장음표시 사용
111쪽
tionis se scit mica relatio . eadcm rationes aeque saciliter dicam,qu dies sectu quurumcunque etiam specie tenere clistinctorum sussicit una
relatio, ita quod non oportet ponere tales relationes extra animam distinctas specie. Sic ergo mihi videtur quod opinio Aristo t. suit, hic inta nomina sunt ad aliqμid, sive relati υa. Et isti opinioni concordant Crammatici ponentes ad aliquid, vel relati:am, tilla speciem, minis uti dei sciam in majori volumine lib. I. cap. de nomine enumerans multas species nominis, inter alias enumerat ad aliquid, dicens, Ad aliquia dictum est quod sine intellectu illius ad quod di- citur prosari non potest ut Pater,ilius, dominus, servus. Nam di cndo filium,in patrem intelligo dicen o dominum , servumque intelligo inod si intereat unum, interies illud quod ab illo intel- igitur. Et ea dcm sententiam dicunt alii Grammatici sequeries ei; -
Adducit aliqua rationes ostendentes relatianem non esse Asinctam a re absoluta, vel rebira abstatis.
PR bac opinione multae possunt rationes adduci rave consudant
sive non ad praesens non curo unde arguitur sc Si relatio esset res extra animam distincta realiter a re absoluta , sequitur quod potentia materiar prima qua potest recipere crinam esset alia a ma- teriau conseqtiens est salsum, quia tunc essent in materia res infinitae ex quo potest successiive infinitas formas recipere. Item si esset res aliqua talis, tunc quandocunque asinu moveretur lo taliter hic inferius, quoalibet corpus caeleste mutaretur reciperet aliquam rem de num in se, ita aliter distaret nunc ab illo asno Q amprius m per consequens li distantia esset alia res, vere perderet unameem,in aliam de novo reciperet.
Item tunc in illo cor re essent infinitae res, quia a qualibet parte alterius corporis distat realiter sed paries alterius corporis sunt infinitae: erto in illic ore sua distantiae infinitae ad infinitas partas alterius cor-ppris. . Item patet quod lignum est duplum ad suam medietatem. Si ergo illa dupletias Di res talis alia ab illo duplo, eadem ratione relatio qua illud lignum excedit medietatem suae medietatis erit res alia existens in illo ligno ec eadem ratione ad quamlibet medietatem cujuscunquerat ietatis erit alia res in illo lignes cum ergo in illo sunt tales partes ejusdem proportionis infinitae, ion est eadem proportio istius totius
in ni ad quascunque duas partes illarum partium , sicquitur quod in Rei no erunt relatione uantas distinctae Etalcis
112쪽
E si dicatur quia illae partes illius ligni non sunt actu sed in potentia , ideo relatione non sunt actu infinitae. Contra. Illa parte,
sunt in rerum natura , quia aliter ens componeretur ex non ente: crgo
relationes correspondentes istis partibus sunt in rerum natura , per consequens res infinita distinctae specie sunt in toto ligno. Praete ea I cc lignum est realiter duplum ad tuam med etatem , ergo in hoc ligno est realiter actualiter relatio dupleitatis ad suam medietatem 'sed non plus est una pars in actu quam alia, quia omnes partes sunt si naui r ouaelibet alia pars est in actu, ita quod ad eam potest esse relatio I Etis erg6 ad quamlibet erit relatio realiter actualiter , millae partes sunt in ligni ergo in illo ligno sunt infinitae relationes. Praeterea si aliqua relatiost talis res, dupla ita erit talis res. Tune quaero an illa dupleitas
ipsius A ad B, crit accidens divisibile, aut indivisibile. Non potest dici quod sit accidens indivisibile. Tum quia in illo ligno non est accidens indivisibile ques denominet totum illud liphim tum quia quaero de subjecto istius accidentis , aut est divisibiles, aut indivisibile non indivisibile ut manifestum est , er o portet quod sit divisib les, sed subiectum divisibile non potest si primum subjectum accidentis india v sibilis , ergo illnd accidens non est indivisibile. Nec potest dici quod sit accidens divisibile &extensum, quia quaero de partibus illius accidentis, ut sum similes, aut dissimiles. Si si miles, ergo c0nveniunt in nomine definitione totius in per consequens qua libet pars dupleitatis
est dupleitas; per consequem quaelibet crit dupla ad illud ad quod totum est duplum , quod est absurdum. Si sint partes disii iriles, ergo
dis erunt laccie; per consequens s con 'nant unam rem rtet quia una illarum rerum sit actas alia potentia, cita 8upleitas erit Omposta ex actu solentia. Item Muna illarum partium csset a salia potentia, di quando actus' potentia faciunt unum non distant 'stualiter , oporteret quod illae partes non distarent tu aliter; per consequens non constituerent unum extentium nisi ponamur alia paries praeter illas.
