장음표시 사용
501쪽
De fallacia equivocationis, ct primo modo ejus.
Istis visis/icendum est de sellaciis in speciali AE primo de qu ro
cation Circa quam primo videndum cst quid est aequivocatio. Secundo videndum est de forma modo respondendi et parat
'sinum aequivocationis. Tertio quot mcdis dicitur es fit quia
Circa pr mum est stiendum,quod qui vacatio est diversa :gnificae
tio alicujus termini posti in oratione ita uod secundum aliquos causa non existentiae est diver'tas fgnificationis:bid istud non est benedictu, qui non semper ubi est aequivocatio, ibi est d versias significationi , quia bene potest esse aequivocatio in pure univo . Sicut ista propositio. Homo est nomen est .stinguenda penes aequivocationcm etiam silice nomen , Homo , non 'niscaret nisi unum , nec Froprie , nec improprie tamen hie non est diversa significatio. Et ideo dicendum est quia aequivocatio et gis proprie definitur sic. iEquivocatio est toris vocatio sub eadem voce , sub eodem syno. Et 'Ocatio non accipitur hie pro significatione tantum , sed etiam pro Iuppositione, vel pro aliqua positione is debet intelligi quod si multerum vocatio praedicto modo vel quod denotatur seri multorum vocatio, vel non seri quia non semper quando est aequivocatio stat ibi terminus pro diaversis; scd aliquando denotatur sare pro diverss. Verbi gratia. Si dicam sic Homo est species, illa est distinguenda, quia ille terminus, Homo, potest stare pro multis scilicet pro intentione animae,
Scd si dicas sic, Homo albus non fuit homo, post quod nunquam sui homo a bus, subjectum non stat pro multis scilicet pro illis quae fuerunt albi, vel pro iis qui sunt albi, quia nunquam suit aliquis talis.
Dicendum, quc licet nunquam fuerit aliquis talis, tamen denotatur stare pro talibus in illa negativa tum albus non fuit, pro talibus saltem sub disjunctione. Sciendum est tamen quod stare pro diversis non facit aenui vocationem essed stare pro diversis, ita ouod pro uno nun pro altero, facit aequivocationem. Sicut in ista, Omnis h6m est animal, b hamo, stat pro diversis, tunc non est aequivocatio: sed in ista, Homo est species, potest stare pro diversis, quia potest stare pro intentione is pro homine extra , ita scilicet quod aliquis utat hac voce pro uno &non pro alio. Ex hoc patet, quod causa apparentiae vijus fallaciae , est identitas vocis vel signi. Et causa non e istentiae est ulus diver quia scilicet contingit ea uti illo modo, vel sis modet Circa
502쪽
Circa secundum est se ei diim, ouod forma respondendi ad talem ipcrat ismum debet esse ista, cilicet quod ruposita aliqua oratione vel propositione in qua ponitur una dictio qua comitati sic diversiar de uti, illa est d. stingienda, eo quod conting. uti tali dicti ine sic, es sicci clic respondendum est concedendo argum in una , vel negWdo , vel in uno sensu concedendi, δέ in alio negando, vel negando , vel concedendo in utroque. Circa tertium est sciendum qito tres ponuntur, di aeqv vocati n s. Primus est quando aliqua dicti ill aequivoca a casu. Vocauir autem aerat vocum a cas , quando dictio arque primo, non semper quidem a que primo tempore v. intentione , liliaribus impositionibus,
vel una aequivalenti pluribus, imponitur ad significandum. ita scilicet quod in impositione imponitur ad signis cadum ac si non esset prius imposita sicut contingit quando eadem dictio est eadem in diversis id omatibus sicut Luc d. ii , me , est Latinumis Anglicum, idco est a qui vocum a casu Pita etiam est in iidem dictioitibus ejusdem id. d.
