장음표시 사용
61쪽
subjectum sed aliquando importat rem distantem a re Importata per subjechim, extrinsecam sibi; loc aliquando syrmatives, e aliquando negative. Urmative , ut calafactivum , creativum, in hujusmodi. Unde calefactivum n6n importat rem inlitarentem illiqu0d est calefactivum , sed importat rem quae produci potest ab co hoc loquendo de primo subjecto illius. Similiter creativum
aion importat rem inhaerentem Deo, scd importat rem natam produci
Deo. Negativae passiones sunt sica immortale, incorruptibila, te hujusmodi. Aliqciare tamen important res inhaerentes illi quod
importatur per subjectum 3 sicut hujusmodi passiones , dealbabile,
sic rabile, cale actibile, an julmtidi. Secundo est notanditar, quod quaelibet propositio farmativa, sinpliciter non aequivalens negativae, in qua proprie proprium praedicatur, in aequivalens uni de possibili quia si non aequi polleret propositiosi de ins Aui, illa pos et per divinam potentiam se salsa saltem cum veritate propositionis in qua exi ter enuntiatur de subjecto. Unde qua libet talis est contingens , Substantia est quanta, Ignis est calidus, Homo ridet sic de aliis. Sed tales pro sitiones momo est susceptibilis disciplinae , Omne corpus est na ,bile , Omnis homo est risibilis , ne cess,riae sunt; sic quod non possunt esse salsae cum veritate propositionis in qua enuntiatur ege de subjecto, aequivalent propositionibus de Us uiscutista, Homo est risibilis, aequi polici isti memo potest
rideres; ide sorte accipiendo subjectum in illa de posybili4t eo
quod est per quod una puerilis cavillatio excludi posset. Item ex hoc patet, quod prius dictum est, quod proprιsim in est aliqua res realiter inlurens illi cui est proprium , quia tunc omnes tales propusticiae possent esse falsae cum veritate propositionis in qua enuntiatur elle de subjecto; quia deus potest tunc rem creatam facere sine alia, saltem priorem sine posteriore Breviter igitur quasi recapitulando dicendum est, quod proprium, securdum quod hic I quimur de proprio quod est distinctum universale ab aliis universalibus, est quaedam intenti praedicabilis adaequite .convertibiliter in quale , connotatis affirmative vel negative aliquid extrinsecum illi quod importatur per subjectium non tamen oportet quc illud ex
trita ecum en per sit aliqua res extra animant, ea istens realiter in reis
ruria naturari sed sorte aliquando uiscit quod sit aliquod potentiale in rerum natura possibila , vel sorte aliqua propositio existens veli tens existere in mente. Et consim liter de et dici proportionabiliter
de passione quae praxlicatur per se secundo mod de subjecto, quod
non est res inlia rens rei extra animam : tunc enim non esset praedicabilis de aliquo , nec esset universalis, nec posset esse praealcatum conclusionis demonstrationis, nec cincipium demonstrationis: quae tamen omnia conlpetur pastiUni, scilicet mentioni in anima.
62쪽
C A P. XXV. De Acc deste, quid sit, O quot modis Messia ιν
Accidens ponitur esse quintum sub universali contentum, ἈJniunt Philosophi siles, Accideas est quod adestin abest praeter
subjecti comiptionem. Ad cujus deseritionis evidentiam, sciendum est quod accidens quadrupliciter accipitur uno modo dictatur accide s aliqua res inhaerens subjecti ad modum qu calfr est in igne realiter,in albedo in pariete e sic accipiendo accideas, veritacitur praedicta definitio, nullum accideas in aliquo subjecto, quin saltem per divinam potentiam , possit auserri ab illo sit Mecto sine corruptione subjecti sed se accipiendo accideas pro aliquo extra animam, non ponitur in numero quinque universalium. Nam accidens quod est unum quinque Iniversalium , est praedicabile de pluribus quale non est aliquod accidens extra animam, nisi sine vox, vel aliud signum voluntarie institutum. Dicitur aliter accideus esse Illud quod potest praedicari vere de aliquo, ita quod stante veritate propositionis