장음표시 사용
271쪽
pristia spira. Socrate est 'm: Asimale si Socrates er holni: fila dictum est rii: , quod in primas ra non refert ani sit singularis, in universalis. Sed si altera praemissarum taliuinin seci: n ' sigura sit negativa , discursias non valet ; quia non sequitur, A iq adis nou Socrates: Homo est Socrates ergo Aliquishom est a umal Nee potest at clitis ill riim di Birsuum probari, sicut probatur primus Non primi. storum, cui major cum si particularis negativa non convertitur. N essecundus potest probari , quia minor in prima figura non poetaeesse negativa. Sic ergo patet, quod aliquis discursus in secunda fauia valet ex omia bus assirmativis, sed ille discursus non disponitur
in aliquo praedictorum. Patet etiam, quod aliquis discursus ex omni particu ribus tenet 'sed de talibus non loquitur Philos lius in si roprioram.
uua iter olligia andum est ex propositionibus de praete- rito, initino in prima gara.
JAm visum est qualiter hilopietandum est ex propositionibus de prae
se iii desinege nunc vid Endum est qucinod syllogizandum est ex pro 'ositionibus de praetorii d futuro. unde ici cladii est, quod quando medius terminus est terminiis communis, si subjectum majoris supponit pio iis quae sunt, minor debet si 'de praese . iis non de praeterito. Nam si minor pro postio esset de prae terit , non de praesenti , non regularetur per dici de omni , vel de nullo, quia in maiore universali de praeterito, subjecto sumpto pro iis quae sunt , non denotatur quod de quocunque dicitur subjectum per verbum de pr. aeterit , quod de eodem dicitur praedicatum , vel rem vetur praedicatum, per verbum de praeterito: Sed denotatur quod de quecunque dicitur subjectum per verbum de praesenti. quod de eodem Hic ur 1ra dicatum, vel removetur, per verbum de praeterito ideo sumendo sub minori de praetcriti, non regulatur per dici de omni, αἰ de nullo undosic arguendes, me albu fuit Socrates , si album supponat praecis pro iis quae sunt alba Plato fuit albus: rgo Plato fait Socrates , non valet; sed est sallacia accidentis, Metiam inuraedictitiai . Sed sit arpiendo, Omκε albu fuit Socrates Plato est albus:
ergo Plato flut occate , est bonus syllogisimus regulatus per dici de
Si autem subjectum majoris supponat pro iis quae fuerunt; tunc madebet accipi sub minori de praesenti quia, sciat manifeste patet, non tunc
arguitur per dici de omni, es de nullo sed obet suuri sub minori de
272쪽
praeter te; non refert sive subiectum minoris stipponat pro iis quae sunt, vel pro iis ae fuerimi. Unde iste syllogismus nun valet , misne albu fiat bomo Astyas est albus ergo Amus fuit bom. Ponatur enim, quod nihil fuit ante album nisi homo, cuod multi astus ait modo albi, tunc haec est vera, mare albus ait homo, sub libesensit , Omne quod fuit albus ait homo. Sed iste syllogismus est' nus, mire albi fuit hamo: Asinas filii albasci ergo si ius fisit hamo, regulatus per dici de omni.
Existis potest patere solutio aliquorum sophismatum, quae peccant
per sellaciam figurae dictionis S ruta talium, Quicquid fuit homo hodie G:mal: Al quod albis fuit homo ergo Ali4 od album s aulamati inlaquid heri vidisti hodie tetigistra Album heri vidisti: ergo Album hodie tetigisti unde ed videndum, an sit fallacia suuraedictionis , an fallacia accidentis, in talibus videndum est, an libajectum incris supponat pro iis c ii sunt,' time est fallacia accidentisci vel pro iis quae fueritne, uuii non est fallacia, sed regi litur per dici de ovi, vel potest reduci in alim syllogismum per expositionem propositionum . .
