장음표시 사용
461쪽
tamen Primates extra dioecesim suam aliquando ordines contulerunt . E. G. in tota Africa Episcopus Carthaginiensis, ut constat ex canone s. Concilii ejusdem urbis III. in Syria Patriarcha Antiochenus , qui Metropolitanos ordinabat auctoritate singulari, prout epist. 18. ad Alexandrum Antiochenum Episcopum inquit summus Pontifex Innocentius i. atque in Hispaniarum provinetis Archiepiscopus Toletanus , concessone tamen aliorum Episcoporum , juxta canonem 6. Concilii Toletant xi 3. De Romano Pontifice, cuius est summa & amplissima in Ecclesia potestas, haut dubium, quin possit ubique terrarum presbyteros, S Episcopos consecrare. Tanta demum est in promovendis ordinandisque clericis suarum dioecesium iuris Episcopalis auctoritas, ut qui loco renunciavit , non possit ordines conferre, nisi invistatus: & si renunciaverit tum loco, tum dignitati , invitatus conferre possit miaiores, non autemsacros, ct si hos conferre praesumeret, inlotiati sorent sus, en si ς ita enim statuitur cap. Relitvrsivis, lib. r. Decr tal. tit. i 1. de Ordinatis ab Episcopo, qui renunciavit. IX. Ab Episcopo ordinante formam pro serendam esse, sive, ut linquuntur canones , benedictionem fundeusam, adeo , ut si Episcopus manum imponeret, ct aliquis presbyter pronuntiaret verba , ordinatio esset irrita , & nulla , res est manissesta , & definita canone s. Concilii a. Hispalensis an . 619. cui praefuit S. Isidorus , adversus Epia seopum Egrabensem , qui detentus dolore oculorum in Ordinatione sun ius presbyteri, duorumque diaconorum , manum imposuerat ordiis nandis , ct quidam presbyter contra Ecclesiasticum ordinem formam protulerat. Neque hic locum habet quod nonnulli affirmant de baptisimo, validum scilicet futurum sere, s mutus funderet aquam , & alo ter manibus obtruncatus proferret verba , eo quod iste aliena manu , tanquam vicaria tingeret, ε baptizaret: presbter enim nequit esse minister ordinationis , nec dextera Pontificis instrumentum illius; &potiori jure sacramentorum minister dicendus esset qui formam pronuntiaret, quam ille, quo obsequente exhiberetur materra : quamquam S illa de duplici elui lem baptisinatis administro sententia a multis refellitur, admodum incerta est, sicuti diximus libro xxxi. cap. 32.
quaestiuncula 4. vide etiam quae de unctione infirmorum scripsimus i
462쪽
Liber Trigesimus sextus Cap. XIV. 4 3
suid asserendum sit de ordinatione facta ab Episcopis
illegitime inurusis, aut haeresi, schismate , ct labe Amniaca contaminatis t
DIxi quartodecimo capite libri tricesimi , Donatistas nulla ct irrita
existimasse sacramenta baptismi , & sacrae ordinationis collata a ministris improbis , atque ab illorum communione segregatis: inde enim Donatistarum schisma exortum est, quod Caeciliani Episcopi Carthaginensis ordinationem factam a Felice Apiungitano , quem traditionis crimine accusabant, pertinacissime oppugnarent. Hinc antiquiores Donatistae ordinatos a Catholicis & ad partes sitas accedentes publica poenitentia imposita contra statuta canonum , ut ostendi de ipsa publica poenitentia pertractans, inter laicos detrudebant. Donatinae vero posteriores recedentes ab illius disciplinae severitate, venientes ad se catholicos sacris Ordinibus initiatos baptizabant iterum, S aliquando rursus ad Ordines promovebant: quod factum in quibus
dam diaconis narrat S. P. Augustinus ep. 23. num.2. S epist. Io8. n. 9.
