장음표시 사용
441쪽
te in Apostoli: ita ordiaum progressisse ex administris presbyteri, ex presbyteris Episcopi sunt constituti.
Illud praeterea notandum est, male inferri presbyteros inter ac Episeopos ordinis aequalitatem ex quo ab initio ad causas dissensionuintollendas, ct facilius animos credentium devinciendos, consilio S conventu plurium gravissimae res agerentur, aut ex quo Ecclesiae cura presbyteris fuerit commissa. Illud enim oeconomiae causa, non defectu auctoritatis effciebatur ; siquidem approbante multitudine Adh. l. Mat-' thias sorte ad Apostolatum evectus est, septemque diaconi Act. 6. sunt electi: quum tamen exorta de legalibus controuersia AEL xv. finita fuerit Apostolorum, seniorumque cone illo, populari turba seclusa . Haec enim est ad consultationes inepta, atque ut est in proloquio , Seiuditur incertum sadia in eoutraria vulgar.
In sdelium autem cura S regimine presbyteri semper Episcopis suerunt sebiecti. Nunquam presbyteris licitum fuit baptizare absque Episcopi augoritate, ut inquit Tertullianus , immo ct Hieronymus adversus Luciferianos , ubi ait: Sine Epscopi iussione neque presbrter, scq οdiaeouas ius babet baptizandi. vide Tom. vi. pag. 4n . Etiam Eucha
ristiam conficere vetitum presbyteris, si Episcopus id prohibeat. In Epistola S. Ignatii ad Smyrnenses num. 8. legitur: Sine Episcopo nemo qa quam faciat eorum quae ad Delisiam pertineri. Rata Eueharisia habeatur ii, , quae sub Episcopo fuerit, vel exi ipse eoneesserit. Et post paucazNon licet sine Episcopo baptizare, neque agapem eelebrare. Adilis PP.
Apost. tom. a. pag. 37. ct canonem LVi I. Laodicenum'.
Hieronymus itaque scribens ad Evangelum, & edens commentaria in Epistolam ad Titum , atque reprehendens priori in loco in te tiam diaconorum, edocens in altero Episcopos humilitatem , presbteros magnopere commendat, utpote qui cisdem vocabulis, ac Episcopi, interdum in Actibus , ct in Epistolis Apostolicis designentur; & quando nondum multiplicatis fidelibus, nullum schisinatis periculum aderat , ipsi quoque gubernarint Ecclesiam , non pari tamen auctoritate , sed communi eonsilio . Haec responsio iisdem locis , quae objλ- eiuntur , sulcitur & confirmatur. In primis enim verbis ex Epistola Io I. depromptis S. Hieronymus preroteros adaequat Episeopis in con scienda duntaxat Eucharistia: istud vero praestat ad retundendam ar rogantiam Falcidii diaconi, prout dixi praecedenti cap. 6. In proferen dis deinde Scripturarum testimoniis, ubi agit de Act. cap. xx. negat iuuna Ecclesia plures Epiθυοι fuisse, ac transiens ad histolam ad Ti
tum, animadvertit & ipse hunc in Cretae insula fuisse relictum, uteresisteror eonstitueret. Igitur inter illos , qui communione vocabu lorum nunc presisteri, nunc Oisevi dicebantur, unum peculiarem
aguoscit in urite Ephesiorum , ct in insula Cretensium alterum , qui
442쪽
Liber Τtigesimus sextus Cap. XI. q2y
non tantum Eucharistiam conficere , verum etiam eos , qui conficiunt, constituere poterant, & ordinare . Prosequitur Hieronymus , C: unius Episeopi demonstrat institutionem perantiquam , ct ordiuem excelsiorem exemplo Ecclesiae Alexandrinae , subjicitque : Nam π e exam
driae a Mareo Evangelista usque ad Heraelam, Cr Dion istam EpiΡσος presbterum semper unum exse electum in excelsiori gradu eol eatum Episeopum nominabant: quomodo si Exercitur Imperatorem faciat, aut diaeoni elieaut de se, queis industrium noverint, rebidiaconum voeent. Hic vero nonne Episcopo suffragiis presbyterorum electo tria huit gradum lablimiorem , ct in gubernanda Ecclesia jus primum .,
