장음표시 사용
541쪽
seto De Theologicis Disciplinis
Et ibaουρ parenter eἰus per omnes annos in Ierusalem . Item psalio po LD dixit mater eius ad ilium, Fili, quia Deipi sobis se Dee pater
tuas ct ego dolentes quaerebamus te. Tertio Augustinus illius conjugii veritatem commonstrat ex serie genealogica parentum Christi , quam ait perductam usque ad Ioseph , ut Mariae origo innotesceret, &coniugis debita ratio haberetur: Uude, inquit, ct series generationum, eum parenter ciristi connexione successionis eommemorarentur,nsque ad γοθρb potior, sicut factum es, fuerat produeenda. ne in
illo eoniugio virilisexui utique potiori fieret iniuria, eum veritati nihil periret, quia ex semine David, ex quo venturus praedictus es oriasus, ct Yoppo erat oe Maria. Praeterea idem conjugium confirmat Augustinus , ex quo illi nul lum ex honis ad conjugium spectantibus desuerit, subjiciens: omne itaque nuptiarum bouum impletum es in iliis parentibus Christi, proles, fides, sacramestam . Prolem eo πο-fImus ipsam Dominum Pesum : fidem quia nullum adulterivis r Saeramentum quia nullais divortium. Ouum haec Auetustini argumenta confutare adniteretur Iulianus inter Pelagianos pertinacissimus S acuti sibmus, ac responderet Mariam fuisse coniugem Ioseph in hominum opinione . quemadmodum Lueae III. de Christo dicitur, quod putabatar filius Iosepb, ita S.Pater Iulianum revincit, eademque argumenta corro- rat lib. v. cap. l2. ruam. Numquid ct e vetas loquens unus astinum , eo utra eo cientiam ct suam ipsiur eui loquebatur , Reuu- dum opinionem potius, quam secundum veritateis fuerat Deutaras, qui ei dixit, Noli timere aeeipere Mariam eoniugem tuam 3 Deinde quis opus erat, ut usque ad Iosepb geuerationes perdueerentur, si non ea
.eritate fa ctum es, qua in eοfugio sexus virilis exerisit λ God exo iu bro eui respondes eum posuissem , tu prorsus attinxere timuisti. Dicit autem Lueas Evangelisa de Domino, quod putabatur filius IVepy,
quia ita putabatar, ut per ejus concubitum genitus erederetur. Hanc falsam voluit removere opinionem, nou Mariam illius viri nexare coπ-jugem , eontra angelum testem. Similia habentur lib. 2. de Consensi
Evangelistarum cap. I. num. 3. Huc accedunt rationes, ob quas congruum maxime erat, ut Christus ex Virgine viro desponsata, eiquo matrimonio iuncta nasceretur: quas rationes profert S. Hieronymus citato libro adversus Helvidium ; ct quarum prima est, ut per genea-Dtiam Iosepb , cui Maria coguata erat, origo quoque Miriae monstraretur: altera, ne iuxta laxem Asiasi ut adultera lapidaretur a popalo: rertia ut in ex ptum fugiens haberet flatium. Eadem repetit comment. in cap. I. Matthaei , ubi addit quartam hujus conjugii causam ex Epistola Ignatii Martyris ad Ephesos, ut partus Virginis celaretur diabolo . Quintam addunt Theologorum nonnulli, nempe ut in matrimonio Virginis esset expressa quaedam figura conjunctionis Christi cum
Ecclesia, quae simul S mater & virgo est: mater quidem propagati O -
542쪽
Liber Trigesimus septimus Cap. III. sa 1
generatione fidelium , quos aqua bapti sint, quasi utero sis parturit: virgo autem incontaminatae fidei professione. Hinc Augustinus
in Enchiridio cap. 34. num. Io. de Ecclesia ait: Imitans eius matrem quotidie parit membra ejus, dr virgo es: in psalmum I T. num. I Sisa Gelasia uulea eolumba, atque is hac virginitate minia Sanctονum ς S contra Faustum XV.I. Sive corruptione secunda virgo mater.