in qua praed catur ege de sublecta, potest illud praedicari ec non praedicari vere de illo ita generaliter accipiendo accidens non est inconveniens attribuere aliquod accidens Deo; imo tale accidens attribuit Aa elaus Deo, licui patet Nono ci et s. Veruntamen Deus non suscipit tale accidens in se , scutdeclarat ibidem quia accidens se dictum non est nisi quoddam praedicabile quin potest contiueuter praedicari de aliquo tune in definitione accidentis non accipitur adesse εἰ abesse pro advenire ue cedere realiter , sed pro advenire recedere per praedicationem est, aliquando praedicatur vere,in aliquando non praedicatur vere. Tertio modo dicitu accidens Aliquod praedicat Ἱ:od coatingi ur de aliquo praedicatur, iotest successave assirmarii negari de . eodem tam per mutationem propriam illiusque importatur per sui j ctum, quam per alienam e se relationes multa sunt accidentia, quae Tu . ni re recedere, hoc est, praedicari Mnegari, per nautam xionem illius quod importatur per subjectum, ter mutationem at
Quarto nata dicitur ae idens Aliquod pr aedicabile quod non importat aliquam rem absolutam inhaerentem subjecto, sed potest pntingenter praedicari de aliqui, sed non nisi per mutationem illius PQ importatur per subjectim sic tenentes quod quant tas non sit aliares substantia&qualitate, dicerent qui d quantitas sit accidens, quia non potest successive adstrmari in pari de aliquo, nisi permuta-
63쪽
Eicerent quod aliquid est ma)oris quantitatis rum quam prius, per hoc solum, quod partes illius plus distant nunc quam prius , quod per solum
motum localem contingere prtest secundum eos. Vcruntamen sciendum est , quod quamvis secundum veritatem nullum sit accidens quin divinamictentiam a subJecto possit auferri, ipse solbstantia manente, tamen Philosophus hoc lac garet unde diceret uod multa accidentia sum in corporibus lupercaelestibus quae ab eis ai sciri non possunt.. Accidens dividitur in separabile Se in inseparabile. Accidensi parabile est , quod per naturam auferri potest sine corruptione subjecti. Inseparabile quod non potest per naturam auferri . quamvis per
potentiam divinam Disi r tamen accidens inseparabile a proprio,quia quamvis accidens inseparabile non possit auferri naturaliter sine dr-mptione illius cujus est accidens inseparabile, tamen consimile accidensi rest auferri ab aliquo subjecto sine illius corruptiones sicut quamvis ni reda cervi non ponit naturaliter auferri sine sui corruptione , tamen nigredo naturaliter potest auferri a Socrate sine sui corruptiones proprium autem a nullo potest auferri sine corruptione rei , ita quod non plus est inseparabile ab uno, quam ab alio, sine corruptione rei.
Recapitulando ergo de Guiversalibus, dicendum est, quod quodlibet universale est quaedam intentio animae significans plura pro quibus potist supponere. Et ideo una intentiola: stincta ab alia praedicatur de alia, non quidem pro se, sed pro re quam sinifica. R ideo per tales pro positiones non denotatur quod una intentio sit alia , sed denotatur ire quenter quod illud quod significatur per unam intentionem si illud quod
importatur per aliam. Hujusmodi autem universalia non sunt res extra animai propter qucd non sint de essentia rerum, nec partes rerum ad extra, sed sunt quaedam entia in anima, distincta inter sevi a rebus extra animam, quorum aliqua sunt signa rerum ad extra, alia sunt signa illorum signorum: sicut nomen uuiversile est signum omnium uni Uese
Ialim de potest concedi quod illud, ioersale quod est praedicabile de Finque universalibus, non pro se, sed pro unis versalibus, est req- asi versalia. Et haec de uvi versalibus lassiciant. Qui au
tem notitiam de universalibus plenius habere voluerit, poterit legere
librum porphyrii, ubi ista materia multo diffusus pertractatur; Mie quae hic sunt dimissa ibi poterunt aveniri.
64쪽
LOGIC E Pars prima. 33 C A P. XXVI.
