장음표시 사용
81쪽
sussiciens amissionis non sit 36. Onui . Naturaliter itaque emphyte utin non amittit emphyleuta ob de nunciati nem fraudulentam, quae tendit ad impediendum exercitium juris prot istos. diuod erat tertium. Quoniam vero dominus errore inducitur, ut nolit jure protimistos uti ; nonnisi sub hac conditione declarasse intelligitur, se eodem uti nolle, si tantum pretium offeratur ab
emtore. Quamobrem cum conditio nate tantummodo re-
. nunci et juri proti miscos s. ro 3. 8art. I. Iur. nar ), idem vero invito auferri minime possit g. 336. 8art. a. Furi πεν. ἰhac denunciatione non obstante idem adhuc salvum manet. Quodsi ergo fraude detecta eodem adhuc uti velit, uti potest, adeoque alienationem rescindere, si verum pretium dare velit .rao 8. 8art. q. Furi nat. . tauod erat 'artum. Quod si denique expresse ita conveniatur, ut emphyleusis amissa esse debeat ob denunciationem fraudulentam, eodem modo patet eam amitti, quo supra g. ao. ostendimus in simili calu amitti emphyleusin ob canonem non solutum.
Non inutiliter ita convenitur, ut emphyleussi ob fraudulen-r tam denunciationem amittaturi quoniam hoc modo impedi
tur, ne facile fraus committatur. Neque enim poena conven
tionali in genere, ac caducitatis hic in specie aliud intenditur, . . quam ut magis securi fimus, ne alter desit obligationi Me. 67.
im pro- Dominus em νυ eos jus protimisus abi cedere nequis. ειν μοι atii tenim jus domini emphyleustos metiendum est ex contractu Moestos b. emphyleutico . et et . . Quod si ergo in eodem expresse su- erit conventum, quod domino emphyleustos jus protimi-seos competere debeat ; cum hoc pacto potestas alienandirditringatur, jus protimi seos domino emphyleustos qua domino reservatum ad personam ejus ita res rictum intelligitur, ,
82쪽
De Dominio utili ct ejus Speciebus quibusdam. 3
ut in alium transferri minime possit. Quamobrem cum G sione in alium transferatur s. 8i . para. I. Iur. nat.) ; dominus einphyleuseos jus proti in istos alii cedere nequit.
Miud omnino est in hoc consentire, ut, si dominus emphyleuseos idem Osserat pretium, quod alius emtor extraneus, vel si donatario pretium aequum solvere velit, emphyleusis in extraneum transferri non possit ἔ aliud vero, ut, si )ominus emphyleuseos alium emtorem nominet, qui idem pretium solve re, aut donatario pro re pretium solvere velit, is sit praeseren- dus. Quods dominus jus protimi seos alii cedere possit, cum cessionarius acquirat jus cedentis 34. pari. 3. Jur. nar. , perinde omnino foret, ac s praeserendus esset emtor , quem dominus habet , emtori, qui est emphyleutae. Quamobrem dici nequit, dum domino emphyleuseos in contractu emphyleutico reservatum fuit jus protimi seos, id actum νesse, ut etiam idem jus competere debeat ei, cui dominus idem cedere voluerit. Equidem non nego, naturaliter nil obstare, 'quo minus ita conveniri possit; sed tacite hoc conventum fulsese, dum jus protimistos domino emphyt seos resematum, pernego
D ad alienationem e Lyre eos coasensus domini requiren- De alienat dus; sis clauseiar salvo consensu domini ali nari potest. Ete- one empsynim si alienatur sub clausula: salvo consensu vinum ἔ alienatio uineos Ia non fit nisi sub conditione ratiliabitionis, ut scilicet lubiistat, vo consensa fi dominus eam ratihabuerit, seu in jam secta in consentiat, domin f si vero noluerit consentire, aut jure protimi seos ipsi compe- cta. tente uti, alienatio non valeat. Quoniam itaque alienatione sub hac clausiula facta domino jus suum non adimitur, nec ullo modo diminuitur, adeoque nil committitur, quod est contra jus ipsius 6M 9. parr. I. Ples. V .unm. , quod BCere: non licct 9r .parr. I. Dr. natJ; nil sane obstat, quominus emphyleusis alienari possit sub hac clausula: Sareo ιon-
83쪽
sensa iamini, etiamsi fuerit conventum, seu emphyleusis sub hae lege contracta, ne alienatio fieri possit sine consensu domini.
Si domino eompetit jus protimiseos; salvo eius consensu, salvum etiam est jus istud. Etenim si jure protimiseos uti voluerit, alienationem jam factam non ratihabet, dissensu suo declarato , atque adeo alienatio non subsistit & ipse jure proti-
g. 69. An alienatio Quoniam emphyleusis alienari potest sub clausula usa serti asalvo consensu iam , si ad eam ejus consensus requirendus poena com- 68. , ubι alienatio sine consensu amisi siubparna caducitatis jue musi. rit prohibita, empluteusin non committis, stu in famam commissi non incidit emploreata, siquidem aureatio sat sub clausula o salvo consensu domini.
Poena commissi supponit violationem iuris, quod alter respectu rei, quae amittitur, habet. Si vero in casu praesenti alienatio fit salvo 're domini, jus ejus non violatur, consequenter poenae commissi lacus non est, etsi fuerit conventa.
De re ab ema Fbleuta rem em fleaticam deuriorare non debet. Proia plo eo a prietas enim in emphyleuii inter dominum emphyleustos &non deterio- emphyleutam divisa 4. ra. 3. , consequenter jus disiponen-ν. dri di de ipsa substantia rei inter utrumque divisum aar. , pari. a. Fur. nat.). Quoniam Vero emphyleusis ita Concessa, ut dominus emphyleuseos certo cala pleno jure rem emphDIteuticam habere debeat f. ssd; ipsius interest, ne res deterioretur I.6aa. pari. 3. Jur. nat. . Quamobrem cum neismo quicquam facere debeat, quod est contra jus ipsius 9I Oean.I.3M. nat. , nec rem alienam deteriorare liceat ' 64 T. pari. a. Fur. nar. ; nec emphyleuta rem emphyleuticam deteriorare debet. L ' Res Diuitiaso by Coostel
84쪽
De Domisto mili ct ejus Speciebus quibusdam S
Res emphyleutica et si sit quodammodo sua, non tame prorsus suam dicere potest emphyleuta, cum ea etiam sit do- mini emphyleuseos, cujus jus quoad proprietatem potius jure emphyleutae. Quando itaque emphyleusis conceua, in em- Phyleutam equidem translatum est jus omnem utilitatem ex re emphyleutica percipiendi, nec eam participat dominus emphyreuseos, & hic canonem accipit conventum, sive majorem, sive minorem utilitatem percipiat emphyleuta d. g. aa. non tamen jus utendi fruendi liberum prorsus ac irrestrictum itieraphyleutam collatum intelligitur, nisi salva substantia, a de que sub hac lege, ne res emphyleutica ab emphyleuta deteri retur. Quimiam ab initio fundi steriles ac inculti meliorandi causa in emphyleusin dabantur; tam per se patebar, quod emphy-teutae non liceat fundum deteriora re, quam quod meliorare debeat. Quamobrem posthac etiam lege postiva cautum, ut ob det riorationem insignem emphyleusia committatur.
teura rem emptoteuticam de Ieriorem re ut ἔ ob detenorationem mim, si res tamen jure seo non cassit emphyreara , n3st expresse ua fueras con- emptor imventum : renetur ramen ἀί-mo ad id, quo mreresi Etenim ca interior
emphyleuta rem emphyleuticana deteriorare non debet . tur. 7o. . Quamobrem cum eκ obligatione emphyleutae nascatur jus domino emphytcustos . 23. pari. f. Dr. nat. Idominus pati minime debet, ut emphyleuta rem emphyte licana deteriorem reddat. I od eras stram m. Enimvero quoniam ipsi competit jus non patiendi, ut emphyleuta rem emphyleuticam deteriorem reddas, 'ν -- monserata, adeoque eum adigendi, ne laciat β. a 3 3. 8a r. f. GL pract. unm. ex eo minime sequitur, quod jure suo cadere debeat emphyleuta, si rem insigniter deteriorem res dat. Naturaliter itaque ob insignem rei deteriorationemetaphyleuta suo jure non cadit. Iduoderat secundum.
85쪽
Quodsi vero expresse ita fuerit conventum, ut ob insignem rei deteriorationem emphyleusis committatur; contractui emphyleutico poena adjecta est l. 6o6. pari. 3. Fur nat.). Quamobrem si res insigniter ab emphyleuta deterio- retur, emphyleusiis committitur, seu emphyleuta eam amit tit 611. pari. 3. Iur. nat. . αuod erat tertium. Denique sit emphyleuta rem deteriorem reddat, obligationi suae non satisfacit 7 o. . Quamobrem cum certo casu res emphyleutica ad dominum pleno jure redire debeat s. s s. , ex re autem deteriorata minor uti Iitas percipiatur,
quam percipi poterat, si deteriorata non fuisset, ipsaque res minoris pretii fiat, quod per se patet; damnum utique incurrit dominus ac lucrum, quod ad ipsum pervenire poterat, cessat, si emphyleuta rem deteriorem reddat, quia hic obligationi suae non satisfacit. Tenetur itaque empli Teuta domino emphyre eos ad id quod interest o. 639. pari. I.
. Iur. nar. . inod eras quartum. Quoniam molestum est adigere emphyleuram, ne rem deteriorem reddat, &, scuhi reddiderit, ut interesse praestet; consultum est ut poena conventionalis adjiciatur, sive ut emphyleusis amittatur, sive ut in alium voluntate domini sit transferenda, prouti circumstantiae particulares aequitatem poenae definiverint.
metioraIιο- testa tamen esndem meliorem non reddi, Ied potius deteriorem;
nis causa in dominus emphyleusios eidem jus suum aaferre potest. Etenim si e fleusim fundus meliorationis causa in emphyleusin datur, inter em- durus deIe- phyleutam & dominum emphyleuseos convenitur, quod is mutari fundum meliorare, & propterea in eodem emphyleusis ipsi constituta esse debeat, ut adeo unica ratio sit, cur Omnem utilitatem istus percipiat, quia fundum meliorem reddit, ac
86쪽
m Dominio utili ct ejus Speciebar quibusdam. 37
reliqua iura consequatur, quae ex contractu ad emphyleusin specitant. Enimvero si pacta mutuas praestationes Continent,& unus paciscentium praestare nolit, quod debet, nec alter ad id praestandum tenetur, quod ipse debet . 8a I. stare. I. Furi nat. 9. Quamobrem si emphyleuta fundum meliorem reddere negligat, immo potius eundem protius deteriorem reddat; nec dominus emphyleusicos concedere tenetur, ut ipse dominium utile in fundo habeati Jus igitur Quin em- Phyleutae auferre potest f. o. .
Quoniam apud Romanos primi landi steriles meliorationis causa in emphyleusin dabantur; ideo ipsa natura: Iege Ob deteriorationem fundi jure suo privari poterat emphyleutar id quod deinde universaliter receptum, etiam ubi fundi non si tiles in emphyleusin dari coeperunt.
Si meliorationis cose empsyleusis constituta, fi fundus -- De immas. mutatione mel retar ς eum immutare luet, msi expresse fuerit tione Dari conventum, ne immutetur: ex adverso eum immusare non licet, em νωψ,- si immatatione detenoretur, nisi quid is immuratione specialias ci.
fueris convensum. Etenim si meliorandi landi caula emphyleusis constituta, emphyleuta obligatur ad dandum operam, ut sundum pro virili meliorem rcddat, quod per se patet. Quodsi ergo fundus immutatione meliorari possit; quin hoc naturaliter facere liceat dubitandum non est a 39. para. I. I hQ ast unis.). Euod erat primum. Quoniam tamen jus emphyleutae metiendum est ex contractu emphyleutico 3. a 8.); si expresse fuerit conventum, ne fundus immutetur, nec hoc sacere licet. taxod erat se
Ex adverso cum emphyleuta rem: emphyleuticain deteriorare non debeat s. o. , si fundus immutatione deterio- retur, emphyleuta eum immutare nequit. χuod erat seruum.
87쪽
Pars VI. Cop. I. Si vero de immutatione selidi specialius quid fuerit
conventum; eodem itandum esse, patet ut ante γ. a. . Dioderat quartum. E. V. Naturaliter non repugnat, ut solius immutan)i landi 'causa emphyleuia constituatur, veluti si piscina, vel sylva magrum convertenda, non habita ratione, utrum major utilitas ex agro, quam ex piscina, vel sylva percipiatur. Ex adverso etiamsi meliorandi iandi causa emphyleusis conssiluta, & major utilitas ex agro, quam ex piscina, Vel sylva percipi possit; .conveniri tamen po st, ne piscina, vel sylva immutetur,quaminuis piscinam vel sylvam qua talem , quantum tibi datur, meli- orare debes.
g. 74. cibusnam Periculum fructuum omne ad solum em 'IGIam spectat. fit fractua Etenim emphyleutae competit cruminium utile s. i a. , ade πω peracuia que ex re emphyleutica Omnem utilitatem percipit solustam. I. a. . Quodsi ergo damnum in fructibus contingat, nulla ratio est, cur id participare debeat dominus emphyleustos , ad quem nihil fructuum pervenit. Periculum adeo fructuum omne ad solum emphyleutam spectat. .
Canon nimirum solvitur in recognitionem dominii direct g. I 4. . minime autem pro usu rei not. f. eis . Quid tamen juri interno conveniat, fi canon in modico non confistat, ut quidem primario detur in recognitionem dominii directi. secundario autem simul ad communicandam utilitatem; supra jam demonstravimus 3. 23. . . T s. De oneribas Emph Ieata omnia onera Krre debet. Etenim omnem u-
aes em di tilitate1Rex re emphyleutic solus percipit c . ra. a. & tan- reuum s - quam dominus utilis g. ra. proprietatem quoque in re ha-ctantibus. bet, etsi certa convcntione restri etam . a. a 6. , consequenter fructus ex re percipit tanquam sua. Quamobrem si qua
88쪽
De Dominio utili O ejus Speciebus quibusdam. S9
onera praestanda sint sive ratione fructuum, sive ratione rei ipsius; ea ferre debet emphyleuta.
Emphyleuta dominus est rei emphyleuticae, etsi dominium habeat dependens ab alio, quo facultas ejus disponendi de substantia rei certo modo restringitur, quemadmodum ex hactenus demonstratis abunde patet Ex re igitur sua omnia sentit tam incommoda, quemadmodum commoda percipit. Pars proprietatis, quae dominum directum facit dominum superiorem, minuit quidem proprietatem, non tamen utilitatem, ut adeo quoad usum rei ac pretium, quod propter eum eidem si ruitur, perinde sit. ac s res prorsus esset emphyleutae propria, cum ab alienante dominus directus eandem acquirere non pos se, nis soluto pretio, quod alius enator offert. Nulla igitur foret ratio, cur ullum onus imponendum si domino directo. Quodsi dicas, id fieri posse respectu canonis, si is non consistat in modico; cum canon mutuo consensu contrahentium conis. 1tituatur s3. x6. & quantumlibet exiguus sussciat 3. I . , absonum utique foret magnum solvi canonem & respectu hujus dominum directum obligatum esse ad onera participanda. An vero juri interno conveniat & quando, ut canon, vel pars ejus remittatur Ob onera extraordinaria, quae omnem propemodum utilitatem consumunt, dijudicandum est ex iis, quae supra de monstravimus 3. a 3.
g. 76. Si res tota interit, e lyteusis extinguitur. Si enim res De urali rei interit, dominium, quod in ea habemus, interit s. 3sa. emphyrear, pari. a. Fur. nat.), adeoque nec alius utile, alius dimictum in ea inieris. ea amplius habere . r. 3. , consequenter nec in recognit,onem directi, quod nullum est, canon aliquis solvi potest. Quoniam itaque emphyleusis est dominium utile in re i m. mobili sub conditione certae pensionis annuae in recogniti nem dominii directi praestandae,qui canon dicitur I. 34. 3,concessum I. ia. Iemphyleusiis utique extinguitur,si res tota interit. H , Interit
89쪽
Interit eum re & directum, R utile dominium, quoniam utrumque sine ea consistere nequit. Quamobrem tam dominus directus , quam emphyleuta jus suum amittit , nec ulla amplius subsistere potest obligatio ex contractu emphyleutico
tirι res em- nec de canone tropterea quacquam remittendum , nisi is fructibus Veurica res ondeat, qudus αι-nutu fi se diminuendus, vel in specie circa Icrum easus Dytu res in contractu e-0teuruo quia fuerit convenram.
Etenim emphyleuta habet dominium utile I. rr.), cui tantummodo deest pars quaedam propricratis, ne sit plenum . 1. , di dominium directum, quod in hac proprietatis parte consistit 3 3.) , domino emphytenseos tantummodo tribuit spem, plerumque admodum incertam, fore ut res emp. , tica pleno jure ad ipsam revertatur 3. 36. est g. 44. Quoad emphytcutam adeo res emphyleutica parum differta re prorsus propria. Quodsi ergo pars rei perit, adeoque damnum in re contingit; hoc utique ad emphyleutam sp . ctare tabet, cum ratio nulla sit, cur cum domino emphy-' teuseos communicari debeati suis erat prunum.
Odii igitur canon fructibus non respondeat, sed inmodico consistari is unice datur in recognitionem dominii directi I. ν a. 37. . Quamobrem cum parte rei emphyteu-ticae perinante emphyleuiis subsistat in ea, quae superest parte; non adhuc solvendus erit in recognitionem dominii directi, nec propterea minuendus, quamvis minorem jam pers cipiat utilitatem emphytema β. r 7. Iemus erat secundum-Enimvero si canon fiuctibus respondeat, non unice in recognitionem dominii directi, sed di ad communicandam utilitatem ex re emphyleutica percipiendam dari intclligi- r s. a r. . Qua b cm cum parte rei emphyleuticae in
90쪽
De Daminio mili O ejus Speciebas quibusdam. 6 I
tereunte minorem utilitatem percipiat emphyleura, quam ante perceperat ; in hoc omnino, tacite consensita viduntur contrahentes, ut, si pars rei einphytcuticae intercat, nec tanta amplius ex eadem utilitas percipi possit, quanta ex integra percipiebatur, canon pro rata minuatur. Parte igitur intereunte, canon, qui fructibus respondet, diminuendus. Absae
I Quodsi clanique in contractu emphvicutico circa casus sertuitos expresse quid, fuerit conu tum, cum ex codem metiendum sit omne jus emphyleutor ac domini emphyleuseos. I. isd y quod erit conventum, id valebiti moderas quam
. Nihil in his dissicultatis est. modo ea ad animum revoces,, quae Paulo ante uberius annotavimus not. g. 7s. . Si aedificia, veluti Borrea aut stabulo, in praedio emphyleutico deflagrent; damnum hoc utiquo sentit emphyleuta, nec ulla ratio suadet, cur ad dominum quoque i directum aliquo modo id pertiustre debeat pa Dpter eam proprietatis partem, quae ipsi nonnisi spem incertam praedium istud aliquando obtinendi ple- 'no jure tribuit. Nimis remota est ista utilitas, quam ut pro- Pter eam praesens damnum participare debeat. Si canon fruinctibus non respondet, nec habetur ratio magnitudinis retem. Phyleuticae, sive adeo casu quodam diminuatur, sive augeatur, emon Propterea nec augetur, nec diminuitur. Quemadmodum vero jura istiusmodi pendent Originarie a voluntate comstituentium; ita mirum non est, quod hominum quoque voluntate pera acta pro Iubitu immutari possint. Et hoc modo dici potest, homines sibi constituere jura pro utilitate sua: utrimen licite ita constitui possint, a jure immutabili omnino a cestendum. Sed de his apertius dicemus suo loco.
uaseres alienare potes, sine ejus consensu eandem erum o gnorare ratione reia