장음표시 사용
471쪽
que a De Τheologicis Disciplinis
ulla possib asserri, cur simoniacus unum sacramentum eonferat , & non aliud . Vertim haec omnia argumenta partim lib. XXX. cap. I . partiseia hac dissertatione inseruntur , S pertractantur . ollas cTA DILUUNTUR. At oppones: Quae producta sunt hactenus de non iterandis ordo nationibus factis ab Episcopo, aut intruso, aut haeretico , aut schisma, eieci , aut simoniaco , Canonum auctoritati, Patrum doctrinae, atque i l si isticae historiae monumentis plurimis adversantur.Qirantum enim spectat ad canones; sexagesimus , alias 68. inter Apostolicos ita loquitur e Si quis life us, aut presister , aut diaconur, secunda Ordinat onem aeeeperit ab aliquo, deponatur er ipse, ct qui ordin .it, usi ostendat Ia ordinatiouem habere ab haereticis: qui enim a tali-bas baptizati, vel ordinati fuerant, neque Meler, neque eteriei esse possunt. Nicaenus octavus permittit quidem, ut ordinati a Novatia his in clero permaneant, sed aerepta manuam impositiora , si ve, ut hahet latina orsio, si iterum ordinentur. Idem Concilium in Epistola synodica apud Theodoretum lib. I. cap. 9. statuit , ut quos ia Aegyptinordinaverat Meletius schismaticus, ad nullum Ecclesiae ministerium adis mitterentur , nisi prius sanctiore ordinicione coinrmati , μπι-ὼν di His aesti ἰντου et ex qm loco, ut diximus, D Pin , Valesius. Bing hamus, aliique censent aperte demonstrari reordinationes schisia anaticorum In cuius rei confirmationem addunt constare ex libello
precum Marcellini presbyteri, Theodorum Oxyrinchi Episcopum iterum ordinasse presbyteros ct diaconos partis Meletii , secutus hac irere Synodi Nicaenae decretum. Accedit quod Innocentius I. in Epis .i8. de Arianis sermonem instituens inquit τ quibus solum baptisma ratum se permittimur, quod utique in nomine ratris, ct filii, ct Spiritui finiri permitur, nee Spirituis sanuum eos babere ex illo baptismate .sisisque insteriis arbitramur, quonἰam eum a carbolica fide eorum auissores desiperent, perfectionem spiritus, quam areeperant, amiserunt. see dare us plenitudinem possust, quae maxime in ordinationibus ope. ratur P quam per impietatis suae perfidiam perdiderun/. Quo in loca S. Innocentius evidentissime baptisma haereticorum distinguit ab eorum ordinationibus; & quemadmodum illud ratum & validum, ita litaunullas, cassas , irritasque pronuntiat. Ex hac verb Innocentii definitione , sacrorumque canonum au. Horitate ad Patrum sententias progrediendo, memoriae primum Oe currit , quod Caecilianus a Felice Apiungitano ordinatus apud Opta.
tum lib. r. dixerit, Si traditores sunt qui me ordinaverunt, ipsiniant scilicet Donatis et ct ordinent me: quod in Collat. tertiae diei .apud Augustinum cap. I 6. iidem Donatistae objecerunt Catholicis . Prin terea S. Basiliu4 in Epistula caconica ad Amphilochiuri cap. i. docet
472쪽
Liber Trigesimus sextus Cap. XIV.
rum Iolyma, qaam ordinationes haereti ram nullam vim , ae subinstantiam habere . Fuit in eadem opinione FirmiIianus, qui in Epistolα
inter Cyprianicas ait Concilium Iconiense coadunatum an. 2s6. decrevisse haereticos nec baptizare posse, nee ordiuare: eamdem tu sententiam tenuit proculdubio sanressimus Cyprianus Rebaptia an tiun puppis, ac prora . Ecclesiasticis itaque definitionibus accedunt testis monia Patrum iteratas haereticorum ordinationes adstruentium .
