장음표시 사용
451쪽
respondere, in casu ibidem expressio non esse quidem iterandam porrectionem instrumentorum , sed esse tamen supplendam impositionem
manuum cum oratione, quoniam absque hoc ritu ordinatio nulla foret.
Ae faellius ii respondebunt , qui duplicem statuunt in sacra ordinatio ne materiam; dicent nempe, quando in sacramentis duae partiales materiae , ac duae formae adhibentur, si una separetur ab alia , unam pol statem conferri, ejusque signaculum imprimi; ideoque non totum es iterandum , sed illud duntaxat , quod incaute suit praetermissum , alis teram scilicet materiam cum propria forma partiali. Atque ita interis pretantur capp. Pretbter, &, Cum venisset, praestantisti mi Iureeonsulti apud Emmanuelem Gonaaleg tom. I. Decretae. pag. 489. Reliqua ita expediunt: In Pontificali Romano , inquiunt, usurpatur nomen Ordinandorum, quando nondum ritus ordinationis completus est: ea autem verha, Oscipe potessitem, erc. sunt Iam collatae potestatis expῆ-cativa, quemadmodum ea, quae pronuntiantur in sacra Unctione, Ut quaeusque benedixerint, benedicaπtur, o c. non dant, sed expli- eant potestatem benedicendi iam per impositionem manuum collatam . Postrema demum sententia utriusque momenta complemtur. Ait enim agentialem sacrae ordinationis materiam esse traditionem instrumento. tum, quoniam per lianc preSbytero consertur potestas offerendi sacrifieium accedente ea formula , Accipe potestatem, ere. ct materiam item essentialem esse impositionem manuum , cpostremam , non secundam , aut primam per quam traditur lacultas solvendi, & retinendi pereata, sorma illa prolata, accipe Spiritu auctum, o e. prouediximus supra eap- s. prop- g . Quid modb in tanta opinionum diversitate verisimilius ex litima. mus3 In minoribus ordinibus nullam aliam apud Latinos materiam adinvenimus praeter porrectinem instrumentorum : qtiae commemoravi mus de iisdem ordinibus pertractantes praecedenti cap. I v. Huic autem materiae arbitramur aequi pollere manuum impositionem,qua Orientales ordinant Lectorem S podiaconum . Manus etenim est, quae instrumenta praebet, & trariat, unde S. Bonaventura in iv. dist. 24. p. z. art. a. q. stribit, quod in primiti Va Ecclesia plures ordines implieite dabantur in impositione manuum , quoniam manus est organum organorum . Qtram Seraphici Doctoris sententiam esse reliquis aptiorem ad Graecos , Latinosque conciliandos vidit lib. ν I. Concordiae pag. 436. doctissimus Petrus Arcudius . Puto maximum huic sententiae praesidium accedere ex Constitutione BENEDICTI XII . de Ritibus Graecorum , non semel a me laudata , in qua definitur per subdiaconorata Graeo ritu eolutum censori etiam receptos ordines Acolythatus , &ostiariatus , quum tamen Graeci in suhdiaconatu sacra vasa non porrigant ordinando a Recole quae scripsimus eapite a. Deinde arbitror La
tinam Ecclesiam impositionem iranuum, quae omni procul dubi 't
452쪽
Liber Trigesimus sextus Cap. XII. 633
Dbstasiἰam materia in ordinationibus Hierarchicis , idest, diaconatus , presbyteratus, ct Episcopatus , ampliasse ad ceremonias alias , puta in diaconatu ad traditionem libri Evangeliorum , in presbue terata ad unctionem , ct porrectionem calicis, S patenae cum symbolis consecrandis eademque rationesmam, quae apud Graecos consistit iastia oratione, quae impositionem manus comitatur, apud Latinos fuisse divisam , adeo, ut quando Pontifex instrumenta porrigendo altis Aeeipe potestatem, tune revera sacramentum perficiatur, ct imprimatur character. Ita facile omnia conciliantur . Dico enim mor ν iam ordinum, quos appello Ilierarchicos, esse revera manuum impositionem , ut praemonui libro Xxκ. cap. Io. Sc lib. xxxi l. cap, q. &,