Legi potest Norisiana Donatistarum Historia p. a. cap. 4. Accessisse Donatistis complures posteriorum saeculorum haereticos asserui praecitato capite quartodecimo: in quo cum do sacramentis universim diis sputatum sit, ac demonstratum rata & valida illa esse, quamquam conserantur a ministris haeresi, schismate , aut scelere alio turpissimo contaminatis ς nunc de sacramento Ordinis peculiariter pertractans rursus quaestionem ipsam attingo . De quatuor autem generibus improborum ministrorum quaestio moveri potest, idest, de Episcopis intrusis , quos canones moechos etiam atque invaseres appellaverunt,
quod legitimis pastoribus eiectis, aut violenta alia, seu dolosia ratione ad Episcopale selium conscenderint i de haereticcis item , & sehis mate ab Ecclesia divulsis, necnon de Simoniacis , seu dona Spiritus sancti pretio temporali sibimet comparantibus . Quam anceps , & disticultatibus implicata fuerit olim haec quaestio inserri potest ex v. Exercitatione Ioannis Morini, quae est des crarum ordinationum iteratione , atque ex recentiorum Thologorum lucubrationibus, ut plurimum eiusdem Morini, qui tamen non uno i ii Ioco lapsus est , argumentorum collectione compactis . Uerum ut nos breviores & faciliores simus, nonnulla praemittimus adnotanda . OuOrum primum est, perantiquos scholasticos , qui cum Magistro in iv. dist. as. quaestionem hanc perplexam, ae pene instolabUem csse affirmant , aut etiam putant irritas ordinationes factas ab Episeopis haere-
dicis, vel degradatis, in qua sententia stetisse dicitur Gratianus i. q. 3.Κkk a num. 4s. Diuiti co by Corale
463쪽
num. 4s. nulla ratione posse invicem conciliari: nam quidam aiunt Episcopos exauctoratos, atque e gradu dejectos, eboractere , ct potestate ordinis omnino exspoliari: alii censent hujusmodi Episcopos potestatem quidem ordinandi retinere, sed hae potestate carere illas , qui ab iis ordinantur; quod scilicet primi in Ecclesia , alii extra Ecclesiani
fuerint inaugurati. Nec enim valet conciliatio illa , quam cap. 9. laudata: Exercitationis tentat Morinus distinguens characterem sacramenti ab ejusdem characteris virtute , ct contendens illum permanere semper, hanc vero Ecclesiae abrogatione, & revocatione reddi quolibet essectucassam; atque ita ratas fuisse, aut nullas ordinationes, prout Ecclesia virtutem potestatemque Episcoportim , charactere illorum persistente , firmabat, vel restinuebat. Enimvero potestas ordinis , & character idem omnino sunt, aut saltim separari non possitnt: nec alia dum rati ne , quam petita ex natura inviolabilis characteris, damnant modo Theologi omnes Reordinationes factas ab Episcopis aut improbis , aut haereticis . Neque opinio Morini cadem est ac sententia Ostiensis, aliorum qiie ICC. asserentium in Excommunicato ebarai Ierem quodammodo extingui, & hebescere, per dispensationem vero eaArem Iamere , erε si ari ; nam id eo sensu est interligendum , ut seluti a censuris possint licite , ct sancte peragere, quae iisdem censuris innodati impie, &lacrilege exercent. Hinc & illud praemittendum est, non de Iicita, sed
