장음표시 사용
521쪽
so a De Τheologicis Disciplinis
'faist. Dissislsis es virginitas , ct ideo rara, quia dissisilis; In ea hypothesi, in qua omnes servare Vellent virginitatem , jure meritoque supponeretur peculiaris Dei providentia , S singularis gratiae inspiratio, quae in omnibus cohiberet, & frenaret carnis concupiscentiam ratque in hac ampliori virtutum segete recte speraretur adfuturam . quamcitius corporum resurrectionem , ct consummatam Electorum omnium beatitudinem . Id vero confirmat Basilii nostri Uententiam rquam non solum Vanroy in hoc Tractatu cap. a. quaest. a. verum etiam Sylvius in quaest. 4 I. Supplem. art. a. concl. a. ad s. aliique eximii Theologi comprobarunt. IX. Tenentur ad nuptias, qui propositum eontinentiae Teoare non Valent, dicente Apostolo in saepe laudato eap. . Epistolae l. ad Corinth. Melius es nubere , quam ari; necnon viri principes , si matrimonio exitium reipublicae , ct fidei Christianae maximum detrimentum, alias irreparabile, possint avertere . X. Ex quo demum in lege Evangelica virginitas praeseratur matrimonio , &hoe non obliget ali inem , saltim in particulari, nequit inferri nuptias esse malas S perniciosas; quum unum bonum sit alio praestantius: ac matrimonium commoda habeat plurima , illudque praesertim, quod in earmine in laudem virginitatis . describit S. Gregorius Nagiangenus his verbis :Irin eoηfusa Deus permisit eorpora jungῖ, cineubituque vago οῦ sed frenum injeeis amor; fugium, earni temere, immodieeque vaganti Vincular ne petulas., , atque effresata libido, I bis inter nos nullo diserimine junctis, Ex sibilo Gitu, ibatomi nee lege jugato, Rumperet humani generis confortiasacrae se temere , iudoinreque ruens incerta voluptas,unumeras turbas, atque horrida bella moveret: quae Naetianaeni verba doctrinam praecedentium propositionum con
, Osreditur Matrimonium in lege Gangelica fuisse ad sacramenti
Vocabulum nunc accipi pro quolihet signo rei sacrae, nunc vero pressius pro tali signo, quod emcacitate sua sanctificantem gratiam producit, dictum est initio hujus defueramenris operis, libro nempe tricesimo cap. I. Sententia Catholicorum est rationem sacramenti utroque pacto competere matrimonio : primo quidem , quo niam matrimonium ex divina institutione significat unionem Christi
522쪽
Liber Τrigesimus septimus Cap. II. so1
eum Ecclesia; alio autem modo, quoniam in Evangelica lege anne. xam habet promissionem , & vim effectricem gratiae r & cum utrunque negent haeretici, ut undequaque Matrimonium ε numero sacramentorum dispungant, illos proximis positionibus resutabimus .PRop. I. Matrimonium ex divina institutione est signum rei sacrae. Id enim Apostolus Paulus , omnesque Patres tradiderunt. Nam Apostolus ad Ephesios V. II. exhortans coniuges ad mutuam dilectionem, ex quo, ut habetur Genes II. 24. sint duo in carne una, ac nemo carnem suam inlio habeat, sed nutriat foveatque illam, inquit: Saeramentum boe maguum es , ego autem dico in cirso, erin Delesta. Cuius.argumenti haec vis est, a nullo viro coniunctam sibi uxorem esse derelinquendam aut contemnendam, quoniam & Christus nunquam deserit, nec odio prosequitur , sed quam maxime diligit Ecclesiam sibi fide ct caritate desponsatam ς cujus desponsationis matrimonium est , suitque a primo Adami & Evae conjugio, typus ac symbolum. Non alio sensu Patres illa Apostoli verba acceperunt: Chry-1bilomus enim hom. xx. in Epistolam ad Ephesios exponens eadem
verba, inquit; : inta es maenam sterium Z Ipse dieit quod magnum quid ct admirabilesitui Davit Myses , immo vero Deus Iule-νim autem dieit, D Gripo.dieο,.puoniam in ipse dimisso patre descendit O tenit ad spoufam , edi factur est in spiritum unum. Eadem serescribit in eumdem locum Hieronymus, narrans idem secum sensisse virum valde cloquentem , ct in scripturis apprime eruditum S. Gregorium Narianaenum , cum quo de hoc loco tractavit. Addit non immerito appellari ab Apostolo sacrameutum magnum , quod ineffabilibus plenum sit sacramentis, ct divinum eor quaerat interpretis , Dominum nostrum ac Salvatorem reliquisse Patrem suum Deum , ct matrem suam caelestem Ierusalem , ut venerit ad terras propter suum cor pus Ecclesiam , & de suo eam latere fabricaretur. S. P. Augustinus Enarrat. a. in Psal. XXX. num. 4..cadem Apostoli verba exponit de Incarnatione divini Verbi, praefigurata in matrimonio , quia ex spons , DOssa fit una quaedam persua : S de peccato Originali cap. xxx lv.
