장음표시 사용
141쪽
Nunc accidendum est ad suppositionem perseralem Circa quaniiciendum est , quod categorem a solum quod est extremim propositionis sigi sicative acceptum, supponit personaliter. Per primum excluduntur omni syncategoremata , sive sint nomina, sive conjuii h ones, sive adverbia, sive quaecunque alia. Per secundum excluditur omne verbum,qui nunquam verbum potest
esse extremum propositionis quando accipitur significat ve. Et si dicatur quod si dicundo, egere est bonum, segete accipitur significative tantum, supponit personaliter. Dicendum est qucd flegere, ibi non est verbum, sed est nomen. Et ita est ex usu quod modus infinitivus
non tantum est verbum scd nomen unde s legere, remaneret ibi verbum, monitus csset nomen quam i lcgit4 vite non magis effetvera, Legere est bonum, quam illa, Legit est bonum, edunde est hoc Dico quod est ex usu loquentium. Per tertiam e uditur pars extremi quantun tunque si nomen Ecci te rorem a scut hic Homo albus est animal, nec lyiam supponit, eo θ alb. s supponit, sed totum extremum Et ideo quantumcunque partes ex pronorum se habeant aliquando secundum superius, Minferius, non portet tante consequentiam esse bonam inter illas propostiones 3 quia illi reetula debet intelligi, quanta illa totaliter extremauetiae supponunt in propcsition bus ordinantur secundum superius,in inferius unde non sequitur, Tu es vadens ad forum, ergo Tu es existens in foro vel ad forum; grament vadetis existeos, ordinantur secundum superius, Sc inferius; sed extrema ilia vadens ad fors , di existens ἀ Drών, non sic ordinantur; ideo consequentia non valetu tamen aliquando consequentia valet, quia aliquando non possunt tales partes ordinari licund im superitis,4 inferius, nisi etiam tota extrema sic ord nentur,vc possint ordinari scut patet hic Homo albiu, animal laxa, Gidens hominem , is vides animal, sic de multis. Et ideo frequenter est talis consequentiab na, sed non semper. Et ita pars extremi non supponit in tali propositione, tamen in alia propositione Ivppone epotest.
Pt quartam particulam ex luduntur categoremat talia quando sup nunt Moliciter ves materi liter , tunc enim quia non acti piuntur significetive, ideo persessiliter non supponunt, sicut hic, Homo est specit a in consimilibus.
142쪽
Suppositio autem personal potest d, di primo in suppositionem
discietam communem. Suppositio discreta est, in qua supponit nomen proprium at cujus, ct pronomen demonstrativum sipn s-eative lumptum talis suppositio reddit propostionem singularem, sicut hic Socrates est homo, Ille homo est homo, sic de aliis. Et si dicatur quod lixe est vera , Haec herba crestit in horto meo , tamen subjectum non habet suppositionem Tertiam. D ccndum est quod illa propositio est falsa de v rtute sermonici sed per illam inici sp ur talis propositio, Talis herba crescit in horto meo, ubi subjectium non supponit discrete unde advertendum est, u andoque aliqua pro, postio est salsa de virtute sermonis, sed tamen aliquem sensum verumnab I tunc in illa accepta in illo sensu debent subjectum' radicatum habere eandem supposivienem , qualem habent in illa quae est de virtute sermoni vera. Suppositio persenalis commanis est, cuando termiaras communis supponit, sicut hic Homo currit, Omnis homo anim.rti suppositio perisonalis communis dividitur in suppositionem conscisam, S deIermiaalam. Suppositio determinata est, quando conti rgit descendere per aliquam disjunctivam ad singularia. Sicut bene sequitur, om0 currit, crgo ille homo currit , vel ille homo currit, o sic de urgulis. Et idco dicitur suppositio eterminata, quia per talem pro petilionem denotatur, ut talis propositi sit vera pro aliqua si eulari determinata quolibet singularis sui scit ad verificandum talem propositiciaci sicut ad Veritatem istius, Homo currit , requiritur quod aliqua certa sir ularis si vera, 'uxlibc suis cit etiam post quod quaelibet alia esset alibi frequenter tamen multa vel omnes sunt verat. Est certa regula , quod quando sub termino com Nun contingit descendere ad singularia per propostionem disjunct va in in ex una singulari insertur talis propositio, tunc ille terminus habet suppositioncm personalem determinata. Et ideo in illa pro 'tistione Homo est animal, utrumque extremum habet suppositionem determinatam quia sequitur, hi mo est animal, erro ille homo est animal, vel ille licta est animit, e sic de aliis. Etlim bene sequitur, Homo est animal, ergo homo est hoc animal, vel homo est hoc animat,in sic de singulis , rico tam , na, quam ' animal, habent suppositionem determinatam. 5appositio personalis calfisa est suppostio personalis termini corn
143쪽
sitis to fusi aut quaedam est con fusam distribullius
Suppustio conlus tua tum est , est Pil 'rminus communis supponis per se 'aliter, non contingit descet, l Eularia per disjunctival nnui variatione facta a petrie alterius cxtremi, sed per propositionem .de disiuncto extremo . cc contingit eam inferri ex quacunque singulari.