Potest addi ratio sexta, quod nempe conjugium Virginis initum suerit vinculo flagrantissimae caritatis; ac de spirituali item Christi. EhEeclesiae coniugio scripserit S. Pater Enarrat. in psal. 88. num. I 4. M trimonium hoc magna caritate compaginatar . Sed de priori argumento , in quo etiam de matrimonio virginis pertractatum est , dixi
hactenus Itaque ad nexum coniugii non requiri consensem contrahentium in concubitum, proximis argumentationibus confirmatur. Sit prima et Si quis mulieri de contrahendo matrimonio fidem dederit, & secum ea infra biennium per verba de praesenti contracturum praestito iuramento spoponderit, postea vero privata lege ductus statuerit ad religionem migrare ς is potest contrahere, immo tutius est, ut contrahat Sc iuramentum adimpleat, ct postea si elegerit, ad religionem pertranseat, si tamen post desponsationem carnalem copulam intem .venisse non dignoscatur. Ita enim statuit Alexander III. cap. Commi sum , de Sponsalibus lib. iv. Decret. tit. I. num. I 6. Atqui in viro illo. qui statuit ante consummationem matrimonii religionem ingredi, neruit esse consensus in carnale commercium . Igitur consensus hujusmo-i ad contrahendum matrimonium necessarius nequaquam est. Altera virgumentatio est hujusmodi: Suffcit ad matrimonium conjunctio duarum persbnarum diversi sexus, perquam individuam vitae consuetudinem ineant . Ad conjunctionem autem hujusmodi non requiritur consenso in corporum commixtionem. Igitur eadem consensio non requiritur ad matrimonium . Prima propositio est ipsa matrimonii definitio ς altera vero sequentibus momentis fulcitur . Principio canones a Gratiano collecti xxvii. quaest. a. ad hunc modum loquuntur:
Matrimonium non facit eoitus, sed voluntas, cla ideo ποα solvit Vis e- paratio corporis, se eparatio voluntatis. Su iat secandum Iehes δε- Ius ecrum consensas, de quoram eoniunctionibus agitur. Nos deforario virgini aris Deit eonjugiam, sed pactio conjugalis. Ita cap. 1.2. SDeinde S. P. Augustinus docet in libro de Bono Conjugali cap. I. quod in utroque sexu potest esse, absque commixtione concubitus, alteriar Igentis, osterius obsequentis amirabilis qaredam ct germana eoniux- is . Ait cap. g. ejusdem libri conjugium dici propter naturalem in
Oeterso sexu sceletatem; idque probat exempla senescentium , quo usi sumus praecedenti propositione, propterea quod in bono Leet amnose coniugio , es emareuit ordor aetatis inter mosculum ct feminam. γοVIII. Uuii vi et Diqiligod by GO le
543쪽
Φ7pertames ordo earitati, inter maritum ct uxorem . Scribit quoque in libro et g. contra Faustum cap.8. Ioseph suisse Mariae coniugem , non eoueabitu, sed affectu ; non commixtione eorporum, sed copulatioue , quod es earias, auimorum. Tertia argumentatio sit: Quamvis ad amieabilem conjunctionem S ad individuam vitae consuetudinem , in qua situm est vinculum matrimonii, requiratur etiam unius in corpus alterius conjugis dominium atque potestas; dominium tamen ipsiuir separari potest ab usu : quod constat cum in senibus, & in iis, qui post connubii iura statuunt communi consensu caelibem vitam agere ;tum in contractibus singulis , in quibus sit translatio domini proprietatis absque translatione domiuit utilis, si in exemplo venditio aut donatio praedii , cujus qui vendit aut donat, sibi usum ad mortem uiaque reservet. At rerum, quae separari possunt, talis est conditio, ut lina intendi possit sine altera. igitur conjuges possunt intendere
