장음표시 사용
211쪽
cuitur, de rates est homo , i ita Homo est Socrates δἰ ilois homo est socrates , Me converso. Similiter singularis nega tua convertitii in universaleneoativam vel singularem negati Vana sicut sequitur, Socrates nos est albus, ergo Num album est Socrates, et e converso. Similiter Sociates Od est Plato, igitur Plato notest Socrates. χα verso. Et ita singillaris, secundum quod praedicatum est terminus com-nninis Vel singularis, in diversas propositiones convertitur conversione simplici. Similiter tam indefinita, quam singularis sive particularis assisemati V convertitur tam in pro risitionem particularem quam singularem veland finitam secundum quod inbet pro praedicato terminum communem vel singillarem. Sicut scquitur, Homo est albi , ergo A iquod albyeqb Albu est homo , ergo Homo est albus. Simit tersequitur , Hama In Socr. ites, igitur Socrates es horeo Sinai liter sequitui, Aliquis homo est Socrates, ergo S crates es aliqua homo, e converso. Similiter uia versalis asstinativa ccnvertitur per alcidens , quia non est ibi conversio mutua xlice tiando terminus praedicatus est terruinus communis Mirine convertitur per accidens tam in particularem itiam indefinitam. Sicut sequitur, mi homo est animal, eret' liquod auimal est bocio. Anicies es homo δε non e converso. Quando autem habet praedicatum terminii in singularem, timc etiam convertitur per accidens in propositionem singularem. Bene enim sequitur, Omnis homo e Sociales, ergo Socrates est homo is nun e converso. Parti cularis negativa non convertitur, nec per accidens, nec simpliciter
Non cnim sequitur, Aliquod animalia est homo, ergo Aliquis homo notest animal; nec sequitur, reo lus bomo est animal Eodem modo indefinita non eonvertinir, quia semper indefinita clatticularis convertuntur Iclioe si hemist verum ouando utriusque subjemna sup-s Onit persooaliter. Aliquas de praedictis conversionibu sit bat Philosophus in primo libro prioru4 quia tamen planae sunt , ideo nunc duxi pertranseundum. Et si dicatur conita aliqua praedictorum , quia secundum Popb7rium Philosopluim peries no a praedicatur degeaere, Nec inferius de s periori gulare vesi diuid χοά praedicatur nisi de una soli ideo tales conversiones non valent, innis homo est animal , ergo quod auimal est homo, hujusmodi. Dicendum quod Porphyrius Philo lius intendunt , quod interius non praedicatur de superiori communiori ad plura supposta quam sit inferius, illo superiori unive saliter sumpto , dioc praedicatione vera. Unde non intendunt , nisi quod nulla talis sit vera, Omne animal est homo , Omnis homo eII crates, in sc de aliis riti in tamen indiunive es particulares sint
Praedicta sunt dicta de propositionibus in recta. Sed de propositionibus in obliquo non est ecdem mcdu dicendunt; sed in illis oportet fre
212쪽
huenter mutationem facere ex parte vocis praeter transmutationem terminorum cum hoc additur frequenter participium verbi. Sicut se arguentio, Nullus homo e Lin domo , ergo Nullas existeus is Oaeo es homo. Similiter sic arguendo, Nullus homo videt a Diam, ergo Nullus videns asinum est homo. Et hoc est verum, quando obliqui aseadit a parte praedicatici quia si cadat a parte sibjebi non oportet. Unde ista, omine videt si is, debet sic converti, igitur Asiuus v det hamiae. Similiter generat pater, igitur Me geaera
Circa praedicta est sciendum, quod quando in tali propositione ponitur adverbialis determinatio, vel aliqua determinatio aequivalens adverbiali determinationi , illa determinatio in conversa ncti debet este determinatio verbi sed potius participii ejusdem verbi: se in talicas, sive propositio convertibilis sit in rectes, sive in obli uo, portet resolvere verbum in suum participium,in in hoc verbum ita
oportet aliam variationem vocis sacere praeter traii: positionem terminorum4 adeo hanc, Alteratu currit velociter, non oportet sesce verti, ergo Cimeas o velociter altera si Nam ponatur quod currcns tarde alteretur,in velociter currat tunc est antecedens veri na, consequens falsum. Sed debet sic converti, ergo elociter cumas est at teratum, ubi ν velociter sit determinatio illiu participii, arrens, rnon istius verbi e l. Similiter ista, creans semper est Deus, non debets: c converti, ergo Deus 'se aper orans , sed sic, ergo Aliqhid quod semper est Deu ,es creans.