Verbi pratia in illa, Omnis homo est animal , supponit j animal confise . atum, a la non contingit descendere sub animali ad is singularii per disjunctivam quia non sequiuir, Omnia honmo est animata erro Onanis humo est hoc animal, vel omnis homo est hoc animal, sc de singulis , sed bene contingit descendere ad propositioncm de disjuncto praedicato ex singularibus. Ut bene secuitur, Omnis homo est animes, ergo omnis tomo est hoc animal, vel illud animal, S sic de aliis quiae seqtiens est.una categorica composita ex illo usjectu, id prudi cato , Nac animal, verba aut mat O si des galis e manifestum
est quod hoc praedicatum vere praedicatur de omni homines ideo illauni Versalis est impliciter vera Similiter illa insertur ex quolibet suri osito animali . Nam bene sequitur, omnis homo est hoc animal, vel in animal, quocunque animali demonstrato, ergo omnis homo est animal
' Suppositio confusi O dictributiva, est quando contingit aliqua
modo descendere copulative si terminus communis habeat multa contenta, ex nullo uno sermaliter inferni r sicut in illa, Omnis homo
est animal, subjechim se ponit avfi eis distribotive, quia siquitur, Omnis homo est animal, ergo ille homo est animal, Mille homo est εnimal in sic de aliis. Et dixi aliqho moda, quia 'n semper eodem
modo contineti descendere copulative. Nam aliquando contingit descendere nulla variatione facta circa propositionem, nisi quod in prima subjicitur vel praedicatur terminus communis, postea accipiuntur si gularia, sicut patet in exemplo praedictes Aliquando autem continiit de cende taliqua variatione facta, imo aliquo dempto quod accipiebatur in alia, quod nec est terminus communis nec contentum sub termino communi. v. g. sic dicendo , Omnis homo praeter Socratem currit, bene contingit aliquo modo descendere ad singularia copulative, nam bene sequitur,omnis homo preter Socratem currit, ergo Plato currit,ac cicera currit,in sic de singulis.
Sed in istis illigularibus aliquid dimittitur quod accipiebatur in unia versali , quod non fuit terminus communii, nec signum distribuens Psum, scilicet dictio exclusiva cum parte exclusa in ideo non eodem modo contingit de cendere sub illa, Omnis homo praeter Socratem currit, sub illi, Omnis homo currit unde prima vocatur supposito
a O dist utivam: ilis, secunda vcru suppositio A
144쪽
De regulla quibus ostenditur quando termini habet Bam suppa tionem, 2 quando aliam.