alter in alterum translationem dominii in proprium corpus,eamque assensu frinissimo stabilire. etiamsi nolint, nec intendant eiusdem potestatis usum atque exercitium . Postrema argumentatio ea sit, qua S. Thonaas 3. p. q. 29. art. 2. demonstrat inter Mariam ct Ioseph verum matrimonium in torcessisse . Cuiuscunque rei datur duplex perfectio, una princeps & ad suhstantiam pertinens, altera autem accidentaria, S a substantia separabilis : quarum illa petitur a forma rei ista vero in operatione consistit. Atqui sorma matrimonii, seu perfectio prima est individua animorum conjunctio, & mutuae inter co juges fidei ligamen ς ad quam . persectionem pervenitur per Vinculum conjugii: dare autem operam gignendis filiis est opus, ct persectio
consequens , ad quam tendit concubitus. Igitur ejusdem concubitus finis atque intentio ad substantiam matrimonii non pertinet. At militant adversus hanc positionem quae sequuntur. Non Potest hac assertio demonstrari comparatione conjugii Ioseph cum Dei para : quod aut verum matrimonium non suit, aut saltem habuit aliquid peculiare , quod in conjugiis aliorum , qui in concubitum non consentirent, minime posset adinveniri. Ac Mariam inter & Ioseph verum non interfuisse matrimonium probatur primo, quoniam in Uerisimile sit virum aliquem aut mulierem alio fine connubia junxisse , quam procreandorum liberorum causa, ea praesertim vigente lege, in qua uxoribus promissa erat secunditas, ct maledicti crant non suscitantes semen in Israel. Vide Deu&xxv. . Praeterea Ioseph, cumriam invenisset habentem in utero, Mat. I. i9. voluit Oeeulte dimitte re eam : uxorem autem juxta legem Deuteronomii xxiviai. dimittere Vir non poterat, nisi dato libello repudii; ideoque Maria non existimabatur a Ioseph ut uxor. Insuper negant Patres Mariam revera Iose
pho coniugem nuptamque fuisse. Nam Epiphanius h. 8. quae est Auridieο- Marianitaram, de Virgine scribit, Videbatar uxor , ct νον
544쪽
Liber Τrigesimus septimus Cap. III. Sa 3
erat. Hieronymus refellens Nelvidium asserentem virginem, si viro desponsata fuit, quandoque fuisse nupturam , id contigisse negat: Si ursus obiicienti, Mariam dici in Evangelio uxorem ct conjugem ., respondet hanc esse seripturarum consuetudinem , ut Donse appellentur uxores ἰ idque probat ex Deut. Σκι I. as. Sponsam itaque fatetur, uxorem negat. S. P. Augustinus serm. I . de tempore de Virgine fieri-hit: Conrepit Virgo antequam sponsam haberet, parit anequam π-hat: Sc magnus Gregorius in Evangelia lib. 2. hom. 26. num. 7. de
Ioseph, mi tamen ad eius nuptias non pervenit. Ad haec Ioseph in Evangelio dicitur Christi pater, quia talis esse putabatur , non quia erat. Consimili ergo ratione dici poterat vir , conjunx, maritus; non quod talis foret, sed quoniam talis existimaretur. Demum detur inter Virginem & Ioseph verum fuisse connubium : fuit illic co ijugii bonum , scilicet, proles e Spiritu sancto concepta : quod bonumhsberi nequit in connubiis aliis initis cum perpetuae continentiaeyr
Resp. ad 3. servandae virginitatis inviolabile votum non fuisse a duum coniugibus illis , quos ad redemptionis exequendum mysterium
conjun xit caritas vinculo animorum , non autem ad generandos filios carnis copulavit consuetudo legis corporum commixtione. In ipse i
mon lege secunditas non praeceptum erat, sed promissor & suscitare prolem ad illos, quorum fratres absque liberis defuncti essent uxore luperstite, non ad omnes homines pertinehat. Praenuntia hatur quomque in eadem lege, id est, Isaiae Lul. 4. tempus, quo Continentia praeserenda esset conjugii actibus , S ibidem excelsior gloria spadoni-hus promittebatur. Vide Augustin una prope finem libri xiv. contra Faustum . Ad a. dico libellum repudi iuxta Dcuter. xxiv. I. dandum fuisse uxoribus illis, quas viri habu ssent exosas, ut hae publica dimissione praemissa impune cum viris aliis inirent conjugium . At Ioseph nec Virginem oderat, nec illi ut alium virum duceret permisit unquam . Cur ergo Voluit illam occulte dimittere Aut quia se illius contubernio indignum existimaret, eo quod I erhi inearnationem n visset, ut