. num. RG. inter cetera coniugii bona enumerat consubiisaeramentum,
523쪽
fugii pensat frdicta distendia membri r
hitur indicium somni mori illa seeuta est, Spoure sua subiit sumpta quam eorpore Christus et eum passuras lituo sublimis in alio
In latas extenJ defixit missile Iifur. Protinus exinens fluxit eum sanguine θ ba : rixa visam populis jam tunspondente lavaeram ἰ uxit rearoriam simul er baptismatis unda :Inde resurgenti, ealestiaque astra petenti , De lateris membro sumens Deum nupsit. Haec in libro de origine mundi Viennensis Antistes.
Respondent haeretici non conjugium viri cum muliere, sed con. iunctionem Cliristi eum Ecclesia dici Iaeramentum; aut, si etiam conis jugio priorum parentum sacramenti nomen attribuendum sit, id minime convenire conuhiis posterorum , inter quos multi sunt infideles, qui cum nuptias di I Want, & admittant ροθxamiam , nequeunt conjunctionem Christi cum Ecclesia suis in matrimoniis significare . Adde , quum primum conjugia sunt instituta. nondum fuisse peccatum , ad quod diluendum adventurus erat Redemptor. Sed haec ex dictis facillime corruunt. Enimvero Derenatio Christi mysterium quidem est maximum; sed hinc non infertur ejusdem mysterii signum non praecessisse in Adami conjugio. Praecessisse enim aperte in nunt ea Pauli verba: Saeramentum ιοe magnum est, ego autem dico ου Gripo, θ' in Gelesia, sive ut Graeci legunt, is τοῦτο μῖγα
est pronomen τοῦτο reserendum csse ad illud, quod proxime pra cesserat, nempe, Propter hoc relinquet homo, ere. &Grataeam illam syntaxim, D ciri iam θ' in Gelsam commonstrare quod Christi R Ecclesiae unio sit terminus mysticae significationis matrimonii, prout do cent Patres . Ad id vero, quod sequitur , dieimus quod etsi in Adamo & Eva plura signa Christi praecesserunt, quae in connubiis singulis
non apparent, cujusmodi sunt dormitio viri, unius ex costis extractio, & excitatio dormientis a somno, quae Christi mortem, institutionem Ecclesae, & Domini resiarrectionem praefigurabant ἰ quod tamen spectat ad illius & Ecclesiae conjunctionem , in singulis conjugiis recte institutis significatur; quum in omnibus impleatur illud Adae,
Darebit uxori sua, er erunt duo in earne una . Atque hinc insertur quomodo infidelium matrimonia sint sacramentum , ut docet Inno centius III. in cap. Gaudemas, Extra, de divortiis; & non sint sacra mentum , ut scribit S. P. Augustinus de Bono conjugali cap. 7. nempoquod S ipse matrimonia lege divina, ct prima institutione sint insolubilia, , cum unica uxore sint contrahenda ; iniquitate vero, &Disti eo by Go le
524쪽
Liber Tligesinus septimus Cap. II. O
in continentia infidelium aut soli antur, aut contrahantur cum pluribus. Id tandem , quod postremo loco addebatur, nullius est momenti; quum in sormatione Adae Deus praevidens suturam ipsius transgressi nem potuerit praemittere signa ad Redemptorem pertinentia, prout
Pstop. II. Matrimonium in Evangelica lege est signum esscax graiatiae, ideoque proprii nominis facramentum . Theologorum permulti demonstrant catholicam hanc veritatem ex praecitatis Pauli verbis ad Ephesios , Saeramentum hoc magnum es, ego otitem diso in oriso Er in Leelesia, necnon ex verbis aliis, quae
δε postolus prostri eodem loco , Viri diligite axcres vestras , sicut Griasti, dilexit Ecelesiam , er seipsam tradidit pro ea. Sed alii existimant