ii hanc materiam solam cum susscienti sorma prx scripsssent Conditores Latinae Ecclesiae, non minus valida foret huius ordinatio, quam si valida ordinatio Graecorum . Dico rursus verissima esse quae de materia Se forma huius sacranienti traduntur in decreto Eugenii; quoniam porrectio instrumentorum non excludit impositionem manuum, sed est quaedam ejusdem materiae ampliatio; & ca verba , Aeeipe potest rem, o c. non excludunt praemisiam Orationem Pontificis, sed eam quodammodo extendunt: Eugenius autem hanc potius materiam , Sc hanc Drmam commemoravit, propterea quod in hoc sacri ritus complemento, quod traditione instrumentorum & concomitantibus verbis perficiatur, ab Orientalibus autem complexe, & coacervatim peragitur, accedit sacramento persectio ultima, atque, ut ait Pontificale Romanum, chara- Uer imprimitur . Dico tandem Ecclesiam Latinorum nullatenus perin tesse materiam sacrarum ordinationum , sed quae crant coagmentata Se
complexa , magis explicavisse . Planissima autem haec mihi videntur, re Scyllam ct Charybdim vitare, Si quod caput est, Occidentalis, ct Orientalis Ecclesiae Or)inationes , ritusque facili negocio conciliare ac defendere: qua tamen probabiliorem putat unam, vel alteram ex sententiis oppositis, hahet ille ex hoc ipso dialogi sino munimenta, quae eligat, firmiora. Expedita itidem foret illorum opinio, qui censent Christum Dominum reliquisse arbitrio Ecclesiae determinationem materiae sicramentorum ἰ sed praeterquamquod a nobis resutatum id est lib. XXX. cap.
o. impositiovem manuum non tantum usus Ecclesiae , veru metiam Ap
stolica Traditio, Se novi Testamenti auctoritas expresse commendant.
In quo ogitur de legitimo serarum ordinationum Min pro
Extra omnem controversiam positum est, ministros hujus sacramenti ordinarior esse Episcopos , prout declarat sese. 23. cap. 4. & cano pQ T. Tridentina Synodus et ac longe antea statuerunt Synodi aliae, anno
453쪽
nempe 348. canone s. prima Carthaginensis, an. ss4. can. 7. Arelaintensis quinta , an. s63. cap. 8. Synodus Bracarensis , anno 89o. canone V. Nannetensis, aliaeque permultae. Et quidem deberi Episcopis ius ordinandi ceteros Ecclesiae ministros probat citato cap. 4. Tridentinum Concilium ex quo illi in locum Apostolorum suceesserint, ct posti fuerint, sicut Apostolus ait , a Spiritu sancto regere Ecclesiam Dei: peris spicuum enim est ad praepositos rectoresque supremos pertinere inserio. rum ministrorum electionem atque inaugurationem , non in Ecelesiastico tantum, verum etiam in quolibet bene instituto regimine . Hinc ab Apostolis constitutos fuisse preshyteros, hujus rei causa Titum relictum Cretae, monitumque Timotheum ne cito manus imponeret initiandis, apertissime tradunt Actus Apostolici , ct Epistolae Pauli. Idem ex doctrinis Patrum evincitur; nam Chrysostomus & Hieronymus d cent in hoc F pistopos a presbyteris differre , quod isti ordinationes non faciant. Epiphanius etiam refellit Aerium , propterea quod unus pre- 'sbyter ad alium creandum jus imponendi manum non habet, atque Athanasius negat Ischyram accusatorem suum fuisse presbyterum, quoniam Colluthus, a quo Ischyras dicebatur ordinatus, nunquam ad Episcopatus characterem promotus fuerat. Haec autem, quum iu perius producta sint, nunc fatis est innuisse . Accedunt quae scripsimus cap. io. irritas suisse Ordinationes factas a Chorepiscopis , qui non roceperant Episcopalem consecrationem . Postremo ex nono capite consat in Episcopatu potestatem conferri ampliorem, quam ordinatione sua nanciscantur presbyteri r ideoque scut ad canonicas ordinationes re
