장음표시 사용
241쪽
discursus est bonus. Per immediate intestigit syllogismos primae figurae,
quia in mediate regulantur. Per mediate intelligit omnes modo secundae figurae,& tertiae, quae omnes reducuntur ad quatuor modos primae
figurae sic regulantur mediantibus illis. Est autem dici de Omm, quando nihil est sumere sub subjecto, qui de eodem dicatur praedicatum et quod est sic intelligendum, non quod praedicatum vere con veniat cuilibet de quo dicetur subjectum, quia tune non esset dici de omni nisi in propositionibus veris sed sufficit ouod per ta em propositionem denotetur, quod nihil sit sumere sub subjecto, quin de eodem
dicatur praedaeatum is hoc denotatur per omnem propositionem universalem assimativam. Dici de nullo est, quando per eam denotatur, quodde quotanque dicitur subjectum, quod ab eo removetur praxit; tum & hoc denotatur per omnem propositionem universalem n gati
vam , fixe sit vera , sive falsa.
A P. III. D syllogismi primae figurae.
Istis Visis, videndum est primo de syllogismi primae figurae Et est
primo sciendum, quod eum dictum sit syllogismos primae gurae regulari immediate per dici de omni, vel dici de nullo, oportet cir- ea modos primae figurae servare duo. Primum est, quod major sit propositio universit s. si enim esset,an particularis, manifeste patet, quod talis discurse non posset regula si per dici de omni, vel dici de nullo. Tune enim aliquis syllogismus regulatur per dici de omni, quando per primam propositionem denotatur de omni illo,de quo dicitur subjectum, dici praedicatum: per secundam propositionem denotatur subjectum primae propositionis dici de aliquo assumpto Sicut per istam propositionem, Omniis homo est animaI,4 notatur, quod de quocunque dicitur homo , de eodem dicitur animes: per istam autem secundam Socrates est homo denotatar, quod tybmo , quod fuit subjectum primae propositionis, vere dicitur de So-Wate, propter quod evidenter sequitiar quod hoc praedieatum animal
dicitur de Socrate; ideo iste syllogismus est regulatus per dici de omni, Omo homo exanimal Socrates est bomor ergo Dcrates est animal. Et eodem modo proportionabiliter dicendum est de syllogismo regulato per dici de nullo sed nihil tale potest denotari per propositionem
particulasem, ergo nunquam propositio particularis potest eis taxijor in prima figura. Ex eodem patet, quod minor debet esse assirmativa,
quia per minorem debet denotari, quod illud quod in prima proposti
242쪽
ne sui subjectum vere praedicatur de aliquo determinate assumpto,quod
non potest eis nil per propestionem affirmativam tantum. Ex praedictis sequitur, quod in prima figura sunt tantum quatuor modi in quibus fiunt utiles c0njugationes. Nam combinando duas promissilium per universale in particulari per assirmativum negau-vum erum sexdecim combinationes, in quarum duodecim peccinitur
contra praedi a principia. Quod patet si .ssint duae propositiones.
ain utraque est universalis, aut utraque est particularis, aut una est pa ticularis, alia universalis. Si au:em utraque si universalis, aut iitraque est amrmativa , aut ncgativa mi utraque est assirmativa, tune est primus modus, est utilis et si utraque sit negativa, se est coinbinatio alia, sed est inutilis, quia habet minorem negativam. Si autem um sit negativa, alia assirmativa, aut major est negativa, diminor amrmativa ver contra. Si primo modo habetur tertia comis
binatio, di est utilis si ex converso est quarta is est inutilis
quia habet minorem negativam. Si utraque propositio sit paniculariti sic hiant quatuor combinationes, per firmativam. negativam , cui prius; sed omnes erimi inutiles, quia omnes habebunt majorem particularem. Si autem una sit particularis, ct alia universalis . aut ma)or est universalis, minor particularis aut e converso. Si remo modo , aut utraque est assirmativa, sic habetur nona combinatio, utilisci aut utraque negativa , tae habetur decima combia natio,' inutilis, quia minor est negativa. Aut una est assirmativa, alia negativa tunc aut maJor est affrmativa, minor nepati ri sie est con)unctio undecima, inutilis, quia minor ea neeati araut man est negativa minor Ermativa, si est duodecima combinatio, utilis. Si autem major sit particularis,4 minor universalis, sic fiunt quatuor combinationes per assirmativum mnerativum a
sed omnes erunt inutile ; quia quati bit illarum lubet maiorem
Ex quibus omnibus manifeste patet, quod tantum sint quati mrmo diutiles, sive utilium combinationum; scilicet, primus,4 tertius,' nonus, duodecimus. Alii vero duodecim sunt inutiles quia soli quatuor pessunt regulari per dici de omni oves dici de nullo alii autem non possunt, quia semper habent majorem particularem, vel minorem negativani quonam utrumque repugnat Allogiis regulato per dici
243쪽
De modo probandi datos syllogismos.