prout habet inter milites Imperator , atque inter ministros Archidi. eonus 3 Haset ergo Episcopus , auctore Hieronymo , honoris pr. erogativam , ct amplitudinem iurisdictionis . Vide & potestatem ordinis: nam addit immediate , id enim faeie excepta ordinatisne Episcopus . quod presister non faeiar Z Quod accipias de ossiciis Ecclesiasticis baptizandi , ct conficiendi Eucharistiam et nam quid ev hoc loco inserri possit circa potestatem eonfirmandi, dictum est Vol. vi l. pag. . Ad haec S. Doctor seribit Episcopos omnes, sive Romae , sive Eugubii, sive Constantinopoli, sive Rhegii, sive Alexandriae , sive Tanais, sive ubicunque Derint, ejusdem esse meriti ct Deerdotii, sacerdotii, inquit, non jurisdictionis quia omuer e postolorum successeresfum. Ouare sieut Apostoli, ita Episcopi praesint presbyteris. Claudit epistolams tuendo inter Epia scopos , presbyteros, Si diaconos discrimen illud, quod olim ioter
arου, filios ejus, ct Levitas intercedebat. Verba autem , quae Hie-nonymianam epistolam absilvunt, litemque dirimunt, in tertia probationum parte supra produximus . Eadem prorsus in Epistolam ad Titum repetit Doctor maximus . Qu aerit cuius meriti ae probitatis esse debeant in presbyteros ab Epistopo cooptandi: id vero idem est, atque potestatem ordinis uni Episcopo tribuere . Adjicit monita ad Epite pos pertinentia, quae comprehenduntur ad Titum l. . Si seqq. communia esse presbyteris , qui pariter Epycopi aliquando vocantur : at
de eAhortationum , nominumque communione assentimur Aerianis .
Pergit demonstrare presboteros dici Epis pos ex Ep. ad Philipp. in cujus cap. I. Epistopi numero multitudinis exprimuntur , ideoque Episeop Tum nomine Veniunt eo loci etiam presbyteri, quoniam ait, 'ilippi
una es urbs Maeeri uiae , er eerte in uua civitate plures, ut Naucupau-tur , Episcopi esse non poterant. Si plures esse non poterant; erat ergo unuS tantummodo, penes quem summa curae Si regiminis residebat. Adjicit, ab initio Ecclesiam gubernatam fuisse communi presbterorum eonsilis r deinde ad unum Episeopum delatam huieitudinem et hac demum in re maxis consuetudine, quam di optionis dominisae veritate, Episcopos majores esse presbyteris , haec nimirum, quoniam Apostoli
ab initio etiarn seniorei in partem sellicitudinis Ecclesiae admittebant,
443쪽
a s De Τheologicis Disciplinis
qnum tamen ipsi pleniorem haberent auctoritatem ; postea vero cre- seente fidelium numero satius.duxerunt ad schismata removenda cete is ris uitum praeficere, ita ut plura is statueret ac praeciperet, . presbyteris inconsultis .. Illam quippe ita gubernanda Ecclesia consiliorum . communionem, quam Hieronymus ait initio servatam esse , & quam nunc quoque in rebus arduis ac difficillimis. suadet Praesulibus omnibus, explicat Doctor praestantissiimus. verbis. proximis , Silla, quae in obiectione postrema sunt ,. consequentibus , Imitantes Mostfs , qui eum
haberet iv potestate flui praesepopulo Israel, septuaginta elegit, eumqu7bus populum judicaret . Haec prolixius versavi, ut retunderetur procacitas adversariorum,. qui adeo pugnaciter contendunt haeresim suam esse germanam Hieronymi sententiam , ut David Blondellus librum de hoc argumento constri pium ,. inscribendum putaverit, Apologiam pro sententis Hieroumi ς atque ut castigaretur cuiusdam scholastici balbuisses,qui Doctorein maximum in haeresim Aerii prolapsum fuisse audacter
asseruit : cujus scholastici judicium Dissi imum or homine Catholieo indi-