de valida ministrorum ordinatione controversiam hanc agitari. Praediolandum ulterius, nil ad hane dirimendam facere, quod ab haereti eis , vel schismaticis ordinati , ct venientes ad Ecclesiam Catholicam , aliquando ad communionem tantum laicam reeepti fuerint, aliquando etiam inter Clericos cooptati. Praesens enim quaestio pertinet ad dogma, agitque de sacramenti vestitate; ea autem de modo recipiendi Clericos ab haeresi venientes, spectat ad disciplinam : in qua pro criminum qualitate, ac temporum circumstantiis, res piscentes Clerici aliquando privati fuerunt pristino honore , aliquando ordinis sui munus , vel totum, vel eX parte exercere iterum permissi sunt. Etenim legimus Cornelium Papam concessisse pristinum presbyteri locum Ma-Nimo , qui Novatianis adhaeserat; Nicaenos Patres suscepisse Episcopos, Dui Arianam haeresim deseruerant, illorum ordinem, dignitatemque servantes: Synodum demum Ancyranam tractis per vim ad sacrifica dum restituisse quidem honorem sedis, sed negasse exercitium oblati nis , aliorumque ossiciorum sacerdotalium . Postremb notandum est equod etsi antiquiores scholastici, ut praemonui, plurimum in hac quaestione haesitaverint, universi tamen qui a quingentis ab hinc annis fio ruerunt , si unux, vel aIter excipiatur , constantissime assirmarunt valere , nec ulla ratione iterandas esse ordinationes , de quibus sermo instituitur ; tametsi quantum ad gratiam pertinet, minime illam consequantur si istienter ab Epistopra pnt L smata a aut haresi separati ,
464쪽
Liber Τrigesimus sextus Cap. XIV. s
sive exeommunicatis, degradatis, vel suspensis reeIpiunt ordines E clesiasticos, non quidem spectata sacramenti essicacitate , sed prava ministrorum, atque suscipientium dispositione, prout q. 38. Supple. menti scrib,t Doctor Angelicus, a quo nemo unus hac aetate dissentit. 's vem praemissis, id, quod in quaestione positum est, ita subiecta thesi resolvitur. ιPRomsirio : validae sunt ordinationes Ectae ab Episcopis quaeun-que haeresi, aut crimine pollutis, necnon eXcommunicatione, aut ceninstra alia innodatis; dummodo cum necessaria intentione adhibeant materiam, formamque legitimam, atque ipsi eadem ratione inaugurat, ct conlecrati fuerint Epistopi. Ac primam positionem hanc probo communibus argumentis. I. Tenent priorem locum definitiones Ecelesiae: prohibentur enim omni no reordinatio A canone Concilii Capuani celebrati sub Stricio anno 389. de quo Norisius in Hist. Donatist. p. g. cap. 8. Relatus est autem idem canon ara I. Synodo Carthaginensi an. 39 . can. 28. ataue hi&verbis confirmatus , o Ilaeas fieri Rebaptizationes, O Moriuatio-
quoque de Consecrat dissi I v. m . Plura ibidem Gratianus, quem modum dist 68 ct uia I. q. Idem post innumeros alios can quorum nonnullos producam paullo infra, statuit Florentinum Conis cilium in decreto unionis, ac Tridentinum sest. v I I. can. 9. Sc sess aetcan. . ubi definit sacramento Ordinis imprimi ebaracterem, ideo ἰωοπρο terarr. H. Probatur aue ritate Sanctorum , ae praesertim S. P. Augustini, qui tam de Baptisino, quam de ordine scribit lib. 2. Peet iterσι. S lib. r. de Baptismo cap. I. Meat baptizatur, si ab un
et baptismi ποπ amittit, etiam ordinatar,
de Bono confugali cap. 24. I uens de Clericis, improbis, &onficio privatis, Manet tamen ru Hus ord7satis saeramentum ordinatiola demonstrat schismaticos haeretiis, quamvis non sint nobiseum, II. P qην stribit Theodoretus Η. Rella. cap. D. , Aeri non potes, ut bis fiat ih. di ρ λ -in dialogo contra Lue 1, m potesas ordinis semel eou
Qm qualecunque scelus amittit. Secus de pota
s ana nemo potest exercere in eos, prout apparet in ab lutione, veI excomin
465쪽
Episeoporum , quorum ordinationes possent nullae censeri. Sit autem rima classis intrusorum, qui nempe alienam sedem invaserunt, auellam contra fas , ct iura canonum occuparunt. Recentiores quidam Theologi cum Witassio sech. t V. de ordinis charactere, producunt exempla Felieis II. Liberii post subscriptam formulam Arianam , ct Uigilii
