장음표시 사용
521쪽
TErtius modus amphibologiae est, quando oratio per se piolata tantuli1bet unum sentim , et ex huc' iud conjungitur atreri orationi putes habere plures sensus. Vel propter protervos potest dici,cuod tertius modus amphibologiae est, quando oratio per se prolata caret aliquo sensu, quem tamen habere potest ei adjunctione ipsius ad aliam oratiunem. Sicut ista, scit saeculum, non hine nisi unum sensum, scilicet quod Suculum scit aliquida et tamen si praeponatur isti propositioni ista propositio, Plato videt Socratem , ut dicatur sic Plato videt Socratem et scit saeculum , potest habere alium sensum , istum scilicet Iura habe scientiam de suculo. Est autem ciendum quod iste modus frequenter contingit in oratione
an otia ponitur pronomen relativum aliquando enim pronomen pontum
in una oratione sine adjunctione alterius orationis , non potest esse pronomen demonstrativum. Si tamen aliqtia oratio praecedat o est esse reis Iat vitrii , sicut est de isto pronomine, ble. lnde ista non est distina
guenda secundum amphibolagiam, ista salvavit sed sit ista propositio
praecedat, alter damnavit, et dicatur sic. Mulier damnaVit et illa se vav.t, diu ineuenda est, ex eo qu0d potest esse relatis perso talis vel sim plex secundum modum loquendi Grammaticorum, Hoc est dictu , eo Quod potest reserre antecedens pro eodem numero, vel pro eadem specie. In urina sensu cu falsa, et in secundo vera Est autem sciendum, quod potest contingere talis multiplicitas ex tali relatione, eo quod potest referre pru eodem numero, vel pro eadem specie aliquando autem relatio potest reserti ad significationem, aliquando ad vocena tantum. Et penesi tum ni tum pollunt distingui istae orationes, Humo albus est homo, e Ille ratione .ffert ab homine: nam si relatio referatur ad vocem vel ad conceptum vera est; si ad rem significatam salsa est. Et sicut tales propositiones ubi ponitur hoc resativum . ille , possunt distin qui, ita propssitiones multa in quibus punitur hoc telativum, M, possint distingui utrum autetia ista distinctio sit penes aequivocationem xe penes amphiboloiiam, et si penes amphibologiam , penes quemmiaum sunt distinguendae, causa brevitatis omitto discutere prolixeis Hre tamen suffetat scire pro nunc, quod tales sunt distinguendar, Aliquacu differunt r)tione sunt idem realiter. Unus sensus est istes, Aliqua differunt ratione et illa adem numero sunt idem realiter, et iste sensus est salsus nam quae differunt ratione sunt diversa des nibilia, vel sunt diversae rationes; sed nec diversae rationes, nec diversa desia bilia sunt eadem res, ne una res. Alius cnsus est istes, Aliqua differunt ratione,
522쪽
tamen de illis significative sumptis praedicatur esse idem realit cr, vel illud quod importatur per utrumque Vel pro quo supponit utrumque est idem realiter o ita fit relatio ad rem non ad signum. Sed in ista , Aliqua sunt idem realiter quae dist runt rati dire, sub illo sensu sub quo est vera fit relatio ad voces vel ad igna et sicut in tali propsitione , Dat Deus aureolam quae dicitur ab auro. Sic cssunt tales distingui, emo est musicus qucd dicitur a musca. Et sicut tales possunt distingui ubi ponitur hoc relativum, qai , sic etiam possunt propositiones distingui ubi in secunda oratione non ponitur pronomen demonstrativum , sed subintelligitur, scilicet tales, H moalbas homo sunt idem realiter ωd is sunt ratione , S , Homo de musicum sunt distincta ratione & sunt idem realiter , Ensis unum sunt idem realiterin disserunt ratione, subjectum d proprium ut tu num numeri differunt ratione. Intellectus, voluntas sunt idem realiter Histerunt ratione in multae consimiles distinguendae sunt secundum amphibulogiam. Et univeis aliter omnis oratio, de qua diversi diversos capiunt sensus, quae diversitas sensuum non oritur praecise ex una dictisne apposita in una oratione, nec ex divcrsa uni uatione eatimdem dictionum sub eodem ordine, nec diverso accentu,
