장음표시 사용
511쪽
creare, ῖnstituere, pastere, ac regere tenentur. Quare inter cirfiam quoque ejusque praecipuos pastores intercedit spirituale quot dam connubiinn, cujus gratia pastores fideliam Patres . & Gese cram Sponsi appellantur. Postquam ergo siperiori libro de sacris Ordia
nationibus pertractavi, nunc de Matrimonio dicturas sim; ae principio tradam , quemadmodum seci de sacramentis ceteris disserendo , voeabula illius . atque vim S significationem eorumdem vocabuloriam.
Quatuor haec vocabula sunt , Matrimonium, Nuptiae. Covetium . Connub;um. Mutrimonium diei a matris nomine, nos adepto jam , sed spe ct Omime mox adipiseeσδε , tradunt ICC. apud Brissonium de ver horum significi nec dissentit S. Pater Augustinus lib. xix. contra Fa stum cap. 26. scribens: Matrimonium quἱppe ex hoe appellatam es, quod non ον aliud debeat femina nubere , quam ut mater fiat. Appel. latur autem Matrimovium potius, quam Patrimonium , quoniam liqcet pater sit sexu & dignitate praestantior, matri tamen fietus est anta partam onerosur, dolor osur in portu, ps 8artum laboriosus, prout seriqhit ad Argentinensem Episcopum Gregorius I x. cap. Ex niteria , I r IGDecret. tit. II. n.2. Quod etiam docuerunt Quintilianus declamat. 31M
Iustinianus l.Assiduis,C.δει potiorer, atque Adcimus Avitus, ubi cecinitet Iemi , qaα patris Dexust, haee pondera matri
Iustigunt δενοι utero taWento dolores ampliae sta appctatae sunt a flammeo, quo caput nuhcntis oh volveba4tur, quod antiqui obnubere vocabant, ue inquiunt FestuS, Varro; aliique. De hoe velamine nuptarum fit etiam meatio in Beris litteris: nam Reheem Genes. χκ v. 6s- conspecto Isaaz viro suo, tollens eira
pallium operuit se. Hinc S. Paulinus, ut vii lib. xxiv. cap. 8. in Epi,
Sivssester velo tilia pudoris erat. ConnubIam itidem, derivae a nubere , Sc definitur in Pandectis Plancinubium, non geminato n. uxoris iure durendae saeuitas . Cum nu.ptiae dicantur a mulici is velamine , connubium exprimit quoque esse eum afio, unde dicisus, Nuptias eontrahere, & eonubium habere, eouubium adimere. Virgilius Aen. i. sive Iuno Deiope m despondens .
Connubio iuvam stabili, propriamque dieabo . Idem fere significat conjugiam, quasi duorum , maris stilicet ae semis
nae ad idem iugum alligatio. Graecis Matrimonium vocatur γαι- atastis , inquit Hitio libri VI F. Arcudius, eo quod eonjuges domu : est enim δαι- idem, ac domo: sed non est inusitatum Graecis etiam verinhum diam vi , siquidem apud Plutarchum in Theseo , quae fuerat Aeneae coniunx, dicitur γεγαμηδε , alteri opto ς & in Lycurgo traditur quoque eiusdem verbi fgnificatio, γα--- est γυνα - λωιβῶν, uxorem dxeere : at de vocabulis hactenus . ENDisiligod by COOste
512쪽
Liber Τrigesimus septimus Cap. I. η93
Ex his colligi potest nihil aliud Matrimonii nomine Intelligi, nisi
viri ac mulieris perpetuum ac sacrosanctum vinculum , quod Modestinus , aliique Iureconsulti lib. I. de Rit. Nupt. dixere ct humani iuris eommunieationem, Hugo Victorinus lib. I. de Sacram. p. I I. cap. 4. duarum personarum eonsensum legitimum , Magister dist. a . viri mulierisque eonjunctionem mar talem. Definitur propterea in cap. Illud , de Praesumptionibus , Matriwonium es maris edi femina eo unis . individuam vitae eo uetudinem retinens. Ex quihus colligitur Matrimonii nomine non intelligi quamcunque maris & seminae commixti nem , sed coniunctionem illam , qua gignendae fovendaeque prolis caula vir ac mulier nexu indis blubili copulantur . Est autem Matrimonium sic aceeptum oscium natura, Sc hominibus singulis , qui connubia ineunt, commune, sive infideles sint, sive fideles. Iisdem connubiis Christus Dominus venerabilium sacramentorum institutor atque pe sector promeruit, alligavitque gratiam , quae indiOIubilem illam iustatem confirmaret, naturalem amorem perficeret, coniugesque sanctificaret r atque ita quod erat ossicium naturae, ad sacramenti dignit tem evexit. Hac ratione communiter definitur, Matrimonium eseramentum uoua legis, in quo vir ω -υDor per conjunctionem maritialem individuam vitae eonsuetudisem legitime iueuur Negant Matrimonium esse noVae legis Geramentum Lutherus ici Iibro de Capti ν. Babylon. Calvinus lib. I V. Institui. cap. I9. num. 36. Chemnitius a. p. Examinis Cone. Trid. aliique Novatores: quos prius. quam exagitemus, operae Pretium est resutare insaniam Simonis II gi , Saturnini, Hydroparat alarum, ratiani, Marcionis, Manichae rum , ct Priscillanistarum , qui non tantum denegarunt Matrimonio seiacramenti conditionem, sed ulterius illud appellaverunt opus diaboli , scortationem , ct impudieitia negotium, asserentes non a Deo , sed a Diana nuptias suisse introductas. Ostendam igitur adversus horunia
deliramenta , quatenus nuptiae hominumque connubia conveniant Iegi naturae, atque a Deo honorum omnium auctore sint institutae , Sequomodo etiam potuerint, ac possuri etiamnum aliquibus praecipi Scinculcari.
PROP. I. MatrImon um naturali & divisae IegI consentaneum est. Demonstratur quantum pertinet ad jus naturale : Ouicauid enim spectat ad naturae eonis tronem, perfectionem atque propagati
nem , id iuri naturali cohaeret. Hujusmodi est Matrimonium , quod
generationis, nutritionis, S educationis gratia fuit institutum . Igiatur Matrimonium iuri naturali cohaerens est. Praeterea constat inter hominem & bruta animalia hoc mteresse discrimen , quod haec propingatione quidem egent Ac nutritione , at non institutione morum , Scin formatione virtutum , quod exigit longum contubernium Sc diutur. nam vitae conversationem. Ut eris mares & semetis brutorum ani
513쪽
matutum naturae instinctu congrediuntur., Sc si id postulet speelei suae ratio, simul quoque partubus nutriendis incumbunt, at postea quae
genuerunt, & quae genita fuerunt bruta , absque consbrtio Uita misagunt , quoniam ratione carentes non reguntur alterius animantise, om genere procreati potestate & consilio: uta hominum connubia , cum hi ratione polleant, & dominii ae regiminis sint capaces , ac insuper non uniantur solius naturae instinctu, sed Se benevolentia , libertate , Re communium liberorum caulaς perpetuo nexu, Scindissolubili vineulo erant constituenda. Atque hinc Deus mulierem ex uua ex eostis Adar labricavit, ut sese mutua benevolentia, ct conjugio indissolubili complecterentve r quod percepit ipsemet Adam dicens de uXore sua Gen. it. a 3. me nune os ex ossibus meis , O corode earπe mea : hae voeabitur .irato , quoniam de viro sumpta est . Quamobrem relinquet Bomo patre suam ct matrem , ct adrierebis uxori sag ..' In quem Iocum Claudius Marius victor: Ex homine esseΠa est mulier, comatio quadam , Malaum alternam inter se ut misceret amorem. Hinc Eoam partem esse fui mox proti s taedam, Sensit ut exuoama, ut is που gratia mentem,
Ut iam seire daret quod eo uox esset uxor,