Istis visis videndum est, quando est quod terminus habet unam suppositionem personalem quando aliam. Et primo videndum est de terminis non relativis. Iccundo de terminis resativis, quia diversae regii lae dantur de istis, o de illis. Est ergo primo sciendum , quod quando in propositione categor ca,
nullum si num univeriale distribuens totum extremum propolitionis additur termino communi, nec mediate, nec immediate lioe est, nec a parte ejusdem extremi, nec ex parte extremi praecedentis nec negatio
praecidit, cc aliqua dictio includens aequivalenter negationem , semper talis terminus supponit determinate. Verbi gratia, in illa, Homo a nimal, nullum signum universale additur, nec negrito, nec aliqua dictio aequivali later negationem includen, 3 ideo uterque terminus suppenitdeterminate. Idem dicendum est de illa, Aliquis liomo currit 1 cuia sinum particulare additum , vel non additum non Variat suppositionem personalem , qu1mvis faciat frequenter terminum stare tantum ursonaliter. SimiIitet in illa , Animal est omnis hom0, quamvis ponatur signum universale, non tamen praecedit hunc terminum anima , ideost animal supponit determin1tta in iliter hic, Animal non est homo, qua7 is negatio ponatur, quia tamen non praecedit ν animal, ideo Panima stat determinate.
Sed in illa, Omnis homo est animal, st homo non habet suppositionem determinatam, quia distribuitur signo universali nec b avimal habet suppositionem determinatam, quia sequitur mediate signum universile. Sed in ista, Videns omnem hominem est animal, quia hoe signum omnem non distribuit totum subjectum , ideo non facit illum
terminum Alima stare nisi determinate uide bene sequitur,Viden; omnem hominem est animal, ergo videns omnem hominem est hoc animal, es videns omnem hominem est illud animal, & se de aliis. Sed in illi, Omne hominem, dens est animal, quia signum praecedit hoc
totum, amnem viras, ideo praedicatum non statuet emin.rte, sed confuse tantum sicut in ista, Quilibet hominis asinus est currens, prae dicatum supponit confuse tantum. In illa vero, Asinus cuJussibet hominis est currens, praedicatum stat determinate. Similiter in illa Homo non est animal, quamvis i hamo supponat determinate, non tamen tymimal, quia quando negatio deaerminans Verbum p cedit non
stat determinate. Similitet in ista, Socrate disrt ab homine, kMuti non supponit determinat; quia huc verbian, dissert, includit *ῖλtionem aequivalentiar. CAP.
145쪽
D dubiis 1ua seri pessunt circa suppositionet.
CIrci praedicta potest dub tar Primo qualiter supponit j ho 3 In
ista, Secrates se chomo, posito quod Socrates non sit. Similiter maliter supponunt termini in illis de praeterito,in illis de tuturo, de possibili, & in aliis propositionibus de modo. Et est ratio dubitationis, quia distini est prius quod terminus nunquam supponit pro aliquo, nisi de quo vetificatur; sed st homo, si Socrates non sit , non verisi-catur de Socrate' ita tunc haec est falsa, Socrates est homo , ergo non supponit pro Socrate, ter consequens non supponit determinate. Secundo est dubium de istis, Homo albii, est homo , Cantans missam est homo , Creans est Deus, posito quod nullus sit albus, m nullus cantet missam, quod Deus non creet, pro quibus subjecta supponunt quia videtur quod pro nulla re significata, quia de nulla tali verificantur; nec pro se ipsis, quia tunc haserent lippositionem materialem , ergo non1upponunt determinate pro aliquo. Tertio, qualiter subjectum suppcnit in talibus, equus tibi promittitur, duodecim librae tibi debentur. Et est ratio dubitationis, quia si terminus supponat pro contentis videntur esse falsae, cum quaelibet sinitularis sit falsa, & ita si ter inus supponat determinate propositio est falsa. Similiter Quarta dubitatio est de talibus, Ille privatur visu, R de similibus. Quinta est qualem suppositionem habet praedicatum in illa, Generain species sunt substantiar. Sexta est de istis, Actio estres extra animam raelatio est vera res, Creatio est idem realiter cum