quiritur potestas iurisdictionis, ita ad ratas validasque necessaria est , ordinario saltim iure, potestas Ordinis . II. Dixi Ordisario 1are: siquidem apertum est, collationem m-νum ordinam permitti Abbatibus , dummodo presbmeri simi, O ab Episeopo juxta morem Abbatum praesielendorum fuerint benedicti; prout
canone I anno 8 . declaravit Nicaena secunda, sive septima Synodus Oecumenica. Eumdem canonem laudavit, iisdemque conditionibus confirmavit Innocentius III. in reseri pio ad Rot magensem Archiepiscopum, quod extat in primo Decretalium libro, tit. xiv. cap. Cum contingat. Alexander IV. eamdem facultatem cunfirmavit Ab bati sancti JMrtini, Constitutione, quam in Glossiario laudat Du-Cange v. ostiarius: & ne monumenta alia vestigentur, Tridentina synodus sussi xx III. de Reserna. cap. lo. privilegium illud Abbatum supponit , distridie prohibens, ne in posterum Abbates ipsi, aut alii quomodolibet exempti cuiquam, qui non sit regularis sibi subditus, Tonsuram , vel minores ordines conserant. Ipsemet saeuitas Chorepiscopis co cessa fuit canone iet. Concilii Ancyrani, can. io. Antiocheni, eodem que canone 14. Synodi septimae.Iosse conferri minores Ordines a S. R.E. Disitigod by Cooste
454쪽
Liber Τrigesimus sextus Cap. XIII. 43s
Cardinalibus non Episcopis manifestum est ex illorum privilegiis, de
quibus Iacobatius, Ioanne Andreas, aliique apud Cohellium inritia Cardinalatur cap. xv r. pr ileg. tr. Ulterius arbitror posse Apostolieae Sedis privilegio concedi quoque potestatem non Episcopo co ferendi ordinem subdiaeonatur; tam quia eadem facultate iuxta Iaudatum canonem Antiochenum pollebant Chorepiscopi; tum quia subdiaconatus inter ordines Hierarctisos non computatur, etiamsi ob continentiae Iegem, S ministerium parandi symbola , contrectandi vasa altaris , S ad illud accedendi , sit ordo sacer e tum demum , quia Gelasius Epistola r. cap. g. monet Episcopos , ut meminerint sibi nulla ratione concedi, uisubdiaeonum, vel aeοθreum ordisent, ab ae Romani rim eis permissione et Se consequenter permissione ista accedente
fas esset presbytero conferre subdiaconatum. Videtur contrarium evinci , ex quo etiam minores ordines , se subdiaconatus vera sint sacramenta , & ordiner proprie dicti; ideo que si sacramentum ordinis conserri debet ab iis, qui potestatem a quirunt per characterem Episcopatus , neque iubdiaconatus , neque minores ordinea conferri possunt a non Episcopo, quacunque etiam facul ate supposita . Non urget haec dissicultas Doriores illos, qui negant istiusmoesi ordines, minores Ee subdiaconatum , esse proprii nominis sacramenta. Alii, qui sacramenta esse fatentur. ultro concedunt talia non esse, dum conseruntur a non Episcopis, assirmantes Ordinationes Abhatum esse quaedam sacramentalia , quae supplent defectum illorum ordinum , quorum ossicia, quum non exigant aliquam Consecrationem, committuntur etiam non ordinatis . .idam aiund nones idcirco praescribere , ut Abbates sint ab Episcopo benedicti, ut hac henedictione auctoritatem quasi Episcopalem acquirant, atque ita ad conferendos minores ordines sint idonei. Nos vero arbitramur non repugnare, quod aliquis per characterem Episcopalem constitua. tur huius saeramenti Ordinarius minister; & per characterem presbyteratus habeat aptitudinem quamdam, per quam ordinare valeat, a cedente Sedis Apostolicae privilegio, ea serme ratione, qua libro XXXIDCap. s. S, diximus posse presbyterum ex Romani Pontificis delegatione chrisma conficere, de confirmare; quamquam ordinario jure id εpectet ad potestatem ordinis Episcopalis. III.