Ouid duises nati, postponendique parentes Conjugibus, qui am una ambos in earne manere ς Aeternam pariter vitam ducentibus esset . Denique nonnisi a naturali lege cuique indita prόficiscuntur quaecun. que nationibus omnibus communia sunt e atoue huiusmodi esse M trimonium nullus ignorat: Hinc Isidorus apud Gratianum dist. i. dein finiens Ius naturale inquit: Iur naturale est illud, quod est eommune omnium nationum, eo quod ubique iustinctu natura, nos constitatione aliqua babetur, ut viri ct feminae eoniunctio liberorum susceptio re educatio . Hanc naturae legem confirmatam fuisse institutione divina constat ex primorum hominum sermatione, atque ex verbis Adae paullo supra productis: cumque viri mulierisque concubitus poli prinvaricationem evenerit, Nonne , inquit Clirysostomus Homilia xv. in Genes pag. nov. edit. rao. Mπne perspieuum es, quod prUbetica gratia partieeps omnia haec videbat spiritualibus oeulis ὶ ἔ-οσι
σαοις os μις; Tridentinum pariter Concilium initio seil. xxiv. solatrimonii perpetuum indissolubilamque nexum primus hamani generis parens divini Spiritus instinctu pronuneiavit, eum dixit: Hoc nuncos ex ossibus meis, e. Hanc ipsam Matrimonii institutioncm naturali divinaeque legi congruentem confirmavit Christus Dominus Mati
PROP. II. Matrimonium licita atque honesta res est .
514쪽
Liber Τrigesimus. septimus Cap. I.
Enimvero quicquid naturali ac divina Iege est institutum, bonum I lieitum est. Matrimonium institutum fuit lege naturali, ac divina , ut nuper diximus . Igitur Matrimonium honum & licitum est. Deinde adversias antiquos haereticos, qui vetus Testamentum rejiciebant, demonstratur propositio auctoritate Testamenti novi ia Ac primum Christus Dominus loco cit. Matth. Non legistis, inquit, quia qui feeit hominem ab initio, maseatam ct feminam feeit eos ς O di cim. Propter hoe dimittet homo patrem matrem adbarebit uxorassae , ererunt duo in earne uua Z Iam nonsura duo, sed una earo. mos ergo Deus eo unxit homo που se aret. Idem Dominus Ioann. II. nuptiis voluit ad sie: idque animadvertens sapientissimus Augustinus Tract. ix. ia Dannem num. 2. ait: Dominus iuvitatas venit ad nuptias, etiam excepta mustiea signifieatioue , eonfirmare voluit quod ipse fecit nuptias. Futuri enim erast, de quibus dixit Apostolus, prohibentes nubere ς crdicentes quod malum essent nuptia , θ' quod diabolus eas Desset. Apostolus item iri t. ad Corinthios cap. v I i. p. inquit: Uxori vir debitam reddat et similiter autem uxor viro e & versiu Io. M autem, qui Matrimonio juniri sunt, praeeipio non ego , .sed Domisas uxorem a Piro non disicedere di versu et . caeligatus es uxori Noli quaerere solutionem , 28. Si autem aeeeperis uxorem, που peceasti. 38. igitur O qui matrimonio iunxit vir ivem suam , bene facit . Ad Hebraeos denique XIII.4. Honorabile eonvubium in omnibus, ct thorus immaculatur. Probatur a. Traditione Patrum. Clemens enim Alexandrinus lib. II l. Strom. pag. 4 o. scribit de Tatianis , sive Encrati tis : Iam vero volunt, viri eum uxore tu matrimonio consuetudinem , quia dicta 63eognitio, esse pereatum : eam enim Arnifieari ex Ua , ligui boni o mali per sies eationeis hujus vocabuli Cognovit, signi autem maudati transieresioseis. Si autem boe ita est, veritatis quo ue erevitio est Uur lieni vitae . Potest ereo honestam ct moderatum matrimauium illius quoque litui esse partieeps. Ac libro proximo pag. 499.-matrimonium. commendat ex praecitatis , aliisque Apostoli verbis : immo S ex Euripide ubi ait, ἡ μἀν γὰρ , η δρο-
stilicet mi melius, nil est praestantius usquam, .cineordes quam eum in tecto versantur eodem.