His verb addi possunt exempla complura ex Ecclesiasticis hisbariis petita . Enimverb nullae , atque irritae habitae fuerunt canone 44 synodi Constantinopolitanae ordinationes Maximi Cynici, qui eius dem Ecclesiae sedem dolo occupaverat. Constantini item Pseudopontia ficis in Romanam Cathedram intrusi an. 67. Stephanus IV. ProXima anno irritas declaravit, consecratis iterum Episcopis , & presby teris qui ab ipsis Pseudopontifice fuerant consecrati , prout litteris consi gnarunt ad praecitatum annum Simbertus , ct Anastasius in Vita Stephani. Rursus Hincmarus Metropolita Remensis, aliique Galliarum Episcopi , in Concilio Suessonensi an . 8s I. ordinationes Ebbonis a gradu Episcopali deiecti exsust larunt. & iterarunt. Photii itidem i vasoris sedis Constantinopolitanae consecrationes, atque Ordinationes nullas ct cassas declaravit anno 869. eatione 4. octava Synodus Oecumenica . Ordinationes quoque factas a Bonoi Episcopo Naxitano, &per Illyricum Photinianae haereseos propagatore, nullas irritasque a Urmavit in Epistola vicesima prima ad Marcianum beatissimus Pontifex Innocentius. Urbanus II. ad Petri sedem evectus a n. io88. reordinavit Daibertum , quem ad diaconatum promoverat Mogunttianus Episcopus Nereio, invasor, ct simoniacus. Ante Urbanum S. Leci Nonus, qui obiit anno ros4. tertiodecimo Kalendas Majas, omninas moniacas ordinationes cassavit, iterumque consecravit plerosque simoniace ordinatos. Alibi diximus, Stephanum hujus nominis septimum praecepisse, ut cadaver Formosi extractum E sepulcro projicere. tur in Tiberim, cunctosque , quos idem Formosus ordinaverat, grada proprio deiectos iterum ordinasse: quod contigit anno reparatae saluistis octingentesimo nonagesimo sexto ..Atque haec sunt, quibus Ioannea
Morinus Ordinationes saepe saepius in Ecclesia iteratas fuisse , prolixa a Et erudita dissertatione demonstrat. Facile me ab huiusmodi o ediis expediam, posteaquam adnotatlanes quasdam praemisero. Atque imprimis animadverto, iteranudas esse ordinationes , quae ab haereticis peraguntur non servata forma sacramentali, quemadmodum repetendus est baptismus non col. Iatus eum sani, Trinitaris invoeatione , ut producta canonum aucto. ritate demonstravi lib. xxx r. cam ubi ulterius dixi, repetendum esse sacramentum juxta sanctiones Ecelesiasticas, quotiescunque gravia oriatur dubitatio, num revera sub pridscripta S legitima formM.
473쪽
fuerit administratum. II. Deinde praemoneo, eos qui vel extra Eccle sam , vel a ministris e gradu dejectis sacramenta si scipiunt, recipere quidem ebararitereQ, sed non gratiam, atque plenitudinem Spiritus sanctit ad hanc vero obtinendam necessum esse, ut EccIesiae reconcilientur , legitimisque ministris subjiciantur , ut per manus impositiovem iu- Οοeata Pirtute ejusdem Spiritus saucii, ut verbis utar Leonis Magni Epist. a. cap. a 8. sanctificationem accipiant, quam ab haereticis , atque ab illegitimis ministris recipere minime potuerunt. Atque hanc manuum impositionem non esse sacramentalem constat ex iis , quae Volumine vi l. pag. I 24. disserui de ritu , quo olim recipiebantur hae retici ad Ecclesiam Catholicam revertentes, atque hoc ipso Volum. pag. 22 i. de impositione manuum facta poenitentibus S substratis . III. Adverto praeterea nomine Drditiis, non tantum intelligi sacramentum imprimens characterem , veru metiam certum gradum in Ecclesiastica Hierarchia , in quo gradu tribuitur Ordinatis potestas exercendi sacrum aliquod ministerium , hujusque intuitu certis privilegiis , honoribusque fruuntur : quamobrem sicut in iis, qui gradu deiiciuntur , s. p. Pontificalis tit. 7. dicitur deleri confeeratiovem, unetionem, benedimouem , quod tamen non ad ordinis characterem referri debet, sed ad