Ista quae dicta sunt de pro sitionibus de praeterito proportionabiliter sunt servanda circa propositiones de si ituro nam si stlbjectum majoris accipitur pro iis quae erunt, minor debet esse de isturn si accipitur pro iis quae sunt, minor debet esse de presenti. Et etiam intelligendum est d qualido major est de praesenti, nunquam minor debet esse de praeterito, i de suturo nisi a parte subjecti majoris ei primatur verbum de praeterito, vel de futuro tunc debet minor es e singuli iaris , vel subjectum debet accipi pro eo quod est linc, sive subjectumst terminus communis, sive pronomen demonstrativum sun)ptum cum termino communi. Si enim subjectum majoris accipitur pro eo quod fuit. non valet discursus. Sicut non sequitur, Omne quo fuit
album est homo NigVP fuit alba ero Nigram est hamo: sedes lablacia accidentis in talibus quandoque autem in talibus est fallacia fi
surae dictionis, ut patebit inferius. Propter protervos vero est intelligendum,qusd quamvis haec propos. 60. st vera, Socrates fuit albIL, via i rivis Socrates non sit tamen
talis discursus est bonus, Micqui far album o ainat Socrates fuit albus ergo Socrates est a umi. Tamen sic arguenclo, illibet homi hi fuit albus est animal Socrates fiat albIs ergo Socrates est animal, non valet in hoc si in ista, dilibet mo qui fuit uia bus, est animal, 0 homo non supponit pro iis quae sunt hemines. Haec
dicta sua de talibus Φllosismis inur ara figura.
273쪽
ssu LIEL MI OCCHAMIC A P. XVIII.
De syllogismis de praeterito, de futuro in secunda
Agura. Crca syllogismos in secunda figura, si major si de praeterito lae
suturo, Est sciendum, uod quamvis in prima figura, si major sit de praeterito, sive subjectum sipponit pro iis quae sunt, vespro iis quae fuerunt, non sequitur concitis, de praesenti, sed tantum depra terito, tamen aliquando ex ambabusi emissis de praeterito in secunda sit ira, sequitur conclusi de praesenti unde quando ambae praemissa sunt de praeterito in secunda figura, utriusque subjectum supponit pro iis quae sunt, semper conclusis sequitur de praesenti, de praeterito. Sicut sequitur, tu albi fuit bmoci male nigra fuit homo ergo Nulla ui ru est albu, si lubjectum utriusque accipitur pro iis quae sint 3 quia ex opposito conclusionis majure, sequitur oppositum minoris in prima figura: sicut ostensum est prius. Sed de praetetito non sequitur quia sesequitur, tunc ex opposito conc usionis majore sequitur oppositum minoris in prima figura vi per consequens in prima figura sub majore, in qua subjectum supponit pro iis quae sunt, contingeret accipere unam minorem sub de praeterito quini est osten sum esse falsum. Quod etiam talis discursus non valeat, patet per instantiam in ter minis nam ponatur quod nihil currit, nisi homo is quod nihil sit album , nisi asinus, quod multi asini prius currebanta tunc haec est Vera , Omne currens fuit homo, quia omne quod currit fuit homo peccasum. Similiter haec est vera, Vultu albu fuit homo,sumpto albo pro iis qui sunt, quia quaelibet singularis est veraclis tamen haec est talsa,
Nutu albi succurrens , si subjectum supponat pro iis quae sunt vel
quae fuerunt. Si autem supponi pro iis quae uer int, tunc sequitur conclusio de praeterito quia: ola osito confusionis, majore equitur oppositum minoris. Per idem a atet, quod si subjectum minoris. supponit pro iis qua fuerunt, sequitur conclusio de praeterito.
Scitnaum est hie . quod non quilibet syllo ismus factus in secunda Se ira est reducibilis in syllogismum primae figurae per conversonem sine
omni variatione vocis praeter solam transpositionem terminorum et sed si debet reduci per cata versionem , dicunt propositiones converti eo in
d quo dictum est prius de conversione talium propositionum,
274쪽
C A P. XIX. D silet smi de praeteris ct defuturo in tertia figura.