Romanorum Pontiscum , quos Auxilius in defensione Formosi, &S. Petrus Damiani opusculo 6. dixere, nec tamen repetitae fuerunt illorum ordinationes. Sed haec exempla ad rem non iaciunt.Quanis quam enim laudatorum Pontificum Acta varia sint , & ambigua , ut excusatione digni videantur Auxilius , ct alii: pondus tamen non habent , quo assertio ista firmari valeat. Felicem enim, quem ab Arianis intrusum videtur asserere S. Athanasius in Epist. ad Solitarios, atque
in catalogo Pontificum nequaquam connumerarunt Iib. 2. adversus
Parmenianum Optatus, ct Epis . I 6s. Augustinus, quorum auctoritate fretus illum Pseudopontificem existimavit in notis ad Dictatum . S. Gregorii VII. eximius Lupus, Felicem , inquam , tanquam verum Pontificem agnoscunt antiquiores Romam Ecclesiae catalogi, Breviarium , ct Martyrologium Romanum, perantiquae Pontificum imagines in Basilica S. Pauli Via Ostiensi, Nicephorus , Theophanes, Anselmus Lucensis, aliique permulti. Immo cum de expungendo Felice a Romanorum Pontificum catalogis apud sacrorum Rituum Congreg. ageretur, contigit anno Issa. sedente Gregorio XIII. ut in Aede SS. Cosmae &Damiani detegeretur sarcophagum cum hac inscriptione: Corpus S.Felieis Papae, Maroris , qui damnavis Constantium, de qua Bar nius ad an. 3s . num. 6ς. Et quoniam nonnulli hanc tumuli inscriptionem dubiam esse contendunt ob silentium Marcellini S Faustini; pri ereundum non est, horum ad Imperatores libellum figmentis pluribus a viris Luciferianis suisse compactum , ut alio in loco adnotavi, agen Rnempe secundo volumine de poenitentia Osii Cordubensis Episeopi: nullam deinde firmitatem inesse huic argumento neganti, ac petito a flent io unius libelli de Felice data opera non pertractantis: servari
demum etiamnum marmoream tabulam constriptam tempore Grego
rii VII. a Benedicto Titulari Ecclesiae S. Pancratii prope viam Aureliam ς qua in tabula recensentur sanctorum reliquiae ibidem servatae in sacello saneti Pastoris, inter quas connumeratur pars sacrorum cinerum Muroris dr Papa Eelieis honore audi. Ut ut sit, incerta saltim sunt quae de Felice inter inva res numerando in hac quaestione Esseruntur . At quae adduntur de Liberio, salsa sunt penitus : nec mirum est Pontificem auctorem damnationis Luci riana a scriptoribus hujus sactionis tanquam Arianum fuisse traductum , etsi nunquam catholicam fidem violaverit, ut alibi demonstravimus. Vi pilius vero in Petri sedem intrusus pulso in exilium Silverio , necis hu-pis auctor , ii Oaiacua . excommunicatioais vincatis alligatus, &
466쪽
Liber Trigesimus sextus Cap. XIV. I
squid atrocius inveniri potest , dicitur quidem a scriptoribus muItis,
adeo , ut fuisse illum prius invaserem, quam Pontificem existit nave- verit quoque Annalium Ecclesiasticorum Parens ad an . sed erudiistus Constantius in Epistolis summorum Pontificum Vigili uin acerrime vindieavit, demonstrans quanta ei aflicta suerint ab Africanistri uni
Capitulorum desenseribus, Facundo , victore , Ad Liberato . Coninstantii judicium confirmari potest ex Historia Arcana Procopii Caesariensis, qui scripsit Silverium trucidatum Risse ab Eugenio famulo Antoninae uxoris Belisarii , apud quam Procopius ipse d bat: quam quam ex LUbro Pontificali Uigilium inter & Antoninam Patriciania
magna intercesserit consiletudo. Uidesis novas in Anastasium adnotationes, ct quas ad Procopium addidit Nicolaus Alemannus. Tandenas aliquam vigilii in Silverium machinationem, Sc cupiditatem Pontificalis honoris velimus admittere; negare tamen non possumus post mortem Silverit legitimum Papam iuisse, infensissimum hostem Eutyruchianorum, Chalcedonensis Synodi defenserem, ct trium Capitulorum damnatorem, iudicemque rectissimum. Aliunde ergo , quam ab