etiam iure appellat lib. a.de Hierarchia Eccl.cap. vIII;Dionysius Petavius.. Castigatius quidam alii e schola reposuerunt, Hieronymum existimaΩie, quod discrimen Episcopi a presbyteus non divino , sed Ecclesiastico jure inductum fuerit; quae res nondum relate sit Lerat Ecelesiae judicio determitiata ut in I U..dis . a . respondent Durandus, Ac Dominicus solo necnon disput. I . Gabriel Vasqliea. . His quoque melius in eamdem distinct. 26. Gulielmus Estius, respondens. sensisse Hieronyismum , quod Episcopus potestasem iuri talionis. supra presbyteros haheat ex constitutione humana , potestatem verotardinis. ex jure divino; qu9ndoquidem in Epistola ad Evangesum. Ordinationem nominatim exiseipit . Verum. & potestas, iurisdictionis habetur in regimine, quod plurium consultatione cura. peragitur; dummodo fiant omnia unius comniissione, iussu S arbitrio: quod factum, quando presbyteri admittebantur in communem.Ecclesiarum sollicitudinem, . fatetur. Ilieronymus adducto Moysis exemplo .. Mitto. responsionem eorum, qui cum. Cellotio in I v. de Hierarchia tenent Hieronymi scripta fraudibus. haere-tieorum fuisse corrupta: istud enim nulla sive editorum , sive Mis. ω-
di eum collatione potest evinci ἰ nec praesidio labilis.& desultoriae coniectationis eget intreerrima doctrina Hieronymi,. quem pra dubiis magπiseri ere profundis Doctorest quorum e uamerose saepe remisite relius toto jam clarus doctor an orbe prout ait vetus Anonymus. in Carmine de Hieronymi laudibus . pr. fixo editioni Francolarii Praeterea ponunt: Presbyteri Eucharistiam confieiunt, . & baptizant, atque, ut diximus. de Chorepiscopis, ordines etiam conferunt . Sacris praeterea Conciliis. interfuerunt. Tuus ergo, ut Alirius aje- Duiligo: by Coost
444쪽
Liber Τrigesimus . ctus Cap. XI. 42
aiebat, Episcoporum & presbyterorum bonor , ct una dignisas e maτι- , η ae a sis. Patres etiam docent , saeredoriam esse dignitatem omnium praestantissimam , quam presbyteris nemo poterit denegare ;ideoque nil est, in quo ipsis Antistites antecelIant. Praelaudatus Hie-xonymus, Augustinus , Isidorus, ct alii docent presbyterum , ct Epia si opum in hoc differre , quod primum aetatis, alterum o ii nomen est. Idem Augustinus epist. I9. nunc 82. etsi Episcopus, non audet tamen se praeferre Hieronymo . Sunt demum aliqui asserentes , Episeopos creari a presbyteris; quidam alii affrmantes idem evenire quando presbyter in Episcopum eligitur, ae quando Episcopus in summum Pontificem
Resp. haec, aliaque id genus uno verbo ex dictis expungi. Itaque presbyteri conficiunt Eucharistiam ct baptizant; sed presbyteros alios Mon generant . ut repetamus verba Epiphanii. Baptirant etiam , Ac uaedam alia sacramenta perficiunt , iussione tamen o nutu Episcopi; qui potest illos degradare ac suspendere, ac facere , ut ea, quae a jurisdictione pendent, sint irrita. Chorepiscopi, qui sacros ordiser contulerunt, fuerunt veri Episcopi, ut diximus praecedenti capite- Nil pri
terea facit adversus hanc assertionem, si dicamus presst yteros potuisse. Conserre extraordinaria auctoritate, Episcopos autem hoc sbi vindicare potestate ordinaria; quemadmodum de conficiendo sacramento Confirmationis assirmavimus libro XXXI I. cap. 7. Interfuerunt
quidem Conciliis presbyteri plurimi, ut fidem adstruerent, testimo. ita exhiberent, disputationes inirent; at non tulerunt siuffragia, misque subscripserunt Synodorum decretis, nisi sorte Episcoporum vicem
gererent, ac essent, ut aiunt Graeci, T--ται. EGerdotiumsentenistia nostra in duos ordines dividitur; & qui ad unum illud coarrunt, admittunt tamen in Epissicopatu sacerdotalis characteris ampliationem .