Ista narrata non ussunt probari, nisi per modum quo probat istat
probando quod sunt quatuor modi utiles et hoc , quod non contingit inferre instantiam unde servando talen modum arguendi ex dii atris universat. bus assirmativis, Omnis Lomo exau es , Omne
risib le est O aes ergo Omue risibile est animal , impositibile est i
venire instantiam , ubi praemissae sunt verae. 40ncluso falsa sim,
liter est se a rhuendo lus homo est Usus: Omne risibile est bona: ergo allum, bile est simus. Similiter sic, omnis homo est animat: liqvj corpus est homo ergo liquod corpus est animal. Similiter hic, Nullas homo est si os Aliquod a rima es homo ergo lituod
λesinat ou est si s . Alii autem modi sunt iniit te , quia contimi praemittas taliter ei postas esse veras, conclusionem esse talsam unde quando utraque est universalis legativa , patet instantia se arguendo, Nullus homo saetima irratiouale Nullus sio est homo et ergo Nullus si us sanimal irrationales, praemissae sunt verae, conclusio falsa. Eodemit udo est de alii, oui a praemissae possimi esse verae , concluso falsa
sicut patet d.scui rend ideo non valent. Et est hic advertendum,quod ad probandam combinationesti inutilem, vel modum inutilem , non op rtet invenire instantiam interminis substantialibus scut quidam errantes dicunt: scd suscit invenire immntiam in quibuscunque terminis, sive substantialibus, sue accidentalibus, sive quibuscunque unde &Ai istri frequenter per tales terminos instat in immo priorum , sicut manifeste patet ibidem. Et ideo quatuor modi primae figurae tenent in omnibus terminis nec refert si sumatur terminus substantialis sve accidentalis, qualecuid, es hoc aliquid, quantum sve ad aliquid, sive quodcunque aliud, dummodo per prinaam propositionem denotetur praedetatum removeri , vel dici, de omni de quo dicitur subjectum ' per secundam propcstionem deno tetur il id , quod prius fuit subjectum vis aequivoce acceptum, dici de assumpto postea in conclusione cor clis itur illud, tu diuit pro dicatum in una, sive in prima, dici , vel removeri, de illo praecise quini fuit subjectum in secunda propositiqne. Ex isto sequitur , quod tales syllo :ismi sunt boni: Omne coloratum: Omne album est coloratum erg0 Omne albim cI. Oaene animal εἴ hygi: Omnis asinus est animau: rso mi Lasi aus est bomo. Ex de ei a Magister abstraction una, assignando in praedictis syllogitamis allaciauariccidentis cum isti hilogismi tegulentur per dici de
244쪽
hnih ni ex se evidentes sinailiter talis syllogissimi sunt boni, nisi
arcu tuticatio impediat, moti bomo continetur ingemere sub β.initae:
Album e Phemo : ergo Albim continetur in genero sub lautiae. Nullus homo est aggregatim per accidem Homo albus es honori rho Homonibus note aggregatam per acci eas. Et est,pgrei attam per acci dens, homo lubens aliquod accidens sive quaecunqLe aliares habens accidens vocatur aggregatum per accidens. Similiter, Nullus homo distinguitur ab homine: Homo albui est homo eras Homo albus auistinguitur ab homine. Similiter, Nullus bomo est genu : Animal est homo : ergo A/ ita a nos e genas is caeteri hujusmodi in quibus velunt aliquimovitii assignare fallaciam accidentis, nec scientes naturamhllogismorum, nec fallaciae accidentis. Advertendum tamen est , inita nunquam sillegismus est regulatus per dici de omni, vel per dici de nullo, quandis aliquis terra: nus aequivo. cus sumitur: adco, uia in aliquibus exemplis pradictis potcst termi- Dus accipi aequivoce in altera praeimsia, Si in conclusion id o P, pctest
assignari fallacia aequivocat.onis: ccnclusonet ccepta L nassensu