Et est sciendum,quod non solum dictio quae propr e liquid significat,
cujusmodo est dictio atto0rematica , s d etiam dicti qui nihil proprie per se significat, sed tantum consen:scat, cujul modi sunt dictiones synca tegarematicae, possunt esse V quivoce icti patebit de adverbiis, conjunctionibus , ciliis signis. Secundo notandum est, quod quaelibet oratio in qua ponitur talis dictio aequivoca semper de v rtate sermonis est distinguenda, eo ti potest accipi sic, es sic hoc sive sit in uno scribu vera, cilio sent falsa , vel in utraque sensu vera , ve in utroque falsa tamen at quando disputantes possunt arctare illos ad trium se illam is ad ce tam significationem , de tune non est distinguenda. Potest autem Iid fieri vel per consuetudinem , vel et certam ordinaticnem incrcos. Potest etiam huc fieri per additioncm licujus, scut si opponens dicat , Vol quod quando addo huic dictioni inis A quod stat praecise pro animali latrabili, tunc s opponens proponat istam, Minnis canis A est latrabilis, non est distinguenda : Si autem proponat . istam, Omnis canis est latrabilis, illa est distinguenda. Potest etiaam fieri sine tali additione, sicut si opponens dicat sic, volo in tota ista disputat.one capere praecise hoe nomen, caetis, pro latrabili animali tunc quandocunque in ista dis tutatione propon tu proposito in qua ponitur haec dictio inis , nulla talis est distinguenda E si quant nur an talis propositio distinguenda sit, ra vel salsa. Ἀ-cendum quid vocavdo verus, omne illud quod est syniam ulmrdinis tum verae propolitioni in aetnt', talis pr postio est distinguenda, si1-brat unum sensum verum, Malium allium et vel ipsa est tam vera luam salia, quia scilicctsbi correspondet tam vera propositio quam
falsa in mente, idio talis propositio est distinguenda. Vocando au
503쪽
tem verum, illud cui proprie iraecise corresponet una propositio vera in m me&non falsa, sic accipiendo litic vocabulum , talis propositio nec est vera , nec est falsa. Et ideo quod aliquando dixi eademur politio est vera salsa , necessaria Mim stibilis &aliquando quode; dem propositio non est sera, falsa aequivoce accepi verum defa sum in unu loco in alio, quam a qui vocatiotiem tunc intellexi quamvis non expresserim, sicut nec scribentes aliquando exprimunt aequiv cationes quas advertunt in dictis suis. Penes istum primum modum peccant talia argumenta , Omnis canis
est animati sydus caeleste est canis, ergo Syaus caeleste est animal. Nam tam maja quam minor est distinguenda , eo quod F canis in utroque potest stare pro cane latrabili, c tune valet syllogismus, eminor est salia , ista scilicet. Sydus caeleste est canis. Vel potest sta- re tam in majore quam in min6re pro sydere caelesti. Et tunc etiam valet syllogismus , sed major est falsa, quia tune sequeretur quod sydus
caeleste curreret. Vel potest itare i cavis, in majore pro animali latrabili, in minore pro sydere caelesti & tunc consequentia non a Iet, sed es fallacia et avocationis, quia i canis aequivoce accipitur in majore Minore. similiter talis consequentia peccat contra sallaciam aequivocationis, Omnis canis est animal, ergo Sydus caeleste est animal. Nam ista, Onan s canis est animal, distinguenda est, eo quod lycaars potest stare pro animali latrabilio, tunc non valet consequentia , quia arguitura termino stante pro alio significato quam pro illo pro quo stat in ante cidente , sicut manifeste patet. Si autem ly caius stat pro ludire cri testi in antecedente, tunc est bona consequentia , quia arguitur a te mino stante pro uno significato ad terminum stantem pro eodem signisi 'cato: c illa consequentia est bona, sed antecedens elisalsum. Et iste modus dlbet observari in respondendo ad quodcunque argumentum in
quo ponitur propositio quae est distinguenda penes quamcunque sal
Penes istiam modum peccant etiam tales paralogismi, Tantum acinest in vase color est in vase, ergo color est aqua. Nam 9 in dixe simide aequivoce accipitur uno modo potest accipi ut denotet aliquid esse in re aliqua leui locatum dicitur esse in loco, Te major est vera, aliter accipitur in minore, ut scilicet denotetur aliquid esse in alio ut accidens in subjecto.Et sicut aceidit aeqv. vocatio propter hanc dictionem, et, ita frequenter accidit aequivocatio propter alias dicti ne syncategorematicas quando autem hoc contingit scitarier usumta exercitium in diversis scientiis.
