cap. XI. 63s
dit, quia desuper ridet. 2-modo enim Vinitari altior D sitas ad eadytodiendam viineam , H dr Episcopis altior sicur factus est. Post pauea: stidimus vos ex o io dispensationis: ta quam vobis Pia res furuus , sedDb illo Pamre vobisium oves sumus. Tunquam vobis ex hoe Aea d Hores fumus , sed sub illa uxo Magi tro in bae schola vobiseum eondifeia
pulisumas, ere. U. Cum in tanta Patrum copia, illorumque sententia- .rum glutinatione Gregorium Nazia enum cognomento Theologum . laudaverim quidem, sed Arethae testimonio, nulli ve ipsius verbis productis: exseribam quae Carmine XI. ad Epistopos de horum eximiis characteribus scribit, interprete Iacobo Billior Gari Custodes animarum, quique riuantis Famentum manibus regitis mirabile vestris, sique Deum θα-σmo generisoriatis in unum , Lux vittae , fidei eolamen, fundamina mundi , Diactores vitae, nullo qua elauditur aevo,
oriuiferi, filiis praeclaris quique sedetis
Subtimer, ere. Ex his ergo, aliisque sacrorum Antistitum flammis, amplissimisque avocabulis , titulis, Ossiciisque sublimis illorum ordo, potestas, auctoristas magis , magisque statuitur, sulcitur , corroboratur .
SEXTA ARGUMENTATIONUM COMPLEXIO.
Postremo loco demonstratur propositio Petitis a ratione argumentis, quae ex praecedentibus facillime deducuntur. Horum primumst: Admittendam esse Hierarchiam Ecclesiasticam disina ordinatione constitutam tradunt Patres, definiunt Concilia, de ratio ipsa suadet. Forent autem in hac Hierarchia omnia permixta de confusa , nisi unus ceteris praeficeretur, ,ec esset ordo Procerum S Antistitum , quibus
presbyteri, diaconi, aliique clerici, & laici in iis,quae spiritualis sint oris dinis, subiicerentur. In eadem rursus Hierarchia Episeoph presisteri,ctiaconi comprehenduntur; ideoque sicut diaconi presbyteris , ita presbyteri subjiciuntur Episcopis . II. Ab Apostolorum aetate unus tantum Epistopus praefuit majoribus Ecclesis, adeo, ut secundo saeculo quum Narcissus Iemsblymorum Antistes aetate provectiori cerat enim anno circiter centum natus Episcopali oncri sustinendo impar videretur, eiusque, nec non cieri & plebis consensu Alexander, qui sacra loca visitandi desiderio permotus advenerat Ierosolymam , in Blio illius Ecclesiae fuisset constitutus ; id nonnisi disina dispensarisne divinoque oraculo iactum merit, ut Iegitur apud Eusebium Id. F. l. VI. cap. I. & in Alexandri Actis apud Ruinartium pag. r ra. Singularis autem Praessit , lium tenens, atque in Ioeum unius Pastoris iussectus incommunem presbyterorum ordinem nequit redigi. III. Habet Epistopus sepra presbyte-
433쪽
sbuterum ampliorem ordinis pIitestatem et ad illum siquidem attinet
ad sacros Ordines promovere, conferre sacramentum confirmationis, aliaque munia exercere, quae praestare nequeunt presbyteri, ordinaria saltim auctoritate. IV. Si presbyter alium in presbyterum ordinariret non insignitus Episcopali consecratione . talis ordinatio irrita penitus ae nulla esset. Habet itaque Episcopus potestatem inaugurandi sacerdotes, qua potestate carent preSbyteri. Demonstratur autem an tecedens insigni testimonio S. Athanasii, qui in sua adversus Arianos Apologia pag. II . novae editioniS probat ischyram, de quo supra, in Epis atu ab haereticis constitutum , nec fuisse presbyterum , ita scri