Item pro illa opinione potest armi The logice se omnem rem quam Deus potest sacere med ante causa secunda sciente, potest per se a re sine omni causa secunda eis ciente. Cum ere in illo ecti- ciente ponatur quid atri talis respectus ectieientiae caus Ius a Deo, in diante causa secundari pinerit Deus istum respectum sacere ne huc quod aliqua causa essiciat aliquid simul ci: m Deo. Ponatur igitur in esses sit possibile , quo positoimbo quod positum est impossibile. Quia
si Deus efficit istum respecti m eiscientiae in isto, et nastud est eissiciens, quia sicut in quocunque est albedo illud est album, ita illud in qtio erit ille respectu esselemiae cri essiciens si illud est efaciens, non est eruiens nisi ipsius respectus, ergo non solum Dcus es Scit illum respectum. Et ita ex posito secillitur suum oppostum; cia consequens
113쪽
Praeterea. Omnem rem quam Deus conservat sine alia re, potest Deusti novo producere, etiamsi illa res alia non sit, vel nunquam fuisset. Si ergo paternitas qua resertur pater ad filium sit alia res a patre . filio, S Deus eam conservat sine generatione , quia illa praeterita est ergo potest, vel potuit Deus illam paternitatem de novo producere etsi nun- ouam fuisset illa generatio; per consequens poterit aliquid esse patet illius quem non genuit. tem ponatur quod Deus creet de nihilo unum hominem, & postquam creavit illum creet alios homines,m postea ab illis generentur alii, quo posito arguo sic. Qualis res est in aliquo illorum hominum genitorun potest Deus de potentia sua absoluta facere in illo homine primo creato
sed ilia tio est in aliquo illorum hominum , ergo potest Deus faceretalcio vel consimilem in illo. Et per conlequens illo posito ille erit filius,& non nisi hominis, sinon est siquis homo alius ab illo Dii eo per casum ergo ille erit filius junioris se , quod videtur incitide re
Aliae rationes innumerabiles possunt adduci probae opinione , quaseausa brevitatis pertranseo.
A P. H. Di δε ais quae ponitura Adia opimo generei lationis.
Ista opinione sc declarata quae mihi videtur suisse Aristotilis, vidcndunt in secitndum opinionem istam de illis quae illa opinio ponit esse
Et est primo ciendum nod secundum illam opinionem, sicut diactum est, nihil est in genere resationis nisi nomen mentales, vocales, vel scriptum δε non nis nomen cui potest convenienter addi in propositione casus obliquus. Sed sciendum est quod talia nomina quibus potest convenienter addi casus obliquus sunt in daplici differentia Qu dam enim sunt quibus semper quandocunque vere praedicantur de aliquo, convenienter potest addi eis solum abstractum , quod est abstractum primo modo abstractorum. De quo modo dictum est prius in s cap. 5 cut est de talibus concretis, album , calidum , dulces, animatum; nam nihil est album nisi si album albedines nee siquid est calidum ius sit calidum caliditate, di sic de aliis; talia licet ponantur coan
lativa , tamen non dicuntur relativa.