ordinationibus Liberii, Felicis, ct Uigilii, peti debet hujus propositi
Tria itaque exempla alia produeam di quorum primum sit Anatσ-lii, qui in locum S. Flaviani Constantinopolitani Episcopi a Dioscoro , Bh pseudosynodo Ephesina, quam Latrocinium appellant, intrusus , a S. Leone iugno ad Marciani Augusti , ct Pulcheriae preces susceptus fuit, probatis quoque singulis ejus ordinationibus; ut constat ex epist. eiusdem Leonis νη. alias s . Alterum cxemplum sit Petri Mogi, qui
etsi intrusus in Episeopatum Alexandrinum, ac praeterea ab uno tan tum Episcopo adversius statuta canonum ordinatus, attamen ut Me trophanes narrat apud Lupum Volum. a. in eanones pag. I sa6. fecit ordinationes complures, quas Romana Ecclesia ratas habuit: id, quod
confirmat assertionem praecedentis capitis num. Vir. valere consecratio.
nem Episcopi ab uno tantum peractam. Tertium denique exemplum
sit Photii, qui S. Ignatii sedem invasit & a Gregorio Syracusano Episcopo detradato consecratus fuit , & nihilominns dei uncto Ignatio Joannes VIII. Romanus Pontifex in Patriarchalem gradum, & hon rem ipsum Photium suscepit, nulIo eorum, qui ab it Iosuerant ordinati, repetita ordinatione purgato. Qua in re licet nonnulli Ioannem nimiae iacilitatis redarguant, immo Baronius ad an. 8 9. ab illius INDsillanimitate natam putet fibulam Ioannae Papissae; desenditur ille tamen a Lupo citato in Ioco, atque a Petro de Marca lib. I. Concordis sacerdot. S imp. cap. I4. apertumque est ortam Papissae labulam ex Valdensium , aut Lutheranorum laticibus exacto jam nono si culo.
siquidem illam sedisse ajunt post S. Leonem IV. qui anno 8ss. purissi- in m effavit animam . Quamquam etsi Joames vlu. cedens Basilii im
467쪽
448 De Τheologicis Disciplinis
peratorIs precibus, & Photio fidem adhibens molliter se gessisset: non
inde tamen sequeretur Photii ordinationes suisse irritas , aut repetitas , ut salso scripsit Ioannes Morinus, a Christiano Lupo, ct ab aliis viris doctissimis refutatus. νSequitur, ut dicam de ordinationibus se hismaticorum et quas minime repetendas esse demonstrat Ecclesiastica Historia . Enimvero Maximum presbyterum, aliosque Novatianos tertio vertente seculo sanis fius Cornelius Papa ad Ecelesiam reverses absque nova ordinatione in pristinum locum suscepit, ideoque Romanae Ecclesiae iudicio character ordinis in schismate perseverat . Quarto saeculo eadem Romana Ecclesia ordinatos in schismate Donatistarum vere insignitos esse ordinis charactere declaravit, scribente Augustino adversus Parmenianum lib. 2. eap. 13. de Ordinatis in eodem schismate, Acin sunt ramus ordinati. βdsieut baptisma in eis, ita ordinatio mansit integra : S: adτersius Crestonium libro a. cap. II. stramvis eum opud ws ordinavtur, nou super eos lavoeetur nomen Domini, sed Dei ς tamen ita suseipiantur, ut videtur paeἰ, ct usilitati Ecclesia απτωire. Etiam S. Meschiades oris dinatos a Maiorino consistere suo Ioeo passus est: Sc Melchiadis sententiam idem Augustinus plurimum commendavit, appellavitque innocensem , providam, Iutegram, e pari σω, in Epist. I. ad Glorium REleusium, num. i6. E contra Donatistae, qui Ordinationes iterabant, innumeris in Iocis ab Augustino exagitantur & refelluntur, ut constat ex uni Versis operibus adversus ipsos Donatistas eoinriptis. Sunt qui illam reordinandi consiletudinem in Donatistis proscriptam aiunt in Concilio Romano Melchiadis, in quo Donatus a decem & no 'em Episcopis damnatus suit, Quod eonfessus fit rebaptizasse , ct Episcopii l