Patres optimε Dissopi, S preibyteri etymologiam explicaverunt: si is quidem naee mctu .niorem, illasverinspectorem significat: quod autem est super intendere. S superi pisere, ejus, qui praeficitur, proprium
est . Hoc munere Augustinus fatetur se majorem esse Hieroum , qui aiebat nolle se Catholico Episcopo proeaeiter respondere, S minorem se dicit aliis nominibus, aetate, eruditione, sapientia, prout decebat magnum illud humilitatis exemplar. Nec alio sensu Episcopi a coetu presbyterorum creantur, nisi quatenus alicubi eliguntur ipserum presbyterorum suffragiis, vi consuetudinis, aut Sedis Apostolieae privilegio: sed habent praeter electionem ipsam, consecratronem amplitudinem characteris, collatam sibi per impostlanem manuum aliorum Episcoporum: non enim presbo teri, ut inquit Chrysostomus , Riseopum ordinant. Harer ordinatio commonstrat quid progressio Episcopi ad tan mum Pontificatum disserat ab inauguratione presbyteri in Epi
445쪽
qntim tamen ipsi pleniorem haberent auctoritatem; postea vero cre-seente fidelium numero satius.duxerunt ad schinnata removenda cete istis uitum praeficere, ita ut plura is statueret ac praeciperet, presbyteris inconsultis Illam quippe iα gubernanda Ecclesia consiliorum. communionem, quam Hieronymus ait initio serWatam eme , Sc quam nunc quoque in rebus arduis ac dissicillimis suadet Praestalibus omnibus, explicat Doctor praestantissimus verbis proximis , & illa , quae in obiectione postrema sunt consequentibus , Imitastes s Astfes , qui eum
haberet tu potesate solui praeθα populo Israel, septuaginta elegit, eum
quibus populum judicaret. Haec prolixius versavi, ut retunderetur procacitas adversariorum, qui adeo pugnaciter contendunt haeresim suam esse germanam Hieronymi sententiam, ut David Blondellus librum de hoc argumento conscriptum ,. inscribendum puta rit, inpologiam pro
sententia Hiero vini ς atque ut castigaretur cuiusdam stholastici balbuties,qui Doctorem maximum in haeresim Aerii prolapsum fuisse audacter
asseruit: cujus scholastici judicium falsit imum tar horuiue Catholieo indi-enuis jure appellat lib. a.de Hierarchia Eccl.cap. VIII.Dionysius Petavius. . Calligatius quidam alii e schola reposuerunt, Hieronymum existimas 1h, quod discrimen Episcopi a presbyte*s non divino, sed Ecclesiastico iure inductum suerit; quae res nondum: tale sitaeerat Ecclesiae judicio determinata, ut in i V. diit. 24. respondent Durandus, ct Dominicus Solo, necnon disput. 1 o. Gabriel Vasqtiea. His quoque melius in eamdem distinct. 26. Gulielmus Estius, resimndens sensisse Hieronyomum , quod Episcopus potessu cm iurisdictiouis supra presbyteros habeat ex co astitutione humana , potestatem vero ordinis ex jure divino;quundoquidem in Epistola ad Evangelum ordiuationem nominatim exiseipit . Uerlim. & potestas iurisdictionis habetur in regimine, quod plurium consultatione, & cura peragitur; dummodo fiant omnia unius comitiissione, iussu , . ct arbitrio: quod factum, quando presbyteri admittebantur in communem Ecelesiarum sollicitudinem, fatetur Hieronymus adducto Moysis exemplo . Mitto. responsionem eorum , qui cum Cellotio in I W. de Hierarchia tenent Hieronymi scripta fraudibus haereticorum suisse corrupta: istud enim nulIa sive editorum , sive bilis. coindleum collatione potest evinci ς nec praesidio lahitis Si desultoriae coiectationis eget integerrima doctrina Hieronymi,
em quem pro dubiis magni seripsere profundis