Quid verb de DIamnatus, ' Presbyteratus ordinibus 7 potest
me horum collatio a summo Pontifice committi presbyteris non Episcopis r Negat S. Thomas q. 38. SuppIem. art. I. ad 3. ea ductus ratione. suod majores Ordines δabeant immediatam relationem ad eorpus oriasi; quae ratio praesertim tenet de presbyteratu; prout bene animad Vertit in eumdem articulum Franciscus Sylvius. Haiat autem haec divixhomae sententia patronos plurimos, & recte coinciuniorem diXere
455쪽
Vanney cap. IV. q. a. & Piet te q. I . eam quippe amplexi sunt omnes fere posterioris aetatis Theologi. Et quidem nullum sive e Seriptura . sive ex Conciliis , sive ex Patribus , sive ex Ecclesiastica historia mois nismum proferri potest, quo demonstretur a simplici presbytero alios presbyteros suin ordinatos: exempla namque Chorepiscoporum ad rem non facere , constat ex dictis. Ipsa quoque divina ct praestantissima sacerdotum potestas, ut in ultima coena a Christo Domino , S in Ecclesiae primordiis ab Apostolis collata fuit, ita quolihet peregrinantis Ecclesiae tempore ab iis, qui tenent apicem sacerdotii, debet splendidissima origine propagari. His ergo de causis , quantum spectat ad
ordinem presbyteratus , non ausim ab hac doctrina recedere . Non es illa tamen adeo communis, ut facere possit Theologorum consensus argumentum prorsus invictum, quemadmodum ait Hallier. Etenim quod sacerdos non Episcopus presbyteratum conserre valeat, tenuerunt Cardinalis Hostiensis , Innocentius IV. aliique celebres Canondisae laudati a Morino Exercit. q. cap. I. necnon Gmlelmus Antimodo is
lis concessit Ioanni Abhati Cistertii dice desis CabiIonensis, & Abbatia hus quatuor monasteriorum, quae ps , ct immediare per dictum m saseriam fundata erant, ne Monacti dieii ordinis pro fuseipis is
Dbdiaeonatus , ct diaeonatas Ordixibus , extra claustrum hinc inde discurrere cogantur , ut fueram monoseriorum praedictorum religiosis . quos ad id idoneor repererint , subdiaeonatur, edi diaeonatus ordines rite eonferre valeant. Haud ignoro plura adversus hoc singulare pri. vilegium proferri; sunt enim permulti, qui aiunt r. supposititium illud esse , aut saltim dubiae auctoritatis : a. a Navarro lib. v. Consilior. num. I. appellari privilegium exorbitans: 3. hanc Bullam non in v niri in Bullario Romae edito, nec in publicis monumentis, quibus re-Pruntur Romanorum Pontificum Constitutiones: 4. nee nostra, nec Patrum nostrorum memoria Cistercienses eo privilegio uBssuisse: s.
nec Abhatem Cistertii lacultatem hanc postulasse; in verisimile autem videri non petita Pontificem eoncessisse: 6. adversari Tridentino Conaei Iio sese. 23. de Resormat. cap. Io. prohibenti, ne abbates subditis suis alios ordines conserant praeter quatuor minores: 7. Bullam denique, si germana sit, explicandam esse cum Ben senio de Anno Iubi I. lib. a. eap. 23. quod Abbates Cistercienses valeant monachis suis dare litteras dii nisibrias, quibus ordinari possint a quolibet Episcopo, non habita provinciarum, S dioecesium ratione; ut exposuit Congregatio Con'
eilii Tridentin n. is a. ct clectans vIn. in Bulla cisterciensibus d
456쪽
Liber. Trigesimus sextus cap. XIII.