praedictum ministerium , S ad participationem honoris et ita illi, quihus resipiscentibus Ecclesia Catholica reddit ius ministerii, honorem
que Ecclesiasticae Hierarchiae, quamquam minime decorentur novo eba- allere , Sc sacramenti iteratione, dicuntur nihilotamen minus sacratiorem manus impositionem obtinere, & quodammodo iterum ordinari . Ut enim Ecclesia in ceremonia, quam degradationem appellant,
susert Ordinatis sui gradus insignia , abraditque citam exterius unctionem, qui ritus directe opponitur illi, qui servatur in sacris Ordinationibus, sed tamen harum characterem animo impressum nequit a radere , vel delere : ita sacra ea ceremonia , qua clericis dejed tis restituit gradum , ac ministerium , ipsis vel manus imponit, vel praebet rursus insignia , atque instrumenta suorum ordinum , at non in dele-hilem ebaracterem. Atque hinc iri Toletana Synodus an . 63 3. edidit canonem num. 28. Discopus, presister . aut diaeonas, si a gradu Do
injuste Liei ius, in secunda Duodo inuoeens reperiatur, non potest esset quod fuerat, nisi gradus amissos reeipiat eoram altario de manu Episcopi; si Episcopus est, orariam , avulum, ij baeuum: si presbter, oro rium , ct planetam et si distanus orarium , ct albam: si subdiaco uui , patenam, ct ealicem ς 9 sie reliqui gradus tu reparationem fui ree
piant , qua eum ordinarentur perceperust. In quem canonem vide adnotat. Igr. secundi voluminis Conciliorum Hispaniae . IV. Postrenabadnotandum est, quod permulti inter charaeterem & gratiam non se iis accurate distinguentes reprobarunt tanquam nullum bapti sina hae
reticorum, sed illorum opinio post exploratam traditionem resutata
474쪽
Liber Trigesimus sextus Cap. XIV.
est, ut demonstravi libro XXxl. cap. I I. prop. 7.. excusans errorem. S. Cypriani: atque ita nonnulli expendentes canones, qui declarant
odistinationes factas ab Episcopis haereticis, schiseraticis, & simoniacis . destitutas esse plauitudine, se gratia Spiritursancti ,. non attendentem
id non assirmari de ebaractere, cui neque haeresis , neque schisma , neque simoniae crimen opponitur, pro dictas ordinationes nullas irrita Rite existimarunt ἰ qui tamen ab aliis permultis consutati fuerunt, donec re penitius discussa, omnes, ac singuli veritati plenis calculis subscripsere. mvis praemissae adnotationes ad solvenda quaeeunque obitaciuntur idoneae sint, universa tamen brevissime excurram: qui enim plura desiderat, adire poterit praelaudatam dissertationem a. Christiani Lupi, ubi cap. I 6. &I7. accuratu dirimit argumenta omnia Morini. Canon itaque Apostolicus, aut ex Firmiliano depromptus sit, aut ex Synodo Iconiensi Rebaptirantium , nullius est ponderis ς nisi forte accipiatur de baptismate, & de ordinationibus haereticorum, qui Iegitimam Drmam minime adhibueriint unde sicut adversis hunc canonem recipimus haereticorum baptisma collatum Trinitatirinioeatione ς ita suscipi debent ordinationes ab Episcopis haereticis eam debita forma peractae. At in octavo Nicaeno canone sesellie Latinum
interpretem Aoristus χωροθmbirime, sicuti demonstratum est supra : tametsi, manuum impostio iterauia Novatianis facienda , si istam canon praescriberet , seret reconciliationis ritus, non sacramenti repetitio.