psis manum imposuisse, ut inquit Optatus lib. r. ad vers. Parmenianum. Verum hoc in loco ἐπstionem manusm non reordinationem Episcoporum, sed impositionem publicie poenitentiae intelligunt cum Alba- spina viri alii doctissimi: quod praemissis adnotationibus quadrat qua in maXime. Non iteratas tamen a Catholicis ordinationes Donatissarum evidentissimum est: idque confirmant quae leguntur in Collat. Carthag. diei primae cap. i6. ct in Codice Canonum Africanorum cap. 68. Sunt
qui addunt ordinatos in sthismate Meletii, quos Nicaena Synodus in Epistola Synodiea ad Alexandrinos in Ecclesiasticam dignitatem, &priorem gradum recepit: at ex hac Epistola oppositum inferri contendunt Valesius 4n notis ad Theodori lib. i. cap. 9. Du-I'in in Biblioti .cent. IV. ct voliam. a. originum Eccles Bingliamus r unde quod hoc in loco profertur e schismate Meletiano, potius inter oppositiones I an
dum est. Confirmant tamen assertionem nostram exempla permulta
aliorum schismatum posteriorum, in quibus promoti ad Ecclesiasticos
Ordines nequaquam fuerunt repetita ordinatione recepti, nec etiam in
gravissimo illo, ac diuturno schismate , quod 4b Urbino VI. usquet
468쪽
Liber Trigesimus sextus Cap. XIV. ηε p
ad Martinuiti U. ab anno scilicet 13 8. usque ad annum r41 . vexavit
Eccliniam. Agendum nunc de haereticis . Cctavo Nicaeno canone desnitur. xit Novatiani, si aliquando venerint ad Ecclesiam Catholicam, ceammis μέν- αιτ- εν τῆ κώμι. Haec Graeca verba ita reddidit Dionysius, Ut impostionem manus accipiemer se in elero permaneant : atque hane manuum impositionem quidam Theologi sacramentum Confirmationis, quidam reconciliationem canonicam intellexe-xunt . At Morinus citata EXercit. v. cap. 7. ordinationem esse contendit, unde sequeretur Novatianos fuisse reordinatas. Verum notam dum est legitimam interpretationem Graecorum verborum hanc esse,
ras , qui manus impositiovem perceperunt, ita in clero permanere, sive, ut habent antiquiores versiones, atque ipsa interpretatio Dionysii in secunda canonis pante, Ut qui ex illis eram ordinati , si e maneant in ' Hero. Ita quoque Nicaenum canonem acceperunt Monachi Studitae ire septima Synodo, quae Adt. I. Monachorum interpretationem proba vit , Collector canonum Arabum n. I 8. S. Hieronymus in Dialogo adversus Luciferianos , & Innocentius I. epist. 22. ad Epis Macedoniae cap. s. Ouare Morino concedendum est impositionem manuum hoc inloeo esse ordinationem, sed constat istic ratam haberi ordinationem ac-eeptam in haeresi , non admitti reordinationem. Emendanda propterea est lectio Gratiani dist. 7. n. 8. Placuit ut ordinentur, er se manant in elero . S. Athanasius an . 362. coacta Synodo statuit inter eler eos recipiendos esse , itemque laicos ad communionem admittendos, qui Arianam impietatem, ad quam necessitate quadam ac violentia
tracti essent , detestati veniam sirppliciter petiissent, prout extat in Actis ejusdem Synodi, atque in Epistola ipsius Athanasi ad Rufinianum,nuenon actisne prima Concilii vi I. Generalis. Idem cum Encratitis tactum, in Episcopalem sedem susceptis Zoi, ct Saturnino , . qui huic