I tertia figura, si ibiectum utriusque praecise accipitur uniformIter
semper sequitur concluso de praeterito, subiecto conclusonis accepto pro eo quod fuit; quia ex opposito conclusionis quae erit de pt Tinito' cuius subiectum supponit pro iis quae fuerunt, itinore quae cit de praeterito, sequitur conclusio de praeterito, in qua subiectum eodem
p si v suppphi in minore quia per casum subjectum Drmiter , utraque praemissarum 6llogismi
Propter quod sciendum est, quod quando arguitur ex propostioni is de praeterito in prima figura, subjectum tinclusonis debet h1bere eandem acceptionem in conclusiones in maj re. Si autem subiectum:nun iupponit pro iis quar sum, & in alia pro iis quae fuerunt, tunc situ pom pro iis quae sunt in majore S pro iis quae fuerunt in minore, nulla sequitur concluso sicut non sequitur, me ribu fuit curiora Omne arbu imgru ergo Maris fiat currens. Nati ponatur, quod omne quod unquam hi nigrum uitlignum.'
quod tantum lignum fuit nigrum,4 quod homo modo primo si albus 5 quod quilibet homu qui modo est albus currebat tunc lude est vera
Omae albu fuit curretis, quia omne quia est album sui currens ista in haec est falsa, aliqued nigrum fuit currens. Si major accipit pro ii quae fuerunt, ita non sequitur conclusio de praeterito, scilsequitur conclusio de praesenti sicut patet manifeste. Si autem su ponit pro iis quae fuerunt in majore, mi minore pro iis quae sum nulla conclusio sequitur: nam posito quod homo tantum fuit abis in quo modo nihil sit album nisi lignum , tune sunt istae praemisse verae.
. Ex quo sequitur quod ex una maiore de praeterit subjecto sumpto proau quae uni non sequitur concluso de praeterito,subjecto supponente prolis Si autem major si de praeterito, minor de praelami, si suriectum maJoris supponit pro iis quae sunt, sequitur conclusioce praeterito, sublecto conclusionis sumpto pro iis tiae sunt; mia ex op 6sito concluscnis cum m nore sequitur in prima figura 'post immatoris: sicut patet ibidem. Si autem m jor sit de praesenti ciminoro praeterito, tunc nulla sequitur concluso uia ex oppost o conclusonia cum minore, non sequitur oppositum majoris in prirna se: ra. Sciendiim est etiam, quod si major sit de praeterito. minor es t Iemi,sive subjectum majoris supponit pro ita quae sunt vel pro iis quae fue-
275쪽
runt, nulla sequitur concluso quia ex opposito c0nclusionis dialore. Π0n sequitur oppositum minoris in prima figura quia cnando majρ est de praeterito in prima figura, non equitur conclusio de raesenti. Si autem in hac tertia figura major sit dei aestivi,& incrine praeterito, n0nso uitur conclusi, quia ex opposito non sequitur, cum major in prima seu ra non debeat esse de praesenti respectu conclusionis de printerito.