504쪽
De secundo modo fallacia qui vocationis.
CIrca s.cuodam modum est stiendum , quod tune est secundu me.
duc, quando eadem dictio primoin principaliter imponitur ad significandum es consignificandum aliquid Vel aliqua, Iecu dari propter aliquam attributionem alterius rei ad primum significatum imponitur ad signifisiandum aliud vel alia ita quod in aliquibus propositionibus utimur hoc vocabillo pro illo pro quo primo erat institutum, ε non omnibus. Sicut est de isto nomine, bais , quod primo erat institutum ad significandum animalia rationalia de secundo, propter smilitudinem statuae ad hominem , utimur hoc nomine, homo , pro statua in pluribus propositionibus tacd in talibus,momo depingitur, Homo est aureus, vel argenteus, quando statua fit ex auro vel a gento. In multis autem propositionibus non utimur illo vocabulo proiali secundario significato, sicus in talibus, Homo currit, Homo est animal, sic de consimilibus, sed tantum pro primario senificato. Ex hoe oritur una regula talis, quod Nunquam propositio est distinguenda penes secundum modum aequivocationis, nil quando illud vocabilium quod potest sic aequivoce accipi comparatur alicui verifica-b li de secundari vel pro secundario significato, vel pro aliquo simili. Et ideo ista est dili inguenda, homo depingitur; sed non ista, homo currit, nec ista, homo est animal& nc de singulis. Et ratio hujus est, quia semper terminus communis ubicunque ponitur potest stare pro suo primariis niscato, sed non semper pro secundario sed tam.
tum in propopostione ubi comparatur alicui sibi simili scilicet primatio significast suo , adeo tantum talis proposito est distinguenda penesstcundum modum aequivocationis. Et si quaeratur ratio & causa hujus. Dicendum, quod principalis ratio & causa est voluntas utentiam δε ideo placeret utentibus posset utraque distingui , hoc lataei non habet usus. Penes istum secundum modum peccant tales discursus, quicquid currit habet pedes, qua currit, ergo Aqua liabet pedes. Omnis homo est animal rationale, Imago est homo, ereo, erc. Petra erat Christus, ergo Aliquod irrationale erat Christus urina est sana erin urina est Antiamat. Et universaliter quando aliqua dictio potest summi metaphorice transumptives, potest causare talem fallaciam aequivocationis. Sicut est in talibus, Subjectum scientia est materia scientiae, ergo Scien: iagomponitur ex materia forma antecedens illius censequentiae est distinguendum, eo quod hoc nomen materia, potest accipi proprie,
ἐς sic est haec salsa, subjectum est mat ria scietitiae vel potest ac-
505쪽
cipi metaphorice Mimproprit,in sic consenuenti a non valer. Similiter' ista, Figura est orna aeris, ergo Es rigura distinguuntur realiter; nam sonia a pnest accipi prcprie , te antecedens est falsum vel , est accipi tu proprie sic non est bona consecluentia. Similiter est hic Statua componitur ex aere iugura, ergo vis figura distinguuntur realiter. Nam compa ii potest accipi proprie sic antecedens est falsum vel metaphorices improprie is se consequentia non valet. Et sicut est de istis, ita est de multis aliis , quia vix est aliqua dictio multum ustata , quin aliquando accipiatur impropries metaphorices: ideo summe necessaritim est inspicienti dicta aut horum scire quando ac cip untur vocabula proprie, quando inproprie , quia aliter quis faciliter decipitur. Et propter hoc scriptores veteres qui tam profunditate stientiae cuam splendore eloquentiae pollebant , necesse fuit eis propter ornatum et quentiae per diversa vocabulais varias di istic numin orationii sermas suam intentionem exprimere, illas voces frequenter a proprii signif-catione ad impropriam iram erres cujus transuiriptionis xlocutionis metaphhricae Gr1mmatici diversas species in authoribus usitatas tradunt; quarum aliqua fiunt quando dictio transfertur a propria significationes impropriam, sic istae deserviunt secundo