dogma Catholicum hinc incaciter non probari: quod sentit non tzntum Vasqueet resutatus a Uito Erberna anno in Vindiciis Bellarminianis sit cap. r. libri de Matrimonio, sed Sc Eslius in i v. dist. 26. num. 7. &comment. in Epistolam ad Ephesios, ubi etiam pro hae sententia laudat Caietanum, quibus accessit cum aliis nonnullis Iuenin dissertat. X r. q. I. cap. 2. Mediat vero inter sententias istas illa, quam teneo, videlicet , hinc propositionem nostram invicte non probari si tantum. verba spectentur , probari tamen si attendantur adjuncta, Se Apostoli scopus inspiciatur. Fatendum quippe est duo haec testimonia solitarie accepta non esse pro catholicis argumentum prorsus inexpugnabile erram fercmenti vocabulum, Si quod est in Graeco textu , Mbierit . significationem habent amplissimam : symbolum mystici conjugii, quod est inter Christum Se Ecclesiam , adinvenitur quoque in matrimoniis infidelium essectu spiritalis gratiae carentibus ς atque hi quoque. vi connubiorum ad dilectionem mutuam tenentur. Ceterum duo ulterius sunt adu tenda: unum quidem, Christum Dominum uniri eum Ecclesia Catholica non tantum per humana natura eoufirtium, quae uia tio non est peculiaris Ecclesae, sed communis universo humano generi: verum etiam uniri per caritatem e gratiam , quod singuIari titulo Ecclesiae convenit, non autem generi hominum universo . Alterum , quod verbis Apostoli innuitur, est uxores diligendas a viris non solum propter procreationem filiorum, sed ulterius ob sempiternae vitae consecutionem, cujus rei gratia debent viri ita diligere uxores suas, ut
nullis impudicitiis cas polluant, nec pollui permittant, sed studeandimitari Christum , qui Ecclesiam sponsam suam mundat et smetificat, ac pro ea tradidit semetipsum, ut illam exhiberet sibi gloriosam , non
nabentem macillam , aut rugam. Haec ex illo capite v. ad Ephesios perspicua Iunt. Si ergo haec attendantur et illinc demonstratur matrimonium es e verum ac proprium sacramentum hac, aut consimili ratiocinatione: Matrimonium per Apostolum significat conjunctionem Chri- iii cum :cclesia. Conjulictio autem Christi cum Ecclesiae non est solum Sss se-
525쪽
sos De Τheologicis Disciplinis
secundum carnem, sed etiam secundum caritatem S gratiam e igitur
matrimonium non tantum unit contrahentes carnali vinculo, sed etiam
illos unit in gratia Sc in caritate . Rursus debent conjugati se invicem diligere , ut Christus dilexit Ecclesiam , atque id maxime in votis habere debent qui Christiano ritu coniugium ineunt. At Christus dilexit Ecclesiam, non ut illam sibi copularet tantummodo carnis assumptione, sed insuper ut illam sibi exhiberet immaculatam & gloriosam . Igitur qui ritu Christianorum matrimonio iunguntur, uniri debent tali nexu , ut invicem sanctificentur; & Deus illos conjungens gratiam , qua naturalis amor hac ratione perficiatur, iisdem contrahentibus impertitur. Videtur haec innuere Tridentina Synodus sessi xxiv. dum ait: Gratiam, quae saturalem ilium amorem perficeret, Er ἐπ-
dissolubilem unitatem Gnfirmaret, ipse ciri ius venerabilium saera- eucorum institator atque perfector suo nobis passione promeruit: quod Paulus Apostolus innuit dieens, Vbi diligite uxores vestras fleat ori- par dilexis Dei fi ais , o seipsam tradidit pro ea: mox subjungeus, Sa-