Idem dicendum de Epistola synodica ejusdem Nicaenae Synodi ad Al xandrinos i in qua mauus impositio significatur participio praeteriti temporis ,. ac praeterea coπfirmationis nomine , quo.apertδ designatur canonica approbatio praecedentis ordinationis factae a Meletio. re SOzomenus Lib. I. cap. 24. pag. edit. Valesii 438. de Nicaeno illo decreto circa ordinationes Meletii scripsit, latam contra Meletium fuisse hanc
sententiam , Ut in urbe Deo degeret, solo Episeopi nomise contentus, nee dei neeps sive in urbe, sive in vieo Ordinationem. ullam fureret. Hi vero, qui ab illo prius ordinati fuissent , eommunionem quidem ac mianisterium suum retinerent, reliquis tameo Herieis persintulas Ecclesias
ac puraeiar honore inferiores essent: ita tamen, ut in Aeam morientium
per ordinem Decederent, dummodo plebis suffragio judiearentur Mosi,
Episcopo e exandrino electionem eorum σihilomisus eonfirmante . Haec vidit, vertitque Valesius, qui adnot. in r. librum Socratis cap. 9. Ran lib. I. Theodoreti cap. item via aflirmavit posse ac- pro ordinatione, tametsi fateatur sentire alios, ac praesert in Virum' doctum, qui, edidit Gallico idiomate Vitam S. Athanasii, illamque notis illustravit , Θεοτιν o. in decreto Nicaeno de Meletianis accipiendam eta de pholoeneietione . Verumtamen narratio SOZO meni omnem dirimit controversiam ,. commonstratque Nicaenos Pa
475쪽
tres ratas habuisse ordinationes Meletii, indiguisse tamen ab Ipso Meletio ordinatos, ut siccederent in locum morientium, suseatio plebis, ct eonfirmatione Episcopi inlexaudrisi. Quapropter de qua in Synodica Epistola, vel est ipsa praecedens ordiaratio Meletii, vel subsequens electio populi, & Episcopi confirmatis . Recole quae stri4 risimus cap. r. hujus libri de significatione vocabuli χειρι-- . Theodorus itaque Episcopus Oxyrinchi reordinando presbyteros, ct diais nos partis Meletii, id non fecit secutus auctoritatem Nicaenae Synodi , sed . Ollonii cujusdam sua , ut narrat in praecitato libello precum Marcellinup, scriptor alioqui fidei sublestae. At Innoeentius
ist. i8. est, solum hoeticorum baptisma ratum esse, non autem, solum haereticorum baptisma nos iterari; quae duo longe di versa sunt. Et si enim vocabula hac duo, Ratum, & Validum saepenumero promiscue usurpentur ἔ Ramm tamen illud dicitur, quod comprobatur, omnemque effectum potest consequi. Igitur cum haereticorum bapti sima , licti, ut Theologi inquiunt, informe, gratia scilicet expoliatum', ad huius consecutionem per paenitentiam reparetur , recte ab Innocentio rarum dicitur . At quoniam ordinati ab Arianis Episcopis. iuxta disti plinam vigentem Innocentii tempore, quamvis haeresim deis testarentur, non admittebantur tamen ad honorem , ct ministerium ordinis Eeclesiastici, sed donabantur. dumtaxat Laica communione; ideireo sanctus Pontifex Innocentius negat ratam esse ordinationem Arianorum. Et quidem hoc unum Alexander Episcopus Antiochenus metierat ab Innocentio, an ordinati ab Arianis essent in suo honore Se radu suscipiendi: cui Innocentius respondens , allata baptisnatis . ει ordinis aiscrepantia, recipiendos non eum sacerdotii, aut miniserii et piam dignitate, nec Episcopum Arianum contulisse cleis .icis suis jus ministerii, & plenitudinem Spiritus sancti, quam ipse per ῆmpietatis suae perfidiam amisi , demonstrat se de hoc iure, ct de nae
plenitudine instituim sermonem , non de ordinis ebaractere. Vide autem adnotat. Binii in eamdem Epistolam, Glossam decreti I. q. I. eap. Arianos, Bellarminum lib. I V. de Romano Pontifice cap. Io. RChristianum Lupum in praelaudata diss)rtatione secunda . Ea verb, quae secundo loco subjiciuntur, nullius sunt momenti. Caecilianus enim verba illa protulit Donatistas irridens, qui illius cis secrationem, tanquam a traditore factam , nullam esse iactabant . Hinc S. P. Augustinus in Breviculo Collationis p. diei cap. 16. num.29.