De conversione propositionum de praeterito, Iuturo.
Clita conversonem de praetetrito, de suturo, est Primo sciendi: m, suod qualibet proponti de praeterito, de suturo, in qua su jicitur terminus communis, est distinguenda penes secundum modum Maivocationis. eo quod subjectum potest supponere pro eo quod est, vel pro eo quod fuit, si si propositio de praeteriti hoc est, quia subjectim potest supponere pro eo de quo verificatu subjectum per ver bum de praeterito. Si utilia, Album fuit Socrates, distinguenda est eo quod albam potest supponere pro eo qucd est album, vel pro eo quod fuit album. Si autem sit propositio des iuro, tunc est distinguenda; eo quod subjectum potest supponere pro eo quod est, vel pio ex quod erit 'oc est , pro eo de quo veriscatur subjectum per verbum de praesenti, vel pro eo de quo Verificatur per verbum de futuro. Et ista fe-gilla est intelligenda quando subjectum sup3onit personaliter, lice est, nisi ative. Dd Min
213쪽
Secula lo sciendum,quod quando subjectum talis propositionis supponit pro eo uod est umbilia propositio debet coiiverti in aliquam propos tioncm de praesenti accepto subjecto cuna hic verbo fuit, locit nam me non in propolitionem de praterito unde ista conversio noli valet, Guum aisam fuit homo, ergo Nullus homo fuit arbus, si subjectum antecedentis sumatur pro eo quod est. Nam ponatur,quotlmulti homines tam vivi quam mortui fuerint albi, quod multa alia suerint alba,& modo sint, de quod nullus homo modo si albus, tunc est. anteceder veru,& consequens sal una.Nam haec est vera, 'ilit quod est album fuit homo , quia quaelibet singularis per casum politam est vera zscd est salsa, Nullus bomo fuit albus, qualitercunque subjectum accipiatur. Et ideo non debet praedicto modo conveni, sed sic, Nullum i album fuit homo ergo Nulla tu fuit homo est albus de eodem modo se illitur e con erio, Nullus qui fuit homo est assus, ergo Nullum albam fuit homes subjecto consequentis supponente pro eis quae sunt alba, non pro eis qua suerunt alba . Si autem subjectum propositionis acci-ritur in tali propositione pro eo quod fuit, se est simpliciter convertibilis in unim de praeterito non in unam de praesenti. Bene enim sequitur, Nullam a Dum fit homo, subjecto accepto pro eo quod
fuit, i aut alluita fuit albuo hoc si subjectum conseouentis capiatur pro eo quod UA Impos Sibi e enim est , quod aliquis homo fuer tatb is tamen nihil quod fuerit album fuerit liuino. Si autem talis propositio de praeterito fuerit neularis, in qua su jicitur pronomen demonstrativum sine addito, res nomen proprium
tunc convertens convertitur in propositionem universalem, singularem,
veland finitam , vel particii larem, subjecto consequentis accepto pro eo quod futu cui bene sequitur, Socrates non fait albus , igitur Nihil quod fuit album, fuit Socrates. Sed subjecto cons Quentis accepto pro eo quod est non valet consequentia. Non enim sequitur, oceates no a fuit albus , ergo ibi quod est albo fuit Socrates. Nec etiam sequitur ista de praeserui, scilicet, Nullum a b,M J Socrates, post quod Socrates nunc primo sit albus; quia iista est vera, o rates nos fuit albus tamen utraque aliarum est falsa. Est etiam notandum, quod sicut talis proposito distinguitur quando subjectum est terminus communisu ita etiam potest distingui quando
