장음표시 사용
161쪽
re primae propositioni, vel ponere eam inter duas propositiones caua salis est illa quae componitur ex pluribus propositioni us mediante hac conjunctione qui sicut patet hic, Quia homo currit homo movetur. Temporalis est illa quae componitur ex duabus prorsitionibus mediante adverbio temporis, sicut hic, Quando Socrates currit Plato dilputat L militer hic, Dum sacris es currit Socrates est homo, et sic de aliis.
Alia divisio pro sitionum est, quia quaedam est propositio de ira esse de quariarnio alis. Madaliis propositio est illa in qua portituet modus. Propustio de in se , est illa quae est sine modo. Et est sciendum quia quasi. omnes sopbist e concordant in hoc,quod tantum sunt quatuor modi scilicet ucsarturi impi biis con geo Ad possibile qui faciunt propositiones modales δε hoc quia Philosophus plures modo non tetigit in libro priorum , tractando de eonverimnibus talium propositionum , la syllogismis ex eis compositis; quia tamen alios non negavit, ideo generaliter potest dici quod plures sunt di facientes propositiones modales, quam isti quatuor. Circa uod est sciendum, quod propontio dicitur modalis propter modum additum in propositione; sed non quicunque medus facit sive suiscit ad faciendum propositionem modalem, sed oportet quod sit modus pr. Qicabilis de tot pro stione. Et ideo proprie dicitur modus propositionis verificabilis de illi prop0stione , a tali, vel ab adverbio talis, si habeat adverbium , dicitur propositio modalis sed tales modi sunt plures quam ii quo praedicti Nam sicut proposi- ..tio alia est megari , alia impossibilis, alia contingers, alia 30 sibilis pha alia est vera , alia est scita, alia est salis, alia ignota, alia
scripta, alia prolata,alia conceptan similiter alia est cred: ta, alia opimulta, alia dubitata, sic de aliis. Et ideo sicut propositio dici ut mactatis, in qua ponitur modus ille, posibila, contingens , nece a ritin , impassibile, vel adverbium alicujus illorum cita potest dici aeque rationabiliter propositio modalis inmita ponitur aliquis modorum praedictorum. Et ideo sicut haec est inoa riis, omnem hominem esse animal est necessarium , si uiliter Onnis homo de necessitate est animal cita cilla est mod iis , Ouinem hominem esse animal est scitum, Omnis homo scitur esse animal, omnem hominem esse animal est verum , Ic de aliis. Et si quaeratur quare Philosophus non tractavit de istis, nec illis connumeravit inter propositiones mddales.
Dicendum est quod Philosophus brevitati studem, quia illa quae de aliis dicit, post uni istis applicari ideo noluit de istis pertractare quod autem multa quae dicta sunt de aliis modalibus, istis poterunt applicari,
in sequentibus apparebit. Terii a divisio propositionum categoricarum potest esse illa, quia a lia propositio ea egorica est equivalens propositioni lavpotheticae, quamvis sit categoricari alia non est sicariu valens propolitioni hypothetico quaedam
162쪽
quaedam asiae, quia quaelibet talis est propositio aequivalens propositioni hypotheticae , ut post patebit; aliae sunt sicut tales, Argelus est se stantia, Dominus est Deus, Deus est pater, et Iiujusmodi. Alia divisio propositionum est, quod hiaedam est assirmativa, et quaedam negam
Alla divis est, quod quaedam est universalis, quaedam particκ Gris , quaedam ad alta, et quaedam singularis. Propositio uuive salis est illa in qua subjicitur terminus communis gno universali deis
terminatus, sive fuerit assirmativa , sive negativa sicut Omnis homo est animal, Nullus homo est animal, lirumque illorum currit, et sic de aliis. Propositio particalaris est in illam qua subjicitur terminus communis signo particulari determinatus sicut Aliquis homo currit, Quidam homo currit, et sic de aliis. Propositio indefinita est illa in qua subjicitur terminus communis sine signo, tam universali quam Particuliari sicut Homo, est antinat, Homo currit. Propositio et raris est in qua subjicitur nomen proprium alicujus vestronomen d