Dixerant cinquit de Donatistis Ieripsisse optatum, quod Caecilianus
dixerit, Si traditores sunt, qui me ordinaverunt, ipsi veniant, er ordinent me. Loed quidem, si dictum es, ideo diei potes ad illor irr
iandos , quibus hoc mandus e perhibetur, quoniam eretur erat Ordinatores Dor non esse traditores. Revera non illa Caeciliani verba reserunσtur ab Optato, qui libro I. niun, i . scribit . A Gμύμπο ma datum et
476쪽
Liber Τrigesimus sextus Cap. XIV. Ir
rit, uis Felix in se, sicut illi arbitrabantar , mbiI eonta Iisset , 0 i ta ι-
quais anae diaeouum ordinarent Caecisianum: quae verba conditionata sunt , non absoluta , demonstrantque incubitisse Donatistis ostendere ordinationem a Felice peractam non contulisse ordinis characterem . Irrideri Donatistas optime intellexit illorum unus Porphyrius, qui respondit, Exeat huc, quasi imponatur illi manui in Episcopatu , ct quassetur illi eaput de menitentia. Scio quosdam cum Du. Pinsentire, quod Caecilianus bono pacis hanc conditionem , ut iterum om dinaretur a Donatistis, obtulerit Numidis. At quis credet sanctum virum petiisse a schismaticis sacrilegam consecrationem 3 De Basilis disseruimus Volum. v r. pag. 4 3. nec negamus suisse illum in Rebaptizantium errore, ex quo etiam traXit alterum , haretisor, utpote abis
ruptor Hr lateor effector, nee ordinandi habere potestatem, H qui non' possint Spiritussancti ratiam allir praebere , aqua ipsi exciderunt, ut
inquit citata Epim ad Amphil. tom. 2. pag. 31 9. Haec autem ratio . quae non di stinguit gratiam a charactero, Sc efficacitatem sacramentia conditione ministri, sicut modo a nullo Theologorum admittitur .
ubi agitur de baptismo; ita reselli debet, ubi pertractatur de sacris ordinationibus , quarum juxta Basilium eadem cum baptisinate est ratio . Idem asserendum de Cypriano, & Firmiliano et quamvis huius in praecitata Ep stola s. haec sunt verba: Haeretico siem ordinare non licet , nee mauam imponere, ita πec baptizare, nee quidquam faures, nee piritalitergerere , quando aliemur sit aspiritali, O des a functi-rater quod totum noriam pridem in Donis, qai Pbrniae loeus est , eoia lecti in anum, renoeuientibus ex Galatia er Culeia 9 eeteris proximis re lanibar, eonfirmavimus temendam eoutra bareticos firmiter, ct vindieandum , eum a quibusdam de tua re dubitaretur. Quae verba , ni fialiunde constaret Firmilianum adhaetisse Rebaptigantibus, explicari possent de sancta S licita sacramentorum baptismi, S: Ordinis col-
Ad exempla quod attinet, primlim nihil aliud probant, nisi aliquando ordinationes suisse ab aliquibus repetitas, nondum hac controversia finita, id, quod nemo unus inficiatur . Hoc tamen nihil praesenti causae ossicit; sicuti non ossicit validitati baptismatis , quod aliquando sanctissimi, doctissimique viri rebaptizaverint. Respondeo deinde, nequaquam canone Constantinopolitano irritas declarari oris dinationes Maximi Cynicit et si enim hoc canone decernitur, Nee
Maximum Episeopam esse, vel fuisse, nee eos, qai ab ipso in quolibet
gradu sunt ordinati; id tamen accipiendum cst de ministerio , ct gradus honore, non de charactere sacrament est. Atque id constat ex quo de Ordinatione ipsius Maximi nequeat ullatenus dubitari: quum illum in Episcopum consecraverit cum tribus aliis Aegypti Praesulibtru S. Petrus Alexandrinus. Apud Isidorum Mercatorem praeci intus ea TO.VIII. Mmni nore Disiligod by Cooste