haeresi adhaeserant, assirmat in Epistola ad Amphilochium can. i. Maiasinus Basilius . Ephesina etiam Synodus haereticos , quos Syriace Mes.salianbs, Graece autem Euchetas dixerunt, idest, Precatores, eo qtiod tamdiu orarent , ut vellent ad litteram illud implere, Oportet semperorare , genus propterea hominum Anabaptistis, ceterisque Enthusi stis simiuimum , in decreto, quod consequitur sextum canonem , reeipiendos esse sancivit, dummodo in scriptis haeresim omnem anathematietaverint ea conditione , ras si clerici faverint, maneant eleriei; si Diei, ad eommunionem admittantur . In sedes quoque suas ToIetana prima Synodus anno Ooo. restituit Symphosium , Dictinium , S Anterium Episcopos , posteaquam Priscillanistarum haeresim eiurarunt. De Donatistis non tantum schismate, quam haeresi contaminatis diximus paullo iupra. Sanctus Leo Magnus epist. I. num. 6. ait ah Fpi-ιcopali dignitate non repellendum Donatum balicinensem, ex Nova-
469쪽
sci De Τheologicis Disciplinist
i ianis nuper conversum , si exhibito fidei libello, se ea tholleum esse manifestet, quoquo modo Episcopalem ordinem sit ad tur. In senti. ma Generali Synodo an. 87-act. r. lecti suerunt praelaudatus canon viri. primae Nicaena: Synodi di Wersae S. Basilii, S.Cyrilli Alexanis dein i & S. Athanasii Epistolae , necnon Ephesinae Synodi canones . quibus definitur silos haereseon principes perpetuo ab Ecclesiasticis
honoribus esse dejiciendos , reliquos vero ad Ecclesiam redeuntes reis ei piendos in pristinum clericalem gradum : atque ita recepti fuerunt Ieonoelastae . Productum ibi a Tharasio exemplum illorum , quos sacris initiarunt Sergius, & Pyrrhus Monothelitae , atque Anatolii , quem ordinavit Dioscorus Eutychianus , de quorum ordinatione nemo tunc temporis haesitabat. Actione item octava praelaudatus Tharasius se puris gavit , quod Episcopos, clerieosque insectos haeresi in pristinum receis pisset honorem, quamquam a Sabba Studiearum monachorum Heingumeno nimiae in apostatas improbosque homines facilitatis argueretur . Denique Magnus Gregorius lib. 2. epist. 46. indidi. ro. cohaeren ter ad ea . qtiae adversus Donatistas frequentissime docet praestantissimus Augustinus , scribit 2 ut baptizatur semeI, iterum baytἰzar noου deber et ita qui eonsecratus est semel , is eodem iterum ordine nos debet eonsterari: atque lib. 9. epist. 6 r. indict. 4. iubet, ut Nestoriani
Ram & reliquas haereses anathematizantes, prout mandant venerandae
Synodi quas universalis Ecclesia recipit, servatis propriis ordinibus. D suo eaetus eipiantur ἀNonnulla addamus de Simoniacis. Antiqui sane canones , quorum permultos laudavimus cap. I 4. libri xxx. & cap. I. hujus libri pag. 329 severe in clericos animadvertebant, qui rei sorent simoniae, vel ut quidam Graecorum loquuntur, , naudinationis gratiara orsi. Sat est modo in mentem revocare canonem z. Concilii Chal-ecdonensis , quo a dignitate, gradu ,& officio detruduntur, qui που meualem gratiam in venditionem deduxerint: cujus generis canones extant in Conciliis prorsus innumeri. At nullo horum definitur simonia in ca Ordinatione ebarauerem nequaquam imprimi. Quare licet degradatioσi, ceterisque poenis obnoxii , non erant tamen irriti, & eba-νaereris expertes ordines simoniacὲ collati. Deinde, quum simoniaca haeress perniciosissima illuvione grassaretur, ipsi Romani Pontifices, qui Ordinationes huiusmodi reprobarunt, ac statuerunt nullam misericordiam illis impendendam esse , qui simoniace , oblato scilicet pretio , a simoniacis Ordines recepissent; permiserunt tamen ,. ut in acceptis Ordinibus ministrarent, si gratis ordinati fuissent, aut agnorassent Episcopum sibi Ordines confierentem esse simoniacum, aut etiam
si hoc scientes ipso Ordinationis suae tempore, postmodum egissenopce litentiam , prout constat ex Epistola Nicolai II. apud Gratianum I. q. I. num. Ion edi Concilia Romano sub Alexandro II. ex litteris ian-Diuitiaco by Cooste
470쪽
Liber Τrigesimus sextus Cap. XIV.