sonitur pronomen demonstrativum cum termino communi unde haec
est distinguenda, Hoc album fuit Socrates Leo quod porcst esse implicatio, med ante verbo de praesenti , tunc iste est sensus, o quod modo est album I iit Socrates : vel mediante xcrbo de praeterito, ut si sensus, Hoc quod fuit album Di Socrates est talis proposito comvertibilis universas ter in propustionem de praeterit in qua subjicitur terminus communis. Ista autem quae dicta sunt de propositione de printῖrixo, applicanda sunt proportionabiliter propositioni de suturo 3 iactad stm-
214쪽
dis in ionem prius datam. Sciendum est titin, ii id sicut dictum est
prius, quod in propositionibus depraesenti adverbialis determ natio addenda est in conlequente participio prioris verbi, & non verbolita faciendum est illis de praeterito Eilturo. Per praedicta patet, quod talis consequentiae non valem , Deres nor semper fuit creaas, igitur Cre ι nos sin semper Peas Antecedens est verum, scilicet haec Dez noa fuit semper re ras, qui, non sui creans ante mundi creationem. Sed haec est icta,creras usta semper fuit Deos, quia huc, creans semper fuit Delta, vera est. Sicut enim laec est vera, Albim fati nigrum, tamen haec illinquam fuit vera, Albam ess nigri Q ita haec est vera, Creans semper fuit Deus, rutamen haec, nihil semper vera, Creans semper est Deus. Et ita praedicta convertanon valet sed debet se converti, Deus no semper fuit creans, ergo
Nihil quod semper fuit enean est Deus , vel cibis quod semper fuit
creans fuit Tens is ista est vera, quia habet duas causas veritatis vel quia nihil semper fuit creans vel quia aliquid semper sui creans, quod tamen non est Deus: prima causa est vera , quamvis secunda sit falsa. Similiter ista consequentia , allus videas fuit caecivi, igitur Nullus caecus fuit vide imo valet,subjectu antecedentis accepto pro eo quia est; sed debet sic converti, igitur Nullus clx fuit caecus est videar. Et ista propositio de praeterito, accepto subletio pro eo quoae' , convertitur in unam dei aesenti modo praedictoa sicut ouando subjectum accipitur pro eo quod convertitur in unam de praeterito, subjeeto antecedentis accepto pro co quod Similiter est de talibus, Nullum impossibile erit verum, sic convertitur, Nihil quod emit erum
est impostibile, subjecto accepto pro eo quod est di subjectum accipitur pro eo quod erit convertitur sic , igitur multis erum erit an
p ibile. Sciendum est etiam, iiod quando propcsti talis est de rvterito clde futuro si subjcctum sit terminus c0mmunis, vel includens terminum communem cum pronomine demonstrativo, e pridicatum stir nomen demonstritivum sine addito , vel proprium nomen, tunc si iubjectum accipitur pro eo quia est, convertitur in unam de r. aesenti sine alia mutatione: sicut sequitur Albam erit SVrates,ergo socrates est albus;
sed non est e converse ia hoc, si si inibile dare ultimum rei permanentis inesse. Similiter bene secuitur, Ali ιod album fuit Socrates, subjeci accepto pro eo quod est igitur Socrates est alba, sed non sequitur e converso, non sit dare ultimum rei permanentis incite. Si autem accipitur subjectum pro eo quod est, vel fuit, dia vertitur abs lute in unam de praeteritu, vel de futuro, est mutua conversio.