distinguenda est penes amphibologiam: hoc penes primum modum,
Et si dicatur quod ista multiplicitas in ista oratione Socrate in Sotrates albus sunt idem realiter Willa d iserunt ratione, oritur ex Iaac dicitione, it c ergo hi est aequiuscuis. Similiter multiplic ras istius orationis, Aliqua quae sunt idem realiter distinguuntur ratio
ne, oritur ex dictione, Vae, ergo hic est aequivocatio,' non ampli ibologia. Dicendum quod non est magna cura pro nunc , sive assignatur ibi aequivocatio, sive amphibologia quia serte potest ibi esse tam aequivocatio quam amphibologi , nec est inconveniens quod fallaciae istae concurrant unde in prima est amphibologia, pro tanto quia ibi non est multiplicitas, nisi quia una oratio conjungitur alteri. In secunda est amphibologia, ex hoc quod oritur diversitas en mina x eo, quod eadem oratio diverin orationibus exprimi potest quis vis illud non uisciat ad multiplicitatem amphibologiae. Potest tamen dici quod in talibus est secundus modus amphibologiae, quia proprie per ta-Ies orationes importatur, quod illa eadem dc non alia quae differunt ratione sunt una res et hoc est impossibile improprie aut importat ut per hoc, quod illa eadem quae habent distinctas definitiones verificantur de eodem pro eodem monetamen pro se, sed pro illo quod gn f-cant sicut isti termini, album, et masicum , habent diveras definitiones exprimentes quid nominis et tamen significant eundem hominem , et supponunt pro eodem homine, sic dicendo , Album est
musicum. Et ita illa quae distinguuntur ratione sunt termini sed illud quod est id et realiter est res importata per terminum: circa non
523쪽
est aliud diceres, quam qu6d gna sunt distincta , Igniscatum ea
A P. VIII. De faliaci composivismi dissionis.
Pol haec dicendum est de compositio e R divisi e conjunctim.
Et est primo sciendum, quod tunc est aliqua oratio multiplics cui idum comtasti nemi divisionem , quandyalioua oratio prolata Vel scripta propter solam d versam punctuaticinem dictionum potest lν bere diveritis sensus. Sicut ista oratio lic prolata, Quicquid vivit semperest, si punctuaretur sc, Quicquid vivit semper est, habet unum sensum: s autem punctuetur sic, Quicquid vixit, semper est, habet alium sensum. Ita quod causa apparentiae istius sallacia est, identitas earundem dictionum in or uione composita divisa. Causa non existcntiae est diversitas punctuationis.
Istius autem fallacia sunt duo modi principales. Primus est, quando tota oratio, sive sit composita, sive divisa, remanet in utroque senili cate turica vel lix pothetica Secundus modus est, quando sensus compo- ficus est propositio categorica, sensus divisionis est propositio hypothetica. Et secundiu hoc posset poni distinctio inter compositionem di divisionem et ut lilae orationes dicantur multiplices lecundum compo tioaem, cuando urerque sensus est, oposti catestorica, vel uterque est prop/stio hypothetica: Illae aurem dicuntur multiplices secundum duet posse x, quando unus sensu caepropositio categorica, reliquus est propolitio hypothetica utrum tamen isto modo sit accipienda distinctio istarum allaciarum non mulcum curo , quia hoc scire non reputo multum utile specialibus scientiis quamvis noeitia distinguendi tales
orationes magnam habeat ii tilitatem.
Iuxta primum modum sunt tales orationes multiplices, quas ponit Philosophus in libro Eleacbarum. Possibile est sedentem ambulare, Postibile est non cribentem scribere. Nam si proferantur sic, oisibile est sedentem ambulare , Postibile est non scribentem scribere, venae sunt, quia tunc denotatur per eas, quod Ille qui est modo sedens potest nunc vel postea ambulares, cille qui est nunc non scribens p test nunc vel ptiste scribere is sic sunt verae. Aliter possim proferri sic, Possibile est sedentem ambulares, Posssibile est non scribentem scribere is tunc sunt salsae: tunc denotatur quod possibile est quod non scribens nunc, runc cribat,in quod sedens nunc, nunc ambulet. sie sunt falsae.