Tertullianus non semel demonstrat rectitudinem inuptiarum ἰ sed prae sertim libro L. contra Marcionem cap. 29. ubi etiam objicientes aliquorum coniugatorum intemperantiam refellit hac obvia similitudine: .
515쪽
Iam eommittuπι ς uι nee vestitur ideo aeeasabuntur , quis pretiosias eo arati in ambitiosem tumescast. Sic Me matrimonii res ideo δε- Duentur, quia istemperantius di fae M Iaxariam inardeseunt Utitur ibidem alia comparatione , ut diluat oppositionem alteram , quam Marcionitae petebant ex verbis Apostoli i. ad Corinth. vi I. 29. Superest, ut qui habent uxores , tauquam non habenter sint , atque ita Tertullianus prosequitur: μου tamen ust aeeufassa eaditurBisa, seoni daresanda seea urseger, sed ut tempori suo parent. Me ct eous - Κι res non uι mala seeurem ct faleem admittit saniritatis, sed ut matura defungi, θ' ipsisanctitati reservata, cui eadeudo praestar c, esse.
et Ode jam dieam Deum Maresonis, eum matrimoniam ut malum erimpudicitia negotium reprobat, adversus ipsum faeere sanctitatem, ea videtur sudere ; materiam enim eius eradit. Duia si nuptia nos erunt, Ductitas nulla es. Denique S. P. Augustinus c addam enim quaedam alia testimonia Patrum capite proximo lib. i. de Nuptiis & concupisc. ca'. 4. , inquit , maris Ofeminae generandi eausa bonum est saturale nuptiarum: Sc cap. I . In nuptiis nuptialia bona dilia gantur , proles, fides, sacramentum; sed proles non ut uaseatur taπ- tum , verum etiam ct renosatur: πassitur namque ad paruam, nisi renaseatur ad vitam. occurrunt in eodem opere hujus generis innumera . Vide & librum de .ssono coniugali cap. q. de Haeresibus ad Quodvultdeum num. as. 3 I. & o. contra duas Epistolas Pelag. lib. I. cap.f. necnon in Evangelium Ioannis , ct contra Faustum Manichaeum praecitatis in locis. Oppones: Matrimonium rem esse illicItam plura novi Testamenti Ioea, necnon Theologicae rationes commonstrant. Lucae enim xiv. go. quidam invitatus ad coenam Patrissamilias respondit: Uxorem duxi, ct ideo σon possum venire. Est ergo matrimonium impedimentum ad caelestem gloriam, cuius coena illa mysticum erat symbo him . Deinde Apostolus ad Romanos vi Ii. 8. ait: autem in ear se sunt, Deo plaeere nou possum; itemque ad Galatas ν i. g. se minat in earne sua, de earne ct metet eorruptionem. Noxia itaque sunt connubia, quae exercent carnalia opera, execrabilia Deo, & corruptionis origines. Rursus ubi venia est . ibi est culpa, ut docet etiam Augustinus de peccat. originali cap. 38. & de Bono conjugali cap. Io. At per Apostolum in I. ad Corinth. VI r. 6. matrimonium secundum indulgentiam , seu veniam conceditur et inquit enim ille: me autem dies secundum indulgentiam, non secundum Himperium . Insuper matrimo nium multiplici titulo adversatur rationi: primum quidem , quoniam matrimonio coniugati ut plurimum vehementi libidine ardescunt, ideoque illis nuptiae sunt occasio peccandi. Secundo iidem coniuges, utut sint continentes ac temperati, non tamen absque libidine conjugii opus exercent. Tertio nuptiae sunt causa originalis peccati, quod
516쪽
Liber Trigesimus septimus Cap. I. 6 7
eontrahitur generatione Carnali; ct consequenter aut malae sunt , ut olebant Manichaei & Encratitae , aut Adae posteri non contrahunt originale peccatum, prout Pelagius S Caelestius dogmatirabant. Quaristo, si matrimonium in hoc statu ineundum est in remedium incontincntiae, qui illo sic utuntur, saltim venialiter peccant, quum ipsam inconistinentiam expleant ae saturent. Tandem quod purificatione expiabatur in lege veteri, nequit esse omnino innoxium, atque incuIpatum. Hujusnodi autem misse tum puerperium , tum σπερμα- decisonem apparet ex cap. 12. & Is. Levitici. Resp. ad i. saepenumero conjugatos propter nimiam uxoris , domesticae rei, filiorumque solicitudinem abstrahi a rerum caelestium cura ς enim eam uxore es, ut verbis utar Apostoli in i . ad Corinth. vii. 3; .solitatur est quα sunt mundi, quomodo placeat uxori: quod utique non connubii vitium est, sed coniugatorum. Atque hoc tantum innuit parabola apud Lucam descripta , prout constat ex comparatione aliorum, qui ccenam patrissamilias contempserunt; eius scilicet quieviaam , & alterius qui boum juga emit: in uibus non rerum emptarum posscsso, sed cupiditas immoderata reprehenditur. Augustinus praeterea serm. II 2. num. 6. animadvertit in ea parabola uxoria
nomine intelligi intemperantiam ct voluptatem allorum , qui carnais libus tantum deliciis jucundantur, dicentes, Munaeaeemas hib Mas, cras enim moriemur. Ad a. respondeo cum eodem Augustino lib. 2. de peccatorum meritis & remis. cap. 28. coniugatos sideles , qai
ex eo quod sani in Cisisti novitate, dominari sibi libidinem minime pariantur, non esse illos , qui secundum Apostolum sunt in earne, Rvivunt secundum carnem , siqitidem eo loci de iis , qui ipsa earne eorruptibili bene utuntur. inqvit Apostolus , Vos autem in carne non estis,
sed inspirisu. Quod sequitur ex Epistola ad Galatas dilucide explicatur a magno Chrysostomo in eumdem locum, Quema redum enim tu semente qui seminat, non potest ex hordeo metere triticam , eo quos oporteat sementem ct messem ejusdem esse generis: sie ct in operibur, qui
ἐπ earne deposuerit delicias, temulentiam, eonevissentiam absurdam επιδυμ Am. qua hinc proveniunt, metet . auae autem sent tua Supplieium , ultio, probrum, derisio, eorruptio . Adde cum Hier nymo in eamdem epistolam ad Galatas, sicut dicimus eos, qui sive manduccnt , sue bibant, sive dormiant, in nomine tamen Domini omnia cum ratione perficiunt, seminare in spiritu, non in earne; ita asserendum est, in Dirisu, non in earne illos quoque seminare, qui eum ratione sequuntur ct implent primam illam divinamque institutio-raem,Crescite er multiplieainini. Illud vero, quod obiicitur ex I. ad Corinthios vi r. solvitur ab Augustino serm. si . cap. II. ubi S. Pater ait πdulgentiam quidem , Et veniam esse in iis , qui propter incontinentiam , non autem propter generationem filiorum ineunt connubia , ctri. VIII. R r r utun Diuili do by GOrale
517쪽
98 De Τheologicis Disciplitiis
utuntur uxoribus: qui etsi permittuntur ob intemperantiam uti coni gio , ne invicem continendo irruant in adulteria ς tamen committunt peccatum aliquod, etsi ven ale, dum amplius , quam liberorum procreandorum necessitas cogit, exigunt a conjuge debitum . Quamvis enim conjugii actus exerceri non possint sine aliqua per earnem desiis fiatione; nihilominus tum hi, tum actus alii, qui ad humanam vitam huiusque sustentationem pertinent, culpa omnino non carent, si fiant
mn propter ineium vitae, sed propter servitutem eoncupiscentiae . Haee sententia Augustini propugnatur a Norisio in Vindiciis cap. 3. I. . 8. &responsio nostra ceteris praesertur ab Estio in IV. dist.26.f. . ad i. Sune qui respondent idem esis apud Paulum , ac, Beundum monitum , seu cousilium , eo quod in nonnullis Graecis codicibus, teste Erasmo , legatur, κατα γνώμ- , juxta Durentiam . . Verum ita quidem legitur versu ultimo Cjuidem capitis, . ubi Apostolus repetit suum de continentia servanda , S de virginitate custodienda consitum: sed versu 6. ait, κατα σο - , quod proprie significat veniam, prout legunt etiam Cyprianus , Augustinus, aliique Patres . Constat insuper attente hunc locum legenti, Pauli verba non coninium signi
Mare , sed permi nem ', cum ibidem indulgeat coniugibus , ut post
orationem revertantur ad maritales amplexus propter incontinentiam ,