omentum ιοe magnum est: ego autem dico in Christo , ct is Ecelesia .. Ne non latet Clarisis. Estium respondere Synodum non assirmare his Verbis quod secramentum conjugii conserat gratiam , sed hoc tantum quod Christus sacramentorum auctor gratiam, qua coniuges sanctificantur, sua nobis passione promeruit . Verum ita accipiendum puto verbum illud promeruit, ut sensus sit, Promeruit 9 alligavis, quoniam inde Concilium infert matrimonium verum sacramentum esse , ae sanetificantis gratiae signum effciens, nam haec immediate addit: Cum igitur matrimonium in lege Evangeliea veteribus renobiis per cirisamyratia praestet, merito inter novae legis saeramenta adnumeraudum Ibncti Patres nostri, Constitia, edi unisersatis Delesta traditio semper doeue-τunt. Accepit eodem sensu Apostoli verba Augustinus lib. I. de Nupt..ct Concup. cap. X. num. I l. scribens : Ruoniam sane nos rantum δε- uitare us fractus in prole es, nec tantum pariettia cujus vis- .ulum est fidei, verum etiam quoddam sacramentum nutiarum commendatur fidelibus eoniugatis: unde Hest postolus, diligite
ararer vestras, cte. Sed de priori argumento dictum satis . Alterum argumentum petitur ex quo Christus Ioan. ri. invitatus ad nuptias insigni illas miraculo comprobaverit , veteribusque connu- hiis gratiam atque benedictionem sua praesentia contulerit. Atque Christum nuptiis intersuisse, ibique primum signum patrasse aquam in vinum vertendo , est in Historia Evangelica manifestum . Addidisse autem coniugiis primitus institutis benedictionem S gratiam , exploratissima Patrum traditione compertum est . S. enim Cyrillus in ept stola ad Nestorium confirmata a Patribus Ephesinis , ut habetur ima Actis p. i. cap. 26. paullo ante Anathematismos inquit: ταυτης γγ Diuiliaco by Corale
526쪽
Liber Trigesimus septimus Cap. II.
nim eausam dirimar eum oeconomisὸ 'sis henedixisse nuptiis, O ad Uumenisse voeatum is Cana Galilaeae una eum sanctis vi solis. Idem Cyis xillus lib. a. in Ioannem docet idcirco Dominum ad nuptias venisse, ut illas Araefantia sua eobonestaret, edi .eterem partus trifitiam deperuleret , iisque quoque qui postea nassituri erant , gratiam praestitueret. Epiphanms item in haeresi Hieracitarum xxv t r. num. 6. scribit:
ptiar, ct Dei aDirante gratia reaenum obtinere quis vel ex eo πon σπο- scat, quod ad nuptias invitatus Salvator ipse fuerit , ut iis benediceret S. P. Augustinus Tract. ix. in Dan. num. 2. Per hoe eraeo , inquit, Dominus invitatus venit ad nuptiar, ut conjugalis eastitas firmaretur,er ostenderetur saeramestum nuptiarum. Maximus denique hom. I.
de Epiphania Domini: Vbdis ad nuptias Dei filius, ut quas dudam po-
resate constituit, nune praesentiae fuae benedictisve sancti et . Hinc erui potest argumentum tertium , uniνersalis Ecclesiae traditione sussulium . Matrimonium quippe Christianorum ritu celebr tum esse Verum propriumque sacramentum apertissime produm , ali que innumera testimonia commonstrant: ex quibus nonnulla seligentes asseremus quae scribunt Tertullianus, Ambrosus, Innocentius L .atque Augustinus: reliqua enim Iegi possunt apud Bellarminum citato loco cap. I. Estium dist. 26. T. Le. Droint lib. X. quaest. I. aliosque
Theologos . Ergo Tertialianus in secundo ad uxorem libro felicitatem matrimonii inter fideles initi hinc pIurimum commendat, propteream . quod illud Relesia eoneinat, Gnfirmat oblatio, ct obsignat benedia Uio, vi Reli renuntiant, Pater ratum habet: quibus sane verbis prae-Ir solemnitatem huius sacramenti, quod aetate quoque Tertulliani in Ecclesia , ct tempore incruenti sacrificii celebrabatur, innuitur spiritalis gratia, qua perficitur, atque benedictio, & vinculum quoddam sanctitatis, per quod a connubiis infidelium distinguitur. De Praei isti. item cap. o. ubi ait diabolum aemulari res divisorumfoerameπ- rerum 3π εδεIoram redisteriis, ideoque tinguere quasi credentes silos .allos frontibus obsignare, initiare Mithrae nonnullos, ct panis celebrare ObIationem, quibus ceremoniis imitari studet Baptismatis, Con-1armationis , Eucharistiae, & saerae ordinationis sacramenta, haec Ter.