scripserunt nonnulli veterum ς aut potius quia istam Videns, ct causam ignorans , ct aliunde perspectam habens ejus puducitiam , prudentissime judicaret non esse traducendam ut adulteram , utpote quae non concepisset concubitu turpi ct illicito: Se se ab ea separandum , ne sorte, si inexplorata si hi ratione, aut illata illi vitumentem uterum gereret, nota alicus dedecoris sibimet obveniret. Ad tertium respondeo Patres, adversus haereticos negantes perpetuam Deiparae virginitatem , aliquando appellata xsptias ipsam corporum commixtionem , S nuptas uxores a viris compressas t unde Fpiphanius citato in loco scribit, quod virgo non suit uxor Ioseph , quatenus nul- iam eam eo habuis eorporis repulationem , σωμα R
545쪽
3 24 De Theologicis Disciplinis
συν--ν: S Hieronymus, quatenus oscula amplexussae non myFuerum, me ν em egerunt nuptiaram. Ita intelligendi sunt Gregorius , ct Attis gustii ius, tametsi laudatus sermo i . de Tempore sit supposititius ac spurius. Ad quartum respondet S. P. lib. 2. de Consensu Evangelist.
cap. l. num. 3. Cum Lucas Evangelista narret non ex eoueabitusiph , sed ex staria Virgine natam Christam, unde eum patrem eius appellat, ns quia er virum Mariae recte isteΠΨξmus siue eommixtione carnis, ina copulatione eoniugii; ct ob hoo etiam Christi patrem mu ro eoniansitur, qui ex eius eouive natasse, quam si esset aliunde σι
optultis Z Unde manifestum es illud quod ait , Ut putabatur filius Ioseph, propter illos dixisse , qui eum ex γωσο , 'ut alii homines vasecuntur , natum arbitrabantur . Habentur similia in libro v. contra:
Iulianum , ut dictum est supra . Dii inguendum est igitur antecedens troseph non suit Christi pater per concubitum & carnis commi Ationem cum Virgine , conc. per eopulationem conjugii, nego. Ad ultim . ex dictis manifestum est, prolem esse conjugii honum pertinens ad finem
secundarium , ct non ad substantiam connubiorum . Praeterea nullum esse matrimonium , quod absque consensu in copulam contrahatur , videtur demonstrari proximis argumentis. Prr-mum sit: Augustinus libro x ix. contra Faustum cap. 26. inquit: ZI trimo rium ex hoe apprilatam Zst , quod non ob aliud debeat femina n bere , nisi ut mater fiat. Idem apud Grai. cap. Iustitatum , xxv II. q. a. num. 39. ait: Nos dubium est illam mulFerem non pertinere ad matrimonium, cum qua doretur nos fuisse eommixtis sexus. Alterum: In ipsa corporum commixtione consistit ratio sacramenti, ut insertur ex Apostoli ad Ephesios Epistola , cap. v. 32. perspicue autem habetuz cap. Cum foetetas , eadem quaest. num. I . deprompto ex Epistola 92. S. Leonis ad Rusticum , libi cap. 4. haec leguntur: Cum societas nuptiarum ita a prinoipio sit instituta, ut praeter eommixtionem sexuum non
habeant in se naptiae conjunctionis Cpristi ct Delesiae saeramentum ,
Rursus ad matrimonii substantiam pertinet translatio dominii, ac mu tua potestas in corpora: hujusmodi autem dominium, nisi reseratur adactum conjugii, commentitium est, atque inutile; primo quoniam cui bono deserviret E. G. venditio domus, aut praedii, hac interv niente pactione, Modo vanquam utaris, nanquam pereipias inde alia
quid commodit Secundo, quia alias etiam eunuchi ae frigidi possent
matrimonium contrahere. Tertio, quia nec repugnaret duo mareseopulari inter se matrimonio, dummodo nullam turpem commixtio. nem intenderent. Quarto, quia alias valeret matrimonium initum cum ea conditiose, Dueo te in meam , si tamen prolis conceptum eviter, ast
546쪽
Liber Τrigefimus septimus Cap. III. fas