redavos: ω πάπις ώ πώ αυτοῦ λ τατο που ' πῆ χίσματι γιγλεσι. V. Episcopi denique etiam jurisdi Elionem habent ea , quae presybteris eommittitur, ampliorem; nam statim ac praeficiuntur Ecesesiarum ro-Eimini. possunt consessarios approbare. serre excommunicationen aliasque censuras , ac pre byteros ipsos suspendere°radare; tametsi haee iurisdictionis potestas, ut saepe diximus, possit a potestale Ordinis separari. Episcopos itaque esse , ac semper fuisse superiorisoresbuteris, auctoritate Scripturarum, definitionibus Ecclesiasticis , traditione majorum, institutione atque successione eorumdem Epilio- Dorum, ipsorum quoque nominibus & charactem hus, ac demum i heologicis rationibus, quod praestandum erat, osten limus. Ao xA, QUE AEMANI OBTRUDUNT, RESPOMIo Sed nul Episcopalem auctoritatem honoremque deprimunt, haee obiiciunt. Aperta, inquiunt, novi Testamenti loca priori Ecclesiae institutione, atque oeconomia, eosdem omnin Episcopos, ac presbyteros, ideoque nil inter istos versiari discriminissilia seclusa iurisdictione, S gradus praerogativa, quam Antii titiDub s lateque provectioribus , Ecclesiae progressu temporis contulerunt Antecedens probatur ἔ enim vero Act. X i v. 22. legitur Apostolos constituisse per singulas civitates presbieros. XU. 2. 6. 22. XXI. numerantur conventus Apostolorum , senioriinique, scilicet ut raelegitur, presbyterorum, HI νεν - - . In priori ad Timoth. U. Α universus ministrorum sacrorum coetus dicitur mimo cap. V. I . preobmeri appellantur ii, qui praesunt. Atqui lacer
434쪽
Liber Trigesimus sextus Cap. XI. 6 Ip
nemque administrationem recepti, quique ceteris praesciebantur, proeulclubio fuerunt Episeopi: hi ergo a presbyteris minime olim secretierant. Neque dicas nonnullos quidem presyterorum fuisse Episeopos,
at non omnes e aperte namque in eodem novo Testamento omnes presbyteri dicuntur Epistopi , atque omnis inter illos differentia amo v
tur . Nam Act. XX. II. ad se Paulus Vocavit presbyteros omnes Ephesos , ouos Vulgata nostra appellat Majores nata , raeca autem Lectio, τὐι-τὼ εὐυπὼς et atque hos presisteros longa alloquens oratione, versu 28. vocat Episcopos . Inter istos denique, ac diaconos nullum ordinem medium agnoscens in Epist. ad Philipp. i. gratiam &pacem apprecatur sanctis omnibus , qui erant Philippis , eam Episcopis ct diaconibus, nulla presbyterorum mentione facta . Resp. i. Non deesse, qui censent primis Ecclesiae sarculis non tantum gradu, S auctoritate, verum etiam nomine Episcopos a presbyteris fuisse distinctos, quod viri aliqui docti probant praemissis testinioniis Clementis Alexandrini, Origenis, ac Tertulliani, abiicientes sententiam aliorum Patrum, qui asserunt voeabula Episcopi, ac presbieri , immo ct diaconi, fuisse olim communia, prout scripserunt post Chrysestomum plerique Graecorum , necnon Latini cum praeliantissimo doetore Hieronymo : qua sententia recepta , presbyteriani hac prima argumentorum farragine Iudunt operam . Sane defendi potest. in prima Fcclesiarum sundatione Apostolos illis Ecclesiis, in quibus adhuc ipsi commorabantur, ct in minoribus aliis subjectis alicui