COIlegit haec omnia Honoratus Tournely quaest. Iv. art. 2.Haee autem & pugnant invicem , ct magis privilegium ipsum con.
firmant: pugnant utique , nam Innocentii VIII. Constitutionem nuncisippositam dicunt, nunc dubiam, nunc exorbitantem, nunc & vera
& justam, sed accipiendam diversiu sensu . Privilegium itaque illud non est fictilium ἰ germanumque putant Masor H 4. dist. . Navarruseitato in loco, HenriqueZ in Summa Addit. ad lib. to. de Ordine, Isara-hertus disput. 6. Meratius disput. 8. Morinus Exercit. q. cap. g. num. z. noster Vanroy cap. q. quaest. I. Franciscus Henno q. 6. art. I. Vasquedvero disput. a I. in I. p. cap. q. affirmat privilegium illud asservari in Collegio Complutensium , atque a se quoque fuiste inerIestium . Nos In nocentii Bullam legimus non tantum apud Chry stomum Henriquca Cia sterciensem in Bullario iisdem ordinis to. r. pag. i9o. editionis Antuer. piensis verum etiam in Collect. Emmanuelis Rc erici Ordinis Minorum pag. 2sq. edit. Tournoni. His autem obsectio prima abunde refellitur. Ad alteram dicimus a Navarro privilegium illud dici exhorbi aus, quod communia Abbatum jura superexcedat. Ad I. Ollendimus , ubi priovilegium, de quo agimus. inveniri possit, Selegi. Ad proximam di ei mus revera Abbates Cistercienses eodem privilegio hactenus uti, prout assirmat citato in loco Morinus: immo Generalis Citteretensium anno 366 a. ordinavit monachos suos diaconos, ct subdiaconos Romae seiente & consentiente Alexandro VII. Pontifice Maximo,-anno 166ῖ Reit eonsimiles ordinationes Gandavi. Vide Vanroy tom. V. pag. y 79. ct Hennum tom.2. pag.489. Ad s. respondeo Innocentium VIII. Ioanni Cisteretensium Abbati concessisse privilegia ampliora petitis ς neque aenim ad Cistertium , ct quatuor monasteria antiquiora coarctasset privilegium conserendi minores Ordines, quum id iuxta indulta vetustiora concedendum seret etiam abbatibus reliqnis . Ad 6. dico Triis dentini Concilii decretum esse universale , in quo non comprehenduntur ii, quibus Romanus Pontifex peculiare privilegium impertiatur et alioqui nec possent non Episcopi auctoritate, & permissione Sedis Apostolicae ordinare subdiaconos; quod consensu fere omnium est salsissi naui n. Ad ultimam constat interpretationem Bensonii directo opponi privilegio Innocentiano, Cisterciensibus illis concesse, ne extra el frum cogantur discurrere. Constitutio autem Clementis VIII. ad Ci- stercienses data die io. Martii an. is92. quae incipit, Ut ea . qua pro Ecclesiasticuruis perfouarum , oee. S in qua continetur 9 confirmatur declaratio S. R. E. Cardinalium Concilii Tridentini interpretum, nullam scicit Innocentiauae Bullae mentionem, & declarat omnes Abhates benediolos, aliosque exemptiis, iisdemque privilegiis fruentus, posse ad tonsuram , 9 mivores Ordiues promovere regulares duntaxat sibi subditos , necnon monachis iurisdictioni ordinariorum non subiectis
dare litteras testu ciales , ut a Oibi vir Episcopia ad Dcros , etia
457쪽
438 De Theologicis Disciplinis
prcs,teratus, ordines promoveantur. Hoc itaque priviIegium ad Abbates singulos spectat; nec approbat, neque revocat peculiare alterum ab Innocentio VIII. concessum Abbati Cis tertii, ct quatuor antiquiorum monasteriorum. Vide citatum Volumen r. Chrysostomi He riquer Privit. sa. pag. 363. Non habemus ergo momentum aliquod ,