Deo. de hujusmodi multis. Septima est de istis, Ille bis ibit albus, quia videtur quod album non supponat determinate. Similiter in illa, tantum animal est homo, uomodo subjectim & praedicatum supponant. Item de talibus, Apostolus dicit hoc, Anglia pugnat, Ille bibit cyphum, prora est iii mari, bunicis tua agit,cleafentia principis gubernat regnum α hujuse di. Ad primum illorum dicendum est quod in aen bus talibus termini supponunt personaliter. Pro quo est notandum isod tunc terminus sipponit personaliter, quando pro significatis suis quae sunt, vel pro eis qua suerim significata, vel erunt, vel pessunt esse, supponit; Iesi
testigendum ea quia prius dictum est, quia dictum est prius quod uno modo si nificare sic accipitur. Hoc tamen intelligendum est, quod non respectu ei jussibet verbi, si aliqua talia signiscet, supponit pro illis qua significat, stricte accipiendo significare, quia pro illis quae fuerunt sua signiscata noa potest supponere nifi respectu verbi de praeterito. Et
lata qua libet tilis propositio est distinguendi, eo quod talis terminus potest
146쪽
grati supponere pro iis sunt ves quaesierunt. Sed pro iis quae
erunt non potest supponere nisi respectu verbi de futuro in ideo illair positio est distinguenda, eo quod talis terminus potest supponere pro iis quae sunt vel quae erunt. Similiter pro iis qua possunt esse seniscata: non sunt , non potest supponere , nisi respectu verbi de o bili vel de contingenti in ideo omnes tales sunt distinguendae, Omnis homo sui albus, Omne album trit homo, Omne album potest esse homo. Intelligendum est tamen cuia illa distinctio non cadit auarte praedicit sed taluum a parte Iubjecti ut de illa non est distinguenda, Socrates fuit albus , Socrates potest esse albus,& hoc quia praedicatum appellat suam Armam. Quod sic est intelligendum, non quod supponat pro se vel pro conceptu , d quod per talem propositionem denotatur,
quod propositio in qua illud praedicatum sub propria sorma, hoc est , ipsum,in non aliud praedicetur de illo pro quo subjectum supponit, vel pronomine demonstrante illud pro quo subjectum supponit, fuit vera , si talis propositio sit de praeterito. Vel duc talis erit vera, si talis propositost de Di ro; vel quod sit possibilis, si talis sit depasbili; vel per se, si talis propositio sit de per se vel de impossibili, si e vesde necessario, si praedicta c. & sic de aliis propositionibus modalibbus unde ad veritatem istius , Album sui nigrum , non requiriturouod haec unquam fuit cra Album est nigrum, sed requiriturcuod haec fuerit vera Hoc est nigrum,demonstrando aliquid pro quo lubjectum supponit in illa , album fui nigrum. Similiter ad veritatem istius serum erit impossibile , non requiritur quod lucunquam sit vera, Verum est imposibili sed requiritur quod haec sit vel erit veras formibitur, Hoc est impossibile, demonstrando aliquid
pro quo supponit subjectum in illa, verse erit 3mpossibile, similitet est in aliis. Sed de istis amplius dicetur in tractatu de propositionibus
Ad primum igitur illorum dico, quia in illa , Socrates fuit homici' aedicatum supponit pro Socrate , 8 similiter est de omnibus aliis de praeterito desu: ro de modo , quod termini supponentes persoσalia ter, supponunt pro illis quae sunt, vel pro illis quae fuerum, vel erunt, vel possunt esse supposita & si non sit aliquod signum, nec negatio, nee aliquid tale impediens, Iupponit determinate. Sed nunc ad rationem in contrarium dicendum est, quod bene dictum est quod terminus numquam supponit pro aliquo nisi de quo verificatur, non tamen sui dimoum quod nunquam supponit pro aliquo nis de quo verificatur et estum de praesenti sed uiscit siquando quod velificetur per verbum de praeterito, iamdo supponit pro illo, respectu verbi de praeterito; velle verbum de suturo, quando supponit respectu verbi de lituro, relic de aliis. Sicut patet in illa, Album fuit homo , suppost quod
Iu homo modo sit albus, sed quod Socrates fuerit albus, inc
a nipponit Iro Socratet; sic accipitur pro iii quae fuerunt ,
147쪽
ideo album veri scatur de Socrate, non per verbum de praeserit , sed
per verbum de praeterit , nam haec est vera S0crates sui albus.