215쪽
De conversione propositionum reduplicativarum exclusi. varum. aliarum exponibilium. E praedictis igitur duobus apitulis praecedentibus potest aliquis
liter patere conversio propo tionum reduplicativarum , exclamv.rr ιm, exceptivarum is aliarum in quibus ponitur hoc e bum desiluit, vel incipit. Nam propositio habens exponentes habet consimilem conversionem cum his exponentibus. Et si omnes exponentes eodem modo convertuntur Ita exposita eodem modo convertetur si autem una expetnens convertatur uno modo, malia alio modo, scilicet una simpliciter, cilia per accidens, tunc habebit conversionem con' similem cum conversone unius, non cum conversione alterius. Tamen magis in speciali fidendum est de istis. unde scienduiti,quod propositio reduplicativa non convertitur in pro positionem rediiplicativam rad convertitum unam non reduplicativam , cujus subleetum erit unum aggregaturan ex praedicato prioris, id super quod cadit reduplicatio, cum reduplicatione, mediant hocpton in ne quad. Sicut ista, 'imia i quantis homo est risibile, convertitur in istam, quod a quantum hamo es risibile, ea animal; non in istam, Risibile in quantum homo est auimal. Inflantia patet hic Socrates hi quantum homo est: Ubilis, ergo Ei bile
. aqua tum bo no es Socrates; quia antecedens est verum , cons
quens falsum. Similiter ista, Nullum a clivum in quantum passicium cainoam, convert tu in istam, Nibo quod est activum in qualitum pas-yυum est activum. Et similiter proportionabiliter ex dictis hic, cflictis in priori capitulo, dicendum caede conversone reduplicativarum
de praeterito: de futuro. Circa conversonem propostionum exclusivarum est sciendum, quod exclusiva non convertit' r in exclusivam. Non enim sequitur, autum Mimal est homo , ergo istum homo est animal, d ista convertitur in universalem sicut sequitur, autum animal e bomo , ergo Omuis homo β animal. Similiter sequitur , Tantam homo uoaturrit, ergo Omne curriens nos est ago. Et scut dictum est de conversone propositionum de praeterito, futuro ita dicendum est de conversione talium exclusivarum de praeteritod futuro unde
non se si itur, Omne albμ fuit Socrates subjecto accepto pro coquod est ergo Gaium Socrates a. albus. Nam posito quod pilii Is modo album, nisi Socrates,4 quod multi alii fuerunt albi, ante cedens est verum, consequens fallum. Et ideo non convert tu isto
216쪽
albus i non tamen est conversio mutua. Et sicut dictum est de ista, hi proportionabiliter dicendum est de aliis propositionibus exclusu s. Circa coiisersionem proposidonum exceptivarum est sciendum, ques
exceptiva non convertitur in exceptivam. Non cnim seqditur, homo taeter Socratem cimit, ergo Curreas praeser Socratem homo,& huc quia censequens est improeritiae. Sed vi ceptiva convertitur in unam non exceptivam , cujus subjectum erit unum ago regatum ex prae-d cato exceptivae, sarte extra capta mediante hoc toto, Quod est. Sicut O is homo praeter Socratem currit, convertitur in istam, -- reus quod ara est Socrates en homo Mista, Nullus homo prae e S ciatem currit, convertitur in istam, ergo Nulla curreos qAod non essSocrates es homo. Circa conversionem pro stionum in quibus ponuntur haec verba, in-eipit,ac desinit, est sciendum, quod non convertamur in propositiones similes. Non enim sequitur , Ali4M homo iacipit esse albus ergo Aliquod albunei cipit esse iamo. Sed dciant tales propositiones sic e0nverti, Aiqais hamo incipit 1s albus, ergo Aliquid mi incipit esse
album est homo is ita de aliis. Ex prae4:ciis possint elici modi conversisnum quarumlibet propositionum de laesse, sue sint de praesenti, sive de futuro, ve de praeterito, sive lint categoricae, sive sint aequiva-hn es propositionibus hypotheticis, sive non sinit ac ivalentes his.
De converso e propositionum modalium de necessario.
Is quomodo propositiones de inesse tonuertuntur, v dendum est
quomodo propositiones modales convertuntur. Et pr1mo de comversione propositionum de necessario.