vel minimum, quo possimus id eecto iure Cisterciensibus denegare; quin imo consimile privilegium conremm Franciscanis in India narrant Henriqueet in Summa apud Morinum : & Ηerinx, Tannerus, vasquea apud ljennum , in locis paulo supra laudatis. v. De Episcopatu manifestiam est, a sella Episcopis conferri posse rargumenta enim , quae de presbyteratu paullo supra tetigimus , a foristiori probant de ordine Episcopatus. Theologi etiam , ct sacrorum ' canonum studiosi, qui docent posse presbyteros conserre ordines, etiam sacros, ea utuntur ratione , quod ripa deinante ordinatus post Gn- ferre ordinem , quem habet, ut inquit Glossa in Caput, mos quoque, de Consecrat. dist. s. & in Cap. Pervenit , dist. 9s. quare in istorum quoque sententia qui Epistopatu carent, illum conserre nequeunt. Adeo communis suit a pristis Ecclesiae seculis haec persuasio, ut dum Novatus Episcopatum rapere conaretur, accitos ex Italia quosdam Episcopos plane rudes, ac simplices , fraudulenta molitione impulerit, ut temulenti & crapula oppressi, adumbrata quadam, & inani manuum impositiqne sibi traderent Episcopatum. Rem narrat S. Co vilius in Epist. ad Fabium apud Eusthium lib. VI. H. Eccl. cap. 6ῖ. v I. Certum insuper est requiri ad consecrationem Episcopi, ut tres , aut duo saltim Episcopi intersint; quod nonnulli necessarium putant non selum ad legitimam Sc canonicam , Verum etiam ad validam ordinationem. Praestribi consuetudine ab Apostolis derivata, & cano onum auctoritate, ut plures Epistopi, aut omnes in provincia existentes , quemadmodum in usu fuit apud Orientales, aut saltim tres, quem uiorem custodit Romana Ecclesia , ordinent Electum, a nullo Ecclesiasticae disciplinae perito revocatur in dubium . Ea Merba Apostoli ad Timoth. AEap. IV. Per iustionem manatim presburii, a Chrysestomo, aliisque Graecorum explicari MO .m--, de Episcopis, non semel in
hoc libro adnotavimus . Afit. xii I. r. quinque antistites laudantur,
ex quibus Paulus S Barnabas segregati, ab aliis tribus, qui Episcopi' erant, acceperunt manuum impostionem, Jacobum Iustum ordinatum Bisse Iero lymorum Episeopum a Petro, Iacobo, & Ioanne scribie
ex veterum testimonio lib. a. H. E. cap. i. Eusebius. In primo inter Apostolicos canones Iegimus Episcopum ordinandum esse sis επι--φαι, ὴ πῶ, ob Episcopis duobus, veι tribus: idem legitur in Constitutionibus Apostolicis , quae tribuuntur clementi lib. 3. cap. IO. Sc
458쪽
Liber Τrigesimus sextus Cap. XIII. 43s
lib. g. cap. 27. Accedunt canones Conciliorum , a r. Concilia I. Areis
latensis, 4. Nicaeni primi, i 9. Antiocheni, 79. Carthaginensis teristit, di qua plurimi alii, in quibus constantissima traditione affrma . tur ordinationem Episcoporiun a tribus Diseopis esse perficiendania , quamvis ea in re discrepent, quod alii eanones ad QIemniorem Elect
rum inaugurationem exigere videntur conventum omnium provinciae
Episcoporum, alii canones Epistopos septem , alii duodecim. Demum S. Cyprianus Epistola 68. scribit custodiendum & tenendum esse de traditione divina , dr . Utinea ordinatione, ut ad Ordinationes rite celebrandas , eum plebe, euἰ 'a stus ordinatur , Episcopi ejusdem pro- .ineia proximi quique conveniant. v I LExistimamus tamen nos plurium Episeoporum praesentiam ad odidinationem Flecti non requiri ut ordinatio sit Walida , sed tantum m
do ut sit legitima , canonica , & iuxta priscam consiletudinem , quaτ iure meritoque instituta fuit, ct Omnino servanda est ad ritus selemnitatem , ad honorem Pontificatus , atque ad publicam iacerdotii existimationem , non ad potestatem conserendi characterem Episcopaleari ita, ut urgentissima necessitate possit auctoritate Apostolicae Sedis ordinari Electus ab uno tantum Episcopo. Hanc verb sententiam eo Iubentius amplectimur , quod scimus Theologis nostratibus probari quam maxime , Lupo in primis in istiufinodi quaestionibus exercitatissimo, Append. ad canonem IV. Nicaenum, Friderico Gavardi q. I. de ordine art. I. Aurelio Piette q. i I. aliisque . Ac primb necessum nota