monstrativum sine vel cum termino communi Exemplum primi, ut Socrates currit. Exemplum secundi, Ille currit, quocunque demon strato Exemplum tertii, Iste homo currit. Tamen de multis propositionibus potest esse dubium quant erant icut de istis, Isti currunt, Alier illorum currit. Similiter de parte copulativae ubi subjicitur aliquod relativum , ut Socrates currit, et ille disputat. Similiter de istis Non omnis homo currit, Non nullus homo est animal et de talibus, Homo est species , Animal est gemus, omo est nominativi casus, et huiusmodi. Similiter de talibus, Homo generat, Deus est Pater, et Filius, et Spiritus sanctus,
Ad primum Illorum dicendum est quia illa est singularis Isti κ'
ruat, quia subjectum est pronomen demonstrativum, vel terminiis communis sumptus cum pronomine demonstrativo. Et si dicatur quod nunquam propositioni singulari additur convenienter agnum versale , sicut non convenienter dicitur Omnis ille currit, vel omnis ille homo est animal sed convenienter dicitur Omnc isti currunt ergo illa propositio Ili currunt , non erit singularis. Dicendum quod secundum communem modum loquendi, Termino pluralis numeri, quamvis sit pronomen demonstrativum, additur tale signum quamvis stricte loquendo non deberet sibi addi,quia illae duae totaliter aequiv .uent, Isti currunt, et Omnes isti currunt. Si enim secunda sit propria, non plus importatur per unam quam per aliam e tamen sicut ab ardo eadem dictio replicatur a parte ejusdem extremi , Propter aliquam certam causam, utpote propter majorem ex pessionem , velim presesionem,uel propter Iiquam talem causam; ita additur propositioni pluralis numeri tale signum universala, quamvis de virtute sermonis non d. at sibi addi 'Nil ud dicendum cssiquod haec ecti indesilita terum illorum currit,
163쪽
scut illa est,niversalis utrumque illsrum currit quia tale synum
universale distribu cm totum pro duobus , potest addi pronurn ni in ri mero plurali, & facere propositionem universales n. Et ideo quod dictum est prius, quod illa propositio in qua subjicitur pronomonae in cnstrativum est si gularis , debet intestigi, quando accipitur illud
pronomen in recto quando autem in obliquo, nIn oportet, led putest esse uniuersalis, xe indesiuita. Et eodem, do quando citur pro positio universalis est illa in qua subjicitur terminus communi s gnosi niversali determinatus, lebet etiam intelligi,quod additur signum univeis sale pronomini in casu genitivo. Et ideo tales sunt aut versales, utrumque illorum currit, Quodlibet illorum est animal , t sic de aliis similiter tales, Aliquis illoruin currit, Aliquis ill0rum est animal, sunt particulares; quia additur signim particulare pronomini genitivi casus pluralis numeri, Ignum accipitur in recto. Ad aliud dicendum' quod uando relativum refert ndmen disererum, tunc reddit propositienem sal larem , quando reser nomen commune, tunc reddit propustionem O lepsitam. Et ideo illa, Socrates curritin ille disputat, est si gularia sed secunda pars istius copu- Iativae Homo currita ille disputat, est indesirita Ἀl oe quia re lativum sup onit pro eisdem vel pro eodem, pro quo vel pro quibus
supponit suum aettecede es; ideo debet facere propori onabiliter propos-tionem si gulare noves in sartam, secundum quod suum antecedens est nomen discretum, vel propriam , es commis i. Ad aliud dicendum est , quod illae sunt particulare , Non omnis Itomo currit, Nun nullus h mo est animal, et ioc quia negatio re cedit sienum uruver ales et ideo quandoci citur quod propositio uni: e falia est illa in qua subjicitur et minas communis signo universali de terminatus, Oc dcbet intestisti , Si hcgatio non praecedat signum u-yliversale. Et quando dicitur Propositi particularis est quando se jicitu terminus communis cum signo particuli ri debet intelligi si enezatione praecedente. Et ideo talis sunt Larticulare , Non omnisti in .currit, Non nullus homo ct animal Et tales sunt uuiversales, Non alic uis homo currit, Non quidam homo non currit , cite de aliis. Ad aliud d ibium de talibu, propositionibus, Homo est species, ni mal est tentis, Homo est nominativi calus , et universistiter quar.do terminus lupponit m at ei alitem vel simpliciter potest dici quod st ad placitum quod sint singulare . vel in desilia. oui hoc naagis d perdet ex voluntate utentium istis terminis, rapositio si glilata . pr p Rio indisi uta, uana ex re. Et ideo qui vult dicere universaliter, quoi illa pro postio est indesiuita, in dua subjicitur terminus comma ni sine ligno et Enriteatione, debet dicere Lod omnes tales lunt i desilit. Qui aut in aliter utili uti debet dicere ouod non lassicit quod sic subjaetatur ter imis comae in i, sed oportet addere quod talis ter mina