ne alioqui satanas illos ad deteriora sollicitet , neque irruant in adulteria , sive in turpitudines.alias . Atque haec da locis scripturarum , , quae paullo ante objiciebantur Quae innitebantur rationi, facilius diluuntur. Ad primum quippe dicimus, in iis, qui ardent vehementiori libidinis.aestu, nuptias potius esse repagulum , ne in sernicationes S impudicitias alias mortifera culpa labantur , quam explendae effrenis cupiditatis incentivum;& si aliquis non cohibens intemperantiam muliere sibi nupta abutatur,. id non honestati nuptiarum , sed incontinentiae coniugum esse adstriis hendum. Ad alterum dic mus aliud esse uti conjugio cum delectatione carnali, propter officium vita ,.aliud id agere propter Iervitutem eouis. eviseentiae r illud vero, non istud proprium est nuptiarum , ideoque libido quae comitatur conjugii actum , nisi sit sinis concubitus, eumque tantummodo inhiant conjuges, non imputatur ad cuIpam: quemadmodum criminosum non est manducare , ct bibere cum aliqua delectatione, sed voraciter solius delectationis causa ad manducanis dum , & bibendum irruere . Loquar apertius cum Augustino : Etiam a contineatibus exercetur cum libidine opus conjugii: eum libidine serviente, concedo; eum libidine Iubjvante , nego: Conjugalis con- euhitus inquit S. P. de NuptiiS S Concup. lib. i. cap. la..num. II. qui fit intentione generavi, non es peceatum ; quia bona voluntas animi sequentem dueis , nou ducentem sequitur eorporis voluptatem et nechamanuω arbitrium trabitur subjagante peeeato, eum iuste re igitur
518쪽
η99 Liber Trigesimus septimus Cap. I.
Iis asam generaudi plaga peceati. Ad p. responsum fuit Vol. I. pag. 32.
ubi cum eodem Augustino diximus nuptias ad generationem tantum& ad propagationem humanae naturae fuisse institutas, ideoque nuptiarum finem botrum esse . Quod si generatione contrahitur originale peccatum, hujus causa non sunt nuptiae , sed est νoluntaria transgres- so primi hominis . Vide praelaudatam tricesimam secundam paginam .& Augustini testimonia ibidem producta. Ouod sequitur, ex dictis
solutum est, siquidem finis nuptiarum non est incontinentia, sed procreatio filiorum ς tametsi incontinentia conjugatorum habeat veniam aliquam , atque indulgentiam. Ad ultimum respondet sapientissimus Augustinus libro de Bono conjugali cap. xx. num. a I. in veteri lege, multa fuisse sacramenta & umbras suturorum , & in semine , quos es quadam materialis informitas, significatam fuisse vitam inforinem hineruditam, quam oporteat doctrina forma, er eruditioπe mandari: atque in hujus rei signum purificationem praeceptam suisse post seminis emissionem. Addit S. Pater male inferri ex antiquis purificationibus peccatum ; nam praecipiebat legis retustas homines expiari, etiamsi emisso seminis absque pravo desiderio contigisset in Q mnis : idem statuebat de solitis seminarum κατ-ίας , S de contactu, ac sepultura mortuorum , quae utique non sunt peccata . Ait etiam Augustinus p
tuisse in concubitu inveniri aliquid vitii, quod puriscatione expiaretur , si nempe fuisset ille , qui secundum veniam conceditur. PRopostrio III. Matrimonium cadit ratione aliqua sub praecepto, non tamen ejus generis, quod possit in Evangelica lege aliquem in particulari obligare. Ut haec propositio simul explicetur , ac demonstretur, 'varii hominum status , & varia personarum genera sunt distinguenda . Itaque
in mundi exordio, quando multiplicandum erat humanum genus, tenebantur omnes ad conjugia ineunda, donec homines ad certum aliquem numerum pervenirent. Id permulti Theologorum demonstrant