Quoniam Logici non solum utuntii pr dictis vocab: lis secunde
intentionis, sed etiam multi terna ni alii lectandi intent oni secundae impositionis in usum Logicorum veniunt, te studiosi per ignorantiam si nilacationis eorum , ab inquisit one veritatis retardentur, volo nunc compendiose de aliquibus eorum ad instructionem simplicium pertractare. Terminorum autem quibus unantur Logici quidam sunt communes omnibus universat bus, quidam sunt proprii aliquibus eorum , quidam competunt aliquibus eorum simul acceptis, quidam competunt uni respectu alterius. Termini vero qui competunt pluribus suistit acceptis sunt
ut desinitia, descriptio, Malia hujusmodi. Nesiuitio autem dupliciter accipitur, quia quaedam est finitio exprimens quid rei, quaedam ii nomi m. Delinitio ei primens quid
rei dupliciter accipitur tino modo large, sic compr. icndit de nitionem stri te sumptam, definiti0nem aescriptivam. Aliter a cipitur stricte, sc est sermo compend osus exprimens tutam naturam rei, nec aliquid extrinsecum rei declarans. Hoc autem potest fieri dupliciter. Nam quandoque in tali sermone ponuntur casus obliqui exprimentes partes rei essentiales seu sta fiatim homi rem sic dicend0, Homo est substantia compi sita ex corporein anima intellectiva in illi obliqua corpore, Lanima iitellectiva, partes rei essentiales exprimunt: illa potest vocari desilitio naturalis. Alia est desinitio in qua nullus casus obliquus ponitur, sed poniturgetrus in recto, Imiliter disserentia; Vel ponuntur termini plures exprimentes partes rei desinitae, ad modum quo album exprimit albedinem. Et ideo sicut album, quamvis exprimat albedinem, non tamen supponit pro albedine, sed pro subjecto albedinis: ita differentiae illae, quamvis exprimant parres rei, non tamen supponimi pro partibus rei , sed praecise pro to. o com Sto ex illis partibus. Talis est illa definitio hominis, Animal rationales vel illa , Substantia animata sensibilis rati6nalis. Nam illae differentiae, animatum, rationale, sinsibile, supponunt pro homines, quia homo est animatus sensibilis rationalic tamen in is ortant partem ii minis, scut abstracta eis correspondentia ; quia abstracta eis correspondentia important partes clpartem hominis, quanaxis non eodem modo ista potest vocari metaph 'sicalis, quia sic definiret Metaphysicus hominem. Et praeter has duas dennitiones nulla potest esse alia definitio hominis, nisi forte illa cujus quaelibet pars est in plus,in totum in aeque.
L quo patet Dibum csse quρd aliquidiauit,quod hominis quaedam est
65쪽
definiti l culis , quaedam naturaim, quaedam metaphysicalisa quIa gicurium non tractet de rebus quae non sunt signa , non tractat de homine, nec habet hominem definire; sed habet docere quomodo aliae scientiae tractantes de homine ictum definire habent: Mideo Logicus nullam definitionem hominis assignare debet, nisi solete gratia exempli , tunc illa definitio quae gratia exempli ponitur debet dici esse naturalis vel metaphysicalis. Et sicut vanum est diceres, quod quaedam est definitio hominis linicalis, quaedam nati alis,de quaedam metaph tacitis ita vanum est diceres, quod quidam dicunt, quod quidam est homo iratara is, quidam metaphysicalis, ecquidam logicalis , propter diversam considerationem. Nam si sic, aut intelligitur quod alia estres extra animam. vera substantia , quae est homo naturalis; illa quae est homo metaphlysicalis aut intelligitur quod alius est conceptus vel vox aut unus idem erit homo naturalis, homo mi
pbν casis. Primum dari non potest; quia quaero quomodo illi homines qui sic definiuntur se haberent ad invicem : aut sies, quod unus est pars alterius , aut sic, quod sunt quaedam tota secundum se tota distincta aut aliquid est pars utriusque, aliquid est pars unius Senon alterius. Primum &secundum dari non Irissum , sicut evidentcit patet. Nec tertium dari potest; quia cum homo non componatur nisi ex metieria dorma , oportet quod materia vel forma non eue pars alterius istorum hominum; tunc istorum alteri, scilicet homo natu valitives metapbsicalis, esset materia tantum, vel sorma tandim. Nec
valet dicere, quod aliter considerat Metaphysicus hominem, maliter Naturalis quia quamvis ita esse , non sequitur quod unus esset rat raris, calvis metapb Eacis sed quod tantum esset diversa consideratio ejusdem huminis scut si Socrates videat Plat Mein clare , cicero obscures, quamvis vis unius et alterius sit diversa, tamen Plato visus non est alius et alius ita quamvis consideratio Naturalis dei mine, et Metaphysici, sit alia, tamen homo consideratus non est alius. Si ergo patet, quod non est alia res quae sit homo naturalis, et et
pusicalis. Nee potest dici quod sit alius conceptus vel voxa quia sive ille conceptus sit definitio,vel pars ejus,vel aliud praedicabile de homine, patet quod quicquid dicatur nihil est ad propositum. Ex quibus omnibus constat, quod definitiones possitnt esse diversarquamvis definitum si idem. Veruntamen licet definitiones sint diversae, tamen idem significant , et quicquid si niscatur et unam, vel per partem unius, significatur per aliam, vel per partem ejus quamvis partes differant in modo sgnificandi, quia pars unius est alterius casus a