477쪽
18 De Τheologicis Disciplinis.
non ita legitur , Neque ii, qui ab isto sunt ordinati, qualemeanque gradum eurieatus obliueant ἰ ct in alia paraphrasi apud Harduinum tom. t. Concit. pag. 8 i9. Nec ille, qui Ordines ab eo aerepit, in quem- Iibet Deerdotii gradum admittatur . Circa Ordinationes Stephani III. vel IV. respondent Baronius ad an. 69. n. 6. & Natalis Alexander in Hist. Eccl. saec. VIII. cap. l. art. 8. Anastasium , qui in Vita Stephani ait ordinatos a Constantino Pseudopontifice , denu3. facto decreto etiwοσis, ab eodem Ioctissimo Stepbauo Papa. benedictionis fu-
semisse eo eeratio πem , husus . eo ecratiosis, ac benedictionis nomine intellexisse sacram illam ceremoniam , qua ordinati recipiunt cor II . Altari ordinum suorum insignia , atque ad pristinum honoris sui gradum restituuntur . Auxilius tamen lib. a. de Ordinationibus Formosi cap. 4. non dubitavit asserere , manifeste in eis peccatum fuisse, qui secundum canones ordinati fuerant, dum eos nefario aufu iterum is . eadem ordinatione eonsecrandos. esse statuerunt. Vide Sandinum dein Rom. Pontis. pag. ago. Quae vero acta suerunt, auctore Hinemaro , in Synodo Suessionensi , . rescissa suerunt a Nicolao I. in Epistola data s. idus decembris an. 866.in qua etiam jussit, ut clerici ab Ebbone ordinati suis gradibus. restituerentur: quamquam ex Historia Remensis Ecclesiae a Flodoardo conscripta, quae extat tom. xv II. Biblioth. PP. lib.,cap. I l. constet clericos illos a solo ministerio fuisse dejectos . . De Photio autem , eiusque ordinationibus dictum supra . De Bono fiacis non est cur diu disceptetur L cum lenim fuerint Pauli Samosatensis progenies , ideoque morem sequentes aliorum Paulianistarem , MPhoistinianorum perrai b, ια nomine Trami aDD haptizarent , . non servabane formam baptismi, ideoque ad Ecclesiam .redeuntes juXta canonem Is ..
Nicaenae Synodi, & i 6. ac I . secundae Arelatensis, litterasque Magni: Gregorii ad Episcopos Iberiae, iterum baptizandi erant; & si antea in Clero irreprehensibiles cxtitissent, ad sacros Ordines promovendi. Urbani Epistola de ordinatione Daiberti a viris doctissimis dicitur supposilitia: incertum quoque est NeZelonem , qui Moguntinam sedem invasit, fuisse Episcopum ς atque indu hitatum est, Urbanum I l. ia Epist. i . ad Lucium Praepositum sancti Iuventii, quae extat lo m. MConcit. pag. 44 I. agnoscere in ordinationihus schismaticorum & haereticorum veram sacramenti formam , non autem gratiam , nisi cum eorum s eramentis initiati per m etnas impositiovem ad eatholieam redierint anitatem . Ita obiectio petita ex a. Epistola inhani infirmior est ceteris . Quod spectat ad sinctum Leonem IX. scribit quidem beatus Petrus Da mia ni opust. 6. cap. 3 s. omner simoniaeorum orsinationes casesosse : sed cum idem Auctor in opusculo altero da actis suas apud Mediolanenses, scribat . Leo Papa plerosque simoniaeos , ct male promo
tos tanquam noviter orainapit c inferri inde potest, a Icone cussatas
fuisse Ordinationis simoniacorum quantum ad gradus dignitatem, &Dj itirso by GOrale
478쪽
Liber Τrigesimus sextus Cap. XIV. 4 s
ud ius ministerii, ct quas repetitas ceremoniali instauratione , ac traditione clericalium insignium , quae Videtur tauquam nova ordinatio. Atque id eo vel maxime dici potest , quod post cassationem illaru . Ordinationum magnus inter sacerdotes tumultus exortus est, pluribus .affrmantibus non esse honore priVandos , qui ordinationis suae tempore ignorabant Episcopum consecratorem esse simoniacum. Quamobrem Leo temperata sententia hos is ineis perseverare mandavit, idemque indulsit ceteris simoniace, scienter quoque , ordinatis , dummodo quadraginta dierum agerent poenitentiam , quae Omniaqitteris consignavit citato cap. 3 s. sanctus Petrus Damiani Ceterum aliquando dubitatuni fuisse de hujusmodi simoniacis Ordinationibus ingenue fateor, ea confirmans , quae de hoc argumento produxi volum. Wr. pag. Isi. Cum Formoso denique Stephanus impie se gessit: S sive it xum ordinaverit quos ille consecraverat , seu potius ε gradu deiectos sursus ad sacrum adsumpserit ministerium ς apparet nota error in fide . sed violenta tyrannis in sicto. Legendus Auxilius tom. xv I r. Bibliot. PP. pag. a I. ubi ait Stephanum nec poeticam attendisse sententiam .