Et eodem modo possimi distingui omnes propositiones in quibus ponitur aliquis modas cum dicto propositionis quamvis etiam possimi disti iacui secundum amphibologiam: videtur mihi quod manifestio.
524쪽
se apertius possunt distingui in lingua Latina secundum ampli bologiam;
quam is sorte in diomate Aristotelis, vel in lingua Graeca, manis stinet sit talis multiplicitas talium orationum penes o mystionem & divisonem, quam penes amphibologiam sive tamen distinguantur penes unam fallaciam , sue penes aliam, sensus non variantur unde tales crationes sunt sic multiplices , Possibile est suppositium esse assumptum a verbo. Unus sensus est per quem denotatur, quod Aliquid quod nunc est suppositum potest nimc vel postea assum a verbo: loc et verum, quia illa nanira quae modo est natura intellectuat s composita non est
plura supposita, nec ab aliquo supposito sustentata, dc per consequens est suppositum, postea potest as umi, sicut potest ab alio supposito sustentari. Alius sensus est per quem denotatur, quod Postibile est quia aliquid sit simul suppositum Se assumptum a verbo, quod est impuni-biles sicut haec est impossibilis, Aliquod supp6 situm est astu uinptum a
Similiter haec est distinguenda , ossibile est substantiam cita antam non est e quantitatem. Unus tensus est iste, Postibile est quia subst1ntia quanta quando est quanta non sit quantitas, Mille .nsus est falsus. Alius sensus est iste, Possibile est quod illa substantia quae est nunc quanta postea non sit quanta, clite sensus est verus. Similiter ista Et distinguenda, Possibile est istum hominem non esse Deum demonstrando Christum unus sensus est per quem denotatur quod possibile si ii Aliaec sit vera, iste homo non est Christus tunc haec est veras quia haec ei possibilis: Si enim Filius Dei dimitteret naturam vi man m, haec esset vera, Iste homo non est Deus, quia haberet istam causam veritatis veram, Iste non est homo. Alius sensius est, per quem denotatur quod possibile sit quod ille qui nunc est homo postea non sit Deus & hoe est impossibiles; quia filius Dei qui nunc est homo semper Mneces ario erit Deus. Et similiter sunt tales distinguendae, Postibili est creantem non est e Deum, Possibile est praedestinatum damnari, Possibile est praescitum salvari P0sJb le est verum esse impossibile. Sinu-liter , Per se verum est album aedificare, Hominem esse mim est,
cessarium, hujusmodi. in quo sensu sunt verae: in quo sal de putest
Similiter plures orationes distinguendae sunt, exanc quod una dictio potest copulari cum una, vel cum alia ; scut ista , Quod quis scit nunc didicit quia hoc adverbium, nunc potest determinare discit& tune sensus est, cuia nunc scit aliquis, didicit,4 luc et vera, quia aliquando didicit Vel potest determinare hoc verbum , didicis , ut si sensu Quod quis scit, nunc didicit, miste sensus est falctus. Similiter est in istis orationibus quas ponit Philusophul, Egnius ui te servum euntem liberum, Quadrasinta virorum centum reliquit Achillas. Similiter tales quasi nit Philosephus, quamui, non exprimat sic esse distingvcndas, Baculo idisti hunc percusium, oculis vidisti illic percussum. Vi u a S in .