Alia sunt nomina quae non pisant de aliquo ver scat nisi conventa enter vere possint addi eis , non nomina abstracta eorum, sed alii casus obliqui qui non sunt eorum abstracti cujusmodi sunt talia no mina, dominus, seruus, pater, filius is sic de aliis. Nullus enim est pateri si sit alicujus pater, ne aliquis est similis nis sit alicui simi-
114쪽
tale est quod crificemur de aliquo, nisi cum eis convenienter addi possint aliis obliqui. Et de istis relativis quando sunt talia quod contingenter ver.scantur de illis de quibus r. aedicantur, post constantia subjecti, impossibile est cire aliquid veriscari de uno nisi sciatur disterminate iri quod dicitur. Sicut impossibile est scire aliquem esse servum , nil . l. tur cujus est seruus e impossibile est scire aliquid esse simile, nisi sciatur cui est simile. Et de istis intendit Philosopliti,
in predicamentis, dicens, quod Qtii scit determinate unum correlati ' Hrum scit determinate reliquum. Si autem tale relativim se veri scatur de aliquo quod non potest non veriscari, posita constantia subjccti,
tunc non oportet quod qui determinate scit unum correlativorun , sciat determinate reliquum.
Alia autem uti nomina quibus quandoque alii potest casus obli itur, hoc tamen non semper requiritur unde quandoque contingit vere dicere, quod Ille annus cst asinus Socratis, quod est asinis alicujus cuandoque autem, quamvis haec sit vera Ille asinus est astius, laec tameti falsa est Illa asinus est alicujus asinus. Et illa possunt vocari secun Eam diei relatisa. qaec enim aliquando possunt dici aliquorum vel sub alia habitudine casuali, hoc tamen non sempc requiritur, ideo non sunt her se in genere relationis. Talia etiam nomina sunt manus, caput, hujusmodi Unde illa manus est aliquando manus hominis .ali quando non est maniis hominis, quando scilicet est abscisa Sed nota
quod si tunc non vocatur manus , hoc nomen manus vere erit in genere
relationis , .se de consimilibus. Sic ergo paret nomen ubi de nullo sigia ficative sumpto potest veri scari, nisi verem convenienter posset libi adjungi aliquis casus obliquus alicujus alterius dictionis quam i ii abstracti, sie in zenereissationis: Et talia nomina possu vocari relativa secundum e e. Alia autem possunt vocari relativa sec*ndum dici , quia aliquando
adduntur eis casus obliqui convenienter, aliquando non Veruntamen
istis vocabulis, elativa secundum esse , de elativa secundum di isti osophi non utuntur. Sicut nunc utimur aliis verbis quibus veteres magistri non utebantur scilicet relatione rea i , relatione relationis. unde talis distinctio nunquam invenitur in philosopho ideo secundum eum ita vere: realiter sunt illa relativa catis a Dominus, 'u-jusmodi, sicut quaecunque Ita unde semper vel Tequenter templi scatae domino, hoc quia non potestisse dominus nisi si alicujus servi dominus kideo apud Aris suilla erit talis distinctio inter relationcm
realem relationem relationis distinguit tamen diversos med trelativorum in s meta de quibus non est modo tractandum. Sed sufficiat nunc cire quod ArisI. omne nomen, vel habens vim ominis,c jusmodi est participiumqucdde nullo significative sumptu potest verificari, nisi vere lacnvenienter contingat sibi addere ves adlunoete ca-saal bEquum alterius dictionis quam sui abstrasti, dixere ad aliquid oc
115쪽
in praedican .ento relatioti s sive significet substanti m praecise sive iis, litatem, sive utriumque 3 sive etiam connutet aliquid aliud in actit, sive inpotentia , sive istinative, sive iaceativi sive qualitercunsue. Et ideo omnia talia dominus, servus, lignum , gnatum , causa, causatum, cfficiens, flectus, activum, passivum, producens prcductum, oens, patiens, claujusmodi, in praedicamento relationis sunt collocanda.