Resp. ad i. S. P. Augustinum in lib. xl x. contra Faustum repre. hendere Manichaeos, qui asserebant uxorem non ad matrimonii fidem . sed ad eonesipiscentia erimen habendam esse, & quibus odiossim erat feminam nubere , ut mater fiat. Illos itaque revincens ex ipso matriis monii vocabulo, demonstrat causa duntaxat gignendorum filiorum. non explendae libidinis uxores ducendas esse: quare scribens non deis here seminam ob aliud nubere , verba de iis facit, quae nubunt ut exisperiantur viriles amplexus; & commonstrat quo fine debeant istos e petere . Ad aliud constat verba illa esse Gratiani, non Augustini, quod adnotatum est in emendatione Decreti. Verba item Leonis in Epistola ad Rusticum ad hunc modum se habent: Unde cum societas nuptiarum ita ab initio constitutasit, at praeter sexuam eonjunctionem h
heret in se Christi Deles fueramentum: dubium non est eam mulierem non pertinere ad marrimonium , in qua non Aeetur nuptiale fuisse masterium. Quibus verbis docet S. Leo non omnem mulierem iunictam viro esse uxorem, quemadmodum non omnis filius haeres es patris, neque concubinam idem osse ae nuptam, nisi forte ingenua
facta, S publicis nuptiis honestata videatur . Ad id , quod sequitur , constat ex dictis , posse dominium, & potestatem ab actu seiungi: quoa magis in contractu matrimoniali , quam in aliis fieri potest; quum
praeter filiorum generationem matrimonium plura commoda asserat ,
idest, fidem qua conjuges profitentur se justitiam violaturos , si alteri
se commiscuerint; vinculum caritatis, qua se mu uo fovent, i vant, solantur; familiae servorumque regimen: communionem honorum omnium , & insolubile conubium, quo Christi cum Ecclesiae eonjunctio significatur. Neque hane responsionem subiectae rationes possunt infringere ia Non prima, siquidem , ut didrum est modo, Contractus matrimonialis praeter filiorum procreationem assere utilitates quamplurimas et immo & in productis exemplis domus, aut praedii, po test contingere , ut dominium separctur ab usu , & vendens ex solo dominio, quod sibi retineat, aliquid percipiat emolumenti, si dominio scilicet aliquis titulus sit ruinexus. Non s unda, proptere quod sp ones ac frigidi habent naturalem impotentiam , ratione cu-
Iu S dominium suorum corporum aIter in alterum transferre nequit , ut dicam agens de impedimentis matrimonii. Non tertiae ob eamdem rationem, quia nempe mares ad illam potestatem transferendam inepti sunt. Non quarta, quoniam etsi coniugibus liberum sit dare operam liberis procreandis . vel ab hoc abstinere et non est tamen liberum postquam in concubitum consensere, aut conceptionem impedire , aut abortum procurare, cum id substantiae matrimonii adversetur, ut sexto capite declarabo. Non demum quinta ac postrema , eo quod emittentes Blemne votum castitatis, ut nullo detinean r immindimento, di impensius Deo servianti nou tantum a carnali corporu
547쪽
s dis De Theologicis Disciplinis
commixtione verumctiam a conjugii vinculo se alsenos esse mononis derunt , quum conjugium ipsum absque singulari gratiae dolio sit Dangendi voti maximum irritamentum. PRop. III. Quamvis communiter loquendo graviter peecent filii, qui matrimonium contrahunt parentibus invitis & reluctantibus non requiritur tamen consensus parentum, ut contractus matrimonialis ratus sit ac legitimus. Dixi eommuniter isqgendo ; nam si filius iustis de causis aut ad spiritalem salutem , aut etiam ad communem existimationem decore misque spectantibus ineat patre repugnante conjugium, puta si mulierom pollicitatione matrimonii vitiasset, aut haberet cum illa stupri conis suetudinem , non teneretur patri invito x reluctanti obtemperare, sed reparare potius injuriam illatam, promissa adimplere , S propriae saluti atque alienae famae consulere. At peccare illos, qui propriae indulgentes libidini invisam genitoribus uxorem ducunt, nuptiasque institutas ad augendam benevolentiam convertunt in dissidiorum fomenta, probatur prinab eX cap. Honorantur, XXXII. q. a. n. II. in