Sed adhue restat dub: tatio pro quo praedicatum supponit hic, inerates fuit albus4 cpro iis quae sunt, est falsa. Dicendum est quid praedicatum supponit pro iis quae fuerunt , sive eadem quae fuerunt sint, sive non ideo in illo casu capit instantiam illa renita quam dixi alias, scilicet quia terminus semper supponit pro iis quae sunt ubicunque natur, estotest pro his supponere: nam istam regulam intellexi determino a parte subjecti, sed itando ponitur a parte praedicati non est
vera universaliter unde posito quod nullus homo mcdo sit albus, sed suciscierunt homines albi ante tunc in illa, divo fuit albus, pra dicatum non potest suppmere pro iis quae sunt, sed tantum pro iis quae fuerunt unde generaliter praedicatum in illa de praeterito non supponit pro aliquo, quam pro illo quod suit mi illa de futur pro illo quod et n&in illa de possibili pro illo quod o est esse. Cum beta me requiritur quod ipsum mei praedicatum praedicetur de illa pro quo
subjectum supponit, o praedicto. Ad secundum dubium dicendum est, quod de virtute ermonis conceiadendum est, si Nullus limo est albus, si Nullus cantet missam si Deus non creat , quod in praedictis propositionibus subiecta pro nullo sup num, & tamen summuntur significative , quia sum Iguificati ve ira Dppo ei e persona citer pote is dupliciter contingeres vel quia pro aliquo significato term laus suppo au vel quia denotatur supponere pro aliquistipposito nam semper in propositionibus assirmativis demtatur terminus supponere pio aliquo, adeo si pro nullo sis ponit, est pro
positio falsa in propolitionibus autem negativis non denotatur tern unus supponere pro aliquo, a cu vere negatur praedicatum de debε,1 1 negativa habet duas caulas veritatis, scut ista Homo albusnon est, habet duas caulas veritatis scilicet vel qui homo nai est, Mideo non stalbus:vel quia homo est,ac tamen non est albus. In ista autem pro Gitone Homo albus est homo , si nullus homo si alta, subjectu sumitur sigiti icativeis perso taliter , non quia supponit pro aliquo, sed quia de nutatur supponere pro aliquo adeo est propositi simpliciter salta', 'de aliquid prius distini videatur isti reput nare , intellisa
pendum est in propositione assirmativat vera , uia semper in pro tatione tigrinativa & vera, si terminus stat persona iter, supponit pro
liquo significato secundum, dum primo expositum. Et si dicitur, illinis stant simul, supponit, or nicta supponit, quia sequitur Uponit, ergo pro aliquo supponit. Dicendum est quod non sequitur , sed se itur opponit ergo pro aliquo sippo iit, vel denotatur pro aliquo
λ tertium dicendum est quod tales propositiones, Equus tibi pro mittitur, & similes, de virtute sermonis sunt salsae, quia quaelibet sincularis est salsa , patet industivi timen si termini tale ponantur aluta
148쪽
patre a dicati possunt aliouo moro concedi & tunc oportet dicere quod
termini sequentes talia verba virtute eorum verborum iacient suppositienem confusam tantum deo non contingit descendere ad singularia disjunctive , sed tantum per disjunctum praedicatum connumerando non tantum praesentia sed etiam sutura. unde non sequitur Promitto
tibi equum , ergo tromitto tibi hune equum , es promitto tibi stum equum , Ic de singulis sed bene sequitur prunaitto tibi equ&m, ergo promitto tibi hunc equum, vel istum v latium, Te de aliis comarumerando omnes equos tam praetentes quam futuros. Et hoc cuia