esse,ut ad ordinationem Electi conveniant Episcopi omnes eiusdem provinciae , tametsi Cyprianus scribat id esse divina traditisne observa dum, colligitur ex distis superiori paragrapho r quare oportet in haz quaestione, sicut in aliis complurihus, traditiones quae pertinent ad disciplinam . ab iis distinguere, quae inνiolabilem doctrinam proponunt. Deinde suffcere ad validam Electi ordinationem Episcopos duos, negare non audet observat. a. in Pontificale Graecorum Hahertus, e rum, qui sententiae nostrae adversantur, antesignanus , agnoscens Ualidam fuisse ordinationem Armentarii a duobus Episcopis ordinati, dα quo in tertio Conciliorum volumine, idest , canone s. Regensis Synodi an. 439. Id praeterea statuitur canone l. Apostolico , S Constitutionibus Clementi affetis . citato in loco. In Vitis quoque Romanorum Pontificum editis sub nomine Anastasii Bihliothecarii Iegimus Polagium I. ad Petri sedem evictum anno sss. consecratum fuisse ab Episcopis Perus no , S Ferentino, atque Andrea Ostiensi Archipresbytero ἰ quod in tota Italia inveniri non potuerit tertius Episcopus ,
quo Consecraretur, ob trium Capitulorum con, lemnationem, ob quam
Pelagius falso in siilpicionem venerat violatae Synodi Chalcedonensis , Prout cap. 9. dissert. de Synodo v. advertit Noris . Idem asserendum eae
459쪽
44o De TheoIogicis Disciplinis
esse de eonsieratione Electi facta ab uno tantum Episcopo suadent ea .
quae sequuntur. Primb Timotheus consecratus impositiove manuum presisterii, dicitur epist. 2. cap. I. 6. peculiari ratione ordinatus a Pau. M i unde Estius in primam ad Timotheum Cap. q. pag. 776. notat, ce-νemoniam quidem impositionis manuum a pluribusfuisse adhibitam, sed solum Pausim ea peregisse, quae sacramentos stantsalia erant. II. Titus in magna insula Cretae post discessum Zenae ct Apollinis selus remansit, ibi a Paulo relictus, ut eonstrueret per civitates presbieros, quo nomine Episcopos etiam intelligi constat ex Epist. ad ipsum Titum cap. r. . atque eX dictis praecedenti capite undecimo. III. Si recipiatur auctoritas Constit. Apostolicarum , quae saltem ad confirmandam doctrinam seculorum , quae non magno intervallo distarunt ab Evangelii
promulgatione, debent valere plurimum : ibi lib. viii. cap. 27. Iegitur, cogente necessitate, Episicopum ζωοῦ ' is , ab uno ordisar . IV. In g. canone Synodi I U. Carthaginentis hanetur ab omnibus quidem Episcopis tangi caput Electi, sed ab uno tamen fundi benedimonem. V. S. Gregorius Magnus epist. 64. libri x. ad Augustinum Anelorum Episcopum, qui illum interrogaverat, an posset Episcopos ordinare sine aliorum Episcoporum praesentia, respondet num. 8. Et
quidem λα lorum Ecelesia, is qua adbue solus tu osse ur iuven νis, ordinare Discopum ποπ Miter nisi e Episcopis potet . Nam quaπ-do de Galliis Oiscopi veuient, illi is ordinatissem Epi vi testes 3ibi assissent. Sed fratervitatem tuam ita votumus in Mobia Episeopor ordinare , ut ipsi sibi ipsi Episcopἰ longo istervallo minime diva aclar, ere. Ait ergo Gregorius , quod si ex Galliis Episcopi aliqui in Angliam
transfretaverint, istos S. Augustinus ad ordinationem invitct, id tamen non esse absolute necessarium, ae ordinandos Episcopos interventu aliorum , posteaquam is locis propinquis fuerint eoustituti. vide adnot. ad hanc Epistolam lom. a. novae edit. Parisiensis pag. Iubi etiam demonstratur vitiosam esse Iectionem alteram, Oriuare Episcopum non aliter, nisi eum Epycopis potes: qua Iectione nimium ge sit Habertus. Ex eadem Gregorii Epistola , atque ex verbis exscriptis , alii Episcopi. qui adstant Consecranti, potius testes ordinatio nis dicendi sunt, qukm ordinantes. VI. Theodoretus lib. V. H. Eccles. Cap. 23. pag. edit. Vales. 23 o. resert Evagrium ordinatum fuisse Episcopum Antiochenum a solo Paulino: & quamquam in liae ordinatione Paulinus canones infregerit, quoniam vivens sibi succetarem , solus, ct absque aliis Episcopis ordinavit, atque idcirco orientales steterinta partibus Flaviani et Ecclesia tamen Romana diu servavit cum Evagri communionem . donec dissidia ab Innocentio I. componerentur ἔ necnnquam de validitate ordinationis Evagrii disputatum est, sed tantum de legitima successione in Sede Antiochena : immo praelaudatus Innoc.