Dorrores: quorum e uamerose saepe remisit Aurelias toto jam clarus dosior in orbe; prout ait vetus Anonymus. in Carmine de Hieronymi laudibus , praefixo editioni Fraticosurti iaPraeterea opponunt: Presbyteri Eucharistiam conficiunt, & baptizant, atque, ut diximus de Chorepiscopis , Ordines etiam conserunt. Sacris praeterea Conciliis. interfuerunt. Unus ergo, ut Aerius ale-
446쪽
Liber Τrigesimus sextus Cap. XI. 427
aiebat, Episcoporum & presbyterorum , ct una dignitas : μὰ, η ' --. Patres etiam docent, saeredoriam esse dignitatem omnium praestantissimam , quam presbyteris nemo poterit denegare ς ideoque nil est, in quo ipsis Antistites antecellant. Praelaudatus Hie-xonymus, Augustinus, Isidorus, ct alii docent presbyterum, S Episeopum in hoc differre, quod primum aetatis, alterum o ii nomen est. Idem Augustinus epist. I9. nunc 82. etsi Episcopus , non audet tamen se praeferre Hieronymo . Sunt demum aliqui afferentes , Episcopos creari a presbyteris; quidam alii affrmantes idem evenire quando presbyter in Episeopum eligitur, ac quando Episcopus in summum Pontificem
Resp. haec, aliaque id genus uno verbo ex dictis expungi. Itaque presbyteri conficiunt Eucharistiam & baptizant; sed presbyteros alios
Mon generant, ut repetamus Verba Epiphanii. Baptizant etiam , 3c uaedam alia sacramenta perficiunt, iussione tamen nutu Episcopi; qui potest illos degradare ac suspendere, ac facere , 'ut ea, quae a iurisdictione pendent, sint irrita. Chorepiscopi, qui sacros orZines contulerunt, suerunt veri Episcopi, ut diximus praecedenti capite- Nil printerca facit adversus hanc assertionem, si dicamus pre 3yteros potuisse .conserre ordines extraordinaria auctoritate, Episcopos autem 'hoc sbi vindicare potestate ordinaria; quemadmodum de conficiendo sacramento Confirmationis affrmavimus libro XXXI I. cap. 7. Interfuerunt quidem Conciliis presbyteri plurimi, ut fidem adstruerent, testimo. ria exhiberent, disputationes inirent ἰ at mn tulerunt Uuffragia , neque subscripserunt Synodorum decretis , nisi forte Episcoporum vicem
gererent, ac essent, ut aiunt Graeci, --τα . Meerritiam sentenistia nostra in duos ordines dividitur; & qui ad unum illud coartaint, admittunt tamen in Episcopatu sacerdoctis characteris ampliationem . Patres optimε Episcopi, S presbyteri etymologiam explicaverunt; si is quidem haec JGioseniorem, illasuperinisectorem significat: quod autem est superintendere. S superinspicere, eius , qui praeficitur, proprium est. Hoc munere Augustinus fatetur se majorem esse ueroum , qui aiebat nolle se Catholico Episcopo praeuiter respondere, S mi rem se dicit aliis nominibus, aetate, eruditione, sapientia, prout decebat magnum illud humilitatis exemplar. Nec alio sensu Episcopi a coetu presbyterorum creantur, nisi quatenus alicubi eliguntur inserum presbyterorum 'suffragiis, vi corisuetudinis, aut Sedis Apostolieae privilegior sed habent praeter electionem ipsam, consecrationem S amplitudinem characteris, collatam sibi per impostionem manuum aliorum Episcoporum: nou ut inquit Chrysostomus, Episω-pum ordinant. Haec ordinatio commonstrat quid progressio Episcopi ad si mum Pontificatum differat ab inauguratione presbyteri in Episcopum; in utroque enim ampliatur iurisdictionis potestas , sed i
447쪽
Episcopum Hecto consertur quoque sacramentali consecratione amplior ordiuis auctoritas , ita, ut Pontifex Maximus ad sepremam jurisdictionem , Episcopus adscendat ad apicem sacerdotii, ac sint ambo pa-xes Ordinis ebaratrere, longe autem dissiti regiminis potestate. Atque haee de ordine Episcopa tus , qui omnis Hierarchiea virtutis plenis Θest particeps , ut inquit cap. V. de Eccl. Hierarch. aut germanus , aut Oppositus Dionysius, τά- ιάν δερ χροκης δυνάμ- όλουάρως .