Ex quibus sequitur ulterius,quod quanquam xerba sunt in genere actionis vel passionis vel in aliquo alio praedicamento tamen participia cnomina verbalia correspondentia eis sunt in praedicamento relationis se cundum principia ii P. Et quod haec sit intentis sua satis insinuat. et a cap. de ad aliquid bi cnunierans modus relativorum dicit lia scilicet diεuntur relativa, ut calefactivum xcala actibile .se cativum S secabiles, inane activum εἰ passivum. Et postea se in . ture 'Activa vero di passiva Iecundum potentiam activamin passivari sunt, actiones potentiarum , ut calefactivum S calefactibile, quia potestin ca saciens ad id quod calefit,in secans ad illud quod secatur tanquam agentia. Ecce u sca e ciens potest esse de secundo modo relativaru ita unde puto, Quod p id Aristo omnia nomina dc par. ei ': quae non possunt de aliquo verisicari nisi convenienter osset addi eis casus obliquus correspondens secundum agnificationem verbio activis lassivis, quae non tantum secundum vocemi formam verborum sunt a tira passiva, sed vere significant quod aliquid realiter axit, 'uod aliquid realiter patitur, vel quod aliquid facit vere, vel quod aliqv d vere fit vel potest facere, sunt relativa de secundo modo: cujusmodi sunt gens patiens, calefactivum , creans , creati tu , adt vum, passivum, hujusmodi. Quod etiam iasio ponat nomina vel participia in genere relati nis, verba currespondentia eis in aliis praedicamentis, patet per eum
in praedicamentis capitulo de ad aliquid ibi dicit sic Similiter igia tu accubitu statio sessi positiones quaedam sunt positio vero ad aliquid jacere vero et stare vel sedere, ipsa quidem positiones non sunt sed denominative ab his quae dictae sunt positionibus nomi nantur. Ex quo patet quod stare non est in genere relationis , sed tamen stat o in genere relationis est quias sit statio alicujus est statio.
Linde ultimate, portet resoluere talem proposit: unem in talem, artes talis corporis sunt sic distantes: in tali resolutione habebitur expres
se aliqv d nomen sive partici phim quod de nullo veri cari potest , nisi ei c0nvenienter Usset datis , u obliquus
116쪽
Te vristat bus quas attribuit rad la simio lativis.
Ise quid Aristi t. sentit de relativ s, videndum est de propriet
Et est prima proprietas, quod Aliquibus relitiνοῦ inest contra. elatas, non tamen omnibus. Quod aliquibus in sit contrarietas patet nam virtus xvitium sunt relativa tamen sunt contraria. unde sciisendum est quod contraria relativa vocantur hic, Illa quae non possunt eidem simul competere per praedicationem, sed cuicunque eompetit unum, eidem successive potest competere aliud. at illo modo pater Rius non sunt contraria, quia idem potest simul esse pater, this, quamvis non respectu ejuidem sic etiam nihil contrariatur triplo quia cuicunque competit triplum , eidem potest simul alia retitio competere , vel nunquam. secunda proprietas et livorum est quod Suscipiam magis minus, quamvis non omnia. Nam aliqua sumpta cum istis advectu, magis, minus, possunt de aliquo prae dicari successivet, sicut aliquis est primo magis similis alicui, di postea minus similis, e converso sed hoe non est possibile de triplo te de duplo sic de multis aliis. Tertia proprietas est quod Relativa dicuntur ad convertentiam, hoc est, cuicunque relativo potest addi casus obliquus sui correlativi nisi contingat ouod nomina nobis deskiant, tunc lieitum est fingere nomen ad quod dicatur icut si ille si dominus, oportet quod sit seriti dominus, T st smilis, oportet quod si alicui similis. Similiter stata si relativum , ita quod non sit possibile quod aliquid sit ala nisi sit alicujus ala, tune licitum est incero nomen sibi correspondens ad qued dicatur secundum convertentiam, ut dicatur quod est ala alati; dic converso, quod alatum est ala alatiam, iasie de omnibus aliis. Sciendum est tamen, quod aliquando idem nomen ronitur in recto in obliquo. Et ista vocantur relativa similium naeninum, sive relationes aequiperantiae; ut Simile est simili simile, ε aequale est aequalia,quale, ubi idem nomen ponitur in rector in obliquo. Quandoque ali, rem aliud nomen ponitur in recto, c aliud in obliquo, ut Pater est Ii pater , ta non oportet quod sit patri Seruus est flomini seruusac non oportet quod sit serui seruus. Et ista vocantur nomina relativa dissimilium taeminum sive diiquirerantiar. Hoc tamen generale est quod semper licitum est addere obliquum rem secundum Damon in logi