164쪽
nilnus communis personaliter. Et tinc omnes tales, ubi termini supponunt simpliciter materialiter, sunt Ogulares. Ad aliud dicitur per idem fere, qui vult nominare propositicnem π- Eesiuitam, omnem propositionem ii qua subjicitur terminus praedicabilis de suppositis distinctis realiter, debet dicere uod haec cst in definita, Deus generat, Deus creat, di hujusmodi; loc, quia et ccst terminus praedicabilis de pluribtis. Qui rutem vult dicere cuc diro astio non est indefinita nis poliatur terminus communis de pluribus praedicabilis, quae non sunt una res finxularis, oportet dicere us haec est regularis , Sion indesiuita, Deus creat. Dicendum est igitur cuini
propositio uiuersalis est illa in qua subj citur terminus coinmutat signo universili determinatus, si te negatione praecedente, propic tale , Non omnis homo currit, Non nullus homo est animal vel in qua subjicitur terminus communis suae signo univeriali, cum regatione praecedente, propter tales, Non aliquis iomo currit, Non humo st animal, quae sunt univolaues. Vel in quibus subjicitur pronumen demonstrativunt geni livi casus signo universalis ne negatione . r.ecedente , propter λles, Uterque ili orum currit, Quilibet illorum est . nimal et vel in quibus
subiicitur pronomen relativum reserens uua autecedeas, stans cousa ei distributive , propter tales, Omnis litima currit Mille di purat,
quia secunda pars copulativae est univers Is sicut prima. Et istis est addendum quod supponit personaliter secundit et unan opinionem , adeo secundum illam opiniunem haec non est universaliis Omnis homo est terminus communis cum gno universali, nec illa Omnis homo componitur ex termino communi signo universat: sidsecundum illam opinionem debet concedi de virtute sermonis quod eadem propolitio nunc est universalis, iunc singularis. quia in eadem propositione numero, potest idem terminus supponere simpliciter sive mainia iter, personaliter. Si simpliciter vel materiai ter, erit singulari, si personaliter, erit iversalis. Verbi gratia ponatur quod
non sint nisi duo respondentes quando uni euriim prostro illam propositionem, Omnis umo est terminus communis signo universili deserminatus, & volo quod hoc totum st1 materialiter, tunc ille concideret; ita illa est si gularisa Malieri dico, volo quod subjictum stet per-onaliter , tunc ille concederet qu6d illa esset,livei fatis. Huc stuunica proposito erit prolata, tamen unus bene rei pondendo cerct quod est singularis, Se alius quod est universalis in per consequetras unati eadem propositio erit uuiversalis, 3 si itularis, sive particu irrita Nec est hoc magis inconveniens, quam dicere quod eadem propositio numero est nota, ignota quia nota uni, ignota alteri. Et isto modo debet cancedi de virtute sermonis, secundum illam op n cncm, uod e dena propositio numero est vera, o falli, necessaria Limpossibili, quia idem syllogismus cst Demonstrativit,in Sophisticus. Qialtare. ii est
dicendum de istis, in equentibus patebit. Ei Frad.ctis pulcst Qx: quae
165쪽
prepositio est univcr alis,quae particultris, quae indesilita, di quae singi
Est et i ans' ali d vis propositionum,' ita quaedam propostiones sunt de praesenti, sicut illae, Homo eII arimes, Homo currit,in hujusmodi. inaedam de praeterito, sciit illa, Imma fuit alb is,in hujusmodi. Qua dam de staturo, ut Homo erit albus,in hujusmodi. v. aedam secundum sermam vocis sunt de praesenti, & tamen aequi pollent propositionibus de
praeter tu, vel de suturo ut tales, Hoc en praeteritum, Hac si fissurum,
huj: smodi. Alia divisio est , quod quaedam propositiones sunt dercoto quaedam de obliquo minuandoque obliquus ponitur a parte subjecti , ut Hominem vi et si s , quandoque a parte praedicati, ut sim est hominis.