ei Gregorii VII. ad Rainaldum Episcopum Comensem , atque ex Romana Synodo II i. ex celebratis sedente Urbano II. Quae omnia collegit in a.disseri .Prooemiali 3.p. percesebris Canonum scholiastes Christianus I upus. Hi ergo, aliique Pontifices Ordinationes simoniacas condemnantes agnoverunt in Episcopis execranda ea labe pollutis potestatem ordinis . Sc characterem . Praeterea , quamvis de simoniacis Ordinationibus variae extiterint opiniones , ct nonnulli etiam illas iterandas esse
Putaverint, complures tamen ratas Censuerunt, tum eX antiquiori-Dus, tum ex iis, qui soruerunt controversiis husus modi servescentibus. Nam ex vetustioribus , ut mittam illos, qui tradiderunt nullo crimine deleri ordinis characterem, asserentes huius, atque sacra. menti baptismatis parem esse rationem , inter quos eminet Augustinus
gloriosissimus Donatillarum debellator; S. Basilius canonum , S disciplinae Ecclesiasticae studiosissimus in epistola ad Episeopos suae curae commissos , qui pecuniae gratia manus imponebant, scribit quide .
satana venumdatum esse , qui vendere , aut emere audet donum Dei a se gratis aeceptum, atque post illam Epistolam ab altaris communione arcendos fore quicunque cauponam ritu quaesium feceriπt rera ut spiritualium; at praeteritas ordinationes consistere passus est, ea tan .
. Hae si ita se habent, posibae non fiant, sed emendentur .
Vidu Vol. 2. ep. 76. Atque ad dumdem modum se gessisse S. Ioannei Chrysestomum in simoniace ordinatos ab Antonino Metropolita Ephesiorum, auctor est in illius I ita Palladius Helenopolitanus Episcopus. Effervescentibus vero de simoniaca Ordinatione dissidiis , S. Petrus Damiani in libro, quem Gratissimum appellavit, in triginta novem capita distributo ad Henricum Archiepiscopum Ravennatem , collectiis undique argumentis ostendit cos , qui a simoniacis Episcopis consecrati
sunt, non esse iterum Consecrandos. Inter quae argumenta praeeipua ea lanc, quae petuntur ex quo homines exteriori ritu sacramenta ministrent, ct unus sit, qui invisibilitcr baptizat, ct consecrat; atque Spiritus sanctus non conseratur ex merito sacerdotum, sed ex ministerio, S es scaeitate sacramenti: ex quo Ecclesia ratas habuerit ordinationes haereticorum, ut Anatolii, quem Flaviano in exilium pulso con ιacravit Dioscorus, corumque, quos ordinarunt Liberius, ct vigi-liua, cde quibus tamen vide quae paullo antea praemisimus necnon ordinationes Polychronii ad Hierosblymitanam sedem immerito evecti. ct ulterius lapsi in sinoniacae haereseos voraginem: ex quo per Episco Pos simoniaca peste correptos Deus interdum mirabilia patraverit, ac Praesdrtim per Rainaldum risulanum, qui pecunia Episcopatum obtinuit , Sc vix aliquando gratis aut clericos, aut Ecclesias consecravit: CA quo demum , sicut rebaptizari, ita S denuo consecrari quisque non
Valeat, ut scripsit beatus Uresorius Episcopo Ravennati; ncc rati