525쪽
S militer ut secquenter orationes in quibus ponitur adjectivum GEsubstantivo distinguendae sunt. Sicut,Iste est bonus sutor, aemonstrando mihim hominem , sit cratio divisa falsa est, quia tunc denotatur quod est bonus kqu6d cst sutor sed si sit composta tunc est vera , quia dens latur quod habet perfecte talem artem uendi. Et quamvis tales distino tantur secundum compositionem & divisionem, tamen mihi, deturq ist pol sunt d stingui penes amplubologiam, sensus non variabuntur. S: infliter talis, Iste est albus nannachus, distinaui potest. In Uno sciret, it notatur, quod est albus ecquod est monachus. In alio sensu denotauir, od est talis proscili0nis. Iuxta ccundum modum sunt orationes distino uendae in quibus pia
nuntur dictione facientcs propositione hvpotheticas inter duos termines: Minin senti crit propositio categorica, Min alio propositio hypollietica xecdem modo distinouuntur quomodo dictum est prius de fallacia amphibdi sit. Unde ista est distinguenda, Quinque sunt duo tria , quia in uno sensu denotatur quod in inque sunt duo, quod Quinque sunt tria: In alio sense denotatur quod Quinque sunt ista, demonstratis duobusae tribus. Similiter ista est distinguenda. Iste potest ferre unum lapidem Malium. In uno sensu denotatur quod stet testserre unum lapidem potest ferre alium , ciste est sensus divisus in alio sinctu denotatur quod ille simul potest ferre unum lapidem& alium lapidem. Et illa propositio est distini tuenda, que est una praemissa in parat g smo quo concludi uir ista conclusio, Quid potest unum solum ferre potest plura serte, quae non est distinguenda secundum compositionem&d: visi nem sed potest distingui secundum amphiboligiam. Quia unus enses potest csse iste, Qui potest erre unum lapidem, quamvis non erat plures lapides , potest tamen serre plures lapides: loe est verum. Altus sensus est iste, Qui potest ferre unum lapidem, ionpli: res, potest serre plures lapidcs: miste sensus est salsus. Et est hie amphibologia, sicut hic, omnis homo est unus solus homo, quia unus sensus est ille, omni, homo est unus homo, S non sunt plures homines qu munus: Mius sensus est, Omnis homo est unus homo ,- nullus homo est plures homines. Similiter est ista distinguenda,Tantum unum
526쪽
CIrca sallaciam accentus est primo sciendum, quod ex lade accidχfallacia accentus , quia eadem vox sub diversis accentibus prolata diversa significat: hoc potet tripliciter conti P re. it no modo, quia ejusdem distionis aliqua syllaba potest liabere diversos accentus. Alio modo, quia eadem dictio putes pronuntiari cum aspi ratione, vel sine aspiratione. Tertio modo, quia eadem vox potest esse dictio, vel oratio. Primus est magis idoneus ad decipiendum in scripto quam in prolatione eo quod talis dictio non scribitur nis uno modo , profertim tamen diversis modis. Et penes istum modum d si intuenda est ista orati, Bonum est justos viros pendere , eo quod media hilaba hujus dictionis, pendere potest corripi vel prc luci. Secundus modus nunquam decipit inscripto, sed tantum in prolationes propter hoc quod in scripto oportet quid aspiratio simpliciter sensibiliter ponatur, vel quod nullo modo ponatur in prolatione autem quandoque non bene nec faciliter discernitur, an dictio prostratur cum aspirati0ne, vel sine aspiratione. Tertius modus potest decipere , tam in scripto . quam in prolatione. Et secundum istum modum est talis orat o distinguendia, Deus secit solia& frondes in vite, quia λυite potest esse una dictio, scilicet adverbium, tunc est salsa, quia signifieat quod Deus facit aliquid coacte vel possunt esse duae dictiones scilicet liaec praepositio, Mablativus casus hujus nominis, vitis o sic est vera Penes istam fallaciam non sunt
magno dissicu itates in scientiis particularibus. Et ideo ista dicta desitu fallacia lassiciant.
A P. X. De fallacia figura dies metis.