De veritate propositionum, ct in speciali de vertate pro positionis singularis.
Posti praemissis divisionibus propostionum , quae tamen non sunt sub6rdinati, videndum est qu: d ad veritatem propositionis requiritur. Et primo de singularibus. Secundo de particularibus, cin-d sinitis Tertio de universalibus. Quarto de illis de praeterito. Quinto de in dilibus sexto de categoricis aequivalentibus multis prorontio nibus. Septimo dear potheticis. Primo igitur dicendum de isngui tibus de inesse , depraesenti, de recto tam a parte subjecti qui a parte praedicati, Sion aequivalentibus propositionibus hypotheticis. Circa quod sciendum est , quod ad veritatem propositionis singalaris quae non aequivalet multis propositionibu , non requiritur quod se jectum & praedicatum snt idem realiter, nec quod haedicatum a parte rei sit in subjecto , vel in sit realiter ipsi subjecto , nec quod uniatur ipsi subjecto a parte rei extra animam. Sicut ad veritatem istius,Ille est a gelus , non requiritur quod illud commune arge rus sit realiter idem cum ioc quod ponitur a parte subjecti, nec quod inst illi realiter, nec aliquid tales sed lassicit requiritur quod subjectum, S praeditatum sirpponant pro eodem ideo si in illa Hoc si angelus, sub Jectum & praedicatum supponant pro eodem , propositio erit vera. Et ideo non denotatur quod Ille habeat angelitatem , vel quod in eo sit angelitas, vel aliquid huiusmodi , sed denotatur qued iste si verus angelus non quidem quod sit illud praed catum , sed illud procuo supponit praedicatum. Similiter per tales propositiones, Socrates est homo, Socrates et I aetimal, non denotatur quod Son ales habeat vi anitatem vel animalitatem , nec denotatur quod humanitas vel animalitas
sit in ρcrate, nee quod homo vel animal sit in Socrate, nec quod laomo
166쪽
ve an mars de esse, ves de iiid litate Socratis, vel de intellectu quid-ditativo Sacratis; sed denotatur quod Socrates vere sit homo, & vere animal non. quidem quod Socrates sit hoc praedicatum homo, vel antia Mai. sed quod est aliqua res pro qua stat, vel supponit hoc praedicatum homo. hoc praedicatum animal ita quod pro Socrate stet utrumque Corum praedicatorum. Ex istis patet quod illae de virtute sermunis sunt salsae , Homo est de quid litate Socratis, Homo est de essentia Socratis, Humanitas est in Socrate Socrates habet humanitatem,& multae tales propolitiones, quae quasi ab omnibus conceduntur. Falsitas earlym patet. Nam accipio unam illarum, scilicet Humanitasesi in Socrate, doquaero pro quo stat 9ima sitas, aut pro re, aut pruintentione: hoc est, aut denotatur per eam, quod vera res extra animam sit in Socrate vel quod tu testi animae tit in Socrate. Si supponat
pro vera re, quaero, pro qua re aut pro Socrate, aut pro parte Socrati ὁ aut pro re quae nec est Socrates, nec pars Socratis. Si pro Socrate, tune
est talsa, quia nulla res quae est Socrates, est in Socrate , quia Socrates non est in Socrate, quamvis Sacrates se Socrates. Et eodem modo humanitas non est in Socrate, sed est Socrates. Si humaei lassat pro re quae est pars Socratis, hoc est falsum quia quaelibet res quae est pars Socratis, vel est materia , vel forma , vel compositum ex materia prima & Arma hominis, & non alia ; vel est pars inte res is Socratis: Ied nulla talium partium est humanitas, scutiate inductive, quia anima intellectiva non est humanitas 3 quia tunc vera humanitas remansit in Christo in triduo, uulsi et humanitas unita verbo in triduo; et per consequens vere suisset homo quod est falsiim. Similiter nec niateria prima est humanitas nec corpus Sodratis est humanitas nec pedes, nec caput, et sic de aliis partibus Socratis , quia nulla pars Socratis est humanitas, sed tantum pars humanitatis et per consequens non potest supponere pro parte Socratis. Si autem supponat pro re quae nec est 3ο- erues, nec pars Socratis, cum talis non sit nisi accidens vel aliqua aliares quae non est in Socrate , humanitas sup neret pro accidente vel pro alia re quae non est in Socrate quod est manifeste falsum. Si autemh massitas supponeret pro intentione animae, tunc est manifeste salsa: quia intentio animae non est in Socrate. Et ita patet quod ista est omnino falsa, Humanitas emin Socrate.