patu ι Matrimonium igitur a Tertulliano ceteris sacramentis, Se iuem propriis, atque ad animarum sanctificationem institutis , qu ιia iunt nuper commemorata, ibidem adnumeratur. Vide &de Mon gamia cap. s. ubi ait matrimonium ab initio institutum, in lege Britti per quem omnia ad initia sua revocantur, ita tamen , at εμο S s s a utri Disiligo: by COOste
527쪽
eximale erat , fiat, carnali vinculo addere spiritualem illam unitionem, quae oceurrit cui illius utar verbis ) tu spiritu, & qua. rem inquit Apostolus seundum indam ct aenaram incirisumst
Helesiam eo erisse. Ambrosus autem in lib. I. de Abraham cap. num. s0. sermonem de iis instituens, qui concupiscunt alienam n
Diam, Cognoscimus, inquit, velut praesulem eastodemque eonjugii ess Deum, qui non patiatur alienum torum pollui, O si qui fecerit, pere
e re eum in Deum euius Ietem violet, gratiam semat: θ' ideo quia is Deum P ee ri ,sueramenti eatisis amittit eonfortium. Pari ratione n. Q. seribit ab iis , qui sese miscent ancillae , ut filios ex ea suscipiant, flai gratiam matrimonii. In Epist. i . ad I igilium num. I. demonstrans quam grave sit copulari alienigenae, ait: Nam eum tuam eonjugiam velamine Ioeerdotali ct benedietione sanes eari oportea: ἔ qaοπολ reli eou iam diei, tibi non est fidei e nebraeia Z Innocentius I. in Epi- sola ix. ad Protum loquens de illius matri moenio , qui legitima uxore in captivitatem perductae, sibi alteram copulaverat, Stataimas, inquit, fae earl olieasu rogante illud esse eonjugiam , qaos primitas erat gratia divisa fundatam: et ut eurum gae siexuDe Mulieris, priore sape sile . nee divortis Uecta , utilla poeso pesse ese legitimum . S. P. Aut si nus plura seribit , quibus egregie Catholica veritas illustratur. Principio enim in libro de Bono Conjugali cap. 24. num. 32. in coanubiis fidelium tria distinguit, idest, generationis finalem causam, contulit fidem , S sacramenti rationem, seribens e Sontim Vitar ga.
ta se ea:Patis : qaia axtem ad populam Dei pertinet. Giam isses citrare fera Gerri. Fadem repetit lib. t. de Nuptiis S Con p. cap. I.
num. t. verbaque allata sunt paullo se pra Similia S. P. tradit in liba. contra Iu Lanum cap. XI I. num . ari. His autem in Iocis neci sium est, ut Iiae aries tr vocabulum pressus S stri tim accipiatur , tum quia ilica
attribuit se is con piis fidelium : tum quia eo nomine aliquid aliud
in 'e 'ς:t Praeter coniunctionem corporum , S: fidem maritalem. Dein de S. Pacer citato G p. 23. de Mno Coniugali demonstrans vinculam lup tale tv n si vi nisi conjugis morte, etiamsi non consequatur pro creatio fi rc rum , ct jus causi in atrimonium initur, utitur compara' tione ch-racteris Oraixu. cui retranet in Oesinatis, etiamsi no labias tur Q. nprepatio pt bis, cujus rei grati cramentum sic crai t m S conseretur . t trutetque ergo , rnamurion rum stilicet, st
528쪽
Liber Τrigesimus septimus Cap. II. Fos
sienificans unitatem omnium nostrum subjectam Deo futuram in una elesti civitater atque huic Hnaculo , huta sieramen o gratiam adtri-huens his verbis caput illud absolvit: In nostrarum quippe t mulierum nuptiis plus vaJet sanctitas Iaeramenti, quam feeunditas uteri. Vide etiam de Peccat. Orig. cap. 34. de Fide ει operibus cap. 7. de saneta Virginit . eap. ra. & de Genes. ad litteram lib. IX. cap. 7. Accedit argumentum quartum innixum Ecclesiae desinitionibus . Matrimonium quippe inter vera Sacramenta connumerari supponit sese sone is. Synodus Constantiensis, & Martinus V. in Bulla Dur eueris Masr de qua praecedenti libro xxv. cap. xi. Concilium itidem Florenti. num S Eugenius IV. in Instrustione Armeniorum e Tridentinum sessio
ne VII. canone I. & sessione xxiv. canone item primo : de quibus videlibrum xxx. cap. s. quo in Ioco disputantes de numero Sacramentorum produximus haec, aliaque plura argumenta petita ex omnium Ecclesi rum consensu, ex censuris Graecorum adversus Lutheri, ct Calvini haereses , ex ipserum haereticorum antilogiis , nec non ex congruentilarationum: quae omnia, ne rursus ea repetamus, perIege Volumine sexto a pag. 62. ad 68. IIis ergo prohationibus finem imponam Tridentino canone: Si quis dixerit, matrimoriam non esse vere proprie
unum exseptem legis Evangeliea saeramentis a Gripo Domino institurum, sed ab bominibus in Ecclesia invenum, ueque gratiam eo erre fio Irima sit.