Quarta proprietas est quod Relativa sunt simul nitura, quae est
117쪽
sificetur der liquo, si propositio Armetur, sicut si iure sit veram plum est, is erit vera Dimidium est haec sit et Pater est, naec erit vera Filius est &e converso. Et eodem modo intelligendum est quando dicitur, quod relativa positas ponunt peremptas perimunt, hoc est, si negativa sit vera iniqua esse negatur ab uno liorum, alia negativa erit vera in qua esse negabitur a reliquo; sicut si haec ren Pater non est , haec erit vera Filius non est , e com
Est tamen sciendum quod illae retula non sunt generales secundum Philosophum in praedicamentis, ubi probat ex latentione quod illa proprietas non competit omnibus relativis. Sicut probat de scientiaci scibili,4esensi sensibili & quamvis non probet de aliis ne de aliis exemplificet,lameis in multis aliis capit instantiam sicut de illisa Iam calefactivum calefactibile sunt correlativa, tamen non sequitur a. lefactivum est, reo calefactibile est, ne e converso similiter non
sequitur Dealbabilet non st, ergo dealbatirum non est , cita iii
ST quod haec non sit opinio Aristat sortisse quis obiIe et Pdmo quidem ex dictis in categoriis, ubi Philosophus numerans prae dicamenta dicit. Eorum quae secundum nullam complexionem diis cuntur, singulum aut substantiam significat Ex quo videtur in xendere distinctas res distinctis generibus importari, iacita relatio, sum sit unum praedicamentorum, aliam rem ab his quae per alia genera importantur significat. Praeterea in eodem lib. dicit. Ad aliquid vero dicuntur quaecunque hoc ipsum quod sunt aliorum dicuntur is excludit substantias alim licta esinition Haec autem non videntur posse intelligi de terminis, vel de rebus extra, quis absolutas dicimus , relinquitur ergo aliquid esse aliud ab his cui competit esse ad aliquid. Praeterea quaero unde eritur quod Aristat ibidem docet de resativis Dicens quod contrinrietas inest in relatione, quod relatio suscipit ma si minua, Qquod relativa sunt simul natura : Haec enim nee de terminis nee de re. huc absolutis, ut videtur, erificari possunt. Praeterea idem persuris fleri potest ex rationibus deductis ex principiis Aristat. Nam impos-sbile est idem simul eis e non esse, sed absoluta manent relatione transeunte, ergo necesse est ea esse distincta. Item passio differt realia
118쪽
site a seipso. quale enim εἰ inaequale e multa alia relati a suntras iones quorundam subjectorum cum proprium sit quantitati aequale vel inaequale dici, qualitati simile es dis ii in illi dici , ut dicit Aristot. in praedicamentit, igitur. Item, Qtiodlest principium operatioriis realia necesi est esse reale et Relatio autem est hujusmodi igitur. Aliqua
enim aliter maliter ordinata, proportionata seciunt ac lectationem, quam non facerem in alia proportione vel ordinatioris. Amplius quomodo servabitur distinctio decem praedicamenti re, quorii ponuntur septem respectiva, di tria absolui, Similiter divisioentis in absolutum & resneectivum' Aut entis extra animam in decem categoria, Quumodo etiam alvari dierunt locutiones communes ionis suetae, scilicet, Pater paternitate est pater,in Filius filiatione est filius,
quod Est resatio similitudinis , e quod Relatio est accidens his
similia Item impcssibile videtur sine respictu unionis videre quo modo unitur forma materiae clar parti in continuo accidens sio subinjectori et species naturae corporeae unionem enim spirituum ad naturas corporeas non solum lex Christiana, sed omnis natio ritus,et secta fatetur; ct hoc ipsum apud et caeteros superstitionum sectatores fami liarissimum est. Item n praedicta opinio esset vera , tunc idem erit in diversis praedicamentis quod At Aot non recipit,ut v detur, cum apud eum propositis, in qua unum praedicamentum negatur ab alio, sit immediata. Ex his krsitan putabit aliquis Philosophum esse opinatum aliter quam superius ostensum est. Sed diligemer consideranti non debet propter has rationes videri ambiguum, Aristotelem talia erui ei ira animam nullatenus posuissi. quinimo talia esie sic distincta mnino