modo aequivocationis. Aliquae autem acco dunt ex hoc quod una oratio transfertur a significatione propria sim propriam, Mistae deserviunt fallaciae amphibologiae. De quarum aliquibus est nunc breviter transcurrendum. Unde una transtitio est iniando nomen totius ponitur pro nomine partis vel e converso, sicut i d. catur, Hoc corpus est Socrates, demonstrandu cadaver qu H fuit nis Socratis. Alia est quando unum contrariurum ponitur pro reliquo. Alia est quando ponitur causa pro cau-1ato vel e contra. lianduque autem continens pro contento ponitur a vel e contra. Myandoque autem nomen inventoris pro nomine inventi vel e conver h. Et quandoque nomen unius speciei A nomine alterius speciei, ratione alicuous proprietatis diavenientis indiv duis utriusque speciei Quando lue ponitur nomen tenapitis pro effectu
temporis me contra. Et quandoque nomen materiati pro nomine materiae Me contra. Et quandoque nomen antecedentis pro nomine
consequentis. Et quandoque nomen eiscientis pro nomine effectus; e contra. Et quandoque Verbum unius temporis pro verbo alterius temporis. Et quand0que singulare pro plurali , econtra. Et quandoque proprietas animalis attribuitur non animali , econtra. Et quandoque una propositio ponitur pro alia. Et quandoque dictio unius partis orationis ponitur proci ctione alterius partis orationis. Ist , modis, multis aliis possunt dictiones a propria significatione transferri ad impropriana cujus translationis Grammatici diversas d
cent species, inter quas connumerantur istae, cathaterum, metaphora,
506쪽
quarum notitia in Grammatices, quae aliis scientiis subministrat, e secte tradita est, quam omni volenti studere in libris Authorum Minsacra Scriptura puto multum necessariam, sine qua frequenter accidit
error pervertendo intentionen scribentium. Et nota quod aequivocum,
juxta secundum modum vocatur a Boeti AEqui vocum a consilio.
De tertio Modo fallacia aeqvi vocatiense
C Irca tertium modum aequivocati s est sciendum , quod tune tersus medus, non quando aliqua dictio accip tu pro diversis significatis , sed ex hoc solum quod alicui eomparatur, quod non plus pertinet ad primum fgnificatum quam ad secundarium. Et est iste mcdus accipiendi , non ex hoc quod vox potest significare diversa, scut tintingit in duobus primis modis ; sed ex hoc'uta eadem vox potest supponere pro diversis Mideo pro isto modo dantur divit aeregulae quitiis potest cognsiti.
Est autem una regula talis, quod Qtiando usum extremum propositionis est nomen primae intentionis non simplum cum signo universali vel particulari, aliud extremum est nomen secunda intentionis , illa oratio est distinguenda penes tertium modum aequivocationis eo quod nomen primae intentionis potest Lipponere smpliciter, vel personaliter resecundum hoc potest accidere sallacia aequivocationis. Et secundum istum modum peccant talia sophismata, Attributa non sunt idem essentiae
divinae, Sapientia est attributum, similiter iustitia est attributum, ergo Sapientia Diustitia non sunt idem essentiae divina Respondeo, ista oratio est distinguenda, Sapientia est attributum, eo quod sapientia potest supponere simpliciter, vel personaliter. Si primo
modo tune est fallacia aequivocationis , quia in antecedente accipitur simpliciter , in conclusione personaliter, ter consequens aequivoce. Si secundo modo supponat , minor est salsa, quia tunc non denotatue quod ille ccnceptus qui attribuitur: eoncluditur de Deo sit attributun a sed quod illa res quam fgnificat talis conceptus est attributum, quod est salsum et quia non plus est illa re, quae est sapientia attributum, quam illa res quae est smntia divinaris per consequens accipiendo terminoa personaliter xsignificative non plus est haec vera , Sapientia est attributum, quam ista, Essentia est attributum accipiendo tamen terminos simpliciter ωpro intentionibus animae est una vera, & alia falsa.