De bl His, s ex propositionibes mdalibus de necessario
in prima sigπra. TRactatum est de.uni sermi generatione syllogismorum de inesse,
specialiter quando nulla determinatio a verbialis ponitur in prae . missa ideo nune restat dicere de syll0gismis accipientibus aliquam talem etcrminationem adverbialem. quia secundae regulae observande sunt circa tales adverbiales determinationes , Maliouas eis aequis Oilentes, m circa determinationes, dates in propositionibus a ceptis in sensu d. viso, vel e L. Pquivalentibus ideo non oportet de eis
separatim traftare, sed d cendum cst post praeditia de uniformi gent- ratione syllogismorum modaliu Et primo dicendum est de uniformi ex illis de nece ario. Et est primo sciendum , sicut est dichimirequenter , quando dictura propositionis ponitur cum modo, illa proposito est distinguenda scundum compositionem vel divisionem , vel secundum amphibologiam. In sensu composito, denotatur quod iste modus praedicatur de tota illi propostione in sensu diviso, denotatur quod praedicatum praedicaturo subjut mediante verbo determinato ptr talem modum, vel mediis ante xerbo aliter modificato. Sicut per istam, Albucisse nigrς Apa sibile , in sensu composito denotatur quod ille modus possibile veri sicatur de illa tota pr positione, Album II HI u. in sensu diviso denotatur quod hoc praedicatum nigram veriscetur de hoc subjecto albam mediante hoc verbo est determinato uno adverbio, vel aliqna alia determinatione aequivalente correspondente tali modo, vel mediante verbo correspondente , adjecto hoc infinitivo esse . sic, Album potest esse iii-grum et .manifestiun est quod ille sensus est verus,in alius salsus. Et sicut Me praedicta propulitioni ita proportionabiliter dicendum est.
Quamvis autem ista distinistio communis posset sustiistri, nec velim eam improbares tamen potest aliter distingui, torte magis artificialiter. En quod dictum propositionis potest sumi materialiter , non ut
suppomit pro se, sed pro propositione cujus est dictum ille sensus est idem cum illo qui penitur sensus compositu vel potest sumi significati cr
276쪽
eative. tunc est idem sensus cum sense dioiso. Sed quia, sive et stin-puatur uno mcdo, sive alio , non est variatio duantum ad veritatem Lillitatem propositionum, nec quantum ad modum arguendi ue deo volo uti communi distinctione in trocessu.
Unde circa primam fi tiram est sciendum, quod quaido tam si de necessario sunt acceptae in sensu compositio, Xel accipiuntur pro p sitione alia aequivalentes talibus. proposition bas in sensu composito, semper est bonus syllogismus inserens consimilem conclusonem quai turia ad sensum compositum, vel aequival :ntem. tunde ille hilog sinus est bonus, omnem hominem esse animal est necessaria, Soci .rtem ire hominem si accistaria i ergo Socratem se a cima est nece 'ari . Similiter iste δὲ lo iistis est bonus, Haec est ita sma , omnis homoesi animal S me en necessana, Socrate est immo ergo Haes egnecessarii, Socrates es aut in.: L Et tenet talis discursus per illam r. - in Praemissae tu bicogismo rcgula o per dici de oma sives de nuit', sunt necessariae, ergo Coaebi si e truces araa utrum aute nata brat dici, quod talis sillo ismus, Omn homine elye anima est necessaria: Socratei se homine est nccessarium i ergo Socrate e Lauima est coe artu, sit syllogi nus ex universalibus, vel non, non est magna chir uia larc est lingis dissicultas vocalis quam realis. Vocando enim syllopismum extiniversalibus omnem I llogismum habentema ro sitionem universalem, quae ideo dicatur propositio universalis, quia subjectim propon otiis sumitur cum signo universali , sic manifestum est,qii praedictus xllogismus est ei universalibus; sic vocat Philosoplius propositionem unive salem , syllogismum ex univer talibus in libro priorum. Sic igitur circa tales hilogismos non est dissicultas, ouando Dropctationes sunt acceptae in sensu composito,vel eis aequivalentes, quin leouatur conclusio , tam diresia, quam