De sacrammi Ornnis materia, ct forma -
ΡEo singulos indises disturrens dixi quo signo sensibili conserantur:
quod perinde est, ae illorum designare materiam . De hac modo sermonem instituendo diversas Doctorum opiniones recitabo , praecipua earum momenta producam,& demum quid mihi videatur Merosim liabus , quomodo etiam ad conCordiam oppositae sententiae revocari possint, conabor ostendere. Itaque Eugenius IV. in Instruct. Armeno rum de sacrarum ordinationum materia ct forma ad hunc modum I quitur : Sextum sacramentum est ordinis , eujus materia est .Ilad, penerius traditionem eonfertur Orri, sicut presbyteratur traditur per e Leis eum vino, ct patenae cum paue porrectissem. Dia natus verδper libri Evastellorum datiouem. Subdiaeonatus per calicis vaeui eum
patena vaeua superposita traditionem: ersmiliter de aliis per rerum asministeria sua pertinentiam alsignatiovem . Forma Deerilotii talis es. Aeeipe potestatem serendi saeri iam in Belsa pro vivis θ' mortuis ,
is nomine Patri, ct Filii, θ' Spiritus sancti r 9 sie de aliorum ordinum formis, prout in Pontificali Romano late continetur. At traditione instrumentorum in ordinibus Hierarebieis non utuntur orientalium Ecclesiae, ' praesertim Graecorum . In ordinatisree quipp presbyteri , quamvis hanc perficiant post allata τὰ hiis Ducta dona, sym-hola scilicet consecranda, & supra sacram mensam reposita , haez ta men ordinandis non porriguntur , ae sacra ceremonia per solam impo sitionem manuum peragitur . oraria autem , sive stolae in anteriorem partem deductio, atque penulae, quam vocant, indumentum materia censeri nequit, nec vestes materia, prout modo accipitur apud nos reputantur ἔ apud Graecos autem absque ulla verborum forisma traduntur Diaconatum pariter Graeci conserunt QIa χώρογινία ς im
positio namque oraria , ct porrectio Habelli, quod appellant Hmr δ- , utpote quae fit muta ceremonia , materia saeramentalis ine piissime diceretur . Idem de hypodiaconatu , in quo apud eosdem Grae cos nulla instrumenta exhibentur , erit proculdubio affirmandum .
448쪽
Liber Digesimus sextus Cap. XII. 429
dium subortum est , nunquam sorte componendum , nisi probetur concordis ratio paullo post a nobis tradenda. Itaque nonnulli indius. rῖonum materiam in sola porrectione instrumentorum constituundi Praeter Capreolum , Dominicum Soto, Vasque situ in , aliosque, te nent hanc sententiam noster Girchen Tract. vi. q. r. duh. a. Videt
idem sentire S.Thomas q.I . Suppl.art.f. ubi ait de essentia hujus ser menti esse porreitionem materia; immo Instructio ab Eugenio IV. pro Armenis edita, exscripta est ex opusculo V. ejusdem S. Thomae ad Archiepiseopum Panormitanum : ideoque stant pro eadem sententia sere omnes Thomistae , quorum plerique putant impositionem manu uiripertinere quidem ad sacramenti ivtezritatem, non vero ad sub laurium: prout legi potest in Cθρeo Goneti disput. 2. art. 7. Alii e coninetra Ordinare Hierarebicorum statuunt duplicem materiam partialem , instrumentorum scilicet porrectionem, & in diaconatu & presbyteratu impositionem quoque manuum; hanc enim in subdiaconatu Lativiorum Ecclesiae non adhibent, idque ex pervetusta consuetudine , ut apparet ex canone quinto Concilii I v. Carthaginensis . Stant autem pro hac sententia Petrus Soto, Martinus Ledesina , ct Cardinalis Hosius, laudati a Bellarmino de Sacram.Ordinis cap.9. & quantum ad presbyteratum spectat etiam vasquea: Estius quoque in dist. 24. n. item 24. Syl-Vius in q. I . Supplem. a G. a. necnon omnes illi, qui ex impositione
manuum, & porrectione instrumentorum unam materiam constituunt.