Similiter accidit hic unum est passio entis, unum est idem realiter eum ente , ergo Idem est passio sui ipsius. Et simillic hic Rationale dc bomo sunt idem realitcr Scd rationale est differentia lom est species ergo Species ia sua differentia sunt idem realiter. Simili tex
507쪽
hic, Homo risibile sunt idem realiter Sed risibile est passio hon nisi h κo est subjectum ergo Passio Iuum subjectum sunt idem realiter.
Responsio ad omnia ista argumenta patet. Nam istae propas iones,unum cst passis entis, Rationale est disteremia hominis , Risibile est passio hominis,&exterae tales, non sunt verae nisi subjectis supponentibus sim pliciter. Ali. autem premissae non sunt Verre nisi eisdem terminis a
ceptis crAnaliter ris ideo manifestum quod in illis est sallacia aequiv
Similiter est hic Homos animal rationale sunt idem realiter, Hemo& animal rationale differunt ratione, ergo Aliqua quae differunt ratione sunt idem realiter. Similiter est hic, Essentia sapientia differunt, tione, quia sunt distincti conceptus, Sapientia cestentia sum idem realiter, ergo Aliqua quae sunt idem realiter differunt ratione. Similiter hic, Homno animal rationale sunt idem realiter: Homo & animal rationale sunt definitio & definitum, O c. Similiter hic, Homo xanimal sunt eadem res: Homo est species, Animal est genus ergo species genus. c. unde in istisi in infinitis consimilibus non possunt aliquae propositiones esse verae nisi terminis sumptis simpliciter , Maliae non poliunt esse verae nisi ei dem terminis sumptis personaliter ita patet iod si propositiones sint verae termini accipiuntur aequivoci; lex
consequens nullam inferunt conclusiqnem.
Alia regula est,quando unum extremum est nomen primae impositionis, aliud est nomen secundae impositionis, si nomen primae impostionis non sumatur cum gno universali vel particulari , illa propositio est distinguond.; eo quod nomen primae impositionis potest accipi personaliter vel materialiter. Sicut ista est distin uenda, Homo estis men, eo quod i homo , potest accipi personaliter ωsignificative, tunc est falsa vel materialiter scilicet pro ista vece, e sic est vera. Et sc solvuntur talia sophismata, Deus meitas sunt idem realiter, sed Deus est concretum,is Deitas abstractum , ergo Concretum & abstra- ct im sunt idem realiter. Respondeo, ista est distinguenda, Deus & Deitas sunt concretum abstractum, eo quod isti termini, Dem, ieitas, possunt supponerematcrialiter, sc est vera; se accipiuntur aequivoce in ma)creae in minure, per consequens nullam inferunt conclusionem : Vel illi termini possunt supponere personaliter, S tunc est ista falsa, Deus&Deitas Lia concretumi abstractum. Eodein modo fallit hoc arguis mentum, Homois risibile sunt idem realiter, Homo dorisbile bini convertibilia, ergo, c. & eodem modo est Alrendum. Alia regula potest dari, Quando nomen primae intentionis comparatur alicui nomini communi praecise intentionibus an marin nominibus
se lidi imptistionis, illa propositio est distinguenda, eo cuod nomen potest supponere personaliter, vel simpliciter vel materialiter scut
Falat in aliquibus praedictis exemplis , di illa exempla sunt tantum ad-
508쪽
ducta gratia exempli, Et talia nomina communia praeci hactentionibus anima in nominisus secundae impulitionis sunt ista, universales, commmune, praedicabile, subjicibile, nomen, & hujusmodi multa. Est etiam sciendum quod praecedentes regulae , non sunt tantum intelligendae denominibus, sed etiam de omni parte orationis. Quarta regula est, quod Quando terminus communis supponens personaliter subjicitur respectu verbi de praeterito, illairc postio est distinguenda, eo quod terminus subjectus potest lupponere pro iis quae sunt, vel pro iis ouae fuerunt. Sicut aaec est distinguenda, Aliquis puer suit senex, eo quod F puer , potest supponere pro eo qui est puer, vel pro eo qui sui puer. Primo modo aequivalet isti, Aliquis qui est puer fuit senex,& sic est falsa: Secuado modo aequivalet isti, Aliquis qui uit ecfuit senex, haec est vora. Et per istam distinctionem solvuntur talia sophismata, Aliquod album fuit Socrates, ergo Socratea ibit almbum, quia si subjectum antecedentis suppini pro iis quae sunt, c0ns quentia non valet: si pro iis quae fuerunt, est bona consequentia. Quinta risula est, suos iando terminus communis supponens personaliter sublicitur retpectu verbi de futuro , Illa propositio est distinguenda penes tertium modum aequivocationis, eo quod subjectum p test supponere pro iis quae sunt, vestro iis quae erum. Sexta regula est, quod Quando terminus communis lapsorens per sonaliter subjicitur respectu verbi de possibili vel de contingenti, Illa oratio est distinguenda, eo quod termipus subjectus potest stare pro iis quae sunt, vel pro iis quae contingunt esse. Alia regula, quod Quando eadem dictio potest esse ὀ v:rsorum C
stuta, generum, vel numerorum, vel aliorum accidentium grammatic
lium, illa oratio est dist nguenda penes tertium mcdum aequivocEt nis, sicut ista, Isti assi sunt Episcopi, 9 Episcopi, potest esse nnminativica is vel genitivi casus. Veruntamen in tali syllogismo potest frequenteras ignari primus modus aequivocationis. Sed itando hujus habeat fieri Squando non propter brevitatem smitto. Et nota quod iste tertius modus aequivocationis potia reperiri in propositione mentali, cuamvis duo primi modi non habeant locum nisi in signis ad placitum institutis. Unde ista propositio mentalis,Homo est species, di tinguitur pro e quia
subjectrum potest supponere significative, vel pro seipsi di sic de alii . CAP.
509쪽
C A P. V. Se Dracia amphibologia ct primo mori eius.
Post fallaciam aequivocationis sequitur fallacia Amphibologia.
Circa quam primo est sciendum, quod sicut fallacia aequivocationis accidit ex hoc quod aliqua diadi potest diveis mode accipi ita salticia ampli beluatae accidit ex hoc'ucd siqua oratio potest diversim de accipi cibi ue hoc quod aliqua dictio potest diversimcde accipi ita quod sicut tota dictio est multiplic, ita tota oratio est multiplex. Secundo sciendum quod sicut aequivocationis tres sunt modi, ita etiam amphibologiae. . Primus est quando oratio aeque primo Maeque proprie per se posita potest habere plures sensus. Quam do autem hoc contingit pro diversis casibus d versae sunt regula dandae. Vna est talis, Qualido aliqua ejusdem casus praecedet verbum quod potest regere casum utrumque, inter illa ponitur aliquod verbum i finitivi modi, illa oratio est ambigua potest habere diverib senius. Sicut hic, Audio Graeco vicisse Romanos, Nam unus sensus est, Audiis quod Romani icerunt Graecos N alius est iste , quod Graeci vicerunt Romanos. Et ideo quando potest esse unius cauis N alterius non est amphibologia, sicut dicunt aliqui, sed aequivocatio et sed in tali casu
suando dictio in omni sensu est,jusdem casus est amphibologia, sicut χὶ exemplo proposito. Alia regula est, quod oratio in qua ponitur ablativus casus absolutus est multiplex secundum amphibologiam , quia talis oratio potest aequi . pollere conditionali,temporali,vel causali. Sicut est ista,Nullo currente rescunt tibi cornua in stomes unus sensus est, Si nullus currat cre eunt tibi cornua in fronte. Alius sensus est, quia nullus currit creucunt tibi cornua in fronte. Tertius sensus est iste, dum nullus currit erescunt tibi cornua in fronte: quaelibet illarum est salsa S militer ista est