Opp. t. Magister sententiarum dist. 26. In iv. negat matrimonium esse proprii nominis saeramentum, stribens institutum fuisse in reme- 'um tantum, non ut gratiam adiutricem conserret: quod expressuSinitio dist. z. tradiderat. Hanc Magistri sententiam propugnavit Da randus in eamdem dist. 26. q. g. S. Bonaventura in ipsammet distinctionem , tametsi assirmet gratiam sacramento matrimonii conferri, reci tat tamen duas alias Theologorum opiniones, quarum una tenebat nullam hoc sacramento dari gratiam , neque suisse in nova Iege institutum ς altera autem gratiam quidem ei trihuebat, sed quam contrahen tes acquirerent ob devotionem , qua suscipiunt benedictionem Sacerdotis , prout contingit in Saeramentalibus. Neutram autem sententiam Doctor Seraphicus ut haereticam erroneamque refellit. Iurecon sulii pariter Magistri. & Durandi sententiam secuti sunt: antiquiores enim Glossae in cap. Res uid invisibiID, r. q. r. num. ro . S in cap. Honorantur, XXXI I. q. a. num. I 3. aiebant fas esse in matrimoniis pacisci de dote, quoniam revera matrimonia non sunt Sacramenta . Igi tur assertio , quae propugnat matrimonium esse verum propriumque
ιζgis Evangelicae Sacramentum, atque id pertinere ad fidei dogmὴ , poster
529쪽
sos De Theologicis Disciplinis
eximale erat , fiat spiritale , carnali vinculo addere spiritualem illa munitionem, qirae oeeurrit cui illius utar verbis J in spiritu, & qu Iem inquit Apostolus seeundum indam edi Maeciguram in Gνsum 9
Ecelesiam competisse. Amhrosius autem in lih. i. de Abraham cap. num. s9. sermonem de iis instituens, qui concupiscunt alienam n
ptam , Cognostamur, inquit, velut praesulem eustodemque eonjugii esse Deum , qui non patiatur alienum torum pollui, ct si qui fecerit, pe
eare eum in Deum euius letem violet, gratiam solvat: or ideo quia Marmum meeat, sueramenti ealsis amittit eonfortium. Pari ratione n. 6s. scribit ab iis , qui sese miscent ancillae , ut filios ex ea suscipiant, solvi gratiam matrimonii. In Epist. Ist. ad Uigilium num. 7. demonstrans quam grave sit copulari alienigenae, ait: Nam eum 'fam conjugium
velamine Deerdotali ct benedictione Dinifieari oporteat; quomodo potest conjugium diei, ubi non est fidei eoueordia Z Innocentius I. in Epi-siola ix. ad Protum loquens de illius matrimonio , qui Iegitima uxore in captivitatem perductae, sibi alteram copulavcrat, inquit ,
De Otholiea susserogante illud esse eoujugium, quod primitus erat graiis dilina fundatum: eonventumque fecunda mulieris , priore supersite , nee divortis ejecta , nulla paΗο posse esse legirimum. S. P. Augustinus plura seribit , quibus egregie Catholica veritas illustratur Principio enim in lihro de Bono Conjugali cap. 24. num. 32. in connubiis fidelium tria distinguit, idest, generationis finalem causam , conjugii fidem , ct sacramenti rationem, scribens : Nonum igitur nu priarum per omnes gentes atque omnes homines in eatifa generandi es , cir in fide eastitatis: quod autem ad populam Dei pertinet, etiam infau-iaitare saeramenti. Eadem repetit Ith. I. de Nuptiis S Coneu p. cap. X. 1R1m. I. verbaque allata sunt paullo supra. Similia f. P. tradit in lib.v. Contra Iulianum cap. XI I. num. 46. His autem in Iocis necessum est ,
ut saeramenti vocabulum pressius & strictim accipiatur , tum quia illud attribuit solis conjugiis fidelium et tum quia eo nomine aliquid aliud
intelligit praeter conjunctionem corporum , ct fidem maritatem . DeInde S. Pater citato cap. 24. de Bono Conjugali demonstraris vinculum nuptiale non Livi nisi conjugis morte, etiamsi non consequatur pro creatio filiorum, cujus causa matrimonium initur, utitur compara tione characteris Ordinis, qui remanet in Ordinatis , etiamsi non subsequatur congregatio plebis , cuius rei gratia sacramentum sacrae ordinationis consertur. Utrumque ergo , matrimonium scilicet, &ministrorum sacrorum ordinatio est iuxta Augustinum ejusdem generi saeramentum: ct comparatio, qua utitur Doctor Maximus ac prae santissimus, petita est a similitudine, quae intercedit inter haec duo sacramenta. Si quam In exordio capitis primi explicavimus . Praet rea in codem Iibro de Bono conjugali cap. xv lii. num. 2 I . sanctus Pa
530쪽
Liber Digesimus septimus Cap. II.