Qiras enim primo inducitur, non arguit distinctionem illarum retiann distinctis incomplexis eorrespondentium. Nam in Deo, ne pluralitatereri distinctis incomplexis correspondentium, dic πus nominum diis , inorum, alia significare justitiam alia sapientiam, et sic de aliis. Similiter dicimus nominum de Deo dictorum, alia significare potestatem, alia voluntatem. c. Per quod non intendunt, quid alia resu: Distitia, alia sapientia , alia potentia , et alia voluntas in Deo et Sed intcndunt
quod quaedam important quod Deus est iistus, quaedam quod est sapi
ens, quaedam quod est potens, et quaedam qued est volens. Ecd minodo in proposito , cum dicit Philosophus singulum incomplexorum aut si ictat substantiam, aut quantitatem e V. Sensus est, qued terminorum gnificantium res, quidam significant quid est res, quidam qualis est, quidam quanta est res, et lac de aliis praedicamentis qucd
uisestat Aristat. s. Meta. dicens, Quoniam igitur praedicamentorum
quaedam gnificant quid, alia quale, alia quantum, alia ad aliquid, et cc de illii. Est igitur mens Aristat ostendere, quod aliqui termina sum iboui,ni, aliqui conpotati I, liqui relatiri scilicibi est ste
119쪽
Eodem modo dicendum est ad aliud , quod secundum Ariflati intermini proprie dictitatur ad aliquid sive relativi, quia hec ipsum quod sunt alioni dicuntur, hoc est, ex ioc quod sunt tales termini, si esgnificam ques aliquid aliud dant intestigere , ita quod nulla propcsitio
in qua ponitur aliqui talis terminus de aliquo potest sciri,nisi sciatur Esterni inate ilhid quod dat intelligere. Et propter hoc tales termini, caput, ala, caeteri non sunt ad aliquid , quocunque enim horum viso potest sciri quid it tale, utpote caput, ala, quamvis nesciatur cujus sit.
Q Iomodo autem sit in relatione contrarietas, considerandum est quid contraria quandoque dicuntur, tiorum unum non compatitur secum ali realiter, ita quod ad utrumque potest esse motus per es; sicut albedo, nigredo, sunt contraria. Quandoque vero dicuntur contraria, Termini qui non possunt mul de cedem respectu ejusdem veris- earia Et illo modo contrarietas est interminis re lilixis, ut similes dis iamla, aeqvite O sequale. Suscipere magis Minus sumitur aliquotiens pro vera additione rei ad rem sicut albedo vel lux suscipitnaaeis mininus. Quandoque vero pro praedicatione cum adverbiis, magis & minus, quando scilicet aliquod nomen recipit comparationen Et ite relatio suscipit magis Minus: quod tamen non semper contingit propter additionem rei ad rem , sed quandoque propter solam ablationem; sicut inaequale fit magis inaequale propter ablationem sua parti . unde sicut coli tinei aliquid denominari nimine relativo propter solarrana Italionem in altero ita contingit magis di minus se denominati propter mutationem in altero, sive ablationem, seu augmentat senem au
cillus absoluti. Similiter Resativa dicuntur sinul natura, Non quia sint aliquae res quarum una necessario exigat aliam, c e converso , Sed ex hoc, quod si esse existentiae praedicatur de uno significative sumpto, cessario veri scatur de alio eodem modo sumpto sequitur enim duplum est, ergo dimidium est, e contra. Ad aliud d cendum est concedendo conclusionem , quod scilicet a soluta realiter distinguuntur a rebus extra, a relativis Saepe tamen lite modus arguendi decipit imperitos, ut cogat ponere pluralitatem rerum, quam in rei veritate non oportet pol cre ut creatio non est conservatio, ergo creatio distineuitur a conservatione. Od quando talien diis teneat, in sequentibus patebit. Si dicas quod albiim sit realitet aliter simile circumscripto omni termino, ergo habet aliquid quod priuinon habuit. Dico quod album sit realiter a teri mile per hoc , qucdst unum simile ad album non per adventum cujuscunque novae rea in ipso. Quemadmodum enim de non creante fit creans,in de columna non dextra fit dcxtra, sine quacunque novare recepta in eis; sic in proinposito existimandum est. alio vero inducitur de passionein subjecto faciliter solvitur, prae cognito quid est passio demonstrabilis quae non est aliquid realiter ex
istini cstra in subj:cto , scd est quoddam praedicabile per se secundo
120쪽
reddo de subjecto, natum supponere, eodem pro quo subicctum. Hoemodo aequale vel inaequale, simile vel dissimile, sunt pastiones qualitatisci quantitatis.