est bonus syllogi mus, Maccepta in alio sensi non vale sed i fallaeta arcui vocationis. Verbi gratia se arguendo Nullus homo est genus: Animal est homo ergo A mal non ip genus. Illa concluso, Animal noa est genus est d. stinguenda ; eo duc ι animal potest stare perso naliter, ve pro suis fgnificatis vel potest stare simpliciter, sive pro
intentione animae, sive pro conceptu Si primo modo , sc est tinus syllogismus regulatus per dic de .mni Psecundo mcdo, sic non valet, nee est re utatas per dici de omni, nisi solium vocaliter, propter iociqiiod animal accipitur aequivoce in minori, an conclusione. Est igitur regula generalis, quod quando praemissae disponuntur in modo,& in figura,&irc positioncs sunt de praetenti ia adverbialis determinatio,vel a qui valens, uniformiter accipiatur, si aliqua ponati: r, semper
est bonus syllogismus, nis atqui vocatio impediat , vel anashibolcoia i se de aliis salticiis. Et tunc in uno sensu est bonus syllagii L , cin alio sensu est illacia. Unde quando est aequiv0catio, vel amphib Iogla, vel alia allacia, in illo sensu in quo fallit discursus p aemisse refidisponuntur in modo & in frura praedicto modo. inde se are. tendo, uicquid ect ivens seniper ex Socrates est vivens ergo So Ates ess semper; 4 viveas componatur cum θ semper, ut si sensus, ita c-
quid 'vivem semper eg; praemissae non sunt di postae in modo, cinfigura quia in propositione prima, subjectum est ioc totum, ziVeus semper: R in secunda propositione, hoc totum non est praedicatum, sed, vivens, tantum , ita non est disposito in pura. Sed si j semper componatur cum l ex tune praemissae sunt eliso sitae in modo se ira sequit Hira regula generalis ere Socratessemper est.
Et ita illa est regula generali, quod quando praemissae sunt di. postae in m O, it ira prima, s pro posticne snt de praesenti, sue sint ac-Hi ceptar
245쪽
ccptae cum determinatis nidus adv:rbialibus, sive aequivalent bil dete nainantibus compositionem, sive non, dum illae determinationes ponen tu in ajore in conclusione , semper determinem verbum,
hil0aismus ei bonuS, repeti latus per dici de omni, vel de nullo nisi aequivocatio, vel amplaibologia, vel alia fallacia impediar. Et hoc est crum quat cunque sit verbuni, sive faciat propositionem moda lana, s Venon, sive etiam determinatio bdverbialis faciat propotationem mutilem , sive nona Iropter ouod omnes tales syllogismi, s cundum intentioncm Aristot lunt boni Omnis veniens cognoscitur a chaliscus II enteas erro bo secus cognoscithi a te. Omnis persena d. v ha de nec stitate est Dei is Creans est persona. vina Pergo Creans de nccessitate est Deus. Omnis hcmo est ens per se: Hemo albus est h01r o crgo Homo athus est ens per se. Onanis homo per se est animal Album est licines ergo Album per se est animal omnis ignis per se est calefactivus: Sic cum est ignis ergo Siccum per se est calefactivum. Omnis aedificator per se aedificat Album est ordificator: ergo Albim per se aedificat. Nullaicis a div na intelligitur a mea Deus est persona divina ergo Deus non intelligitur a me. Omnis Deus scitur a philosophis se immortalis iniae ibet persona d vina est Deus ergo talibet persona divina scitur a philosophis est ammo talis. Omitis anima intellectiva , a ponentibus intellectum esse accidens, sciti: esse substantia: Sed intellectus est anima intes ctiva: ergo Interceius scitur, a pontiatibus intellectum si accidens, esse substantia. Et multi tales syn p smi innumeri, sui negantur a m dcrnis, sunti itinii syllogismi, ε regulati per dici de omni, vel dici de nullo. auod enim tales syllogismi sint regulati per dici de omni , vel dici
de nullo. cundum intentionem Aristot patet manifeste. Nam per