nobi- Iiori , ct in urbibus praecipuis constitutae, presbyteros tantum, &diaconos ordinasse, siqii idem munus Episcopi aut illi gerebant, aut Antistites amplioribus Ecclesiis praepositi, E. G. Timotheus Ecclesiae Ephesiorum , Titus Cretensium; in Ecclesiis autem nobilioribus constituisse Episcopos , & diaconos , atque ex illorum numero crescente postmodum fidelium multitudine ab ipsis Episcopis presbyteros se lectos atque ordinatos suisse. Igitur data opportunitate nunc Episcopi &diaconi in Actibus & Epistolis Apostolicis commemorantur, nunc dia Coni , dc presbyteri; quoniam necessum non erat in eadem Ecclesia ab initio constitui ct diaconos, ct presbyteros, ct Episcopos , ac multo minus easdem ad singulos istos dirigi exhortationes . Ouare S. Epipha-9o8. de Aerio , in cujus ossicina haec phismata procusa suerunt, ita scribit: Sed nimirum veritatis iste ferem igποranr, nee tu retanditiore historia versatus , non intelligite vomtum , cum recens entie esset Christiavi dogmatis propagatio , pronoPRria se . Num ubi jam Episcopi constitati fuerant, ad Episcopos Er diaconos scribebat: neque enim subinde omnia ab Apostosis ordinar poteraui; μ' qaidem presisteris in primis ct diaconis opar erat, o quibus videlicet ambobus Ecelesiastiea negotia administrari possur. 2 ram Episcopa x diguas aliquis occurrerat, uallus ei loco
435쪽
propositara est Episcopus. ubi O necessitos postulabat, in eorum . qtii Episeopatu digni eranι, evia deeror, ibi Episeopi eoussitati: sed
is haud magna multitudo foret , reperiri nulli potuerunt, qui Epi- Boi erearentur; nude solo Episcopo comenti fuerunt. Sine diaeono autem Episeopus esse non potest. Pro hac Epiphanii sententia pugnant acerrime Ioannes Pearsonius in Vindiciis Epistolarum S. Ignatii cap. iEgo tamen arbitror , Eiscopi & presbyteri nomina fuisse in Ecelesiae exordio communia , munia vero , gradum, ordinem & auctoritatem diversa: nam ita censent, ut dixi, praestantissimi Ecclesiae Patres, quorum assertio & potest ex ipsis sacris litteris comprobari, & sacile eoneiliari cum sententia Epiphanii; quum non repugnet eadem vocabula ampliori significatione pluribus, stricta autem & propria uni tantummodo convenire. Patrum autem Ioza producam infra , tertiam ,& quartam oppositionem eX pendens: nunc quoniam contrita hac prima reliquae dilabuntur , in scripturis persistam paulluliam. In his igitur Aphtoli, Episcopi . pre uteri, ct disconi nunc communi, nun peculiari acceptione nominum inveniuntur descripti. e solus dicitur Christus Iesus in Epistola ad Hebraeos ii l. t. ostili dicuntur duo- deeim , qui tali vocabulo communiter honestantur , Mati. x. a. Lucaevi. 13. Afit. I. 26. postoli dicuntur etiam Barnahas, Paulus, Andronicus, Iunias , Epaphroditus, aliique piares ad Corinthios prima , xv. 7. Dissoput item appellatur Dominus i. Petri ii. as. Difeori vocantur , qui Ecclesiam regunt, ct constituunt presbiteros , Act. xx. E8. ad Timotheum III. R. & ad Titum r. 7. mssopi denique dicuntur ii omnes , qui Ecclesiae aliquam curam gerunt, Ad Philipp. I. I. Presisterum se appellat Petrus r. Epist. V. I. item Ioannes initio epistolae
secundae ac tertiae ἰ eodemque nomine Uocantur a Paulo I. ad Timoth.