Posi sal laetas in dictione juxta qua sunt aliquae erationes multiplices, dicendum est de fallacia Figurae dictio is ouae non oritur ex alicujus orationis multiplicitate, sed magis ex aliouarum orationum
similitudine. Ita quod Fallacia figurae dictionis e t deceptio proveniens ex aliqua simillitudine dictionum ita quod causa apparentie est similitudo dictionis ad 4.ctionem is causa non exiliciniae cu dixersitas sig-
527쪽
nricatorum, vel modorum sign.scandi, vel accidentium grammat ca lium dictiomim. Et accipio hic significata largissime. unde generalis modus solvendi paralogismos, penes istam sallaciam, est ostendere aliquam diversitatem inter significat, modos sigil candi, vel ascidentia dictionum, propter quam non valet argumentum quia ista sallacia semper ex hoc accidit, quod quia aliquis modus arguendi tenet in aliquibus dictionibus , creditur ex hoc quod talis modus arguendi valet inconsinii libus dictionibus 1 in quibus tamention valet, propter hoc, quod illae dictiones diversae, quamvis videantur similes, habent diversa fignificata, arge accipiendo significati, vel diversos modus significandi , vel diversa accidentio Grammaticalia. Verbi gratia, videmus enim quod iste syllogismus est bonus, Omnis substantia corporea est colorata , Capra est substantia corporea, ergo ita quod nulla est variatio inter pra dicatum majorisin praedica tum conclusionis: si propter hoc creditur quod in simili modo arguendi ex aliis terminis non sit aliqua variatio facienda inter praedicatum majorisvi conclusionis , cui si sic arguitur , Omnis substantia cor porea est colorata, Patriarclia est substantia corporea , ergo Patriata cha est colorata, deceptio fiet per fallaciam figurae dictiosis unde generaliter quandocunque est allacia figurae dictionis, contingit invenire mcdum arguendi bonum ex aliis terminis is hoc propter diversitatem accidentium Grammaticalium, vel modorum significandi , ei diversitatem significatorum , accipiendo large significata. Iuxta praedicta possunt accipi tres modi istius fallaciae. Quorum primus est, quando accidit desectus in argitendo propter diversitatem accidentium Grammaticalium diversarum dictionum, vel modorum sanificandi: talis minus arguendi semper vel frequenter Sophisticus ducit ad Bloecismum unde s arguatur sic,Omne animal est coloratum Omnis homo est animal, ergo Omnis homo est coloratum. Dicendum quod est fallacia figurae dictionis,quia ν homo, non est neutrius generis, scut 1 animal ideo non debet inferri ista conclusio, Homo est loratum , sed ista, Homo est coloratus: quod variatio alicujus te mini debet fieri in diversis propositionibus propter variationem acciden tium diversorum terminorum. Similiter potest hic assignari sallacia figurae dictionis, Omne album est corpus, Omnis homo est album, ergo Omnis homo est corpus. Et si dicatur in omni fallacia debet esse apparentia , hic autem nulla est, ergo. Dicendum est, quod non semper requiritur quod in omni sallacia si tanta apparentia quae decipiat sapientes; sed sussicit tanta quae aliquo, simplicices fallere possctita sic est in proposito
Secundus indus principalis istius fallaciae accipitur ex diversitate lan ficatorum diversanam dictionum. Veruntamen aliqua diversitas talis est lassiciens ad istam fallaciam in alio in m μ' troii o i alia non
528쪽
susscit sed ad sciendum in speciali quando sussicit, εἴ quando non lassicit , per Logicam non potest sciri sicut nec per Logicam sciri
potest in peciali de qualibet dictione, an sit aequivoca vel non, sed lire debet sciri per scientias speciales Penes istum modum peccant talia sopiusmata, Calefacere est agere , ergo videre est agere Calestri est pati, ergo Videri est pati. Causa apparentiaristarum consequentiarum sophisticarum est similis terminatio illorum verbirum , calefacere vide re cesseri& videri. Causa non existentiae est diversitas significatorum quia enim l calefacere significat calorem causari a calefaciente in calefacto, ideo creditur quod F videre significat visonem causari a vidente in viso, non in videntea viso causari ideo