indirecta sicut in illis de inclis. Sed quando omnes propositioncs sumuntur in sense diviso, vel eis equivalentes, tunc semper sequitur conclusio directa ; sed non semper sequitur conclusio ind recta. Primum patet, quia omnis syllogismus talis regulatur per dici de omni, vel de nullo nam per propositionem talem universalem den Italum, quod de quocunque dicitur subjectum, quod de eodem dicitur praedicatum cum modo necessiitatis. Sicut per istM,Omω homo de necessitate est animal, denotatur, quod de uocunque dicitur hoc sui jectum homo, quod de eodem dicitur hoc praedicatum animal cum modqnecessitatis. Et ita proportionabiliter de univerctii negativa ergo accipiendo sub minori amrmativa, in uadibje lana scatur de aliquo cum modo necessitatis, arguitur per dici de omni, vel de nullo uide sequitur, muis homo de nece litate, La imal Socrates de necesitate est homes ergo Socrate ue necessitate e Pa times. Sed ccnclusi indirecta, scilicet conversa conelus in is, sine omni variatione praeter trui positioneia terminerum non coititur di hoc, cui ablis non
277쪽
non semper illa de necessitate in sensu dixiso, nec aequivalens ei est concvertibilis in talem: sicut ostensum est prius. Et ideo quamvis secuitur, aelibet perso a divina de nece sitate en Deus creans de necestate et persona divi ea et ergo cieaas de nece sitate est Deus et tamen ista conclusio, es de nece sitate ' creaus, non sequitar, quia praemisse sunt verae, conclusio salsa. Sed sequitur ista conclusio i directa conversa prioris conclusionis, Aliquid quod de necessitate est
Ex isto sequitur, ouod illi quinque Moedi primae figurae concludentes
indirecte non concludunt in uniformide necessitate conclusioncm dei cessitate, praemissis sumptis in sensu diviso. Similiter si praemissae sumantur in sensu diviso, vel aequivalentes,' concluso in sensu composito, vel aequivalentes ei, non valet discursus. Sicut non sequitur,
aelibet perso cla diυina de nece astate est Deus: Godlibet reans de nec sua te est persosa divina: ergo Haec es nec ma creans est Deus, sive Deus e si creans quia praemissae sunt verae,in conclusio falsi. Et si dicatur, quod minor propositio est falsa, ista scilicet, creans de necessitate,' edona divini nam possibile est quod creans non sit Deus. Dicendum, quod haec est smpliciter vera, creaus de nec state est persona didicli, quamvis sit contingens, posset esse false. Nam per illam propositionem, creas de necestate est perso a divina, mn plus denotatur, nisi quod Aliquis est creans, alle de necessitate est persona divina sicut illa, Album potest se nigrim, aequivalet illi putativae, Aliqaid est album, Sullad potest De Ugrum. Et maiu- festum est, quod illa eo lativa potest esse vera, Aliquis est creaus, O ille de uecestate est persona diviai; quia Pater est creans, ulli de necessitate est Deus ergo illa est modo vera, Creans de neceb state est persona divina. Quia tamen copulativa potest esse falsi , eo quod prima pars potest esse falsa, ideo illa creans de nece itate est perso adivina, potest esse falsa, lamen modo de facto est vera. Nec est in-
eonveniens propositionem veram de necessario esse contingentem, cumvis propositio necessaria non sit contingens.
Si autem Major sumatur in sensu composito vel aevivalenti, &Minor in sensu dixisse, sequitur conclusio in sensu diviso, sed non insensu composio. Primum patet, quia bene sequitur, amlibet personam di υinam e si Deum si nece Iarium Creaas de necessitare est perso a divina: ergo creans de necesMate si Deus. sed non sequitur, ergo Haec est necessaria, Creaus est Deus. Si autem Major sumatur in sensu diviso vesaequivalenti, & Minotin sensu composito, sequitur conclusio in sensu diviso, & insensu com posito. Et ratio est, quia impossibile est aliquid per se inserius, vel pera ideas inferius necessario praedicari de aliquo, ita quod propositio ut necessaria iis etiam propolitio sit necessaria in ova superius ad illud inserius praedicatur de eodem.