Est autem Primo sciendum,quod sicut d tum est prius, quod quando modus ponitur cum dicta,illa est distinguenti undum compositiorem. de divisiouem. Et ideo primo videndum est de conversione talium pro positionum in sensu composito, aqui valentium eis. Secundo de comversone talium prop0sticnum in sensu d viso, Laequivalentium eis. Circa primum sciendum est, quod tales propusti0nes Ionvertuntur scut suae de aesse, quia in conversione talium arguitur semper per istam regulam, Si unita conυertibilium e3 necessa Gum, O reliquam erit necessariμm vel per istam, Si antecedens s nece arium, cod- seq eas erit necessarium unde in conversione large sumpta arguitur per primam regulam : in conversione per accide J arguitur persecundam regulam Verbi gratia sic armcndo, Nullum a Duoi esse ha-miuem est necessarium, ergo Nullum hoWitiem esse asinum 3 neces
s rim, arguitur per istam regulam, Si inum conVertibilium , e. quia
217쪽
quia cum ista convertitur scut dictum est prius, scilicet, lus hamo estamus, ergo ali natiuus est homo, si haec sit necessaria, ius homo est suos, portet quod haec sit necessaria, Nullus asinus est homo. Et sicut gictum est de isti bita dicendum est de aliis;& hoc est universaliter verum , sive sint red dicativi, sive exclasiva , sive quaecunquellae propositiones categsticae.
Sciendum cst etiam, quod Philosophus primo priora probat tantum ita de nec rreti converti in sen: composito, vel eis aequivalentes,i non alias neutra probatio sua procidit de aliis, sicut ibi patet unde ista probatio, unum convertibili ei possibile reli quam erit si bile, non valet iis quantum ad propositiones de Ubi-bili captas in sensu composito , nec etiam ista regula, cuicunque actat repaguat neces itas ejusdem actus orentiae repaguat eadem neces ,-tas, hoc est, Cuicunque propositioni de inesse reptignat aliqua pro-msitio de necessarii, propolitioni de curremon e proposit,om decisse repugnat eadem proposito de necessario. Unde si illa duae repuenant, Aliqris homo currit,&, Vece I eg nallum auimal e ιν rere : illae duae repti abunt, Posibile est alique homine currere, αNecege ei nullum animal curreresEt hoc est verum generaliter quando utraque de modo accipitur in sinsu composito, vel eidem aequivalenti. i enim una acciperetur in sensu diviso regula non valeret. Nam insta Hae sunt multae, sicut ista duae repti Mant, Aliquod veram est impossibile, de Necesse es nullum verum esse impossibile Se tamen istiestant simul Ali14od verum potest esse impossibile, , Necesse est na lum verum esse impossibile , quia utraque illarum cst vera ita Philosophus in libro priorum non loquitur de conversione propostionum de neceJari , nisi quando sumuntur in sensu composito, vel aequivalenti. Circa conversionem propositionum de neceJario sumptarum in sensud viso, Est sciendum, quod non sunt convertibilis nulla mutatione facta
ex parte vocis praeter transpositionem terminorum. Non enim sequiatur per natura conversonis, Λ illus homo de necessitate erasium, ergo
Nulus asi ius de necessitate est homo quia non sequitur insensu diviso acceptis illis propositionibis unde non sequitur, ullum imposibile esse ver m exaecessarium, ergo Nullum verum esse impoβibile est nec mam mouia antecedens est verum, consequens falsum mullum enim impossibile pete esse verum tamen Aliquod verum potest esse impossibile. Haec enim modo est vera , Tu non fui oreae &tamen potest esse impossibilis, si enim vadam Romam cstea erit impos s bilis. Similiter non sequitur, creas de aecessitate est e s ergo Deus de necesiitate est reaas; uia antecedens est verum, consequens est falsum. Similiter non sequitur, Homo albus de rete litate est bo-ma , ergo Homo de neces itate o homo albus. Similiter non sequitur, Homo de necessitate tutelligitur a Deo, ergo Aliquod intellectum a Deo de necessitate 'homo;quila antecedens est verum, consequens salsum.