Paree pias seelerare manus , Tamparee seps M. Repetenda & quae scripsit Flodoardus r qui iis recensitis , quae Steph nus gessit in Formosum , & de quibus diximus alio in loco, quinto nempe volumine pag. 239. ita narrans. illius interitum, Iuppliciumque, proseouitur: Usti, ab hise meritis dlanam is rese ruisam Carptus er se, saeraque abherus sede , tenebris Careeris injieitur, vinealisque innectitar atris , Ets beatum erudo premit uisio letho . Extat quoque tom. 3. p. a. Script. Rerum Italicarum pag. 3rs. Atque haec de non iterandis ordinationibus .
Tu e iudicium ferendum M de ordinationibus factu
ab haereticis Angliae PraefulUM .
ANglorum quoque ordinationes validas futuras fore, si fierent ab Episcopis rite consecratis , & legitima Drma utentibus, insertur ex sisteriori dissertatione: at quoniam jure meritoque dubitatur de successione illorum praesulum, & ultorius de forma, quam adhibent in aliorum Epist 'orum consecrationibus, idcirco magna con tentione praesens quaestio agitatur . Pugnant pro successime suorum Episcoporum Protestantes Agli, quos inter D. Masonus Archidiaco-M m m a m Diuili reo by Gorale
479쪽
ησο De Τheologicis Disciplinis
qiii pro Anglorum ordinationibus an. I 2I. & sequentibus nonnullas Midit dissertationcs.. E contra neque veros Episcopos, neque ordinationes apud Anglos subsistere , censent fere omnes Catholici, inter quos plura de hoc argumento conscripserunt Renaudoitu P.Le-Quien, ct P. Hardo vin in suis contra Coiirayerum opusculis, Tournelius quoque in Tractatu de sacramento Ordinis, de Antonius Boucat in dissert. de Ceremoniis , & Ritib. sacramentorum . His omnino subscribendum est; sed quoniam multa producuntur argumenta, quorum aliqua d bia sunt, pleraque infirma, statui ea proponere in compendium redacta, est quaenam me in hanc sententiam trahant, brevisime exponere,
aliorumque judicio subjicere .
Quod priusquam exequar, adverto quaesitanem nequaquam moveri de Ordinationibus. peractis regnante Henrico VIII. quando quia dem licet is a Catholica religione, quam adversus Lutherum scriptim Propugnaverat, repudiata legitima uxore Catharina Aragoniae ob Annam Bolenam , quam insano amore deperibat, sacrilega apostasia d sciens anno is 34. summum Anglicanae Ecclesiae Caput seipsssim temere nominavit, pluraque nefaria dogmata intrusit: Misi e tamen sacrificium admisit, necnon ordinis sacramentum , in his tantum multa pro libidine permiscens , ct ubique Romani Pontificis nomine abraso. De quibus legi potest Sanderus de schismate Anglicano lib. r. pag. I 32. &sequentibus. At postquam Henricus an. is46. fatiscessit, Eduandus Scimerus Ianae quondam reginae Pater, S avunculus Eduardi, quein Henrico ipsa Iana peperat, ct qui statim defuncto patre agens decimum αtatis annum pronuntiatus est rex Angliae, atque Hiberni usurpanx titulum protectoris Regni, rerumque omnium potitus , in Angliam evocavit Martinum Bucerum, Petrum Martyrem, Betnardinum Ochiis num, aliosque apostatas impurissimos, adeo, ut Londini iustitutis omnium sere haeresum 6 nagogis , animoque adolescentuli Regis cor rupto, nondum elapso anno Is 4 . in Comitiis Londinensibus coeptis pridie nonas Novembris, sancitum sit, ut cum Episcopi ac presbyteri
Anglicani ad illud usque tempus ritu sere Catholico ordinati sui sient, excepta Dilicet Romani Pontificis obedientia , in posterum alla forma
peragerentur ordinationes, atque de ea re ederetur Ritualis liber conis