illam proscstici .em , Omm Deus scitur a philosophis se inmortalis, deirotatur cuc de quocunque subjecto dicitur Deus, quod de eodem dicitur hoc pradicatum, scitur a philosopbis esse immortalis. Et petallam Dilae ibo pcrsoua divia est Deus, denotatur quud illud quod sui subjcetum in prima propositione, scilicet Deus, dicitur de hoc se
j diu persa a diet ira, univcrsal ter accepto ergo necessario sequitur c incliisu, in qua tic Ct .tur illud quod sui praedicatum in prima pr lyci t tine dici de hoc subjecto, persona diviai, quod fuit subjectum in secunda propositioiae; hoc per virtutem dici de omni iste nimbiseni uis , Omuis Um currit, Omne albu es homo ergo Omne ςIbum currit, non tenet, nisi quia per major in denotatur, quod decu cunque die tu hoc subicctum homo , . cd de ciuiem dicitur hoetvraedicatum cAriit: per minorem denotatur , quod homo dieitia deliae lubj ccis alim univertiliter sumpto ideo cum aequaliter invenitur .ci de on ni, vel dici de nullo, in omnibus exemplis pradictis, ecci risimilibus sicut invenitur in istis 1llo limis, Omnis homo currite Omne altamus h ergo OH lal Am aui; Maur homo cuiri e Ic
246쪽
Oct. nigrum est bovistu ergo ullo nigrum c zrrit aeque boni syl-lnismi regii lati per dici de omni dici de nullo, erunt pr. x lini 1llogismi,in consimiles sicii isti illi mi, de quibus nullias dubitat , quin sint m. Sic ergo praedicti syllogismi sunt boni , .similiter talec
sunt boni: Omnis natura specibica si re liter commuἹicabilis Usse.
rentia i di υidualis est uatura Decisic. i ergo Ierentia i 'dividualis es realiter conciudicabitiis. Onnis d. fierentia individualis est de se haec Natura specifica est differentia individualis ergo Natura specificaesi de se haec. Omnis intellestis divinus est principiuria produces di filium Voluntas divina est intes iectus divinus ergo voluntas divina
est principium producendi fibium. Et si dicatur, quod tune esset hie boinis syllogismus: Ocinti stu:ia divida est Pater Filius est esse uia diυina: ergo Filius est I uer. Similiter: Nullus Pater est Fuius, sentia divina est Pater ergo sentia Divina ualest Filius. Dicendum est, quod Plutosophus diceret tales sylloginos tenere , t regu bri, per dici de omni, ter dici de nullo lioc quia nen ponit unicam rem simplicem esse plures res distinctas realiter sed Theologi
qui puniant secundum veritatem unam rem numero esse plures, quia dicunt, quod essentia divina simplexis indivisibilis est plures personae distinctae realiter , habent dicere, quod praedicti discursus non valent, nec renulamur per dici de omni vel dici de nullo. Et ratio est , quia per istam, sciuis essentia divina est Pater, non denotatur quod de quocunque dicitur hoc subjectum, egeotia divina, quod de eodem dicatur hoc praedicatum, Pater tunc enim necessario ille syllogismus re Pilatur per dici de omni, metis esse uia divina est Pater Filius egestentia divina ergo Filius e DPater sed illa stet itinc salsa, Omnis eve/tia diυiisa est Pater sicut hic est falsa, De Docu sque dic tarhoc subjeaum esse itidioins, de eodem praedicata pater. Sed peri istam , Omnis isse tu i υia. est Pater , denotatur , quod omne illud ita est res absoluta, di omnis res re pectiva quae est essentia, est pater; Et hoc est verum: c tunc, si uniformiter accipitur minor, ipsa esset salsa; tune enim per istam , Filius est essentia divina, denotatur, quod filius es et quaelibet res respectiva quae est essentia d. vina, quid est selsum; ita non est pater, en tamen essentia esu na est Per Sicut dicham est de illo syllogismo 1 5rmat in , ita proportienab.liter dicendum negatio adducto. Talis ergo modus arguendi nunquam fallit, nisi quando accipitur