sentificans unitatem omnium nostrum subiectam Deo futuram in una 'eaelesti civitate: atque huic signaculo , huia saeramento gratiam adtribuens his verbis caput illud absolvit: In Osrarum quine i mulierum nuptiis plus va/et Ianctitas Iaeramenti, qMm feeunditas steri. Vide etiam de Peccat. Orig. cap. 34. de Fide S operibus cap. 7. de sancta
Virginit. cap. ia. R de Genes ad litteram Iib. I x. cap. 7. Accedit a mentum quartum innixum Ecclesiae desinitionibus . Matrimonium quippe inter vera Sacramenta connumerari supponit sese sone is. Synodus Constantiensis, ct Martinus V. in Bulla Inter eunis Masr de qua praecedenti libro xxv. cap. xl. Concilium itidem Florentiis num & Eugenius IV. in Instructione Armeniorum e Τridentinum sessio
ne VII. canone r. & sessione xx Iv. canone item primo : de quibus videlibrum xxx. cap. s. quo in loco disputantes de numero Sacramentorum produximus haec, aliaque plura argumenta petita ex omnium Ecclesia rum consensu , ex Censirris Graecorum adversus Lutheri, S Calvini haereses , ex ipserum haereticorum antilogiis , nec non ex congruenti in rationum: quae omnia, ne rursus ea repetamus, perIege Voluminet
sexto a pag. 62. ad 68. His ergo probationibus finem imponam Tridentino canone: Si quis dixerit, matrimoriam non esse vere ct proprie εἰ
unum exseptem istis Evangelieae saeramentis a ciristo Domino in θα- tuis, sed ab hominibus in Ecclesia inveπIum, neque gratiam comerre ἀonauema sit.
Opp. I. Magister sententiarum dist. 26. in t v. negat matrimonium proprii nominis saeramentum, stribens institutum filisse remedium tantum, non ut gratiam adiutricem conferret: quod expressus initio dist. z. tradiderat. Hanc Magistri sententiam propugnavit Du randus in eamdem dist. 26. q. 3. S. Bonaventura in ipsam mei distinctionem , tametsi assirmet gratiam sacramento matrimonii conferri, recto tat tamen duas alias Theologorum opiniones, quarum una tenebat nullam hoc sacramento dari gratiam , neque fuisse in novi lege institu tum ἰ altera autem gratiam quidem ei trihuebat, sed quam contrahea tes acquirerent ob devotionem , qua suseipiunt benedictionem Sacerdotis , prout contingit in Saeramentalibus. Neutram autem sententiam Doctor Seraphicus ut haereticam erroneamque refellit. Iuremn
sulii pariter Magistri. & Durandi sententiam secuti sunt: antiquioreSen mi Glossae in cap. Res uid invi His, i. q. t. num. Io I. S in cap.
Honora tur, XXXI I. q. a. num. I 3. aiebant fas esse in matrimoniis pa- , quoniam revera matrimonia non sunt Sacramenta . Igi tur assertio , quae propugnat matrimonium esse verum propriumque
Evangelicae Sacramentum, atque id pertinere au fidei dogma ,