Eodem modo potest argui de omnibus illis aliis quia si humanitas vel homo sit de essentia Socratis, quaero pro quisupponit ly bomo Pllam ita aut pro Socrate, et tune denotatur quod Socrates sit deessentia Socrati, quod non est verum. Si pro alia re a Socrate aut igitur pro parte Socratis,et h0e nona quia nulla pars Socratis est homo, nec humanitas. Si pro alia re, quae nec est Socrates, nec pars Socratis, patet quod talis res non est homo , nec humanitas nis sit ille , vel Plato, vel alius homo. Et manifestum est quod nullus homo a Socrate,
est de essentia Socratis. Si autem supponat pro intentione animae, clta a pro
167쪽
pto voce , manifestum est quod tune non est de essentia Saciat Is. Et ix patet ted omnes tales de virtute sermonis sunt Lisae. Et si dicatur
b d hum .itutas est in Socrate, et est de esse tui Socratis; et tamen nec est Socrate ' nec materia Socrati , nec forma, nec pars integralis; sed est unx n itura communis componens cum differentia individuali S cratem ; et ita est pars Socrati , et tamen nec est materia, nec forma. Contra illam opinionem a inuitur in multis locis, scilicet in primo sententiarum Di P. et in lib. 'orphyrii, et lib. Praedicamentorum. Alia a pumenta licio ad praeessens contra eam.
P mo sic. Si humanitas sit aliares a singularibus, et si de essentiasneularium, ergo idem non variatum esset in pluribus ; et ita unum ritin variatum num raliter esset in diversis locis, quod est falsum. Similiter idem non variam csset damnatum in Dda, et alvatum in Cliristo; et ita liau.d esset damnatum, et miserum in Christo, quod est ab lardum, S militer tunc Deus non posset alique individuum anni hilare, niti destrueret omnia individua ejusdem eneris quia quando aliquid anni ilatur nihil remanet quod est ejus , et per consequens talis
natura coirmunis non ren anet nec, per c insequens, aliqudd individuum in quo remaneret. Et ita quodlibet individuum annihilatur. Pt,terea accipio illam humani atem quam tu ponis in Socrate , et in omni alio homine, et asin talem quam tu ponis in omni asnes et Voc
turilium . nitas illa , ita quod iste praecise pro humanitate illa: Et illa asinitas vocetur B, ita quod distet praecise pro illa Unitate. Tunc surro, ut A et B sunt praecise duae res, aut plures quam duae , aut non sunt plures res. Non pntcst d ci quod non sint plures res, quia tunc necessario vel sunt una res, vel nec M. nec B est res, vel Aron est res. Primum non potest dari manifestum est, etiam secundum sic ponentes. Nec secundum quia hi negant dicentes quod humanitas est vera res, Imiliter asinitas. Nec potest tertium dari mnia non est major ratio quaret non si quam quod , nec e converso, ergo oportet necessario dare quod A de sunt plures res. Et non potest dici quod sunt plures res quam duae ; quia si sint plures res quam duae ; non sint plures res,vivorsiae quam duae ergo sunt plures res si lares, ter consequens non distinguuntur a rebus singularibus. Re 'linquitur igitur quod si e duae res,in non plures , ut consequens utraque earum est una numero, quia utraque sic erit una res, non plures. Et hoc est esse unum numero, scilicet esse unam rem iisnplures nam ista debet esse descriptio unius numero; quia illa negata, ita
faciliter dicetur quod Socrates non est unus numero, quantumcunque sit unum & non plura.
unde secundum Philosophum, hoc praedicuum Elle unum specie, Pleste iere, nunquam dicitur de individuo, vel de individuis nisicuorum quodlibet est unum numero e unde haec est vera, Socrate re Plato fuit unum specis, Socrates di hic asinus sunt unum genere;
168쪽
id est lue aliqua alia res praetcr individua quae si unum specie, vel genere. Constat igitur quod illa humanio: quae ponitur in omni h
mine , est restina, non plures , S per conleqliens est una numero.
Ex quo sequitur quod una res numero est in omni homine. Nec valet dicere quod humanitas Socratia non distinguitur a Socrate realiter, sed formaliter tantum quia talis distinctio ir an est ponenda in creaturis, qu1mvis aliquo modo posset Uni in diu nis: hoc quia in creaturis impossibile est dare aliquam rem unam numero, quae si realiter plures res, quaelibet illarum, sicut est in divinis im divinacissentia est tres personae, 'u libet illarum persenarum , t me una persona non est alia et is non est aliud dicere quod eisentiais persen d stii guuntur formaliser, secundum unum intellectum , nisi uod Essen ta est tres personae,ac persona non est tres personae. Et similiter i: intelli go per illam, Essentia & relatio, vel paternitas distinguuntur formaliter; nis istam propolitionena, Essentia est filiatio, laternitas non est filiati, et tamen Essentia est paternitas. Similiter, paternitatem et spirationem activam distingui formaliter non est aliud diceres, quam quod Patern ta non strictatio, et Spiratio activa est filiatis, et tamen P urnitas est spiratio activa. Et uniVer aliter ita est, quod de aliquibus ver sicari ιβ ingui forma Eter, non est aliud quam de uno illorum aliquid affirmati, et de reliquo vere negari. Et tamen contingit unum illorum de reliquo vere ais mari, et de reliquo vere negari sine omni negatione, et sine omni aequi vocatione alicujus vel ver scarlane pro diversis , sicut contingit in particularibus et indefinitis. Sed hoc nunq iami test contingere nisi quanis es una res simplex est plures res sicut unica divina essentia est tres periasinae, et inica piratio activa est paternitas et filiatio. Et quia hoc non potest contingere in creaturili scilicci quod una res si plures, et quaelibet illarum ideo in creaturis latin debet poni': stinctio firmalis. Ita quia non debet dici quod immanitas Socratis distinguitur a Socrate formes: ter, et 'n realiter. Et eodem modo dicendum est de talibus A ni- malitas distinguitur ab homines, et sic de aliis. M lomodo autem talis
distinctio formesis, ii sit ponenda,i bavi in primo libro sentcntiarum, secunda distin Onc.
169쪽
Ostendit quid requiritur ad vertatem propositionis inde ianitae, est particuiaris.
Iso quid sussicit ad veritatem propositionis singularas, videndum
est quid requiritur ad iisdesinit veritatem δε particularis. Et est primo sciendum quod si non vocetur propositi indeLnita vel particularis, nisi quando terminus supponit personaliter, tunc semper ia esista 4 particularis convertuntur ut Homo currit, Aliquis homo currit, Altima et ham , Aliquod a ima est hamo , ni mal non est homo, A iquod auimal non e r homo. Et ad veritatem
talis suiscit quod subjectum. praedicatum supponant pro aliquo eodem, si sit propositio assirmativa, mon addatur signum universale a parte praedicati. Quod dico propter tales, Aliquod aui mal est omnis homo, Aliquis angeἰus somm a gelus, licet si talis sit negativa requiriturque subjectum iraedicatum non supponant pro omni eodem imo requiritur quod subjectum pro nulI supponat, vel quod non supponat pro illo pro quo supponit praedicatum, sed pro aliquo alio. Et licenula ad veritatem assirmativarum lassicit veritas cujuscunque singularis; sicut ad veritatem istius Aliquod animal est homo, sussicit veritas istuus Hoc animal est homo, vel Illa animal est homo. Similitet ad veritatem istius alma non est mina , suscit veritas istius me animal non est homo, quocunque demonstrat, quia ab inferiori ad superius est bona consequentia sine distributione .hoe debet intelligi quando superius praedicatur de inferiori, quia aliter de virtute sermonis non arguitur ab inferiori ad superius. Et ideo si nullus homo sit, nec aliquod animal nisi asinus, haec consequentia non est bona , ac, vel hoc auimal noet est a si rus, igitur Aliquod animal nos est asinas. Similiter non sequitur,mo no agus nos est animal , ergo Homo nos est a times, nisi illa propositio sit vera Homo albus en homo e tamen assirmative bene sequitur sve superius praedicatur de inferior sive non , quia semper sve homo sit animal , ve non , bene sequitur Horia cunirit, ergo Animal carrit similiter bene sequitur Homo albuebi animal, igitur Hama exanimal sive homo sit albus sive non.