278쪽
Quando omnes propostiones de necessario in secunda fguras utur
in sensu composito , vel aequivalentes eis, simper sequitur sonis elusi de necessario sumeta in sensu composito vel aequivalens ei,
quando syllogismus t illis de inesse tenet inia talis syllogismus tenet per istam regulam, Si praemissae sita necessariae conclusio erit necesiaria. Et ideo bene se luitur. Nulli dominem esse asinam est necessarium id omne rudibile ege Dum e necessarium ergo Nullam radibile se hominem est necessarium. Probatur etiam talis sypogismus aliter, scilicet per reductionem talis syllogismi in syllogismum primae figurae per conversio . quia dictum est prius, qucd illa de necessario insensu composito, vel aequivalens ei, convertitur sicut sua de inesse. Si autem omnes praemissae sumantur in sensu diviso,vel aequivalentes
ei, non semper valet syllogismus unde Philosophus negare illum syllogismum esse bonum, Omne lucidum de necesuale est corpas cael se,
vel elementum Corpus mixrum de necesιtate no 6 colpus caeleste, nec elementum ergo corpus mixtum de nec vate non est luci aura. Nam si nihil esset lucidum nisi corpus coeleste vel elementum , psa et missae essent verae secundum opinionem Aristat. concluso salsa , sicut manifeste patet. Quod enim major csset vera, Ret; quia quaelibet singularis est vera per casum ergo universat est verum. Similiarponatur quod Deli suspendat actionem cujuscunque gentis creati , ita quod nullum activum creatum aliquid di ducitra tunc sunt istae praemissae verae, mi is producen de necessuate est Deus: metu natura creata de necessuate nos est Deres; tamen haec cit talsa, 'nis natura creavide neces,tate no est producens. Quod enim maj6 si vera patet, quia quaelibet singularis est vera per caIum. Et ita patet, quod talis conclusi de necessario non sequitur; a in sequitur alia
conclusi de inesse , talis scilicet, Aliquid quod de aecesua te non est
Deus non est roduces . . Similiter si major sit universalis negativa non valet syllogismus. Nam ante incarnationem suerunt istae praemissae verae, Omnis homo de necessitate nos et D ma Omnis persona divina de necessitate est Deus: S tamen concluso est falsa, Omais persona divina de nec vate naaeI hamo. Et ita talis syllogismus non valet. Nec talis syllogismus Potest perfici, nec reduci in primam siguram per conversonem 3 quia dictum est prius, quod illa de necassitate non convertitur in illam nec rario quando simitur in sensu diviso vel aequivalens ei. Et se non sequitur, Aliquis creas de nece ita te est Delia ergo Deus de ne-
279쪽
eessitati est crears, sed sit, At quid quod de nec esu atris Deus, e
ereaus. Et ideo eam vis iste syllogismiis sit bonus in prima Dura, Omnis Deus de nece bitate non est homo et persona diet ina. de nece. t.ite est Deas : e go G aelibet persona ιvina de necesι-tate narestimo tamen iste discursus non ab ,s musis homo de nectilitari coetes Pes1 G: ae 9et e sona iυina de necessitate est Deus: eri zitae bet penso a αιυiηa da neceβ tate et ou e Phomorin hoc, uia illai:iajor in ec incla figura . scilicet Omnis homo de necessitate no ies Deus, non cunvirtitur in istam, Omais Deus de nece itate acrae homo. Sie gitur patet , quod quamvis omnes propositiones sumantur in sensu diviso , vel sint aequivalentes eis, quod discursus non valet in secunda spra. Si autem major sumatur in sensu composito is minor in sensu diviso, valet discursus respectu conclusionis sumptae in sensu diviso in hoc, oub conversa majore tenet in prima figura 3 sicut dictum est yr us. Si autem major sumatur in sensu divisis, mulin , in seni composiae , non sequitur conclusio in sensu com p sto. Nam non sequitur, Nulla creat ra Us Deu est necessarii : Omne prod cens de necessitate est Deus: ergo ultu producens esse creatura est
necessanu otii praemis sunt possibiles, di conclusio impossibilis. Sed conclusio in sensu diviso bene sequitur 3 quia conversa majore, quitur in prima figura.