Complures demum Diaconatus & Presbyteratus materiam Ioeant in sela manuum impositione , quam Rituales omnes , Graeci, Latinique praescribunt; instrumcnta vero materiam esse existimant acciden a riam , aut integrantem : quod tamen de aliis dici nequit, proptereaquod Latini tam minores, quam subdiaconatum absque impositione manuum conseri,nt, instrumentis autem utuntur; quanquam ritum hunc in Occidente non fuisse perpetuum scribit undeeima tertiae partis Exercitatione Ioannes Morinus. Praeter eruditum hunc auctorem adhaeserunt eidem sententiae ex antiquioribus scholasticis S. Bona ventura, & Durandus, eamque adoptarunt Martentus. Goarius, Me- nardus, uterque Habortus , Isacius scilicet, ct Aloysius , Iuenilia. TOurnely, Witasse, Le-Droint, ct iuniores alii quam plurimi, adeo, ut aetate hac nostra communior, atque plausibilior euaserit. At quaenam momenta in tam varias opiniones viros doctissimos distraxerunt Sententia prior, quae materiam ordinis esentialem statuit in sacrorum instrumentorum porrectione , nititur praesertim auctoritate Florentini Concilii in Armeniorum Instructione , de qua paullo supra . Ihi enim nulla alia designatur sacramenti huius materia ἔ& quemadmodum de aliis sacramentis pertraettans non aliam materiam assignat ea Synodus, praeter essentialem; ita dicendum est materiam
hujus emodi commonstrare, ubi agit de sacris Ordinationibus. Neque
449쪽
unim argumenti vim elevant, qui aiunt Instructionem illam suisse edi tam soluta jam Synodo: nam Sc id falsum esse , ct non in ingi deeretes.siste Instructionis ejusdem auctoritatem , quamvis responsio haec vera foret, demonstravi in Appendice quarti capitis libro secundo ae tricesimo. Praeterea cap. Presbyter , de sacram. non iterandis, Gregorius IX. haec Archiepiseopo Lundensi rescripsit: Presbditer ω diueonus eum ordinantur manus impositionem tactu eorporali, ritu ab e solis introducto , reeipiunt: quod si omissum fuerit, που est aliquarevus iterandum , sed statuto tempore ad hujusmodi ordines conferendos eaute suppleutam , quod per errorem fuerit praetermissum. At quando Dbsantialis materia non adhibetur , integrum sacramentum est repetendum , non supplenda duntaxat materia cecidentalis; quum praecedens ritus nullus fuerit, partibusque caruerit intrinsecis . Est igitur manuum impositio in presbyteri, & diaconi ordinationibus accidentaria materia. Confirmari potest hoc argumentum cap. Cum veuisset, de
sacra Unct. ubi Innocentius III. jussit per Episcopum Albanensem, duobus aliis Episeopis assistentibus , deliniri sacro Chrismate Episcopum
Brandicu herensem, quia in consecratione fuasacram nou acceperat uπ- Hionem, ritibus aliis, quibus ordinatio peracta suerat, non repetitis , Unctio quippe Chrismatis, prout omnes consentiunt, non per
tinet ad ordinationis subsantiam. Rursus jgxta Pontificale Romanum
tres in ordinatione presbyteri fiunt manus impositiones: prior quum Episcopus ponit . utramque manum i super caput ordinandi, nihil dicens , quod ὀ faciunt post illum omnes sacerdotes qui adsunt altera, qua Se Pontifex, ct sacerdotes simul dexteras super ordinandos tenent extensas , Pontifex autem dicit orationem illam , Oremus , fratres ebarissimi, Deum Patrem omnipotentem , ut super hos famulor Dor, quos ad presisterii munus elegit, ere. tertia , quando in fine Mi Pimpositis super Grdinatum ambabus manibus inquit Episcopus, AccipσSpiritum sanctum, quorum remiseris peeeata , cte. Prima manuum impositio , omnibus consentientibus , non potest essesubstant alis ma- reris, utpote quae nullam verborum formulam habet adjunctam , &aperte constat puram putam ese ceremoniam ς quam mec prisicis seculis obtinuisse , nec modo in usu esse apud Graecos norunt qui Pontificales libros legerunt. Sed nec ultima impositio manuum materia est subinflautia/ir, quum presbyteri ante oblationem S consecrationem Eucharistiae sint ordinati: nisi sorte velimus cum viris doctis admittere apud Latinos duas partiales in presbyteris ordinationes . oportet igi tur , ut secunda impositio manuum apud Latinos materia presbyteratus sit, si in impositione manuum statui debet ratio materiae z atque