coist. 22. ad Bonifac. ratas habuit ordinationes saetas ab ipso Evagrio quod Dioli Corale
460쪽
Liber Trigesimus sextus Cap. XIII. 44
quod utique demonstrat illum fuisse verum Episcopum . Vide I upum VII. Non alia de causa videtur insti tutum , ut plures Episcopi conveniant ad ordinationem Electi, nisi , ut inquit laudatus Innocentius in Epistola ad Uictricium , Ne furtivum bene'ium praesitum videatur .
VIII. Anno i 686. diu 29. Decembris Innocentius XI. indulsit Godesti indo Duci Franciae Orientalis , ut ab uno Episcopo mim assistentia duorum Abbatum consecraretur Episcopus, ut scribit Fridericus Gavardilom. vi. Theologiae Aegidianae pag. s 26. Hoc autem summi Pontifieis indulto omnis dirimitur controversia . IX. Ne praetermittam rationis congruitatem; 'an non habet unus Episcopus, quantum spectat ad Oris dinis potestatem, apicem Pontificatus, ct plenitudinem saeerdotii Praesentia itaque Cocpiscoporum auctoritatem Consecrantis nec munuit , nec auget et quare ordinatum ab uno ideo canones deponunt S damnant, non quod consecratione , ct charactore sit destitutus, sed quod illegitime, furtim , & absque majestate, quam postulat supremus sacerdotii gradus, fuerit intrusus. Atque hac responsione corruit
quidquid ex adversia parte potest opponi. VIII.
Perspicuum ulterius est, atque a Tridentina Synodo sess. 23. cap. . definitum, debere unumquemque ordinari nec ab alio ullatenus promoveri, e Uvir aut generalis, aut speetalis refripti mel prisilegii praetextu ς atque si secus fiat, ordinantem a collati
ne ordinum per annum , ordinatum vero a susceptorum ordinum excincutione suspendi quandiu proprio ordinario videbitur expedire. Incurri eamdem suspensionem etiam collatione minorum ordinum, RClericalis tonsurae si fiat absque licentia superioris ordinandorum, aut scienter, aut affectata ignorantia , aut quocunque alio quaesito figmento, declararunt Romani Pontifices , Gregorius x. & Bonificius VIII. prout apparet ex cap. Eos qui Curitas , atque ex cap. Nullus Episeo ras, lib. t. tit. 9. de temp. Ordinat. in Sexto. Sacerdotes a proprio ordinandos Episcopo habetur quoque in vetusto canone, qui supponitur Anacteto , dist. 67. Decreti, cap. Reliqui. Consonant Conciliorum canones, II. Synodi Antiochenae, I. I. Constantinopolitanae, I s. Aurelianensis iri. & alii id genus bene multi. Idem confirmatur ex Ecclesiastica Historia ς nam legimus apud Soaomenum
lib. g. cap. 2I. S Socratem lib. 2. cap. 24. ab Arianis accusatum beatissimum Athanasium , quod ordinationes secisset in urbibus ad illum nullatenus pertinentibus e immo ct S. Ioannes Chrysbstomus apud Nicephorum lib. ιδ. cap. II. aegre tulit S. Cyprianum Salaminae in Cy-pio Episcopum ordinasse diaconum in Basilica septem passuum millibus distante ab urbe Constantinopolis : quoti Epiphanius minime fecisset . si ejui detrimentam fore perpendisset, inquit epist. 19. ad Hugonem A chiepiscopum Lugdunensem scripta anno ioos Urbanus II. Nonnulli