Est autem sciendum, quod quamvis de quocunque siqnis ative sumpto praedicam desinitio, et deficitum praedicaui R isative sumptum aet Q converso et quamvis propositio categorica de postibili aequi-valan tali , . aidia coauitionali ta d finition c d sinito
66쪽
compost , sit necessaria , sicut illa est necessari, si homo est,
animal rationale est , Omnis homo potest esse antina rationale tamen nulla propositio talis affirmativa de inesse , et mere de praesenti est ne cessaria. unde illa est simpliciter contingens, Homo est animal rationale scut illa , omo est substantia composita exanima intellectiva et corpore et hoc , quia si nullus homo esset, quaelibet talis esset salsi. Ueruntamen Aristot., qui siniit quod tales sunt necessariae, Homo est animal, Asinus est animal, poneret suod tales sunt necessariae secundum
sensum jam dictum. Ex praesictis colligitur quod desinitio non est eadem cum desinito :quia secundum omnes definitio est sermo mentalis, vecalis, vel scriptus; et per consequens, on est eademtealiter cum definito sue cum re , nee eum una diatone tamen definitio significat idem cum definito, et se intelligunt recte loquentes, quando dicunt quod definiti et definitum sint idem realiter loc est, significant idem realiter. Sciendum est autem quod di finitio sciricte sumpta non est nisi B-lius substantiae , tanquam rei expressa per definitionem; et ideo accipiendo definitum pro nomine convertibili cum definitiones, talis desinitio non est nisi nominum et non verborum nec aliarum Partium ora
Definitio autem expr mens quid nominis est ratio explicite de , elarans quicquid per unam dictionem importatur implicite: sicut squis volens alium docere quid gnificat hoc nomen, album, dicat quod finiscat idem quod haec oratio , aliquid habens albedinem. Et ista definitio non solum est nominum de quibiis cre affrmatur se in rem* natura, sed est aliorum de quibus talis praedicatio est impossibilis et schoc nomen, vacuum, non ens, impossibile, chimaera, et hujusmodi,
habent definitiones ; nam istis nominibus correspondent aliqua ora tiones significantes idem quod illa dictiones. Ex quo sequitur , quod se accipiendo definitionem aliquando praedicatio definitionis de desim nito, utroque smmative sumpto, est impossibilis scut haec est ina- I sibilis, chimaera est animal com situm ex capra, et leone, et bove si erus definitio sit haec a et hoc propter implicationem impossibilem, qua scilicet implicatur aliquid componi ex capra, leone, et bove et illa taminproposito in qua isti termini materialiter supponunt, scilicet Chimaera idem significat quod hec totum, Aliqued compositum ex capra leone, et boves, vera ex et illam communiter loquentes intelligunt per aliam
nam frequenter una dictio ponitur pro alia Veruntamen proposito conditionalis ex tali definitione etdcfinito composita vera est ut Si himaera est, aliquod compositum ex bove et capra et leone est et et e converso unde non solum nomis pcssunt dcfiniri tali dάnit cite, sed et
omnes partes orationis et tunc non debent praedicari definitiones de
Mesinitis mcd ante hoc verbo, si, uticcue significat e sum o sed mediante illa toto, idem signiscant, ves siquo tali, ipsis malo aliter
67쪽
ue GELIEL MI OCCHAMIC A P. XXVII.
De hoc nomine Deser ptis. D criptio est serino compendiosus compostus ex accidentibus Se
propriis. Unde dicit Damas in Logica sua capitulos. D scriptio ex accidentibus componitur i. e. proprio ec accidentibus. Veibi gratia, s homo sic describatur, Homo est erecte ambulativus latos habens ungues haec omnia accidentia sunt: propter quod scripti dicitur obumbrans non substantiam manifestata seriecti, secundum Damas. Ex verbis hujus authoris patet qucd in descriptione nihil debet poni quod praedicatur inquid, vel per se primo modo , de descripto in hoc differt descripti a disia itione. Sechindum patet , quod accidens non soliam accipitur pro re alicua inhaerente alteri , scd etiam pro pra dicabili contingonte de aliquo sicut dictum est prius quia iecundum praedictum Doctorem de criptio componitur ex accidentibus su jecti , c descripti nnia componitur nisi ex caedicabilibus subjecti oportet erρ illa praedicabilia de subjicio accidentia esse , quae non petit intcsse nisi conceptus. v ccs, vel scripta. Tertio patet, quod non semper descripti .descriptura sunt converti bihau quia cuni acci dentia continetenter praedicentur de aliquo, potest descriptum praedicari de aliquo quam v s descriptio non praedicetur de ecdem S tamen hocns contingit nisi propter imperfectionem ejus de quo praedicatur descriptum unde potest homo sic describi , Humo est bipes duas habens manus , addet do aliqua allia quae non possint competere nis homini, quo facto, illi descriptio lites negari ab aliquo carente manibus , de quo tamen praedicatur dei criptum, sed hoc est quia illud individuum non est perseditim. veruntamen potest dici quod descriptio potest dupliciter accipi, se licet large, Ie loquitur ille Doctor de descripticnen vel stricte, Te non componitur ex accidentibus sed ex propriis, o sic semper convctuntur de criptiua dcscriptum.