218쪽
sat una. Et ideo tales praedicto modo converti non possunt: cd subjecto consequentis, uud iiii pr dicatum antecedentis, addendus est modus necessitatis clim hoc toto , ADquid quod tit illa , Omne impossibile de sece itate non est Eium , convertitur sic, Aliquid quod de te . cessitiite non est verum est inpossibile. Similiter isti , creans de ne acessitate est Deus , convertitur in istam, ergo Aliq)id quod de necessitate est Deus est creaas: cista, Homo de necessitate intelligitur a Deo, si ergo liquida od de necessitate intelligitur a Deo est homo; Pt ita de caeteris , Ex quo patet quod stricte accipiendo propositionena de modo, & propositionem de alse, proposito de necessario sumpta
Pisi illa divisionis, vel aequivalem ei, si convertitur in propositio
nem de necessario 3 sed in propolitionem de inesse. Patet e iam ex dictis, quod talis consequentia non valet, autu necessarium de necessitate est veru,eren Omn veru de nece litate est necessaria, quia ista non est universalis convertibili, cum praedicta exclusua; sed ista, Omne quod de necessitate es verum e necessario quia semper
propositiones habentes exponentes diversas , diversintode convertuntur, secundum quod exponentes diversimode convertuntur unde secum d im quo exponentes unius exclusivae aliter convertuntur quam Xp nentes alterius exclusivae , secundum hoc una exclusiva aliter convertitur quam alia. Similiter non sequitur, Tanti creans de necessitate
est eos, ergo mae quod est Deus de necepitate est creans , sed sic, ergo Omne quod de nece Iitate est Deus est creans Causa autem citare in pristi tis consequentiis antecedens est verum , consequens fallitis, dicta est prius, ubi dictum est quomodo aliter appellat pra dicatum suam sermam quam subjectum in de illud ibi dictum sumnae est imprimendum memoriar, ad sciendum cuid re uiritur ad veritatem propositionis de praeterito, de futuro, di de modo in aequiYalanta' bus et .
De contersione proposionum depos illi.
CIrca conversionem opustionum de postibili est prim sciendis in quod in hoc capitulo accipiendum est semper , possibilo, quod
est commune ad necessarium, mad contingens quid non est necessarium , ut Ubibile sit idem quod proposito non impcsi bilis. Et sic accipicndupo bibite, concedendum est quod Deus potest esse Deus, dcxluc d litano potest esse animal. Sic aute accipiendo ροβibile est sciendis , qaod eaedem regulae quae dictae sunt de conversi ne pro postionum de neces ario, accipiendae sunt ca conversionem propositionum de post
si ilia m. ii illa depos ibit impia in sensi composito aequi Va-
219쪽
lens illi , est eodem modo convertenda , licui tua desi esse 3 quia ili omnibus talibus converson. bus areuitur per illam regulam , Si uom corbertibilium est of te. O reliquum: vel per istam, Si antecede se pos ubile, consequeus est os ibile , quae regulae semper sunt verae. Sed si stimantur tales propolitibnes in sensu divisionis, vel aequivalentes, tunc non eodem modo convertuntur. Unde non sequitur, Deus potest non est e creans, ergo Creaus potest non esse Deus, huc si subrectunt consentientis accipitur pro eo quod est. Similiter non sequitur, kssator
potest esse damnatus, ergo Damuatus potest esse viator sed sequitur, ergo loqui qui pol et elle damnatus est viator.