terminus qui imi riat aliquam rem unicam rei mero , quae tamen est . plures res nuciero Maccipitur alia res, de qua, ina alia, vere dicitur,. quod illa unica res est vere illae duae res. Sed istum defectum non con- tineti in aliis assi nare, sicut maniteste patet. Undet e non est talis
247쪽
eisur a philose uisere immortalis N ad per istam, Omnis Deus estg
noscitur tisro. 'OD sse inmortalis , denotatur, quod de quocunqued citur hoc .nje 'i vi D vs, de eudem dicitur hoc praedicatum, odin scitur di immitalis Mideo necessario praedictus
sillogismus a redulatus cru ci de omni, secundum vi, A stat. . E. Plicatur auo ps cunnum ista tequitur, quod Philus ophi cogno cerea tres p. rsonas esse in Drii: s. Dicendum, quod Philosophi non
coeli erun cre personas esse in divinis, quia ad notitiam illius pro- , ni leue e se aes it nullo mcdo poterant devenires tamen
de ii med a tres persoloe, 0.crant scire, quod ipsum est immortales: hujus ' d multa. Et propter hoc potest illud verisc.ri , aelibet persala scitur a philos . his esse κmortali ; quia et istam pro sitionem non denotatur , quod lix propositio ut scita a Philosophis Laelibe persoua divina est immortalis, illa enim propositio nullom d potest sciri evidenter ex puris naturalibus quia ne illa potest sciri ex puris naturalibus, liqua per ' est Deus, accipiendo per- Diam, sicut incologi accipiunt. S die istam, aelibet personat ditan scit apbi si bis ege immortalis , denotatur , quod dc quolibet, quod est persen divina, scitur quod est immortale.
Et si dicatur, quod tunc haec esset vera, De patre scita a Pbilosopbis quul en immortalis , per consenuens philosophi sciunt quod pater est immortalis. Dicendum quod haec est vera De patre scitur philasopb sq:ιοὶ est immortalis, quia per istam non denotatur, quod his fuit scita a philosophis, Pater esi immortalis, quia ne illam, nec aliam eonsimilem poterant scires sed per illam denotaturi, nucdde a quo, qui est pater, fuit scitum a philosophis , quod est immortalis: hoc est , de Deo fuit se tum ipsum esse immortalem, alle est pater, tamen non fuit scitum a philosophis ipsum esse patrem unde illa est a Pater scitur a philopbis esse Deus is tamen lare non est veris ι scitur a philosophis se pater unde istae stant simul. V rsoridi viaa scitur a bilosophis esse immortalis: tamen quin l. cc non est scita a philosophis , melibe perso a divinae: i amortalis Q iod potest declarari per exempla. Sit pr mum exim plum. Nam sit ita, quod illa nomina sint lyn nyma, Lissius, his S tam in quod Socrates hoc et oret, secesciat ignificationem istius niminis gladius, .nesciat quid sanificae hoc mmcnea A. Tunc haec est vera , Ensis scita a Sacrate offenus; l 'u armorum, vel Ensia scitur a Socrate esse acutus , vel E si scitu Sc crate esse ferrum, quia hoc praedicam vere competit, vo praedicatur de I ri nomine demonstrante illud pro quo supponiesubiectum , ergo ista pinvositio st vera: tamen nulla istarum pro
sina 'us, Ensis est ferram. Eru' 'ant similiae tanti, od a
libet perstra dioirui scitur esse a philosophis immortalis ditamen quoca
248쪽
quia illa non si scita ab eis, io et persona divisa est immo,
Aliud exemplum est. Ponanir sicut ponunt philosophi , de credo esse verum , alibi est sufficienter probatum, ut mihi videtur quod essentia divina, intellectus qui est in Deo, sint idem omnibus modis ex natura rei. Tunc si haec si era, spe viis ivrias itur ab om4 bus esse essentia divini, haec est vera, Iuellectus divi et smur ab ossi tibi esse genita divira δε tamen cum hoc stat,quod haec sit scita