quo haec leguntur : Consulitur puella non desponsalibus , nam illa iudicium expectat paremum, non es enim vistinalis pudoris eligere maritam ; sed iam desponsata viro de profectionis eonsalitur die. Nee immerito dilationem non attulit; ἐure enim properare debuit ad maritum. Unde illud Euripideon, quod mirantur plerique , unde translatum sit ,-manifestum est. is enim in persona muiseris, quae tamen maritum τοIebat relinquere, O' ad alias petebatur nuptias r
Noe est, Spolatium quidem me orum pater meus euram subibit; bae enim non est meum. Sunt autem haec verba S. Ambrosii loquentis de Re becca , eique aptantis quae in Euripide aiebat Andromacha, lib. i. de Ahraham cap. ult. num. 9 I. Fieri praeterea potest, ut jusso monitumque parentum de una , non alia in uxorem ducenda , non tantum spectet honestatem commodumque familiae, verum S Dei cultum , religionisque incrementum; cujus rei causa patriarcha Isaae jussit filio suo Jacob, ne in . coniugem acciperet mulierem aliquam de filiabus Chanaan , sed unam tantum ex genere Iaban avunculi sui. Hoc autem in
casu quis dubitat adstringi filios ad parentum suorum praeceptis moni tisque obsequendum λAt validum ratumque esse matrimonium a filiis initum absque parentum assensu demonstratur primo cap., xxvi I. q. 2. in quo verbis Nicolai I. ad Consulta Bulgarorum definitur ad matrimonium sussicere selum illorum consensum, de quorum conjunctionibus agitur S Tridentinum Concilium sess. xx i v. cap. i. de Re r. matrim. eos ana
themate damnat, qui falso o mant matrimonia a filiisfamilias sine ρ '
548쪽
Liber Τrigesimus septimus Cap. III.
νεουtum eonsensu eo tracta irrita esse, ct parentes ea rata vel irrita fu-eere posse . Probatur deinde argumentis , quae product a fuere a Patriis bus ac Theologis Tridentinis , S quae legi possunt in Hiit. Palla v. lib. xxii. cap. . Sunt autem, non posse filiis familias tolli libertatem . quam habent ab ipsa natura; atque in iis , quae ad statum capessendum pertinent , filios parentibus pares esse, nec illorum subiici potestati: a iuvene e patria egresso parentis assensum haheri non posse ,
kleoque si prohiberetur eo non obtento uxorem ducer , perstiturum re in proximo violandae castitatis periculo: matrimonium post Adae lapsum esse incontinentiae remedium , dicente Apostolo r. ad Corinth. v Li. 9. Si se non contia eut, Nubsut , neque ad id requiri provectiorem aetatem, aut genitorum consensionem, cum nec Paulus subiecerit, Sed nubant tot talem atatem , ct si parentes eonsenserint divini iuris institutionem esse , ut homo relinquat patrem & matrem , ct adhaereat uxori suae, non autem ut ab uxore ducenda abstineat, ne sejungatur a patre S a matre: in sacramentorum usu locum non esse paternae potestati ex cap. Cum causa , De baptismo, immo nec heri dominici, cum ex cap. Dignum es , De conjugio servorum, rata sint matrimonia quae contrahuntur invitis , S contradicentibus. dominis ,
quoniam in Christo Pssu neque liber est, neque servus, qui a Derameπ-tii Delesiae sit removeMus: possie aliquaS graves causas adinveniri, propter quas non teneatur silius parentibus. conjugio adversanti hus. obedientiam praestare , veluti si adolescens pueIlam minoris conditionis per pollicitationem connubii pertraxerit ad virginitatis iacturam . IIaee, aliaque similia apud Pallavicinum legi possunt. His vero addi potest ratio, quam tradit S. Thomas q.47. Supplem. art.6. Quum matrimonium sucum asserat perpetuam quamdam servitutent, filii vero sint liberae conditionis; non possunt hi a parentibus ad matrimonium compelli, ideoque nec a matrimonio prohiberi Adversus hanc secundam partem faciunt quae sequuntur . Videtur primo dictis adversari Apostolicum divinumque praeceptum ad Colosi. g. filii Gedite parentibus per omnia . II. Iuxta cap. Nostrates , XXX. q.s.