DE scriptis autem diuiti est mixta ex 2bstantialibus Maccidentalibus verbi gratia, Homo est animal rationale mertate ere, te ambulans latos habens ungues, ecundum Damas tibi
prius. Ex quo patet quod aliquis sermo raci et en P0nitur, pr.r-
68쪽
dicabilibiis per se prim modo Mille est disinitio. Al us est ser: qui componitur ex illis quae non indicantur per se primo modo mille aliquando vocatur descripti'. Aliquis componitii ex utrisque; ille est descriptiva definitio. ista tamen omnis definitro,in omnis destrivi. vi definitio, innanis descriptio est sermo, ideo nullu talis est realite eadem cum definito vel descripto, quamvis significent idem.
A P. XXIX. sis teriti nisi finitumis Descrip um.
Quia Ostcnsum est quid est dcsnitio, quid descriptio,videndum est
quid est definitum,in quid descriptum. Sciendum est autem q*cd definitum dui liciter accipitur. uno modo pro illo cujus partes vel essentia per disinitionem exprimitur: scd finitio est ipsarum rerum singularium sicut illa definitio , Animal rationales, est definitio omnium nominum, quia omnium hominum eia sentia per illam definitionem in Portatur; unde per illam definitionem hullius te essentia immatur niti liominis particularis, quia nulla res est quae sit animal rationale nisi ille liomo, ves ille sic de singulis. ut illo modo accipiendo definitum , concedendum est quod substantia particularis definitur. Alio modo accipitur disclitum pro aliquo convertibili cum definitiunes, de quo des nitio adaequale piaedicatur: se definitam est una dictis convertibilis cum definitione , fgnificans illud idem praecise licd significat definitio: dc illo modo non diumturm-gulare, sed praecise Decio , quia sola species est convertibilis cum des nitione, nun singulare. Et pc istam distinctibilem de s lita possunt glossari multae altilioritates Aristat. R Comment quarum ali-quv dicunt quod dictitiones sunt singularium, aliquae quod non sensii si specierum.
Et sicut dictum est de definito ita dici debet de descripto,quod potest accipi pro dictione de qua praedicatur descriptio non pro se, sed pro re 3 vel potest acciri pro re importata per illud nomen, vel descriptionem.
De isto term in Suhedium, O acceptionib/-6α.
DIcto de terminis qui non competum alicui universali , cujusmodi sunt definitio, descriptio, & huiusmodi, quia nullum universale est definitio vel descriptio , sed quaelibet definitio vel descriptio pluribus uni etsi libui est composita; dicendum est nunc de terminis
69쪽
c venientibiis omnibus universalibus. cujusmodi sunt subiectum, spiradicatum avujusmodi. Et primo dOSubjecto est sciendum,quod, secundum Damas in Logica sua capitulo quarto, subjectum dupliciter accipitur, hoc quidem acteaei gemari, hoc autem ad praedicationem. Ad exipestiam , sicut substantia subjicitur accidentibus, in ipsa enim habent essem extra ipsam non subsistunt. Ad praedicationem autem subjectum est, de quo
alic uid praedicatur. Ex quo coli gi potest , quod subjectum aliquandod c tu aliquid quod realiter subsistit alteri rei inhaerenti sibi Madu nienti realiter: dc sic subjectum accipitur dupliciter . triae, I suta
jeimini est respictu accidentium ei realiter inhaerentiu sine quibus potest subsistere Large autem dicitur omnis res quae alteri substat, sive illa cui substat sit accidens inhaerens realiter, sive sit forma substantialis realiter informans illud cui adhaeret; sic materia est subjectum respectu sormarum substantiasum. Aliter autem dicitur subJestim per praedicationem, quod est pars propositionis praecedens copulam , e quo aliquid praedicatur; sciat in hac propositione , Homo est animal , t homo est subjectum, quia de homine praedicatur F animal.