ab omnibus, fe4tia diυina est egealia, non ista, Intellictus divi us est esse4tia divinaci iure, quia ad veritatem illius, ellecta divivus scitur ab omnibus esse egeatia diviaa , non requiritur, nisi quod praedicitum vere praedicetur de pronomine demenstrante illud pro quo subje tam supponit. Hoc autem verum est in proposito, cam pro eodem subjectum supponit in ista, ellictus divinus scitur esse oratia diuiua, Ἐβeutia dιvi Di scitur ege essentia divi a. Nuad exemplum est de generatione activa paternitate ; quia si sint idem nanibus modis impossibile est, quod paternita credatur
eae constitiit si patris, nisi eredatur activa generatio .m constitutiva Patris di tamen a multis ereditur ista esse vera, Paternitas est conia
Dotiva patris, a quibus non creditur ista esse vera Activage aera tio es constitutiva patris. Similiter, si anima sensitiva in laismine, di anima intelle liva sint simpliciter eadem serma, necessario, si anima intellectiva hominis scitur non esse distincta ab anima intellectiva hominis, anima senstiva hominis scietur non esse distincta ab anima intillactiya hominis: tamen laec est scita, ama intellectiva hominis non e ' distincti ab animi intellectiva hominis quamvis haec non sic scita, Mima sensitiva bomici na est di liam ab auima tua tellectiva hami eis. Et ratio dilan um praedictorum est , quia per talem
propositionem , Arima fecit iυ hominus scitur non esse districta ab
assim. lateae sυabst Mais, non denotatur nisi quod hoc praedicatumnas e e distincta ab anima intellectiva hominis, scitur de illes, quod est anima sensitivalium aes, quamvis non sciatur de hoc subiecto, anima. elisitiva bominis Saeut per istam, Hemiens scitur esse homo, den ratur, quod ille qui est venitns, scitur esse ores quamvis nesciatur an hoc praedicatum bomo seiatur de hic subjecto eatens. contra tamen praedicta axempla potest instari, cui in omnibus su ponitur, quod duo subjecta duarum propositionum addi arram supponant pro eodem simpliciter non sic autem est in istis, aelibet per 'sου divinascitur ege immortalis et Deus scita egesimoiartalis qui1 subjectum unius supponit pro persona divina, sibjectu in alterius non, sed pro essentia divina incit mn est Mille de istis, H exemplis adductis. Sed illud non obstat, quia quantum id ioc est sim te, quia persona divina est essentia divina, ropter quam d:ntitatem, qui quidccsiendi essentiae divinae conveniti personae divisui, nisi oppositum
249쪽
inveniatur in sacra Scriptura, ves seqtiatur evidenter in talibris ideo Rconceditur, quod Deus scitur esse immortalis, debet concedi quod persona divina scitur esse immortalis nec ex hoc aliquo modo sequitur, quod aliquis putest scire ex naturalibus, quod tres personae sunt in Deo; quia per illam, consimiles, persolia divina stitur se immortalis, non denotatur, nisi quod de illo, quod est persona divina, scitur quod est immorialis; hoc est verum, quia de Deo qui est persona divinascitur quod est immurtalis. Sic ergo nunquam talis discurses debet nipari, nisi quando accipitur aliquis terminus importans aliquam rem , quae est plures res distinctarrealiter: adlvic non semper in tali casu sed tunc solum quando non denotatur per majorem, quud praedicatum dicitur de omni illo qucd est subjectum; sed quando solum denotatur,quod omne illud quod est D maliter illud quod impuriatur, quod de omni tali dicatur praedicatum. Qv d autem sit ei Ie formaliter aliquid, declaratum est alibi. Cum ergo inter creaturas huc non pollit reperiri, quod una res sit plures res, nunquam in creaturis talis modus arguendi debet negari nisi forte aliquat o terminus includat aliquod syncategorem , quo expresso patet quod talis discursus non valet ili de s A siqniscet ident quod ioc telum 'stum animal iste syllogismus non valebit, Omnis
homo est absartia Aesib a retro A est substantia, quia expres
syncategoremate in F A incluso, .etiam expresso termino inclusianianifestum est discursum non valere Sicut non sequitur Omm homo
Si dicatur, quod talis syllogismus regulatur per dici de omni. Nam
per istam majorem, Omnia homo est βbstantia, denotatur, quod de quocunque dicitur homo, de illo dicitur substantia in per istam minorem, Tantum a vines est homo denotatur, quod homo dicitur de hoc toto tantum a ima ; sequitur ergo conclus in qua sub autia praedicatur de hoc toto tantum animal igitur praedictus distur u regulatur per dici de omni. Dicendum quod non regulatur per dici de omni .hoe, quia quamvis e minorem denotetur quast homo praedicetur de hoe
toto tactum assimal, tamen non tantum hoc denotatur: sed denotaturetim hoc, quod subjechimiam removetur a quolibet non animali, e propter hoc non sequitur conclusio praeῆicta , quia tune arguitur ex istam regulam, A quocunque remoυetur 5bjehum iversilis, ab eodem removetur praedicatim, quae est salsa; propter hoc non regu Iatur praedictus discursus per dici de omni. Similiter si A significet idem quod nolomui bomo, tune non regulabitur ille distarsus per diei
de omni, Onnealb substratia r est album ergo est subpa tii; adeo patet, quod sicut est in istis, ita in similibus. Et forte propter talem causam negantur aliqui sillogismi ab aliquitiis authoribus: tamen aliter esciit de te evidentes.
250쪽
undis abstracta concretorum substantialium includant aliqua dete
minata syncategoremata, sciat forte secundum modum loquendi at ouorum inclintivit, multi discursus apparebunt evidentes, cum tamen fallunt sicut multae propositiones tunc essent falsae, quae tam n aliter
essent verae. Si enim talia abstracta, hamanitru equinitat, anima litas , avijusmodi aequivalenter includant talia lyncategercalata , per se primo modo, vel necfario, vel aliquid hujusmodi; tunc ciunt illis propositiones falsae, Humanitas est bomi: HumanitM est rimul H π.rvitas es aes maritas: Humgnitas est alba: Humanitra Arrite liujusmodi ει lioc, quia expresso syncategoremati quivalenter i Hus cum aliquo termino, patet alsitas earum. Haec enim est falsi , Homo necessario currit; cista similiter, Homo necessario est homo, vel Homo necessario est animal; sic authores qui ncgant tales prompositiones de talibus abstractis sunt glossandi eod is modo. Huc Lippes, tales discursus non valebunt, Omnis bsaeo si rit rmmanitas est homo ergo Humanitas currit. Nam iste discursus non valet, Omvis homo carrit Nomo neces ario est bomo ergo Homo, ee sario currit. Instantri enim patet in istis, Omnis persona divina
est creans Pater neclario est persona rivisa Fater necese sario est creans nam praemissae sunt verae, concluto salsi. Et beristum modum multae auilioritates quae sonant quod bamanitas non sudionis, quod bumanitas non siit alba, debent solxi. Sic ei latet, uod omnis Illogismus regulatus per diei de omni, vel dici de nullo est honus, & de se evidens, nec indigens aliqua probatione: non refert quale sit illud quod subsumitur in minore, sive sit terminus substantialis, sive accidentalis sve dicatur quile, sive quantiam , sive quodcunque aliud. Ex quo patet quod non sem crquando pautatur quid in quale, vel aliquid aliud, vel in suale quid, vesin ad aliquid est fallacia figura dictionis. Tune enim cise hic fallacixti dicatur, Omnis homo currit Albu est homo ere Albu tonit. Similiter hic, omnis homo est animal Aliquod ichtitum est homo:
rgo Aliquod bicubi tam est animal & in multis aliis x dyn: ibas , Ini sinit. Quod est manifeste falsum.