num. p. nuptialia foedera cossensu eorum, qui hae contrahunt, ct eo. rum , in quo rum potestatesunt. celebrantur. Cap. item Placuit, xxxv r. q. a. num. l. habetun quod iustas nuptias inter se contrahunt filii sa
milias , dum tamen consensum babeant parentum, in quorum potestatastini: & cap. Videtur , De his qui matrimonium accusare&c. si parentes non interfuerint, ct consensum non adhibuerint, secundum leger nullum est matrimonium. III. . IA finitio Tridentini Concilii, adversus Iemnem postulationem Oratorum Galliarum edita fuit. IV. . Non tantum Imperatorum legibus , Theodosii praesertim , Ualentini ni . atque Iustiniat i prolithita sunt matrimonia, quibus desit parentum
permissio, verum S legibus postoriolibus; nam Henricus II. rex Gallia Di ili Ud i γν Oste
549쪽
s,st De Theologicis Disciplinis
liarum an. statuit, ut filii familias matrimonium contrahentes insciis parentibus exhaeredationi subjiciantur , omniumque jurium Seemolumentorum , etiam ex contractu matrimonii provenientium ,
sint incapaces . Henricus III. an. I 79. inhibuit parochis, ne filios, ceterosque alienae potestati subiectos in matrimonium iungant, nisi ipsis constet de consensu parentum, tutorum, S curatorum. Eadem deincreta a Carolo V. an. is . & a Philippo IV. an. i 62 p. pro Belgicis edita & emanata suere , ut apparet ex Jure Ecclesiastico Zegeri Uanis
Resp. ad i. utique a filiis obedientiam ct honorem praestandum esse parentibus , sed id juxta patriam potestatem , auctoritatemque, quam in praecipiendo habent patres : in his vero, quae pertinent ad electionem status, cum filii sint sui iuris, tenentur quidem monita Seonsilia genitorum ob reverentiam illis debitam sequi; at si non sequantur, eisque insiciis aut reluctantibus coniugium ineant, quum jure utantur suo , nequit nullum irritumque esse conjugium ipsum. Adet. dicimus praecitatos canones intelligendos esse de boare te, Mu denseessitate, ut habet Glossa ad caput, Sussciat , xx Uil. q. 2. In cap. Pueuit, & cap. Nostrater, ait quidem Nicolaus I. nuptialia scedera celebrari parentum consensu , sed minime asserit irrita esse, si absque tali consensu celebrentur: immo describie pacta omnia conjugiorum solemnia, concluditque: Feceatum aurem esse, si hae euntia in nuptiali faedere non interveniant, non dicimur. ln cap. Videtur, ait Cintestinus II. sive ut legunt alii, Clemens III. parentes admitti in dirimendo matrimonio, qaoniam unusquisque suam genealogiam scire laborat. Addens autem, si non recipiantur in testificationem matrimo innii gratia conjungendi. scaudam leges nutum fieri matrimonium , intelligit leges civiles, non canonicas . Vide Sylvium art. 6. q. q7. Supplem. ad 4. Ad dicimus tale quidem suisse itemne postulatum Uratorum Galliae, sed re diligenter discussa visum patrihus statuendum csseeontrarium et quamquam postulatum illud non fuit, ut a nonnullis
refertur, absolutum, sed ut adhiberetur certus annorum numerus o
quo exacto si nondum filius a parentibus in matrimonio fuisset collocatus , fas illi esset per seipsum uxorem ducere et quam conditionem apponunt quoque praelaudata Regum edicta. At inde insertur adfab-sauriam contractus matrimonii, quod filii familias ineunt, consensum parentum minime pertinere. Ad quartum primo dicimus, quod ipsum Tridentinum Concilium , tametsi deliniat matrimonia contracta a filiis familias absque parentum consensu rata esse S legitima , subjicit tamen , illa semper Ecclesitim detestatam fuisse; nec est, qui ignoret eX istiusmodi matrimoniis plura mala exoriri, quae parochi contrahenti bus significare debent, nisi gravis aliqua ratio suadeat oppositu ni
Civiles itaque leges, S Regum statuta ad haec mala avertenda, ses
550쪽
Liber Τrigesimus septimus Cap. III.