iv. 14. & U. I . Episcopi Eeclesiis praesem. Etiam Diaeoni initio epi stolae ad Philippenses, in tertio capite primae ad Timotheum, aliisque in locis dicuntur sacri ministri presbyteris inferiores; ct nihilomimis Archippi quoque commemoratur prope finem epistolae ad C Iossenses: quamvis idem Archippus eo quod obierit Apostolicum praedicationis munus, a Paulo scribente ad Philomenem cap. I. g. v c tur συπρα--, eommuito ,& Episcopus a Hieronymo, Ambrosiastro,& aliis existimetur. Invenimus ergo sacerdotum , sacrorumque min strorum vocabula modo uno , modo altero sensu usurpata : idque, ut dixi, Patrum testimoniis paullo post confirmabo. Nunc ad obieeta paucis respondeor Demoustrant manifesti novi Testamenti loca o imidem omnino fuisse Episcopos, ae presbyteros, quantum ad amplio rem vocabulorum significationem, concedor quantum ad officium, tradum, ordinem, dignitatem, nego . Significationem nominum' tradidi initio cap. viri. ct xx. Etiam Dominus Iesus nuncupat urspilaopus & Apostolus: nullam ergo habet iupra Apostolos & Episcopr
436쪽
Liber Τrigesimus sextus Cap. XI. I s
auctoritatem Petrus item aiebat , -εσβυτίνουν τοῦ Vis i tuis i, Presbteros, qui tu et obhJunt, obsecro comprobyter, aut iuxta Vulgatam , Seniores consenior : ergo ne presbyteri Amstolorum principi pares erunt Z Demum S Episcopis tribuitur δια-νia: audentne Puritani Episcopis diaconos comparare Z Adde iisdem locis , quae opponuntur , confutari adversarios . Etenim ex obiectis locis constat Episcopos Ecclesiae praesci, ut constituant presbyteros, ad Tit. I. s. ut praesint, ac Iaborent in verbo ct doctrina , i. ad Timoth. v. I p. ut virorum Ecclesiasticorum caiisas dirimant, ibidem versu I9. At vide probationum nostrarum priorem seriem .Postremb quod Paulus mittens Ephesum ad se vocarit majores natu , ct istud Aerianos revincit zs quidem S. Irenaeus lib. 3. cap. l . num. 2. interP etans qyrae leguntur
Act. xx. I . de Paulo inquit: Iis Milero enim eonpoeatis Discuis erpresbierit , qui erant ab obeso , ct a reliquis proximis civitatibus,se. quo in loco Episcopos distingui a presbyteris, ct non tantum
Fphesmum , veru metiam proximiorum urbium praesules Miletum prosectos, ac proinde Puritanos verba scripturie detorquentes inaniter cavillari, ex Irenaeo perspicue colligitur, prout recte sapienterque adnotavit pag. 2 r.editionis suae dosissimus Massuetus. Puritani rursus objiciunt: Clemens Romanus Epist. ad Corinth num. 42. scribit Apostolos per regiones verbum Dei annuntiantes constituisse viros probatae virtutis Γι μισ---δια-- σ-ππί-
in Episcopos oe dia nos eorum , qui eredituri erant: de quo loco di-Nimus cap. X. agentes de Chorepiscopis . Presbyteri ergo distincti ab Episcopis nulli erant. Hinc Papias in fragmentis, quae supersunt apud Eusebium lib. I. II. E. cap. I9. presbditerum appellat sanctum Marcum Episcopum Alexandrinum ; S Zoipeus quoque Praesul Comanensis, de quo in eadem de Chorepiscopis dissertatiuncula, in ipsemet Eusebiana Historia lib. V. cap. 16. ah Anonymo S perantiquo Auctore gesta Mon-
, eanistarum narrante, συμπεσωτεροι , compresbur appellatur . Possunt
hujus generis exempla proferri quamplurima . Resp. ad i. nihil adversius nos erui ex Clementis Epistola, quamquam Possimus asserere interpolatam esse, ac pluribus saltim in locis dubiae fidei. Quod enim diximus supra , oppositionem pariter elidit istam ς sive reponamus vocabula Discopi, S presisteri suisse aliquando communia et sive affrinemus Evangelicae praedicationis initio construtuendos fuisse Episcopos, qui Apostolis abeuntibus plebem regerent, eisque deputandos instrvientes ministros ; ab illis autem progressutζmporis presbyteros ordinatos , tali numero, ac tali in nomia, qualem exigeret fidelium multiplicatio. Praeterea Clemens in eadem
Epistola discrimen Episcoporum a prasbyteris evidentissimδ tradit.