Omnia talia verba aequivalenter includunt verba de fitur, unde illa, Promitto tibi equum, vaIet illam, Tu habebis equum de dono meo, Mita in illa, Promitto tibi equum, F qμοι supponere potet profuturis, sicut in illa, Tu habebis equum. d nunquid in illa, Promitto tibi equum, ν equum supponit co i fusi tantum Dicendum quod stricte loquendo de virtute term mi ly: equum non sup riit coasi se tum, quia non supponit cum sit pus extremi e praeducta regula desipolitione dat σst de , quae stricte loquendo supponunt, quae sunt extrema propositionumis ne tantum Partes extremorum; tamen extendendo nomen , potestia ci quod νὰ- auo sup ponit cod se tantum , o hoc quia sequituriat verbum; cita est universaliter quod terminus communis sequens verbum tale, licet sit pars extremi tantum, suppii confuse a m non determinate,
Unde sciendum quod quandocunque in aliqua propositione tali de
praeterito, et suturo, vel de praestnti, ponitur verbum viruite euius denotatur quod aliqua propositio erit vera vel debet esse vera, in qua punituia parte praedicati terminus communis 4 non denotatur de quacunque
propolitione, in qua a parte praedicati ponitur singulare contentum lubillo ommuni, quod erit aera et tune ille terminus communis ill6 modo accipiendo nonei quo pars extremi potest supponere non supponit determinate, hoc est, non contingit descend re ad singularia per disjunctivam, sed tantum per propositionem de disjunctis extremo, vel de parte extremi disjuncta. Nam per illam , Ego promittori bi quum , virtute inius verbi mitti, denotatur quod erit vera, vel quod debet esse vera aliquando Ego do tibi equi tu, vel consimilis aen denctatur quod aliqua talis, Do tibi equum illum , quocula lue denaonstrato, erit vel debet ille vera r&ideo non sequitur eo modo Promitto tibi equum, ergo promitto tibi illum eqaum, vel promitis tib illum equum. Et o Mimiliter est de talibus Eg dcbeo tibi. 10. Ii bras,ille tenetur solve iturio marchis lit se igitur patet quod illa cutest concedi, Ego promuta tibi e anu pi in tamen illa de virtate serm0nis nullo modo debet concedi , Equus tibi promittitur. Cujus ratio est, quia in illa, Eutius tibi promittitur , t eq; s est
subs tua. non est pars subjecti vix ideo oportet quia supponit deteri minati,
149쪽
mnate cum neque signum, nec negatio, nec aliquid includenstile prae cedit ideo oportet qucd conting. it descendere ad singularia disjunctive sed in illa, Promitto tibi equum, F equum non est extremum sed est pars extremi , quia illud tu.im in praedicatum romit te is tibi equiim , quia illis equivalent, Propritto tibi' equilin, Ego sum promiticias tibi equum , Mita IF quis est pars extremi , in ideo su ut non oportet quc supponat proprie endri ita ron oportet quod supponat deic in te per cons quens non oportet qued descendataethd singularia per disjunct. vam. Se nunquid contingit dei cendere imparte extremi Dicendum est cu0 quand que contingit descendere, Ticut bene sequitur, Ille dat pa i equum , ergo dat Socrati illum, mum, vel illum, .sie de si nautis quandoque autem non contingit discendere propter aliquam, itionesta spe qualis data est in F pro Ahta ita quamvis illa
conced tur, eo pri,initio tibi eq ium, alla tamen de vir ille serm n nquist c n. Vel ida, Equus tibi promiti tars tamen illa concedituri uia immuniter. cciditur pr illa , Aliquis promittit ait, equum. ire cons quei It Aliquis promittit tibi equum , ergo equus tibi promittitur, lihelii in tractatu de propositio M.