vandamque reverentiam parentibus debitam, necnon publicam honestatem . lata fuerunt; suumque effectum duntaxat obtinere possuntqtiood est desus civiles, non quantum ad conjtimi firmitatem jure natura, statutam , & Ecclesiasticis definitionibus stabilitam : ideoque praecitatus Van-Espen num. X l. eiusdem capitis q. contendit Ieges princi . pum Ecclesiae obsecundare , elusque sanctiones , ut inquit ille , adjuvare . Aliter tamen huic argumento responsum est a nonnullis Tria dentinis Patribus apud Pallavic. lib. XXi I. cap. q. num. 22. idest, in lage Christiana nec patris nec domini potestatem eXtendi ad ea , quae pietas ct sacramenta sibi vindicant; atque ob reverentiam a filiis debitam reddi quidem minus decentia, non autem irrita matrimonia abs. que parentum consensu contracta : quod rursus confirmatum fuit pra cit. cap. Cum eassa, de Baptis & cap. I. de Conjugiis serv. necnon ex I. Elius emaneipatus , ss. de Ritu nuptiarum, qua lege statuitur filium emancipatum posse absque patris permissu uxorem ducere, etiamsi Parenti debeat reverentiam illam, quae filios decet. Pari ergo iure mequeunt leges principum irrita reddere quae pertinent ad pietatem &ad sacramenta, in quibus omnes emancipati sunt, ct fruuntur ea libemtate , qua orsus nos liberavit. Oppositum denique suit aliis statutis principum decretum Augustanum Caroli V. oditum an . is 8. in quo
segitur: moviam potestas paterna cedit de jure bula Gnjunuioni inter conjuges , audiendi non sunt ii, qui ualete istuπt ut disolvantvir ma-rrimonia eo utracta a filiis familiar, ubi non adsit asseusus parentum. IVihil hie a nobis detrabitur obedientiae filiorum debitae patribus et sed notamus ut patres abutautur potestate sua in praepediendis praeeide usise e matrimoniis. Verumtamen quia eensemus ad sensatem pertinere
me filii matrimonia eontrabant absque eonfisio ct consensu parentam semoveantur erebro a conelauatoribus hujusce ipsorum Umii. Si quaeras , an parentes possint haereditate privare filios, si absque
Corum consensu matrimonium , praesertim indecorum , contraxerint;
respondendum est cum Dominico Soto in dist. 29. Navarp. cap. I 4. Num . is. SyIviu cit. Srt. 6. aliisque permultis non posse, ubi id non satuunt leges regni, aut provinciae et ubi autem extant huiusmodi leges , posse quidem, sed admonendos tamen esse, ne ob libertatem matrimonii, quam iura permittunt longe aequiora , in filios suos durius , quam exigat paternus amor , se gerant. PROP. IV. Matrimonium inter absentes initum , modb praeseriptae Conditiones serventur, ratum validumque censendum cst, saltem in
Conditiones, quae requiruntur ut validum sit matrimonium ii
ter absentes contractum per procuratorem , aut per epistolas , enumerantur a Bonifacio VIII. in Sexto Decretalium libro t. tit. XIX. cap.
Procurator , fin. Sunt autem prima, ut proeurator ad id mandatum