P. XXII. ae eisdem in tertia figura. .
I tertia fietura , quando omnes praemisi, sumuntur in sensu composito, tenet syllogismus sciat ex suis de etesse ; quia arguitur et istam regulam, Si praemis sim necessariae conci pierit necesaria. si alitem omnes sumantur in sensu diviso, omnis discursus valet 0l gismus quia quamvis illi de nec arto non convertitur in illam de
necessario, sesuper tamen convertitur in illam dei: Use. Nunc autem in prima figura majore esistente de necessitate in sensu diviso minore de inesse, sequitur concluso de necessario in sen uἀivis, scut posterius ostendetur: & quicquid seqimur ad consequont, sequitur ad antecedens igitur ex eadem majore Minore de necessario euae convertituta in illam de inesse , sequitur concluso eadem in tertia
Per incin patet, quod Quartiis & Sextus valent ex talibus propostionibus sicut bene sequiu: r. Vuslibet per ora divina de necessitate e Deas : Aliqua osora divina de necessitate est Pater et ergo Pater
neces tate , Oeos. Et se potest probari Tertius M dus Velio
280쪽
test probari per expostionem c Aliqaod reos de necessitate est Deus : . Omae creatis de necessitate est perso i r divivit igitur i- qua persualdiviva de neces ita te est Deus. Quia si aliquod creans de necessitate sit Deus , sit illud A tunc A de necessitate est Deus, O A de necessitate est persona divisa, ex quibus sequitur , quod Perfodissiciua de necessitate est Deus. Et per istum modum probatur Quintus modus. Nam iste syllogismus est bonus Aliquis homo de necessitate nou es Deus: Omnis homo de necessitate β natura inrelieisualis ergo Alii qua natura intellectualis de neces itare nou es Deus. Ita si haec sit vera , Aliquis homo de necestate non ea Deus, sit ille homo Au tune Alae necessitate non est Deus, αδ de
necessi: ate est natura intellectualis quia omnis hamo de necessitate est natura intellectualis per minorema nunc autem sequitur, A de necesse
states alea Deus: A de necesuale est na ura intellectualia ergo Aliqua natura intelli Aualis de necessua: non est Deus Si autem major sumatur in sensu conatipsit,& minor in sensu iugo, non sequitur conclusio in sensu diviso, nec in sinu composito. Non enim sequitur, Omne falsμm esse falsis est necessariama liquo Diasum de nece itate ' illa propositio Tu sedes ergo illa proposivio tu sedes de necessitata est falsa. Nec etiam sequitur igitur istam propostionem esse salsam .necessarians. Si autem major timani in senti diviso, & iii inor in sensu composite, semper sequitur conclusi in sensu diviso, non in sensi composito. Quod enim illa in sensu diviso sequitur, patet ueri ita minor convertitur in illim de inesse, ex qua cum majore sequitur conclusio de necessario in sensu diviso. &n0n insensu compositorques enim illa sequi uir in sensu diviso inser ii, ostendetur. Haec dict1 sunt' iemadmodum ad illos medo oui reducuntur e 'conversionem me istis potest faciliter sciri , quid dicendum est de aliis modis qui non reducuntur sc.
A P. XXIII. De selogismis ex propositiombus de possibili prissa β.
Post uniformem mo um generationis syllogi morum de necessario,
dicendum est de uniformi generatione syllonismorum de possibili: de accipio hic , os ibile , pro possibili quod est commune omni prHpositioni, quae non est impossibilis. Et est sciendum , quod in omni figura, s accipiantur omnes propo sitiones de ptissibili in sensu composito , vel eis aequivalentes, non valet syllogismus; quia tunc arguitur per istam regulam ui ramis ae
suo: Vibiles coacta si erit ossibilis , quae est salii inde non