Ad Q Hrtum dicendii in est quod in alibiis, Ill e privatur visu, δvisu quo est pars extremi non proprie supponit V rantamen illo modo quo pars extremi pinei supponae supponiti. Supponit enim confuse ge dis libuti υeallavio modo, Latinuo mcdo de te tu ite, scilicet pro illis qu aliquando fuerunt , qtii aequivalet istis Ille nullum visum ti belete aptus natus est trabere vitum , ubi Muci in negativa confuse dc dia. stributive coiifurcisturci S tamen non in qualibet propositione exmnente illam, supponit confissein distribative ' ilia non in astitiarativa scilicet in illa Isse aptus natus est habere visum sed in illa alicuomodo supponiticterminate scilicet pro illis quae aliquando fuerim pilia sibilia non tamen procmnibus illis, sedio illis quae poterunt ii
Ad Qt in um dicendum est quod de virtute sermonis haec est sar, Geneta, Species sunt substantiae, Hunc υ sub β.rstiae, supponit, ursor aliter Sc determi 1κte , quia hoc nomen , sub antia, non imponi ura sitnificandum intentiones himae, sed veras substantias: deo falsa est opinio Otiae ponit uti praedicatum potest habere su pusitionem si plice ni supponere pro speciebui, licet ista ira et Oncedi, Generali Species sunt secundae substantiae si tamen aliquando inveniat i in aliquo Authore quod Cinera in species sunt substantiae, debet auctoritas exponi, quod per actum cercitum intelligitur actuas nisic tus. Ut per illam Genera e Species suri Abstantiae, intelligatur il a , Degeneribus, speciebus praedicatur substantia , quae dedistsic exerceri, Homo est substantia , Animal est substantia vel Θbet
150쪽
. enim si scat veras res quae sint distinctae realiter ab omni acciden ereali,&ab omni intentione , tunc accipitur sibilantia proprie. Aliquando ilicat ipsas mentiunc ina riantes sub tintias limo modo dictas, , tunc sub tali intellectu conceditur ista, G nerais prc essunt substantiae, accip endo praedicatum porsos liter sed tunc non accipitur proprie, sed impropriem trantum ptive. Ad S:xtum dicendum est, uta diversi diversimode utuntur talibus abstractis. Nam aliquando utuntur eis pro rebus aliquando utuntur eis pro uarii resibus. Si primo modo, debet dici quod Appon m pro illi, pro quibus supponunt sua concreta , secund p opinionem fugat. tiinc illae equivalent, Ignis est calefiet viis , inagnis es calefici o. Sin i , Homo est pater , Homo est paternitas imo proprie loquendo talia concreta abstracta , si abstra ta imponantur ad signo ficandum praecise res , in nomina synonyma secundum intentionem Airi Ot., multorum philosopherum. Et quod ioc non si ita mirabi-bile potest suaderi. Nam accip endo istam propositisncm Creatio est vera res, quanto, Aut creatis iapponit pro aliquo, aut pro nullo Si pro nullo, erit propositio salsa. Si autem supponat pro aliquo Aut prure extra, ii pro re in anima, aut pro uno ag regato. Si pro re extra,
quan o pro qua Z Et non potest dari nili Detis, ergo creatio supponit pro Deo sicut ly creau Se cadem facilitate poterit hoc dici de omni alio. Si supponat pro aliquo in anima, sicut secundum aliq: os supponit foretatione rationis lioe est in sibile, quia tunc haec esset salsa, Crcatio est vera res: similiter tunc nunquam esset creatio nis in anima, nec Dens esset creans, niti per actura animae Ermantis talam respectum
Sintiliter eadem ritione de qualit1re potest d ci, quiacalcfictio supponit restat ente sive relat one rationis,nec potest esse aliqua ratio ad pro. bandum talem relationem realem P agente creato magis quam in luc e ato;& ideo secundum intentionem Philosophi, Nulla res est quae etcrit spirificari per tale eoncetum, vel conn6tari quin eod stimodo significatur, vel cunnotatur per abstractum. Et ideo apud eum, si uirumque imponitur ad significansum era erunt nomina synonyma nec et d cere quod modus signisicandi impedit sinonymitatem , quia diversitas modi signis candi non impedit senonymitatem, nisi quis propter diveri in modum significandi aliquid signific1tur vel connotatur per i Cum,quod non connotatii per reliquum eodem modo.Sicut patet in istis,h ami vis, hamines simillier, homo, risibilis suin iter , t tit lectis ac vota ta aumat, in iliter , creans , uberua is, domi uvis, beati icans & de omnibus t ibus quae veriscantur de cu' dein,& tamen nis sunt synonyma. Si enim solum diversias significandi variaret s)'nonymitatem , ae e faciliter dicerem quo uηica, ly vestis non sunt jnsnvma, uia ν