Veruntamen ut verius pateat, qualiter tales propositiones de op ta debent converti, Est sciendum qu id quando subjectum propossitionis de posuibili est terminus communis,ut includens terminum cummunem propositi est distinguenda ; eo quod subjectum potest supponere pro 'iis quae sunt, vel pro iis quaes fiunt esse , quia regula est intelligenda proportionabiliter, sicut dictum est prilis, de propositionibus de praeterito, de se tutu Si autem accipitur subjectuin antecedentis pro iis quae sunt; tunc convertitur in unam de p0βῆbili, sibjecto consequentis accepto pro iis quae possunt esse, non accepto subjecto en equentis pro iis quae sunt unde bene sequitur, Aliquis tu es viator potenes damnatus, ergo Aliquis tu potes esse damnatus potest esse lator. similiter sequitur, Deus potest esse non creaas, ero, Ni poteste se usta oea et poto esse Deus. Sed si lubjectum in eccdentis sumatur pro iiscuae possunt esse, tune sequitur una de possibili , subjecto consequentis accepto pro iis quae p0ssunt esses; dc non sequitur illa de inesse. Si autem praedicatum consequentis sit terminus singularis, vel pronomen demonstrativum sne addito, sequitur una de possibili absolute. . Sicut sequitur , creans potest esse Deus, ergo Deus o est esse creans, sive subjectum antecedentis accipitur pro iis quae sunt, sive pro iis quae possunt es e. Per praedicta patet quod tales consequentiae non valent, Videns potι te e caecus, ergo ecus potest esse videas: Pium potestes e impos ibile . ergo Impossibile potest esse veram : Nullum nec farium potest fefalsum, ergo Nam lassam potesilaecessarium, it c si subjectum consequentis accipitur pro iis quae uni aliter cor
220쪽
LM GIC E Pata Secunda. Osc A P. XXVI.
De conversione propositioram de impossibili
Circa conversionem propositionum de impod dii , Est sc endum,
quod propositioiles de postibili acceptae in serii composito convertuntur sicut suae de ne e , quando illae de inesse conve tuntur simpliciter; quia time arguitur per illam regulam , Si unum conse tibilium est i/po Fibile, c. quae regula vera est. Sed quandosia de inesse non convertitur simpliciter, sed tantum per accidens, tunc illa de imb6ssibili in sensu compositi, vel aliqua sibi aequivalens non est convertibilis; hoc quia non pus et tenere talis convcrso nisi per istina regulam, Si antecedeas eg impolιbile conseqheus est impossibile, sua requia satu est. Nam antecedens aliquando est impossibile 4 dcn-Iequens est necessarium, rideo tales consequendia sunt bonae, Nullum
hominem esse auimal est impo libile , igitur Nullum duimal se Ἀρ-miuem exi a I e. AliqAembominem esse suam est impollisiae, igitur liquem asinum esse bamlaem est impol ibile Dema es corpus es imposbile ergo corpus se Deum est imposibile. Sed tales est
sequentiae non sunt bonae, Omne animal esse hamiae est imao Mulci ergo lique hamio esse astraal en icipodibiles: O nne en in actu vel pote tia esse Deum est impostibiles, ergo Deum esse e s in actu vel iupotentia est i ossibile sed tales consequentiae non valent. Si autem raIis prop6stis de impollibili sumauir in sensu divisionis, vel aequivalens tibi , tune convoltibilis est scut illa de necessario unde ista consequentia non valet. Aliquod albuci Oisbiliter eniam , ergo Aliquitham impolisibiliter est albin, nam antecedens est verum, consequc ne
falsum sed debet se converti ergo Ali hi quod imposibiliter est at
Est ergo sciendum, quod quando negatio praecedit modum , non dicetur proposito de tali modo; adeo ista , Nullus homo paten se albus, non dicitur de possibili, scd magis de imposisibili quia aequivaletisti. Omnis homo impo sibili tre est albus. Et ideo tales propolitiones, in qui sic gantur modi, aequivalent propositionibus assirmativis de aliis
naiais; ideo non convertuntur simpliciter , sed per accidens tantum. unde ista, Nulipeus de nece piate creat, non convertitur in istam,
ergo, Iu creans de nece sit ths elisa quia lise est falsum demo strando Deum.