Numero quippe i. mandat, ut rc verentiam exhibeamus Ecclesiarum
437쪽
4aci De Theologicis Disciplinis
, idem repetit num. 2I. Praepositos nos,or resereamur prothyteros nostror hoπoremur, τις ν ωδεssa , τὰ Θίμι ἀειὼ τιμώσω - . Num. 4O. dilucide summos sacerdotes , presbyteros , diaconos, ct laicos sesernit, adducta veteris legis comparatione: ait enim: Summo Deerdoti Da m uera νιbuto suot, ctfacerdotibas loeus proprius ossi gratur es , ct Levitis sua ministeria ineum fiunt, re homo lateas praeceptis Misis corstringitur: τῶ γὰρ mi ia
Ouod dixi videri epistolam illam ad Corinthios interpolatam , pluriis hus argumentis demonstrat Hen. Hammondus , praesertim ex permixtis in illa Epistola verbis Isaiae LX. I . &Lxv I. ai. Sed vide adnotat. Cotelerii tom. I. PP. Apostolic. pag. ι o. Priori responsione , innixa vario vocabulorum sensui, solvuntur obiectiones duae de Mareo , &Zotico nuncupatis presbyterii ἰ tametsi Papiae verba haec sunt, xvi x.is
narraba', quod Marcus interpres Petri, oe e. ubi viμεαβυτειοι dicitur quilaquebatur de Marco, & nota Marcus ipse : quod S constat ex Uurissione Rufini, atque ex Valesiana pag. Ita. Zoticus etiam Comanensis Episcopus lib. v. H. Eusebit c p. I 6. pag. I 82. non est ille, qui supra pag. r 9. ejusdem edit. Valesii vocatur presbyter. Iste namque Otrenus erat , non Comam iret atque Otrum in Phrygia salutari fuit, & G-mana in Armenia secunda, fuitque inlaper inter utrunqne Zoticum differentia aetatis, ut demonstrat cit. cap. II. Io. Pearsen is Tertili Aeriani opponunt Homiliam r. S. Ioannis Chrysostomi In Ep. ad PhiIip. ubi explicans eximius Doctor illa Pauli verba, Cum Epiis Bois, ct diae ibus , inquit, πρεσβυτέρ- συν- ε-, Presisteros ita appellavis. Similia Theodoretus, ac Treeophylaetus . Praeterea Homiaxi. in I. ad Timoth. quaerens Chrysostomus cur Apostolus nominatis Episcopis., omisso presisteratus Ordine , ad diaconos transierit , Itala
selliser, inquit, inter Episcopum presisterum interest fere sibiI. Rationem addit, Quippe ct presbieris Desesia cura promissa es, o
qua de Episcopis dixit, etiam presb eris congruunt iaResp. Chrysostomum hoc tantum velle, quod etiam Episcopi in aerdum presbyterorum nomine designentur , atque presbyteris quoque committatur animarum cura , ct munus baptizandi , conficiendiae ministrandi Eucharistiam , necnon a peccatis ab luendi, non tam mem independenter ab Episcoporum iurisdictione, & auctoritate . Id evideras est tum ex aliis doctoris praestantissimi locis, in quibus apertissime tradit discrimen presbyterorum ab Episcopis , ut diximus in probatioi utin nostrarum sectione tertia; tum ex his duobus , quae obpetuntur a Puritanis. In primo etenim loco , quaerens cur Paulus scri
438쪽
Liber Τrigesimus sextus Cap. XI. 62 a
seopor nominaverit, inquit Chrysostomus : τὸ τί οῦ μίae .eλ- πολλοι
Episcopi. Z Aequaquam. Ses presisteros ita appeluetis ς tune enim a hue eommunicabant nominibus , ct Episcopus diaconus dicebatur . Atque id sanctus Doctor confirmat, ex quo Paulus ad Timo t. 2. cap. IV. s. scripserit σου πληροφόρησω , erra, tinnisterium tuum
imple, quum tameu esset Episeopus. Timotheum vero fuisse Episcopum, ct non a presbiteris, sed ab Episcopis ordinatum demonstrat Chrysostomus ex Epistola I. cap. rv. I . EX qqibus omnibus inseri, avtiquitur ipsos etiam presbteros voeator Episcopos, ct diaconos avristi: quamobrem hodie multi Episeopi ita feribunt, Compresbytero er Condiaco