firmandus ipsorum Comitiorum auctoritate. Atque haec iisdem sere verbis Sanderus lib. a. pag. 276. In hoc libro , qui vulgo dicitur Ri-rtiale Guardi in approbato rurius a Pseudo. synodo Londinensi an .ss62. Epistopus consecrator prius ab Electo exigit mandatum regium, quemadmodum apud nos producitur mandatum Apostolicae Sedis: tum loco interrogationum circa articulos fidei, & juramenti, quod post responsiones suas inter Orthodoxos praestat Electus; is in Ecclesia Anglicana interrogatur, an haereticis assertionibus , ct distinete iis, quae ref Diuit Iod by Corale
480쪽
Liber Trigesimus sextus Cap. XV. εσ1
reiieinnt Apostolicas traditiones, ct Romanae Ecclesiae doctrinam arisentiatur , iuratque se haeretica illa dogmata intimo corde tenere , pro mittit in iis commissam sibi plebem instruere, addito juramento allo sacrilego, quo declarat majestatem regiam in omnibus Ecclesiastieis Et spiritualibus rebus habere supremam auctoritatem. Post hos vero . aliosque non ullos huius generis ritus , Consecrator super Electum
cum impositione manuum execrandam hanc orationem effundit: Deus
omnipoteus, Pater noster caelestir , qui hane tibi voluntatem eouesim .eoneedat insuper vires ae faealtatem ad bae e Miter praestanda , opus sudsuum , quod inevis in re , abfimat, teque lutegrum ae in
culpabilem inveniat in illo furemo die , per Iesum Chrisam Dominum
ago Dama Amen. Hac autem serma consecrar, Episeopos Angliae laqwntur P. Courayer , aliique illarum consecrationum propugnatores ἰEtsi vero δ vivis sublato Eduaeso anno aetatis suae decimo sexto , & r gni septimo nondum exacto, anno scilicet Issa. Maria Henrici, S Catharinae filia, Philippi Hii paniarum principis uxor, Eduardi, Sc Londianensum Comitiorum statuta rescidit, confirmatisque Episcopis in priorusehismate titu Catholico consecratis, qui ab Apostolica Sede veniam petierunt, & ceteris sub Eduardo ordinatis E propria sede deiectis, studuieres sacras instaurare , & Angliae regnum revocare ad Ecclesiae commui.
nionem: haec tamen Iectissima mulier & Regina praeclarissima, cum regnasset tantum quinquennis, S quatuor mentibus, migravit δ vita, magno cum Reipublicae Catholicae detrimento. Quum enim nullos E se li- heros reliquisset, regnum Angliae obtinuit Elisabetha : quam lic)t incerto tarente progenitam, S illegitimo Henrici VIII. cum Bolenae matrimonio in lucem edita,in Comitiis tamen ab Henrico indictis anno is; . ad tertium nonas Novembris, perditissimi homines Natalium honore , regnandique iure honestarunt o Haec itaque religionem Catholicam, quam antea dissimulaverat, adepta regnum palam abiiciens, arripuit hut Henricus & Eduardus secerant, Anglicanae Ecclesiae primatum, praestripta forma execrabilis sacramenti, quam lib. pag. 369. recitat praelaudatus Sanderus . Tunc usurpare decimas spiritualium omnium Proventuum , pro suo arbitratu, S laicorum se agiis fidei sermulas immutare, Missam , ritumque administrandi sacramenta abolere, deponere S in exilium pellere Episcopos, & novum Clerum juxta Eduar-di Ritualia instituere ς quorum princeps, aliorumque consecrator fuit Matthaeus Parherus ritu tuo haeretieo Archiepiscopus Cantuariensis , ut Franciscus Godminus in Commentario de Praesulibus Angliae pag. 2I8. nititur demonstrare, aIiique Protestantes assirmant, ordinatus die I . decembris ania iss9. De his ergo ordinationibus de illis, quae postmodum eodem ritu ad hanc usque diem peractae suerunt, non de iis, quae contigerunt regnantibus Henrico VIII. & Regina Maria , controversia haec instituitur ia