Et subjectum sic acceptum potest multipliciter accipi. Primo large, se dieitur subjectum omne illud quod potest in quacunque propositi0ncivera vel falsa,subjici , Ic quodlibet universale respectu alterius potest diei subjectum, sicut Omne animal est asinus , Omnis asinus est cygnus. Secundo stricte, sic dicitur subjectum quod subjicitur alteri in praedicatione directa sic homo est subjectum respectu animalis,
non e contra. Tertio fricti: s, pro illo quod est Libjectum in Onclusione demonstrata quae scitur, vel est nata sciri& se accipiendo subjectum, quot sunt conclusiones habentes distincta subjem, ut sunt subiecta in illa scientia agetregata sic in Logica multa sunt subjecta, in Metet pli,sca, Min Naturali Philosophia. Aliter accipitu subjectu in strictigi me , pro aliquo primo primitate aliqua inter talia sui 3ecta di se aliquando vocatur subjecbim, quod inter illa significat rem perfectiorem. Aliquando vero, quod est commune omnibus aliis per praedicationem : ec ita de aliis primitatibus. Et hcc Alet vocati subjcctum altribuIio iis.
De isto tramin Pradicatum 2 modis ejus.
SIcut subjectum dicitur illa pars propositionis quae praecedit copulant
ita illa pars quae sequitur dicitur praedicatum. Volunt tamen a iqui dicere, quod praedicatum cst copula cum illo quod sequitur copuliae. Qualitercunque tamen sit , quia hoc dζpendet ea filaeptione vocabuli,
70쪽
cabuli, quod est ad placitum, ideo pertrariseo. Pr diem tamen multipliciter dicitur. Primo modo , in ne illud quod est alterum extremuit Iropositionis. non est subjectum si quilibet terminiis potest esse praedicatum,qui potest praedicari in propositione vera vel aliis. Secundo modo accipitur praedicatum pro illo quod praedicatu in pro . positione vera, in a est directa pridicatis; rie animal est praedicatum respectu hominis, Sion re pectu lapidis Tertio modo dicitur praedicatum illi id quod praedicatur de aliquo subjecto praedicatione directa, de et subjecto potest esse scientia proprie dicta siciliit sophus accipit praedicatum primo Topicorum, ubi distinguit quatuor praedicata , scilicet genus , desinitionem , d accidens; sub genere comprehendit differentiani. Ubi non enumerat speciem, quia quamvis species praedicetur de individuo , quia tamen individua non possunt esse subjecta in propositionibi: sicitis scientia proprie dicti, ideo inter illa
praedicata non enumeratur species copola autem vocatur verbum copulans praedicati: m cum subjecto.
is terminis, esse subjecto, Convenire subjecto, Inhaerere subje lo 2 similibu .
SIoatiuitem praedicatum praedicatur de subjecto, ita praedicatum dicimus esse in subjecto , convenire subjeci , dc inliserere subjecto, dc hujusmodi quae nil sunt intelligenda, ac si pris catum realiter inliaereret subjecto illo modo quo albcd inliaeret parietin sed omnia talia significant idem quod fraedicari , nec aliter accipienda sunt nisi pro praedicari. Et illo modo, accidentia omnia quae dicuntur esse in novem praedicamentis possunt dici esse in substantia sicut in subjecto, non quidem per realem iubaerentiam , secundum opinionem multorum, sed per praedicarionem eram: sic enim quantitas est accidens,secundum opinionem Aristat, me in substantia ; non quod realiter inhaereat substantiae , sed quia contingenter praedicatur de substantia, ita quod substantia permanente haec est vera secundum aliquos, substantia stquantitas; eadem permanente poterit esse falsa. Similiter talia, cabula, advenire, accedere, recedere, adesse, abesse, frequenter pro praedicar accipiuntur. Sic enim dicit venerabili s ascivires Monol. capitulo primo omnium quippe quae accidentaliter dicuntur, quaedam non nisi cum aliqua variatione adesse vel abcsse posse intelliguntur ut
omnes colores. Alia nullam, tanquam accedendo recedendo, mutationem, circa id de quo dicuntur, efficere noscuntur ut quaedam rei tiones ubi Asselmus accipit adesse, di abesse, accedere, recedere, pro
prciliora sicut etiam apud Logicos participare accipitur pro subliui.