Viden Chrysostomum admittere inter Episeopos presbyterosque solam. vocabulorum communionem Z Percipis inter plures presbyteros ejusdem urbis agnoscere unum duntaxat Episcopum Animadvertis Timotheum distingui a presbyteris ὶ Cernis, ut presbteri, ita diacoui appellationem iisdem viris a ChVEstomo aptari λ Sunt ejusdem generis quae leguntur in Epist. ad Timoth. hom. xt. ibi namque a stirmans Apostolum nominatis Episcopis ad diaconos orationem conVertere ν , Omi s interim presbeeratus ordine , latetur ordinem presbyterorum ab ordin- Episcoporuin disserre : idem confirmant illa verba, ἔτι si παλ-m suσον,, quae melius vertas, Cetasiam haud multum ivierest, quam, Interest fere nibii. Ulterius Chrysostomus tribuit ibidem Episcopis sa cultatem ordinaudi, quam presbyteris denegat. Quod autem e tian presbyteris adscribat fidelium curam , ct a stirmet ad illos quoque pertinere saluberrima Apostoli monita, monogamiam , sobrietatem , hospitalitatem , ceterasque virtutes ς hoc ultro fatemur, neque cum adversariis lanem de hac re ducimus contentionis . Postquam autem diximus de Chrysostomo, perpauca subjicimus de Theodoreto , atque de Theophylacto: quorum ille in primam ad Timotheum p. ait: EUderataim vocabant presbditeros Episcopos , eos autem, qui naue vocautar Episcopi, Apostolos nominabatis. procedente auten; te ore e Dostol rus nomen reliquerunt iis , qui vere erant e Dostoli: Dise atur autem appellationem iis, qui olim appellaba,tur postoli, imposuerant . Theophylactus vero in Epistolam ad Philippenses scribit etiam presbyteros dici Episcopos, quod etiam Usi populum inspiciant, ut purgeut , edi litaminent, stilicet , exorcirent Catechumenos, & baptismum con ferant: sed alia esse Oileopi o flaia, non enim presb teri ordinant; e ius rei causa reliditam Titum in magna Insula Cretae , at o flaia Epistο- palia exerceret, scribit in prooemio continentariorum Apostolicae E - uolae ad eumdem Titum is
439쪽
opponunt 4. Si est inter Episcopos ac presbyteros discrimen aliquod . istud nonnisi progressu temporis inductum fuit prudenti Ecclesiae oeconomia atque institutione . Igitur ab Ecclesiae incunabulis presbyteri ab Episcopis noque ordine, neque auctoritate distabant. Prob. ant. expressissimis Magni Hieromi testimoniis: qui Epist. Io r. ad Evangelum , alias 8s. ad Evagrium, redarguens diaconum se presbieris aequantem ait: Nam eum e solus perspisse doceat eosdem ese presisteres , quor Discopos, quis patiatur, mensarum viduarum minister . ut supra eos se tumidas esserat , ad quorum preees oristi eo ursanguisque eonficitur Z Hanc Episcoporum S presbyterorum aequalitatem S. Doctor confirmat scripturarum auctoritate , nimirum ex Epistola ad Philipp. r. r. ex Aetibus Apost. xx. 28. ex Epist. ad Tit. I. s. S I. ad Timoth. Iv. Iq. Sitque ex I. Petri ult. I. ac I. Ioannis r. His
locis productis , inquit unum presbyterorum ceteris suisse pri positum ad schisnata ac dissidia vitanda : autem postea unus elereus est qui eeteris praeponeretur, in sebi alis remedium factum est: ne an sequi ae ad se trabens orsi Ecclesiam rumperet. Proseri subinde rationem , auid enim Deit, excepta ordinatione, Discopus, quod presiditer non faciat Idem Hieronymus comment. in Epistolam ad Titum cap. I. plura scribit, quae videntur Presbyterianorum errorem stabilire . Principio enim ait: Idem es ergo presister, qui Episeopus e ctant quam diaboli Ninctu studia in religione fierent, diseretur in Populis, Ego sum Pauli, ego solis, ego autem Cepha, communi presb terorum eonfisio Deo gubernabantur . Subiicit immediate: Postquam vero unusquisque eos, quos baptizavera suos putabat esse, non orsi. in toto orbe decretum es, ut usui de merbieris electus superpoueretur ceteris, ad quem omnis Ecclesia eara pertineret, ct sebsematum semina tollerentur. Id postea confirmat iisdem scripturis . de quibus supra . praesertim ex Epist. ad Philipp. i. ubi elusitem urbis presi teri vocantur Episeopi; S ex Act. xx. ubi Episcopi pariter dicuntur presisteri omnes Ephesi. Repetit Ee quae habentur