Sic ergo patet quod iudesinitai particularis est vera, si subjectum supponat pro aliqua pro quo non supponit praedicatum. Hoc tamen non semper requiritu sed aliquando lassicit quod subjectum indes
vitae vel 'arti calaris uegati υae pro nullo supponat sicut si nullus h0na sit albus, haec est vera Hari albus no est homo , quia sub lectum pro nullo supponit; quia nec pro substantia , nec pro accidente. Existis patet quod si illa propositis Deus generat Deum, sit indesiuit ,
170쪽
debet concedi; quia Deus qui est Pater generat Filium qui est Deus. Et eodem modo de virtute sermonis potest concedi ista, Deus nos generat deum quia habet unam singularem veram, scilicet illam, Filius no generati Deum. Similiter Spiritus Sanctus non generat Deum, igitur Deus no generat Deum. Sicut hic Ille angelus non intellinit,
ergo Angelus non intelligit unde hic arguitur ab inferiori ad superitis. Non tamen est intelligendum quod aliquid sit superius in Deb, aliquod inserius quia illa superioritasvi inferioritas non est nisi in terminis, sive termini sint voces, sive conceptus, sive intentiones ta-inen sorte aliqui sunt qui negarent tales, Deus stagenerat Deum D m nos spirat et propter aliquos haereticos, ne videremur negare illam, Deus se erat Deum tamen de virtute sermonis non oportet, 1ecundum illam opinionem.
Sed secundum aliam opinionem aliter debet dici. Primo sciendum quod qui ponit, quod omnis propositio est dioita in qua subjicitur terminus communis, sine signo , sive supponat simpliciter , sive persolutiter , si e materialiter, debet consequenter dicere, quod non temper particularas, εἰ indefinita convertuntur in hoc quando subiectum indesinitae suppponit simpliciter,in subjectum particularis suppcnit personaliter Sicut illae duae non convertuntur , Homo est species, MIL
uis homo est species, quia in illa Homo est species, i homo potest supponere simpliciter , sed in illa , Aliquis homo est specus , t homo
propter hoc quod additur sbi signum particulare, & non comparatur ad aliquid pertinens ad signum non potest supponere nisi personaliter. Et ideo illa est distinguenda, Homo est species, coquc o homo ο- test supponere simpliciter, ves personaliter. Sed ista Aliquis homo est non est distinguenda, quia i propter hoc quod additur sibi signum , non potest supponere nisi personalite tamen in illa Aliquis homo eamponitur ex termino communii signo particulari potest supponere personalito', vel materialiteri ideo illa Debitami 'Ies sunt distinguendae, non aliae. Sed quid suscit ad veritatem talis indesinitae si sit indefinita Diccndum est quod ad veritatem talis indesinitae suffcit, quod pro eodem se ponant subjectum, praedicatum, si si affirmativa , vel quod cia supponant pro eodem si sit negativa icut hoc susticit ad veritatem si t laris propositionis quia idem est judicium de tali propositione, singulari. Et ideo communiter ponitur ouod talis propositio sit singula vis, iotest poni satis rationabiliter . Et si dicatur quod in tali propolitione subjectum iraedicatnm supponunt pro eodem, ero' praedicatur idem de seipso. Dicendumest quod non sequituri; quia qua in vis sit idem pro quo supponit subjectum, laedieatum, tamen illud quod supponit non est idem. inde in ista propositione Sociales e se homo , non praedicatur idem de se, quamvis subjectum d jrx- dicatum supponunt pro eodem quia nomen proprium ironomen de