consequerela non valet. Similiter tales consequentia non valent, Calefaciens est agens, ergo Videns est agens Calefactum patitur , ergo visum patitur. Et universaliter quando dictiones habent eadem accidentia Grammaticalia xeosdem modos significandi, myropter licequod labent consimiles terminationes .consimiles modos significandi creditur, quod illud commune praedicamentale quod verificatur de uno
veriscetur de reliquo: tamen propter hoc quod significant diversa non est sic, sed est fallacia figurae dictionis. Et accidit frequenter iste modus fallacia figurae dictionis, nando arguitur per Locum a Simili, vel per alium Locum consimile. Puta quia ιν visum est participi u verbi passivi secundia Grammaticos, ideo potesteriai, quod sicut F calefactum, quod est participium verbi passivi, non potest verificari nisi de passi se visum, erificari non posset nisi de passu: talis se credens,in nesciens naturam significatorum c istos terminos, vel nesciens quid vel quomodo significant, decipitur per fallaciam figurae dictionis. Si enim credat, quod sicut I calefactum significat illud quod patitur in quo est calor in recto, millud a quo patitur in obliquo sici vis ignificat illud in quo est, si in re cto, illud a quo est visio in obliquo , decipietur. Et ideo ad istum modum fallaciae figurae dictionis persecte sciendum , necesse est scire
naturam rerum, etiam necesse est scire Grammaticam, per quam scitur
quid vox significat uno modo,in quid fgnificat alio modo. Nee tamen iste modus est ex diverstate modorum significandi aliquarum dictionum, ex hoe scilicet quod una dictio habet unum modum significandi, Malia dictio non habet illum modum significandi sed est ex :versiate significatorum' quia enim diversa, quamvis eisdem mcdis signi eandi, significantur per istum terminum, visum, ier ν caleficium, ide6 est ibi sellacia.
Oportet aut scire quod iste modus non contingit tantum ouando propter consimiles terminationes,in propter consimiles modosigni candi, creditur quod illud quod est cummune uni est commune asteri: scut sic arguendo, Albedo est qualitas, ergo Hirundo est qualitas:
Qualitas differt reallacii substantia, ergo iamitas differt realitera sub
529쪽
substantia 'lusa est taminini genetis , ergo poeta est faena inini gene iis ι sic de aliis. Sed etiam iste modus reperir potest, quando propter naturam rei signiscatae aliquis discursus vel consequentia valet: tamen alio termino posito in praedicto discursu vel consequentia, loco alterius termini ibi positi , non valeret. Vcrbi gratia secundum opinionem A biot h0c est bonum argumentum , Iste dab t bovem col ratum, Ille non habet bovem coloratum, ergo Iste dabit bovem quem non habet tamen sic arguendi, Iste dabit bovem album, iste non habet bovcin album, ergo Dabit bovem quem non habet , non valet; quia praemissae possunt eis verae conclusione existente sal 1. Similiter talis discursus est bonus , Iste et modo albus, Iste cras non erit albus, ergo Amittet aliquem rem quam habet mcdnam tamen iste discursus secundum principia Aristor non est bunu aste aer est nunc b cubitus, Isteae non erit cras b cubitus, ergo Iste aer amittet cras rem aliquam quam jam habet ; tamen idem modus arguendi videtur utrobique esse timilis. Et ideo si propter hoc credatur , quia alicubi cne tali modus M'.
guendi, quod ubique valeat, fiet deceptio per sallaciam figurae dictionis. Et si quaeratur quare est magis fallacia figurae dictiunis in uno discursu quam in alio.