in I. Petri v. I. ubi Princeps Apostolorum se presisteram nominat. Addit, in Epistola etiam ad Hebraeos xi II. i . aequaliter inter plures dividi Ecclesiae curam, ac demum concludit et me propterea , ut ostenderemus apud Vetere eosdem fuisse presisteror, quos oe Episcopor: paullatim vero, ut dissensionum plantaria evelierentur, ad anum omnem solMitardinem es delatam . Sisat ergo prerbreteri seiunt se ex Delesiae eonsuetudine ei, qui sibi prostar fuerit, esse subjectos: ita Episeopi neverint, D mWis coπ- fuerudine, qudm dispositionis dominieae veritate, Presbditeris esse moD-νes , ct in eommune debere Delisiam regere. Resip. quaedam permittendo, quibus adnotatis tum haec , tum alia quaelibet obiecta nullo negocio selvuntur . Primum est , argumenta a nobis pro Catholico dogmate in varias classes distributa demonstrare Epi Disiligo: by COOste
440쪽
Liber Τrigesimus sextus Cap. XI. qa 3
Episeopos non institutione tantum Ecclesiastica , verum etiam jure superiores esse presbyteris. Enimvero merarebia, cujus illi principem tenent locum, disti a ordinatione institutam definiunt Conci- Iia, docent Patres, ct ratio ipsa demonstrat ζ propterea quod invertissimile sit, arbitratu suo , non iuxta Magistri proepta , Apostolos Ec- cIesias condidisse, ac sermata. Ulterius Episcopos era successores e rumdem Apostolorum, ' hoc esse in Ecclesia Christi, quod in lege veteri fuerat Aaron et atque Apostolos a Domino praeelectos, singulari
potestate donatos, & in universum terrarum orbem mitas ad annum
tiandum Christi nomen, ct fideles gignendos, Evangelica tradit Historia, confirmantque traditiones maiorum: summi denique iacerdotis Aaron inaugurationem , Pontificalia munera , auebaritatemque supra
Levitas, antiqui Testamenti libri commonstrant. Episcopos insuper ab Ecclesiae primaeva origine praepositos fuisse fidelium regimini, conia stituisse presbyteros, minoresque sacerdotes, ut adversus Aerianos ait Epiphanius, Renerasse, semper demum horum ordines fuisse distincto ideoque distinctionem hanc a posterioribus institutis repetendam nothcsse, evincit universa haec dissertatio. Qui ergo Episcoporum praefestiram , adstruimus, hanc divino jure constitutam ac stabilitam suine defendimus. Praenotandum deinde, hunetem optimum rectissimumque ordiis nem Eeelesiasticae merarebia instituendae, principio leges ferre, & p pulum trahere ad religionem; tum hujus mysteria ritusque ordinare rpostea eos seligere, qui liturgiae dent operam ἰ inter istos denique gradus, ministeria ordinesque disponere. Ut enim illam omittam comis parationem, quae peti potest ex cuiuslibet reipublicae constitutione . ab unitione populi ad Magistratuum distributiones, hinc vero ad Optimatum praesecturas progrediente; instituturus Deus Ecelesiam Iudaicam, propositisque per Mosem praeceptis, praeelegit ad ossicia altaris S tabernaculi tribum Levi: in ea postmiaum partitus est ministrantium ossicia: deinceps Aaronem consecravit, ceterisque praefecit-
Atque ne vetustissima S aliena vestigemus, Christus haud absimili ratione se gerens primo munus praedicationis ingressus est: paullo post duodecim adstivit Apostolos: addidit Rhinde septuaginta discipuIos , ac postea uni contulit Ecclesiae primatum, & du decim illos misit universum mundum cum amplissima potestate. Iisdem vestigiis post M gistri discessum insistentes Apostoli au*ieati sunt Ecelesiae aedificium a
praedicatione Evangeliit ex credentibus postea nonnullos probatae virtutis cooperarios & commilitones suos elegerunt, iis commiserunt e ram laicorum, atque, prout res postulabat, unum alteri praefecerunt-
madmodum ergo ex Levitis sacerdotes, ex sacerdotibus Pontificesi simi , ct postmodum ex credentibus discipuli , ex ducipulis au-