distin uenda, Nullo homine existente homo non est animal unus sensus est iste, Si nullus homo existit, nullus homo sit anim=l; aste sensus est verus. Alius sensus est, Quia nullus homo existit, Nullus homo in animal; iste sensus est salsus. Tertius sensus est Dum nullus homo existit,homo non est animal,quissimiliter est falsus. Et nota Quod eadem regula est, quando ponitur gerundium cum aliqua propositione, sicut hic, Neutrum oculum habendo tu potes, dere. Ista enim habet istos sensus, Si neutrum oculum habes potes videre, Quia neutrum oculum habes potes videre, Dum neutrum oculum habes potes videre. Alius sensis est iste, Quamvis neutrum oculum habcstu tit videres: hoc est dictu, ista duae stant simul Nullum oculum
habes, Ra vides. Ex isto patet , quod talc consequentiae non
510쪽
tem, si non currente crescunt tibi cornua in fronte, Ili' ne currente, sic de aliis, ergo Nullo currente restrint isti m octiit; in non habet do potes, deres, astum oculum non hab .ndo, c. ergo Nullum oculum habendo, c. quia sicut hypotheticae n. n cssunt sc ii duci ita nec tales aequivalentes hypotheticis pusunt sc infici. iide sicut non secuitur, Si iste homo currit non crescunt c0rnua in fronte, Si iste homo currit, c. erso Si nullus homo currit, c. sic non equitur,
Et non currente reicunt tibi corruia in frontes, clito iacia currente,
sic de singulis ergo Nullo currente, e c. S eodem modula cendum Et de consimilibus. Aliarcgula est. Quando dictum exclusivae accipitur cum mcdo, illi oratio est distinguenda , eo quod potest denotare modum verisicari de anta exclusiva , vel de praejacente4 de nullo alio in primo ci ct in exclusiva deservit primo subjecto praejacentis. In secundo sensus
sit exclusionem circa totam praejacentem. Sicut ista est distinguinea secundum ampliabologiam , Tantum hon inem csse So rare nisi verum. In primo sensu denotatur u d iis c sit vera, Tantum homo est Socrates, iste sensus est verus in ecundu quod haec dictio , tantum, exercet exclusionem circa istam totam propositioncm , Homo est Socratess
denotatur quod luc propositio sit vera tuli alia. Q Iarta regula est ista, quod quando accipitur modus cum dicto, illa oratio est distinguenda , eo quod pote: dcnotare, dum con et eretoti propositioni cujus est dictum:vel propust uni de inesse in qua lupponit pronomen demonstrativum vel nomen proprium sicujus pro illo pro quo supponit subjectum , respectu ejusdem praedicati mediante haec verisuo est, de praesenti. Sicut ista est distinguenda secundum amphibolo. giam, Contingit tacentem loqui, unus sensus est iste, Haec est contingens Tacens loquitur,4 iste sensus est falsus alius sensus est iste Iiqua at s est centingens, Iste loquitur , demotas rando aliquem qui
Intelligendum est quod tales propostione , de quibiis dantur dure,
.sulae immediate praecedentes, communiter d stinguuntur sicui dum con
posivia um4 divisiouem , qua distinctione frequenter usus una loquende iis cum hoc tamen stat quod ssunt distingui secundum amplit-bulogiam in mihi videtur quod facilius est distinguere eas secundum amphibologiam quam secundunt compositioncm de divisionem, quia a
multis non potest videri quomcdo in talibus propter solam punctuati nem divertam, retentis eisdem dictionibus & eodem ordine, diversis nsus correspondent. Sed si tales ordinationes distinguantur secundum amphibologiam, faciliter sensus comprelienduntur strvata arte Boetii in libro divisimum in assignatione orationum ambiguarum , quia talis asSignatio facienda est per additicnem , vel per Dinutionem, ut
per divisunem , aut per aliquam traia' mutat onem. Et iste nodux
seriandus est in talibus prosostionibus ut propusta illa propositi'ne