Dicendum est quod hoc est propter hoc, quod medium per quod tenet unus discursus est necessarium, d medium per quod tenet alius discursus non est necessarium. Ad cujus videntiam est sciendum, quod quaedam
consequentiae etiam sormalcs tenent per medium Litrι 'secum , quae scilicet tenent virtute unius propositionis ex eisdem terminis surmatae: scut ista consequentia, Omnis homo est animal, ergo Socrates est animal, tenet per medium intrinsecum, scilicet virtute unius propnsitionis
ex eisdem terminis formatae, stilicet Socrates sit homes senim ista propositio esset falsa , consequentia primo facta nullo modo valerer. Aliae autem consequentia tenent per medium Ext secom, quae scilicet tenent sufficienter virtute alicujus caulae generalis non Armatae ex eisdeterminis talis consequentia vel discursus, veli formetur ex illis hoc acc dit, itod aliquae conseqtientiae S aliqui discursus tenent ita bene perho mcdium, vel per tale medium extrinsecum, ex quorum terminis non formatur talis re ruta generalis. Sicut patet de ista consequentia, Omnis homo est animal, ergo Aliquod animal est homo, tenet per istam regialam universalis assirmativa convertitur per accidens. Et ideo quandocunq; accipiuntur aliqu e consequentia vel distursus qui non regulantur per aliquam reculam generalem, videndum est i possunt rectificari per aliquam pro sitionem veram formatam ex eisdem teminis sic consequentia erit bona iis si non consequentia non valebit se est in proposito. Nam istae consequentiae, Iste non habet bovem coloratum , lite dabit bovem coloratum, ergo Iste dabit bovem quem non
habet similiter ista, Iste dabit bovem album, Iste non habet bovemat ira, ergo Iste dabit bovem quena non habeo, non possunt re
530쪽
pilari per aliquam regulam generalem ergo si valem oporteret habere
medium aliiqu0d sormatum ex eisdem terminis. Nunc autem ita est, quta prima consequentia tenet per medium vertimin necessarium , secundu naprincipia Aristot quod est istud. Si aliquid e t bos ipsum est coloratum. u:ide secundum principia sua, impossibile est quod aliquid sit bos i6ns coloratus, ideo ista consequetitia est bona, Iste dabit bovem coloratum in non habet buvem coloratum . ergo Iste dabit bovem quem
non habet. Sed quia possibile est quod idem bos primo sit albus,mps ea non albus, ideo illud medium intrinsecum per quod tenet illa consequentia, Si aliquid est bos ipsiim est album, est simpliciter falsum Mideo iste discursus nun valet, Iste dabit bovem album, Iste labia habet bovem album , ergo Dabit bovem quem non habet ; quia iste sm-tςrit dare bovem qui nunc non est albus , sed poterit esse albus quando
Similiter ista consequentia est bona , Iste nune est zibus, Ipe eras
non erit albus ergo iste cras aliqua re carebit quam nunc habet: citiae virtute i lius medii, Album significat aliquam rem distinctam secundum se totam ab illo quod est album. Sed ista consequentia secuit . dum principia Ari tot non valet, Iste aer est nunc bicubitus , Iste tetnon erit cras bicubitus, ergo Iste aer aliqua re carebit cras quam nunc
liabet quia secundum principia ista est salsa , Bicubitum sig-n.ficat aliquam rem secundum se totam distinctam ab eo quod est bicuis bitum: a parte ejus. Et ita universaliter quando aliqua consequentia tenet in aliquibila terminis virtute alicujus medii intrinseci necessarii , ct aliqua cons quentia habens terni inos habentes consimiles modos significandi, quam- v s non significent eodem modo quo alii termini significant illa vel alia proptet deiectum talis medii intrinseci , non valet, potest ibi assignari fallacia seuro dictionis unde hie est sallacia figurae dictionis, steest pater. Iste non fuit pater , ergo Iste est mutatus: Iste est similis, Iste non erit similis, ergo Iste mutabitur. Ic de aliis multis. Est autem sciendum, uod iste modus fallaciae figurae dictionis nunquam habet locum, quando sumuntur duae propositiones mere catec ricae, mere de inesse,in mere de praesenti, dispositae vocalite in medu& in figura ideo frequenter iste modus accidit arguendo ex aliqua propositione de praeterit , vel de suturo , vel de modo. Unde hie est sallacia figurae dictionis, Iste potest sh albus, Iste non est albus eruo Iste potest esse aliquid quod minc non est. Similiter huc, Filius Dei non fuit homo ab aeterno, Filius Dei fili homo ex tempore, ergo Filius Dei sui aliquid ex tempore quod non fuit ab arterno. Tamen in istis non potest stignari tantum iste modus, sed etiam tertius medus de quo statim cst dicetur, sicut in sinit patebit ibidem. Tertius modus fallaciae figurae dictionis est habens ortum ex diverstate nodorum significandi diversarum d ctionum quae videntu similes inter