ex verbis illis Genes r. a 8. Crescite O multiplieamini, θ' replete terram et quibus inesse vim praecepti existimant Richardus , Gabriel, Durandus, Argentinas, aliique scholastici in iv. dist. 26. At ea vecta continere potius benedictionem conjugum , ct auspicium quoddam , ct munus fecunditatis censent alii complures, inter quos Eslius incitata dist. g. a. Sylvius in quaest. 4r. Supplem. art. E. Basilius noster libro I. de Matrim. cap. 4. num. 4. & alii ab eodem viro doctissimo Iaudati. Et revera eadem .erba bestiis quoque dicta suere, quae tamen non sunt ulinas praecepti capaces. Hujus ergo assertionis Uefissima S communis ratio est, quoniam, ut diximus prop. I. praeceptum conservandi, ct propagandi genus humanarum oritur ex ipse jure naturae: si autem quando homines paucissimi erant, non ligati fuissentPrmepto conjugii; non satis pros Etum fuisset humani seneris con-
519쪽
soo . De Τheologicis Disciplinis
servationi R propagationi. Hinc Augustinus de Bono Coniugali cap.o. n. s. inquit: Primis temporibus generis humani, maxime propter Dei ρο- palum propagaudum, pex quem ct propoetaretur,'nosceretur priueepso' Salvator Omulum populorum, uti debuerunt senesi isti, non propter se expetendo , sed propέer aliud Messario bono nuptiarum. II. Idem a R
irmandum est de tempore , quod proxime consecutum est universa Iediluvium et quo proinde tempore Dominus Genes. IX. r. iterum hominibus henedixit illa suturae propagationis promissione, Crescite, ω miatia pneamini. III. Haud aliter sentiendum est de populo Dei, cum acta
huc exiguo esset numero, & Deus non tantum filios hominum , verum etiam sui cultum, religionemque propagare decrevissete unde praecitatus Augustinus in libro de Bono Viduitatis cap. VI I. num. Io.stribit: e Bia quippe Prubeticis temporibus sani arum feminarum diaspensatio fuit, quar nubere obedientia, non eoneapifient;a compellebat, uepropagaretur populus Dei, in quo praemitterentur prophetae Christi, eam ct ipse populus, per ea quae in figura eonti ebaut is illis, sive in iis. φαλsirevi,sive in iis,qui illa nescirent, nihil iliud esset quam propheta ciria si, ex quo nosceretur etiam earo Christ. Ut ergo uis postulas proporar sar , maleditius babebatur per legis sententiam, qui non suscitaret semeo
in Israel. IV. Suffcienter propagato populo Dei, non amplius tenebantur singuli, ut inquit Esbus , ad matrimonium contrahendum t quod citato β. a. probat vir doctus exemplo Iosue , Eliae . Ieremiae, aliorumque , qui tempore Mosaicae legis cael them casti mamque vitania duxere. Atque hinc insertur, ea quae leguntur Exodi XXIII. as. Non erit infeeunda , nee sterilis in terra tua, aliaque id genus , csse promissionem secunditatis, non praeceptum coniugii. Adde beatissimam Virginem Mariam iam Deo dicatam , priusquam de concipiendo Christo audisset, se vovisse ei*inem, ut cum Augustino in lib. de sancta Virginitate cap. 4. tradunt alii Patres . V. Instituta Iege Evangelica non urget idem matrimonii praeceptum , nee obligat quemquam in particulari. Probatur i. ex Evangelio Matth. xix. 3 a. uhi Christus continentiam commendans inquit : Sant Eunuebi , qui se ipsos eastra aperunt ρropter reduum caelorum. Rari potest evere , eviat. Deinde ex Apostolo, qui in 1. ad Corinth. vir. 38. virginitatem praeserens
matrimonio, ait: Ixitur er qui matrimonio 1ungit virginem Dam , heue faeis: ct qai nos iuvit, melius Deit : in seper en Augustino, aliisque Patribus summopere virginitatem commendantibus t nam sanctus Pater de laudibus virginitatis integrum librum conscripsit . Ambrosius de eodem argumento tres libros misit ad Marcellinam serorem sitam. Nazianzenus edidit in laudem virginitatis egregium carmen ς atque ita illam omnes alii Patrem commendaverunt. Ulterius idem probatur ex ratione, quam insinuat S. P. Augustinus de Bono Conjugals
post verba superius exstripta, ubi ait: Nune vero eum ad ineundam
520쪽
Liber Τrigesimus septimus Cap. I.