id revera assirmant, ac probare nituntur auctores tertiae sententiae . Verumtamea oratio, quae hanc impositionem manuum comitatur , non
videtur habere apud Latinos rationem forma ; cum sit nuda divini au
450쪽
Liber Τrigesimus sextus Cap. XII. 43r
xilii pro ordinatione proxima deprecatio : quod facile tum ex eiusdem orationis lectione dignosci potest; tum ex subsequentibus rubricis, quae
usquedum instrumenta triaantur , vocant adstantes ordinauris, ereonsecrandos: immo ct consecraudi dicuntur in altera oratione Epistopi, Exaudi nos , o e.. porrectis autem instrumentis, ct pronuntiata ea sorma, Accipe potestatem cte. ubique ordiuati appellantur. Hymnus quoque , ni creator Spiritus, paullo ante consecrationem S porrectionem instrumentorum incipitur a Pontifice, ct a schola canitur dum sacra haec actio peragitur; quod nempe spiritalis gratia tunc insundatur. Insuper , ut dixi cap. 4. iuxta idem Pontificale Romanum ebara- Her imprimitur in traditione instrumentorum .. Demum illa est sacrorum ordinum substantialis materia, quae est sensibile signum, quo traditur ordinato potestas spiritualis . Atqui signum illud est sacrorum instrumentorum porrectio, cui S additur sorma verborum , e eripe potestatem, o e. Instrumentorum ergo traditio est sacrarum ordinatio
num essentialis materis ..Sententia verb , quae statuit. diaconatus, ct presbyteratus materiam essentialem in sola impositione manuum, his innititur argumentis . Principio in omnibus Occidentis , S Orientis Ecelestis manus impositio adhibetur, in diaconi saltem, & in presbyteri ordinatione,
sacris autem instrumentis. non omnes utuntur ἔ Sc nihilominus ordinatio huiusmodi valida a Latinis existimatur . Deinde diaconos ac presbyteros ordinari impositione manuum, nulla facta instrumentorum mentione , docet Concilium Carthaginense quartum canone g. & . Idem de diaconis.tradit Ancyranum canoae 9. Etiam Nicaena Synodus canone i9. diaconissas laicis adnumerat, quod nulHm reeeperint mantium impositionem. Tridentina quoque Synodus sess. xiv. de Extrema Unctione cap. 3. docet ejusdem sacramenti ministrum esse aut Episcopum, aut sacerdotes , ab ipso rite ordinatos , ster impositiovem mauuam presisterii Ex his verbis depromptis ex prima ad Timotheum cap. q. cruitur momentum aliud ; siquidem' manus impositio est gratiae , Rcharacteris signum essiciens : atque id tenemur firiniis ne asserere quicunque dicimus adversus haereticos demonstrari ex Paulinis Epistolis sacramentum sacrae ordinationis . Itidem Patres omnes impositioni
manuum adtribuunt gratiae essicientiam, ut diximus primo capit 3.. Qitis autem Ueterum aut calicis, aut patenae,.aut libri. Eνangeliorum,
aut alterius materiae traditioni hanc. vim , & emeacitatem adseripsit Z Patronis denique hujus sententiae videtur posse absque magno negoci diluere argumentationes oppositas , si dicant Eugenium IV. Armenios docuisse id, in quo a Romana Ecclesia dissidebant, non reiecta, sed supposita impositione manuu n de qua Ecclesiae conWeniunt ,. illiquo addita materia integrante , quam Armenii non adhibebant, ut cum
Latiuis eosdem rhus servarent. Ad Gregorii IX. rescriptum possunt: