장음표시 사용
101쪽
etiam voluerunt, ut subsistat quoad quamlibet partem, consequenter etiam quoad ea, quae quo minus subsistant nihil impedit. Nulla vero ratio est, cur negotium totum irritum esse debeat, quia unum vel alterum subsistere nequit. Plura sunt, quae simul promittuntur & ad quae promittendo te obligas f. 393. Parr. 3, yur. nat. . Quodsi eorum quaedam ita sint comparata, ut ad ea praestanda te obligare non potueris; haec quidem valide promittere non potuisti, ast hinc tamen minime sequitur, quod nec ad ea te obligare potueris, quae quominus v lide promitteres, nihil obstabat. Contractus adeo subemphyleuticus subsistit, in quantum contractus emphneuticus h Permittit. I. 92.
Quoniam contractus sub phyleuticus subsistere nequit quoad ea, quae contractes emphyleutico repugnant si J, si in coniram e fleutico exprese iactum , ne lusem DreuticMe licear , contractas suom bleuticus rotus nullus es, nec lus emphi tuaID. Nimirum in casu praesenti emphyleuta sese obligavit, quod subemphyleuticare nolit, & domnus emphyte eos sibi reservavit jus non patiendi, ut iube hyaeuticetur. Emphyleuta igitur sube hyleuticans facit, quod dominus emphyte eos irritum facere potest, ipse autem nullo jure facit. s. 93.
Cum sub phyleuticatio aliter fieri nequeat, nisi falvo jure domini emphyleustos 3. 89. , huic autem emphy
leuta obligetur ad canonem quotannis solvendum g. ra. 34. ; non ob ante se emphyrearicarione emphtora domino -- meusin eamnem quotannis solvere te tur , ac si sa πένteat catio facta non fulser.
Subemphyleuticatio negotium est, quod emphyleutam saltem respicit, nullo autem modo ad dominum emphyleuseos pertinet, adeoque respectu hujus perinde est, ac si nulla esset. Iubin
102쪽
De Dominis utili O ejus Speciebus quibusdam.
bemphyleuticatio, consequenter emphyleuta praestare tenetur, ad quod ex contractu emphyleutico obligatus est. Ca- non, quem solvit subemphyteirra, solvendus est emphyleutae, quem is pro domino directo suo agnoscit, quemadmodum sublocatione facta conductori tanquam locatori suo pensonem solvit, qui a conductore rem denuo conduxit; conductor autem pensionem, quam debet ex contractu locationis conductionis, locatori solvere tenetur, nulla habita ratione subio rationis. f. 94a .
Similiter quia subemphyleuticatio aliter fieri nequit, Memphyquam lalvo jure domini cmphyt leos l. 9 3. ; emps teus' reuticano
Hon obstante subem Iteutuarione, manet resiecta d mini em b- quicquam lieu seras e breuia O emphyrosis inrer hosce subsime. immaret is Quemadmodum sublocatio nihil immutat in Ioeatione, sed φ se Ite in
ea inter locatorem ac conductorem eodem modo subsistit, ac si sublocatio nulla facta fuisser; ita etiam subem phyleuticatio in emphyreta primum constituta nihil immutat, sud emphy-xcusis intcr emphyt tam & dominum emphyleuscos mdcm modo subsitit, ac si subemphyleuticatio facta non suisset.
. 93. . Quoniam nori obstante sub emphyleuticatione em DP De reanslat sis inter dominum emphyleustos & emphyleutam eodem Done juris modo subsistit, quo ante s. 94. , quando empi 'tora ex con em y leuti-rracta e linteutico e bleusin in aliam transferre, vel transmit caris facta ere potesLjus suum quod ex contractu subem breuiuo ipsi quaesi- sub empώ -δum in atiam transfert, vel transmistri, cum in hac traim lati- leuticarisae.
one nil fieri possit contra jus subemphyleuticarium l. 93o.
para. P. Fur. nar.), rejectu domιnι aurem emi eustos Esa emp06usis translara, vel transmissa intelligitur. Nimirum sicuti dominus emphyleusios jus suum retinet, facta subemphyremicatione; ita quoque emphyleutae jus suum MZ' Iur. Nati Pari VIo K integrum Diuitiaco by Gorale
103쪽
. integrum manet, quod ex contractu emphyleutico habet, nisi quatenus de eo in gratiam alterius disposuit in subumphytcuticatione. Respectu domini emphyleuseos perinde est, ac si . in jure emphyleutico nihil prorsus fuisset immutatum, quae enim in subemphyleuticatione accidit mutatio tantummodo emphyleutam & subumphyleutam respicit.
s. 96. Auamodo Si emplIteus quomodocunque sinitur, cum eadem ipsa qu fhemps ae Abem oteusis perimitur: Iube hyeusis vero ex propria loreum peria gesυσι inores , Irante huc em Iteusi. Quando enim cmphymatuti reuiis quomodocunque finitur, dominus emphyleuscos fit rei,
quae emphyleutica fuerat, pleno jure dominus β. s s.). Quoniam itaque subemphyleuticatio fieri nequit nisi salvo jure domini emphytcuscos . 890, jus ibiemphyleuticarium subsistere nequit in re, quae emphyleutica fuerat, emphyleusi fionita, adeoque cum emphyleusi perimitur ipsa subemphyteusis. erat unum.
Enimvero quando ibem phyleuticatio fit, emphyleuta emphyleusin alteri constituit in re, in qua ipse emphyleui in habet I. 87. , & jus ipsius tanquam domini directi & sub-
cmphyleutae ex contractu proprio, nimirum subumphyleutico, metiendum I. a 7. . Quamvis aduo ex lege propria, , quae ex contractu subemphyleutico cst, subcinphyleuiis finiatur, ut adeo subemphyleutae jus extinguatur; non tamen propterea extingui potcst jus emphytcutae, quod ex contractu sibi proprio habet, liquidem vi ejusdem adhuc subsistit. Subemphyleusis itaque ex lege propria finiri potest, stante
adhuc emphyleusi. moae erat Hierum.
Nulla in hisce dissicultas est, modo emphyleusin origi- . nariam & subemphyleusin tanquam duas res diversas s paratim consideres, niti quatenus emphyreiata duplicem personam reprauentat, nimirum Periosum e hyleuta: q Oad ι . p . emphy-Di jgoo by Cooslu
104쪽
De Dominio utili ct ejus Speciebus quibusdam. 7s
emphyleusin originariam, seu primitivam, personam vero domini emphyreuseos quoad subemphyleusin, seu emphyreusa derivativam. Quando ius emphytcutae extinguitur, quod in re emphyleutica habet; nullum quoque jus in eadem alteri concedere valet. Nihil adeo magis naturale est, quam ut emphyleusis derivativa cum primitiva, seu originaria simul perimatur, seu subemphyleusis cum emphyleus liniatur. Enimvero quamvis jus desinat, quod in subemphyleuticatibne alteri concessit emphyleuta; non tarnen propterea jus, quod ipse in re habet, emphyleuticarium interiret debet, cum jus suum minime dependeat a jure sub phyleutae, quemadmodum dominus directus non amittit propterea jus suum in re emphyleutica, quod jus emphyleutae in eadem expirat, quia illud in hoc minime gerendet.
e breuticario integro, quoi in re emptoreWica labet, ira βιὸ θ- ώμ. Et tua quando subemphyleusis finitur, nemo ampliu3 ijaseos sis est, qui jus subemphyleuticarium in re emphyleutica habet. tae.
Quamobrem cum respectu subemphyleutae emphyleuta repraesentet personam domini emphyleusieos, tanquam eam comstituentist f. a 3. 87. , finita autem emphyleusi dominus directus fiat rei, quae emphyleutica fuerat, pleno jure dominus G. s s. , adeoque eodem jure fruatur, quod ante concessi ncm emphyleustos ipsi competebat; emphyleuta quoque
finita subemphyteufi jure emphyleuticario integro, quod in re Crephyleutica habet, ipse frui debet.
Nimirum in subemphyleuticatione jus emphΠeuticarium originarium respondet dominio pleno, quod habet concedens in originaria emphyleustos constitutione. Jus, quod concedens in constitutione emphyleuseos in alterum transfert, juri .. suo demitur: hac igitur extincta, cum non amplius ademtumst, tale erit, quale fuerat ante emphyleustos constitutionem.
105쪽
Quemadmodum itaque finita emphyleusi originaria, dominus emphyleuseos, qui vel ipse concedens est. vel in locum ejus successit, plenum dominium habet; ita emphyleuta, finita sub- emphyleus, jus suum emphyleuticarium integrum habet.
g. 98. Contractus cintractas titillarius dicitur, quo dominus alteri rem su-hiasianus am certo interveniente pretio ea lege dat, ut quotanniS cer 'Minam d, tum canonem solvat, ac stato tempore, possessore licet non
ca uri mutato, contractum Certo pretio vel arbitrario numerato renovet. quod ex isto contractu acquiritur, luellarium vocari 2let
In Iure laudati vero e tractus libellarius appellari solet, quando emphyleura vel Vasallus dat rem emphyleuticam Vellaudatem alteri in emphyleusin vel studum & subemphyte iratio, quam supra diximus, libetur u concessio vocatur. Vide tur Si harius in Lexieo Juridico. Exemplum in eo sgnificatu, qui vocabulo trihuitur in definitione, esto tale. Vendo tibi domum meam pro pretio mille thalerorum, ea lege, ut quotan nis in festo Johannis Baptistae mihi solvas canonem decem thalarorum & exacto quolibet quinquennio contractus reri Vetur, soluto pretio quinquaginta thalerorum. Convenit hoc ius in eo cum emphyleus, quod quotannis certus eanon sit solvendu , & contractus cerio pretio numerato renovandus; dissert ramen ab eadem, quod dominus jus libellarium alteri conce-dcns nihil proprietatis in re retineat, ac renovandus sit coruI ctus non mutato possessore.
sad am Quoniam dum Ius libellMiam consimitur praeter pretium, pretium is quod domino pro resolvitur, solvendus ctiam quotannis c remenire non est a C Qlvendum praeterea pretium pro contractu stato
106쪽
De Dominio mili ct ejus Speciebus quibusdam.
. Nimn ab aeq litate in xinvractibus naturali er Obse inda, nisi aliter visum fuerit, recederctur, si quis vero pretio rem emeret, ac hoc non obstante non modo canonem annia iam, verum etiam certum pretium stilo tempore pro contractu renovando solvere teneretur. Facile adeo apparet. si aequalitas : observari debet, quantum datur, summam , quae prodit, si ca- non quotannis solutus, donec stilo tempore renovetur contractus, Per numerum annorum elapsorum multiplicetur & factum addatur pretio solvendo, quando contractus renovatur, non superare gubere usuras legitimas sortis, qua deficit pretium pro re Numeratum a pretio vero, Per tiantum annorum intervallum
i percipiendas. E. gr. Si domum tibi vendo pro pretio mille
thalerorum, cum Pactium verum sit x cio; deficit illud a v xo 4 o, adeoque perinde est, ac si tibi domum ementi oottalexos credidissem, ut domum emere posses. Intervallo quinque annorum UO Perciperem usuras Ioci, quotannis nempe a o. Quoniam vero mihi tantummodo singulis annis solvum tur Io, iniquum non est, si quinquennio elapso solvantur praeter decem in sine anni quinti adhuc quinquaginta. QuDniam vero naturaliter usurae L gitimae determinandae sunt ex utilitate, quam debitor ex usu pecuniae percipit s6 I4II. pari. 4.J-.nat ideo si aequitatem naturalem spectes. quantitas canonis & pretii in renovatione contractus numerandi proportionanda est pensioni, quae pro tanta utilitate sotaeretur, detracta r*ra pretio pro juris constitutione forulo conveniente. E. gr. ponamus, fiagrum loces, te pensionem annuam accipere centum thaturo. . rum. Pretium verum agri esse asoo, di me emtorem tibi solvere Looo ea lege, ut canon quidam annuus constituatur δέ amno quovis quinto contractus certo pretio numerato renovetur.
Cum perinde si ac si tu solvisse pro agro communi I icio
tibi competent quafi socio quotannis 6o, consequenter intra annos quinque accipere debes 3 oo. Quods ergo canon a i nuus dereIminetur a thaletorum, in fine anni quinti tibi adhu odesunt aco. Quamobrem aequitati maxime convenit, ut in fine anni quinti praeter canonem tibi solvantur thalari aoo , dum contractus renovatur. Ab aequitate adeo ne discedat . Κ 3 com
107쪽
contractus, consultius est ut eundem ad quasi soc7etatem reis ducas, praesertim si usurarum quantitas civiliter determine
Dominas iu- Dominum juris libellaris appellare lubet eum, cui canon ris libellaris. & pretium pro renovando contractu libellario solvendum.
Ita appellare iubet' ad imitationem domini emphytauseos 3. I 30: sicuti enim se habet dominus emphythuseos ad eminphyleusin, ita etiam sese habet dominus juris libellarii ad juslibellarium. Uterque nimirum est constitutor juris in re sua & propterea ab eo, qui rem possidet, certam percipit pensi
nem annuam ac propter contractum renovandum pretium ceris
tum. Immo apte etiam dominum iuris libellarii vocamus, cum jus exigendi canonem ac pretium pro renovatione juris si res incorporalis, quae est in dominio ipsius, ei autem, qui rem ex contractu libellario habet, inhaeret obligatio solvendi canonem ac pretium pro renovatione juris, ex qua jus istud oritur 9. a 3. Part. l. Fur. uar, λ'
Eem libellariam vocare lubet, quae ex contractu libellario habetur, seu in qua jus libellarium constitutum.
Fit hoe denuo ad imitationem rei em Fleuticae.
Dominos furis libellarii jus in re libellaria halet. Etenim onus solvendi canonem & pretium pro renovando contractu inhaeret ipsi rei libellariae, adeoque dominus juris libellarii rem libellariam ad hanc solutionem sibi. quassi obligatam habet, & obligatio solvendi canonem ac pretium dictum a re derivatur in possessorem. Quamobrem cum ex hac obligatione nascatur jus domini . z3 .parr. I. Iur. nat. ἔ
ia utique jus in re libellaria habes 3. Us pari. I. Iur. Mi. .
108쪽
De Dominis utili ct ejus Speciebus quibusdam. 79 λ
Quoniam ius exigendi canonem & pretium pro renO- De re an Vationc contractus, quod competit domino juris libellaru nata, ubι 3. 3o Q. , est jus in re I. ioa , adeoque, utpote rei inhae- canon non rens ac invito minime auferendum . 336. pari. a. PQ nar θ,fuit Iolutus, cum re transit ad quemlibet possessorem; si cinone non si tito nec contν
nec contracta tempore Io renovato, res tibestiria alienatur, novus cIus renova Iosessor canonem non si,uium ac me tum, quod pro renovando con- tus.1rassis vendum fuerat, ipse ad c solvere tenetur. Nihil hie singulare est: idem enim obtinet in omni iure in re, quoties nimirum ex re tibi quidpiam praestandum, ut hanc tibi obligatam habeas, & ex hac obligatio derivetur in possessorem ejus. Aliud omnino est habere sibi obligatam personam per se, aliud vero habere sibi eandem obligatam per rem. Ibi persona est certum individuum phylicum ; hic vero eadem de-s gnatur pur rem, quam possidet, adeoque quilibet ejus posset lor est, qui praestare tenetur id, ad quoci rem tibi obligatam
Aut rem ex contractu libellario habet, pleno iure dominus male sites. Etenim dum de jure libellario contrahitur, dominus dommium . rem suam alteri dat pro certo pretio ea lege, ut quotannis in re hiatia- certum canonem l Olvat, ac stato tempore, possessore licet non ria. mutato, contractum certo pretio vel arbitrario numcrator novet 3. 98 . Patet adeo in hoc contractu dominium tran ferri cum onere quodam, nequaquam vero ullo modo restringi. Quoniam Itaque dominium nullo modo restrictiImplenum est, quod ps r su patet; qui rem ex contractu libellario habet, pleno jure dominus est. In jure igitur lihellario nullum est dominium directum, nec
in hujus recognitionem solvitur canon, quemadmodum in em o phyleus,
109쪽
phyleusi. Est potius contractus libellarius species quaedam, aut, si mavis casus quidam particularis emtionis venditionis qua ob pretium justo multo minus Tes emta Perpetuo quodam onere assicitur, seu res cum onere venditur, quod cum eidem inhaerere debeat, pretium ejus imminuit, prouti ex iis abunde claret, quod supra annotavimus ππ. f. 99. .
OI. An de lu/eL Quoniam qui rem ex contractu tibellario habet, pleno jure laria resne dominus est s. io 4. ; sene consensu quoque, immo inscio ac N- consensu δε- viro domino furis libeliarii de re titillaria 'ouιι visum fuerit dispo-mini j nere potest . ri 8. 8art. a. Iur. nat. adeoque etiam eandem libellarii H- alienare ac immutare sine illius consensu potes V . 66 S. 66o .part. oonipli - a. Furi nat. . Nihil enim fit contra jus domini libellarii juris, cui jus suum
salvum manet, quomodocunque res immutetur, & in quemcunque ea transferatur. Ab Onere enim, quae rei inhaeret, eandem nemo liberare potest s3. 336. pari. a. Jur. nat. , nisi dominus juris libellarii, qui jus suum remittere potest ij. II Wrt. 3. Iur. n r. . I. I γ6.
IEF Quoniam dominus rei libellariae pleno jure dominus misin is j est s. io . , 34ani dominus juris obessarii jus duum remittit, ris libellς--- dominis accedis, quod in νe habet ejus dominus, sed cum haeremissione jus libellarium extinguatur &dominus rei ab obligatione sua liberetur 3. 9 7. pari. 3. Iur. nat. , res libellat Ia ab onere suo libera evadit ac tibellaria esse desinit. Ρarum reseri, utrum remissio ista fiat gratis, an pro certo pretio: nec in casu posteriori dici potest, si accurate loquendum, dominum juris libellarii jus suum vendere domino rei libellariae. Hoc enim jus huic foret inutile. Non aliud agi potest inter dominum juris libellarii & dominum rei libellariae, si hic libetari velit ab onere solvendi canonem & renovandi sta- O tempore contractum pro certo pretio, quam ut jus ti la-
110쪽
De Dominio utili ct ejus Speciebus quibusdam. 8I A
rium extinguatur & res ab onere suo liberetur. Hoc autem fit, quando jus suum remittit dominus juris libellarii, non vero per hoc, quod id acquirat dominus rei libellariae. Ecquis acquirere vult jus, quod sibi non modo prorsus inutile, sed quod ne quidem exercere potest Immo si ponamus jus, quod erat domini libellarii, a domino rei libellariae acquiri; per hanc ipsam acquisitionem non desinit esse jus a dominio rei diversum, ut adeo, qui erat dominus rei libellariae, nunc etiam si dominus juris libellarii, adeoque duplicem repraesentet perlonam: quod quam si absurdum facile intelligitur, s animum advertere velis ad ea, quae hinc porro consequuntur. I. 1 o T.
si dominus juris libellata rem obesiamm acquirit; bus libel- Do jura Glirium exinguuar. Etenim quando rem libellariam acqui- beliaris e rit, in locum ejus succedit, qui eam ex contractu libellario bis ti habebat. Quamobrem cum hic sit pleno jure domin f. bHlanis aio 4.); plenum dominium in re, quae libellaria fuerat, con- amin, illi sequitur. Quoniam itaque jam omnem eX re percipit utili as acquisita. talem vi dominii f. a 36. mrt. a. Fur. naid; impossibile est . ut ex ipsa re ipsi quid praestetur, consequenter obligatio solvendi canonem ac renovandi pretio ceno numerato contractum per se exspirat. Jus igitur libellarium extinguitur
Onus rei impositum in gratiam tui subs stere nequit, quando res tua evadit. Absonum enim est rei suae imponere onus in gratiam sui, dum manet sua. Quod ex re tibi praestandum foret, jam tuum est, neque adeo opus est, ut tibi des , quod jam habes. Ita absurdum foret, si quis obligatus sibimetipsi esse deberet ad solvendum canonem ex re sua, ex qua omnem utilitatem solus percipit, &ad renovandum cum seipso jus peracipiendi canonem a seipso. Jus adeo libellarium sua sponte ruit, quamprimum dominus ejus pleno jure rem acquiriti