fistinam ct sineeram feletatem undique ex omnibas gentibus eopia sp inritalis eognationis exuberet, etiam promer solos suos eoππubia eopulare eupientes, ut ampliorδ eontiuentia bono potius utantur admonendi sunt. VI. An vero si nunc ad tam exiguum numerum reducerentur hoomines , ut nisi qui vivunt connubia iungerent, timeri posset exitium humani generis , teneatur quilibet generationi vacare , non videntur Theologi consentire. In eo quippe casu quoslibet obligari ad matrimonium censet S. Thomas , eoque magistro idem sentiunt compIures alii; proptereaquod matrimonium est de jure naturae, quantum attinet ad communem hominum coetum , cuius propagationi in tali hypothesi minime constiteretur, nisi finguli uxorem ducerent, ut paullo sit pra diximus de mundi exordio . Lectione etiam I. in caput v I . epi solae i. ad Corinthios Doctor Angelicus ait, non posse a tota hominum multitudine castitatem servari, ne impediatur numerus electo
rum et id enim foret eostra dispositionem ivisam. Alii δ contra existimant in hoc Evangelicae legis statu , iam satis propagata , Sc resta
rata hominum specie , neminem , quovis urgente casa, tametsi paucissimi essent homines , & qui viverent, vellent custodire virginitatem , neminem , inquam , obstringendum ad ineundum conjugium..' Ajunt enim illud juris naturae praeceptum , posteaquam cessavit finis.,
non amplius urgere : Apostolum I. Corinth. v I r. 7. vehementer per Optare, ut omnes essent, scutorat ille, soluti a vinculo matrimonii: Augustinum citato libro de Bono coniugali cap.X. adversus eOS, qui obmurmurant periturum humanum genus , si omnes vellent ab uxoribus abstinere, haec iuxta eadem Pauli vota proferre: Dinam omnes hoe vellent dumtaxat in earitate de eorde puro, ct eanseuntia bona, erfide nonficta: multo eitias Dei eivitas rempleretur. Hi ergo inquiunt Doctorem Angelicum considerasse rerum ordinem, & quod naturae universm spectatae conveniens est: Augustinum autem parentem no sirum potius in id animum intendisse, quod existimandum foret uria illa hypothesi hominum paucissimorum , horumque in vita caelibe permanentium . credendum nempe tunc finem mundi adventurum, praedestinatorum numerum esse completum . VII. eadem est ratio alterius hypothesis , si perirent saeculares omnes, ac viri tantum reli-xios , & voto eastitatis obstricti essent se perstites: quo in casta teneri istos ad uxorem ducendam asseruit Thomas Sancher lib. 2. de Matrimon. disp. 3. num. s. Sed Basilius Poncius lib. I. cap. a. num. II. assir mavit se potius in tali rerum eventu existimaturum, instare jam mundi finem , ct numerum caelestium civium quamprimum Bre perficiendum. Atque haec eximii Theologi assertio votis , verbisque Augustini cohae rei maxime. VIII. Quum opponenti Ioviniano periturum mundum, si a conjugio omnes homines abstinerent, dederit Magnus Hierony mu gravem hanc responsionem, Ploti metuere ,. ne omnes virgiNrr