Ex hoe etiam , quia exprimitur diversos effectus causari a causis alitet 8 aliter dispositises ordinatis, non est putandum i elationem esse eausun illorum effectuum sed absoluta potius, quae sic kaliter proportionantur. Sicut enim eausa nunc potest causare quod prius non potuit, itide solum quod est approximata asta, ton propter additionem cujuscunque novae reii Sicut in mulicisi pichiris aliqua diversimode proporationati causant delectationem quam aliter non causarent. Gic in pro. sto. Qird ero consequenter dicitur de distinctione praedicamentorum
non facit dissicultatem, nam Avues dicit illam distinctionem eri famosam tantum Et quod distinctio praedicamentorum non sumitur ex distinctione rerum ina ortatarum , sedotius cx distincti ne interr pati num de individuis lubstantiae , ut docet Comment. 7. Meta. Non enim putandum est dccem genera esse decem res extra animam, aut
sinificare decem res quarum nulla fgnificatur nisi per unum illorum sed doctrina peripateticorum assigna decem genera sere decem terminos easdem res aliteri aliter importantes. Quemadmodum enim partes orationis possunt esse distinctae, c tamen signiscare idem , ut Album, Albescens sic cum distinctione praedicamemsum potest stareadentitas rerum quas important.
Similiter distinctio entii per ab olutum it respectivum ne est entis in quantum ens, sed terminorum. Sicut distinctio per abstra tumiconcretum , proprium' appellativum, adjectivum dubstantivum, cum nulla res proprie dicatur absoluta aut respectiva. I ut enim diceretur res absoluta, qui distinguitur ab alio in sic relatio quam moderni
ponunt erua animam erit absoluta, cum ponant eam distingui realitet
a quolibct alio. Aut quia nc exigit aliquid aliud , s e non dependet ad aliquid aliud; sic nullum accidens erit absolutum, nec forma su
nantialis, nec aliqua creatura , nam quodlibet tale alio indigetin ab alio depindet. Nec etiam dicitur res absoluta , quia potest per se ii tolligi, non requirens terminum suae cognitionis; quia tunc matcria, accidentia. divinitas non essent ab oluta, quia secundam opinionem ultorum, nec materia sne surma, nee accidens sne Libjecto, nee divinitas sine personis potest intelligi Et quid subjungitur de divisione
entis extra animam patet ex liter s. Meta quia non est divisio rerum extra animam , sed termincrum. Tum quia dicit compostionem, diviscium aliud esse ab his quae mens copuli & dividit Tum quia postremo subjungit quod ea multipliciter dicitur, sicut dicendum est in his N quotiens dicuntur.' Aut enim szniscat hoc aliquid, aut quale. aut quantum, c. Constat autem quod KN non competri rebus, sed
soluta ter armis quurum stopriccst cumῖustio dixis a b svuscatio. Quae